Aingelle POVHindi naging madali ang lahat para sa akin na tanggapin ang paglayo ni Azrael. Nang mang galing ako kanina sa airport at umuwi agad ako sa mansion at nagkulong sa kwarto.Hindi ko matanggap na umalis si Azrael. Kahit na para iyon sa aming dalawa. Iyak ako ng iyak. Sobrang miss ko na si Azrael, kahit na kanina pa lang ito umalis.Bumukas ang pinto ng kwarto ko. Hindi p iyon pinansin. Nanatiling nakasubsob ang mukha ko sa unan."Ain," mahinang tawag ni Ange sa akin. Pero hindi ko iyon pinansan. "Ain, please. Be strong. Pwede mo namang dalawin si Az. Doon ahh, every summer."Bumangon ako, hilam sa aking mukha ang mga luha. Hindi ko na iyon itinago kay Ange. Ange is my listener. Siya ang laging nakikinig sa bawat hinaing ko."Hindi ko lang matanggap, Angel. He left me," umiiyak kong saad sa kakambal ko."Yes, he left you. Pero may rason siya, Ain. So cheer up. Wag kang magmokmok dito."Tumunog ang phone ko. I saw Azrael name. He is calling. Umiyak na naman ako. Sinagot ko ang
Azrael POV"Ain, what are you doing here?" tanong ko.Bigla akong kinabahan. Dahil nasa loob si Angel. Hindi ko gustong mag-isip ng kung ano si Aingelle."Az, may shower gel ka pa ba.""Who's that?" tanong sa akin ni Ain."It's not what you think, Ain. Please!" Pagsusumamo ko sa kanya.Hinawi niya ako at pumasok ito sa loob ng condo ko."Really, Azrael? Kakambal ko pa talaga.""Love, mali ang iniisip mo.""Isipin mo na ang gusto mong isipin, Ain. Opinyon mo iyan.""Shut up, Angel!" angil ko dito."Ano ang ibig sabihin nito, Azrael? Are you having an affair? And really sa kakambal ko pa talaga?" tanong nito sa akin."Hindi ganun. Walang affair na nagaganap sa amin. I am alone to this condo. Until Angel come just now. Magkasunod lang kayo."Hinarap ni Aingelle, si Angel. "Kung ano man ang plano mo. Galing man mo."Pumasok ito sa kwarto na inuukupa ko. Sumunod agad ako.Pagkapasok ko ay agad kong niyakap ang nobya ko. Hinayaan lang niya ako. Hinalikan ko ang leeg nito."Why do I feel na
Samantala sa condo ni Azrael ay nagngingitngit ang kalooban ni Angel. Hindi niya matanggap na iniwan siya ni Azrael na mag-isa sa condo na iyon at sumama sa kakambal niya."Ugh!" sigaw ni Angel mula sa loob ng condo. "Hindi ako makakapayag na ikaw ang manalo, Ain. Kukunin ko ang dapat sa akin."Umupo si Angel sa sofa at nag-iisip kung ano ba ang dapat gawin. Dahil alam niya na ngayon ay nagsasama si Ain at Azrael sa iisang bobong.Bumukas ang pinto ng condo ni Azrael at may pumasok na mga kalalakihan."Sino kayo?" tanong ni Angel sa kanila."Assistant po ako ni Sir Azrael. Pinakukuha niya sa akin ang mga gamit niya. Kasama ng gamit ni Miss Ain," sambit ng assistant ni Azrael."Nasaan sila ngayon?" tanong ni Angel."I am sorry, miss. Pero hindi ko po sasabihin sa inyo kung nasaan sila ngayon. Iyon din kasi ang bilin ni Sir Azrael. Dito na lang daw po kayo. Since wala namang gumagamit sa unit na ito."Natahimik si Angel sa sinabi ng assistant ni Azrael. Nang makaalis na ang assistant ni
Pumasok ako sa opisina at tinignan ng masama ang kakambal ko."What are you doing here?" tanong ko kay Angel."Visiting Azrael and oh, we have a date later," ngisi nitong sambit."Hindi ako naniniwala sa iyo. May usapan kami ngayon na susunduin namin si Ange.""Oh, thats. I am sorry. Pero may date kami ngayon."Pumunta ako sa harapan nito at hinawakan ang braso nito. Hinila ko ito paalis sa swivel chair ni Azrael at itinulak sa papuntang sahig. Bumukas ang pinto ng opisina ni Azrael."What are you doing, Ain?" sigaw ni Azrael.Nagulat ako sa sigaw nito. Nanubig ang mga mata ko. And I saw how Angel smirk."Hinila niya ako, Az. Itinulak niya ako. Sabi ko lang naman na gusto kitang dalawin. Nagalit na agad siya sa akin," umiiyak na saad ni Angel.What a good actress. Napatingin ako kay Azrael. May galit akong nababanaag sa mga mata nito.Galit ba ito? Dahil sinaktan ko ang kakambal ko? Galit ba ito? Gusto ba nitong sumama sa kakambal ko?Lalapit sana sa akin si Azrael ng umatras ako. Tum
