Ang mga salitang sinabi niya kanina kay Bryan, bawat isa sa mga ito ay parang kutsilyo, at bawat kutsilyo ay tumama sa kanyang puso.Kahit na nasa kabilang linya lang ng telepono, nararamdaman niya ang galit at inis niya.Dingling.Narinig niyang may tunog ng mga batang nagbibisikleta sa labas ng bintana.Nagulat si Jennifer at mabilis na umupo mula sa kama.Isang matapang na ideya ang pumasok sa kanyang isipan.Maingat niyang nilock ang pinto, binuksan ang bintana, binuksan ang escape hatch sa mga bars ng bintana, at tumalon palabas.Isang kaluskos, tumama siya sa lupa ng maayos.Maginhawa ang tumira sa unang palapag.Naglakad si Jennifer ng nakayuko. Pagkalayo sa bintana ng kanilang bahay, kinuha niya ang maliit na bisikleta ng bata kanina, at sumakay patungong club.Wala siyang cellphone o pera, kaya't pinili niyang magbisikleta patungong Huangchao.Ngunit sa buong paglalakbay, habang tinatamaan ng hangin ng gabi, ang puso niya ay tumatalon sa saya, parang kaya niyang lumipad.Sa m
Ang tumutunog sa kanyang mga tainga ay ang mga aral mula sa kanyang mga magulang at ang boses ni Conrad."Makinig ka sa payo ng mama mo. Hindi natin kayang makipagsagupa sa ganung klase ng tao.""Hindi ko alam kung ilang buhay meron ang babaeng iyon. Ang lakas ng loob niyang iwan si bose! Hindi ba siya natatakot na ang pamilya niya ay maputol-putol at itapon sa dagat para pakainin ang mga pating?""Yung mayamang lalaking yun, gusto lang siyang gawing laruan dahil sa katawan niya!""Boss, wala namang malaking bagay doon. Hindi lang matulog sa isang babaeng gusto niyang makasama, ano ba!"...Biglang umupo si Jennifer sa lupa at napaiyak."Inay, tatay, patawarin niyo ako. Mali ako."Hindi alam ni Jennifer kung gaano katagal bago siya nakauwi.Pagdating niya sa pintuan ng komunidad, nakita niya ang kanyang ina na naghihintay sa kanya na may payong sa malayo.Wala ni isang salitang pang-uusig mula sa kanyang ina. Kinuha siya nito para ibalik ang bisikleta at tahimik siyang dinala pauwi: "
"Ano?" naguguluhang tanong ni Conrad, "Boss, labag ito sa batas.""Lumabas ka sa sasakyan!" utos ni Bryan.Pagkatapos ng huling salitang iyon, binuksan niya ang pinto at lumabas ng sasakyan, nilapitan ang pinto ng driver, hinila si Conrad at iniwan siya sa kalsada, at umupo sa driver's seat.Isang kamay sa manibela at isang paa sa accelerator, tinulungan ng sasakyan ang mabilis na pagtakbo diretso sa dalawang pinto.Akala ni Conrad na si Jennifer ang gustong tamaan ni Bryan, kaya't nais niyang pigilan si Bryan na gumawa ng krimen, kaya't sumigaw siya ng malakas: "Miss Jennifer takbi!"Narinig ni Jennifer ang pamilyar na tinig, lumingon siya at nakita si Bryan na nagmamaneho ng sasakyan na walang ekspresyon sa mukha, diretso patungo kay Gemrey.Ang puso ni Jennifer ay gumalaw, at mabilis niyang itinulak si Gemrey palayo at itinulak siya sa tabi ng mga bulaklak.Inaayos ni Bryan ang manibela gamit ang isang kamay at patuloy na tinangka niyang tamaan si Gemrey.Ang preno ay tumigil na 0.
