Tatlong oras na nakaupo sina Beatrice at Marcus sa labas ng laboratoryo.Halos hindi nagbago ang posisyon nilang dalawa sa buong oras.Nakaakbay si Marcus kay Beatrice at pinayakap siya sa balikat nito.Sa mga sandaling iyon, pareho nilang naramdaman ang pananakit ng katawan at sobrang discomfort.Matagal nang lumipas ang oras ng pananghalian, pero pareho silang walang ganang kumain.Pagkatapos ng mahabang paghihintay, sa wakas ay bumukas ang pinto ng laboratoryo, at agad silang lumapit, kabado at puno ng tensyon.Kahit ilang segundo lang, para sa kanila’y parang habambuhay ang lumipas.Ang pag-asang makakuha ng mabuting resulta at ang takot sa mas matinding dagok ay dumurog sa kanilang loob.Mahigpit na hinawakan ni Marcus ang kamay ni Beatrice, at pakiramdam niya, hindi siya ganito kinabahan kahit sa harap ng proyektong nagkakahalaga ng bilyon.Lumabas si Robert dala ang sample, at unang sulyap pa lang, umiling na siya.Sabay na napabuntong-hininga sina Marcus at Beatrice, at sumila
Nang makita ni Lele si Marcus, bigla siyang nanginig at kusa na lang nagtago sa likod ng kanyang ina.Napansin din ni Beatrice ang maliit na detalyeng ito at marahang hinawakan ang kamay ni Marcus, senyas na huwag siyang masyadong maging masungit."Alana, ang usaping ito ay para sa mga matatanda. Maaaring hindi pa alam ng bata ang buong katotohanan. Pabayaan mo muna siyang maglaro sa likod ng hardin."Napakuyom ang labi ni Alans pero hindi siya tumutol.Tinawag ni Beatrice ang dalawang katulong at inutusan: "Dalhin ninyo ang bata sa hardin para maglaro, pero siguraduhin ninyong bantayan siya. Kapag may nangyari, isa sa inyo ang babalik agad para mag-ulat, habang ang isa ay hindi aalis sa tabi ng bata."Tumango ang dalawang katulong at lumapit para sunduin si Lele.Napatingin si Lele sa kanyang ina, punô ng tampo at lungkot ang mga mata, pero hindi siya naglakas-loob na tumutol.Dahil siya ay isang mabait at masunuring bata.Sa totoo lang, hindi niya gusto ang malaking bahay na ito, at
Ipinagpag ni Beatrice ang mga mata kay Alana, hinawakan ang kamay ni Marcus, at mabilis na tumakbo patungo sa hardin.Walang pakialam kung sino man ang ama ni Lele, hindi dapat siya magkaproblema sa loob ng lumang bahay.Hindi nagtagal, dumating ang grupo sa likod ng bahay at nakita nila si Lele na hindi makagalaw. Nakatayo siya roon, umiiyak at patuloy na sumisigaw: "Mom - Mom -"Ang heneral ay parang galit na galit at naghahagilap na parang may nais sabihin.Ngunit hindi lumapit ang heneral upang kagatin si Lele.Ang dalawang katulong ay natakot at nagtago sa gilid, hindi magtangkang lumapit."General! Huwag mong kagatin!" sabay na sigaw ni Beatrice at Marcus."Wow wow wow!" patuloy na umiikot ang heneral kay Lele, parang may gusto siyang sabihin, ngunit hindi niya magawa dahil hindi siya marunong magsalita ng humanong wika.Halatang nag-aalala siya, puno ng kalituhan at galit.Medyo nagkunot ang noo ni Beatrice: Paano kaya’t parang ang ugali ng heneral ay katulad ng sa pagtugon nit
