Hawak ni Matandang Ginang Villamor ang kanyang kamay at dinala siya sa maliit na balkonahe ng kanilang silid.Mayroong simpleng mesa at mga upuan sa maliit na balkonahe. Kitang-kita na madalas umupo rito ang matandang ginang at ang matandang ginoo upang uminom ng tsaa, magkuwentuhan, at panoorin ang paglubog ng araw tuwing ordinaryong araw.Pagkaupo pa lang nila, tinanong agad ni Matandang Ginang "Beatrice... Kumusta kayong dalawa ng bunso kong anak?"Habang sinasabi ito, malalim siyang bumuntong-hininga at hinaplos ang likod ng kamay ni Beatrice."Hindi ko inakalang mangyayari ang ganito kalaking gulo sa pamilya sa panahong ito!Beatrice, hindi mo ginusto ang magpakasal sa bunso kong anak, at alam kong nagawan kita ng mali. Kung ayaw mo pa rin... maaari pa akong magsabi ng ilang salita, at hinding-hindi kita pipilitin na manatili."Hindi inaasahan ni Beatrice na ganoon kalaki ang malasakit ng matandang ginang sa kanya. Hinawakan niya ang kamay nito at sumagot, "Ma, gusto ko. Handa a
May kumatok na utusan sa pintuan."Madam, may isang babaeng nagngangalang Chona Mendoza sa labas ng pintuan. Mukhang kasamahan siya ni senyorito Albert. Sinabi niyang gusto ka niyang makita."Naputol ang nagkakabit-kabit na mga imahe sa isip ni Beatrice dahil sa pagdating ng utusan.Galit na kumaway ang Matandang Ginang at nagsabing "hindi." Tumayo siya, kinuha ang isang berdeng jade bracelet, at isinuot ito kay Beatrice.Nang magtatangkang tumanggi si Beatrice, hinaplos ni Matandang Ginang ang jade bracelet sa kanyang payat na pulso at napabuntong-hininga: "Beatrice, bagay na bagay ito sa iyo. Huwag mong tanggihan, ito ay regalo mula sa iyong ina at nakalaan din ito para sa asawa ng bunso kong anak. Kaya tama lang na tanggapin mo ito."Nakita ni Beatrice na ang jade bracelet ay malinaw at matingkad na berde, kaya nagustuhan niya ito, at bahagyang ngumiti."Salamat, Mama. Pero may isa pa akong bagay na sasabihin sa iyo. Tungkol ito sa aking medical examination report..."Pinutol siya
Natigilan si Chona, at pagkatapos ay humagulgol nang parang kaawa-awa."Ate Bea, alam kong kinamumuhian mo ako at sinisisi mo ako ngayon, naiintindihan ko...""Tama na! Tama na!Wala na akong anumang kaugnayan kay Albert!Ang tiyuhin ni Albert na si Marcus at ako ay kasal na at may marriage certificate na kami. Kaya masasabi kong tiyahin na ako ngayon ni Albert.Anong drama na naman yang gusto mong gawin? Pwede ba iba na lang, huwag ako! Wala akong oras sa ganyang mga bagay!"Natulala si Chona at hindi niya alam kung paano tutugon."Ito... Paano ito naging posible? Ate Bea, hindi mo ba ako niloloko, hindi ba?"Magaan na kumibot ang balikat ni Beatrice: "Hindi kita niloloko. Hindi na ako sagabal sa'yo ngayon."Habang sinasabi iyon, sadya niyang itinaas ang jade bracelet sa kanyang pulso: "Ito ay ibinigay lang sa akin ng biyenan ko—isang patunay na ako ang asawa. Kung pakakasalan mo si Albert balang araw, pakiusap, tawagin mo akong tita kapag nakita mo ako, okay?"Tumango rin ang Matan
