It was a long lashed on my shoulder blade. I gritted my teeth as the pain consumed my body. “Ah!” Mahinang d***g ko ng kung may anong idinampi ang Nurse sa sugat ko. “The wound is deep. Halatang bagong hasa ang kutsilyong gamit ng holdaper na 'yon,” anito sa aking likuran.“Babalikan kita mamaya, Ma'am. Huwag po kayong masyadong gumalaw para maghilom kaagad ang sugat niyo.”“Thank you, Nurse.”Naiihi ako kaya luminga-linga ako sa paligid para maghanap kung nasaan ang comfort room. Mabuti nalang at nahanap kaagad ng mga mata ko kung saan banda. The problem is I cannot find my slippers. I tried to look beneath only to realize that I went here without any of those.“Did the nurse told you to stop moving around?” I stopped from moving when I heard a deep manly voice. For such no reason, I could not attain to look at him. Hindi ko alam kung bakit. Basta hindi ko siya kayang tingnan sa mata kasi nakakalito siya. “U-uhm... Y-you’re here...” I greeted him, awkwardly. Still, without looking
The world stops from spinning. Everyone freeze as of the moment. It's like the three of us are the only persons alive. Ashton and Maia are happily playing each other without minding their chaotic surrounding. Maraming tao sa playground kung saan nakatuon ang atensiyon ko pero ang mga mata ko ay nasa kanilang dalawa lang. Ang aking mag-ama. May kung anong init na yumakap sa loob ng dibdib ko. Iba ang mga ngiti ni Maia habang nakikipaghabulan ito kay Ashton. Samantalang si Ashton naman ay magiliw itong nakipaglaro sa kaniya. Wala silang alam na magkadugo sila. “Anong plano mo ngayon?” I blinked and turned to Trisha without knowing what to say. Ngayon ko lang na-realize na wala akong plano. I breath deeply and sighed heavily, “Hindi ko rin alam, Trish.”Huminga siya ng malalim bago ako pinaharap sa kaniya. “Ano bang kinakatakot mo?”Ano nga ba?“Na baka gawin niya rin ang ginawa niya sayo dati sa anak mo? I thought you're brave now. Braver than before. Then, why are you still scared?
Months passed by, our lives backed to normal. Living in peaceful and harmonious life with my daughter and Trisha. Natapos ang summer ni Maia ng matiwasay. We did everything we can during her vacation. But everything is not constant. One day, it will change. A change that will make our world shaken.“Mama!” Lumingon ako ng marinig ang matinis na tinig ni Maia. Ginala siya ng Tita Trisha niya dito sa mall. Matagal na rin bago kami nakapagmall kaya hinayaan ko na rin lang. “Loot oh! Tita bought me a teddy bear!” You can see happiness and excitement on her face as she giggles. I glanced at Trisha, “Masyado mo yatang inii-spoil ang inaanak mo, Trish.”“Nah, it's okay! Ngayon lang naman!” “Nga pala, may pupuntahan lang ako saglit. Maiwan ko muna kayo saglit,” paalam nito at lumakad na.“Sige! Hihintayin ka namin dito!”I grabbed my phone when it rings on my pocket. Sinagot ko agad nang makitang si Mrs. Martinez ang tumawag. “Good afternoon! Bakit po?”“Why did you decline the offer of
“Please stop overworking yourself, Malia.”I only gave him a little smile; then, I went out from his car. Hindi na ako nagtataka kung halos lahat ng dumadaan dito sa lugar namin ay nakatingin sa ‘kin. Trisha is waiting for me in front of the gate while carrying Maia. Abot tainga ang ngiti nito. Kulang nalang mapunit ang bibig nito sa kakangisi. “Mama!” Nagagalak na bati ng anak ko. Kinuha ko si Maia kay Trisha kahit may kabigatan na ito. Sabik na sabik naman itong yumakap sa ‘kin. “Bibig mo, Trisha,” saway ko sa kaniya. Hindi parin kasi ito tumitigil sa kakangisi na para bang may nakakatawa. “May progress na ba? Unti-unti na niya bang naakyat ang napakataas mong bakod?” panunuya nito. Pinanlakihan ko lang siya ng mata. Malabo. Sobrang labo. Mahal siya ni Melizza. Mahal siya ng kaibigan ko.“What’s stopping you from letting him enter your life?” she asked, seriously.Natahimik ako. I do not know, too. I have no idea why. The only reason from stopping him enter my life is I don't w