"Ano'ng sinabi mo?" Si Robert ang unang nag-react.Ang virus sa katawan ni Marcus ay palaging isang tinik sa puso ni Robert.Matapos ang mga regular na check-up, natuklasan niyang nabawasan nang malaki ang lason sa katawan ni Marcus.Pero nang marinig niya ang sinabi ni Alana, agad itong nagdulot ng takot sa kanyang dibdib."Bakit... Alam ng iyong ama kung paano mag-alis ng lason?" Tanong ni Ginoong Villamor nang may kalituhan.Takot na baka hindi maniwala ang pamilya Villamor, mabilis na ipinakita ni Alana ang liham."Noong mga panahong iyon, ang K1 virus ay may dalawang 'mother virus,' ang pinakamatandang strain.Isa ay in-inject kay Marcus Villamor, at ang isa ay sa akin.Bakit ako hindi tinamaan pero si Marcus ay may problema? Dito in-eksplika ng tatay ko.Dahil may super O-type blood ako, na isang napakabihirang uri sa buong mundo, ang aking dugo ay kayang pigilan ang replication chain ng virus at makagawa ng mga bakuna nang mas mabilis kaysa sa virus.Kahit na ang aking dugo ay
"Alana, huwag kang mangarap." Ang boses ni Marcus ay sobrang lamig, parang tatagos ito sa kanyang mga buto.Tinutukoy ni Alans ang kanyang labi at tumawa: "Ayos lang, hihintayin ko na magmakaawa ka sa akin."Tumingin si Robert kay Alana ng may kaba, at ang kanyang puso ay puno ng pagkabahala.Gusto nya talagang makuha ang dugo ni Lele.Bilang isang super researcher, at bilang isang kuya na matagal nang nag-aalala sa kaligtasan ng kanyang kapatid, napakalaki ng tukso para sa kanya.Gayunpaman, siya ay isang taong may prinsipyo.Hindi niya kayang sirain ang kasal ng kanyang kapatid dahil dito.Sa huli, ang isang bagay ay isang bagay.Sayang lang at hindi pa rin makukuha ang super blood sample sa ngayon.Napabuntong hininga si Robert.Nagtapos ang isang palabas.Ang pinaka-apektadong tao sa kanila ay si Ginoo Villamor.Parang bigla siyang tumanda ng maraming taon, at nang lumapit siya kay Beatrice, nagsalita siya ng may hiya: "Sa panahong ito, ikaw ay nahirapan, at si papa ang may kasala
"Talaga ngang malaki ang epekto ng buwang iyon sa kapalaran ninyong mag-asawa. Isang magulo at malaking pagsubok ito para sa inyong dalawa," wika ng host nang tapat."Matutukoy mo ba kung ano ito nang eksakto?"Umiling ang host: "Hindi! Walang sinuman ang makakaintindi ng mga lihim ng langit. Ngunit nag-divine ako para sa iyo, at talagang ikaw ay isang taong may mahabang buhay, walang alalahanin sa pagkain at pananamit. Hindi mo kailangang mag-alala tungkol sa kaligtasan." Habang nagsasalita, ginawa ng host ang isang palm-clasping na seremonya: "Donor, isang kapalaran, dalawang swerte, tatlong feng shui, apat na akumulasyon ng mabubuting gawa, limang pagbabasa...Ang kagandahan ng buhay ay nasa hindi alam at maaaring baguhin sa pamamagitan ng sariling pagsisikap.Donor, huwag matakot. Maraming pagbabago sa mundo, at tanging sa pamamagitan ng hindi paglimos sa orihinal na layunin at pagiging mabait at matuwid ay makakaya itong dalhin.Tungkol sa pinakamalaking alalahanin ng donor na tu
Hindi namalayang hinila ni Gilbert si Shaira papunta sa kanyang tabi at mabilis na kumuha ng tisyu para punasan ang kanyang mukha: "Kamusta? Nasuong ka ba? Kailangan mo bang pumunta sa ospital?"Kumaway si Shairabng hindi: "Wala, malamig na tsaa lang."Pati ang kanyang palda ay natapunan ng tsaa, at ang kanyang hairstyle ay nasira, kaya medyo nakakahiya.Sa oras na iyon, ang ina ni Leonard ay nakasuot ng isang simpleng floral na pang-itaas, may nakatiklop na mga kamay sa harapan, at may kakaibang tono: "Isang maliit na babala lang ito. Upang maging asawa ng aming anak na si Leonard, hindi ka pwedeng magtrabaho sa labas nang publiko, at hindi ka dapat makipag-usap sa mga lalaki sa publiko.""Tita, trabaho po ang pinag-uusapan namin," pagtatamanninShaira."Trabaho?" Binagtas siya ng matalim na tingin ni ina ni Leonard, "Hindi ba kayang tustusan NG pamilya namin? Kailangan mo pa ba talagang magtrabaho! Pinapahiya mo ang anak ko! Naging biro siya sa lupon ng mga lalaki."Si Gilbert ay isa
