“Mom?” Hindi makapaniwala na tawag ko sa aking ina, dahil ngayong umaga ay sinurpresa ako ng isang tawag mula kay Mr. Santos. Imbes na dumiretso sa Aragon company’s ay napadiretso tuloy ako sa aking condo dahil sa biglaang pagdating ng aking mga magulang sa bansa. Ang mas kinabahala ko ay kasama nila ang aking anak na si Kolly, wala pa kasi akong balak na ilantad sa publiko ang aking anak dahil hindi pa ito ang tamang panahon. “Mommy, biglaan naman yata ang pag-uwi n’yo? Inaasahan ko na next year pa kayo babalik ng Pilipinas.” Nakangiti kong tanong bago yumakap sa maganda kong ina. Sunod kong niyakap ay si Daddy na masuyo akong hinagkan sa noo. “Malaki ang problema namin sa kapatid mo Iha, simula ng maghiwalay na sila ng girlfriend niya ay malaki na ang kanyang pinagbago. Maging ang kumpanya ay napapabayaan na niya, kaya kailangan ko ng gumawa ng paraan para bumalik siya sa dati.” Isang marahas na buntong hininga ang aking pinakawalan dahil maging ako ay apektado rin kay kuya Hareth.
“Tanging ang tibôk ng aming mga puso ang naririnig ko ng mga sandaling ito, makailang ulit akong lumunok habang nakatitig sa mukha ng maglola. Ilang sandali pa ay nagsimula ng lumuha ang aking biyenan habang yakap ng mahigpit ang apo nitong si Kolly. “Sabihin mo sa akin, Zanella, apo ko ba ang b-batang i-ito?” Halos hindi na siya makapagsalita ng maayos, dahil sa matinding emosyon. Labis na nagtataka naman ang aking anak kung bakit umiiyak ang ginang na may karga sa kan’ya. Marahil ay nakaramdam ng awa ang anak kong si Kolly kaya maging ito ay umiiyak na rin at saka gumanti ng yakap sa kanyang lola. “P-please stop crying, I'm not mad at you.” Malungkot na wika ng aking anak habang nanatiling yakap ang kanyang lola. Napangiti ng wala sa oras si Mamâ dahil natutuwa siyang malaman na meron pala siya na isang matalino at cute na apo. “Kolly, anak, she’s your lola-mama, she is the mother of your daddy.” Malumanay kong paliwanag upang lubos na maunawaan ng aking anak. Napahagulgol na n
“Hawk… aughhh…” pagkatapos ng ilang beses na pagduwal ay nanghihina na umupo sa sahig si Patricia habang hawak ang kanyang sikmura. Halos araw-araw niya itong nararanasan at labis siyang naguguluhan kung bakit hindi ito gumagaling gayong wala naman siyang ibang kinakain kundi ang karaniwang pagkain na laging nakahain sa lamesa. Mabilis siyang dumukwang sa inidoro ng muli na naman siyang makaramdam ng pagduduwal, iyon ang eksenang naabutan ng kanyang ina na si Esmeralda. Lumalim ang gatla sa noo ni Esmeralda at may pag-aalala na sinipat ang ayos ng kanyang anak. Mabilis siyang lumapit kay Patricia at hinagod ang likuran nito. “What happened, anak? Napapansin ko yata na ilang araw ng hindi maayos ang pakiramdam mo? Lagi ka na lang nagkukulong sa ‘yung silid.” Nababahala na tanong ni Esmeralda sa kanyang anak sabay hawi sa mahaba nitong buhok. Inabot niya ang nakatuping towel at pinunasan ang mukha nito na tagaktak na sa pawis. “I don’t know, Mommy, halos isang linggo na akong ganit
