NAKASALUBONG ko si Delia, nang papasok na ako ng hospital. Nag-mamadali siya, ngunit hinabol ko parin siya. She's crying out loud, when she see me. Tinakbo niya ako at pinag-hahampas ng kamao niya.
"You! You a whore! What are you doing here? Di ba, ito ang gusto mo?! Ang mawala si Micaella?!"
Pinag-susuntok niya ako sa aking dibdib pero lahat ng iyon ay tinanggap ko. Yes, may kasalanan ako. Sinaktan ko ang kaibigan niya, kaya't naiintindihan ko kung bakit galit na galit siya sa akin.
"I'm sorry..." Bigla siyang natigilan dahik sa aking sinabi, naoatitig siya sa akin saka habang kunot ang mga noo niya.
"Are you saying, sorry?" Agad baman aong tumango sa tanong niyang iyon.
"Well, huwag kang mag-sorry sa akin, sa kaibigan kong si Mica! Doon! Doon ka mag-sorry sa kaniya." Sabi nito sabay na niya lakad patalikod sa akin.
Napa hinga ako ng malalim saka muli akong
Micaella's Point of ViewTUMULO ANG LUHA ko habang nakatitig ako sa kaniyang mga mata na puno ng luha. Hanggang ngayon, tulala parin ako sa kaniya habang nakanganga. Siya nga ba talaga ang nasa harapan kong ito? O sadyang isang panaginip lamang?"Hindi ka osang panaginip?" Tulala paring tanong ko sa kaniya.Napatawa siya saka lumapit sa akin ng dahan-dahan. Nalulusaw ako sa titig niyang matiim sa akin. Parang kinakapusan ako ng hininga dahil sa kaniyang presensya. "No, mahal ko. I'm not a dream. Totoo ako, nandidito ako ngayon sa harapan mo."Mahal ko? How I wish that he called me that again! Nag-balik na ba ang Edward na mahal ko na minahal ako noon? Napahagulhol ako, saka napatingin na luhaan sa kaniya."God! Mahal ko? E-edward? Mahal mo na ako?" Ewan ko pero ang saya-saya ko lang sa mga oras na ito. Knowing that he back, again in my life. It's heaven!&
HINDI SA LAHAT ng pagkaka-taon, binibigyan ka ng pangalawang buhay para makapiling mo pa ang pamilya mo at mga taong mahal mo. Kung may kailangan kang gawin at patunayan sa kanila, gawin mo agad. Huwag ka nang-mag-aksaya pa ng panahon.Life is short, and short is life. Ika nga nila.Kaya't huwag mong sayangin ang buhay na ibinigay sa'yo ng Diyos, dahil hindi mo alam kung kailan ka tatagal. Napahinga ako ng malalim habang nakatingin sa maliwanag at maaliwalas na kalangitan.Its been one year, and I going back now in AB band. Mag-p-perform ulit kaming AB band sa publiko. Napahinga ako ng malalim, habang nakamasid sa kawalan. Nandidito ako sa studio ng AB band. Nag-hahanda na kami para mamaya sa concert namin."Ang lalim ng iniisip natin, bro, ah? Care to share?" Biglang bungad sa akin ni Heroe. Tiningnan ko lang siya at saka inirapan."Wala, may iniisip lang ako."
