Pagkatapos makita ang lahat na umiinom ng unang tasa ng tsaa, ipinaliwanag ni Marcus ang relasyon ni Abby at Aling Nora.Pagkarinig nito, sobrang nagalit si Mrs. Salazar : "Bakit kaya may kanitong kasamang babae! Naiinis. Marcus, anong balak mong gawin?""Ang plano ko sana ay hayaang si Beatrice ang mag-asikaso, pero isipin mo, baka mahirapan siya dahil sa kanyang katayuan," sagot ni Marcue.Bago pa makapagtapos si Marcus, nagtangkang sumagot si Mr. Salazar."Siya nga ang sangkot, paano siya magiging hindi angkop? Sa tingin ko, dapat gamitin natin ang birthday party ni Oscar Aragon para hayaang ipakita ni Beatrice ang tunay na kulay ng dalawang masasamang babaeng ito sa harap ng lahat sa entablado. Magiging maganda iyon!""Oo nga!" sang-ayon ni Mrs. Salazar.Tumango si Marcus: "Naisip ko na rin iyan, pero paano kung si Aling Nora ang magtapat kay Beatrice sa harap ng lahat sa entablado na hindi siya anak nina Oscar at Lucy?""Ano?"Lahat ng miyembro ng pamilya Salazar ay nagulat na pa
Nagmumuni si Mr. Salazar: “Tama nga ang sinabi mo.”Pakiramdam ni Mrs. Salazar ay medyo malungkot, may hindi komportableng nararamdaman, at bumulong mag-isa: “Sabi mo, ang blood type ni Beatrice ay O. Sana kung ang batang ito ay mula sa aming pamilya. Lahat kami sa pamilya namin ay may blood type na O.”Muling kumibot ang mga talukap ng mata ni Marcus nang marinig ito.Napabuntong-hininga rin si Mr. Salazar: "Tama, sinabi ko noong huling pagkakataon na kapag buntis si Beatrice, para siyang ikaw."Malungkot na ngumiti si Mrs. Salazar.Pareho nilang alam na isang buntong-hininga ito.Sa huli, ang kanilang anak ay nawala na sa dagat ng apoy at naging sunog na katawan ng isang batang babae.Pagkalipas ng ilang sandali, tumingin si Stell, ang pinaka-makatarungan sa lahat, kay Marcus: "So, mayroon ka palang sariling mga plano. Bakit mo kami pinuntahan at sinabi ang lahat ng ito?"Uminom ng kaunting tsaa si Marcus at iniangat ang mga gilid ng kanyang matalim na labi."Hindi ko pa natutulung
"Ninong, inis ba ulit sayo si Marcus?" tanong ni Beatrice.Naalala ng pamilya Salazar ang mapagmataas na mukha ni Marcus kagabi, na sinabing kung nakakaramdam kayo ng bigat, maaari niyong sabihin kay Beatrice ang katotohanan~Tingnan mo yun, nakakainis!Nababahala sila sa kalusugan ni Beatrice.Pumalakpak si Mr. Saalzar at ngumiti: "Hindi, huwag kang mag-isip ng masama. Dinalhan Kasi kami ni Marcus ng isang napakasarap na tsaa kagabi. Pagkainom namin, nagka-insomnia ang lahat."Ngumiti si Beatrice ng bahagya: "Ganun pala. Ako naman, huli na, at ang pag-inom ng tsaa ay nakakapag-insomnia rin sa akin."Sumagot ang pamilya Salazar ng may mga ngiti sa mga mukha, at lihim na tinukso si Marcus ng ilang beses.Pagkatapos ng almusal, natanggap ni Beatrice ang impormasyon mula kay Nikki tungkol sa imbestigasyon.Ito ay mga ebidensya na nagpapakita na si Abby ay nagkunwaring isang charity lady at tumulong kina Joseph at sa asawa niyang mangalap ng pera sa kanilang circle.Pagkatapos niyang basa