“Gracia, ano ang ibig sabihin nito?” Naguguluhan na tanong ni Emanuel sa kanyang asawa habang nakatingin sa dalawang maleta na nasa bungad ng pintuan. Habang ang kanyang asawa ay magkasalikop ang mga braso sa tapat ng dibdib nito. Kararating lang niya mula sa business trip, ngunit alam na ni Gracia na hindi business trip ang pinuntahan ng kanyang asawa kundi galing ito sa babae nito. Isang nakamamatay na tingin ang naging tugon ni Gracia sa tanong ng kanyang asawa. Humakbang si Gracia palapit sa kay Emanuel at huminto sa mismong tapat nito na may tatlong dangkal ang pagitan. “PAK!” Malutong na sampal ang naging sagot ni Gracia sa tanong ng kanyang asawa habang nanlilisik sa galit ang mga mata nito na nakatitig sa kanya. maya-maya ay nagsimula ng lumuha ang mga ng kanyang esposa at bakas ang matinding sakit mula sa maganda nitong mukha. “Pinagsisisihan ko na ikaw ang lalaking pinili ko. Pinagsisisihan ko na sayo ako nagpakasal, s-sana hindi na lang ikaw ang lalaking minahal ko kung
“Natigil ang mga paa ko sa paghakbang ng datnan ko ang aking asawa na nakatayo sa bungad ng pintuan nang mansion habang nakapamulsa ang dalawang kamay nito. Nang tumitig ako sa kanyang mukha ay biglang sumagi sa aking isipan ang itsura ko noon habang nakaupo sa ilang baitang ng hagdan. Matiyagang naghihintay sa kanyang pagdating hindi alintana ang maraming lamok na kumakagat sa aking balat. Nakaramdam ako ng kirot sa aking puso ng maalala ko ang kawawang si Zanella.Madilim ang mukha na nagpatuloy ako sa paghakbang at nilampasan ko si Alexander na wari mo ay wala siya sa paligid. Ngunit mabilis siyang sumunod sa aking likuran hanggang sa pag-akyat ng hagdan.“Where have you been? Dalawang araw kang hindi umuwi ng bahay at ni hindi ka rin pumasok sa opisina. Lahat tinawagan ko na pero wala ka rin sa inyo! Sagutin mo ako saan ka galing!?” Galit na tanong niya sa akin at ang pananalita nito ay wari moy nanggigigil o mas tamang sabihin na nagpipigil lang siya na huwag sumabog sa galit. Ha
“Pakiusap, Sweetheart, bigyan mo ako ng huling pagkakataon na ayusin ang pagsasama natin. Nais ko na magpakasal tayong muli sa harap ng lahat. Hayaan mong burahin ko ang pilat na nilikha ko dyan sa puso mo at palitan ito ng magagandang alaala. Pakiusap, payagan mo ako na mahalin kita hanggang sa huling hininga ko.” Ang mga nakakaantig na salitang ito ang siyang lumupig sa puso ko. Speechless, ito ang nangyari sa akin dahil sa matinding kasiyahan na nararamdaman ko. Gumapang ang kanang kamay ko sa batok niya at ako na mismo ang kumabig at kusang humalik sa kanyang mga labi. Buong pananabik na dinama namin ang katawan ng isa’t-isa. Halos nagliyab ang aking katawan ng gumapang patungo sa dibdib ko ang kanyang mga labi. Alumpihit ang aking pakiramdam ng isubo niya ang isa sa aking mga korona. Ngunit ang mas bumaliw sa akin ay ang kanyang pagkalalaki na kasalukuyang kumikiskis sa aking hiyas. Matinding kilabot ang siyang gumapang sa bawat himaymay ng aking laman. Nang mga sandaling ito a
Naalimpungatan ako dahil sa sikat ng araw na tumatagos mula sa salaming bintana, pagmulat ng aking mga mata ay tumambad sa akin ang malawak na kalangitan. Napangiti ako dahil sa magandang panahon, maaliwalas ang panahon ngayon na para bang nangangako ng isang magandang buhay. Mula sa aking likuran ay kumilos ang aking asawa, akala ko ay babangon na ito ngunit naramdaman ko na bumaôn ang mukha niya sa aking likod, habang ang isang braso nito na nasa ilalim ng dibdib ko ay humigpǐt pang lalo ang pagkakayakap sa aking katawan. Nag-init ang magkabilang pisngi ko dahil ngayon ko lang napagtanto na natulog pala kami habang nanatiling magkahugpong ang mga pribadong bahagi ng aming mga katawan. Mukhang wala yata itong balak na umalis sa kama. “Alexander, tanghali na.” Ani ko at sinubukan ko ng bumangon ngunit kumilos ang kanang kamay nito at hinimas ang bandang sikmura ko paakyat sa dibdib ko. Parang hinalukay ang aking sikmura at libong bultahe ng kuryente ang nanulay sa bawat himaymay ng a