SimulaNANLULUMO SA isang tabi ang lalaki habang pinagmamasdan niya ang babaeng malaki ang tawa at ang ngiti. Hindi niya alam kung bakit nabihag ng magandang dilag ang puso niya. Basta isang araw sa kanyang paggising, mahal na niya ito.Napangiti rin siya habang ang babae ay tawa nang tawa. Papalapit siya sa pwesto nito. Anniversary nila ngayon at susurpresahin niya ito para mapasaya niya ito.Hindi niya alam kung paano niya nakuha ang matamis na 'oo' ng babae, ang importante ay sila na.Hindi rin biro ang makipagbakbakan sa panliligaw sa babaeng mahal niya, makuha lang ang matamis na 'oo' nito. Pagod, pawis, at hirap ang dinanas niya para maging sila lang.Iilang hakbang na sana ang hahakbangin niya para makalapit sa kaniyang babaeng minamahal nang may marinig siyang dumurog sa kaniyang puso.Ang kaninang malaking ngiti sa kaniyang labi'y biglang naglaho. A
Kabanata 1: PlanKUMUYOM ANG KANIYANG kanang kamay nang makita ang babae na pumasok sa kaniyang opisina. Ano na naman ang ginagawa ng babaeng ito sa opisina niya, na ganito kaaga?His one hundred percent sure, that she is one of his flings. Isa na naman sa mga babaeng kinukulit siya.Ang ayaw pa naman niya, iyong sinusuway ang pinaka-iisa niyang rule kapag tapos na ang kailangan niya rito."Do you remember my rule, bitch? My only one rule is so simple. 'I don't want an exemption. One night, and you'll leave. I don't give a serious shit relationship to a woman like you'," matigas niyang sabi rito nang makalapit na ito sa kaniyang pwesto.Isang gabi lang naman ang kailangan niya sa babae at parang basura niya lang itapon ito. He's not Raxcer Vorex anymore. Raxcer Vorex, the good man before is totally
Kabanata 2: ProposalBIGLANG PUMASOK ang bestfriend ni Aurora sa kaniyang silid. Napa-bangon siya sa kaniyang kinahihigaan.Ilang araw na siyang nag-mu-mukmok at alam na niyang nag-aalala na ito sa kaniya kung kaya't pumunta agad ito sa bahay niya.Bigla siya nitong hinila sa kaniyang pagkaka-upo sa kama. Napa-palatak siya nang lumagapak ang pwet niya sa sahig. "Ley, naman! Ang sakit na nga ng katawan ko da-dagdagan mo pa." Palatak niya, habang tumatayo sa galing sa kaniyang pagkaka-bagsak.Umirap ito sa kaniya, "Huwag mo akong artehan diyan na babae ka! Alam kong nag-da-drama ka lang! Kaya't, huwag kang mag-inarte diyan!" Palatak ring sabi nito sa kaniya.Napa-hinga siya ng malalim. Sobra lang talaga siyang nanlumo nang mabalitaan niyang umuwi na ng Pilipinas si Raxcer Vorex- ang ex boyfriend niyang geek dati. Na akala lang ni
Kabanata 3: Muling PagkikitaKANINA PA NAKA-ABANG si Ace sa kaniyang opisina para sa meet-up nila ni Aurora. Ngunit, kahit bakas ng babae hindi niya makita. Mukhang, ayaw nitong makipag-kita sa kaniya?Is this the sign that Aurora, hated him so much? Or, it will be a sign that she's not wanted to see him?Umiling-iling siya saka, napalagok ng isang baso ng wine na nakalapag sa kaniya mesa. Ano pa ba ang ipamumukha sa kaniya ni Aurora? Halos lahat na!Hindi ba ito, kontento sa pag-wasak noon sa kaniyang puso? Hanggang ba ngayon, pinaparamdam parin sa kaniya at pinapakita ng babae na hindi siya nito mahal at kinasusuklaman siya nito? It's unfair!Tumayo siya at pumunta sa telepono nang mag-ring ito. It's his secretary."Hello?""Hello, sir. There someone, who would talk to you. Her name is Aurora Samont
