Today was a long day. Sobra akong napagod kaya hindi na ako magtataka kung pag-uwi namin ay humiga kaagad ako. No wonder after I lounged myself in my soft bed, I immediately drowned in a deep sleep. Kinabukasan, maaga na namang umalis si Ashton. Mukhang ang dami niyang aasikasuhin ngayon. Wala akong magawa kundi ang bumuntong-hininga pagkatapos kong maghilamos. Ang tahimik ng condo paglabas ko ng kuwarto. Pagtingin ko sa orasan, mag-a-alas diyes na pala ng umaga. Kapag ganitong oras ay nasa paaralan si Ate Lea. Binabantayan si Maia. Mag-isa na naman ako ngayong araw. Alas singko pa kasi ang uwian ni Maia at Ate Lea habang si Ashton naman ay alas otso o ‘di kaya ay mag-o-over time na naman siya ngayon. Palagi nalang. Mukhang marami talaga silang tatrabahuin ngayon. Kitang-kita ko kasi sa mukha at kilos niya na marami siyang trabaho. Dagdag pa na narinig ko talaga ang pag-uusap nila ni Rouger kagabi. Malalim akong humugot ng hininga nang mapagtantong sa sobrang busy niya ay halos wala n
Ang tahimik ng paligid. Pagkadilat ko ay sumalubong sa akin ang sobrang sakit sa mata na liwanag na nanggagaling sa kisame. I couldn't help to let out a groan when I felt my body aching. “Hey, you're now awake,” Ashton caressed my hand while staring at me. “Hmmm,” bumaling ako sa kaniya na nasa tabi ko lang. Mukhang kakagising niya lang din. Anong oras na ba? “Anong oras na ba?” tanong ko sa kaniya.He looked at his watch, “It’s five in the morning.” Ang aga pa pala kaya tulog na tulog pa si Maia at Trisha sa couch. Mabuti nalang at malaki ang couch. Nakayang pagkasiyahin si Maia at Trisha na ngayon ay himbing na himbing sa pagtulog. Dahil nga sobra akong napagod kagabi ay hindi ko namalayang bumalik ako sa pagtulog. Nagising nalang ako sa ingay ng paligid. Nandito pala ang lahat except sa mga magulang ni Ashton. Trisha and Rouger were here. Hmm, I smell something fishy the way they looked and interacted at each other. Okay lang, bagay naman silang dalawa. Natawa nalang ako haban
“Grabeng morning exercise ‘yan. Talagang umagang kay ganda,” Trisha uttered out of the blue while she was waiting for me in the staircase. How did she know? My face immediately heated up because of what just she said, remembering what happened earlier insides our room. “Sorry, I made you wait.”“Nah, no problem,” she giggled habang sinabayan niya ako pababa ng hagdanan. Napagpasiyahan naming isama sana si Maia kaso ang himbing nang tulog nang sinilip namin sa kaniyang kuwarto. “Napagod po yata kahapon, Ma'am. May outdoor activities kasi silang ginagawa sa school,” imporma sa akin ni Ate Lea habang naglilinis siya sa kuwarto ni Maia. Nalungkot ako sa ibinalita niya. Hindi naman pwedeng gisingin ko siya para lang sa shopping session namin kaysa pagpahingahin. She needs to rest. Gusto ko pa siyang ipasyal sa mall at bilhin lahat ng mga magugustuhan niya roon. Minsan lang naman kasi ‘to. Kahit kailan hindi ko pa nabili ang mga gusto niya siguro iyong iba na mga mura lang sa kanto lalong
“Mama!” isang matinis na boses ang bumungad sa tainga namin pagkapasok namin sa bukana ng bahay. Nasa pintuan palang kami ay tumakbo na kaagad si Maia papunta sa amin para salubungin kami. And because I am not allowed yet to carry heavy things, she ended up hugging my knees. Nalungkot ako na hindi ko na siya makarga kagaya ng dati. Hays, miss na miss ko na ang aking panganay. Napagtanto kong mga ilang araw na rin kaming hindi nakapagbonding. “Pakilagay nalang sa kuwarto namin ni Ashton, Rouger. Thanks!” I ordered him in the most friendly way. He just nodded and made his way to upstairs, ignoring Trisha in his front. I think pati si Ashton ay napansin kung ano ang nangyari sa kanilang dalawa ni Trisha. Ashton gave him a tap on his shoulder when he passed him. Akala ka ‘yon na ‘yon pero nang makita ko siyang lumabas para kuhanin ang natitirang mga bags sa kotse ay tila mas lalo akong nahulog sa kaniya. Habang tumatagal ang pagsasama namin ay mas lalo ko siyang nakilala o ‘di kaya’y nat
