Chapter 2

“Mula sa huling palapag ng gusali ng twin tower ay tahimik kong pinagmamasdan ang magandang tanawin ng lungsod sa aking harapan. Sinimsim ko muna ang matapang na alak mula sa aking baso bago ko ito nilagok. Ramdam ko ang pagguhit ng alcohol nito sa aking dibdib kaya isang marahas na buntong hininga ang aking pinakawalan. Muli kong tiningnan ang oras at nakadama na ako ng inis ng makita ko na 8:30 na pala ng gabi. Tinalikuran ko na ang glass wall at pumihit paharap sa aking lamesa na may apat na hakbang ang layo mula sa aking kinatatayuan.

Nang makalapit dito ay muli kong sinalinan ng whiskey ang aking baso, naudlot ang akmang pagdampot ko dito ng biglang bumukas ang pintuan ng aking opisina. Kasunod nito ay ang pagpasok ng pinakamamahal kong si Samantha. Ang kaninang inis na nararamdaman ko ay dagling naglaho, lumamlam ang expression ng aking mukha ng masilayan ko ang maganda nitong mukh.

Nakangiti na lumapit siya sa akin at tulad ng inaasahan ko ay isang mapusok na halik ang pasalubong niya sa akin. Pagkatapos ng isang mainit na halik ay hinihingal na ibinaon ko ang aking mukha sa pagitan ng kanyang makinis na leeg. Hindi nakaligtas sa aking pandinig ang isang mahinhin na halinghing mula sa aking nobya.

“Hm, I miss you, babe…” anya sa tila paos na tinig at nagsimula ng gumapang ang aking mga labi sa malagatas niyang balat. Bahagya niyang inangat ang kanyang mukha upang mabigyang laya ang mapusok kong mga labi. “Babe, kanina lang tayo naghiwalay ngunit kung makapaglambing ka ay tila isang linggo tayong hindi nagkita.” Natatawa na sagot ni Samantha.

Ngunit maya-maya ang mga ngiti sa labi nito ay biglang naglaho, napalitan ito ng labis na pagkamangha ng tumambad sa kanyang paningin ang isang mamahaling singsing na nakalahad sa tapat ng kanyang mukha. Saglit na huminto ang aking mga labi at isang matamis na ngiti ang lumitaw sa aking bibig. Umangat ang aking mukha saka lumuhod sa harapan nito.

“Samantha Lauren, will you marry me?” Madamdamin kong tanong na siyang nagpaluha sa kanyang mga mata ngunit isang matamis na ngiti ang nakapaskil sa mga labi nito. Kaya batid ko na iyon ay luha ng kaligayahan. Magkasunod na tumango siya sa akin habang walang humpay ang pagpatak ng mga luha sa kanyang mata.

“Y-Yes, I will marry you!” Ito ang kanyang naibulalas bago ako sinugod ng yakap, mabilis akong tumayo at mahigpit na niyakap ang aking nobya. Isang mariin na halik ang iginawad ko sa kanya bago inilayo ang sarili mula rito. Kinuha ko ang isang kamay nito at isinuot ang singsing sa kanyang daliri.

Muling naghinang ang aming mga labi at sa pagkakataong ito ay puno ng pagsuyo ang bawat galaw nito. Naging mainit ang sumunod na tagpo dahil tuluyan ng nilamon ng matinding pagnanasa ang aming mga katawan. Ilang sandali lang ay nangibabaw sa loob ng aking opisina ang mga halinghing at ungol ni Samantha dahil tuluyan ko ng inangkin ito sa mismong opisina ko. Halos nagkalat na sa sahig ang lahat ng gamit na nasa ibabaw ng lamesa ng padapain ko dito ang aking nobya.

Tila nawala na ako sa huwisyo ng mga oras na ito at halos wala na rin akong pakialam kahit na sumigaw na si Samantha. Hindi ko mawari king sumisigaw ba ito sa sakit o dahil sa labis na ligaya basta ang alam ko lang ay marating ang r***k na aking inaasam-asam. Halos inabot ng kalahating oras ang aming pagniniig bago ko tuluyang narating ang r***k ng matinding pagnanasa. Hinihingal na padapa akong bumagsak sa kanyang likuran bago ibinaon ang aking mukha sa pawisan nitong leeg.