Madilim ang langit at ang mga patak ng ulan ay bumabagsak.Gusto sanang sipain ni Bryan si Gemrey, pero hinarang siya ni Erica.Tinulungan ni Erica si Gemrey na tumayo mula sa lupa, binuksan ang kanyang cellphone, at sinabi sa kanya: "I-add mo ako sa socials at kung may mga tanong ka, hanapin mo ako."Tumingin si Gemrey kay Erica na nakasuot ng mga branded na damit at lumabas mula sa Maserati, medyo naguluhan siya. Agad niyang binuksan ang cellphone at in-add si Eruca sa Socials.Nag-transfer si Erica ng 100,000 pesos sa kabilang tao: "Ito ang aking kabayaran para sa kanyang suntok. Ayusin na natin ito nang pribado."Nag-alinlangan si Gemrey, at kinuha ni Erica ang kanyang cellphone, pinindot ang confirm, at inihagis pabalik ang cellphone sa kanya.Dahan-dahang humiwalay si Bryan kay Erica: "Bakit mo siya binigyan ng pera? Hindi ko kailangan ang pakialam mo."Sabay, naglakad si Bryan patungo sa daan papunta sa dalampasigan ng malungkot.Ibinato ni Erica ang mga susi ng sasakyan kay Co
Punong-puno ng selos si Gilbert at lumapit na may kamay sa kanyang mga balakang.Nang si Shaira ay nakikipag usap sa kanyang monitor sa high school, nahagip ng mata ni Gilbert si Shaira at sinabi sa kanya, "Pasensya na, may nakita akong kakilala. Maghintay ka lang."Tumayo si Shaira at lumapit kay Gilbert.Bahagyang bumukas ang labi ni Gilbert.Pinagsabihan siya ni Shaira, "Tumahimik ka!"Hindi nakaimik si Gilbert."Ikaw, sumunod ka sa akin!" Inuna ni Shaira at naglakad patungo sa maliit na pasilyo sa harap.Sumunod si Gilbert ng maayos at sumulyap sa direksyon ng lalaking nasa booth.Pabulong na nagsalita si Shaira : "Huwag kang tumingin!"Nagmumukmok si Gilbert sa pagkakabigo: ...Pagdating nila sa kanto ng pasilyo, tinagilid ni Shaira ang mga braso at tumingin kay Gilbert "Anong ginagawa mo? Wala kang kailangang sabihin.""Hoy, Shaira, sobra ka na! Ikaw... ikaw, dinadala mo ang anak natin para makipagkita sa isang lalaki ng pribado." Sinabi ni Gilbert ang mga mata ay kumikislap ng
Si Marcus ay masakit sa ulo, at ang dalawang lalaking ito ay parehong sugatang puso.Isa ay maingay, at ang isa naman ay tahimik na para bang gusto mong buksan ang bibig gamit ang pang-ipit.Pinisil ni Marcus ang kanyang mga kilay, inalis ang salamin sa kanyang ilong, at itinapon ito sa mesa.Sumulyap sa kanya si Bryan: "Hindi mo ba nakuha ang misis mo? Bakit ka pa nagsusuot ng salamin?"Tumingin si Marcus sa salamin at ngumiti: "Minsan, maaaring hindi ka agad sanay sa isang bagay, pero unti-unti, nagiging ugali na."Naalala niya ang taon nang pumunta si Beatrice para makita siya, noong una, talagang tumanggi siya.Pero unti-unti, naging ugali na.Mula sa inis hanggang sa pagiging maamo."Siguro ito ang tinatawag na pagmamahal, handang iwanan ang mga masamang ugali para sa ibang tao.Isinuot ko ang salaming ito paminsan-minsan, at paminsan-minsan hindi. Hindi na ito isang bagay na makakaapekto sa relasyon namin bilang mag-asawa.Pero kapag isinusuot ko ito, pinapaalala ko sa sarili ko
Kahit na malampasan niya ang pagsubok na iyon, hindi pa rin siya gusto ni Minda dahil sa kanyang ugali, kaya tiyak na itutulak siya ni Minda sa kama ng ibang tao."Kaya't nakisabay ako, tinulungan siyang mag-detox sa isang banda, at sinamantala ang pagkakataon sa kabila.Sa pamamagitan ng matagal na pagmamasid, alam ko na siya ay isang malambot ang puso at mabait na tao. Dahil matagal siyang pinipigil at binubully ng kanyang pamilya, may malasakit siya sa mga mahihina at sa mga hindi pinapahalagahan.Kaya't nagmungkahi ako na magparehistro kami para sa kasal kinabukasan, at paulit-ulit na binigyang-diin na ako ay isang walang silbing tao na walang pera at kapangyarihan, na nagpagising ng kanyang simpatya.Hindi sapat ang simpatya lang! Kailangan ko siyang itulak at pilitin siyang gumawa ng desisyon sa isang maikling panahon, at pagputol ng Gordian knot.Sa panahong ito, napakahalaga ng kooperasyon ng aking ama. Mukhang nasa panig siya ni Beatrice, pero sa katunayan, tinutulungan niya