Sandali lang, umiiyak si Jennifer at nag-panic ang boses."Ano bang ginagawa mo~" Kilala ni Jennifer ang boses ni Bryan, kinuha ang kanyang backpack at pinukpok siya ng dalawang beses sa dibdib, "Hinagip mo ako ng kamatayan~"Ang boses niya ay umiiyak, may halong pang-aakit, at konting pangangabahan, na nagpasakit sa puso ni Bryan.Idinampi niya ang noo niya sa noo ni Jennifer, hinawakan ang kanyang mukha na may hugis peras gamit ang parehong kamay, at dahan-dahang pinunasan ang mga luha sa gilid ng kanyang mata gamit ang magaspang niyang hinlalaki."Ang boyfriend mo, hindi ba't biro lang sa'yo? Kailangan bang maging ganito kalupit?"Humihikbi si Jennifer at umiwas: "Hindi pa nga kita boyfriend. Inutusan kita na maghintay... Hindi pa nga kita nababayaran..." Mas lalo pang humina ang boses ni Jennifer.Sa perang iyon, gamit ang part-time na trabaho sa isang coffee shop, hindi tiyak kung kailan niya ito maibabalik."Pero hindi ko na kayang maghintay pa." Tumawa si Bryan nang parang naii
Dumarami ang mga tao sa paligid.Hindi pa nakakita si Ara ng ganitong klaseng babae. Natakot siya kaya’t pinakawalan si Rebeca at mabilis na nagbigay ng paliwanag sa isang tao na kumukuha ng video gamit ang cellphone: "Hindi, ang perang hawak niya ay sa anak ko at sa pamilya namin."Habang nagpapaliwanag siya, mabilis na tumakbo si Rebeca.Ang anak ni Rebeca na si Rostum ay dumating saksi sa malayo gamit ang motorsiklo at kinuha siya mula sa lugar.Si Jennifer, na nakatakas lamang mula sa kanyang ama, nakita ang ina niyang may magulong buhok at tila nawawala ang kaluluwa. Naglakad siya pabalik na para bang wala sa sarili."Inay!" Nabigla si Jennifer at nilapitan ang ina upang suportahan ito. "Anong nangyari sa'yo?"Hindi nagsalita ang kanyang ina.Namumula ang mata ni Jennifer. Alam niyang hindi niya dapat itanong, ngunit tinanong pa rin niya: "Nasaan si tiya? Nasaan ang premyo ko...""Wala na." Sagot ng kanyang ina na parang wala sa sarili at dumaan pabalik nang walang pakiramdam.Pa
Si Arturo ay nasa isang kalituhan: "Ate, hindi ko nais na hindi ka matulungan.Ako'y isang manggagawa, paano kita matutulungan?Saan ako makakakita ng 280,000 pesos!May utang pa kami dahil sa utang ni kuya!"Nang makita ng ama ni Jennifer na hindi siya handang tumulong, muling lumuhod ang hipag nito at paulit-ulit na nagbigay galang."Ikaw na lang ang makakatulong sa amin! Di ba't nakatanggap ng premyo na 200,000 pesos ang anak mo ngayon? Pakiusap, tulungan mo ako. Ako na lang ang makikipag-bargain para sa natitirang 80,000 pesos. Isa lang ang anak ko!"Habang binabanggit ito ng hipag nya, siya ay lumuluhod at may luha sa mata."Malaki na ang naabot ng Jennifer mo! Kilala na siya sa Internet. Baka maging malaking bituin siya sa hinaharap at kumita ng daan-daang libo o milyong dolyar sa bawat pelikula. Tapós na ang mga araw niyo!""Pero kami? Kami'y mga ulila at biyuda, at kailangan pang alagaan ang isang matandang babaeng may masamang ugali. Hindi na kailangang makita ng asawa mo ang
