Biglang pinamulahan ng mukha si Liam ng makita ang hitsura ni Sapphire. Sira ang damit ng babae, at may bahagyang luha sa mga mata. Itinulak niya ito papasok sa loob ng kwarto.
"Alam kong nahihirapan ka sa pagpili ng damit na susuotin mo, kaya tutulungan na kita." sabi niya sa babae. Bigla siyang napatingin sa hagdanan.
Napakurap si Sapphire at sinundan ang tingin ng bata. Nauunawaan niya ang nais ipahiwatig nito.
Masasabing magkadugtong ang puso ng mag-ina.
Kahit hindi karapat dapat si Emerald na tumira sa bahay kasama ang pamilya, narito naman ang anak nito, na parang hindi siya nais patahimikin.
"Hmph!"
Si Arabella iyon, na pumapadyak sa hagdanan, at ng mapansin na nahuli siya ng mga tao sa taas, nagmamadali siyang tumakbo sa ibaba ng bahay.
"Naku, siguradong magsusumbong na naman siya kay Kuya Dexter," naiiling na sabi ni Liam, habang inaakay siya papasok sa loob ng walk in closet upang makapamili ng damit na susuotin.
"Magaling pumili si Daddy ng damit. Maganda ka sa kahit alin, ang suotin mo diyan, Sapphire.." sabi ng bata sa kanya.
"Si Tito?" nagtatakang tanong niya sa bata. Hindi niya maisip na may kinalaman ang mga damit sa malamig at seryosong lalaking iyon.
Misteryosong kumindat si Liam sa kanya, "Oo, sabi ni Lola matanda na siya para maintindihan ang uso na mga damit ngayon, at sabi naman ni Kuya Dexter wala siyang oras. Kaya si Daddy ang tumulong sa pagpili ng mga damit para sa’yo. Lahat iyan, siya ang bumili."
Ganun pala iyon.
Kinuha niya ang pinakamalapit na kulay-lilang damit. Hindi pa niya nasusuri ang disenyo nang mapansin ang nakakagulat na presyo sa tag. Halos manlaki ang kanyang mga mata, ng makitang halos kinse mil iyon.
Bagama’t halos dalawang taon na siyang asawa ni Dexter, hindi siya naging magarbo sa buhay. Lagi lang siyang simple sa pananamit man o sa mga gamit. Ayaw niyang isipin ng kanyang asawa na nagpakasal lang siya dito, dahil sa pera.
Pero ganun pa rin ang nangyari. Niloko pa rin siya ng walanghiya!
Nakatayo siya doon at dinaramdam ang nakaraan, at ang batang si Liam ay nakakunot na nakatingin sa kanya. Waring binabasa nito kung ano ang nasa kanyang isipan na hindi pa maabot ng batang utak nito.
"Sapphire, magbihis ka na. Wag mong paghintayin si Lola ng matagal, baka gutom na siya. Mauuna na ko sayo bumaba," paalam nito sa kanya.
"Sige."
Makalipas ang mahigit sampung minuto, bumaba na siya sa unang palapag upang magtungo sa hapag.
Maganda na siya sa likas na anyo, at ang mapusyaw na kulay ng damit ay lalo pang nagpatingkad sa kanyang balat na parang porselana. Ang kanyang payat na katawan ay nagbigay sa kanya ng marupok at kaakit-akit na ganda. Hindi maiiwasang lingunin siya ng kahit na sino kapag nakabihis siya ng maayos. Hindi nasira ng kulungan ang kanyang taglay na kagandahan.
Agad napansin ni Dexter ang papalapit na babae, at mababanaag sa kanyang mga mata ang labis na paghanga. Subalit agad niyang iniiwas ang kanyang mga mata dahil baka mahalata pa siya ng mga kasama na labis siyang namangha sa babaeng paparating.
Nasa tabi ng matandang babae si Liam at pumalakpak nang buong galak: "ang ganda mo, Sapphire!"
Si Arabella naman, na nakaupo sa kandungan ng kanyang ama, ay napanganga sa gulat. Hindi niya maalis sa isip ang anyo ni Sapphire na mukhang kaawa-awa noong nakaraan. Ang madungis na damit nito ang una niyang napansin, kaya napangiwi siya.