Ange POV"No, hindi totoo iyan!" histerikal nitong sigaw."That is the truth, Angel. Tanggapin mo na lang na hindi ka mahal ni Azrael. Dahil si Ain talaga ang mahal ng lalaking mahal mo.""Hindi! I can see his eyes. He love me. Nandyan lang si Ain. Kaya hindi niya ako nakikita. Kaya hindi niya nasasabing mahal niya ako. I am the one he love, not Aingelle."Kinagat kagat nito ang kuko sa kamay nito at humarap sa akin."Help me, Ange. Kailangan na mawala si Aingelle. Para mahalin ako ni Azrael."Nanlalaki ang mga mata ko. "Nahihibang ka na ba. Because of that stupid love. Sasaktan mo ang kapatid natin!" sigaw ko.Hinawakan ko ang braso nito. Napadaing ito. Pero kalaunan ay ngumisi din."Wala akong kapatid na mang-aagaw, Ange. Alam ko din naman na may galit ka kay Ain. Kaya magtulungan tayo.""No, wala akong galit kay Ain. I love her. Mahal ko ang kapatid natin. Hindi ako gagawa nang ikakapahamak niya."Ngumisi ito. "Wag na tayong maglokohan, Ange. Alam kong may lihim ka na galit kay Ain
Aingelle POVNakatingin ako ngayon sa lalaking nasa harapan ng laptop ko. Abala ito sa mga paper works nito. Isang taon na din mula ng umuwi ako sa bansa at walang oras na di kami nag-uusap gamit ang internet.Nakatitig lang ako sa kanya. Nagtama ang aming mga mata. Nginitian lang niya ako. Pero noong nakaraang buwan ay napadalaw ako sa kanya ng wala sa oras. Dahil nagkasakit ito. Inalagaan ko ang lalaking mahal ko. Kaya may nangyari ulit sa amin noon.Bigla akong karamdam ng pangngangasim ng sikmura. Hanggang sa napatakbo ako sa banyo at sumuka. Isang buwan ko na itong nararamdaman pero pinagwalang bahala ko lang."What happened? Are you okay?" nag-aalalang tanong nito sa akin."I am okay, baby. Don't worry about me," ngitian ko lang ito."How about school?" tanong nito sa akin."Guess what, I am going to graduate.""Congrats, baby. I am so proud of you.""Dapat lang," nakanguso kong sambit."Baby, gusto ko sanang umuwi ka sa graduation ko.""Titignan ko ang schedule ko. Hindi ako ma
"SAKAY!" sigaw sa akin ng isang lalaki na nasa loob ng van.Nagulat ako at may takot na naramdaman. Tatakbo na sana ako ng mahagip nito ang aking braso, at sapilitang isinakay sa van."Bitawan nyo ako, please," pagmamakaawa ko sa kanila."Ano ka sinuswerte."Nanatiling tamihik ako sa isang tabi. Hindi ko alam kong saan nila ako dadalhin. Hindi ko sila kilala. Bawat nadadaanan namin ay hindi ako pamilyar.Hindi ko alam kong saang lugar ito. Niyakap ko ang aking sarili. Dahil baka kung ano ang gawin nila sa akin. Lalo pa't buntis ako. Hindi ko mapigilan ang umiyak.Tumingin ako sa labas ng bintana ng van na kasalukuyang sinasakyan namin ngayon. Pero wala akong makita ni kahit ano. Kahit bahay ay wala.Natatakot ako sa maaaring mangyari sa akin. Lalo na't wala akong kalaban-laban ng mga taong ito.Natatakot din ako sa maaaring mangyari sa anak ko."Sino ba kayo?!" tanong at sigaw mo sa kanila."Tumahimik ka!" sigaw pabalik sa akin ng nasa unahan.Nanatili akong tahimik. Hanggang sa nakar
