Kabanata 19: Mahal Parin Kita
NANLALAKI ang nga mata ni Aurora nang makapasok siya sa kaniyang silid na ang bumungad sa kaniya ay ang topless na si Raxcer.
Parang gusto na niyang kumuha ng kanin at gawing ulam ang katawan ni Raxcer. Napababa ang tingin niya at napalunok siya nang towel lamang ang nakabalot roon.
Para hindi siya mapagkamalang nambubuso siya rito tumikhim siya't umiwas ng tingin. "A-ano..kukunin ko lang ang pinagkainan mo. Pero hindi mo pa pala nakakain. Aalis na ako.."
Akma na sana siyang tatalikod nang bigla siyang hawakan ni Ace sa kaniyang kanang braso.
Bigla siyang napalunok ng kaniyang laway.
Hindi siya sanay sa ikinikilos ngayon ni Ace. Mas dapat talaga na cold ito sa kaniya at galit, iyon dapat para hindi siya mailang.
"Ma-may kailangan ka?"
Hindi ta
Kabanata 20: Don Haris and HavenNGITING-NGITI si Don Haris, habang kaharap ang isang lalaking malaki rin ang ngiti sa kaniya.Nakipagkamayan sila sa isa't isa. Saka sabay na umupo sa isang swivel chair.Hindi na tumuloy si Don Haris sa Samontes Company, kundi pumunta na lamang siya sa kaniyang opisina.Bago siya pumunta sa kaniyang opisina ay tinawagan niya ang isang lalaking handang tumulong sa kaniya.Pinagsiklop niya ang kaniyang mga daliri, saka siya nagsalita. "Thanks for coming Mister Estrilla. Siguro naman, alam mo na kung ano ang pinapapunta ko sa'yo rito?"Humahalakhak ang kaniyang kaharap na si Haven Estrilla. "I know it already, Don Haris. 'Wag ka nang mahiya pang sabihin sa akin. Handa naman akong makinig sa'yo at tulungan ka. You know me, simula noon at hanggang ngayon."
Kabanata 21: BlackmailMAAGANG NAGISING si Aurora, hindi mawala-wala ang kaniyang ngiti na nakapaskil na sa kaniyang mga labi.Hindi niya maipaliwanag ang sayang nararamdaman niya ngayon.Akalain mo nga naman, mahal pa pala siya ng kaniyang lalaking minamahal.Pakanta-kanta pa siya habang nagluluto ng almusal nila ni Ace.Hindi niya muna ginising ang lalaki, dahil malalim pa ang tulog nito nang iwan niya sa kaniyang silid. Nasamid niya ang kaniyang braso sa kawali, kung kaya't napaso ng kaunti ang kaniyang balat.Dali-dali siyang tumakbo sa lababo at hinugasan ito ng tubig.Nang mawala na ang hapdi, muli siyang bumalik sa kaniyang pagluluto at kumanta na naman siya ulit.Lumipas ang ilang oras, nang maramdaman niyang parang may nakatingin sa kaniya.Napabaling ang tingin niya sa kaniyang l
Kabanata 22: Moris Information"YOU BASTARD! Where are you going? Kahapon ka pa hindi umuwi, tapos ngayong bumalik ka rito sa bahay, aalis ka na naman?! Pupuntahan mo na naman ba ulit ang babaeng Samontes na iyon? Ilang beses ko bang sabihin sa'yo, na huwag ka nang makipag kita pa roon? Nababaliw ka na ba? Ang pamilya nila ang pumatay sa Nanay mo! Nabubulag-bulagan ka ba, ha?"Napakuyom ang aking kanang kamay dahil sa inis at galit na aking nararamdaman.Wala siyang karapatan na sabihin iyon. Wala siyang karapatang pagbintangan ang babaeng mahal ko.Hindi sangkot sa pagkakamaling iyon si Aurora. Wala siyang alam tungkol doon, inosente ang babaeng mahal ko.Nanatili akong nakatalikod sa kaniya, habang nakaharap ako sa malaking pinto na bukas. Pinaharap niya ako sa kaniya ng buong lakas, saka sinuntok niya ako sa aking pisng
Kabanata 23: Victores FamilyPINAGBUKSAN siya ng gate. Isang katulong ang humarap sa kaniya. "Ano pong kailangan nila?" Tanong nito sa kaniya."Andiyan ba ang amo mo? Si Dasel Samontes? Kailangan ko lang siyang makausap." Seryoso niyang tanong rito.Tumango-tango ang babaeng katulong sa kaniya. "Ah, sige po. Maiiwan ko lang po muna kayo, tatawagin ko lang po si Don Dasel."Tumango siya. Iniwan siya ng katulong sa labas ng gate. Napahinga siya ng malalim. Hindi dapat siya nandidito. Pero kailangan niyang tamain ang mga maling kaniyang nagawa.Kailangan niyang ayusin ang lahat.Ilang minuto ang lumipas, bumukas ulit ang gate. Bumungad sa kaniya ang isang seryosong mukha ng kaniyang dating kaibigan. Si Dasel Samontes."Anong ginagawa mo rito? Pagbibintangan mo na nama
