Agad na pinigilan ni Carlos ang kanyang ekspresyon at mahigpit na pinagsabihan ang mga goons: "Huwag kayong tumawa!"Ang heneral ay mabilis ding tumingin sa kabilang direksyon.Nagbibiro ba kayo? Nakita na nga nilang napahiya ang senyorito, tpos Hindi pa nila ito tinulungan?Nagmadaling tinulungan ni Beatrice si Marcus at inilipat siya sa wheelchair, na may bahagyang kilig sa mga sulok ng kanyang bibig.Ang mga salitang "Magaling mag-drive ang asawa ko" ay tila umaalingawngaw pa sa kanyang mga tenga.Talaga namang nakakatawa.Hindi nagtagal, dumating ang mga pulis.Nang makita ng mga goons ang mga pulis, agad silang tumakbo patungo rito na para bang gustong makita ang kanilang mga kamag-anak.Ito ang unang pagkakataon na nakita ng pulis ang ganitong klase ng gangster at akala nila'y medyo mahiwaga.Dumating sila sa istasyon ng pulis.Sa buong biyahe, ang mukha ni Marcus ay madilim at malungkot.Pagdating sa istasyon ng pulis, may isang pamilyar na tao na nakilala si Marcus at agad na
Tumingin si Beatrice kay Marcus ng may kalituhan.Dahan-dahang hinawakan ni Marcus ang kanyang kamay: "Bigyan mo ako ng kalahating oras, gusto ko kitang yakapin at maging isang mabuting asawa."Naalala ni Beatrice ang sinabi niya noong blind date, na kapag may nangyari, sana may magyakap sa kanya at mag-alala tungkol sa kanya, sa halip na sisihin siya, kaya tumango siya.Hinila ni Marcus si Beatrice upang umupo sa kanyang mga hita, niyakap siya ng mahinahon, at hinaplos ang kanyang likod ng maingat: "Kasalanan ko ito, hindi kita na-protektahan ng maayos, at natakot pa kita Mrs. Villamor"Naantig ang puso ni Beatrice: "Wala kang kasalanan.""Hindi. Nagsimula ang lahat ng ito sa akin. Nalaman na ni Carlos."Bumagsak sa ulo ni Beatrice ang tinig ni Marcus na nagdidisiplina sa sarili. Nagulat siya at tumingin kay Marcus, at narinig niyang sinabi ni Marcus:"Pinadala sila ni Mark Anthony. Si Mark Anthony ay pamangkin ng hipag kong si Minda."Nagkunot ang noo ni Beatrice: "Paano naman ito n
"Shakehands," utos ni Marcus.Medyo mababaw ang "Heneral."Ano bang cute dito?Binigyan ni Marcus ng babalang tingin ang aso: "Makipagshake hands ka, kapag nasagi ng mga kuko mo ang asawa ko, tapos ka na."Lumuwa ang mata ng "Heneral" at agad na ipinahid ang mga paa sa carpet, saka nanginig na inilabas ang isang mabalahibong paa.Ngumiti ulit si Marcus kay Beatrice: "Hawakan mo, mabait ito, hindi ito nangangagat."Si Carlos:...Kanina lang, kumagat pa siya ng dalawang malalaking gangster?Ang kakayahan ng senyorito sa pagsisinungaling habang nakatingin ay umabot na sa bagong level!Tumingin si Beatrice sa mabalahibong paa at medyo naawa. Dahan-dahan din siyang nag-abot ng kamay at marahang hinaplos ang likod ng mga paa nito. Nang makita niyang walang reaksyon ang aso, tinanggap niya ang pakikipagkamay nito.Malambot ang pad ng mga paa at sobrang lambot sa pakiramdam, at may kasamang nakakaginhawang sensasyon.Hindi pa naranasan ni "Heneral" na matouch nang ganito, kaya't parang nangat