“My goodness, Alexander, hindi ka ba marunong mag dahan-dahan? Lagi ka na lang nagmamadali.” Naiinis na sermon nito sa akin, nakasimangot na ang mukha nito kaya natawa ako ng wala sa oras. Well hindi ko siya masisisi dahil masyadong mataas ang libido ko pagdating sa s** kaya madalas talaga itong magreklamo sa akin. Maya-may ay umangat ang kanyang katawan mula sa lamesa ngunit hindi ko ito hinayaang makaalis.

“Sweetheart, we’re not yet done, hm?” Ani ko bago muling kumilos, “b-be careful…” halos umuungol nitong saad ngunit naudlot ang sanay magandang moment namin ng aking nobya ng biglang tumunog ang telepono. Hindi ko sana ito papansinin ngunit hindi na ito tumigil sa kakaring. Naiinis nandinampot ko ang handle nito. “Hello.” Ani ko sa matigas na tinig ngunit hindi ko inaasahan ang narinig kong tinig mula sa kabilang linya. Dahil isa pala itong overseas call.

“Alexander the third! Kailan mo balak na magpakita sa akin? Pag patay na ako?” Galit na bungad ng aking Abuelo, si Don. Rafael.

“Lolo, I’m sorry, you know that I am busy here in Europe, dahil sa bagong negosyo ko.” Malumanay kong sagot ng hindi pinapansin ang galit nito.

“I need you here, right now, dahil may importante akong pupuntahan, you know na ikaw lang naman ang tanging mapagkakatiwalaan ko na humawak sa kumpanya. Kung hindi mo kayang pagbigyan ang kahilingan ko ay mas mabuti pang ipamigay ko na lang ang kumpanya sa ibang tao!” Pagkatapos iyong sabahin sa matigas na tinig ay pabagsak na ininaba nito ang telepono kaya nailayo ko ito sa aking tenga ng wala sa oras. Ramdam ko ang galit ng aking Abuelo at sa tingin ko ay seryoso siya sa kanyang sinabi.

Naalala ko noon ng tanggihan kong hawakan ang isa sa mga negosyo nito at nagulat na lang ako ng idonate ng aking Abuelo sa charity ang negosyong ‘yun. Malaking halaga din ang nawala sa amin na halos iniyakan ng mga tita ko. Kaya ganun na lang ang galit nila sa akin. Isang marahas na buntong hininga ang aking pinakawalan. Binunot ko mula sa pagkakabaôn ang aking alaga mula sa hiyas ng aking nobya. Dahil tuluyan na akong nawalan ng gana. Tumayo si Samantha at inayos ang kanyang damit.

“Are you leaving?” Maya-maya ay malungkot niyang tanong sa akin. Pagkatapos kong i-zipper ang aking pantalon ay hinarap ko siya at masuyong niyakap.

“I’m sorry, but it’s urgent, you know naman na ako lang ang inaasahan ni Lolo sa mga negosyo ng pamilya namin.” Malumanay kong saad. Nakakaunawa na ngumiti siya sa akin bago naglalambing na niyakap ako.

“Don’t worry, after ng fashion show ko ay susunod ako sayo sa Pilipinas.” Mahinhin niyang wika, gumanti ako ng yakap sa kanya at buong pagsuyo na dinampian ng halik ang namumula nitong labi dahil sa red lipstick niyang gamit.

“Sure, sumunod ka agad, ikaw baka mamaya iba ang mapag-initan ng junior ko.” Pahapyaw na biro ko sa kanya, natawa ako ng malakas na hinampas ni Samantha ang dibdib ko kasabay ang pagtalim ng tingin niya sa akin.

“Huwag ko lang talaga malaman na niloloko mo ako Alexander, humanda ka sa akin.” Seryosong wika ni Samantha na idinaan ko na lang sa tawa.

“Sweetheart, nagpropose na nga ako sayo di ba? it means handa na akong magpatali sayo, because I love you.” Malambing kong pahayag saka ito niyakap ng mahigpit upang mawala ang pag-aalinlangan sa puso nito.