Kabanata 24: HelpHINDI makapalag si Aurora mula kay Haven. Mahigpit ang pagkakahawak nito sa kaniyang braso. Sapilitan siya nitong isinakay sa itim na kotse.Nang maisakay na siya nito sa kotse, isinara agad nito ang pinto nang makaupo narin ito sa kaniyang tabi.Umiiyak siyang bamaling rito. "B-bakit mo ginawa ito sa 'kin? A-anong gagawin mo Haven? Sino ka ba talaga?""Sino ako? Makikilala mo rin ako mamaya, kapag makarating na tayo sa pagdadalhan ko sa'yo," ngiting-ngiti nitong sabi sa kaniya.Bigla siyang kinabahan at pinagsasampal niya ang lalaki. "Saan mo ako dadalhin, ha? Ang sama mo, akala ko kaibigan kita iyon pala masamang damo ka!""Ayon nga sa kasabihan: 'ang iyong akala ay isang maling akala lang pala' at isa
Kabanata 25: His Heart SaysMABILIS ang pagpapatakbo ng kaniyang kotse si Raxcer. Papunta siya sa opisina ni Aurora. Dadaanan niya ang babae para yayaing kumain sa labas.Kokomprontahin rin niya ito kung ano ba talaga ang totoo. Kung ano ba ang ibig sabihin ng sinabi ng kaniyang Ama sa kaniya kanina.Pagkarating niya sa Samontes building hindi na siya nag aksaya pa ng oras. Dumiretso agad siya sa opisina ni Aurora."Yes, sir? Do you have an appointment with Miss Aurora Samontes?" Salubong sa kaniya ng isang sekretarya. Sekretarya ni Aurora.Nabaling ang tingin niya rito. "Ahm, yes. I am Raxcer 'Ace' Vorex, his boyfriend. Nandito ba siya?""Kayo po ba ang nag-padala ng pagkain sa kaniya kanina? At saka kanina pa po umalis si Miss Aurora."Kumunot ang kaniyang noo. "
Kabanata 26: Haris Confrontation"SINABI KO na nga ba't hindi patas lumaban ang mga Victores. Inaasahan ko nang mangyayari ito," naiinis na wika ni Moris habang kaharap ang dalawang kanina pa malalim ang iniisip.Matapos tumawag ang isa sa Victores, ganoon na ang dalawang mag amigo. Walang reaksyon at nananatiling tahimik. Mukhang malalim ang iniisip.Ikaw ba naman na, nasa panganib ang anak mo, hindi ka rin mag aalala?"Anong gagawin natin ngayon?" Nag aalalang tanong ni Don Haris sa dalawang kasama.Umiling iling si Don Dasel. Napapatayo at napapaupo ito. Hindi niya rin alam kung ano ang gagawin, pareho silang walang maisip na paraan.Paano na lamang ang kanilang mga anak na nasa kamay na ng mga kalaban? Paano nila ito maililigtas?Maya-maya may natanggap silang tawag sa
Kabanata 27: Ipaglalaban KitaPAGKATAPOS SIYANG pagsuntukin ng mga tauhan ni Haven dinala siya ng mga ito sa isang madilim na silid.Itinulak siya papasok sa loob. Sumunod ang dalawang lalaki at iginapos siya sa isang poste. Napamura siya. Mukhang wala na talaga pa siyang takas mula sa bahay na ito.Nang matapos na siyang igapos ng mga ito napalinga-linga siya sa paligid.Lumabas ang dalawang lalaking gumapos sa kaniya.Iyon na ang pagkakataon niya para gumawa ng paraan na makatakas sa lugar na kinaroroonan niya at mahanap si Aurora.Hinila niya ang kaniyang mga kamay na sa kaniyang likuran habang nakagapos sa poste. Kahit masakit ang tali pilit niyang hilahin ang kaniyang kamay pataas.Nang hindi niya makuha-kuha. Inipwesto niya ng maayos ang katawan at nag-concentrate siya sa kaniyang ginagawa.Ilang min
HINDI SA LAHAT ng pagkaka-taon, binibigyan ka ng pangalawang buhay para makapiling mo pa ang pamilya mo at mga taong mahal mo. Kung may kailangan kang gawin at patunayan sa kanila, gawin mo agad. Huwag ka nang-mag-aksaya pa ng panahon.Life is short, and short is life. Ika nga nila.Kaya't huwag mong sayangin ang buhay na ibinigay sa'yo ng Diyos, dahil hindi mo alam kung kailan ka tatagal. Napahinga ako ng malalim habang nakatingin sa maliwanag at maaliwalas na kalangitan.Its been one year, and I going back now in AB band. Mag-p-perform ulit kaming AB band sa publiko. Napahinga ako ng malalim, habang nakamasid sa kawalan. Nandidito ako sa studio ng AB band. Nag-hahanda na kami para mamaya sa concert namin."Ang lalim ng iniisip natin, bro, ah? Care to share?" Biglang bungad sa akin ni Heroe. Tiningnan ko lang siya at saka inirapan."Wala, may iniisip lang ako."