Napatda ang pamilyang Aragon ng huminto ang laruang sasakyan ni Kolly sa mismong tapat nila. Isa-isang sinuri ng batang si Kolly ang mukha ng lahat. Labis na nagtataka ang inosente nitong isipan kung bakit mga nakatulala at hindi gumagalaw sa kanilang kinatatayuan ang lahat ng tao sa kanyang harapan. Halos inabot din ng minuto na nakatulala sa mukha ng isa’t-isa ang batang si Kolly at ang pamilyang Aragon. Pagkatapos tingnan isa-isa ang mukha ng lahat ay bumalik ang tingin ng bata sa mukha ni Alexander. Sa mukha ng kanyang ama napako ang tingin ni Kolly. Masasalamin sa mukha ng bata ang labis na pagkamangha dahil ito ang unang pagkakataon na nasilayan niya sa personal ang gwapong mukha ng kanyang ama. Tila tumigil sa pag-ikot ang mundo ng mag-ama habang nakatitig sa mukha ng isa’t-isa. Kahit luntian ang mga mata ni Kolly ay hindi maikakaila na anak ito ni Alexander, sapagkat ito ay kanyang kawangis. Pagkatapos na matitigan ang mukha ng bata ay sabay na tumingin ang lahat sa mukha
TEASER“Alas tres ng hapon at katatapos lang ng huling klase ko. Kasalukuyan akong naglalakad sa gilid ng kalsada patungo sa sakayan ng jeep. Ngunit, hindi ko inaasahan ang biglaang pagsulpot ng isang puting kotse sa aking harapan kaya natigil ako sa paghakbang. Napaatras ang aking mga paa ng lumabas ang tatlong lalaki na pawang may mga baril na nakasuksôk sa kanilang mga baywang. “S-Sino kayo?” Nahintakutan kong tanong, ngunit, imbes na sumagot ay mabilis na lumapit sa akin ang mga ito. Tinangka kong tumakbo ngunit napakabilis ng mga pangyayari dahil hawak na nila ako sa magkabilang braso. Nalaglag ang mga libro ko at nagsabog ang mga ito sa lapag. “Bitawan ninyo ako!” Naiiyak kong sigaw habang pilit na nagpupumiglas mula sa mahigpit na pagkakahawak nila sa aking mga braso. Nagsimula na akong mag hysterical ng kaladkarin nila ako papasok sa loob ng sasakyan. “Tulong! Parang awa nyo na! Tulungan ninyo ako!” Halos mabasag na ang boses ko at kulang na lang ay mapatid ang mga litid ko
Prenteng umupo si Mr. Smith sa isang swivel chair na nasa kabilang dulo ng mahabang lamesa habang ang mga tauhan niya ay nagkalat sa labas ng conference room. Tanging ang dalawang tauhan lang nito ang kanyang kasama sa loob ng silid. Tumitig sa mukha ni Alexander ang seryoso nitong mga mata at ilang sandali pa ay umangat ang sulok ng bibig ni Mr. Smith. “Tulad ng inaasahan ko, Aragon, let’s stop this, we know na walang patutunguhan ang lahat ng ito. Huwag na rin tayong maglokohan pa dito alam naman nating pareho kung ano ang totoong pakay mo sa anak ko.” Diretsahang pahayag ni Mr. Smith, kaya mahigpit na naikuyom ni Alexander ang kanyang mga kamay. Balewala na napako ang tingin ni Mr. Smith sa nakakuyom na kamay ng kanyang manugang. Iniisip niya na nanggagalaiti na ito sa galit dahil nabuko niya ang totoong hangarin nito. Nasaktan si Alexander sa mga salitang lumalabas sa bibig ng kanyang biyenan, dahil nasagi nito ang kanyang ego, para kay Alexander ay isa itong klase ng panghah
