Kaka-bukas lang ni Alana ng pinto ng study area at ginising ang matandang si Ginoo Villamor na natutulog sa mesa.Hinaplos ni Ginoo Villamor ang kanyang mga mata ng malabo at ngumiti nang makita ang dumating: "Si Alana ba ito? Bakit ka nandito, lolo?"Lumapit si Alana sa insenso, tinakpan ang paningin ni Ginoo Villamor, at inilagay ang insensong mataas ang konsentrasyon: "Lolo, nag-aalala ako na baka hindi ka makatulog ng maayos, kaya naglagay ako ng ilang lumang sandalwood para sa'yo."Pinagpag ni Ginoo Villamor ang kanyang leeg at nagsabi nang may kalungkutan: "Si Alana talaga, iniisip pa rin ang lolo, alam niyang matagal nang mahirap matulog si lolo."Nagkunwaring inosente si Alana at tumingin kay Ginoo Villamor: "Kung ganoon, lolo, maaari mo bang pakinggan ang ilang musika? Narinig ko sa mga katulong na makakatulong ang mga musika na ito upang mag-relax.""Sige!" Umupo ng maayos si Ginoo Villamor at tiningnan si Alana na parang mabait na estudyante.Kinuha ni Alana ang kanyang cel
Pumasok si Alana at napansin na ang usok ay unti-unting nawawala.Lihim niyang sinabi sa sarili, "Hindi ito maganda."Batay sa pagtitiyaga ni Marcus, tiyak na tatanggihan pa rin siya kahit na na-drug siya.Ano ang gagawin niya?Nag-atubili si Alana.Hindi! Sayang naman ang ganitong pagkakataon!Higit pa rito, hindi siya ang nagbigay ng gamot, kundi ang panganay na kapatid ng pamilya Villamor. Kahit na ito ay mabunyag, makakalusot pa siya.Habang naiisip ito, muli niyang tinawag ng "asawa ko" at naglakad na may taas ng ulo. Ngunit bigla siyang napatigil.Ang buong pamilya Villamor, maliban kay Albert at Ginoo Villamor, ay nandito!Isang grupo ng mga tao ang nakaupo sa cobblestone ground at naglalaro ng poker!Kumakain ng prutas!!Kumakain ng meryenda!!!Nanood ng TV!!!!Parang nagsaya sila dito!Si Menchie ay basta-basta na nagbato ng card at kumaway kay Alana: "Hi~ nandito ako."Si Beatrice naman ay kumuha ng isang piraso ng melon at ipinahid ito sa kanyang bibig, habang tinitingnan s
"Sandali." Pinigil siya ni Beatrice, "Kung nandito ka na, bakit hindi mo samahan kami manood ng TV series?"Habang nagsasalita, pinindot ni Beatrice ang remote control na hawak niya, at agad na nag-play sa malaking LED display ang eksena ng pagpapahypnotize ni Alana kay Ginoong Villamor sa study area.Naramdaman ni Alana na nanlumo ang anit niya at basang-basa ng malamig na pawis ang mga palad niya.Ang lahat ng ginawa niyang iyon ay napanood pala ng isang grupo ng tao!"Ano'ng ginagawa mo?" Sigaw ni Ginoong Villamor ng malalim ang boses.Narinig ni Alana ang boses, tumalikod siya nang mabilis, at nakita si Ginoong Villamor na lumalakad laban sa ilaw.Sobra ang naging galak ni Alana, parang nakita niya na ang tagapagligtas, namumula ang mata, tinitingnan si Ginoong Villamor, at nagpanggap na inosente, "Lolo,,, lolo~ Hindi ako gusto dito sa pamilya Villamor, kung ganoon, aalis na lang ako.""Sige, kung ikaw na mismo ang nagsabi, hindi na kita pipilitin." Pinalo ni Ginoong Villamor ang