Micaella's Point of ViewTUMULO ANG LUHA ko habang nakatitig ako sa kaniyang mga mata na puno ng luha. Hanggang ngayon, tulala parin ako sa kaniya habang nakanganga. Siya nga ba talaga ang nasa harapan kong ito? O sadyang isang panaginip lamang?"Hindi ka osang panaginip?" Tulala paring tanong ko sa kaniya.Napatawa siya saka lumapit sa akin ng dahan-dahan. Nalulusaw ako sa titig niyang matiim sa akin. Parang kinakapusan ako ng hininga dahil sa kaniyang presensya. "No, mahal ko. I'm not a dream. Totoo ako, nandidito ako ngayon sa harapan mo."Mahal ko? How I wish that he called me that again! Nag-balik na ba ang Edward na mahal ko na minahal ako noon? Napahagulhol ako, saka napatingin na luhaan sa kaniya."God! Mahal ko? E-edward? Mahal mo na ako?" Ewan ko pero ang saya-saya ko lang sa mga oras na ito. Knowing that he back, again in my life. It's heaven!&
NAKASALUBONG ko si Delia, nang papasok na ako ng hospital. Nag-mamadali siya, ngunit hinabol ko parin siya. She's crying out loud, when she see me. Tinakbo niya ako at pinag-hahampas ng kamao niya."You! You a whore! What are you doing here? Di ba, ito ang gusto mo?! Ang mawala si Micaella?!"Pinag-susuntok niya ako sa aking dibdib pero lahat ng iyon ay tinanggap ko. Yes, may kasalanan ako. Sinaktan ko ang kaibigan niya, kaya't naiintindihan ko kung bakit galit na galit siya sa akin."I'm sorry..." Bigla siyang natigilan dahik sa aking sinabi, naoatitig siya sa akin saka habang kunot ang mga noo niya."Are you saying, sorry?" Agad baman aong tumango sa tanong niyang iyon."Well, huwag kang mag-sorry sa akin, sa kaibigan kong si Mica! Doon! Doon ka mag-sorry sa kaniya." Sabi nito sabay na niya lakad patalikod sa akin.Napa hinga ako ng malalim saka muli akong
PARANG HINIHILA akong pumasok sa silid na kung saan doon natutulog si Micaella. Parang ayaw kong makita ang mukha niyang, maraming aparatose na naka-kabit sa kaniyang katawan. Urong-sulong ang paa ko, sa pintuan kung nasaan doon ang pinto papasok sa silid ni Micaella.Hindi ko alam kung bakit kinakabahan parin ako at hindi kaya na makita siya. Kinakabahan parin ako. Ayaw kong makita siyang nahihirapan, doon sa loob. Ayaw kong makita na kung ano na ang kalagayan niya ngayon. Napa urong ako nang may lumabas doon na isang babae. Si tita Adelita.Nagulat siya nang makita niya ako. Dali-dali siyang lumapit sa akin at saka niya ako hinila. Nanginginig ang kamay niya habang naka-hawak iyon sa braso ko."Iho? Anong ginagawa mo dito?" Tumingin ako sa kaniya, at pagkatapos sa pinto kung saan siya lumabas."Bibisitahin ko lang po sana si Micaella. Gusto ko po siyang makita. Kung okay lang, po ba siya?" Sensiro
DUMATING ANG mga ka band mate ko sa aking condo. Habang ako'y, naglalasing na. I need it para mawala muna ng pandalian sa aking isipan na nasa malala nang sitwasyon si Micaella. Ang babaeng mahal ko."Bakit ba kasi nangyayari sa akin ang lahat ng ito? Bakit palagi na lamang akong nasasaktan sa tuwing mag-mamahal ako? Wala na ba akong karapatang lumigaya?" Saka ko inihagis sa dingding ang hawak kong baso.Napaigtad sa gulat sila Rand at Bonifacio. Maging sila June at Blue. Mabuti apat lang sila ang pumunta."Bro, ano na naman bang problema at nag-wawala ka na naman?" Biglang inis na tanong sa akin ni June.Lumapit naman sa akin sina Rand at Bonifacio para ako ay pigilan."Mga bro, wala na ba akong karapatang sumaya rin? Sumaya rin kasama ang babaeng mahal ko? Bakit?" Hagulhol ko. Wala akong pakiaalm kung tawagin man nila akong bakla basta mailabas ko lang itong nararamdaman