Bigla na lamang namula ang mga mata ng matanda, pinipigilan ang luhang nais ng bumagsak, at agad na inutusan ang mga katulong sa tabi niya, "Sabihan ang kusina na dalhin agad ang pampalusog na pagkain. Dapat maingat na ayusin ang diet at pagkain ni Sapphire mula ngayon. Sabihan ang chef na suriin ng maayos ang mga pagkain.
"Lola, huwag kang mag-alala. Kahit na mukha akong payat, wala namang problema sa katawan ko." nakangiti niyang tinapik ang balikat ng matanda.
Sinamantala niya ang pagkakataon upang sumulyap sa paligid. Napansin niyang dalawa lamang ang bakanteng upuan, at wala si Ezekiel.
Iniisip niya na hindi ito sanay na nakikisalo sa mga kasapi ng pamilya kapag kumakain, kaya sinamantala niya ang pagkakataon, at doon naupo sa tabi ng matanda sa kabilang bahagi, katapat si Dexter.
Subalit sadyang hindi na siya makakaiwas, dahil ang lalaling iniiwasan niya, ay naririto na at pumapasog sa bulwagan ng hapag kainan.
Tahimik na tumaas ang kilay ng lalaki at umupo sa upuang orihinal na para sa kanya, katabi ni Dexter.
Dahil dito, hindi na nakapagsalita si Dexter, umaasa siyang palilitaptin ng kanyang tito si Sapphire dubalit hindi iyon nangyari.
Tiningnan ni Sapphire si Ezekiel bilang pasasalamat, subalit ang ngiting ibinaalik nito sa kanya ay kakaiba. Ngiting nanunukso, ngiting nang aakit! kumabog bigla ang kanyang dibdib ng mapansin iyon. Agad niyang iniwas ang tingin at nagkunwaring nakikinig sa sinasabi ng kanyang lola.
"Alagaan mo ang sarili mo, at bigyan mo si Ara ng maraming kapatid. Kapag nagawa mo iyon, magiging masaya na si Lola."
Bahagya siyang napangisi sa sinabi ng matanda. Ang ngising iyon ay para mapigilan ang kanyang sarili na magsalita ng hindi maganda. Lalo lang umaakyat ang kanyang inis sa ulo dahil sa sinabing iyon ng lola niya.
Kung hindi lang nakaupo sa harap niya si Dexter na tila nag-aabang ng maling kilos niya, at kung wala lang ang hawak nitong alas laban sa kanya, gusto na sana niyang sabihin ang buong katotohanan sa kanyang lola, kahit ano pa ang mangyari.
"Sige po, susubukan ko," sagot ni Dexter na siyang bumasag sa katahimikan sa dining, nakangiti ito, subalit pagtingin kay Sapphire, may pagbabanta sa mga mata nito na nagsasabing huwag siyang kokontra.
Ngunit si Arabella ay sumimangot at nagreklamo sa kanyang ama, "Ayoko ng mga kapatid! Sapat na ako bilang munting prinsesa ni Daddy."
"Ara, maging mabait ka. Kahit magkaroon pa kami ng mga anak ng mommy mo, ikaw pa rin ang magiging paboritong munting prinsesa ni Daddy," sagot ni Dexter na tila ulirang asawa at ama.
Malamig na tinignan ni Sapphire ang kanyang asawa, at sa kanyang isipan, sinasabi na malamang, paborito nito ang bata, anak ito ng pinakamamahal nitong babae.
Tahimik na pinagmamasdan ng matanda ang nangyayari. Alam niyang may tensyon sa pagitan nina Ara at Sapphire. Subalit iniisip niyang normal lang iyon dahil matagal na hindi nagkasama ang mag ina, at nangangapa pa ang mga ito sa pakiramdam ng isa't isa.
Biglang may naalala ang matandang babae, at nagsalita, "maraming oras si Dexter ngayon, dahil ipinapasa na kay Ezekiel ang maraming gawain sa kumpanya. Bakit hindi kayp mamasyal mag asawa? matagal kang nawala dito ,Sapphire. Saang bansa mo ba gustong magtungo, at magpapabook ako agad ng ticket para sa inyo?"