“Y-you’re crazy...” hindi makapaniwalang sambit ko. I hurriedly got up from his lap and went out. I contacted Trisha to assure their safety.I unbelievably shook my head. Is he crazy?! How could he do it amidst the earthquake?! Can't he suppressed his feelings?! My God! Naiinis ako sa kaniya!What a pervert!“Trish, are you okay there? Kamusta kayo ni Maia?!” I immediately asked her the moment she answered my call. “Oo, okay lang kami rito? Ikaw? Kayo ni Ashton?” Trisha asked me back, silencing me. Sumagi kaagad ang ginawa sa akin ng Ashton na ‘yon.I cleared my throat before responding to her. “O-oo, okay lang kami.”Nauutal pa nga. I bit my lower lip and cussed myself. Hindi nagtagal ay sumunod naman si Ashton. Nasa harapan ako ng kotse niya kaya kitang-kita ko ang seryosong mukha nito habang nagmamadali sa paglalakad. Nasa kamay niya ang makapal na pile ng mga papeles na kailangan niyang sagutan. He stopped behind me. He seems worried. “M-malia...” My body hair were all standing
When I woke up, my body felt sore. Mahigpit ang yakap ni Ashton sa akin habang nasa ibabaw niya parin ako. I moved a bit closer to his neck and sniffed him. How can his breath smells so good? Ano ba ang oral care and routine ng lalaking ‘to? Hindi ba siya nabibigatan sa ‘kin? We did a lot of rounds last night. He was like a wild beast in bed last night! Muntik na akong mawalan ng malay sa sobrang pagod. I glanced at his wall clock only to see that it is already three in the morning. His sleeping face greeted me. Napakaamo ng mukha niya habang natutulog. He was gently snoring and that made me smile. He's so cute! Ibang-iba siya kapag natutulog. Mukhang hindi makakapatay ng kandila at makakabasag ng pinggan. God! I missed this man so much! No matter how I denied to myself that I don't have any remaining feelings for him, I still love him. I still fall for him everytime I got the chance to see him. No matter how I try concealing my love for him with hatred, nangingibabaw parin ang pagma
“Sulit ba ang bakasyon?” Bumungad ang isang mapang-asar na ngiti ni Trisha sa ‘kin pagkauwi ko kaagad. Supposedly, kahapon pa sana ako uuwi but Ashton wanted to spend more time with me. I sacrificed the time for my daughter for him. I stopped myself from smiling as I remembered what happened between the two of us for the past few days. I still could not believe that it happened. I still felt like I was daydreaming. “Mama!” Maia excitedly hugged me with so much longing. Kahit may kabigatan ay agaran ko itong niyakap at kinalong. Hinagkan-hagkan ko pa ang malalambot na mukha nito. Masyado kong namimiss ang chikiting na ‘to! “I miss you so much, baby!” “Mama, are you with Tito Lollipop? Is he going to be my Papa?” Mabilis at dire-diretsong tanong nito kahit na nagkabulol-bulol ang paraan ng pagsasalita. Hindi ko mapigilang mapangiti sa ka-cute-an nito.I do not gave her a reply. I only smiled at her. “Anak, stop thinking about that thing muna ha. Are you done eating? Studying? Or pla
“Ashton, are you insane?! You will not take that woman home, Ashton! She has a child! And it's not yours! Why would you feel obligated?” Isang malakas at galit na boses ang bumungad sa tainga ko pagkalabas ko sa pintuan ng room namin. Agad kong sinara ang pinto at bumalik sa hospital bed kung saan naka-upo si Maia habang pinaglalaruan ang stuffed toy na kakabili lang ni Ashton. We looked like a real family here. How I wish this moment is could be true. “Mama, are we going to Tito Lollipop’s house?”“Yes anak,” kumpirma ko kahit hindi naman sigurado. I played with Maia until Ashton went inside. Kalmado parin ang mukha nito ngunit may kakaibang emosyon ang kaniyang mga mata. Hindi ko kayang mabasa. Hindi ko mabasa. Ang hirap niyang basahin. “Are you okay?” Nag-aalinlangan pa akong tanungin siya. He leaned first to kiss my head before replying my question. “Yes, I'm okay. We're good to go.”I held Maia’s hand before going outside the room. Nakahinga naman ako ng maluwag nang makitan
ASHTON'S POINT OF VIEW“What the hell are you doing with your life, Ashton?!” My Mom's angry voice greeted me as I step my foot inside our house. Here we are again. I just shrugged and went straight to my room. Nabalitaan niya kasing halos bagsak ko lahat ng subject ko ngayong school year. Hindi ko nalang siya pinansin at dumiretso nalang ako sa paghakbang papunta sa loob ng aking kuwarto. Isang mahabang litanya na naman ‘to. Ang tagal pa naman niyang tumigil. I just wonder how mothers can't be tired of rebuking all throughout the day or even the whole night! Ako nga ay napapagod sa simpleng pagsasalita lalong-lalo na kapag nagpapaliwanag.“Wala na ngang ambag ang ama mo sa pamilya natin! Pati ba naman ikaw?!” habol niya pa. Tss. Hindi ko na kasalanan ‘yon. Hindi ako ang pumili sa kaniya bilang kabiyak ko. Bakit kasi pinili mo siya? E wala naman siyang kwenta bilang isang asawa at ama!Pagod kong ibinagsak ang aking katawan at ipinikit ang mga mata para magpahinga ngunit naudlot iyo
