"Wala." Tumugon si Bryan nang kalmado, medyo nalilito sa mga liko-likong iniisip ng batang babae.Rinikom ni Jennifer ang kanyang labi, marahil ay iniisip niyang magiging maayos na ang atmospera kaya may magagawa siya, kaya’t mahinang nagbulong ng ilang salita."Oo, kanina sinabi ko na ginawa iyon ng roommate ko, at nagalit ka. Tapos... pagkatapos, hindi mo na ako hinalikan. Ako... Ako ay handa na..."Habang nagsasalita, lalong nadama ni Jennifer ang panghihinayang: "Tahimik ka pa sa kotse, at binigyan mo pa ako ng malamig na tingin..."Ngumiti si Bryan nang walang kaalam-alam, at saka niya inisip ang mga pangyayari.Ang oras kanina ay talagang hindi angkop.Nag-alala rin siya na baka hindi siya makalabas ng kama at kailangang magmadali pauwi nang hindi siya nakakarelax nang maayos. Kailangan niyang mag-aral kinabukasan, at natatakot siya na baka masyadong mapagod si Jennifer.Bukod pa rito, ang panahon na ito ay ang sprint period ng kanyang training, at ayaw ni Bryan na pahirapan si
Medyo excited ang boses ni Erica.Isa siyang tipikal na mahilig sa kagandahan. Ang unang dahilan kung bakit nagustuhan niya si Bryan ay dahil maganda itong tingnan.Hindi niya inaasahan na magagamit ang platform na ito, at nakakita pa ng isang mas may panlasa, eleganteng, at guwapong lalaki na kasing guwapo ni Bryan.Ang lalaki ay matangkad, may malapad na balikat at makitid na baywang. Nakasuot siya ng light gray na suit at para siyang isang walking clothes rack.Dapat ay tatlo o apat na taon siyang mas matanda kay Bryan, ngunit hindi siya mukhang matanda. Sa halip, may mga katangian siyang nagpapakita ng karanasan at maturidad.Ang kanyang balat ay may malamlam na puting tono, malalim ang mga siko ng mata, at mataas ang ilong. Mayroon siyang hindi maipaliwanag na pagkakahawig kay Bryan. Ang kanyang mga labi ay manipis, may kurba ng pagpipigil at kalungkutan, ngunit may kakaibang atraksiyon sa kanya.Ngumiti si Arthur: "Ganyan ka na ba agad matapos magkita?"Agad na itinulak sya ni E
Kasabay ng paglunok.Napalunok ng laway si Erica at nagtanong, “Ayos lang ba talaga ito?”Nagtanong siya, pero bago pa man makasagot si Arthur, nauna na ang munting kamay niya na dumikit sa dibdib nitong punong-puno ng masel.Napakaliit ng kamay niya, parang kinikiliti ang dibdib ni Arthur habang sinusundan ang linya ng mga masel nito.Habang hinihipo niya ito, napasigaw siya.“Bakit ang tigas?”“Grabe! Ang tigas talaga!”“Uncle, nagte-training ka ba araw-araw?”Napangiti si Arthur:…Anong klaseng mga salita ng tigre at lobo ito.Ang totoo, gusto lang naman niyang asarin ang batang ito, pero hindi niya inaasahang magiging seryoso ito.May kumakalat na pakiramdam ng kiliti at pamamanhid sa katawan niya—hindi komportable, pero may kakaibang dating.Napailing si Arthur, tinaas ang kilay na parang walang magawa. Naghanap lang talaga ako ng gulo.“Sige, pero pag hinawakan mo ulit, hindi mo na mababayaran ‘yan.”Ang boses ni Arthur ay mabigat, may awtoridad na parang isang dean, kaya mabil