Nang marinig niya ang suhestiyon ng matanda, nangilabot siya. Aalis silang magkasama ni Dexter? hindi niya iyon kaya, "naku lola, ayoko pong umalis, nais ko pong magtrabaho sa kumpanya.."
Katatapos lang niyang maka experience ng pamumuwersa mula sa kanyang asawa, at labis siyang natakot. Mabuti na lang, at ipinatawag ito ni Ezekiel kanina, kung hindi, malamang nagawan na siya nhg masama ni Dexter.
"Sa bagay.. kapag hindi ka kumilos, baka magkasakit ka. Pagagawan natin ng paraan na makapagtrabaho ka sa kumpanya. Maaari ka namang maging sekretarya ng iyong asawa, hindi ba? ano sa palagay mo, Ezzekiel?" tanong ng matanda sa kanyang anak.
Agad siyang napatingin kay Ezekiel, na nasa katapat lamang niyang upuan. Nakangiti ito sa kanya, subalit ang mga mata nito ay kakaiba, "inaakit niya ba ko?" tanong niya sa sarili.
Ang masayahing ekspresyon ng matanda ay agad nagbago at naging malamig. May seryosong mukha, tinanong niya si Ezekiel, "kailan mo balak ipakilala sa amin ang ina ni Liam?"
Nagulat siya sa narinig niya.
Mula nang makilala niya ang matanda, hindi pa niya nakita itong naging ganito kaseryoso sa kahit sino.
At kung totoo ang narinig niya, hindi pa pala kasal si Ezekiel sa ina ng kanyang anak?
Mukha namang hindi nabother ang kausap ng matanda. Pinapanood pa ni Ezekiel ang mga katulong na maglagay ng kape sa kanyang tasa, "wag niyo ng alalahanin iyon, ako ng bahala doon.."
Lalong dumilim ang mukha ng matanda, "Pakinggan mo ang sinasabi ko. Gusto kong makilala ang ina ng aking apo, ang aking magiging manugang. Sa ayaw at sa gusto mo, dalahin mo siya dito!"
Pagkasabi nito, nanahimik ang buong silid-kainan. Sa sobrang katahimikan, parang maririnig ang pagbagsak ng karayom.
Nang makita ni Sapphire na seryosong nagalit ang matanda, ibinaba niya ang kanyang kutsara. Alam niyang wala siyang karapatan magsalita tungkol sa mga lihim ng pamilya Briones, pero nag-aalala siya para kay Ezekiel.
Karamihan sa mga alam niya tungkol sa lalaki ay pawang mga sabi-sabi lamang. Sa totoo lang, ilang beses pa lang silang nagkikita.
Kung hindi lang namatay si Lolo anim na taon na ang nakalilipas, at nagpunta sa ibang bansa para magpagaling ang ama ni Dexter, marahil ay hindi pa rin niya makikita si Ezekiel sa bahay na iyon ng pamilya Briones.
Ang tanging alam niya ay iniwan nito ang pamilya Briones noong siya’y 20 taong gulang pa lamang. Sa loob ng tatlong taon, nakilala siya sa mundo ng negosyo, at sa loob ng limang taon, naging tanyag na siya.
Ngayon, labing-dalawang taon na ang lumipas, taglay na niya ang yaman na hindi nalalayo sa isang siglo ng naipon ng pamilya Briones, na pinaghirapan lang niya sa loob ng mahigit isang dekada.