Tahimik si Gilbert.Pagkatapos ng mahabang katahimikan, saka siya nakapagsalita ng isang salita."Hindi.""Sa totoo lang, noong araw na iyon, hindi ako nag-react at talagang nagsabi ako ng mga bagay na ayokong sabihin.Akala ko si Lilibeth Israel, ang masamang babae. Pero nang makita kong si Shaira, parang medyo natuwa ako.Pagkatapos, dahil sa gabing iyon, hindi ko na kaya na makita siyang nagkakaroon ng blind date at palaging pakiramdam ko ay hindi komportable.Pero unti-unti, napansin ko na gusto ko na siya! Gusto ko lang sana gamitin ang kanyang sasakyan, ang kanyang pagkain, at lahat ng tungkol sa kanya."Si Marcus: ...Si Bryan: ..."Sa madaling salita, gusto ko lang sanang makasama siya palagi.""Lalo na noong nakita ko siyang nakikipag-usap kay Beatrice tungkol sa pamumuhunan sa isang education app, kumislap ang mga mata niya habang pinag-uusapan niya ang konsepto at ang return on investment, talagang naaantig ako.""May sarili siyang cram school, at iniisip niyang kumuha ng i
Isang stretched Rolls-Royce ang dumating sa dinner.Bumaba ang Johnson brothers, at kasama nila si Mae na naka-red dress.Naka-heavy makeup siya at suot ang isang sexy strapless dress, ang kanyang katawan ay halos magbukang sobrang laki, at mukhang may kalaswaan at may pagka-flirty sa unang tingin, hindi gaya ng isang college student.Pagbaba pa lang niya ng kotse, naka-lean siya sa stretched Rolls-Royce para mag-selfie, at kumuha pa ng isa pang selfie sa entrance ng dinner at ipinost ito sa Social Moments.Matapos gawin ang lahat ng ito, kinuha niya ang braso ni Jack at sinabi, "Salamat, mahal, hindi ko pa naranasan makapunta sa ganitong klase ng lugar sa buong buhay ko."Si Jack ay isang playboy at madalas magpalit ng babae, pero si Mae ay nanatili, dahil sweet siya at siya ang pinakamagaling mag-aliw kay Jack.Ang dalawang magkapatid ay pumasok sa dinner.Hindi nakatiis si Jack at nagsabi: "Kuya, sa tingin mo ba kikita itong OCT Zhenpin? Ang layo-layo ng lokasyon. Sino ba naman sa
Malapit nang mag-roll ng mata si Beatrice nang kumilos ang bata sa kanyang tiyan.Matapos ito, tinapik niya si Marcus sa balikat nang masaya: "Kumilos...kumilos! Siya...siya...sumupa lang sa akin.""Ano ba iyon?" Tanong ni Marcus habang nakakunot ang noo."Ang bata! Ang bata, sumupa lang sa akin." Puno ng kasiyahan ang mukha ni Beatrice.Tiningnan ni Marcus ang namamagang tiyan ng may konting pagka-disdain: "Ang batang ito, naglakas-loob pang sumipa sa'yo."Bago pa natapos ang sinabi ni Marcus, ini-twist ni Beatrice ang braso niya at itinutuwid siya: "Fetal movement! Isang normal na reaksyon sa pagbubuntis. Hindi mo ba nabasa ang mga libro tungkol sa pagbubuntis?"Sumimangot si Marcus: "Mas focus ako sa mga bahagi tungkol sa mga buntis."Iniiwasan ang ibang mga detalye.Ipinatong ni Beatrice ang kanyang kamay sa tiyan at naghintay ng mahinahon.Tulad ng inaasahan, gumalaw ang bata at dahan-dahang tumama sa kanyang palad.Bata pa ang fetus, kaya ang galaw ay karaniwang "swimming".Pero
