Kabanata 15: Selos
PILIT NA KUMAKAWALA ni Aurora sa pagkahawak sa kaniya ni Raxcer. Mahigpit ang pagkakahawak nito sa kaniyang kanang kamay. Papalabas na sila ng restaurant.
Dinala siya nito sa parking lot. Pinag-titinginan narin sila ng mga taong makakasalubong nila.
"Bitawan mo ako! Ano ba, Ace!"
"No. I wouldn't let you go." Matigas na utas ng lalaki saka siya nito tinitigan ng masama.
Hindi siya nagpa-talo. Tinitigan niya rin ito ng masama. "Bibitawan mo ba ako o hindi?"
"No."
"Bakit ba?! Di ba wala ka nang pakialam pa sa akin? Di ba, wala na tayo? Ex na nga di ba? Kaya't bakit ganyan ka maka-akto. Binabalewala mo na nga ako di ba? Kaya't bakit ngayon, bakit pinapakita mong may pakealam ka sa akin?"
Hindi na niya napigilan ang
Kabanata 16: Bugso ng DamdaminILANG BOTE NA ng alak ang nainom ni Raxcer. Nakasubsub lamang siya sa mesa, habang ang iba ay nag-sasayaw at nag-iindayog sa saliw ng musika.Kanina pa siya sa bar, at kanina pa siya umiinom.Pero bakit ganoon? Bakit hindi parin nawawala ang problema niya?Bakit hindi niya parin matanggap na mas pinili ni Aurora, na makasama ang Haven na iyon, kesa sa kaniya?Mas lamang naman siya ng sampung paligo sa lalaking iyon.Pero bakit ganoon parin ang kinalabasan? Mas pinili at kinampihan ni Aurora ang lalaking iyon?Saka bakit ba siya apektadong-apektado sa naging reaksyon noong isang araw ni Aurora?'Di ba wala na siyang pakialam pa sa babae?O, 'di kaya'y, mahal pa niya si Aurora kung kaya't ganoon siya ka-apektado dalawang araw ang nakaraan, hanggang ngayon?
Kabanata 17: Love is PowerfulGALIT na galit si Aurora habang papasok siya ng bar.Tama nga ang bartender wala nang mga tao, close na ang mga ito.Kakapasok niya lang ng bar nang may biglang sumalubong sa kanya. Base sa ayos ng lalaking lumapit sa kaniya isa itong bartender."Ikaw po ba si Miss Aurora Samontes?" Tanong nito sa kaniya.Tumango siya't dagling sumagot. "Ako nga. Nasaan na ang lalaking hinahanap ako?""Sumunod po kayo sa akin, ma'am."Sumunod naman siya sa likuran nito nang mag-simula itong mag-lakad papasok sa loob ng bar.Nakalinis na ang mga mesa at upuan. Maging ang mga inumin. Close na nga ng ganitong oras ang bar. Ano na kasing oras.Maya-maya tumigil ang lalaki sa isang mesa kung saan may isang lalaking nakalumbaba sa m
Kabanata 18: ConfessUNTI-UNTING minulat ni Raxcer ang kaniyang mga mata.Napabangon siya bigla pero napahiga ulit nang biglang sumakit ang kaniyang ulo. "Shit! Bakit ba kasi naparami ang inom ko kagabi?"Napahilot siya sa kaniyang ulo. Pumikit siya saglit saka muli niyang iminulat ang kaniyang mga mata. Tumayo na siya nang masigurado niyang parang okay na ang pakiramdam niya.Ngunit napatigil siya sa kaniyang pag-tayo nang hindi pamilyar sa kaniya ang silid na kaniyang kinaroroonan.Pinatitigan niya ng mabuti ang buong silid. Wala nga talaga siya sa kaniyang silid.Kumunot ang kaniyang noo. Ang pagkakatanda niya'y sa bar siya nakatulog. Paano siya nakapunta sa lugar na ito? Hindi naman siya naka-alis sa bar na natulugan niya kagabi sa pagkakatanda niya.Lumapit siya sa pintuan para buksan ang pinto nang b
Kabanata 19: Mahal Parin KitaNANLALAKI ang nga mata ni Aurora nang makapasok siya sa kaniyang silid na ang bumungad sa kaniya ay ang topless na si Raxcer.Parang gusto na niyang kumuha ng kanin at gawing ulam ang katawan ni Raxcer. Napababa ang tingin niya at napalunok siya nang towel lamang ang nakabalot roon.Para hindi siya mapagkamalang nambubuso siya rito tumikhim siya't umiwas ng tingin. "A-ano..kukunin ko lang ang pinagkainan mo. Pero hindi mo pa pala nakakain. Aalis na ako.."Akma na sana siyang tatalikod nang bigla siyang hawakan ni Ace sa kaniyang kanang braso.Bigla siyang napalunok ng kaniyang laway.Hindi siya sanay sa ikinikilos ngayon ni Ace. Mas dapat talaga na cold ito sa kaniya at galit, iyon dapat para hindi siya mailang."Ma-may kailangan ka?"Hindi ta
Kabanata 20: Don Haris and HavenNGITING-NGITI si Don Haris, habang kaharap ang isang lalaking malaki rin ang ngiti sa kaniya.Nakipagkamayan sila sa isa't isa. Saka sabay na umupo sa isang swivel chair.Hindi na tumuloy si Don Haris sa Samontes Company, kundi pumunta na lamang siya sa kaniyang opisina.Bago siya pumunta sa kaniyang opisina ay tinawagan niya ang isang lalaking handang tumulong sa kaniya.Pinagsiklop niya ang kaniyang mga daliri, saka siya nagsalita. "Thanks for coming Mister Estrilla. Siguro naman, alam mo na kung ano ang pinapapunta ko sa'yo rito?"Humahalakhak ang kaniyang kaharap na si Haven Estrilla. "I know it already, Don Haris. 'Wag ka nang mahiya pang sabihin sa akin. Handa naman akong makinig sa'yo at tulungan ka. You know me, simula noon at hanggang ngayon."