Pagpasok sa sasakyan ni Bryan, hawak ni Jennifer ang trophy at patuloy na nakangiti."Masaya ka ba?" tanong ni Bryan na may ngiti."Oo." Hawak niya ang trophy na may labis na ekspresyon, "Ito ang unang pagkakataon na nalaman kong ang dalawang daang libo ay ganoon karami at ganoon kabigat."Nahulog sa isip ni Bryan na mahirap intindihin ang kanyang kaligayahan. Hindi na lang siya nagsalita, hinaplos ang ulo ni Jennifer at tahimik na nakinig habang nagkukuwento siya.Pagkatapos ng ilang sandali, kinuha ni Jennifer ang braso ni Bryan at isinandal ang ulo niya sa braso nito."Gusto kong ipakita itong panalo ko sa mga magulang ko at pasayahin sila. Ibabalik ko ito sa iyo bukas, okay lang ba?"Naalala ni Bryan ang karanasan niya sa kulungan ng aso, at nakaramdam siya ng kaunting hindi kasiyahan.Pinisil niya ang mga kilay at nagsabi ng kaswal: "Okay lang na hindi mo na ibalik. Jennifer, hindi kita pinapahirapan tungkol sa maliit na perang ito."Masaya si Jennifer sa mga sandaling iyon at hi
Natakot si Jennifer, hinawakan ng mahigpit ang mabigat na trophy, at lumapit kay Bryan.Hinaplos ni Bryan ang kanyang mga braso at bumulong: "Wala 'yan, ilang aso lang yan."Pumunta si Jack sa dormitoryo upang magpalit ng damit at magpatuyo ng buhok. Mukha siyang mas fresh, ngunit mas mayabang din."Sinabi mong aso ako?""Hindi ba?" Itinaas ni Bryan ang kanyang mata at tiningnan siya, binanggit ang kanyang mga talukap ng mata at naglabas ng isang malamig na titig.Hindi pa nakakita si Bryan ng ganitong uri ng matinding titig, parang isang lobo na naglalakad sa kagubatan, tanging ganitong uri ng dugoing titig ang maipapakita. Agad siyang natakot at hindi na nakapag-reply.Nang makabawi siya, naramdaman niyang nahihiya siya at kinuyom ang kanyang mga kamao: "Putang ina..."Bago pa siya makapagpatuloy, itinataas ni Bryan ang kanyang paa at tinadyakan siya sa shin bone.Isang malakas na tunog, at naramdaman ni Jack ang sakit at napaluhod sa isang tuhod sa harapan ni Bryan."Putang ina..."
Ikaw ay nangungulit sa klase, may karelasyon ka, umaasa sa libreng dila sa likod, minamaliit ang isang batang babae, malisyosong nagkakalat ng tsismis laban sa isang mas matandang guro!"Ang boses ng direktor ay malakas at matatag, kaya’t ang mukha ni Jennifer ay namula at tumigil siya sa paggalaw. Gusto niyang umalis, ngunit hindi niya magalaw ang kanyang mga paa.Ganoon siya ka yabang kanina, ngunit ngayon ay ganoon siya ka kahiya-hiya."Ms. Mae , tanong ko lang, nabigyan ba kita ng makatarungan at patas na pagkakataon?Matapos itayo ang heated swimming pool, pinilit mong maglikha ng gulo muli, at nagsama-sama ang lahat upang mag-PK. Binigyan kita ng pagkakataon, ngunit alam mo kung anong klase ng sayaw ang ipinakita mo kanina.Sinabi mong lahat kayo ay makikipagkumpitensya sa akin, at sinabi ko na inyong sinayang ang mga resources ng aming departamento!""Zhong Hong, tanong ko sa iyo, maraming beses ka bang bumagsak sa mga propesyonal na kurso at elective na kurso, at hindi ka puma
Nanahimik ang mga hurado sa ilang saglit.Tahimik ang buong eksena, si Jennifer ay nakatayo roon, basang-basa pa ang katawan.Hinawakan niya ang towel sa kanyang dibdib gamit ang kanyang maliliit na kamay, at naramdaman niyang sobrang nahihiya at naaagrabyado.Sa mga sandaling iyon, lumakad ang dean patungo sa gitna ng podium, kinuha ang mikropono, at malakas na nagsalita."Mae, tama na!"Biglang sumikip ang puso ni Mae nang siya'y pagalitan sa harap ng publiko.Ang biglaang pagbabago ay nagpalala ng sitwasyon, at may ilang tinatawag na "tagapagtanggol ng katarungan at pagiging makatarungan" na kumuha ng kanilang mga mobile phone at nag-video sa dean.Ang dean, na nasa edad limampung taon, ay nakasuot ng isang pormal na striped na polo shirt at tumayo ng may dignidad sa entablado."Magandang araw sa inyong lahat, magpapakilala ako. Ako po ang department head na sinasabing paborito si Jennifer at nakikipag-tulog sa mga estudyante ko!Ang mga kandidato para sa MV shooting ng event na it
