“Paano sila nahawa?” tanong agad ni Bryan, habang naniningkit ang mga mata.“Sa pamamagitan ng iniksyon, galing sa bakuna. Pero… hindi ito galing sa bakuna ng pamilya Villamor. Walo pa lang ang kumpirmadong kaso, at hindi pa natin alam kung espesyal lang ba ang mga ito,” paliwanag ni Marcus, ibinabahagi ang lahat ng sinabi sa kanya ni Pablo.“Pareho ba ito sa virus na naranasan ninyo noon?” tanong ni Gilbert, na biglang naging seryoso at isinantabi ang kanyang karaniwang hip-hop na anyo.“Magkahawig, pero hindi pareho. Ang mga taong nahawa ay nagiging iritable, malaki ang pagbabago sa ugali, namamaga ang mukha, at may bahagyang pagbabago sa hitsura. Umuubo rin sila, pero… mukhang hindi na sila tinutubuan ng buhok.”Sa pagbanggit niya ng “tinutubuan ng buhok,” biglang pumasok sa isipan ni Marcus ang imahe ni Beatrice habang tinatawag siyang “Maomao,” kaya't bahagyang kumibot ang gilid ng kanyang labi.Muling naningkit ang mga mata ni Bryan: “Kung sa bakuna nakuha ang impeksyon, bakit n
“Kalimutan mo na, iwanan na lang natin siya ng bahagi ng mana.” Naalala ni Bryan ang mga araw na iniwan siya ng mga magulang. Ang pangalawang tiyo na ito ay isa sa mga ilang taong tumulong sa kanya.Noong una, talagang mabuti siya sa kanya, pero kalaunan, sa ilalim ng presyon ng matandang babae, wala na siyang magawa kundi isuko siya.Itinaas ni Marcus ang kilay: “Huwag mong kalimutan, anak siya ng babae na ‘yon. Hindi siya tunay na kapatid ng tatay mo, kalahating kapatid lang. Magiging panganib pa siya sa’yo.”Nag-isip si Bryan saglit: “Hindi siya makakagawa ng malaking gulo, kaya iwan ko na lang siya sa ngayon.”“Sige.” Ipinakita ni Marcus ang respeto, ngunit ang tono niya ay medyo matalim, “Ang paghihiganti ay paghihiganti, pero hindi puwedeng lumampas sa mga prinsipyo ng batas ng pagpatay.Hanggang buhay pa ang tao, tutulungan ka namin ni Pablo na takpan kahit gaano kalaki ang nangyari. Pero kapag tinapakan na ang mga prinsipyo ng batas, hindi na kita matutulungan.”“Oo, naiintin
Si Bryan ay orihinal na nais lamang siyang dalhin sa kwarto upang tignan, at tanungin siya kung may mga pangangailangan siya sa dekorasyon at kung ano ang nais niya.Makikita na siya ay parang isang takot na ibon, kaya’t hindi napigilan ni Bryan na biruin siya.Ngayong araw, suot ni Jennifer ang isang puting knitted top, isang maliwanag na dilaw na maikling palda, at isang bun, na nagpapakita ng kanyang manipis na leeg.Hinaplos ni Bryan ang leeg ni Jennifer gamit ang kanyang magaspang na mga daliri, at laging naiisip niyang kung hahawakan niya ang ganoong kaliit na puting leeg, kaya niyang buhatin si Jennifer parang kuting na pusa.Pinapalad ni Bryan ang leeg ni Jennifer nang may pagnanasa, at tinitingnan ang kanyang kinakabahang at walang kalaban-labang hitsura, at siya’y nakaramdam ng saya.Napaluhod si Jennifer sa lugar, kumikislap-kislap ang kanyang mga mata ng kinakabahan, hindi alam kung paano tutugon, ngunit naramdaman niyang parang may dumadaloy na kuryente mula sa likod ng k