Kabanata 21: BlackmailMAAGANG NAGISING si Aurora, hindi mawala-wala ang kaniyang ngiti na nakapaskil na sa kaniyang mga labi.Hindi niya maipaliwanag ang sayang nararamdaman niya ngayon.Akalain mo nga naman, mahal pa pala siya ng kaniyang lalaking minamahal.Pakanta-kanta pa siya habang nagluluto ng almusal nila ni Ace.Hindi niya muna ginising ang lalaki, dahil malalim pa ang tulog nito nang iwan niya sa kaniyang silid. Nasamid niya ang kaniyang braso sa kawali, kung kaya't napaso ng kaunti ang kaniyang balat.Dali-dali siyang tumakbo sa lababo at hinugasan ito ng tubig.Nang mawala na ang hapdi, muli siyang bumalik sa kaniyang pagluluto at kumanta na naman siya ulit.Lumipas ang ilang oras, nang maramdaman niyang parang may nakatingin sa kaniya.Napabaling ang tingin niya sa kaniyang l
Kabanata 22: Moris Information"YOU BASTARD! Where are you going? Kahapon ka pa hindi umuwi, tapos ngayong bumalik ka rito sa bahay, aalis ka na naman?! Pupuntahan mo na naman ba ulit ang babaeng Samontes na iyon? Ilang beses ko bang sabihin sa'yo, na huwag ka nang makipag kita pa roon? Nababaliw ka na ba? Ang pamilya nila ang pumatay sa Nanay mo! Nabubulag-bulagan ka ba, ha?"Napakuyom ang aking kanang kamay dahil sa inis at galit na aking nararamdaman.Wala siyang karapatan na sabihin iyon. Wala siyang karapatang pagbintangan ang babaeng mahal ko.Hindi sangkot sa pagkakamaling iyon si Aurora. Wala siyang alam tungkol doon, inosente ang babaeng mahal ko.Nanatili akong nakatalikod sa kaniya, habang nakaharap ako sa malaking pinto na bukas. Pinaharap niya ako sa kaniya ng buong lakas, saka sinuntok niya ako sa aking pisng
Kabanata 23: Victores FamilyPINAGBUKSAN siya ng gate. Isang katulong ang humarap sa kaniya. "Ano pong kailangan nila?" Tanong nito sa kaniya."Andiyan ba ang amo mo? Si Dasel Samontes? Kailangan ko lang siyang makausap." Seryoso niyang tanong rito.Tumango-tango ang babaeng katulong sa kaniya. "Ah, sige po. Maiiwan ko lang po muna kayo, tatawagin ko lang po si Don Dasel."Tumango siya. Iniwan siya ng katulong sa labas ng gate. Napahinga siya ng malalim. Hindi dapat siya nandidito. Pero kailangan niyang tamain ang mga maling kaniyang nagawa.Kailangan niyang ayusin ang lahat.Ilang minuto ang lumipas, bumukas ulit ang gate. Bumungad sa kaniya ang isang seryosong mukha ng kaniyang dating kaibigan. Si Dasel Samontes."Anong ginagawa mo rito? Pagbibintangan mo na nama
HINDI SA LAHAT ng pagkaka-taon, binibigyan ka ng pangalawang buhay para makapiling mo pa ang pamilya mo at mga taong mahal mo. Kung may kailangan kang gawin at patunayan sa kanila, gawin mo agad. Huwag ka nang-mag-aksaya pa ng panahon.Life is short, and short is life. Ika nga nila.Kaya't huwag mong sayangin ang buhay na ibinigay sa'yo ng Diyos, dahil hindi mo alam kung kailan ka tatagal. Napahinga ako ng malalim habang nakatingin sa maliwanag at maaliwalas na kalangitan.Its been one year, and I going back now in AB band. Mag-p-perform ulit kaming AB band sa publiko. Napahinga ako ng malalim, habang nakamasid sa kawalan. Nandidito ako sa studio ng AB band. Nag-hahanda na kami para mamaya sa concert namin."Ang lalim ng iniisip natin, bro, ah? Care to share?" Biglang bungad sa akin ni Heroe. Tiningnan ko lang siya at saka inirapan."Wala, may iniisip lang ako."