Malupit ang tingin ni Bryan at bahagyang hindi masaya ang kanyang mga kilay na puno ng peklat.Ang host sa entablado ay nagsasalita ng mga pambungad na salita.Maya-maya, pumasok na ang unang kalahok sa tubig.Nang makita ni Bryan na hindi si Jennifer, itinuwa niya ang kanyang suit at tumayo, naglakad patungo sa banyo nang kalmado.Itinaas ni Jack ang sulok ng kanyang labi at sumunod nang walang ingay.Nakatingin si Conrad sa ibang mga bodyguard, at nang makita niyang iniisip nila na si Jack ay pupunta lang sa banyo at hindi sumusunod, nanatili siya sa lugar at nagbantay.Pagkatapos ng lahat, hindi kayang talunin ng sampung Jack si Bryan.Totoo nga, pumasok si Jack sa banyo nang may yabang, at bago pa siya makapagmagaling, hinawakan ni Bryan ang kanyang leeg mula sa likod at pinress ang ulo niya sa lababo.Binuksan ang gripo, at ang tubig ay bumuhos sa ulo ni Jack.Sinubukan niyang kumawala, ngunit mahigpit na nakadikit ang kamay sa kanyang leeg.Pinakawalan niya ang isang kamay upan
Si Bryan, na hindi dumalo sa public welfare lecture tungkol sa etika ng kalalakihan, ay dumaan sa paaralan upang manood ng pagtatanghal ng kanyang kasintahan.Ang araw na ito ay ang araw ng preview ng anniversary MV sa Art Department.Dahil sa constant temperature swimming pool, nagsimula na naman ang grupo nina Mae at ng mga naiinggit na tao na magtangkang manggulo, sinasabing dapat pantay-pantay ang oportunidad para sa lahat, at gusto nilang makilahok sa anniversary performance ng paaralan.Paano nga ba masasabing ang head ng department ay sinasabing ang donor ng constant temperature swimming pool ay nagdonate ito para kay Jennifer!Bukod pa dito, ang grupo nina Mae at iba pa ay patuloy na nagsasabing ang department head ay may pinapaboran na si Jennifer at may hindi tamang relasyon sila. Hindi kayang protektahan ng department head si Jennifer ng labis, kaya’t sa huli, napilitan siyang pumayag na piliin ang mga performer ng MV sa pamamagitan ng PK.Tatlongpong minuto bago ang perfor
Si Marcus ang unang umakyat sa entablado: "Sa palagay ko, hindi naman mahirap sundin ang etika ng kalalakihan.Bilang isang lalaki, dapat mong igalang ang iyong asawa nang pantay-pantay sa kasal at kilalanin ang kanyang kontribusyon sa pamilya.Huwag siyang apihin dahil siya ay mahina, mahalin siya, alagaan siya, igalang ang kanyang personal na halaga, at magpasalamat sa kanya na samahan ka upang makita ang mga tanawin ng buhay na ito. Ito ang dapat gawin ng isang lalaki, ng isang tunay na lalaki, at ito rin ang pinakamahalagang pamantayan sa buhay ng isang tao. Hindi na kailangang itaas ito sa antas ng etika ng kalalakihan.Kaya't ang tinatawag na etika ng kalalakihan at etika ng kababaihan, sa huli, ay para mapanatili ang pinakamababang moral na pamantayan bilang isang tao at mapanatili ang konsensya ng isang tao, yun lang."Pagkatapos magsalita ni Marcus, ang buong lugar ay umapaw sa malalakas na palakpakan.Pagkatapos, umakyat si Gilbert at ilang iba pang mga executive at celebrit