“Kalimutan mo na ang lalaking iyon, Zanella, hindi ka talaga minahal ng iyong asawa, pera lang ang habol niya sa’yo!” Matigas na pahayag ni Harris sa kanyang anak, labis na nasaktan si Zanella sa sinabi ng kanyang ama kaya hindi na maampat ang mga luha nito sa mata. “Mali ka, Dad, mahal ako ni Alexander! At batid ko na babalikan niya ako.” Matatag na sagot ni Zanella habang ang ina niyang si Zaharia ay masuyong hinagod ang likod ng kanyang anak. “Harris, tama na, pabayaan mo na ang anak mo na makasama ang kanyang asawa, lalo na at may anak na sila.” Naaawa na wika ni Zaharia, ngunit matigas ang kanyang asawa. “Hindi ko pwedeng pabayaan ang anak ko sa kamay ng mga kriminal na ‘yun, Zaharia! Hindi ko hahayaan na saktan pa nilang muli ni dulo ng daliri ng aking anak! Kung noong una pa lang ay nalaman ko na ang mga kalokohang ginawa nila sa anak ko ay baka matagal ko na silang inilibing ng buhay!” Umuusok sa galit na pahayag ni Harris, nanlaki ang mga mata ni Zanella dahil hindi niya
“Sir, hindi makatarungan ang ginawa sa aming mga manggagawa. Ilang dekada na akong empleyado ng kumpanyang ito pero simula ng mamatay si Sr. Smith ay nagsimula na ring bumagsak ang kumpanyang ito. Bigla na lang kaming sinisante ng walang dahilan. At ang masakit pa dun ay naghired sila ng mga bago ngunit ilang buwan lang ay tinanggal din sila sa trabaho. Maayos kaming nagtatrabaho pero para kaming mga basura na basta na lang itinapon na parang akala mo ay mga walang pakinabang.” Naluluha sa galit na pahayag ng matandang lalaki na siyang namumuno sa kanilang grupo. Maging ang tatlo pa nitong mga kasama ay umiiyak na rin. Nag-igting ang aking mga bagâng dahil ngayon ko lang naunawaan kung bakit tila puro mga baguhan ang lahat ng empleyado ng Smith Corporation. “Do you think bakit nila ginagawa ang mga bagay na ‘yun?” Curious kong tanong na ang tinutukoy ay ang kanilang mga Manager at Supervisor. “Sa pagkakaalam namin sir, upang sa kanila mapunta ang aming mga sweldo mula sa long servi
Alexander’s Point of view “Your fire!” Matigas kong sabi sa isang empleyado na nakatayo sa aking harapan. Halos ganito na lang ang eksena araw-araw at hindi ko na alam kung pang-ilang empleyado na ang nasisante ko. I got a stress sa kumpanyang ito, at parang gusto ko ng patayin ang lahat ng tao na nasa harapan ko. Umuusok sa galit na sinipat ko ng tingin ang mga empleyado na nakahilera sa aking harapan. “Alam ko na may sabwatan na nangyayari dito, kung hindi n’yo titigilan ang pagnanakaw sa kumpanya ay mapipilitan ako na sisantehin kayong lahat. Huwag ninyong ubusin ang pasensya ko dahil may kalalagyan kayo sa akin! Now, Get out!” Nanggagalaiti kong saad sabay turo sa pintuan ng aking opisina. Malakas ang tahip ng dibdib ko dahil sa matinding galit. Hindi ako makapaniwala na may mga ganitong klaseng mga employee na masyadong garapal ang mukha! Dahil harap-harapan na kung pagnakawan ng mga ito ang kumpanya. Paano nga ba ako humantong sa ganitong sitwasyon? Pabagsak na umupo ako
“Hindi ko matatanggap ang asawa mong ‘yan Zanella! Ngayon din ay hiwalayan mo siya at paalisin mo ‘yan dito.” Matigas na pahayag ni Mr. Smith, makikita mula sa mga mata nito ang di pagka gusto sa kanyang manugang na si Alexander. Ito ang gumimbal sa lahat ng harap-harapang ipagtabuyan ni Mr. Smith ang asawa ni Zanella. “P-Pero, Dad, asawa ko na si Alexander at may anak kami! Kaya hindi pwede ang nais mong mangyari!” Nagugulumihanan na sagot ni Zanella dahil tutol siya sa nais mangyari ng kanyang ama. Kararating lang nila sa mansion ng kanyang mga magulang upang harapin ni Alexander ang kanyang mga biyenan ngunit hindi nila inaasahan ang matinding pagtutol ni Mr. Smith sa kanilang relasyon. Akala ni Zanella ay maayos na ang lahat dahil ni minsan ay hindi niya naringgan ng pagtutol ang kanyang ama ng malaman nito ang tungkol sa kanyang asawa. Kaya labis siyang naguguluhan dahil sa naging pahayag ng kanyang ama. Habang ang kanyang asawa na si Alexander ay nanatili sa kanyang kinatatayu