Micaella's Point of ViewTUMULO ANG LUHA ko habang nakatitig ako sa kaniyang mga mata na puno ng luha. Hanggang ngayon, tulala parin ako sa kaniya habang nakanganga. Siya nga ba talaga ang nasa harapan kong ito? O sadyang isang panaginip lamang?"Hindi ka osang panaginip?" Tulala paring tanong ko sa kaniya.Napatawa siya saka lumapit sa akin ng dahan-dahan. Nalulusaw ako sa titig niyang matiim sa akin. Parang kinakapusan ako ng hininga dahil sa kaniyang presensya. "No, mahal ko. I'm not a dream. Totoo ako, nandidito ako ngayon sa harapan mo."Mahal ko? How I wish that he called me that again! Nag-balik na ba ang Edward na mahal ko na minahal ako noon? Napahagulhol ako, saka napatingin na luhaan sa kaniya."God! Mahal ko? E-edward? Mahal mo na ako?" Ewan ko pero ang saya-saya ko lang sa mga oras na ito. Knowing that he back, again in my life. It's heaven!&
NAKASALUBONG ko si Delia, nang papasok na ako ng hospital. Nag-mamadali siya, ngunit hinabol ko parin siya. She's crying out loud, when she see me. Tinakbo niya ako at pinag-hahampas ng kamao niya."You! You a whore! What are you doing here? Di ba, ito ang gusto mo?! Ang mawala si Micaella?!"Pinag-susuntok niya ako sa aking dibdib pero lahat ng iyon ay tinanggap ko. Yes, may kasalanan ako. Sinaktan ko ang kaibigan niya, kaya't naiintindihan ko kung bakit galit na galit siya sa akin."I'm sorry..." Bigla siyang natigilan dahik sa aking sinabi, naoatitig siya sa akin saka habang kunot ang mga noo niya."Are you saying, sorry?" Agad baman aong tumango sa tanong niyang iyon."Well, huwag kang mag-sorry sa akin, sa kaibigan kong si Mica! Doon! Doon ka mag-sorry sa kaniya." Sabi nito sabay na niya lakad patalikod sa akin.Napa hinga ako ng malalim saka muli akong
PARANG HINIHILA akong pumasok sa silid na kung saan doon natutulog si Micaella. Parang ayaw kong makita ang mukha niyang, maraming aparatose na naka-kabit sa kaniyang katawan. Urong-sulong ang paa ko, sa pintuan kung nasaan doon ang pinto papasok sa silid ni Micaella.Hindi ko alam kung bakit kinakabahan parin ako at hindi kaya na makita siya. Kinakabahan parin ako. Ayaw kong makita siyang nahihirapan, doon sa loob. Ayaw kong makita na kung ano na ang kalagayan niya ngayon. Napa urong ako nang may lumabas doon na isang babae. Si tita Adelita.Nagulat siya nang makita niya ako. Dali-dali siyang lumapit sa akin at saka niya ako hinila. Nanginginig ang kamay niya habang naka-hawak iyon sa braso ko."Iho? Anong ginagawa mo dito?" Tumingin ako sa kaniya, at pagkatapos sa pinto kung saan siya lumabas."Bibisitahin ko lang po sana si Micaella. Gusto ko po siyang makita. Kung okay lang, po ba siya?" Sensiro
DUMATING ANG mga ka band mate ko sa aking condo. Habang ako'y, naglalasing na. I need it para mawala muna ng pandalian sa aking isipan na nasa malala nang sitwasyon si Micaella. Ang babaeng mahal ko."Bakit ba kasi nangyayari sa akin ang lahat ng ito? Bakit palagi na lamang akong nasasaktan sa tuwing mag-mamahal ako? Wala na ba akong karapatang lumigaya?" Saka ko inihagis sa dingding ang hawak kong baso.Napaigtad sa gulat sila Rand at Bonifacio. Maging sila June at Blue. Mabuti apat lang sila ang pumunta."Bro, ano na naman bang problema at nag-wawala ka na naman?" Biglang inis na tanong sa akin ni June.Lumapit naman sa akin sina Rand at Bonifacio para ako ay pigilan."Mga bro, wala na ba akong karapatang sumaya rin? Sumaya rin kasama ang babaeng mahal ko? Bakit?" Hagulhol ko. Wala akong pakiaalm kung tawagin man nila akong bakla basta mailabas ko lang itong nararamdaman