Bumigat ang kilay ni Arthur, at nagpadala siya ng mensahe kay Bryan: "Darating ako sa loob ng kalahating oras. Hindi na kita hihintayin pagkatapos niyan."Pagkatanggap ng mensahe, parang nakuryente si Bryan at biglang tumayo mula sa kama ni Jennifer."Kailangan ko nang umalis."Nakita ni Jennifer ang pagmamadali niya at palihim na ngumiti. Tinulungan pa niyang isuot ang coat nito.Hinaplos ni Bryan ang ulo ni Jennifer: "Matulog ka na nang maaga. Huwag magpuyat."Pagkasabi niyon, muli siyang lumusot sa maliit na bintana.Hindi madali ang dumaan doon.Maliit lang ito—kayang-kaya ni Jennifer, pero si Bryan ay matangkad at malaki ang katawan, kaya medyo mahirap. Nagasgasan pa ang coat niya.Paglapag niya sa labas, napatawa siya sa sarili.Kung may nagsabi sa kanya ilang taon na ang nakalipas na ganito siya magiging kapag umiibig, hindi siya maniniwala.Pagkaalis niya sa subdivision nina Jennifer, dumiretso si Bryan sa Dynasty club at doon niya nakita si Arthur.Nakaupo si Arthur sa so
Nang hapon na pumayag siyang dumalo sa klase tungkol sa “womens of virtue,” dumaan si Beatrice sa bahay ng pamilya Aragon upang kunin ang ilang lumang lesson plan.Pagtayo niya sa harap ng villa ng pamilya Aragon, para bang napadpad siya sa ibang mundo.Nasa tabi niya si Nikki at mahina itong nagpapaalala, "Ang pamilya Aragon ay baon na sa utang. Itong villa ay naibenta na sa auction house. Si Big boss Marcus ang bumili nito. Ngayon, kayo na po, Madam, ang may-ari ng bahay na ito."Bahagyang tumango si Beatrice, saka naglakad si Nikki para pindutin ang doorbell.Hindi tulad ng dati na mabilis sumasagot ang mga kasambahay, inabot ng matagal bago may lumabas—isang babaeng maitim ang balat at magaspang ang kutis, na dahan-dahang lumakad papunta sa kanila.Tiningnan lang siya ni Beatrice, at agad niya itong nakilala—siya ang babaeng ipinalit noon kay Abby, ang tunay na anak ng pamilya Aragon.Sa lohika, dapat ay kapatid niya ito.Pero sa hindi maipaliwanag na dahilan, tuwing nakikita niy
Nang makita ni Oscar si Beatrice, ang kanyang matandang mga mata na puno ng panghihina ay nagkaroon ng liwanag.Tinawag niya si Beatrice: "Gaano ka na katagal dito? Bakit hindi ka muna umupo? Halika, pumasok ka at magpahinga. Magtitimpla ako ng tsaa."Tiningnan ni Beatrice ang mukha ni Oscar, na tila tumanda ng sampung taon sa isang iglap. Mahirap tumanggi, kaya sumunod na lang siya at pumasok sa villa.Matapos magtangkang maghanap ng tsaa ng matagal, nag-atubili si Oscar at kumuha ng isang supot ng dahon ng tsaa, sabay sabi ng medyo nahihiya: "Baka hindi na kasing ganda ng tsaa tulad ng dati.""Walang problema." Sagot ni Beatrice, sabay silip sa kanyang cellphone, "Kailangan ko nang umalis ng kalahating oras. May trabaho pa ako mamaya.""Sige, sige." Tumingin si Oscar kay Beatrice at isang malalim na buntong-hininga ang binitawan niya habang nagtitimpla ng tsaa. "Hindi ko akalain na tatlong anak na lalaki ang ipinanganak ko, at bawat isa ay mas lalong nagiging masama. Ngunit ang ak
Hindi nakinig ng mabuti si Oscar, iniisip na si Marcus ay nagsasalita tungkol sa pagputol ng relasyon. Ang kanyang matandang mukha ay kumunot at ngumiti nang walang magawa."Sir Marcus, tingnan mo ako, hindi ako nagmamakaawa, talagang miserable ang pamilya Aragon."Matapos mag-pause, magalang na gumawa si Oscar ng isang tasa ng tsaa para kay Marcus at iniabot ito sa kanya."Alam ko na ang asawa ko ang nagkulang at pinilit si Beatrice na pirmahan ang kasunduan ng paghihiwalay.kasalanan namin ito talaga. Nasaktan namin si Beatrice.Pero sir Marcus, baka pwede po kaming bigyan ng pagkakataon sa ngalan ni Beatrice at ng pagiging pamilya namin?"Dahan-dahang itinaas ni Marcus ang gilid ng kanyang labi at mahinahong sumagot: "Hindi ko ba kayo binigyan ng pagkakataon? Kung hindi ko kayo binigyan, baka nakatambay kayo sa tabi ng mabahong kanal, sa mga upuan sa parke, at sa subway at istasyon ng tren."Nahulog ang bibig ni Oscar, ngunit pagkatapos ay umiling: "Salamat sa boss na binigyan kami