Tanong mo pa kung magaling siya o hindi?!Kinagat ni Alana ang kanyang ngipin: "Kung ganun, kailangan ko bang mag-perform ng palabas ng pagsusuka ng dugo para buhayin ang atmosphere?""Sige!"Ang boses ni Menchie ay matinis at puno ng kasiyahan, na nagpatigas ng puso ni Alana at muntik na niyang matawa sa inis.Nakita ni Menchie na hindi nagsuka ng dugo si Alana, medyo nadismaya siya at sinabi: "Tsk~ Akala ko talaga magsusuka ka ng dugo!"Habang nagsasalita siya, hinaplos ni Menchie ang ulo ni Alana, parang hinahaplos ang isang maliit na tanga, na may matapat at maalalahaning mukha: "Talaga, pakinggan mo ang payo ng aking hipag at magpatingin ka ng utak mo kapag may oras ka. Sa katunayan, totoo nga na nagka-car accident ka."Sinulyapan niya ang pool sa likod niya: "Naniniwala ka ba na may droga na inilagay sa ganitong kalaking pool? Paano nila nailagay? Ilang tonelada? Lagi nilang sinasabi na kami na mga screenwriter na may mga blood scenes ay walang lohika. Ang problema kasi, ikaw,
Noong mga panahong iyon, sobrang mahal siya ng tatlong magkakapatid!Kahit na si Marcus ang pinaka-mahal siya, tinatrato siya ng iba pang dalawa na parang kapatid."Tinulak mo ako ngayon para sa kanya?" Tinutok ni Alana ang kanyang mga mata, may sakit na ekspresyon sa mukha.Pakiramdam niya na ang mga kapatid na minsan ay labis siyang minahal ay tinalikuran siya para sa babaeng si Beatrice!Sa mga sandaling iyon, naramdaman niyang para bang ang puso niyang buhay ay tinusok ng matalim na pangil ng isang pang-akit at dumudugo.Itinaas ng pangalawang kapatid na si Robert ang kanyang mabigat na salamin at tumingin kay Alana. "Eh, kung ganun, magsalita ka, bakit mo gustong hawakan ang asawa ko? Bilang lalaki, hindi ba't dapat ako ang tumayo sa harapan ng asawa ko?""Hindi ko siya gustong hawakan!" Sigaw ni Alana, binibigkas ang bawat salita na para bang puputok na ang kanyang baga sa galit."Ang gusto ko lang itanong kung alam niya ang plano!Kung hindi dahil sa kanya, hindi sana ako nalo
Nagtinginan sina Beatrice at Marcus, may malabong pakiramdam ng kaba sa kanilang mga puso.Si Ginoong Villamor ay isang lalaking nakaranas na ng maraming bagyo, at mabilis niyang in-adjust ang kanyang nararamdaman.Iniikot niya ang kanyang mga kamay at tinitigan si Alana ng kalmado: "Sumama ka sa akin.""Okay." Tumugon si Alana na may pagyayabang sa kanyang ngiti, at tiningnan ang lahat nang may pang-aasar bago umalis.Sumigaw si Ginang Villamor ng may pangangamba: "Lolo!"Ipinatong ni Ginoong Villamor ang kanyang mga kamay sa likod at lumabas, habang nagsasalita siya: "Wag kang mag-alala, alam ko ang aking limitasyon!"Lahat ay medyo nalungkot dahil sa biglaang pagbabago ng isip.Ibinaling ni Menchie ang kanyang mga mata at tiningnan si Ginang Villamor: "Ang pagpasok ng ganitong manipulatibong babae sa pamilya Villamor, baka magkaroon tayo ng maraming nakatagong panganib. Dapat alam ito ng papa.""Tama, lalo na't ang mga motibo ni Alana ay hindi malinis at malinaw ang kanyang layunin
"Kaya...iniisip mo ba na ang mga tao na ipinadala ni Marcus para alagaan ka ay tiyak na magmamasid sa bawat galaw mo, pati na ang sanggol sa tiyan mo?Iniisip mo ba na kapag nalaman ni Marcus na buntis ka, tiyak na hindi niya hahayaang ipanganak mo ang pagkakamaling ito, kaya nagsimula kang gumamit ng hipnosis upang hipnotisin ang mga kasambahay at mga bodyguard, at lumikha ng ilusyon na inaabuso ka nila isa-isa.At maaari mong gamitin ang dahilan na ito upang umalis mula sa proteksyon ni Marcus at lihim na ipanganak ang bata."Mabilis na naisip ni Ginoong Villamor kung ano ang ginawa ni Alana sa ibang bansa sa mga nakaraang taon.Medyo nagulat siya.Ang batang ito ay orihinal na tapat at walang kalokohan, paano siya naging ganito?O mas tama, hindi niya talaga siya nakilala bilang isang tao!"Opo!" tapat na inamin ni Alana, "Ngunit ang hirap na naranasan ko ay malayo sa gaano mo ito inilarawan.Upang maiwasan na magduda si Kuya Marcus sa akin, kinailangan kong hipnotisin ang mga kasa