AGAD AKONG UMUWI sa condo ko nang mabasa ang naka-sulat niyon sa likod ng CD. Kung may malaman man akong totoo, mula dito. Hinding-hindi ko sasayangin.Mamahalin ko parin si Micaella, kahit ano man ang mangyari at kung ano man ang totoo. I love her, so much. Kaya't hindi ko kayang mawala pa siya ulit sa piling ko. Agad kong tinawagan sila Heroe."Hello, bro. Don't need to find, my Micaella. Salamat sa tulong ninyo. Malalaman ko na rin kung saan siya, talaga. Salamat sa lahat ng pagtulong niyo sa akin." Nakangiti kong sabi habang papasok ng aking condo."Whoa.. Ba't ang bilis yata, bro. At bakit parang malalaman mo talaga kung saan si Mica?" Taka nitong usal sa akin mula sa kabilang linya."It's a long story, bro. Iku-kwento ko nalang sa inyo, kapag mag-kita tayong lahat." Sabi ko sabay baba na ng aking cellphone.Hindi na ako nag-aksaya pa ng panahon at isinalang ko na sa DVD ang
After two months...DALAWANG BUWAN na ang nakakaraan, pero wala paring Micaella akong nakikita. Araw-araw na palaging ma-init ang ulo ko. Sa kadahilanang, walang Micaella sa buhay ko. Pinag-sisisihan ko na ang pag-tataboy ko sa kaniya noon.Sana may oras pa, para mabawi k siya at mahalin pa. Napatingin ako sa orasan na nasa side table ng aking opisina. It's already, ten o'clock in the morning. I need to do a moves now, on how to find Micaella. Tumayo na ako sa aking kinauupuan saka isinuot ko ang aking jacket.Akma ko na sanang bubuksan ang pinto ng aking opisina nang biglang may pumasok mula dito. Napailing ako nang sumalubong sa akin si Omver kasama si Heroe. Ano na naman ang ginagawa ng dalawang ito dito? Kanina kagagaling lang nila Rand at Bonifacio dito, tapos ngayon sila namang dalawa?"What do you two need from, me?" Nakapa-mewang ako habang nakatayo at tinanong iyon sa kaniya. Hindi
WALANG ARAW akong hindi umiinom, nag-tataka narin ang mga ka-band mates ko. Bakit 'raw ako nag-lalasing na wala naman 'daw akong dapat kalasingan.I haven't parents, simula bata pa ako, namatay na sila. Sadyang, si Tita Evelyn na lamang ang nagpa-laki sa akin at Tito Emereldo. Ngumisi ako ng pilit, habang itinataas ko ang beer in can na hawak ko. Napailing si Heroe at Red na siyang ka-inuman ko.Hinihintay pa namin sila Rand, Omver, Bonifacio, June at Blue. Para sa pag-imbita ko sa kanila ng inuman. I just do this, to hide what I am feeling this time. Na miss ko na si Micaella."Are you, dringking because of Micaella, right, bro?" Seryosong tanong sa akin ni Heroe.Tiningnan ko silang mataman ni Red. "No, is wasn't her." Bigla kong tanggi.Ngunit umiling lang sila sa aking sinabi, at napahalakhak si Red. Tiningnan ko siya ng masama."You know what, bro. Hindi
Edward's Point of ViewKANINA PA akong nakatitig sa kaniya, mula sa malayo. Napaka-ganda niya ngayong gabi. Sayang nga lang, wala akong pagkakataon na lapitan siya. Tinatalo ako ng hiya at kaba. Hindi ko alam kong ano ang dapat kong gawin para makalapit ako sa kaniya.Nakatitig ako sa kaniya, habang kumakanta. Para sa kaniya ang awiting iyon, para sa aming dalawa. Gusto ko na siyang lapitan kanina, habang ako'y kumakanta ngunit hindi ko magawa. Baka, hindi niya ako pansinin.Nang makababa na kami ng stage, napatingin ako sa kaniyang direksyon. Biglang kumabog ang dibdib ko nang makit siyang humahakbang papaalis na sa kaniyang pwesto. Saan na naman niya balak pumunta?Dali-dali kong ibinigay kay Omver ang hawak kong microphone at mabilis na tumakbo, papalabas din ng hotel. Nagkatingin ang lahat ng tao sa akin, ngunit hindi ko na sila pinansin pa. Tinawag pa ako, nila Bonifacio at Hero