“Noong araw na iniligtas ko si Don. Rafael mula sa nahulog niyang chopper ay nagkaroon kami ng kasunduan na tutulungan namin ang isa’t-isa. Upang makabayad ng utang na loob ang inyong ama mula sa pagliligtas namin ni Sky sa kanyang buhay ay inako niya ang lahat ng responsibilidad sa akin ng araw mismo na namatay ang lola Iñes ko. Dahilan kung bakit isinama niya ako pabalik sa lungsod.” Natigalgal si Esmeralda at Gracia sa kanilang mga narinig. Bahagyang nanlaki ang kanilang mga mata habang nakatitig ng mukha ni Zanella. Tukso naman na lumitaw ang imahe ng inosenteng mukha ni Zanella noong una nila itong nasilayan. Binalot ng matinding kilabot ang kanilang sistema dahil nilamon sila ng matinding kahihiyan. Sa isang iglap ay nawalan ng lakas ang mga tuhod ni Esmeralda at nanghihina na napaupo siya sa semento.“K-kung ganun…” si Esmeralda na tila lutang ang utak dahil hindi kaagad tinanggap ng kanyang utak ang mga naging pahayag ni Zanella. Hindi pa man natatapos sa kanyang pagsasalita
Nakabibinging katahimikan ang namagitan sa kanilang tatlo at hindi nila alam kung paano si-simulan ang kanilang usapan. Si Gracia na nanatiling tahimik at hindi malaman kung paano uumpisahan ang kanyang sasabihin. Alumpihit na ito sa kanyang kinatatayuan habang mahigpit na nakakapit sa laylayan ng suot niyang bestida. Si Esmeralda na ilang ulit na nagpakawala ng buntong hininga. Bumuka-sara ang bibig nito ngunit wala namang lumalabas na anumang salita. Habang si Zanella ay nanatili lang sa kanyang kinatatayuan at matiyagang naghihintay sa kung ano ang sasabihin ng magkapatid. “Ehem, batid ko na sa simula pa lang ay hindi na kami naging mabuti sa’yo, Zanella. Nakakalungkot mang isipin ngunit huli na bago ko pa napagtanto ang lahat ng ito. Nandito ako ngayon sa iyong harapan hindi dahil sa yaman kundi para ibaba ang aking sarili at humingi ng tawad sa lahat ng kasalanan ko sayo. Sa totoo lang, sa tuwing naiisip ko ang lahat ng mga nangyari sa pagitan nating dalawa ay parang gusto kon
Napatda ang pamilyang Aragon ng huminto ang laruang sasakyan ni Kolly sa mismong tapat nila. Isa-isang sinuri ng batang si Kolly ang mukha ng lahat. Labis na nagtataka ang inosente nitong isipan kung bakit mga nakatulala at hindi gumagalaw sa kanilang kinatatayuan ang lahat ng tao sa kanyang harapan. Halos inabot din ng minuto na nakatulala sa mukha ng isa’t-isa ang batang si Kolly at ang pamilyang Aragon. Pagkatapos tingnan isa-isa ang mukha ng lahat ay bumalik ang tingin ng bata sa mukha ni Alexander. Sa mukha ng kanyang ama napako ang tingin ni Kolly. Masasalamin sa mukha ng bata ang labis na pagkamangha dahil ito ang unang pagkakataon na nasilayan niya sa personal ang gwapong mukha ng kanyang ama. Tila tumigil sa pag-ikot ang mundo ng mag-ama habang nakatitig sa mukha ng isa’t-isa. Kahit luntian ang mga mata ni Kolly ay hindi maikakaila na anak ito ni Alexander, sapagkat ito ay kanyang kawangis. Pagkatapos na matitigan ang mukha ng bata ay sabay na tumingin ang lahat sa mukha