“Kung ganon, Lolo, gusto mo pa rin ba akong palayasin?” Punong-puno ng lungkot at galit si Alana habang tinitingnan si Ginoing Villamor nang hindi makapaniwala, “Buntis ako ng anak ng pamilya Villamor bago pa kay Beatrice!”Huminga NG malalim si Ginoong Villamor at napailing ng ulo, sabay sabi nang mahinahon: “Alana, hindi mo ba naiintindihan? Walang unang dumating, unang nagsilbi sa pag-ibig, at ganoon din sa pagkakaroon ng mga anak.Sa madaling salita, ang anak mo ay ipinanganak nang walang pahintulot ng iyong ama at hindi pinagpala.Ngunit ang anak sa tiyan ni Beatrice ay legal at tama. Mag-asawa sila. Alana, anong pakinabang kung ipinanganak mo ang bata nang maaga? Anong pakinabang kung manatili ka sa bahay? Puri lang ang nawala sa iyo. Wala ka sa puso ng anak ko.”Nais sanang magsalita ni Alana, ngunit mabilis na idinagdag ni Ginoong Villamor: “Hindi ko guguluhin ang kanilang kasal dahil sa iyo!”“Kahit na lumipat ako sa ibang bahay, hindi mo gagawin?” Ang ekspresyon ni Alans ay
Tapos na.Sigurado siyang mapipilitan siyang mag-knit ng scarf pag-uwi niya.Nakita ni Gilbert na medyo awkward na ang atmospera, kaya’t mabilis niyang sinubukang ayusin ang sitwasyon at tumawa ng konti."Huwag ganyan, lahat naman tayo'y magkakaibigan. Ang kasintahan ni Bryan na ito ay bata pa, at iba ang uso sa school nila kumpara sa atin. Gusto nila ang style ng pagiging mahirap at palaboy. Ito ang tinatawag na fashion. Ang asawa naman ni Marcus ay buntis ng kambal, at pagod na ang katawan. Marami ring kailangang ihanda, kaya’t tiyak na hindi niya kayang mag-knit ng scarf."Nang akala ni Jennifer at Beatrice na maganda ang sinabi ni Gilbert, biglang nagsalita si Marcus."Tama nga. Kung hindi pa sinabi ni Gilbert, makakalimutan ko na bata pa pala ang girlfriend mo."Gilbert:?"Bryan, matanda ka na at kumakain ng batang damo, maganda ang mga ngipin mo." May ngiti si Marcus sa labi.Ang mukha ni Gilbert ay para siyang tinamaan ng kidlat: "Oh Diyos ko, tinatangkang ayusin ko lang ang m
Hinaplos ni Brayn ang mga labi ng kanyang kasintahan: "Kung gano'n, paiyakin ko na lang siya."Agad syang itinulak ni Jennifer : "Wag na. Pina-kupkop mo ako ng ganyan, at pumasok na ang kamay mo."Masaya si Bryan at tumawa.Inangat ni Jennifer ang maliit na lunch box at itinaas ito parang isang yaman: "Kumain ka na ba?""Nagpadala ka sa akin ng mensahe, sa tingin mo ba'y maglalakas-loob akong kumain?"Nang marinig ni Jennifer na sinabi ito ng kanyang boss, agad siyang napatawad at kinuha ang orange chicken wings para pakainin siya.Kumain si Bryan ng ilang kagat at tumango nang masarap."Masarap ba?" tanong ni Jennifer. Nang malapit na siyang kumain, hinalikan siya ni Bryan sa mga labi at pumasok ang kanyang malikot na dila.Matapos ang ilang saglit ng halikan, ngumiti siya at nagtanong: "Masarap ba? Amoy asim ng kaunting kahel, lahat para sa iyo."Namula ang mukha ni Jennifer hanggang sa mga tainga, kinuha niya ang chicken wings at kinain.Minsan, yumuyuko si Bryan upang kumagat ng c