Hindi siya nagulat sa kung paano nagawa ni Ezekielang lahat ng iyon ng mag isa. Sa katunayan, kahit sino na nakakita sa lalaki nang personal ay hindi magugulat sa kanyang mga nagawa.Ang ikinagulat niya lamang ay kung bakit determinado ito na iwan ang pamilyang Briones. Ngunit ito rin ang dahilan kung bakit mahigpit na itinatago ng buong pamilya, mula sa taas hanggang sa baba, ang bagay na ito.“Lola, huwag niyo pong pagalitan si Daddy,” mahinang sabi ni Liam sa matanda saka tumayo. May matamis na ngiti sa kanyang mukha na tinatago ang kalungkutan sa kanyang mga mata. “Sabi ni Daddy, may mahalagang bagay na kailangang gawin si Mommy ngayon. Sa palagay ko, mahal na mahal niya kami ni Daddy, at ginagawa niya ang lahat para makasama kami nang mas maaga.” Labis na matandain mag isip ang batang ito at maunawain. Nakatingin si Sapphire dito at nabibighani sa kahali halinang klase ng pagsasalita nito.Kahit gaano ka-galit ang matanda, hindi niya magawang magalit kay Liam. Napabuntong-hining
Nang ang lahat ay handa na, ang kalangitan ay madilim na ng labis, at ang paligid ay napuno na ng ilaw.Ang gabing ito, ay isa sa pinakamahalagang araw sa kanya. Dahil patutunayan niya sa kanyang asawa, na siya ay isang talentadong babae, at hindi niya hinahangad na basta na lang kumobra sa kayamanan nito. Kapag nakabayad siya sa lalaking iyon, makakalaya na siya.Sa harap ng Angel Club, bumaba si Sapphire mula sa sasakyan at diretso nang pumasok, pilit na pinapalampas ang sakit sa kanyang bukung-bukong na sumisigid sa kanyang binti. Ang heels na nagpapahirap sa kanya ay masyadong mataas.Ang kanyang make up, na nagbibigay sa kanya ng kaakit akit na aura, at off shoulder na damit ay bumagay sa kanyang anyo. Ang kanyang makurbadang katawan ay talagang kaaya aya at kapansin pansin. Sino ang mag aakalang bagong laya lang siya?"Kumalma ka, Sapphire, gusto ni Dexter ng laro? pagbigyan mo siya!" bulong niya sa kanyang sarili, habang nabibingi sa tugtugan sa entrance pa lang ng club.Sa kal
“Ganun ba?”Mababa ang boses ni Ezekiel, at bahagya niyang iginawi ang kanyang mga labi sa paraan na mahirap matukoy kung siya’y masaya o galit. Nakatingin siya ng masama kay Rico.Sa sumunod na sandali, ang tunog ng mga kamao at malalapit na banggaan ay parang kulog na mahina, hinaluan ng malutong na tunog ng nabaling buto at daing ng sakit.Ang lalaking kanina’y arogante ay napangiwi ang mukha, at sa isang iglap ay napasigaw at bumagsak sa sahig.“Master Ezekiel..”Nanginginig sa takot ang dalawang bodyguard, nagkatinginan ngunit hindi maglakas-loob na lumapit, ibinaba na lamang ang kanilang mga ulo nang mababa. Hindi nila kayang pigilan ang lalaki na bugbugin ang kanilang amo.Ang babaeng hawak nila ay hindi na isang kasiyahan para sa kanilang batang amo, kundi isang delikadong pasanin na magdadala ng sakuna. Sinong mag aakalang nais lang ng lalaki ng babaeng makakaulayaw, subalit ang natagpuan ay isang babaeng magpapahamak dito?“Lumayas kayo.” sigaw ni Ezekiel sa kanilang lahat.