Umatras si Lucy: "Sige, kung gusto mong ibalik ang malas na bituin na 'yon, wala akong pakialam. Pwede bang sa susunod na lang?""Ngayong pagkakataon, plano ko munang imbitahan ang ating mga kamag-anak, si Mrs. Marquez, para mag-usap ang tungkol kay Abby.""Magkakaloko-loko ka lang kung ibabalik mo pa ang malas na bituin na 'yan. Kailan ba siya nagpakita at nagdala ng mabubuting bagay?""Huwag mong tawaging malas na bituin lagi!" seryosong sinabi ni Oscar. "Sya ay ang anak natin! Bilang ina, huwag mong gawing sobra!"Gusto sanang magsalita ni Lucy, pero pinigilan siya ni Abby.Si Oscar ay naglagay ng mga kamay sa likod niya, galit na naghanda na umakyat sa hagdan: "Tingnan mo, mas matalino si Abby kaysa sayo ngayon. Kung pupunta si Beatrice o hindi, wala nang kinalaman 'yan sa kasal ni Abby. Kung ano ang nararapat mangyari, mangyayari pa rin!"Pagkatapos noon, umakyat si Oscar sa itaas.Si Lucy ay labis na nagagalit: "Bakit mo ako pinipigilan? Hindi mo ba nakita na gusto ng tatay mo n
Ayaw niyong malaman ko kung ano ang pinag-usapan ninyo?Bata pa.......Sa pagkakataong ito, tinignan ni Beatrice si Samuel ng magalang.Iniligtas siya ni Samuel noong bata pa siya, kaya't may magandang impression siya sa kanya."Anong gusto mong sabihin? Sabihin mo na.""Beatrice, sabihin mo sa akin, paano ka tinrato ng kuya mo noon? Tuwing binibigyan ko si Abby ng isang bagay, kailan ba ako hindi nagbigay sa iyo ng isa? Nang bumili ako ng pencil case para kay Abby, hindi ba't bumili rin ako ng isa para sa iyo?" Si Samuel ang panganay na anak, at mahilig siyang magsalita at kumilos nang tama, tulad ng magiging susunod na pinuno ng pamilya na pinapagalitan ang mga tao.Hinaplos ni Beatrice ang kanyang mga labi at hindi nagsalita.Inisip ni Samuel na pumayag siya."Matagal akong wala sa bahay ngayon, pero paano ba ang relasyon mo sa pamilya? Bakit ganito, at nagsign ka pa ng letter of severance? Beatrice, pamilya tayo, at konektado tayo kahit mabasag ang mga buto. Kahit magalit ang mga
"Hindi, hindi."May isang click at bumukas ang pinto ng balcony partition.Lumabas si Marcus na may seryosong ekspresyon sa mata.Napalunok si Samuel sa tindi ng titig ni Marcus, at hindi niya inaasahan ang takot na naramdaman."Mr. Samuel." Lumapit si Marcus kay Samuel at tiningnan siya ng seryoso. "Sa tingin ko, kung may makakita ng isang tao na nalunod sa dagat, dapat siya ay tumalon sa tubig upang iligtas siya kung kaya niyang protektahan ang sarili.Hindi dahil sa anumang dahilan, kundi dahil iyon ang nararapat gawin ng isang tao! Lalo pa't ang taong iniligtas mo ay iyong sariling kapatid na babae. Kaya't hindi ko akalaing may karapatan kang gamitin iyon bilang bayad-puri."Pumagitna siya at nagpatuloy, "Pinangalanan ka ng iyong ama bilang Samuel Aragon. Siguro mataas ang inaasahan niya sa'yo bilang panganay na anak. Nais niyang maging haligi ka ng pamilya, ang tagapangalaga ng katotohanan sa pamilya, at maglinis ng mga tradisyon ng pamilya, imbes na magbanta, magmatigas, at mang
Pero mabilis din niyang naintindihan.Dahil dinala siya ni Beatrice sa isang silid ng mga kasambahay sa isang sulok ng ibaba.Bumukas ang pinto, at nang pumasok silang dalawa, agad na nagalit si Marcus.Ang silid ay wala pang 10 square meters, may bakal na kama sa magkabilang gilid.Ang ibabang kama ay para sa pagtulog, habang ang itaas ay puno ng mga papel, panlinis ng banyo, detergent at iba pang gamit na walang silbi.May mesa sa harap ng bintana, malinis at puno ng mga plano sa pagtuturo at isang desk lamp. Malinaw na ang silid na ito ay may buhay, pero hindi maiwasang makaramdam si Marcus ng galit sa kalagayan nito.Sa mga sandaling iyon, isinara ni Beatrice ang pinto at bahagyang naririnig ang musika mula sa labas.Itinaas niya ang kanyang labi ng matigas at ipinakilala: "Ito ang aking boudoir. Isang silid-pangkalakal ng isang alipin.Ang orihinal kong kwarto ay nasa ikalawang palapag. May ilang mga libro pa akong nakatago sa silid na iyon sa ikalawang palapag.Isang araw, sinab