Kung maaari, tulungan mo akong magbayad ng utang kay Sir Marcus Villamor.Sayang at hindi na madirinig ni Diego ang pangungusap na iyon.Isang ambon ang dumapo mula sa langit.Bumagsak ito sa ama at anak.Ang maputlang batang babae ay may ngiti ng kasiyahan sa kanyang mukha, ganun din si Diego.Isang malaking kamay ang humawak sa isang maliit na kamay.Nang makita ni Jera ang eksenang ito, bumagsak siya at umiiyak sa katawan ni Diego.Ang magagandang alaala ay naglaro sa kanyang isipan.Pinuri sila ng tsuper dahil iniisip silang "pamilya ng tatlo" nang sumakay sila sa taxi.Sumakay sila sa Ferris wheel bilang "pamilya ng tatlo."Nakasakay si Lele sa leeg ni Diego.Inisip ni Jera na kung magkakaroon ng himala, dadalhin niya sina Diego at Lele sa isang maliit na bayan na walang nakakakilala sa kanila at mamumuhay ng malayo sa lahat ng tama at mali.Sa pagkakataong ito, tiyak silang makakaligtas.Sayang nga lang, walang kwento ng fairy tale sa bayan ng mga fairy tale.Nang maisip ito, mu
Tumingin si Diego sa itak sa harap niya, at pagkatapos ay tumingin sa mga lalaking nakasuot ng itim na masikip, saka niya ibinaba ang kanyang ulo para kunin ang itak.Sa isang kaluskos, tinusok niya ito sa kanyang tiyan nang maayos."Huwag--" sigaw ni Jera ng may pagka-alala, tinawag ang lider ng mga lalaki, "Ang pamilya Monteverde namin ay nagbigay ng marami para sa Black Eagle Hall na ito sa mga nakaraang taon. Ang aking kapatid na babae ay may dala-dalang pinaka-primitive na virus, at ginagamot niyo ang pamilya Ye namin ng ganito."Hindi pinansin ng lider ng mga lalaki si Jera at nagpatuloy, "Hindi pa sapat, kahit na may lason ang kutsilyo, hindi ito malalim, isang hiwa pa."Pulang-pula ang mga mata ni Diego, hinugot ang kutsilyo, at tinusok muli ang sarili sa tiyan.Mas malalim ang hiwa na ito kaysa sa nakaraang isa: "Paalisin si Jera."Pagkatapos niyang sabihin iyon, nawalan ng balanse si Diego at napaluhod sa lupa.Nagbigay ng hudyat ang lider ng mga lalaking nakasuot ng itim at
“Lele!”Nagmamadaling nilapitan nina Diego at Jera si Lele, at agad na niyakap ni Diego si Lele sa kanyang mga braso.Halatang lumala ang itsura ng bata, at naging mabilis ang kanyang paghinga.“Lele! Lele, anong nangyari sa’yo? Dadalhin kita agad sa ospital.” Nag-panic si Diego, natatakot na baka ang bata ay nagkaroon lamang ng huling hininga sa taksi kanina.Nakahiga si Lele sa mga braso ng kanyang ama, inabot ang kanyang puti at malambot na maliit na kamay, at hinaplos ang mukha ni Diego: “Daddy, okay lang ako, medyo pagod lang, sobrang pagod.Daddy, pwede ba tayong maghintay ng kaunti pa? Huwag niyo po akong dalhin sa ospital. Gusto ko pa sanang magtagal ng konti kasama si daddy.Konting panahon pa lang…”Hinaplos ni Lele ang mukha ni Diego at ngumiti: “May daddy na si Lele, sa wakas may daddy na si Lele. Pagbalik ko sa kindergarten, maipagmamalaki ko sa mga bata na may daddy si Lele, at laging nandiyan si daddy ko.”Napaluha na sina Diego at Jera at patuloy na tumango.“Daddy, an
Hindi direktang sumagot si Diego: "Dahil nandito ka na rin, pumasok ka at dalawin mo si Lele. Dadalhin ko siya sa amusement park sa loob ng sampung minuto."Nang mabanggit si Lele, namutla ang mukha ni Alana at bahagyang umatras: "Hindi... Hindi ko kayang makita... ang kabiguang iyon.""Kabiguan?" Galit na galit si Diego at mariing hinawakan ang pulso ni Alana, "Nasabi mo pang kabiguan si Lele!""Hindi ba’t totoo naman?Hindi si Marcus Villamor ang ama niya, kundi isang hamak na tulad mo. May sakit pa siya. Hindi ba’t isa siyang malaking kabiguan?"Umiling si Alana habang unti-unting namumula ang pulso niya sa pagkakadiin ni Diego: "Hindi ko kayang marinig na tinatawag niya akong ‘mommy.’ Hindi ko kayang marinig kahit isang salita! Para bang pinagtatawanan ako ng realidad sa katangahan ko.""Wala ka nang pag-asa!" Tinulak ni Diego si Alana palayo. "Tandaan mo, ikaw ang sumira kay Lele. Virus plan mo ‘yan. Kung hindi mo balak makita si Lele, umalis ka na lang."Pagkasabi nito, akm