Ang sagot na ito ay hindi perpekto.Gayunpaman, si Emerald lamang ang minahal ni Dexter sa loob ng maraming taon.Pumikit si Dexter, tila pinipilit ang sarili na paniwalaan ang mga salitang sinabi sa kanya ng babae.Malisyosong lumihis ang tingin niya dito, at saka isinara ang pinto nang malakas nang hindi lumilingon.Sa loob ng silid, natakot si Emerald sa malakas na tunog ng pagsara ng pinto. Nanginig ang buong katawan niya, at bumaon ang kanyang mga kuko sa kanyang palad.Mula nang magkita sila ni Dexter at mahulog ang loob sa isa’t isa, maliban sa ilang araw noong ikinulong si Sapphire limang taon na ang nakalilipas, hindi pa naging ganito kalamig at walang pakialam si Dexter sa kanya.Matagal na silang magkakilala at nagmamahalan, kaya hindi siya ganoon kahina para hindi matanggap ang anumang pagbabago nito.Ngunit hindi niya matanggap ang bawat pagbabagong ginagawa ni Dexter sa kanya, lalo na kapag may kaugnayan iyon kay Sapphire.Noong gabing iyon, bumalik si Dexter sa lumang b
Pakiramdam ni Sapphire ay mabigat ang pagtanggap sa kanya ng kanyang ina. Hindi siya inimbitahan nitong pumasok, kaya nagkusa na lang siya."Bakit naman hindi mo sinabi, na nakalaya ka na?" tanong nito sa kanya na parang wala namang interes sa kanya, at naalala pa rin ang kanyang kapatid, "any way, hindi umuwi ang kapatid mo kagabi, may kinalaman ka ba dito? wag mo siyang sasaktan ulit, hindi pa maayos ang heart transplant niya."Pagkalipas ng limang taon, si Emerald pa rin ang mahalaga sa bahay na ito. Siya pa rin ang inaalala ng pamilya niya.Tumigil si Sapphire habang nakatalikod sa ina. Parang tinaga ang kanyang puso sa pangungusap nito. Medyo masakit iyon kung tutuusin. Parang hindi siya anak sa bahay na iyon.Mula pagkabata, sanay na siyang tratuhin ng ganito ng kanyang pamilya, ngunit bawat pagkakataon, hindi maiiwasan ang lungkot na dulot ng pagbasag sa kanyang puso."Huwag kayong mag alala, alam kong mahal niyo si Emerald, bakit ko naman siya sasaktan?" hindi na niya nilingon
Matapos niyang bugbugin ng salita si Emerald, at durugin ng husto, nakangiti siyang lumabas ng bahay na iyon.Nang magsara ang pinto, natakpan nito ang paranoid at galit na mga mata ni Emerald na puno ng poot.Pagdating ng tanghali, nakauwi na siya sa lumang bahay ng mga Briones. Subalit mababanaag doon ang kakaibang atmosphere, parang nakakakaba.Kinuha ng kasambahay ang bag mula sa kanyang kamay at nininerbiyos na sinabi, "Madam, hinihintay ka ng Master sa kwarto."Sandaling natigilan siya ng marinig iyon, bago marahang tumango at umakyat sa itaas ayon sa utos.Sa kwarto, isang matangkad at payat na lalaki ang nakaupo sa mesa na may madilim na ekspresyon. Ang kanyang kurbata ay basta na lang itinapon sa gilid ng mesa, at ang mga dokumentong dati’y maayos na nakasalansan ay nagkalat sa sahig dala ng galit.Nang buksan niya ang pinto at pumasok, nagtama ang kanilang mga mata ni Dexter. Pareho silang natigilan.Noon pa man, si Sapphire ay laging tahimik na nagmamasid sa anyo ng lalaki
Habang nagsasalita si Arabella, binitiwan niya ang kamay ng yaya at inosenteng tumakbo papasok sa silid."Humph, siguradong ako ang pinakaminamahal ni Daddy, kaya ayaw kong magkaroon ng kahit sinong mommy na makikipag-agawan sa pagmamahal niya," bulong niya sa sarili.Natutuwa si Sapphire ng makita ang bata na pumasok sa kwarto. Nailigtas siya nito sa tiyak na kapahamakan, "oh, sasama na sayo si Daddy," napangiti siya habang nakatingin siya kay Dexter."Ara, bakit ka nandito?" Tumayo mula sa kama si Dexter, ang gwapo niyang mukha ay napakadilim na parang babagsak ang ulan, at sinigawan ang yaya sa likod ni Ara, "Walang silbi! Sinabi kong bantayan mo ang bata. Mag-impake ka ng mga gamit mo at umalis ka na ngayon din!"Habang pinapaiyak niya si Ara at ang yaya, tumalikod siya at tiningnan si Sapphire, pero napansin niyang lihim na itong bumangon at nakapuslit palabas sa side door ng dressing room.------PAGKAALIS mula sa lumang bahay, naghanap si Sapphire ng banyo upang magpalit ng dam