Hindi ko pa natanong ang sarili ko ng malalim kung mahal ko ba si Albert o kung angkop ba siya para sa akin. Gusto ko lang makaalis sa ganitong pamilya, kaya't sabik akong magpakasal.Pero habang tumatagal, lalo akong hinihila ni Albert. Nang sumunod, nakilala kita, at ikaw ang nag-propose na magpakasal sa akin ng walang pag-aalinlangan. Nagulat talaga ako at tuwang-tuwa.Buti na lang, hindi ako pinabayaang magkamali ng Diyos sa aking pagkalito. Siguro, para itama ang aking magulo at hindi perpektong karanasan sa pagkabata at kabataan, ipinadala ka ng Diyos sa akin.Marcus, mahal kita, talagang mahal kita, hindi ang klase ng pagmamahal na magpapakasal lang ako para makatakas sa pook na ito."Narinig ni Marcus ang confession ng kanyang asawa, at ang kanyang puso ay napuno ng kaligayahan, kaya't kusang niyakap niya at hinalikan ang mga labi ng kanyang asawa."Beatrice, mahal din kita.""Pero, hindi ganoon kadami ang mga bagay na itinadhana ng Diyos sa mundong ito.Ang iba, plano ko lang
Isang stretched Rolls-Royce ang dumating sa dinner.Bumaba ang Johnson brothers, at kasama nila si Mae na naka-red dress.Naka-heavy makeup siya at suot ang isang sexy strapless dress, ang kanyang katawan ay halos magbukang sobrang laki, at mukhang may kalaswaan at may pagka-flirty sa unang tingin, hindi gaya ng isang college student.Pagbaba pa lang niya ng kotse, naka-lean siya sa stretched Rolls-Royce para mag-selfie, at kumuha pa ng isa pang selfie sa entrance ng dinner at ipinost ito sa Social Moments.Matapos gawin ang lahat ng ito, kinuha niya ang braso ni Jack at sinabi, "Salamat, mahal, hindi ko pa naranasan makapunta sa ganitong klase ng lugar sa buong buhay ko."Si Jack ay isang playboy at madalas magpalit ng babae, pero si Mae ay nanatili, dahil sweet siya at siya ang pinakamagaling mag-aliw kay Jack.Ang dalawang magkapatid ay pumasok sa dinner.Hindi nakatiis si Jack at nagsabi: "Kuya, sa tingin mo ba kikita itong OCT Zhenpin? Ang layo-layo ng lokasyon. Sino ba naman sa
Malapit nang mag-roll ng mata si Beatrice nang kumilos ang bata sa kanyang tiyan.Matapos ito, tinapik niya si Marcus sa balikat nang masaya: "Kumilos...kumilos! Siya...siya...sumupa lang sa akin.""Ano ba iyon?" Tanong ni Marcus habang nakakunot ang noo."Ang bata! Ang bata, sumupa lang sa akin." Puno ng kasiyahan ang mukha ni Beatrice.Tiningnan ni Marcus ang namamagang tiyan ng may konting pagka-disdain: "Ang batang ito, naglakas-loob pang sumipa sa'yo."Bago pa natapos ang sinabi ni Marcus, ini-twist ni Beatrice ang braso niya at itinutuwid siya: "Fetal movement! Isang normal na reaksyon sa pagbubuntis. Hindi mo ba nabasa ang mga libro tungkol sa pagbubuntis?"Sumimangot si Marcus: "Mas focus ako sa mga bahagi tungkol sa mga buntis."Iniiwasan ang ibang mga detalye.Ipinatong ni Beatrice ang kanyang kamay sa tiyan at naghintay ng mahinahon.Tulad ng inaasahan, gumalaw ang bata at dahan-dahang tumama sa kanyang palad.Bata pa ang fetus, kaya ang galaw ay karaniwang "swimming".Pero