Nangyari ito noong ikalawang taon niya sa kolehiyo.Nagdiwang ang lola ni Albert ng kanyang kaarawan, at bilang kasintahan ni Albert, siya ay natural na inimbitahan.Sa araw na iyon, nagpunta ang buong pamilya nila upang magdiwang ng kaarawan ni Lola Ana. Tinanggap ni Lola Ana ang kabutihang-loob ng lahat at sinabi na ang mga kabataan ay puwedeng magpunta na lang at mag-enjoy, at hindi na kailangang samahan siya, ang matandang babae.Noong panahong iyon, wala nang nakakaalam kung sino ang nag-suggest na maglaro ng tagu-taguan.Siya at si Abby ay nagtago sa isang kubo na may bubong na yari sa nipa sa likurang burol ng villa ng pamilya Villamor.Nababahala si Abby na baka may makakita sa kanila, kaya't nilock niya ang pinto ng kubo.Matapos maghintay ng matagal, wala namang nakakita sa kanila.Ngunit walang nakakaalam na sa labas ng kubo, isang matinding apoy ang biglang sumiklab.Ang apoy ay mabilis na kumalat dahil sa hangin sa bundok, at napapalibutan na ng apoy ang buong kubo sa isa
Sinulat ni Marcus ang petsa ng araw na iyon sa kanyang Moments: Pumunta kami sa isang blind date.Isang grupo ng mga executives sa ibaba: ...Talaga nga bang blind date!Ngumiti si Beatrice at balak nang lumabas sa Moments nang makita niyang may post din si Carlos. Kasama dito ang larawan ng "Heneral."[Isinama ko si Heneral para pagupitan, pero ayaw nya. Walang ibang magagawa, kaya't si senyorito na lang ang sumama at agad namang pumayag sya. Ang ating heneral, cute na sya para mapasaya kayo ngayon?]Si Gilbert ang unang nag-comment: "Oh my God, ang cute na nga nya. Anong ginawa nya para parusahan sya nga ganyan ni Matcus?"Si Gilbert: Hahahaha, isesave ko 'to. Kapag ginulo ako ng Heneral, ipapakita ko ang picture na ito at tatawanan ko sya at Lalo ko pa syang iinisin.Ang tanging tiningnan lang niya ay ang larawan ng Heneral, at hindi nya naiwasang tumawa nang malakas.Siguro, ginawa ito ni Marcus para sa kanya, hindi ba?Naisip niyang may isang tao palang gagawa ng mga bagay para m
Bumils ang tibok ng puso ni Carlos!Anak ng...! Sobra naman! Agad siyang sumagot, "Tama 'yan! Napakayaman dati ng aming Senyorito. Umorder siya ng marami para sa ilang taon. Itong Kobe beef, in-order niya para sa limampung taon, at binayaran niya agad nang buo noon! Puwede itong kainin ng general hanggang sa mabusog siya nang todo!"Nang marinig ang "busog," biglang ibinungisngis ng heneral ang ngipin kay Carlos nang galit!Pagkatapos bumungisngis ng ilang beses, nagpatuloy ito sa pagkain ng Kobe beef.Tiningnan ni Beatrice si Marcus, "Totoo ba ang sinabi niya?"Tumango si Marcus."Kung ganon, wala ka na talagang pera ngayon?""Hindi na tulad ng dati," kalmado niyang sagot."Ah, ibig sabihin, ang Heneral ay nakinabang lang sa dating karangyaan mo.""Tama." Tumango ulit si Marcus."So nagpalaki ka ng aso, tapos gamit ang espesyal na eroplano, nagpapadala ka ng Japanese Kobe beef.Sa hinaharap, ang mga anak natin ay mamumuhay na lang nang karaniwang buhay dahil sa kasalukuyang estad
Narinig ni Beatrice ang boses ni Albert at napatawa nang may pagkasarkastiko."Haiiiiiixt baby girl, ang aga mo namang mag-drama para kay Albert?""Miss Bea..." umiiyak na sabi ni Chona sa kabilang linya. "Hindi ako ganoong klaseng tao. Sobrang malalim ang pagkakaintindi mo sa akin. Gusto ko lang talaga kayong magkaayos ni Sir Albert."Sa sumunod na sandali, narinig ni Beatrice ang boses ni Albert, puno ng paninisi. Tila inagaw nito ang telepono."Beatrice, paano mo nagagawang tratuhin nang ganito si Miss Chona? At... tinawag mo pa siyang baby girl. Tignan mo ang sarili mo ngayon, mukha ka pa bang isang guro?"Sandaling tumigil si Albert at saka napabuntong-hininga."Beatrice, alam kong hindi ko nagawa nang maayos ang mga bagay noong umalis ako. Naiintindihan ko kung bakit ka galit. Pero bakit naging ganito ka? Parang hindi na kita nakikilala!"Ngumiti si Beatrice nang malamig."So, ang pagiging guro ba ay nangangahulugang dapat akong mabully? Hindi puwedeng magsalita ng totoo, dapat