Kabanata 4: Her PlannedPAGKAPASOK NA PAGKAPASOK lamang niya sa kanilang mansyon, agad na bumungad sa kaniya ang ama. Naka-tayo ito sa kaniyang harapan habang nakapamulsa sa magkabilang bulsa ng pantalon nito.Napa-titig siya sa seryosong mukha nito, habang naka titig sa kaniya ito ng mataman.Hindi niya alam pero bigla siyang hininaan ng loob, nang makaharap ito. Ano na lamang ang ipa-mumukha niya sa kaniyang ama ngayon?Kailangan pa ba niyang sabihin dito ang naging takbo ng pinag-usapan nila ni Raxcer, or it could be Ace Vorex?Napa-ngiti siya ng mapait. Malaki na nga talaga ang pinag- bago nito. Hindi na tulad ng dati si Raxcer, ibang-iba na talaga ito ngayon. She's hoping that the old Raxcer back again.Nang maka-usap niya ang lalaki kanina, hindi na niya kilala kung sino ang kaniyang ka-usap. Wala ito sa mood, at mas lalong walang emosyon
Kabanata 5: His Girlfriend?"LET'S GO, Ley. We need to go in Vorex Company. I need to talk to Ace. Kung ano na ang plano niya sa proposal niya sa kompanya namin."Kanina pa siya nag-mamadali. Hindi niya alam kung totoo nga ba ang dahilan niyang sinabi bago lang kay Ley, o sadyang gusto na niyang makita si Raxcer.Bumaling ang tingin sa kaniya ni Leyasa, saka tinitigan siya ng maigi. "Tungkol nga ba sa proposal o sadyang na miss mo lang siya? At, Ace na talaga ang tawag mo sa kaniya?"Nai-kwento na kasi niya ang pinag-usapan nila ni Raxcer, at isa na doon ang pag-papa-tawag ng lalaki na Ace. Napa-ngiwi siya, hindi niya talaga magawang mag-sinungaling sa kaibigan niya.Kilalang-kilala na talaga siya nito. Kahit ano naman siguro ang itago niya malalaman at malalaman parin siguro ni Leyasa. "Pareho, sa dala
HINDI SA LAHAT ng pagkaka-taon, binibigyan ka ng pangalawang buhay para makapiling mo pa ang pamilya mo at mga taong mahal mo. Kung may kailangan kang gawin at patunayan sa kanila, gawin mo agad. Huwag ka nang-mag-aksaya pa ng panahon.Life is short, and short is life. Ika nga nila.Kaya't huwag mong sayangin ang buhay na ibinigay sa'yo ng Diyos, dahil hindi mo alam kung kailan ka tatagal. Napahinga ako ng malalim habang nakatingin sa maliwanag at maaliwalas na kalangitan.Its been one year, and I going back now in AB band. Mag-p-perform ulit kaming AB band sa publiko. Napahinga ako ng malalim, habang nakamasid sa kawalan. Nandidito ako sa studio ng AB band. Nag-hahanda na kami para mamaya sa concert namin."Ang lalim ng iniisip natin, bro, ah? Care to share?" Biglang bungad sa akin ni Heroe. Tiningnan ko lang siya at saka inirapan."Wala, may iniisip lang ako."