"Kung ganoon, gumawa ka ng kasulatan ng pagkakautang."Malamlam ngunit matigas ang boses ng Matandang Ginang, at parang tinamaan ng kidlat si Chona —halos hindi siya makatayo.Habang sinasabi iyon, nilingon ng matanda ang isang lingkod at inutusan, "Pumunta ka, tawagin ang isang abogado. Sa harap ng abogado, tutulungan natin ang may prinsipyo raw na si Binibining Chona Mendoza na gumawa ng isang legal na kasulatan ng pagkakautang."Nanlamig ang buong katawan ni Chona , at namutla siya.Isang milyon! Isang milyon ito!Sa kinikita niya, kailan niya pa iyon mababayaran?At ang perang iyon ay ginastos na ng kanyang pamilya—bakit siya ang kailangang magbayad?Pinagsisisihan niya ngayon ang kanyang ginawa. Hindi na sana niya binuksan ang paksang ito.Samantala, palihim na natawa si Beatrice. Talagang iba pa rin ang mga matatanda!Dahil may sariling abogado at doktor ang pamilya Villamor, hindi nagtagal at dumating ang mga ito.Sinimulan ng abogado na ipagawa kay Chona ang kasulatan ng utang
"I... Hindi ko alam." Umiling si Albert at pabagsak na umupo sa upuang gawa sa kahoy na mahogany.Bahagyang tumaas ang boses ng ama nyang si Robert, "Ikaw mismo ang may ginawa, paano mo masasabing hindi mo alam?"Nataranta si Albert at patuloy na umiling."Ako... Talagang wala akong maalala kahit ano."Narinig ito ni Chona at piniga ang ilang patak ng luha sa kanyang mata dala ng hinanakit."Sir, paano mo nasabi ang ganyang bagay? Malinaw mong nakita ang bedsheet nang umagang iyon... Ako, isang inosenteng dalaga, sumama sa iyo, at ni hindi ka man lang nagpalowanag sa akin."Naasar si Albert sa kanyang pag-iyak at nakadama ng pagkasuklam.Noon, palagi niyang inisip na ang junior assistant nyang babae ay kaawa-awa, parang si Cinderella, naiiba sa mga lumaki sa mayayamang pamilya, kaya nais niya itong tulungan hangga’t kaya niya.Pero pagkatapos ng insidenteng ito, naramdaman niyang hindi dalisay ang isipan ng taong ito!Hindi na nagsalita si Albert. Marahil ay may nahulaan ang Matandang
Sabay na tumingin sina Robert at Jacob Kay Marcus: Huwag mo namang gawing sobrang halata ang panonood mo ng drama!Maging si Beatrice ay nakaramdam ng kaunting hiya at hinila ang manggas ni Marcus.Pero parang walang nangyari, isinubo lang ni Marcus ang buto ng pakwan kay Beatrice: "Tikman mo, masarap itong buto ng pakwan."Lahat: ...Paulit-ulit na naputol ang emosyon ni Chona, at pakiramdam niya ay mababaliw na siya!Matapos magpigil ng matagal, tumingin siya kay Albert na may luha sa mata: "Sir, ayaw mo ba talaga sa batang ito?""Oo, alisin mo yan! Isang aksidente lang ang batang iyan!" diretsong sagot ni Albert.Dahil sa matinding emosyon, halos mag-iba ang boses ni Chona: "Pero Albert! Isa itong buhay, anak natin ito!""Hindi ko siya gusto!" matigas na tugon ni Albert."Hindi pa buo ang batang iyan, kaya hindi pa siya maituturing na buhay! Ang ibang bata ay ipinapanganak na may pagmamahal at pagpapala.Pero ang batang iyan, hindi. Kung gano'n, bakit pa siya ipapanganakpara lang
"Albert, sa kawalan ng malalaking prinsipyong pagkakamali, ikaw at ako aymagtiyuhin. Magkapareho tayo ng apelyido at tayo ay pamilya. Sa tinginmo ba sasaktan kita?"Itinaas ni Marcus ang kanyang kilay at kalmadong tumingin kay Albert.Ngunit si Albert ay labis na nagalit: "Gagawin mo! Gusto mo lang na siChona ay patuloy na gumulo sa akin para magkaroon kayo ni Beatrice ngsarili ninyong mundo! Akala mo ba hindi ko naiintindihan ang iniisip mo, athindi ito naiintindihan ng mga tao rito?"Mababang ngumiti si Marcus: "Albert, ikaw ang nag-udyok kay Chona,hindi ako.""Kung gano’n, hindi mo na sana sya hinayaang manatili dito!" sigaw niAlbert."Ang pagpayag na manatili sya dito pagsagip sa iyo at sa pamilyaVillamor! Malinaw na patibong ito, at kusa kang lumundag, hindi ba?"Ang mukha ni Marcus, na dati’y may banayad at maginoong ngiti, ayunti-unting naging seryoso."Ipinag pasa walang bahala mo ang issue tungkol sa iyong ina at kayBeatrice, at dumiretso ka sa nayo