Nang marinig ni Oscar ito, kumabog ang puso niya at agad itong lumuhod sa harap ni Marcus."Boss, nagpapakumbaba po ako.Pakiusap, maawa kayo at hayaan niyo na lang kami.Sigurado akong may nararamdaman pa si Beatrice para sa amin kung dumaan siya sa villa.""Hindi na siya babalik." mariing sagot ni Marcus.Nabigla si Oscar, at bigla na lang itong napaiyak. "Boss, alam kong na ang mga pagkakamali ko!Humihingi kami ng tawad kay Beatrice. Mali kami noon, hindi namin siya tinrato ng maayos, mali kami!"Si Oscar ay mabilis na nagpatirapa kay Marcus, isa-isa, bang! bang!"Puwede nyo po ba akong napatawad kahit isang beses, para sa ama ko, nagsusumbong na sa inyo, ang inyong biyenan?Boss, pasensya na, talagang alam ko na ang mga pagkakamali ko.""Heh~" umupo si Marcus sa sofa, inilatag ang mga binti at tinitigan si Oscar na namumukod sa kahihiyan, at sinabi ng malamig: "Sinabi ko bang ikaw ang aking biyenan?"Nag-freeze ang mukha ni Oscar.Natawa si Marcus ng may pang-aasar: "Pasensya na
"Talikod ka talagang walang kahihiyan, parang kakaibang estilo ng larawan."Nag-aral si Gilbert ng mga kursong pang-sining sa ibang bansa, at mayroon siyang magandang temperament. Sa mga batang mayayaman, ang kanyang personalidad ay talagang kahanga-hanga.Kapag nagsasalita siya, siya ay magaan at pino, ngunit ang mga salita niya ay kayang magpatahimik sa isang tao."Ang lakas ng kahihiyan mo, anong masama kung kalmutin ka ng girlfriend ko ng ilang beses? After all, wala kang pakialam sa mukha mo.Ang kung ang photo ay na-photoshop o hindi ay maaaring matukoy sa pamamagitan ng teknikal na pagsusuri.Kung ang mga damit sa closet ay sa asawa ni Isabella ay matutukoy rin gamit ang teknikal na pagsusuri sa dandruff ng buhok.Ang bata sa tiyan ay maaari ring matukoy sa pamamagitan ng amniocentesis.Kaya, itong walang kahihiyang babaeng ito, mababa ba ang IQ mo, o iniisip mong lahat ay kasing dali mong lokohin?"Pagkatapos nito, tumingin si Gilbert sa abogado at sinabi, "Gusto kong magsampa
"Kailangan ko pa bang magtanong?" galit na galit na tanong ni Shaira, "Dapat ay makipaghiwalay na siya sa walang kwentang iyon! Hindi siya magpapatawad! Ang saya ko, isang araw na naman ng takot sa kasal at panganganak!"Uminom ng kaunting tsaa si Beatrice at bahagyang ngumiti: "Kung ako, hihingi ako ng tulong, pupunta ako sa address na ito, magre-record ng video sa loob ng bahay, itago ang mga ebidensya, sasampahan ko siya ng kaso ng bigami, at pagkatapos ay magdedivorce. Kasi ang bigami ay may parusang pagkakabilanggo."Ngumiti rin si Isabella: "Maganda 'yan. Gawin natin yan!""Tama, bakit hindi ko naisip yun!" Tinapik tapik ni Shaira ang kanyang hita, "Pinsan, sasama na ako ngayon!"Tumingin si Beatrice kay Nikki: "Samahan mo sila para protektahan sina Shaira at Isabella. Buntis ako, kaya hindi ako sasama.""Okay." Ngumiti si Shaira, "Kung sasama ka, hindi na namin kayang hilingin sa'yo! Hindi ka ba natatakot mapatay ni Marcus?"Habang nagsasalita sila, tatlo na silang naglalakad p