Pagkatapos ng maikling insidente, hindi na nagsalita pa si Bryan.Hawak ni Jennifer ang cellphone ni Bryan gamit ang maliit niyang kamay at nakayuko. Palagi niyang nararamdaman na ang mga sinabi niya kanina ay nakapagpagalit kay Bryan.Ang atmospera ay naging medyo tahimik at kakaiba.Ipinarada ni Bryan ang kotse sa isang kanto sa tapat ng gate ng komunidad nina Jennifer. Pagkatigil, tiningnan niya ang mga record sa socials at biglang naintindihan ang reaksyon ni Jennifer."Matagal ko nang ko ng hindi sya tinatawag na tito. Kaya siguro sinabi niyang nagka-seizure ako.""Ha?" Blanko ang mga mata ni Jennifer, "Ano ang tawag mo sa kanya?""Wala." Tumawa si Bryan. Katulad niya, hindi rin tinatawag ni Bryan sina Marcus at Gilbert tuwing magkikita sila.Bilang isang lalaki, minsan ang isang tango lang ay sapat na upang iparating ang lahat.Binuksan ni Jennifer ang kanyang seatbelt, niyakap ang kanyang backpack, at mahina niyang sinabi, "Sige, aalis na ako.""Sige, mag-ingat ka kapag tumata
"Wala." Tumugon si Bryan nang kalmado, medyo nalilito sa mga liko-likong iniisip ng batang babae.Rinikom ni Jennifer ang kanyang labi, marahil ay iniisip niyang magiging maayos na ang atmospera kaya may magagawa siya, kaya’t mahinang nagbulong ng ilang salita."Oo, kanina sinabi ko na ginawa iyon ng roommate ko, at nagalit ka. Tapos... pagkatapos, hindi mo na ako hinalikan. Ako... Ako ay handa na..."Habang nagsasalita, lalong nadama ni Jennifer ang panghihinayang: "Tahimik ka pa sa kotse, at binigyan mo pa ako ng malamig na tingin..."Ngumiti si Bryan nang walang kaalam-alam, at saka niya inisip ang mga pangyayari.Ang oras kanina ay talagang hindi angkop.Nag-alala rin siya na baka hindi siya makalabas ng kama at kailangang magmadali pauwi nang hindi siya nakakarelax nang maayos. Kailangan niyang mag-aral kinabukasan, at natatakot siya na baka masyadong mapagod si Jennifer.Bukod pa rito, ang panahon na ito ay ang sprint period ng kanyang training, at ayaw ni Bryan na pahirapan si
Medyo excited ang boses ni Erica.Isa siyang tipikal na mahilig sa kagandahan. Ang unang dahilan kung bakit nagustuhan niya si Bryan ay dahil maganda itong tingnan.Hindi niya inaasahan na magagamit ang platform na ito, at nakakita pa ng isang mas may panlasa, eleganteng, at guwapong lalaki na kasing guwapo ni Bryan.Ang lalaki ay matangkad, may malapad na balikat at makitid na baywang. Nakasuot siya ng light gray na suit at para siyang isang walking clothes rack.Dapat ay tatlo o apat na taon siyang mas matanda kay Bryan, ngunit hindi siya mukhang matanda. Sa halip, may mga katangian siyang nagpapakita ng karanasan at maturidad.Ang kanyang balat ay may malamlam na puting tono, malalim ang mga siko ng mata, at mataas ang ilong. Mayroon siyang hindi maipaliwanag na pagkakahawig kay Bryan. Ang kanyang mga labi ay manipis, may kurba ng pagpipigil at kalungkutan, ngunit may kakaibang atraksiyon sa kanya.Ngumiti si Arthur: "Ganyan ka na ba agad matapos magkita?"Agad na itinulak sya ni E
Kasabay ng paglunok.Napalunok ng laway si Erica at nagtanong, “Ayos lang ba talaga ito?”Nagtanong siya, pero bago pa man makasagot si Arthur, nauna na ang munting kamay niya na dumikit sa dibdib nitong punong-puno ng masel.Napakaliit ng kamay niya, parang kinikiliti ang dibdib ni Arthur habang sinusundan ang linya ng mga masel nito.Habang hinihipo niya ito, napasigaw siya.“Bakit ang tigas?”“Grabe! Ang tigas talaga!”“Uncle, nagte-training ka ba araw-araw?”Napangiti si Arthur:…Anong klaseng mga salita ng tigre at lobo ito.Ang totoo, gusto lang naman niyang asarin ang batang ito, pero hindi niya inaasahang magiging seryoso ito.May kumakalat na pakiramdam ng kiliti at pamamanhid sa katawan niya—hindi komportable, pero may kakaibang dating.Napailing si Arthur, tinaas ang kilay na parang walang magawa. Naghanap lang talaga ako ng gulo.“Sige, pero pag hinawakan mo ulit, hindi mo na mababayaran ‘yan.”Ang boses ni Arthur ay mabigat, may awtoridad na parang isang dean, kaya mabil