Pinindot ni Marcus ang voice message button: "Miss Aragon, kung may mga tanong ka, huwag kang mag-atubiling magtanong!"Nag-isip si Beatrice saglit at nagtanong, "Pasensya na, kung malaman mo ba na ang best friend ko ay nakikinig sa phone call natin habang magkausap tayo, magagalit ka ba?""Kung marinig niya ang hindi nararapat at agawin ang phone ko para pagalitan ka, paano mo ito haharapin?"Nagulat si Marcus saglit at hindi naisip na magiging problema ito.Para sa kanya, ang pinakamahalagang tanong ay kung may puwang siya sa puso ng asawa niya.Ang loyalty ng dalawang taong nagmamahalan ay isang prinsipyo.Bukod doon, hindi siya nag-iisip ng ibang problema.Pero, pinindot pa rin ni Marcus ang voice button at sineryoso ang pagsagot."Miss Aragon, una sa lahat, hindi ko iniisip na isang malalang problema ito.Kapag ang mga kabataan ay nagmamahalan, natural lang na gusto nila ng payo mula sa iba.At sa tingin ko, mature ka namang tao, may sariling opinyon. Ang katotohanang pinapayagan
Isang stretched Rolls-Royce ang dumating sa dinner.Bumaba ang Johnson brothers, at kasama nila si Mae na naka-red dress.Naka-heavy makeup siya at suot ang isang sexy strapless dress, ang kanyang katawan ay halos magbukang sobrang laki, at mukhang may kalaswaan at may pagka-flirty sa unang tingin, hindi gaya ng isang college student.Pagbaba pa lang niya ng kotse, naka-lean siya sa stretched Rolls-Royce para mag-selfie, at kumuha pa ng isa pang selfie sa entrance ng dinner at ipinost ito sa Social Moments.Matapos gawin ang lahat ng ito, kinuha niya ang braso ni Jack at sinabi, "Salamat, mahal, hindi ko pa naranasan makapunta sa ganitong klase ng lugar sa buong buhay ko."Si Jack ay isang playboy at madalas magpalit ng babae, pero si Mae ay nanatili, dahil sweet siya at siya ang pinakamagaling mag-aliw kay Jack.Ang dalawang magkapatid ay pumasok sa dinner.Hindi nakatiis si Jack at nagsabi: "Kuya, sa tingin mo ba kikita itong OCT Zhenpin? Ang layo-layo ng lokasyon. Sino ba naman sa
Malapit nang mag-roll ng mata si Beatrice nang kumilos ang bata sa kanyang tiyan.Matapos ito, tinapik niya si Marcus sa balikat nang masaya: "Kumilos...kumilos! Siya...siya...sumupa lang sa akin.""Ano ba iyon?" Tanong ni Marcus habang nakakunot ang noo."Ang bata! Ang bata, sumupa lang sa akin." Puno ng kasiyahan ang mukha ni Beatrice.Tiningnan ni Marcus ang namamagang tiyan ng may konting pagka-disdain: "Ang batang ito, naglakas-loob pang sumipa sa'yo."Bago pa natapos ang sinabi ni Marcus, ini-twist ni Beatrice ang braso niya at itinutuwid siya: "Fetal movement! Isang normal na reaksyon sa pagbubuntis. Hindi mo ba nabasa ang mga libro tungkol sa pagbubuntis?"Sumimangot si Marcus: "Mas focus ako sa mga bahagi tungkol sa mga buntis."Iniiwasan ang ibang mga detalye.Ipinatong ni Beatrice ang kanyang kamay sa tiyan at naghintay ng mahinahon.Tulad ng inaasahan, gumalaw ang bata at dahan-dahang tumama sa kanyang palad.Bata pa ang fetus, kaya ang galaw ay karaniwang "swimming".Pero