3rd POVNagluluksa ngayon ang buong angkan ng Samonte. Dahil sa pagkawala ng isa sa kanilang pamilya. Hindi makausap ng magkapatid na Ange at Angel ang kanilang ina. Hindi matanggap ng kanilang ina na wala na ang isa niyang anak.Lumabas si Angel, dahil hindi niya kayang tignan ang kalagayan ng kanyang ina. Masakit din sa kanya na nawala ang kanyang kapatid. Hindi niya intensyon na patayin ang kapatid. Ayaw ni Angel nalaman ng kanyang pamilya na siya ang dahilan kung bakit nandoon si Aingelle. Kung bakit namatay ito.Samantala, hindi alam ng Pamilya Samonte na mayroong dalawang taong gustong kumausap sa kanila. Pero naghahanap lang ang dalawang tao na iyon ng pagkakataon. Umalis din ang dalawa tao na iyon. Dahil nakilala ng dalawa ang taong maysala."Saan tayo pupunta?" tanong ng lalaki sa kasama niya."Hindi ligtas ang babaeng nakita natin," ani ng babae sa lalaking kasama."Paano mo naman nasabi iyon.""Nakita ko ang taong may kakagagawan noon sa kanya. Nandoon sa loob. Pati iyong t
Anastacia POV"Anastacia, please!" sigaw nito."Pwede ba. Tantanan mo ako, Clyde. Hindi ako uuwi.""But dad need you.""Sabihin mo kay dad. I am happy sa buhay ko ngayon. Masaya ako, dahil may nagmamahal sa akin. Mahal nila ako, kung sino ako.""But, they didnt know you. For god sake, Anastacia.""Iyon nga ang gusto ko eh. Mahal nila ako bilang si Stacy Aragon. Hindi si Anastacia Morthon Miller."Hindi ito nagsalita. Kaya iniwan ko na ito. Papunta kasi ako sa kumpanya na pinagta-trabaho-an ng asawa ko. Yes, I am married. Kasal ako sa lalaking mahal ko at mahal ako.Nang makarating ako sa kumpanya at agad akong dumiretso sa elevator. Hindi na ako dumadaan sa reception. Dahil kilala naman nila ako."Hi, Milley, si Kurt nandyan ba?"Nagulat si Milley nang makita niya ako. Para ba itong nakakita ng multo. Kumunot ang noo ko. Tumingin ako sa pinto ng opisina ng asawa ko. Dahil alam ko na ang klaseng tingin ni Milley sa akin."Who is this time, Milley?" tanong ko sa kanya."Anak ng isa sa b
Maria Lyn POVNasa gilid lang ako. Nagbabasa ng magazine at tinitignan ang pag te-therapy ni Ezekeil. He had an improvement. Determinado talaga itong makalakad muli.For 8 month since his therapy. Walong buwan din ang ginugol nito upang makalakad talaga ng maayos. Ngayon na tapos na ang session nito at maayos na ang lakad nito ay natutuwa ako."This is your last session, Mr. Miller. You are such an obedient patient. I hope I can see more patients like you.""Thank you, too. Doc. Sanchez."Tumayo na ako. Dahil alam ko na aalis kami ngayon at kakain sa isang restaurant. We will celebrate now. Dahil nakakalakad na talaga ito ng maayos ngayon."Let's go, baby.""Sure, love."Hinawakan nito ang baywang ko at pinatakan ng halik ang aking ulo."I miss you, you know.""Ezekiel, kailangan nating pumunta sa restaurant na nireserved ng pamilya natin.""I miss you.""Nakailan ka kagabi? Hindi mo ako pinatulog."Ngumuso ito. Totoo naman talaga na hindi niya ako tinantanan kagabi. Sobrang lakas ng
Maria Lyn POVNasa tabi ako ni Ezekiel. Limang buwan na kami dito at hangganv ngayon ay hindi pa rin siya gumigising. Pero ang sabi ng doktor ay may chance na gumising ito."Love, winter na dito. Sobrang ginaw. Hindi kaba giniginaw? Ang haba na nang tulog mo. Gising ka na. Gusto na kitang makasama. Gusto ka na naming makasama."Araw-araw iyon ang ginagawa ko. Kausapin siya. Dahil sabi ng doktor ay nakakatulong daw iyon. Para sa progress nito. Kaya araw-araw. Kinakausap ko ito."Alam mo bang si Leigh ay magaling sa klase? Palaging kinakausap ka din noon. Pag kagalinh sa school. Hindi ko na din naaalagaan ng maayos ang mga anak natin. Please, gumising ka na. We need you. I need you."Hindi ko mapigilan ang umiyak. Dahil sa sitwasyon namin ngayon. Noong nakaraang buwan lang ay may pumasok dito ay nag code blue si Ezekiel. Buti na lang at nahuli ang salarin. Ayon dito, may nag utos daw sa kanya at hindi namin nakuha ang pangalan ng totoong may sala. Dahil namatay na lang bigla ang lalaki.