Lalong huanga si Beatrice sa asawa nya lalo na na napakinggan nya nghusto kung paano ang pagsusuri ni Marcus sa mga bagay bagay..Sa ganitong sitwasyon, nagawa pa rin niyang isipin ang kapakanan ng mgashareholder. Mas malawak ang kanyang pananaw kumpara kay Albert.Tunay ngang walang saysay ang paghahambing kung walang malinaw napagkakaiba!Tumango naman ang Matandang Ginang Villamor bilang pagsang-ayon."Sa ngayon, may isang salita lang—antala! Una, kailangang patagalin natinito upang magkaroon tayo ng sapat na paghahanda.Hayaan muna nating manatili dito sa bahay si Chona Mendoza, at hayaanang mga tao ni Marcusna suriin ang sitwasyon ng pamilya Mendoza.Pagkatapos, alamin natin kung may posibilidad na hindi kay Albert angbatang iyon."Sumagot si Marcus ng pagsang-ayon.Tumango si Robert nang may katiyakan, saka tiningnan si Albert at sinabing may kaseryosohan, "Dapat kang matuto sa tiyuhin mo. Huwag kangmagpadala sa takot kapag may problema. Kailangan mong ma
Dumarami ang mga tao sa paligid.Hindi pa nakakita si Ara ng ganitong klaseng babae. Natakot siya kaya’t pinakawalan si Rebeca at mabilis na nagbigay ng paliwanag sa isang tao na kumukuha ng video gamit ang cellphone: "Hindi, ang perang hawak niya ay sa anak ko at sa pamilya namin."Habang nagpapaliwanag siya, mabilis na tumakbo si Rebeca.Ang anak ni Rebeca na si Rostum ay dumating saksi sa malayo gamit ang motorsiklo at kinuha siya mula sa lugar.Si Jennifer, na nakatakas lamang mula sa kanyang ama, nakita ang ina niyang may magulong buhok at tila nawawala ang kaluluwa. Naglakad siya pabalik na para bang wala sa sarili."Inay!" Nabigla si Jennifer at nilapitan ang ina upang suportahan ito. "Anong nangyari sa'yo?"Hindi nagsalita ang kanyang ina.Namumula ang mata ni Jennifer. Alam niyang hindi niya dapat itanong, ngunit tinanong pa rin niya: "Nasaan si tiya? Nasaan ang premyo ko...""Wala na." Sagot ng kanyang ina na parang wala sa sarili at dumaan pabalik nang walang pakiramdam.Pa
Si Arturo ay nasa isang kalituhan: "Ate, hindi ko nais na hindi ka matulungan.Ako'y isang manggagawa, paano kita matutulungan?Saan ako makakakita ng 280,000 pesos!May utang pa kami dahil sa utang ni kuya!"Nang makita ng ama ni Jennifer na hindi siya handang tumulong, muling lumuhod ang hipag nito at paulit-ulit na nagbigay galang."Ikaw na lang ang makakatulong sa amin! Di ba't nakatanggap ng premyo na 200,000 pesos ang anak mo ngayon? Pakiusap, tulungan mo ako. Ako na lang ang makikipag-bargain para sa natitirang 80,000 pesos. Isa lang ang anak ko!"Habang binabanggit ito ng hipag nya, siya ay lumuluhod at may luha sa mata."Malaki na ang naabot ng Jennifer mo! Kilala na siya sa Internet. Baka maging malaking bituin siya sa hinaharap at kumita ng daan-daang libo o milyong dolyar sa bawat pelikula. Tapós na ang mga araw niyo!""Pero kami? Kami'y mga ulila at biyuda, at kailangan pang alagaan ang isang matandang babaeng may masamang ugali. Hindi na kailangang makita ng asawa mo ang