Bumigat ang kilay ni Arthur, at nagpadala siya ng mensahe kay Bryan: "Darating ako sa loob ng kalahating oras. Hindi na kita hihintayin pagkatapos niyan."Pagkatanggap ng mensahe, parang nakuryente si Bryan at biglang tumayo mula sa kama ni Jennifer."Kailangan ko nang umalis."Nakita ni Jennifer ang pagmamadali niya at palihim na ngumiti. Tinulungan pa niyang isuot ang coat nito.Hinaplos ni Bryan ang ulo ni Jennifer: "Matulog ka na nang maaga. Huwag magpuyat."Pagkasabi niyon, muli siyang lumusot sa maliit na bintana.Hindi madali ang dumaan doon.Maliit lang ito—kayang-kaya ni Jennifer, pero si Bryan ay matangkad at malaki ang katawan, kaya medyo mahirap. Nagasgasan pa ang coat niya.Paglapag niya sa labas, napatawa siya sa sarili.Kung may nagsabi sa kanya ilang taon na ang nakalipas na ganito siya magiging kapag umiibig, hindi siya maniniwala.Pagkaalis niya sa subdivision nina Jennifer, dumiretso si Bryan sa Dynasty club at doon niya nakita si Arthur.Nakaupo si Arthur sa so
Dumarami ang mga tao sa paligid.Hindi pa nakakita si Ara ng ganitong klaseng babae. Natakot siya kaya’t pinakawalan si Rebeca at mabilis na nagbigay ng paliwanag sa isang tao na kumukuha ng video gamit ang cellphone: "Hindi, ang perang hawak niya ay sa anak ko at sa pamilya namin."Habang nagpapaliwanag siya, mabilis na tumakbo si Rebeca.Ang anak ni Rebeca na si Rostum ay dumating saksi sa malayo gamit ang motorsiklo at kinuha siya mula sa lugar.Si Jennifer, na nakatakas lamang mula sa kanyang ama, nakita ang ina niyang may magulong buhok at tila nawawala ang kaluluwa. Naglakad siya pabalik na para bang wala sa sarili."Inay!" Nabigla si Jennifer at nilapitan ang ina upang suportahan ito. "Anong nangyari sa'yo?"Hindi nagsalita ang kanyang ina.Namumula ang mata ni Jennifer. Alam niyang hindi niya dapat itanong, ngunit tinanong pa rin niya: "Nasaan si tiya? Nasaan ang premyo ko...""Wala na." Sagot ng kanyang ina na parang wala sa sarili at dumaan pabalik nang walang pakiramdam.Pa
Si Arturo ay nasa isang kalituhan: "Ate, hindi ko nais na hindi ka matulungan.Ako'y isang manggagawa, paano kita matutulungan?Saan ako makakakita ng 280,000 pesos!May utang pa kami dahil sa utang ni kuya!"Nang makita ng ama ni Jennifer na hindi siya handang tumulong, muling lumuhod ang hipag nito at paulit-ulit na nagbigay galang."Ikaw na lang ang makakatulong sa amin! Di ba't nakatanggap ng premyo na 200,000 pesos ang anak mo ngayon? Pakiusap, tulungan mo ako. Ako na lang ang makikipag-bargain para sa natitirang 80,000 pesos. Isa lang ang anak ko!"Habang binabanggit ito ng hipag nya, siya ay lumuluhod at may luha sa mata."Malaki na ang naabot ng Jennifer mo! Kilala na siya sa Internet. Baka maging malaking bituin siya sa hinaharap at kumita ng daan-daang libo o milyong dolyar sa bawat pelikula. Tapós na ang mga araw niyo!""Pero kami? Kami'y mga ulila at biyuda, at kailangan pang alagaan ang isang matandang babaeng may masamang ugali. Hindi na kailangang makita ng asawa mo ang