Nabigla si Bryan.Kakabili lang niya ng dry pot at hindi pa siya bumili ng inumin. Buti na lang at alisto si Uncle Philip.Si Uncle Philip ay ngumiti ng may kaunting lungkot: "Boss, Miss Jennifer, aalis na ako.""Sige." Hinaplos ni Bryan ang kanyang ilong, "Papasuweldo ko na lang ng dagdag sa finance department mamaya.""Sige po." Mabilis na bumaba si Uncle Philip sa iron ladder.Tumingin si Jennifer sa lahat ng nasa harapan niya na parang wala sa sarili, at labis na naantig na hindi makapagsalita.Hinaplos ni Bryan ang ulo ni Jennifer, hinila siya para umupo sa picnic mat, at isa-isa niyang binuksan ang mga takip ng mga takeout box: "Ito ay fresh shrimp dry pot, ito ay spicy beef dry pot, ito ay frog dry pot, ito ay beef short rib dry pot, ito ay chicken wing dry pot, at ito ay five-spice crayfish dry pot. Anong lasa ang gusto mo?"Nalito si Jennifer "Ang dami? Sayang naman. Hindi natin kayang ubusin ng dalawa lang tayo.""Kung gusto mo, masaya ka. Mayaman ang boyfriend mo, hindi mo
"Ano ang sinabi mo?" Si Arturo ay hindi kailanman inisip na ang kanyang masunurin at matulunging asawa ay magsasabi ng ganitong bagay, at hindi siya nakapag-react agad."Naisip ko nang mabuti. Hindi na natin kayang mamuhay ng ganito. Mamaya, pupunta tayo sa Civil Affairs Bureau para mag-divorce."Sa wakas, nasabi ni Ara ang matagal na niyang gustong sabihin sa asawa, at nakaramdam siya ng kaluwagan.Tahimik siyang naglakad patungo sa kusina, kumuha ng isang mangkok ng kanin, umupo sa dining table, at nagsabi habang kumakain."Lumaki na si Jennifer, hindi mo na siya kailangang alagaan. Malapit na siyang magtapos at magiging independyente na.Tungkol sa akin, may sweldo at pensiyon ako, hindi na kita kailangan para suportahan kami. Ang bahay na ito, hati tayo, dalawang kwarto, ikaw ay mananatili sa iyong orihinal na kwarto, at ako'y makikihati muna kay Jennifer.Pagkaraan ng ilang panahon, kung makakakita ako ng angkop na bahay na pwedeng rentahan, lilipat ako. Sa hinaharap, ikaw na ang
"Nasaan si Jennifer? Tinawagan ko siya, pero naka-off ang phone niya." Hindi nakita ni Bryan si Jennifer, at ang mga mata niya ay mabilis na dumaan sa mukha ng ama nito at tumutok sa ina nito ng may kasamang pagkabahala sa mga mata.Itinuro ni Ara ang pinto nang malabo: "Nasa kwarto si Jennifer hindi pa siya lumalabas.""Hindi. Tiningnan ko kanina sa labas ng bintana. Wala sa kwarto niya! Nasa mesa ang phone niya."Pagkabanggit ni Bryan ng mga salitang iyon, mabilis na pinunasan ni Ara ang hawakan ng kanyang apron, kinuha ang susi mula sa TV cabinet, binuksan ang pinto, at tiyak nga, wala ni isa mang tao sa loob."Jennifer... Saan kaya siya pupunta?"Kinuha ni Bryan ang phone mula sa mesa, at ang mga kilay at mata niya ay nagiging seryoso.Si Arturo naman ay nag-aalala rin sa puntong ito, at tinuro si Bryan ng galit: "Kasalanan mo 'to! Kung hindi dahil sa'yo, hindi sana ganyan ang nangyari sa internet! Dahil sa'yo, nasaktan ang anak ko..."Bago pa makumpleto ang mga salita ni Arturi,
"Tay, kagabi pinakiusapan mo akong makipag-date kay Gemrey, tapos ngayon tinitingnan mo siya? Hindi ba't ikaw ang pinakamataas?" Tiningnan ni Jennifer ang kanyang ama ng walang emosyon. Sa mga sandaling iyon, siya'y kalmado at labis na nadismaya sa kanyang ama."Kayo——!" Galit na galit ang ama ni Jennifer at binangga ang mesa habang tumayo, "Kung hindi ka naman walang hiya na pumunta sa kwarto kasama siya, hindi sana nakuha yung larawan na yun! Sa huli, siya ang may kasalanan, kaya siya ang dapat managot!""Walang hiya ako? Ganyan mo ba i-evaluate ang anak mong babae? Ang pinsan ko nga, nasa twenties na, tambay buong araw, at hindi mo siya ni minsan pinagsabihan ng masama.""Sa kabilang banda, ako ang sinasabi mong walang hiya, anak mong tumutulong magbayad ng utang mo. Tanungin kita, binebenta ko ba ang sarili ko para magbayad ng utang mo, o ano?""Ikaw——" Nahirapan magsalita ang kanyang ama.Ang liwanag sa mata ni Jennifer ay unti-unting nawala.Ang desperadong tingin sa isang tao a