Sa ilalim ng impluwensiya ng alak, ang babaeng mahinhin at hindi makabasag pinggan, ay biglang nagbago.Hindi masyadong common na nakikita ang kabilang pag uugali ni Sapphire, ang kanyang kayigasan ng ulo, at kakulitan. Subalit hindi iyon nakakairita, mas cute pa iyong tingnan, at nakakapagpataas ng interest na mas kilalanin pa ito.Inalalayan ni Ezekiel ang babae, ng pumasok ito sa banyo, upang hindi ito madulas. Ang kanyang mahabang braso ay nakaikot sa balingkinitan nitong beywang. Pinagpasensiyahan niya na lang ang inaasal nito, "May tubig sa lamesa, malapit sa kama. Halika, sasamahan kita doon para makainom ka na ng tubig.""Oo nga.." tatawa tawa si Sapphire habang kumakapa sa dingding ng shower, "ano ba? wala ba akong makukuhanan ng tubig dito? nauuhaw na talaga ako, gusto ko ng uminom!" may kakulitan niyang sambit."Saglit lang!" pigil sa kanya ni Ezekiel.Subalit bago pa mabuo ang mga salitang nais sabihin ni Kiel, napindot na ng babae ang button ng shower.Nabasa ang dalawang
Ang lahat ng mga muwebles dito ay inayos nina Sapphire at ng kanyang lolo, at inakala niyang nakalimutan na iyon ni Dexter.Biglang sumulpot sa kanyang isipan ang mga alaala ng nakaraan. Matagal siyang natigilan bago marahang umusad ang kanyang mga paa at dahan-dahang naglakad sa pulang alpombra.Tahimik ang buong lumang bahay, at tila naglaho ang lahat ng mga katulong.Hanggang sa makalampas siya sa fountain ng estatwa ng anghel, biglang sumabog sa itaas ng kanyang ulo ang isang hand-held salute.Nagkalat sa hangin ang makukulay na laso at marahang bumagsak sa kanyang mga palad at balikat.Hindi niya maintindihan ang nararamdaman niya sa kanyang puso, kaya mabagal siyang lumingon.Sa huling sinag ng papalubog na araw, nakatingin siya nang malalim at may lungkot sa kanyang mga mata, at bigla niyang nasilayan ang lalaking pinakasalan niya.Suot ni Dexter ang puting suit na isinuot niya noong sila’y ikinasal, kasing guwapo at taas pa rin tulad ng dati.Sa paglipas ng maraming taon, nasa
Si Sapphire ay sanay na sa pag-iwas ni Gaston sa responsibilidad, ngunit hindi niya kailanman matanggap ang ganitong ugali. Palagi na lang siya ang nagiging milking cow nito.Sa pagkakataong ito, hindi niya binigyan ng mabuting pakikitungo ang kanyang ama. Walang ekspresyon sa kanyang mukha nang sabihin niya, "Ari-arian iyon ng pamilya Briones, hindi ko personal na ari-arian. Kung habulin ito ng matanda, malamang sa kulungan ka na mananatili habangbuhay.""Hindi, hindi maaari!" Nang makita ang pamumutla ni Gaston dahil sa takot, naging emosyonal ang nanay niya. Umiiyak at sumisigaw, itinulak pa nito si Sapphire,"Sapphire, anak ko, huwag mong hayaang makulong ang tatay mo. Lumuhod ka at makiusap sa matandang babae. Magbigay ka ng ilang anak para sa pamilya Briones bilang pagbabayad sa kasalanan ng iyong ama, maaari ba?"Umubo si Gaston. Ang dati’y galit na anyo ay biglang naging matanda at kuba, lihim siyang sumulyap kay Sapphire."Tama na!" Mariing kinagat ni Sapphire ang kanyang iba