Sa kabilang banda, nitong mga araw na ito, ikinulong ni Alana ang sarili sa kanyang kwarto, tumangging kumain o uminom, at paulit-ulit na pinahihirapan ang sarili.Hindi siya makapaniwala na nahawakan siya ng isang lalaking katulad ni Diego, at isinugal pa niya ang sariling buhay upang ipanganak ang anak nila.Nangako rin siya kay Jerome na sa pamamagitan ng batang ito, tiyak na maaayos nilang muli ang relasyon nila ni Marcus.Sumigaw rin siya sa harap ng pamilya Villamor na bihira lang magkaroon ng babae sa kanilang angkan, at siya ang nagbigay nito sa kanila. Gusto pa niyang ilista ang bata sa talaan ng pamilya Villamor.Isa-isang eksena ang bumalik sa isipan niya, at lahat ng iyon ay tila nanlilibak sa kanya nang walang-awa.Nang sinabi niya ang mga salitang iyon, ano kaya ang naramdaman ni Diego sa kanyang puso...Sa pag-iisip niya nito, ipinukpok ni Alana ang kanyang ulo sa pader.Gusto na niyang mamatay.Hindi niya kayang pumunta sa ospital para harapin si Lele.Mahal na mahal n
Sa sandaling iyon, kinuha ng pangalawang tiyuhin ni Bryan ang mangkok ng lugaw at tumayo habang nakayuko ang kanyang payat na katawan: "Matanda na ako at hindi ko na kayang makakita ng ganitong eksena, kaya aalis na muna ako. Wala rin naman akong silbi at wala akong masasabi. Ayusin n'yo na lang ang mga sarili n'yong problema."Nagagalit na sumabat ang ikatlong tiyuhin ni Bryan: "‘Ma, tingnan n’yo nga, kasama pa ba natin talaga ‘yan? Pinanganak n’yo pa siya, nasayang lang ang sakit ng tiyan n’yo noon."Tahimik na lumabas ang pangalawang tiyuhin ni Bryan habang hawak ang mangkok ng lugaw, tila ba wala siyang pakialam sa nangyayari sa paligid.Pagkatapos ng maikling eksena, tiningnan ng mga bodyguard na nakaitim ang ikatlong tiyuhin ni Bryan na tila naghihintay ng utos.Nagbigay ng senyas ang ikatlong tiyuhin at sinabi: "Sige! Turuan n’yo ng leksyon ang batang ‘yan na walang modo!"Pagkabigkas pa lang niya, humarang si Uncle Philip sa harapan niya at sinabi: "Ano ‘to... parang di na
Sumampa si Jennifer mula sa lamesa at tumayo upang tumingin kay Bryan sa mukha.Tahimik na tinanong ni Bryan: Ayos ka lang ba?Medyo masakit ang mga mata ni Jennifer. Sa totoo lang, ayaw niyang umalis, at ayaw niyang iwan siya. Malungkot din siya nang maghiwalay sila.Alam niyang malungkot siya, at gusto rin niyang makasama siya at yakapin siya.Matapos maghintay ng matagal, sa wakas ay nakita ni Bryan na tumango si Jennifer, at agad na ngumiti siya.Matapos magmamasid ng ilang sandali, umalis siya at bumalik sa hotel para matulog ng maayos.Kinabukasan, pagkatapos maghilamos, nagsuot siya ng purong itim na damit.Itim na kamiseta, itim na kurbata, itim na pantalon, itim na amerikana.Itim mula sa loob hanggang sa labas.Sa harap ng salamin, naglalabas siya ng malamig, mabagsik, at walang awa na liwanag.Walang Jennifer, si Bryan ay isang lobo na walang pagkatao at may kalungkutan.Paglabas niya mula sa kwarto ng hotel, sinalubong siya ni Uncle Philip ."Pumunta ka sa lumang bahay ng