Nanikip ang puso ni Jennifer, nag-pale agad ang kanyang mga labi, at pakiramdam niya'y nanghihina ang kanyang katawan.Napansin ng dean ang pagbabago sa mukha ni Jennifer at agad siyang kumuha ng upuan upang paupuin siya."Jennifer, huwag kang masyadong mag-alala. Hindi pa tapos ang isyung ito. Gusto ko lang na maiparating sa iyo para maging handa ka mentally."Nagbigay ng isang tasa ng mainit na tubig ang dean kay Jennifer, at nang makita niyang kumalma na ito, nagsalita siya ng may kaba."Gayunpaman, ang insidenteng ito ay nagdulot ng masamang epekto sa Internet, na nagdulot ng pinsala sa iyong personal na imahe. Ang MV ay kumakatawan sa imahe ng paaralan, kaya ang paaralan ay nagplano na maghanap ng angkop na tao upang palitan ang iyong papel.""Pero kung talagang matutuloy ang planong ito, ibabalik ang iyong bonus."Tumingin si Jennifer sa singaw mula sa tasa, nananakit ang mga mata, at sagot niya ng mahina: "Director, nauunawaan ko.""Jennifer, huwag kang mag-alala, gagawin ko a
Tumawa si Uncle Philip: "Mas swerte ako kaysa sa iba. Pumunta ako sa Wushu Association para humingi ng tulong, pero tinanggihan ako. Sa pagkakataong iyon, nakilala ko si Sir Marcus na naghahanap ng mga bodyguard.""Hinarangan ko siya at ikinuwento ang sitwasyon ko. Sabi ko, kung matutulungan mo akong mailigtas ang buhay ng asawa ko, ibibigay ko ang lahat sa iyo.""Pinayuhan ni Sir Marcus, si Carlos na samahan ako sa ospital para tiyakin ang kalagayan ng asawa ko. Nang matiyak nilang hindi ako nagsisinungaling, tinulungan nila akong makahanap ng pinakamagaling na doktor para sa asawa ko at nagbigay pa sila ng pera... Nakatawid kami sa mga pagsubok."Huminto sandali si Uncle Philip at tinitigan ang ina ni Jennifer ng taos-pusong mata."Ngayon na nakilala mo si Sir Bryan, parang nangyari rin sa akin noong nakilala ko si boss Marcus. Ito ay tadhana na nagsara ng isang pinto para sa iyo at nagbukas ng bintana.""Hindi natin pwedeng maging kasing-bait at sabihin na hindi natin nais umasa s
Naka-on pa rin ang mga ilaw ng operasyon.Hindi pa tiyak kung buhay o patay ang mga tao sa loob.Galit na itinulak si Jennifer NG kanyang ina."Umalis ka! Umalis ka na dito ngayon din! Ayoko nang makita ka. Wala akong anak na kasing walang hiya mo."Ang maliit na katawan ni Jennifer ay naitulak pabalik at napunta siya sa hagdanan."Inay~" Hindi naiwasan ni Jennifer na tumulo ang mga luha nang mabuksan ang kanyang bibig."Huwag mo akong tawaging 'inay'! Umalis ka na! Kung ayaw mong magpasabog ako at mamatay sa galit, umalis ka na!"Matibay ang posisyon ng kanyang ina, at wala nang magawa si Jennifer kundi umalis pansamantala.Pumunta si Uncle Philip upang asikasuhin ang bagay na may kinalaman sa doktor. Nang dumating si Bryan sa ospital, sumama siya sa kanya ng mahigit isang oras. Nang maglaon, bumalik siya dahil may mga kailangang asikasuhin sa kumpanya.Sa mga sandaling iyon, si Jennifer ay naglalakad malapit sa flower bed sa ospital, ang mga mata ay malabo, at nararamdaman niyang so