Sa sumunod na segundo, hinubad niya ang kanyang mataas na takong at mabilis na pumuwesto sa kama, sabik na yumakap sa mga bisig ng lalaki na parang kuting, habang ang kanyang mga kamay ay nakapulupot sa leeg nito, "Dexter, sinabi sa akin ni Sapphire na hindi ka magising, kaya sobrang natakot ako. Buti na lang, ang taong pinakamamahal mo sa puso mo ay ako pa rin. Dumating lang ako, at nagising ka na. Talagang iba ang nagagawa ng tunay na pag ibig..""Sandali." Hawak ni Dexter ang mga balikat ni Emerald at inilayo ito nang kaunti, ang mga kilay niya ay lalong naging malamig, "Ibig mong sabihin, alam ni Sapphire na narito ka?""Oo." Tumango ito na parang normal lamang iyon, itinuro ang pintuan ng silid at nagsalitang may himig na lambing, "Alam niyang hindi ka niya kayang gisingin, pero mas pinili pa niyang hayaan kang manatiling nakahiga rito kaysa hayaan akong lumapit. Hindi ko akalain na magiging ganoon siya kalupit. Hindi na ako nagtataka kung bakit sinabi ni Ara na inabuso siya ni
"Mayroon pa bang iba akong magagawa upang siya ay magising?""Sa personal kong karanasan, kapag nakakaranas ang isang pasyente ng ganitong sitwasyon, ang suporta at presensya ng pamilya ang pinakamahalaga. Iminumungkahi kong ikuwento mo sa kanyang pandinig ang masasayang alaala o mahahalagang bagay na pinagdaanan ninyo. O kung may nais siyang marinig, subukan mong sabihin iyon." paliwanag ng doctor sa kanya.Pagkaalis ng mga doktor mula sa kwarto, naupo si Sapphire sa sofa, ibinaba ang ulo, at isinubsob ang mukha sa kanyang mga palad.Ayaw niyang mag-isip ng masama tungkol sa posibleng resulta ng nangyayari kay Dexter, natatakot na baka magkatotoo na magkaroon ng damage ang katawan nito sa sobrang tagal ng pagka coma.Kung hindi magising si Dexter, walang dudang magiging siya ang habambuhay na may kasalanan sa pamilya Briones. Dahil kung hindi dahil sa kanya, hindi magkakaganito ang lalaki.Kung kaya niyang gisingin si Dexter sa pamamagitan lamang ng pagkukuwento ng masasayang alaala,
Nakatingin kay Sapphire na malalim ang iniisip, tinitigan siya ni Rico Robledo mula ulo hanggang paa.Biglang napansin ni Rico na mas lalo itong namayat sa loob ng ilang linggong hindi pagkikita, kaya nakaramdam siya ng awa para dito. Napakunot ang noo niya at hindi mapigilang magsabi,"Kayong mga babae, laging iniisip na gusto ng mga lalaki ang payat. Pero hindi niyo alam, gusto namin yung tamang timpla ng laman at buto. Parang masasaktan ang kamay ko kapag niyakap kita ngayon. Hindi ka ba kumakain? o sobra kang nagdadiet? ano ba naman yang katawan mong yan, para ka ng hanger na nilagyan ng damit!""Hindi naman masasaktan ang kamay mo, dahil hindi ako hahawak sayo" iritadong sagot ni Sapphire habang iniirapan siya. "Aalis na ako. Baka bigla ka pang hampasin ng aking mga buto.""Teka, nasaan na ang mga kasama mong sina Dexter?" tanong niya sa babae, "bakit nag iisa ka ngayon?"Huminto si Sapphire, ang ekspresyon niya’y mas naging malungkot, saka mahina at malamlam na sumagot, "Hindi p
Paglabas niya, agad siyang sinalubong ng waiter, "Miss Del Mundo, may problema ang kotse ni Mr. Ezekiel. Pupuntahan niya muna ito upang suriin. Pakihintay na lamang siya sa entrada ng runway 3.""Salamat, naiintindihan ko," magalang na sagot niya sa lalaki, sabay tango. Nang siya'y humahakkbang, hindi niya sinasadyang mapalingon at napansin ang isang pamilyar na pigura sa hindi kalayuan.Ngunit bago pa niya masuri nang maigi, naglaho na ang pigura sa karamihan ng tao sa isang iglap.Sa entrada ng runway 3, nakaparada ang isang bagong Bugatti na parang isang cheetah na tahimik na nag-aabang.Malalim na huminga si Sapphire sa ilalim ng mahinang ilaw at napansin na puno ng tao ang pahalang na runway. Kahit pa ibinababa ng lahat ang kanilang boses sa pag-uusap, ang mga alingawngaw ng tunog ay kumalat sa paligid, nagdadala ng kasiyahang nag-udyok sa kanya na makihalo.Hindi nagtagal, dumating si Ezekiel na nakabihis ng kaswal na jeans at T-shirt, kasunod ang ilang kabataang lalaki na masay