Micaella's Point of ViewTUMULO ANG LUHA ko habang nakatitig ako sa kaniyang mga mata na puno ng luha. Hanggang ngayon, tulala parin ako sa kaniya habang nakanganga. Siya nga ba talaga ang nasa harapan kong ito? O sadyang isang panaginip lamang?"Hindi ka osang panaginip?" Tulala paring tanong ko sa kaniya.Napatawa siya saka lumapit sa akin ng dahan-dahan. Nalulusaw ako sa titig niyang matiim sa akin. Parang kinakapusan ako ng hininga dahil sa kaniyang presensya. "No, mahal ko. I'm not a dream. Totoo ako, nandidito ako ngayon sa harapan mo."Mahal ko? How I wish that he called me that again! Nag-balik na ba ang Edward na mahal ko na minahal ako noon? Napahagulhol ako, saka napatingin na luhaan sa kaniya."God! Mahal ko? E-edward? Mahal mo na ako?" Ewan ko pero ang saya-saya ko lang sa mga oras na ito. Knowing that he back, again in my life. It's heaven!&
NAKASALUBONG ko si Delia, nang papasok na ako ng hospital. Nag-mamadali siya, ngunit hinabol ko parin siya. She's crying out loud, when she see me. Tinakbo niya ako at pinag-hahampas ng kamao niya."You! You a whore! What are you doing here? Di ba, ito ang gusto mo?! Ang mawala si Micaella?!"Pinag-susuntok niya ako sa aking dibdib pero lahat ng iyon ay tinanggap ko. Yes, may kasalanan ako. Sinaktan ko ang kaibigan niya, kaya't naiintindihan ko kung bakit galit na galit siya sa akin."I'm sorry..." Bigla siyang natigilan dahik sa aking sinabi, naoatitig siya sa akin saka habang kunot ang mga noo niya."Are you saying, sorry?" Agad baman aong tumango sa tanong niyang iyon."Well, huwag kang mag-sorry sa akin, sa kaibigan kong si Mica! Doon! Doon ka mag-sorry sa kaniya." Sabi nito sabay na niya lakad patalikod sa akin.Napa hinga ako ng malalim saka muli akong
PARANG HINIHILA akong pumasok sa silid na kung saan doon natutulog si Micaella. Parang ayaw kong makita ang mukha niyang, maraming aparatose na naka-kabit sa kaniyang katawan. Urong-sulong ang paa ko, sa pintuan kung nasaan doon ang pinto papasok sa silid ni Micaella.Hindi ko alam kung bakit kinakabahan parin ako at hindi kaya na makita siya. Kinakabahan parin ako. Ayaw kong makita siyang nahihirapan, doon sa loob. Ayaw kong makita na kung ano na ang kalagayan niya ngayon. Napa urong ako nang may lumabas doon na isang babae. Si tita Adelita.Nagulat siya nang makita niya ako. Dali-dali siyang lumapit sa akin at saka niya ako hinila. Nanginginig ang kamay niya habang naka-hawak iyon sa braso ko."Iho? Anong ginagawa mo dito?" Tumingin ako sa kaniya, at pagkatapos sa pinto kung saan siya lumabas."Bibisitahin ko lang po sana si Micaella. Gusto ko po siyang makita. Kung okay lang, po ba siya?" Sensiro
DUMATING ANG mga ka band mate ko sa aking condo. Habang ako'y, naglalasing na. I need it para mawala muna ng pandalian sa aking isipan na nasa malala nang sitwasyon si Micaella. Ang babaeng mahal ko."Bakit ba kasi nangyayari sa akin ang lahat ng ito? Bakit palagi na lamang akong nasasaktan sa tuwing mag-mamahal ako? Wala na ba akong karapatang lumigaya?" Saka ko inihagis sa dingding ang hawak kong baso.Napaigtad sa gulat sila Rand at Bonifacio. Maging sila June at Blue. Mabuti apat lang sila ang pumunta."Bro, ano na naman bang problema at nag-wawala ka na naman?" Biglang inis na tanong sa akin ni June.Lumapit naman sa akin sina Rand at Bonifacio para ako ay pigilan."Mga bro, wala na ba akong karapatang sumaya rin? Sumaya rin kasama ang babaeng mahal ko? Bakit?" Hagulhol ko. Wala akong pakiaalm kung tawagin man nila akong bakla basta mailabas ko lang itong nararamdaman