Pagpasok sa sasakyan ni Bryan, hawak ni Jennifer ang trophy at patuloy na nakangiti."Masaya ka ba?" tanong ni Bryan na may ngiti."Oo." Hawak niya ang trophy na may labis na ekspresyon, "Ito ang unang pagkakataon na nalaman kong ang dalawang daang libo ay ganoon karami at ganoon kabigat."Nahulog sa isip ni Bryan na mahirap intindihin ang kanyang kaligayahan. Hindi na lang siya nagsalita, hinaplos ang ulo ni Jennifer at tahimik na nakinig habang nagkukuwento siya.Pagkatapos ng ilang sandali, kinuha ni Jennifer ang braso ni Bryan at isinandal ang ulo niya sa braso nito."Gusto kong ipakita itong panalo ko sa mga magulang ko at pasayahin sila. Ibabalik ko ito sa iyo bukas, okay lang ba?"Naalala ni Bryan ang karanasan niya sa kulungan ng aso, at nakaramdam siya ng kaunting hindi kasiyahan.Pinisil niya ang mga kilay at nagsabi ng kaswal: "Okay lang na hindi mo na ibalik. Jennifer, hindi kita pinapahirapan tungkol sa maliit na perang ito."Masaya si Jennifer sa mga sandaling iyon at hi
Natakot si Jennifer, hinawakan ng mahigpit ang mabigat na trophy, at lumapit kay Bryan.Hinaplos ni Bryan ang kanyang mga braso at bumulong: "Wala 'yan, ilang aso lang yan."Pumunta si Jack sa dormitoryo upang magpalit ng damit at magpatuyo ng buhok. Mukha siyang mas fresh, ngunit mas mayabang din."Sinabi mong aso ako?""Hindi ba?" Itinaas ni Bryan ang kanyang mata at tiningnan siya, binanggit ang kanyang mga talukap ng mata at naglabas ng isang malamig na titig.Hindi pa nakakita si Bryan ng ganitong uri ng matinding titig, parang isang lobo na naglalakad sa kagubatan, tanging ganitong uri ng dugoing titig ang maipapakita. Agad siyang natakot at hindi na nakapag-reply.Nang makabawi siya, naramdaman niyang nahihiya siya at kinuyom ang kanyang mga kamao: "Putang ina..."Bago pa siya makapagpatuloy, itinataas ni Bryan ang kanyang paa at tinadyakan siya sa shin bone.Isang malakas na tunog, at naramdaman ni Jack ang sakit at napaluhod sa isang tuhod sa harapan ni Bryan."Putang ina..."
Ikaw ay nangungulit sa klase, may karelasyon ka, umaasa sa libreng dila sa likod, minamaliit ang isang batang babae, malisyosong nagkakalat ng tsismis laban sa isang mas matandang guro!"Ang boses ng direktor ay malakas at matatag, kaya’t ang mukha ni Jennifer ay namula at tumigil siya sa paggalaw. Gusto niyang umalis, ngunit hindi niya magalaw ang kanyang mga paa.Ganoon siya ka yabang kanina, ngunit ngayon ay ganoon siya ka kahiya-hiya."Ms. Mae , tanong ko lang, nabigyan ba kita ng makatarungan at patas na pagkakataon?Matapos itayo ang heated swimming pool, pinilit mong maglikha ng gulo muli, at nagsama-sama ang lahat upang mag-PK. Binigyan kita ng pagkakataon, ngunit alam mo kung anong klase ng sayaw ang ipinakita mo kanina.Sinabi mong lahat kayo ay makikipagkumpitensya sa akin, at sinabi ko na inyong sinayang ang mga resources ng aming departamento!""Zhong Hong, tanong ko sa iyo, maraming beses ka bang bumagsak sa mga propesyonal na kurso at elective na kurso, at hindi ka puma
Nanahimik ang mga hurado sa ilang saglit.Tahimik ang buong eksena, si Jennifer ay nakatayo roon, basang-basa pa ang katawan.Hinawakan niya ang towel sa kanyang dibdib gamit ang kanyang maliliit na kamay, at naramdaman niyang sobrang nahihiya at naaagrabyado.Sa mga sandaling iyon, lumakad ang dean patungo sa gitna ng podium, kinuha ang mikropono, at malakas na nagsalita."Mae, tama na!"Biglang sumikip ang puso ni Mae nang siya'y pagalitan sa harap ng publiko.Ang biglaang pagbabago ay nagpalala ng sitwasyon, at may ilang tinatawag na "tagapagtanggol ng katarungan at pagiging makatarungan" na kumuha ng kanilang mga mobile phone at nag-video sa dean.Ang dean, na nasa edad limampung taon, ay nakasuot ng isang pormal na striped na polo shirt at tumayo ng may dignidad sa entablado."Magandang araw sa inyong lahat, magpapakilala ako. Ako po ang department head na sinasabing paborito si Jennifer at nakikipag-tulog sa mga estudyante ko!Ang mga kandidato para sa MV shooting ng event na it