"Hindi sa hindi ako kumakain, wala lang talaga akong gana."Nakasandal sa upuan ng pasahero na may mabigat na damdamin, bahagyang kumurap ang mahahabang pilikmata ni Sapphire dahil sa labis na pagkakonsensiya, "At mukha lang akong payat, pero sa totoo lang malusog naman ako, kaya huwag kang mag-alala sa akin, tito."Pagkasabi nito, napagtanto ni Maureen na ito ang laging sinasabi niya para paikutin ang matanda kamakailan. Lagi niyang sinasabing maayos siya at malakas, kahit ang totoo ay hindi.Ngunit parang hindi naaangkop na gamitin ang mga salitang ito kay Ezekiel, lalo na't hindi niya alam kung talagang nag-aalala ang lalaki para sa kanya. Ang ganitong sagot ay parang masyadong nagpapaka-assume. Parang feeling niya, may malasakit ito sa kanya."Ah," bahagyang nahiya si Sapphire at ipinaliwanag ang sarili, "Hindi ko naman sinasabing nag-aalala ka sa akin tito.. wala ka namang.."Pinaibis ni Ezekiel ang sports car, tumingin sa unahan at dahan dahang binilisan ang pagpapatakbo, bahagy
Si Dexter ay napilitang alisin ang kanyang pagtatago at pagkukunwaring walang malay. May magulong ekspresyon sa kanyang mukha. Umupo siya at tumingin sa nakatatanda niyang tiyuhin, na bihirang magpakita ng emosyon, "Tito, paano mo nalaman?"Hindi siya nakapagsalita ng maraming araw, at ang kanyang boses ay tuyot at paos, na nagpapakita ng mga senyales ng paggaling mula sa isang matinding sakit.Hindi pinansin ni Ezekiel ang kanyang tanong at tiningnan siya nang mababa, "Paano ka ba inagrabyado ni Sapphire para pahirapan mo siya nang ganito? Anong naging kasalanan nung tao sayo? Bakit parang masaya kang nahihirapan siya?""Wala naman.." mahina niyang itinanggi iyon, "Tito, hindi ko lang talaga gustong mawala siya sa akin. Kung hindi dahil sa aksidenteng ito, baka talagang hindi na maibalik ang relasyon namin. Bak iwanan na niya ako ng tuluyan. Mahalaga siya sa akin.""Ang pagpapanggap na patay ay paraan mo para makuha siya ulit." Lalong tumindi ang kunot sa noo ni Ezekiel, "Hindi mo b
Matapos pindutin ang screen, isang piraso ng lokal na balita ang agad na tumambad sa kanyang mga mata."Isang babaeng turista sa kamay ni Hesus ang biglaang nawalan ng malay, at muntik nang magdulot ng trahedya ang kanyang asawa habang dinadala siya sa ospital. Mabuti na lamang at walang ibang masamang nangyari ng mga oras na iyon."Sa ilalim ng matapang at itim na pamagat, makikitaDexter na buhat-buhat siya at nagmamadali. Kahit ang mga turista sa paligid na hindi sanay kumuha ng mga litrato ay malinaw na nakita ang butil-butil na pawis sa noo ng lalaki, pati na rin ang hindi maitatagong pagkabalisa at tensyon sa kanyang mga mata.Simula nang makilala ni Sapphire si Dexter, hindi pa niya ito nakitang ganito kaatubili at wala sa kontrol, maliban na lamang limang taon na ang nakalilipas noong nasa bingit ng kamatayan si Emerald dahil sa kanyang pagkakatulak.Mula sa ilang salita ng reporter, bahagya niyang naimagine ang sitwasyon noong panahong iyon.Matarik ang hagdanan doon, at kaila