Pagpasok sa sasakyan ni Bryan, hawak ni Jennifer ang trophy at patuloy na nakangiti."Masaya ka ba?" tanong ni Bryan na may ngiti."Oo." Hawak niya ang trophy na may labis na ekspresyon, "Ito ang unang pagkakataon na nalaman kong ang dalawang daang libo ay ganoon karami at ganoon kabigat."Nahulog sa isip ni Bryan na mahirap intindihin ang kanyang kaligayahan. Hindi na lang siya nagsalita, hinaplos ang ulo ni Jennifer at tahimik na nakinig habang nagkukuwento siya.Pagkatapos ng ilang sandali, kinuha ni Jennifer ang braso ni Bryan at isinandal ang ulo niya sa braso nito."Gusto kong ipakita itong panalo ko sa mga magulang ko at pasayahin sila. Ibabalik ko ito sa iyo bukas, okay lang ba?"Naalala ni Bryan ang karanasan niya sa kulungan ng aso, at nakaramdam siya ng kaunting hindi kasiyahan.Pinisil niya ang mga kilay at nagsabi ng kaswal: "Okay lang na hindi mo na ibalik. Jennifer, hindi kita pinapahirapan tungkol sa maliit na perang ito."Masaya si Jennifer sa mga sandaling iyon at hi
Natakot si Jennifer, hinawakan ng mahigpit ang mabigat na trophy, at lumapit kay Bryan.Hinaplos ni Bryan ang kanyang mga braso at bumulong: "Wala 'yan, ilang aso lang yan."Pumunta si Jack sa dormitoryo upang magpalit ng damit at magpatuyo ng buhok. Mukha siyang mas fresh, ngunit mas mayabang din."Sinabi mong aso ako?""Hindi ba?" Itinaas ni Bryan ang kanyang mata at tiningnan siya, binanggit ang kanyang mga talukap ng mata at naglabas ng isang malamig na titig.Hindi pa nakakita si Bryan ng ganitong uri ng matinding titig, parang isang lobo na naglalakad sa kagubatan, tanging ganitong uri ng dugoing titig ang maipapakita. Agad siyang natakot at hindi na nakapag-reply.Nang makabawi siya, naramdaman niyang nahihiya siya at kinuyom ang kanyang mga kamao: "Putang ina..."Bago pa siya makapagpatuloy, itinataas ni Bryan ang kanyang paa at tinadyakan siya sa shin bone.Isang malakas na tunog, at naramdaman ni Jack ang sakit at napaluhod sa isang tuhod sa harapan ni Bryan."Putang ina..."
Ikaw ay nangungulit sa klase, may karelasyon ka, umaasa sa libreng dila sa likod, minamaliit ang isang batang babae, malisyosong nagkakalat ng tsismis laban sa isang mas matandang guro!"Ang boses ng direktor ay malakas at matatag, kaya’t ang mukha ni Jennifer ay namula at tumigil siya sa paggalaw. Gusto niyang umalis, ngunit hindi niya magalaw ang kanyang mga paa.Ganoon siya ka yabang kanina, ngunit ngayon ay ganoon siya ka kahiya-hiya."Ms. Mae , tanong ko lang, nabigyan ba kita ng makatarungan at patas na pagkakataon?Matapos itayo ang heated swimming pool, pinilit mong maglikha ng gulo muli, at nagsama-sama ang lahat upang mag-PK. Binigyan kita ng pagkakataon, ngunit alam mo kung anong klase ng sayaw ang ipinakita mo kanina.Sinabi mong lahat kayo ay makikipagkumpitensya sa akin, at sinabi ko na inyong sinayang ang mga resources ng aming departamento!""Zhong Hong, tanong ko sa iyo, maraming beses ka bang bumagsak sa mga propesyonal na kurso at elective na kurso, at hindi ka puma
Nanahimik ang mga hurado sa ilang saglit.Tahimik ang buong eksena, si Jennifer ay nakatayo roon, basang-basa pa ang katawan.Hinawakan niya ang towel sa kanyang dibdib gamit ang kanyang maliliit na kamay, at naramdaman niyang sobrang nahihiya at naaagrabyado.Sa mga sandaling iyon, lumakad ang dean patungo sa gitna ng podium, kinuha ang mikropono, at malakas na nagsalita."Mae, tama na!"Biglang sumikip ang puso ni Mae nang siya'y pagalitan sa harap ng publiko.Ang biglaang pagbabago ay nagpalala ng sitwasyon, at may ilang tinatawag na "tagapagtanggol ng katarungan at pagiging makatarungan" na kumuha ng kanilang mga mobile phone at nag-video sa dean.Ang dean, na nasa edad limampung taon, ay nakasuot ng isang pormal na striped na polo shirt at tumayo ng may dignidad sa entablado."Magandang araw sa inyong lahat, magpapakilala ako. Ako po ang department head na sinasabing paborito si Jennifer at nakikipag-tulog sa mga estudyante ko!Ang mga kandidato para sa MV shooting ng event na it