Nabigla si Bryan.Kakabili lang niya ng dry pot at hindi pa siya bumili ng inumin. Buti na lang at alisto si Uncle Philip.Si Uncle Philip ay ngumiti ng may kaunting lungkot: "Boss, Miss Jennifer, aalis na ako.""Sige." Hinaplos ni Bryan ang kanyang ilong, "Papasuweldo ko na lang ng dagdag sa finance department mamaya.""Sige po." Mabilis na bumaba si Uncle Philip sa iron ladder.Tumingin si Jennifer sa lahat ng nasa harapan niya na parang wala sa sarili, at labis na naantig na hindi makapagsalita.Hinaplos ni Bryan ang ulo ni Jennifer, hinila siya para umupo sa picnic mat, at isa-isa niyang binuksan ang mga takip ng mga takeout box: "Ito ay fresh shrimp dry pot, ito ay spicy beef dry pot, ito ay frog dry pot, ito ay beef short rib dry pot, ito ay chicken wing dry pot, at ito ay five-spice crayfish dry pot. Anong lasa ang gusto mo?"Nalito si Jennifer "Ang dami? Sayang naman. Hindi natin kayang ubusin ng dalawa lang tayo.""Kung gusto mo, masaya ka. Mayaman ang boyfriend mo, hindi mo
"Ano ang sinabi mo?" Si Arturo ay hindi kailanman inisip na ang kanyang masunurin at matulunging asawa ay magsasabi ng ganitong bagay, at hindi siya nakapag-react agad."Naisip ko nang mabuti. Hindi na natin kayang mamuhay ng ganito. Mamaya, pupunta tayo sa Civil Affairs Bureau para mag-divorce."Sa wakas, nasabi ni Ara ang matagal na niyang gustong sabihin sa asawa, at nakaramdam siya ng kaluwagan.Tahimik siyang naglakad patungo sa kusina, kumuha ng isang mangkok ng kanin, umupo sa dining table, at nagsabi habang kumakain."Lumaki na si Jennifer, hindi mo na siya kailangang alagaan. Malapit na siyang magtapos at magiging independyente na.Tungkol sa akin, may sweldo at pensiyon ako, hindi na kita kailangan para suportahan kami. Ang bahay na ito, hati tayo, dalawang kwarto, ikaw ay mananatili sa iyong orihinal na kwarto, at ako'y makikihati muna kay Jennifer.Pagkaraan ng ilang panahon, kung makakakita ako ng angkop na bahay na pwedeng rentahan, lilipat ako. Sa hinaharap, ikaw na ang
"Nasaan si Jennifer? Tinawagan ko siya, pero naka-off ang phone niya." Hindi nakita ni Bryan si Jennifer, at ang mga mata niya ay mabilis na dumaan sa mukha ng ama nito at tumutok sa ina nito ng may kasamang pagkabahala sa mga mata.Itinuro ni Ara ang pinto nang malabo: "Nasa kwarto si Jennifer hindi pa siya lumalabas.""Hindi. Tiningnan ko kanina sa labas ng bintana. Wala sa kwarto niya! Nasa mesa ang phone niya."Pagkabanggit ni Bryan ng mga salitang iyon, mabilis na pinunasan ni Ara ang hawakan ng kanyang apron, kinuha ang susi mula sa TV cabinet, binuksan ang pinto, at tiyak nga, wala ni isa mang tao sa loob."Jennifer... Saan kaya siya pupunta?"Kinuha ni Bryan ang phone mula sa mesa, at ang mga kilay at mata niya ay nagiging seryoso.Si Arturo naman ay nag-aalala rin sa puntong ito, at tinuro si Bryan ng galit: "Kasalanan mo 'to! Kung hindi dahil sa'yo, hindi sana ganyan ang nangyari sa internet! Dahil sa'yo, nasaktan ang anak ko..."Bago pa makumpleto ang mga salita ni Arturi,
"Tay, kagabi pinakiusapan mo akong makipag-date kay Gemrey, tapos ngayon tinitingnan mo siya? Hindi ba't ikaw ang pinakamataas?" Tiningnan ni Jennifer ang kanyang ama ng walang emosyon. Sa mga sandaling iyon, siya'y kalmado at labis na nadismaya sa kanyang ama."Kayo——!" Galit na galit ang ama ni Jennifer at binangga ang mesa habang tumayo, "Kung hindi ka naman walang hiya na pumunta sa kwarto kasama siya, hindi sana nakuha yung larawan na yun! Sa huli, siya ang may kasalanan, kaya siya ang dapat managot!""Walang hiya ako? Ganyan mo ba i-evaluate ang anak mong babae? Ang pinsan ko nga, nasa twenties na, tambay buong araw, at hindi mo siya ni minsan pinagsabihan ng masama.""Sa kabilang banda, ako ang sinasabi mong walang hiya, anak mong tumutulong magbayad ng utang mo. Tanungin kita, binebenta ko ba ang sarili ko para magbayad ng utang mo, o ano?""Ikaw——" Nahirapan magsalita ang kanyang ama.Ang liwanag sa mata ni Jennifer ay unti-unting nawala.Ang desperadong tingin sa isang tao a