ASHTON'S POINT OF VIEWWhen reality strikes, it strikes really hard to the point of giving up what you should not. Katulad na lamang ng sitwasyon namin ngayon. I have my own plans about my life. I already have a plan to marry the only woman I have been loving in my whole life but then reality broke in. The reality destroyed my plans and I hate to admit that my dearest intruder, reality, is the toughest opponent I have. No matter how strong I am. I just couldn't bring reality down. “What?!” I exclaimed the moment when I heard all Mom's plan about my marriage to a stranger. What the fucking hell is she thinking?!“Ashton, this is the only option we have or else we'll lost our company!” Mom's voice thundered on the other line. She had been explaining this for a very long time enough why should I have to do this. Kulang nalang i-recite ko lahat ng mga pinagsasabi nito sa ilang beses ng inulit-ulit sa akin. She repeated it a million times every time she called me. I combed my hair throug
ASHTON'S POINT OF VIEW “Ashton!”Hindi ko pa nga naimulat ang mga mata ko ay ang malakas na sigaw na kaagad ang narinig ko mula kay Mommy. Kahit nakakarindi ang boses ni Mommy ay ganyan naman talaga siya. Wala na akong magagawa tungkol diyan. Kadalasan ay hindi ko nalang siya pinapansin.“Ayaw mo talagang gumising?!” rinig na rinig ko ang matinis na boses nito ngunit wala akong sapat na lakas para imulat ang aking mga mata. Masyado akong pagod sa mga nangyayari tapos ang tagal pa namin umuwi kagabi dahil kung ano-ano pa ang pinag-uusapan nilang detalye tungkol sa kasal namin.“Ouch! Mom! That hurts!” Hiyaw ko ng hinampas niya ng unan ang ulo ko. “Mom!” I almost screamed when she never stopped.“Bakit ba?! Ang aga-aga pa!” malakas na reklamo ko. “Maaga? My God Ashton! It's already eight!” she exclaimed in a very sharp noise.“So what?!”Umilag ako nang magtangkang hahampasin na naman niya ako ng unan na hawak niya pa rin. Inis na inis na itong nakatitig sa 'kin habang nakapameywang
ASHTON'S POINT OF VIEW “And now you're acting like an independent woman when in fact you're just a spoiled brat,” walang emosyong saad ko. I was so caught up with her clumsiness! Ang daming kaartehan sa katawan. Just earlier she ran away from me and with all my strength I ran after her. Though part of it was my fault because I scared her. I was scared that something might happen to her and the blame will put all on me. Hindi lang ama niya ang papatay sa akin pati na rin ang pamilya ko lalong-lalo na si Mommy! Baka itakwil pa nga ako no’n! And now, she sprained her foot, I carried her all the way here. Tapos ngayon ituturing niya akong personal assistant niya?! Hindi man lang marunong mag-please or whatever. Tss!“Excuse me! Anong sabi mo?!” malakas at matinis na boses na namang sigaw niya. Kailan ba hihinahon ang boses nito kapag kaming dalawa lang?“Tss. Spoiled brat na umaasa lang sa ama,” dagdag na pang-iinis ko pa bago ko siya tinalikuran at umalis sa harapan niya. I knew I hit h
ASHTON'S POINT OF VIEW“What the hell are you doing with your life, Ashton?!” My Mom's angry voice greeted me as I step my foot inside our house. Here we are again. I just shrugged and went straight to my room. Nabalitaan niya kasing halos bagsak ko lahat ng subject ko ngayong school year. Hindi ko nalang siya pinansin at dumiretso nalang ako sa paghakbang papunta sa loob ng aking kuwarto. Isang mahabang litanya na naman ‘to. Ang tagal pa naman niyang tumigil. I just wonder how mothers can't be tired of rebuking all throughout the day or even the whole night! Ako nga ay napapagod sa simpleng pagsasalita lalong-lalo na kapag nagpapaliwanag.“Wala na ngang ambag ang ama mo sa pamilya natin! Pati ba naman ikaw?!” habol niya pa. Tss. Hindi ko na kasalanan ‘yon. Hindi ako ang pumili sa kaniya bilang kabiyak ko. Bakit kasi pinili mo siya? E wala naman siyang kwenta bilang isang asawa at ama!Pagod kong ibinagsak ang aking katawan at ipinikit ang mga mata para magpahinga ngunit naudlot iyo
ASHTON'S POINT OF VIEW“What the hell are you doing with your life, Ashton?!” My Mom's angry voice greeted me as I step my foot inside our house. Here we are again. I just shrugged and went straight to my room. Nabalitaan niya kasing halos bagsak ko lahat ng subject ko ngayong school year. Hindi ko nalang siya pinansin at dumiretso nalang ako sa paghakbang papunta sa loob ng aking kuwarto. Isang mahabang litanya na naman ‘to. Ang tagal pa naman niyang tumigil. I just wonder how mothers can't be tired of rebuking all throughout the day or even the whole night! Ako nga ay napapagod sa simpleng pagsasalita lalong-lalo na kapag nagpapaliwanag.“Wala na ngang ambag ang ama mo sa pamilya natin! Pati ba naman ikaw?!” habol niya pa. Tss. Hindi ko na kasalanan ‘yon. Hindi ako ang pumili sa kaniya bilang kabiyak ko. Bakit kasi pinili mo siya? E wala naman siyang kwenta bilang isang asawa at ama!Pagod kong ibinagsak ang aking katawan at ipinikit ang mga mata para magpahinga ngunit naudlot iyo