Malupit ang tingin ni Bryan at bahagyang hindi masaya ang kanyang mga kilay na puno ng peklat.Ang host sa entablado ay nagsasalita ng mga pambungad na salita.Maya-maya, pumasok na ang unang kalahok sa tubig.Nang makita ni Bryan na hindi si Jennifer, itinuwa niya ang kanyang suit at tumayo, naglakad patungo sa banyo nang kalmado.Itinaas ni Jack ang sulok ng kanyang labi at sumunod nang walang ingay.Nakatingin si Conrad sa ibang mga bodyguard, at nang makita niyang iniisip nila na si Jack ay pupunta lang sa banyo at hindi sumusunod, nanatili siya sa lugar at nagbantay.Pagkatapos ng lahat, hindi kayang talunin ng sampung Jack si Bryan.Totoo nga, pumasok si Jack sa banyo nang may yabang, at bago pa siya makapagmagaling, hinawakan ni Bryan ang kanyang leeg mula sa likod at pinress ang ulo niya sa lababo.Binuksan ang gripo, at ang tubig ay bumuhos sa ulo ni Jack.Sinubukan niyang kumawala, ngunit mahigpit na nakadikit ang kamay sa kanyang leeg.Pinakawalan niya ang isang kamay upan
Si Bryan, na hindi dumalo sa public welfare lecture tungkol sa etika ng kalalakihan, ay dumaan sa paaralan upang manood ng pagtatanghal ng kanyang kasintahan.Ang araw na ito ay ang araw ng preview ng anniversary MV sa Art Department.Dahil sa constant temperature swimming pool, nagsimula na naman ang grupo nina Mae at ng mga naiinggit na tao na magtangkang manggulo, sinasabing dapat pantay-pantay ang oportunidad para sa lahat, at gusto nilang makilahok sa anniversary performance ng paaralan.Paano nga ba masasabing ang head ng department ay sinasabing ang donor ng constant temperature swimming pool ay nagdonate ito para kay Jennifer!Bukod pa dito, ang grupo nina Mae at iba pa ay patuloy na nagsasabing ang department head ay may pinapaboran na si Jennifer at may hindi tamang relasyon sila. Hindi kayang protektahan ng department head si Jennifer ng labis, kaya’t sa huli, napilitan siyang pumayag na piliin ang mga performer ng MV sa pamamagitan ng PK.Tatlongpong minuto bago ang perfor
Si Marcus ang unang umakyat sa entablado: "Sa palagay ko, hindi naman mahirap sundin ang etika ng kalalakihan.Bilang isang lalaki, dapat mong igalang ang iyong asawa nang pantay-pantay sa kasal at kilalanin ang kanyang kontribusyon sa pamilya.Huwag siyang apihin dahil siya ay mahina, mahalin siya, alagaan siya, igalang ang kanyang personal na halaga, at magpasalamat sa kanya na samahan ka upang makita ang mga tanawin ng buhay na ito. Ito ang dapat gawin ng isang lalaki, ng isang tunay na lalaki, at ito rin ang pinakamahalagang pamantayan sa buhay ng isang tao. Hindi na kailangang itaas ito sa antas ng etika ng kalalakihan.Kaya't ang tinatawag na etika ng kalalakihan at etika ng kababaihan, sa huli, ay para mapanatili ang pinakamababang moral na pamantayan bilang isang tao at mapanatili ang konsensya ng isang tao, yun lang."Pagkatapos magsalita ni Marcus, ang buong lugar ay umapaw sa malalakas na palakpakan.Pagkatapos, umakyat si Gilbert at ilang iba pang mga executive at celebrit