AGAD AKONG UMUWI sa condo ko nang mabasa ang naka-sulat niyon sa likod ng CD. Kung may malaman man akong totoo, mula dito. Hinding-hindi ko sasayangin.Mamahalin ko parin si Micaella, kahit ano man ang mangyari at kung ano man ang totoo. I love her, so much. Kaya't hindi ko kayang mawala pa siya ulit sa piling ko. Agad kong tinawagan sila Heroe."Hello, bro. Don't need to find, my Micaella. Salamat sa tulong ninyo. Malalaman ko na rin kung saan siya, talaga. Salamat sa lahat ng pagtulong niyo sa akin." Nakangiti kong sabi habang papasok ng aking condo."Whoa.. Ba't ang bilis yata, bro. At bakit parang malalaman mo talaga kung saan si Mica?" Taka nitong usal sa akin mula sa kabilang linya."It's a long story, bro. Iku-kwento ko nalang sa inyo, kapag mag-kita tayong lahat." Sabi ko sabay baba na ng aking cellphone.Hindi na ako nag-aksaya pa ng panahon at isinalang ko na sa DVD ang
After two months...DALAWANG BUWAN na ang nakakaraan, pero wala paring Micaella akong nakikita. Araw-araw na palaging ma-init ang ulo ko. Sa kadahilanang, walang Micaella sa buhay ko. Pinag-sisisihan ko na ang pag-tataboy ko sa kaniya noon.Sana may oras pa, para mabawi k siya at mahalin pa. Napatingin ako sa orasan na nasa side table ng aking opisina. It's already, ten o'clock in the morning. I need to do a moves now, on how to find Micaella. Tumayo na ako sa aking kinauupuan saka isinuot ko ang aking jacket.Akma ko na sanang bubuksan ang pinto ng aking opisina nang biglang may pumasok mula dito. Napailing ako nang sumalubong sa akin si Omver kasama si Heroe. Ano na naman ang ginagawa ng dalawang ito dito? Kanina kagagaling lang nila Rand at Bonifacio dito, tapos ngayon sila namang dalawa?"What do you two need from, me?" Nakapa-mewang ako habang nakatayo at tinanong iyon sa kaniya. Hindi
WALANG ARAW akong hindi umiinom, nag-tataka narin ang mga ka-band mates ko. Bakit 'raw ako nag-lalasing na wala naman 'daw akong dapat kalasingan.I haven't parents, simula bata pa ako, namatay na sila. Sadyang, si Tita Evelyn na lamang ang nagpa-laki sa akin at Tito Emereldo. Ngumisi ako ng pilit, habang itinataas ko ang beer in can na hawak ko. Napailing si Heroe at Red na siyang ka-inuman ko.Hinihintay pa namin sila Rand, Omver, Bonifacio, June at Blue. Para sa pag-imbita ko sa kanila ng inuman. I just do this, to hide what I am feeling this time. Na miss ko na si Micaella."Are you, dringking because of Micaella, right, bro?" Seryosong tanong sa akin ni Heroe.Tiningnan ko silang mataman ni Red. "No, is wasn't her." Bigla kong tanggi.Ngunit umiling lang sila sa aking sinabi, at napahalakhak si Red. Tiningnan ko siya ng masama."You know what, bro. Hindi
Edward's Point of ViewKANINA PA akong nakatitig sa kaniya, mula sa malayo. Napaka-ganda niya ngayong gabi. Sayang nga lang, wala akong pagkakataon na lapitan siya. Tinatalo ako ng hiya at kaba. Hindi ko alam kong ano ang dapat kong gawin para makalapit ako sa kaniya.Nakatitig ako sa kaniya, habang kumakanta. Para sa kaniya ang awiting iyon, para sa aming dalawa. Gusto ko na siyang lapitan kanina, habang ako'y kumakanta ngunit hindi ko magawa. Baka, hindi niya ako pansinin.Nang makababa na kami ng stage, napatingin ako sa kaniyang direksyon. Biglang kumabog ang dibdib ko nang makit siyang humahakbang papaalis na sa kaniyang pwesto. Saan na naman niya balak pumunta?Dali-dali kong ibinigay kay Omver ang hawak kong microphone at mabilis na tumakbo, papalabas din ng hotel. Nagkatingin ang lahat ng tao sa akin, ngunit hindi ko na sila pinansin pa. Tinawag pa ako, nila Bonifacio at Hero