Malupit ang tingin ni Bryan at bahagyang hindi masaya ang kanyang mga kilay na puno ng peklat.Ang host sa entablado ay nagsasalita ng mga pambungad na salita.Maya-maya, pumasok na ang unang kalahok sa tubig.Nang makita ni Bryan na hindi si Jennifer, itinuwa niya ang kanyang suit at tumayo, naglakad patungo sa banyo nang kalmado.Itinaas ni Jack ang sulok ng kanyang labi at sumunod nang walang ingay.Nakatingin si Conrad sa ibang mga bodyguard, at nang makita niyang iniisip nila na si Jack ay pupunta lang sa banyo at hindi sumusunod, nanatili siya sa lugar at nagbantay.Pagkatapos ng lahat, hindi kayang talunin ng sampung Jack si Bryan.Totoo nga, pumasok si Jack sa banyo nang may yabang, at bago pa siya makapagmagaling, hinawakan ni Bryan ang kanyang leeg mula sa likod at pinress ang ulo niya sa lababo.Binuksan ang gripo, at ang tubig ay bumuhos sa ulo ni Jack.Sinubukan niyang kumawala, ngunit mahigpit na nakadikit ang kamay sa kanyang leeg.Pinakawalan niya ang isang kamay upan
Si Bryan, na hindi dumalo sa public welfare lecture tungkol sa etika ng kalalakihan, ay dumaan sa paaralan upang manood ng pagtatanghal ng kanyang kasintahan.Ang araw na ito ay ang araw ng preview ng anniversary MV sa Art Department.Dahil sa constant temperature swimming pool, nagsimula na naman ang grupo nina Mae at ng mga naiinggit na tao na magtangkang manggulo, sinasabing dapat pantay-pantay ang oportunidad para sa lahat, at gusto nilang makilahok sa anniversary performance ng paaralan.Paano nga ba masasabing ang head ng department ay sinasabing ang donor ng constant temperature swimming pool ay nagdonate ito para kay Jennifer!Bukod pa dito, ang grupo nina Mae at iba pa ay patuloy na nagsasabing ang department head ay may pinapaboran na si Jennifer at may hindi tamang relasyon sila. Hindi kayang protektahan ng department head si Jennifer ng labis, kaya’t sa huli, napilitan siyang pumayag na piliin ang mga performer ng MV sa pamamagitan ng PK.Tatlongpong minuto bago ang perfor
Si Marcus ang unang umakyat sa entablado: "Sa palagay ko, hindi naman mahirap sundin ang etika ng kalalakihan.Bilang isang lalaki, dapat mong igalang ang iyong asawa nang pantay-pantay sa kasal at kilalanin ang kanyang kontribusyon sa pamilya.Huwag siyang apihin dahil siya ay mahina, mahalin siya, alagaan siya, igalang ang kanyang personal na halaga, at magpasalamat sa kanya na samahan ka upang makita ang mga tanawin ng buhay na ito. Ito ang dapat gawin ng isang lalaki, ng isang tunay na lalaki, at ito rin ang pinakamahalagang pamantayan sa buhay ng isang tao. Hindi na kailangang itaas ito sa antas ng etika ng kalalakihan.Kaya't ang tinatawag na etika ng kalalakihan at etika ng kababaihan, sa huli, ay para mapanatili ang pinakamababang moral na pamantayan bilang isang tao at mapanatili ang konsensya ng isang tao, yun lang."Pagkatapos magsalita ni Marcus, ang buong lugar ay umapaw sa malalakas na palakpakan.Pagkatapos, umakyat si Gilbert at ilang iba pang mga executive at celebrit