Maria Lyn POVHindi kami pwedeng tumigil. Dahil alam ko na hinahabol niya kami. Akala ko talaga ay napatay na ito. Pero hindi pala. Napatay niya pala ang kanyang tauhan."Takbo, Maria Lyn, Ezekiel. Maabutan ko din kayo!" sigaw nito."Tumigil muna tayo, Maria Lyn. Pagod na ako.""Hindi pwede, Ezekiel. Kaya tumayo ka.""Iwan mo na ako. Tumakas ka na.""No, hindi kita iiwan."Humihingal din ito. Dahil kanina pa kami tumatakbo. Nanghihina na din ako. Dahil nakikipaglaban pa ako kanina kay Mezzy.Nasa kagubatan kami ngayon. Pinag-aralan din namin ang kagubatan na ito."Malapit na tayo sa labasan. May nag-aantay sa atin doon. Kaya, lalaban tayo," sabi ko sa kanya. Hinawakan ko ang kamay nito.Tumayo ito at tumakbo kaming muli. Alam ko na malayo pa ang bukana ng kagubatan na ito. Pero kailangan namin makipagsapalaran. Lalo na ngayon na alam ko na naghihintay sa amin ang mga anak namin. Patuloy lang kami sa pagtakbo. Hanggang sa makita ko ang bukana ng kagubatan. Ngunit bago pa kami makaratin
Maria Lyn POVLumayo ako sa kanya. Pero hindi pa man ako nakakaupo ng maayos ay binangga ang aming sasakyan. Kaya tumilapon ako sa isang bahagi ng sasakyan. Huling naalala ko at nakita ko at pilit na inilalabas ng sasakyan ang nanghihina na si Ezekiel."Ezekiel!" tawag ko sa kanya."Hindi ka na sana nakialam. Ngayon, mauuna kang mama–"Isang putok ng baril ang narinig ko bago ako nawalan ng malay.Nagising ako na masakit ang ulo ko. Buong katawan ko. Nagmulat ako ng mga mata at tumambad sa akin ang mga mukhang ng mga taong malapit sa akin. Alam kong nag-alala sila sa akin."I am okay." assurance ko sa kanila."Okay? Look at you. Nandito ka sa hospital, nakaratay. Ilang araw na walang malay. Tapos sasabihin mong okay ka lang!" galit na sambit ni Kuya kier.Ngumiti na lang ako. Dahil alam ko na sobrang nag-alala ito sa kalagayan ko."Mom, please, don't do it again.""Okay."Iginala ko ang paningin ko sa paligid. Kompleto lahat ng pamilya ko. Pero isang tao ang gusto kong makita."Si Eze
Maria POV"Who are you?" Iyon agad ang tanong ni Ezekiel sa akin. Matapos naming kumain ng agahan. Dito kami sa isang restaurant sa baba ng condo na inuukupa nito."Can we talk that in private?" saad ko."No, dahil once na mapag-isa tayo. Iba ang nararamdaman ko. Gusto kitang angkin ng paulit-ulit."Ngumisi ako. Dahil ganun din naman ako."Actually, I am your wife. At hindi si Mezzy ang asawa mo."Hindi agad ito napagsalita. "I am sorry, Ezekiel. Kung nagsinungaling ako sa iyo. Noong una, hindi ko naman talaga na ikaw ang business partner ko. Until my secretary. She took you a photo at pinakita niya iyon sa akin. Alam ko na hindi ako makakagalaw ng mabuti sa Paris. Dahil alam kong nandoon si Mezzy. Kaya pinalabas ko na gusto kitang makausap dito sa Pinas. For 10 years. Akala ko nawala ka talaga sa amin. I feel like dying. Pero naging matatag ako. Dahil sa mga anak nating dalawa."Hindi agad ito nakapagsalita. Nakatitig lang ito sa akin."How can I be sure na nagsasabi ka ng totoo.""C