Nagmaneho si Erica ng sports car at tumigil sa pantalan.Hinaplos ng hangin mula sa dagat ang kanyang magulong mahahabang buhok.Kinuha niya ang kanyang cellphone, umistambay sa gilid ng sports car, na may dagat sa likod, at kumuha ng larawan ng kanyang magulong buhok at ipinost ito sa social Moments: Paalam, Mundo~ By the way, mayroon bang sinuman sa mundo na maaaring mag-alaga sa isang mahirap na maliit na nilalang tulad ko?Pagkatapos mailagay ang larawan, maraming tao ang nag-like.Dahil maganda ang larawan, ang magulong buhok ay nagpapakita ng isang sobrang stylish na kagandahan.Ang kagandahan ni Erica ay hindi yung klaseng delikadong kagandahan, at ang kanyang mukha ay madaling makilala, yung klaseng kagandahan ng isang international supermodel.Mayroon siyang mataas na cheekbones, tatlong-dimensional na mga tampok sa mukha, matangkad na katawan, at laging nagpapalabas ng masiglang enerhiya. Siya ay isang kilalang "chosen darling" sa mga circle ng mga mayamang babae. Lahat ng t
Habang sumasagot si Marcus sa mga netizens, hindi niya gaanong pinakinggan, kaya tumingin siya at muling nagtanong."Asawa ko, anong sabi mo kanina?"Nararamdaman ni Beatrice na maganda ang mood ni Marcus, kaya lumapit siya nang kalmado, umupo sa kanyang kandungan, at tiningnan ang kanyang cellphone: "Asawa ko, anong ginagawa mo?""Sumasagot sa mga netizens." Maikli ang sagot ni Marcus, at may pagka-arogante ang tono, "Asawa ko, ngayon hindi naniniwala ang mga netizens na nag-divorce tayo!"Nagningning ang mga mata ni Beatrice ng gulat: "So hindi ka galit?""Hindi ako galit." Sagot ni Marcus ng magaan.Pero palaging nakakaramdam ng hindi pagkaka-kontento si Beatrice, kaya mabilis niyang hinawakan ang kamay ni Marcus at umamin ng kanyang pagkakamali."Asawa ko, wala kaming intensyon ni Erica na gawin 'yan.Hindi inasahan ni Eruca na maipasa niya ito sa Weibo.Siyempre, mali rin ako.Nung humingi si Erica ng mga private photos, hindi ko siya dapat binigyan.Sinabi kasi niya na gagamitin
Kahit na dinelete ni Erica ang post pagkatapos, may mga netizens na mabilis kumilos at kumuha pa ng screenshots.[Mas malakas pa ang larawan kaysa sa salita! Ipinost ng pamangkin ni Boss Marcus ang larawan! Ang estado ng pamilya ng big boss ay sobrang baba, pangalawa lang sa mga aso.]Tumingin si Marcus sa larawan at agad na lumubog ang kanyang magandang mukha.Binuksan niya ang mga komento sa ilalim ng Weibo.[OMG, hindi ko kakayaning maniwala na magdi-divorce na ulit ang big boss.] [Tama, tiyak na wala siyang lakas ng loob na makipagdivorce~ Feather duster, balat ng durian, warning na nakaharap sa pader~][Hahahaha, nilagay ng aso ang mga kamay sa pader, ibig bang sabihin nito na pareho din dapat gawin ng big boss?][Bagaman hindi nakatayo ang big boss na parang aso, ang side profile niya na nakaharap sa pader ay mukhang sobrang naagrabyado... Hahaha, bakit ako natawa bigla?][Sa bahay, talagang kontrolado ng asawa ang big boss.]Maya-maya, maraming mga executive ang lumabas para m
Pagkatapos ni Marcus na tapusin ang tawag, pumasok siya sa kwarto at nagulat sa nakita niya si Erica. Medyo nagkunot ang kanyang noo."Bakit ang ingay-ingay mo? Paano kung matakot ang tita mo?"Nilunok ni Erica ang kanyang laway, bahagyang namutla ang mukha, at nalimutan na niyang i-delete ang Weibo.Lumapit siya sa pinto at ikinaway ang kanyang maliit na kamay: "Paalam, Ate Bea, paalam, Tito Marcus, ako... ako… Aalis na ako sa Earth!"Pagkatapos nun, mabilis na kinuha ni Erica ang kanyang bag at tumakbo palabas.Napakunot ang noo ni Marcus at litong-lito: "Nagsasalita ka ng kalokohan."Pagkatapos ay lumapit siya at niyakap ang kanyang asawa mula sa likod, at isinubsob ang kanyang ilong sa kanyang leeg.Napatawa si Beatrice sa ginawa ni Marcus: "Mr. Villamor, nanghihigop ka ba ng pusa ngayon?""Shh, huwag kang magsalita, hayaang yakapin kita saglit. Malungkot ako." Inilibing ni Marcus ang kanyang ilong sa balikat ni Beatrice at nagsalita sa malambing na tinig.Napansin ni Beatrice n