Nanikip ang puso ni Jennifer, nag-pale agad ang kanyang mga labi, at pakiramdam niya'y nanghihina ang kanyang katawan.Napansin ng dean ang pagbabago sa mukha ni Jennifer at agad siyang kumuha ng upuan upang paupuin siya."Jennifer, huwag kang masyadong mag-alala. Hindi pa tapos ang isyung ito. Gusto ko lang na maiparating sa iyo para maging handa ka mentally."Nagbigay ng isang tasa ng mainit na tubig ang dean kay Jennifer, at nang makita niyang kumalma na ito, nagsalita siya ng may kaba."Gayunpaman, ang insidenteng ito ay nagdulot ng masamang epekto sa Internet, na nagdulot ng pinsala sa iyong personal na imahe. Ang MV ay kumakatawan sa imahe ng paaralan, kaya ang paaralan ay nagplano na maghanap ng angkop na tao upang palitan ang iyong papel.""Pero kung talagang matutuloy ang planong ito, ibabalik ang iyong bonus."Tumingin si Jennifer sa singaw mula sa tasa, nananakit ang mga mata, at sagot niya ng mahina: "Director, nauunawaan ko.""Jennifer, huwag kang mag-alala, gagawin ko a
Tumawa si Uncle Philip: "Mas swerte ako kaysa sa iba. Pumunta ako sa Wushu Association para humingi ng tulong, pero tinanggihan ako. Sa pagkakataong iyon, nakilala ko si Sir Marcus na naghahanap ng mga bodyguard.""Hinarangan ko siya at ikinuwento ang sitwasyon ko. Sabi ko, kung matutulungan mo akong mailigtas ang buhay ng asawa ko, ibibigay ko ang lahat sa iyo.""Pinayuhan ni Sir Marcus, si Carlos na samahan ako sa ospital para tiyakin ang kalagayan ng asawa ko. Nang matiyak nilang hindi ako nagsisinungaling, tinulungan nila akong makahanap ng pinakamagaling na doktor para sa asawa ko at nagbigay pa sila ng pera... Nakatawid kami sa mga pagsubok."Huminto sandali si Uncle Philip at tinitigan ang ina ni Jennifer ng taos-pusong mata."Ngayon na nakilala mo si Sir Bryan, parang nangyari rin sa akin noong nakilala ko si boss Marcus. Ito ay tadhana na nagsara ng isang pinto para sa iyo at nagbukas ng bintana.""Hindi natin pwedeng maging kasing-bait at sabihin na hindi natin nais umasa s
Naka-on pa rin ang mga ilaw ng operasyon.Hindi pa tiyak kung buhay o patay ang mga tao sa loob.Galit na itinulak si Jennifer NG kanyang ina."Umalis ka! Umalis ka na dito ngayon din! Ayoko nang makita ka. Wala akong anak na kasing walang hiya mo."Ang maliit na katawan ni Jennifer ay naitulak pabalik at napunta siya sa hagdanan."Inay~" Hindi naiwasan ni Jennifer na tumulo ang mga luha nang mabuksan ang kanyang bibig."Huwag mo akong tawaging 'inay'! Umalis ka na! Kung ayaw mong magpasabog ako at mamatay sa galit, umalis ka na!"Matibay ang posisyon ng kanyang ina, at wala nang magawa si Jennifer kundi umalis pansamantala.Pumunta si Uncle Philip upang asikasuhin ang bagay na may kinalaman sa doktor. Nang dumating si Bryan sa ospital, sumama siya sa kanya ng mahigit isang oras. Nang maglaon, bumalik siya dahil may mga kailangang asikasuhin sa kumpanya.Sa mga sandaling iyon, si Jennifer ay naglalakad malapit sa flower bed sa ospital, ang mga mata ay malabo, at nararamdaman niyang so