Maria Lyn POVNagsisimula na ang party. Halos lahat ng mga mata ng mga tao ay nasa akin–hindi nasa kasama ko. Dahil masquerade ang theme ng party ay madaling naitago ang mukha ni Ezekiel. Tiyak, lalabas sa news ang balitang ito."Ms. Mothor—no Mrs. Miller, who is with you?"Alam kong napatingin si Ezekiel sa akin. Pero kailangan kong magsalita."He is just my business partner.""Oohh, really? Baka naka move on ka na sa namayapa mong asawa.""No, I love him. No one can replace him in my heart.""Is that said so."Hinayaan na kami ng mga reporter. Halos lahat ng mga mata sa akin ang tingin."Maria, Can I talk to you.""Excuse me, Ezekiel."Sumunod ako kay Nicole.Pumasok kami sa isang kwarto."Are you sure about your plan, Maria?""Yes, Kuya Kier. Gusto kong mapalabas sa lungga ang babaeng iyon. All this year. She hide Ezekiel from me. Kaya ito na ang tamang panahon, upang maningil. I need to help, Ezekiel, too. Kailangan na bumalik na ang mga ala-ala nito.""I see from him. That he is
Ezekiel POV"Sir," nag-angat ako nang tingin nang nasa harapan ko ang sekretary ko."Yes?" tanong ko dito."May meeting po kayo with Ms. Maria Lyn.""Sige, Erwin, salamat," nakangiti kong sambit dito."Sir, gusto po sana ni Ms. Maria Lyn sa personal.""Okay, papuntahin mo na lang siya dito. Make her an appointment.""Pero sir, kung pwede daw sa Pilipinas. Kasi po busy po siya at hindi agad makabalik dito sa paris. Para po makapagpirmahan na kayo ng kontrata."Napaisip ako. Papaano ko ba lulusutan ito, na hindi malalaman ni Mezzy."Wag mong bangitin ito kay Mezzy. Sabihin mo na lang na may meeting ako aboard. Wag sabihin sa kanya na sa Pinas ako pupunta.""Sige, sir."Napasandal ako sa sandalan ng swivel chair ko. Alam ko na mali ang gagawin ko. Sa paglilihim kay Mezzy tungkol sa pagpunta ko sa Pinas. Pero kailangan. Dahil alam ko na nandoon din ang kasagutan sa bawat tanong ko."Hi, baby!" nakangiting mukha ni Mezzy ang bumungad sa akin. "I bring a food for you. Lunch na din kasi.""W
Maria Lyn POVAgad kong inihinto ang kotse ko. Lumabas ako at kinuha ang bulaklak. Upang ilagay doon. Isinuot ko din ang dark shade ko."It's been a while, love. 10 years to be exact. Pero bakit ganun. Kahit sampung taon na ang lumipas mula nang iwan mo kami ay parang kahapon lang iyon nangyari? Alam mo bang malalaki na ang quadruplets. Maasahan na sila sa lahat ng bagay. Lalo na sa pagbabantay sa bunso natin."Hindi ko mapigilan ang umiyak. Dahil kahit na matagal na nangyari ang masalimo-ot na nangyari sa buhay ko ay para bang kahapon lamang iyon nangyari.Nandito ako ngayon sa isang warehouse kung saan kasama si Ezekiel sa pagsabog. It is his 10 years death anniversary. Kaya taon taon akong pumupunta dito. Tuwing death anniversary nito. Inilagay ko ang bulaklak doon.Tumunog ang cellphone ko at agad ko iyong sinagot."Yes, pumunta lang ako sa pinangyarihan noon. I know, Nic. Thanks for your concern. Pero alam mo naman na hindi matatahimik ang kaluluwa ko pag hindi ako nakadalaw. Don