AGAD AKONG UMUWI sa condo ko nang mabasa ang naka-sulat niyon sa likod ng CD. Kung may malaman man akong totoo, mula dito. Hinding-hindi ko sasayangin.Mamahalin ko parin si Micaella, kahit ano man ang mangyari at kung ano man ang totoo. I love her, so much. Kaya't hindi ko kayang mawala pa siya ulit sa piling ko. Agad kong tinawagan sila Heroe."Hello, bro. Don't need to find, my Micaella. Salamat sa tulong ninyo. Malalaman ko na rin kung saan siya, talaga. Salamat sa lahat ng pagtulong niyo sa akin." Nakangiti kong sabi habang papasok ng aking condo."Whoa.. Ba't ang bilis yata, bro. At bakit parang malalaman mo talaga kung saan si Mica?" Taka nitong usal sa akin mula sa kabilang linya."It's a long story, bro. Iku-kwento ko nalang sa inyo, kapag mag-kita tayong lahat." Sabi ko sabay baba na ng aking cellphone.Hindi na ako nag-aksaya pa ng panahon at isinalang ko na sa DVD ang
After two months...DALAWANG BUWAN na ang nakakaraan, pero wala paring Micaella akong nakikita. Araw-araw na palaging ma-init ang ulo ko. Sa kadahilanang, walang Micaella sa buhay ko. Pinag-sisisihan ko na ang pag-tataboy ko sa kaniya noon.Sana may oras pa, para mabawi k siya at mahalin pa. Napatingin ako sa orasan na nasa side table ng aking opisina. It's already, ten o'clock in the morning. I need to do a moves now, on how to find Micaella. Tumayo na ako sa aking kinauupuan saka isinuot ko ang aking jacket.Akma ko na sanang bubuksan ang pinto ng aking opisina nang biglang may pumasok mula dito. Napailing ako nang sumalubong sa akin si Omver kasama si Heroe. Ano na naman ang ginagawa ng dalawang ito dito? Kanina kagagaling lang nila Rand at Bonifacio dito, tapos ngayon sila namang dalawa?"What do you two need from, me?" Nakapa-mewang ako habang nakatayo at tinanong iyon sa kaniya. Hindi
WALANG ARAW akong hindi umiinom, nag-tataka narin ang mga ka-band mates ko. Bakit 'raw ako nag-lalasing na wala naman 'daw akong dapat kalasingan.I haven't parents, simula bata pa ako, namatay na sila. Sadyang, si Tita Evelyn na lamang ang nagpa-laki sa akin at Tito Emereldo. Ngumisi ako ng pilit, habang itinataas ko ang beer in can na hawak ko. Napailing si Heroe at Red na siyang ka-inuman ko.Hinihintay pa namin sila Rand, Omver, Bonifacio, June at Blue. Para sa pag-imbita ko sa kanila ng inuman. I just do this, to hide what I am feeling this time. Na miss ko na si Micaella."Are you, dringking because of Micaella, right, bro?" Seryosong tanong sa akin ni Heroe.Tiningnan ko silang mataman ni Red. "No, is wasn't her." Bigla kong tanggi.Ngunit umiling lang sila sa aking sinabi, at napahalakhak si Red. Tiningnan ko siya ng masama."You know what, bro. Hindi
Edward's Point of ViewKANINA PA akong nakatitig sa kaniya, mula sa malayo. Napaka-ganda niya ngayong gabi. Sayang nga lang, wala akong pagkakataon na lapitan siya. Tinatalo ako ng hiya at kaba. Hindi ko alam kong ano ang dapat kong gawin para makalapit ako sa kaniya.Nakatitig ako sa kaniya, habang kumakanta. Para sa kaniya ang awiting iyon, para sa aming dalawa. Gusto ko na siyang lapitan kanina, habang ako'y kumakanta ngunit hindi ko magawa. Baka, hindi niya ako pansinin.Nang makababa na kami ng stage, napatingin ako sa kaniyang direksyon. Biglang kumabog ang dibdib ko nang makit siyang humahakbang papaalis na sa kaniyang pwesto. Saan na naman niya balak pumunta?Dali-dali kong ibinigay kay Omver ang hawak kong microphone at mabilis na tumakbo, papalabas din ng hotel. Nagkatingin ang lahat ng tao sa akin, ngunit hindi ko na sila pinansin pa. Tinawag pa ako, nila Bonifacio at Hero