Nabigla si Bryan.Kakabili lang niya ng dry pot at hindi pa siya bumili ng inumin. Buti na lang at alisto si Uncle Philip.Si Uncle Philip ay ngumiti ng may kaunting lungkot: "Boss, Miss Jennifer, aalis na ako.""Sige." Hinaplos ni Bryan ang kanyang ilong, "Papasuweldo ko na lang ng dagdag sa finance department mamaya.""Sige po." Mabilis na bumaba si Uncle Philip sa iron ladder.Tumingin si Jennifer sa lahat ng nasa harapan niya na parang wala sa sarili, at labis na naantig na hindi makapagsalita.Hinaplos ni Bryan ang ulo ni Jennifer, hinila siya para umupo sa picnic mat, at isa-isa niyang binuksan ang mga takip ng mga takeout box: "Ito ay fresh shrimp dry pot, ito ay spicy beef dry pot, ito ay frog dry pot, ito ay beef short rib dry pot, ito ay chicken wing dry pot, at ito ay five-spice crayfish dry pot. Anong lasa ang gusto mo?"Nalito si Jennifer "Ang dami? Sayang naman. Hindi natin kayang ubusin ng dalawa lang tayo.""Kung gusto mo, masaya ka. Mayaman ang boyfriend mo, hindi mo
"Ano ang sinabi mo?" Si Arturo ay hindi kailanman inisip na ang kanyang masunurin at matulunging asawa ay magsasabi ng ganitong bagay, at hindi siya nakapag-react agad."Naisip ko nang mabuti. Hindi na natin kayang mamuhay ng ganito. Mamaya, pupunta tayo sa Civil Affairs Bureau para mag-divorce."Sa wakas, nasabi ni Ara ang matagal na niyang gustong sabihin sa asawa, at nakaramdam siya ng kaluwagan.Tahimik siyang naglakad patungo sa kusina, kumuha ng isang mangkok ng kanin, umupo sa dining table, at nagsabi habang kumakain."Lumaki na si Jennifer, hindi mo na siya kailangang alagaan. Malapit na siyang magtapos at magiging independyente na.Tungkol sa akin, may sweldo at pensiyon ako, hindi na kita kailangan para suportahan kami. Ang bahay na ito, hati tayo, dalawang kwarto, ikaw ay mananatili sa iyong orihinal na kwarto, at ako'y makikihati muna kay Jennifer.Pagkaraan ng ilang panahon, kung makakakita ako ng angkop na bahay na pwedeng rentahan, lilipat ako. Sa hinaharap, ikaw na ang
"Nasaan si Jennifer? Tinawagan ko siya, pero naka-off ang phone niya." Hindi nakita ni Bryan si Jennifer, at ang mga mata niya ay mabilis na dumaan sa mukha ng ama nito at tumutok sa ina nito ng may kasamang pagkabahala sa mga mata.Itinuro ni Ara ang pinto nang malabo: "Nasa kwarto si Jennifer hindi pa siya lumalabas.""Hindi. Tiningnan ko kanina sa labas ng bintana. Wala sa kwarto niya! Nasa mesa ang phone niya."Pagkabanggit ni Bryan ng mga salitang iyon, mabilis na pinunasan ni Ara ang hawakan ng kanyang apron, kinuha ang susi mula sa TV cabinet, binuksan ang pinto, at tiyak nga, wala ni isa mang tao sa loob."Jennifer... Saan kaya siya pupunta?"Kinuha ni Bryan ang phone mula sa mesa, at ang mga kilay at mata niya ay nagiging seryoso.Si Arturo naman ay nag-aalala rin sa puntong ito, at tinuro si Bryan ng galit: "Kasalanan mo 'to! Kung hindi dahil sa'yo, hindi sana ganyan ang nangyari sa internet! Dahil sa'yo, nasaktan ang anak ko..."Bago pa makumpleto ang mga salita ni Arturi,
"Tay, kagabi pinakiusapan mo akong makipag-date kay Gemrey, tapos ngayon tinitingnan mo siya? Hindi ba't ikaw ang pinakamataas?" Tiningnan ni Jennifer ang kanyang ama ng walang emosyon. Sa mga sandaling iyon, siya'y kalmado at labis na nadismaya sa kanyang ama."Kayo——!" Galit na galit ang ama ni Jennifer at binangga ang mesa habang tumayo, "Kung hindi ka naman walang hiya na pumunta sa kwarto kasama siya, hindi sana nakuha yung larawan na yun! Sa huli, siya ang may kasalanan, kaya siya ang dapat managot!""Walang hiya ako? Ganyan mo ba i-evaluate ang anak mong babae? Ang pinsan ko nga, nasa twenties na, tambay buong araw, at hindi mo siya ni minsan pinagsabihan ng masama.""Sa kabilang banda, ako ang sinasabi mong walang hiya, anak mong tumutulong magbayad ng utang mo. Tanungin kita, binebenta ko ba ang sarili ko para magbayad ng utang mo, o ano?""Ikaw——" Nahirapan magsalita ang kanyang ama.Ang liwanag sa mata ni Jennifer ay unti-unting nawala.Ang desperadong tingin sa isang tao a