ASHTON'S POINT OF VIEW “And now you're acting like an independent woman when in fact you're just a spoiled brat,” walang emosyong saad ko. I was so caught up with her clumsiness! Ang daming kaartehan sa katawan. Just earlier she ran away from me and with all my strength I ran after her. Though part of it was my fault because I scared her. I was scared that something might happen to her and the blame will put all on me. Hindi lang ama niya ang papatay sa akin pati na rin ang pamilya ko lalong-lalo na si Mommy! Baka itakwil pa nga ako no’n! And now, she sprained her foot, I carried her all the way here. Tapos ngayon ituturing niya akong personal assistant niya?! Hindi man lang marunong mag-please or whatever. Tss!“Excuse me! Anong sabi mo?!” malakas at matinis na boses na namang sigaw niya. Kailan ba hihinahon ang boses nito kapag kaming dalawa lang?“Tss. Spoiled brat na umaasa lang sa ama,” dagdag na pang-iinis ko pa bago ko siya tinalikuran at umalis sa harapan niya. I knew I hit h
ASHTON'S POINT OF VIEW “Ashton!”Hindi ko pa nga naimulat ang mga mata ko ay ang malakas na sigaw na kaagad ang narinig ko mula kay Mommy. Kahit nakakarindi ang boses ni Mommy ay ganyan naman talaga siya. Wala na akong magagawa tungkol diyan. Kadalasan ay hindi ko nalang siya pinapansin.“Ayaw mo talagang gumising?!” rinig na rinig ko ang matinis na boses nito ngunit wala akong sapat na lakas para imulat ang aking mga mata. Masyado akong pagod sa mga nangyayari tapos ang tagal pa namin umuwi kagabi dahil kung ano-ano pa ang pinag-uusapan nilang detalye tungkol sa kasal namin.“Ouch! Mom! That hurts!” Hiyaw ko ng hinampas niya ng unan ang ulo ko. “Mom!” I almost screamed when she never stopped.“Bakit ba?! Ang aga-aga pa!” malakas na reklamo ko. “Maaga? My God Ashton! It's already eight!” she exclaimed in a very sharp noise.“So what?!”Umilag ako nang magtangkang hahampasin na naman niya ako ng unan na hawak niya pa rin. Inis na inis na itong nakatitig sa 'kin habang nakapameywang
ASHTON'S POINT OF VIEWWhen reality strikes, it strikes really hard to the point of giving up what you should not. Katulad na lamang ng sitwasyon namin ngayon. I have my own plans about my life. I already have a plan to marry the only woman I have been loving in my whole life but then reality broke in. The reality destroyed my plans and I hate to admit that my dearest intruder, reality, is the toughest opponent I have. No matter how strong I am. I just couldn't bring reality down. “What?!” I exclaimed the moment when I heard all Mom's plan about my marriage to a stranger. What the fucking hell is she thinking?!“Ashton, this is the only option we have or else we'll lost our company!” Mom's voice thundered on the other line. She had been explaining this for a very long time enough why should I have to do this. Kulang nalang i-recite ko lahat ng mga pinagsasabi nito sa ilang beses ng inulit-ulit sa akin. She repeated it a million times every time she called me. I combed my hair throug
“Mama!” isang matinis na boses ang bumungad sa tainga namin pagkapasok namin sa bukana ng bahay. Nasa pintuan palang kami ay tumakbo na kaagad si Maia papunta sa amin para salubungin kami. And because I am not allowed yet to carry heavy things, she ended up hugging my knees. Nalungkot ako na hindi ko na siya makarga kagaya ng dati. Hays, miss na miss ko na ang aking panganay. Napagtanto kong mga ilang araw na rin kaming hindi nakapagbonding. “Pakilagay nalang sa kuwarto namin ni Ashton, Rouger. Thanks!” I ordered him in the most friendly way. He just nodded and made his way to upstairs, ignoring Trisha in his front. I think pati si Ashton ay napansin kung ano ang nangyari sa kanilang dalawa ni Trisha. Ashton gave him a tap on his shoulder when he passed him. Akala ka ‘yon na ‘yon pero nang makita ko siyang lumabas para kuhanin ang natitirang mga bags sa kotse ay tila mas lalo akong nahulog sa kaniya. Habang tumatagal ang pagsasama namin ay mas lalo ko siyang nakilala o ‘di kaya’y nat