ASHTON'S POINT OF VIEW “And now you're acting like an independent woman when in fact you're just a spoiled brat,” walang emosyong saad ko. I was so caught up with her clumsiness! Ang daming kaartehan sa katawan. Just earlier she ran away from me and with all my strength I ran after her. Though part of it was my fault because I scared her. I was scared that something might happen to her and the blame will put all on me. Hindi lang ama niya ang papatay sa akin pati na rin ang pamilya ko lalong-lalo na si Mommy! Baka itakwil pa nga ako no’n! And now, she sprained her foot, I carried her all the way here. Tapos ngayon ituturing niya akong personal assistant niya?! Hindi man lang marunong mag-please or whatever. Tss!“Excuse me! Anong sabi mo?!” malakas at matinis na boses na namang sigaw niya. Kailan ba hihinahon ang boses nito kapag kaming dalawa lang?“Tss. Spoiled brat na umaasa lang sa ama,” dagdag na pang-iinis ko pa bago ko siya tinalikuran at umalis sa harapan niya. I knew I hit h
ASHTON'S POINT OF VIEW “Ashton!”Hindi ko pa nga naimulat ang mga mata ko ay ang malakas na sigaw na kaagad ang narinig ko mula kay Mommy. Kahit nakakarindi ang boses ni Mommy ay ganyan naman talaga siya. Wala na akong magagawa tungkol diyan. Kadalasan ay hindi ko nalang siya pinapansin.“Ayaw mo talagang gumising?!” rinig na rinig ko ang matinis na boses nito ngunit wala akong sapat na lakas para imulat ang aking mga mata. Masyado akong pagod sa mga nangyayari tapos ang tagal pa namin umuwi kagabi dahil kung ano-ano pa ang pinag-uusapan nilang detalye tungkol sa kasal namin.“Ouch! Mom! That hurts!” Hiyaw ko ng hinampas niya ng unan ang ulo ko. “Mom!” I almost screamed when she never stopped.“Bakit ba?! Ang aga-aga pa!” malakas na reklamo ko. “Maaga? My God Ashton! It's already eight!” she exclaimed in a very sharp noise.“So what?!”Umilag ako nang magtangkang hahampasin na naman niya ako ng unan na hawak niya pa rin. Inis na inis na itong nakatitig sa 'kin habang nakapameywang
ASHTON'S POINT OF VIEWWhen reality strikes, it strikes really hard to the point of giving up what you should not. Katulad na lamang ng sitwasyon namin ngayon. I have my own plans about my life. I already have a plan to marry the only woman I have been loving in my whole life but then reality broke in. The reality destroyed my plans and I hate to admit that my dearest intruder, reality, is the toughest opponent I have. No matter how strong I am. I just couldn't bring reality down. “What?!” I exclaimed the moment when I heard all Mom's plan about my marriage to a stranger. What the fucking hell is she thinking?!“Ashton, this is the only option we have or else we'll lost our company!” Mom's voice thundered on the other line. She had been explaining this for a very long time enough why should I have to do this. Kulang nalang i-recite ko lahat ng mga pinagsasabi nito sa ilang beses ng inulit-ulit sa akin. She repeated it a million times every time she called me. I combed my hair throug
“Mama!” isang matinis na boses ang bumungad sa tainga namin pagkapasok namin sa bukana ng bahay. Nasa pintuan palang kami ay tumakbo na kaagad si Maia papunta sa amin para salubungin kami. And because I am not allowed yet to carry heavy things, she ended up hugging my knees. Nalungkot ako na hindi ko na siya makarga kagaya ng dati. Hays, miss na miss ko na ang aking panganay. Napagtanto kong mga ilang araw na rin kaming hindi nakapagbonding. “Pakilagay nalang sa kuwarto namin ni Ashton, Rouger. Thanks!” I ordered him in the most friendly way. He just nodded and made his way to upstairs, ignoring Trisha in his front. I think pati si Ashton ay napansin kung ano ang nangyari sa kanilang dalawa ni Trisha. Ashton gave him a tap on his shoulder when he passed him. Akala ka ‘yon na ‘yon pero nang makita ko siyang lumabas para kuhanin ang natitirang mga bags sa kotse ay tila mas lalo akong nahulog sa kaniya. Habang tumatagal ang pagsasama namin ay mas lalo ko siyang nakilala o ‘di kaya’y nat