“Erica, anong ibig mong sabihin?" Tanong ni Beatrice habang puno ng mga tanong ang mukha niya."Ate, huwag mo akong gawing tanga!" Mahigpit na hinawakan ni Erica ang kamay ni Beatrice, "Alam ko na hindi maganda ang trato sa iyo ng Tito ko. Ang mga tao sa labas ay nagsasabing matagal na kayong hiwalay at hindi ka binigyan ng kahit sentimo ni tito! Bukod pa riyan, ikinalat ng mga katulong sa lumang bahay ang balita.""Anong balita ang ikinalat nila?" Naguguluhan si Beatrice."Sabi nila, inaabuso ka raw ni tito gabi-gabi. Ang lakas ng mga sigaw mo, narinig pa raw ng mga katulong sa lumang bahay."Puff~ Halos mabulunan si Bratrice at naging pula ang mukha niya. Bakit nakikinig ang mga katulong?Nakakita ng pagkakataon si Erica at agad nagpakita ng screenshot ng isang pag-uusap. "Ate, hindi ako yung tipo ng tao na basta-basta naniniwala sa mga tsismis. Pinag-aralan ko rin ang pag-uusap na ito. At saka, yung avatar na ito, talagang avatar ng isang katulong sa lumang bahay namin!"Beatrice
“Uncle, Auntie,” nagsalita na si Bryan sa wakas, “hindi ako nakabati kanina, hindi dahil bastos ako o masama ang ugali, kundi dahil nagsasalita si Jennifer at ayokong putulin ang sinasabi niya.”Pagkatapos ng saglit na katahimikan, nagdagdag pa si Bryan: “Tungkol naman sa sinasabi n’yong pag-uugali at kabutihang-asal, sa totoo lang, matapos n’yong gawin ‘yon sa anak n’yo, hindi kayo karapat-dapat hangaan. Anong karapatan n’yong hingin ang respeto at pagpipigil sa galit mula sa akin, kung kayo mismo, bilang magulang, ay hindi marunong rumespeto?”“Bilang ama, puwede ka bang basta na lang kumuha ng pera nang hindi kinukunsulta ang anak mo? Anong pinagkaiba n’yon sa pagnanakaw?”“Ikaw… Anong sinasabi mo! Hindi ‘yan pagnanakaw! Pamilya tayo—” galit na tugon ni Arturo, habang mariing hinawakan ang kamay ng kanyang asawa, “Pakinggan mo nga, anong klaseng mga salita ‘yan…”Tahimik lang ang ina ni Jennifer. Kahit na naiintindihan niya ang punto ng anak, hindi pa rin siya sang-ayon na natulo
Nang marinig ni Jennifer ang sinabi ng tagapamahala, bigla na lang nanginig nang matindi ang kanyang katawan at agad siyang napaupo ng tuwid, parang huminto ang tibok ng kanyang puso.Hinawakan ni Bryan ang maliit na kamay niya at pinayapa siya sa banayad na tinig: “Huwag kang kabahan, nandito ako.”Tahimik na tumango si Jennifer, parang robot, saka nagbihis, naghilamos nang mabilis, at bumaba agad ng bahay.Mabilis ang kanyang mga hakbang, hindi na niya hinintay si Bryan.Napilitan si Bryan na magpalit muna ng pormal na damit bago siya sumunod pababa.Tumakbo si Jennifer papunta sa sala, hinihingal, nakayuko at mahina ang boses na bumati: “Tatay, Inay…”“Ikaw… ikaw talaga…” Itinuro ng kanyang ama ang ilong ng anak, “Nagpunta ka talaga sa bahay ng lalaking ‘yan at dito natulog?!”“Alam mo bang hindi kami nakatulog ng nanay mo buong gabi kagabi? Tinawagan pa namin halos lahat ng kaklase mo. Tawag kami nang tawag hanggang wala na kaming magawa kundi pumunta rito.”“Kung sa bahay ka man