“Grabeng morning exercise ‘yan. Talagang umagang kay ganda,” Trisha uttered out of the blue while she was waiting for me in the staircase. How did she know? My face immediately heated up because of what just she said, remembering what happened earlier insides our room. “Sorry, I made you wait.”“Nah, no problem,” she giggled habang sinabayan niya ako pababa ng hagdanan. Napagpasiyahan naming isama sana si Maia kaso ang himbing nang tulog nang sinilip namin sa kaniyang kuwarto. “Napagod po yata kahapon, Ma'am. May outdoor activities kasi silang ginagawa sa school,” imporma sa akin ni Ate Lea habang naglilinis siya sa kuwarto ni Maia. Nalungkot ako sa ibinalita niya. Hindi naman pwedeng gisingin ko siya para lang sa shopping session namin kaysa pagpahingahin. She needs to rest. Gusto ko pa siyang ipasyal sa mall at bilhin lahat ng mga magugustuhan niya roon. Minsan lang naman kasi ‘to. Kahit kailan hindi ko pa nabili ang mga gusto niya siguro iyong iba na mga mura lang sa kanto lalong
Ang tahimik ng paligid. Pagkadilat ko ay sumalubong sa akin ang sobrang sakit sa mata na liwanag na nanggagaling sa kisame. I couldn't help to let out a groan when I felt my body aching. “Hey, you're now awake,” Ashton caressed my hand while staring at me. “Hmmm,” bumaling ako sa kaniya na nasa tabi ko lang. Mukhang kakagising niya lang din. Anong oras na ba? “Anong oras na ba?” tanong ko sa kaniya.He looked at his watch, “It’s five in the morning.” Ang aga pa pala kaya tulog na tulog pa si Maia at Trisha sa couch. Mabuti nalang at malaki ang couch. Nakayang pagkasiyahin si Maia at Trisha na ngayon ay himbing na himbing sa pagtulog. Dahil nga sobra akong napagod kagabi ay hindi ko namalayang bumalik ako sa pagtulog. Nagising nalang ako sa ingay ng paligid. Nandito pala ang lahat except sa mga magulang ni Ashton. Trisha and Rouger were here. Hmm, I smell something fishy the way they looked and interacted at each other. Okay lang, bagay naman silang dalawa. Natawa nalang ako haban
Today was a long day. Sobra akong napagod kaya hindi na ako magtataka kung pag-uwi namin ay humiga kaagad ako. No wonder after I lounged myself in my soft bed, I immediately drowned in a deep sleep. Kinabukasan, maaga na namang umalis si Ashton. Mukhang ang dami niyang aasikasuhin ngayon. Wala akong magawa kundi ang bumuntong-hininga pagkatapos kong maghilamos. Ang tahimik ng condo paglabas ko ng kuwarto. Pagtingin ko sa orasan, mag-a-alas diyes na pala ng umaga. Kapag ganitong oras ay nasa paaralan si Ate Lea. Binabantayan si Maia. Mag-isa na naman ako ngayong araw. Alas singko pa kasi ang uwian ni Maia at Ate Lea habang si Ashton naman ay alas otso o ‘di kaya ay mag-o-over time na naman siya ngayon. Palagi nalang. Mukhang marami talaga silang tatrabahuin ngayon. Kitang-kita ko kasi sa mukha at kilos niya na marami siyang trabaho. Dagdag pa na narinig ko talaga ang pag-uusap nila ni Rouger kagabi. Malalim akong humugot ng hininga nang mapagtantong sa sobrang busy niya ay halos wala n
“Can we talk?” si Melizza. I glared at Ashton beside me. I clearly told him that I don't want to see and to talk to Melizza but he insisted! He just smiled before leaving us inside the room. Melizza walked and stood beside me. Her eyes surveyed my situation. I looked at her blanky and with indifference. I still couldn't believe that the two of there were married while Ashton and I were married too. How come it happened?!“I-im sorry, Mals—,”“Don’t you dare call my name again, Melizza. You broke the strings that ties us together the moment you married Ashton,” with cold voice, I warned her when I saw Ashton leaving the room. I scoffed at his confidence leaving me alone in this room together with Melizza. Melizza is my best friend before. That was before. She's not my best friend anymore and I don't want her to become my friend again. I don't know anymore what she's capable of. Baka kaya akong saktan ng babaeng tinuring ko na kapamilya. Tumungo siya at tumitig sa sahig. Hindi man lang