“Grabeng morning exercise ‘yan. Talagang umagang kay ganda,” Trisha uttered out of the blue while she was waiting for me in the staircase. How did she know? My face immediately heated up because of what just she said, remembering what happened earlier insides our room. “Sorry, I made you wait.”“Nah, no problem,” she giggled habang sinabayan niya ako pababa ng hagdanan. Napagpasiyahan naming isama sana si Maia kaso ang himbing nang tulog nang sinilip namin sa kaniyang kuwarto. “Napagod po yata kahapon, Ma'am. May outdoor activities kasi silang ginagawa sa school,” imporma sa akin ni Ate Lea habang naglilinis siya sa kuwarto ni Maia. Nalungkot ako sa ibinalita niya. Hindi naman pwedeng gisingin ko siya para lang sa shopping session namin kaysa pagpahingahin. She needs to rest. Gusto ko pa siyang ipasyal sa mall at bilhin lahat ng mga magugustuhan niya roon. Minsan lang naman kasi ‘to. Kahit kailan hindi ko pa nabili ang mga gusto niya siguro iyong iba na mga mura lang sa kanto lalong
Ang tahimik ng paligid. Pagkadilat ko ay sumalubong sa akin ang sobrang sakit sa mata na liwanag na nanggagaling sa kisame. I couldn't help to let out a groan when I felt my body aching. “Hey, you're now awake,” Ashton caressed my hand while staring at me. “Hmmm,” bumaling ako sa kaniya na nasa tabi ko lang. Mukhang kakagising niya lang din. Anong oras na ba? “Anong oras na ba?” tanong ko sa kaniya.He looked at his watch, “It’s five in the morning.” Ang aga pa pala kaya tulog na tulog pa si Maia at Trisha sa couch. Mabuti nalang at malaki ang couch. Nakayang pagkasiyahin si Maia at Trisha na ngayon ay himbing na himbing sa pagtulog. Dahil nga sobra akong napagod kagabi ay hindi ko namalayang bumalik ako sa pagtulog. Nagising nalang ako sa ingay ng paligid. Nandito pala ang lahat except sa mga magulang ni Ashton. Trisha and Rouger were here. Hmm, I smell something fishy the way they looked and interacted at each other. Okay lang, bagay naman silang dalawa. Natawa nalang ako haban
Today was a long day. Sobra akong napagod kaya hindi na ako magtataka kung pag-uwi namin ay humiga kaagad ako. No wonder after I lounged myself in my soft bed, I immediately drowned in a deep sleep. Kinabukasan, maaga na namang umalis si Ashton. Mukhang ang dami niyang aasikasuhin ngayon. Wala akong magawa kundi ang bumuntong-hininga pagkatapos kong maghilamos. Ang tahimik ng condo paglabas ko ng kuwarto. Pagtingin ko sa orasan, mag-a-alas diyes na pala ng umaga. Kapag ganitong oras ay nasa paaralan si Ate Lea. Binabantayan si Maia. Mag-isa na naman ako ngayong araw. Alas singko pa kasi ang uwian ni Maia at Ate Lea habang si Ashton naman ay alas otso o ‘di kaya ay mag-o-over time na naman siya ngayon. Palagi nalang. Mukhang marami talaga silang tatrabahuin ngayon. Kitang-kita ko kasi sa mukha at kilos niya na marami siyang trabaho. Dagdag pa na narinig ko talaga ang pag-uusap nila ni Rouger kagabi. Malalim akong humugot ng hininga nang mapagtantong sa sobrang busy niya ay halos wala n
“Can we talk?” si Melizza. I glared at Ashton beside me. I clearly told him that I don't want to see and to talk to Melizza but he insisted! He just smiled before leaving us inside the room. Melizza walked and stood beside me. Her eyes surveyed my situation. I looked at her blanky and with indifference. I still couldn't believe that the two of there were married while Ashton and I were married too. How come it happened?!“I-im sorry, Mals—,”“Don’t you dare call my name again, Melizza. You broke the strings that ties us together the moment you married Ashton,” with cold voice, I warned her when I saw Ashton leaving the room. I scoffed at his confidence leaving me alone in this room together with Melizza. Melizza is my best friend before. That was before. She's not my best friend anymore and I don't want her to become my friend again. I don't know anymore what she's capable of. Baka kaya akong saktan ng babaeng tinuring ko na kapamilya. Tumungo siya at tumitig sa sahig. Hindi man lang