Nanikip ang puso ni Jennifer, nag-pale agad ang kanyang mga labi, at pakiramdam niya'y nanghihina ang kanyang katawan.Napansin ng dean ang pagbabago sa mukha ni Jennifer at agad siyang kumuha ng upuan upang paupuin siya."Jennifer, huwag kang masyadong mag-alala. Hindi pa tapos ang isyung ito. Gusto ko lang na maiparating sa iyo para maging handa ka mentally."Nagbigay ng isang tasa ng mainit na tubig ang dean kay Jennifer, at nang makita niyang kumalma na ito, nagsalita siya ng may kaba."Gayunpaman, ang insidenteng ito ay nagdulot ng masamang epekto sa Internet, na nagdulot ng pinsala sa iyong personal na imahe. Ang MV ay kumakatawan sa imahe ng paaralan, kaya ang paaralan ay nagplano na maghanap ng angkop na tao upang palitan ang iyong papel.""Pero kung talagang matutuloy ang planong ito, ibabalik ang iyong bonus."Tumingin si Jennifer sa singaw mula sa tasa, nananakit ang mga mata, at sagot niya ng mahina: "Director, nauunawaan ko.""Jennifer, huwag kang mag-alala, gagawin ko a
Tumawa si Uncle Philip: "Mas swerte ako kaysa sa iba. Pumunta ako sa Wushu Association para humingi ng tulong, pero tinanggihan ako. Sa pagkakataong iyon, nakilala ko si Sir Marcus na naghahanap ng mga bodyguard.""Hinarangan ko siya at ikinuwento ang sitwasyon ko. Sabi ko, kung matutulungan mo akong mailigtas ang buhay ng asawa ko, ibibigay ko ang lahat sa iyo.""Pinayuhan ni Sir Marcus, si Carlos na samahan ako sa ospital para tiyakin ang kalagayan ng asawa ko. Nang matiyak nilang hindi ako nagsisinungaling, tinulungan nila akong makahanap ng pinakamagaling na doktor para sa asawa ko at nagbigay pa sila ng pera... Nakatawid kami sa mga pagsubok."Huminto sandali si Uncle Philip at tinitigan ang ina ni Jennifer ng taos-pusong mata."Ngayon na nakilala mo si Sir Bryan, parang nangyari rin sa akin noong nakilala ko si boss Marcus. Ito ay tadhana na nagsara ng isang pinto para sa iyo at nagbukas ng bintana.""Hindi natin pwedeng maging kasing-bait at sabihin na hindi natin nais umasa s
Naka-on pa rin ang mga ilaw ng operasyon.Hindi pa tiyak kung buhay o patay ang mga tao sa loob.Galit na itinulak si Jennifer NG kanyang ina."Umalis ka! Umalis ka na dito ngayon din! Ayoko nang makita ka. Wala akong anak na kasing walang hiya mo."Ang maliit na katawan ni Jennifer ay naitulak pabalik at napunta siya sa hagdanan."Inay~" Hindi naiwasan ni Jennifer na tumulo ang mga luha nang mabuksan ang kanyang bibig."Huwag mo akong tawaging 'inay'! Umalis ka na! Kung ayaw mong magpasabog ako at mamatay sa galit, umalis ka na!"Matibay ang posisyon ng kanyang ina, at wala nang magawa si Jennifer kundi umalis pansamantala.Pumunta si Uncle Philip upang asikasuhin ang bagay na may kinalaman sa doktor. Nang dumating si Bryan sa ospital, sumama siya sa kanya ng mahigit isang oras. Nang maglaon, bumalik siya dahil may mga kailangang asikasuhin sa kumpanya.Sa mga sandaling iyon, si Jennifer ay naglalakad malapit sa flower bed sa ospital, ang mga mata ay malabo, at nararamdaman niyang so