Chapter 5

Kagaya nung mga araw na natititigan ko si Lucas, biglang tila hihinto ang oras at mawawala ang mga tao sa paligid--tanging kaming dalawa lamang ang natitira.

"I've been looking for you for almost a month now..." Umiwas ako nang tingin dahil hindi ko kayang pantayan ang mga titig niya sa akin. Humakbang siya papalapit sa akin.

"Why did you left?" may bahid nang pagtatakang tanong niya. 

"What do you mean?" I asked, disregarding the way how my heart beats fast as he narrowed the space between us.

"You left the bar and went here instead..." he paused and looked straight in my eyes. "Tell me, what's wrong?"

I closed my eyes, took a deep breathe, and opened it again. "There's nothing wrong... I just don't want to see you again."

His lips parted. "Why?"

"Because--" I stop midway when i felt something's wrapping around my waist. 

"What took you so long?" asked Pablo na hindi ko alam kung bakit nandito ito sa tabi ko. Kamay niya pala ang nakapulupot sa bewang ko.  Ngayon, dalawa na ang nandito sa harap ko. Sumasakit na ang ulo ko. Napatingin ako kay Lucas na ngayon ay nandidilim ang mukha at nakaigting ang panga. 

"I'm sorry, Lucas, I have to go." I left him there habang si Pablo ay nakasunod sa akin. Mabuti nalang talaga at nagkaroon pa ako ng lakas na umalis doon dahil kung hindi, alam kong papaulanan na naman ng suntok ni Lucas itong si Pablo gaya nung ginawa niya sa club na pinagtatrabahoan ko dati.

I don't know pero ganon na ganon ang awra niya dati sa club. Nakakakilabot. Kaya minabuti kong umalis nalang doon.

"Who's that guy?" Nilingon ko si Pablo nang nasa table niya na kami.

"Someone I know," I replied saka tumalikod at inilapag ang coat niya sa sofa. Nilagok ko muna ang alak sa baso na sinalinan ni Jet. Gulat pa siya kasi dirediretso ko itong ininom.

"Lucy..." sambit ni Pablo sa pangalan ko na kahit anong ingay ng club ay rinig na rinig ko pa rin ito.

"I apologize but I need to off early today," I quickly responded dahil ramdam kong susundan ako nito sa labas. Pablo might not be the typical guy na ganito ka caring kasi hello? Nasa club tayo at binabayaran niya oras ko and pangit yun tignan sa mga tao, pero this guy? Malayong malayo siya sa ibang mga lalaki.

"Was it because of the guy?"

Hindi ako nakapagsalita. I don't want to talk because I might say something terrible. That I would say I had fuck him twice. Although hindi ko naman iniexpect na dahil may gusto sa akin si Pablo ay jojowain niya na ako at siseryosohin. Damn. Hindi ko lang talaga kaya.

Tinitigan niya muna ako ng ilang minuto bago tumango. Ngumiti ako sa kanya at nagpaalam na rin kina Jet at Giov na ngayon ay may kahalikang lalaki. I was shocked pero pinagsawalang bahala ko nalang iyon at dumiretso na palabas sa club.

Just as I was about to turn left, nakita ko si Lucas na nakapamulsa sa dadaanan ko. It feels like de javu. Bumibilis ang pintig ng puso ko at para akong naestatwa sa kinatatayuan ko.

"Do I make you feel uneasy every time we met?" sambit ni Lucas saka nagsimulang naglakad papalapit sa akin. Nakagat ko tuloy ang ibabang parte ng labi ko. Shit. The least thing I wanted to see was his face. 

"D-don't..." He stopped and shook his head. "Don't do that in front of me."

"W-what?" I asked stuttering because he's already an inch away from me. 

"Biting your lower lip." He tuck the strand of my hair at the back of my ear, "It feels like you're seducing me."

My lips parted upon hearing what he said pero agad ko rin inilayo ang mukha ko nang maramdaman kong tila iba na ang klase ng kanyang titig.

"I have to go."

"I'll drive you home," sabi niya. I chuckled.

"What? We'll not having sex  in my car anymore," aniya na tila alam niya ang nasa isip ko.

"What? Wala naman akong sinabi?"

"Yes." Kumunot ang noo niya, "but the way you laugh says otherwise."

Naglakad kaming dalawa patungo sa garahe na hindi ko alam kung bakit nagpauto ako sa kanya. Itong pagiging marupok talaga ay walang patutunguhan. Pinatunog ni Lucas ang kanyang kotse at halos malaglag ang panga ko nang umilaw ang kulay itim na sportscar. Alam kong hindi ako mayaman pero may alam naman ako sa mga sasakyan. Kaya gago ba ito? Hindi ba ako namamalikmata o kaya'y nananaginip?

"You seems surprised."

"The car's different from the last time. Driver ka ba? Mayaman ang amo mo?" hindi magkanda-ugagang tanong ko sa kanya. Napamaang pa siya sa tanong ko pero mabilis rin siyang nakarecover.  Binuksan niya ang passenger seat at saka ako pinaupo doon. He leaned close to me kaya napapikit ako. Hindi ko alam kung bakit pero akala ko hahalikan niya ako. 

"I'm fixing your seatbelt." I heard the tick sound kaya napadilat ako. Hindi tuloy nakatakas sa mata ko ang nakakalokong ngisi ni Lucas kaya agad na umakyat ang dugo ko sa pisngi ko. Taragis to. Nakakahiya, nag-iilusyon na ako. 

Sinirado na ni Lucas ang pinto sa passenger seat saka siya umikot at umupo sa driver's seat. Nakatingin lamang ako sa kung ano ang ginagawa niya mula sa pag ikot niya sa manibela hanggang sa pagkambyo. Nakita ko tuloy ang mamahaling relo niya sa kanyang pulapulsohan. Kinuha ko ang cellphone ko na iphone 7 plus na binili ko sa huloghulugan at isang taon pa bago ko natapos hulugan. Kinunan ko ng litrato ang kanyang kamay na may relo at napalingon siya sa akin. Kaso imbes na magsalita, pinabayaan niya lang ako.

Mamaya, isesearch ko kung anong brand ng relo niya.

"So ano nga? Bakit hindi yung isang sasakyan ang ginamit mo? Nagpapakitang gilas ka ba sa club na pinagtatrabahuan ko? Balak mo sigurong mamingwit ng bagong chix?" tanong ko dahil malapit na ako sa inuupahan ko. 

"Are you sure sa may seven eleven ka lang?" pag-iiba niya sa topic.

"Change topic ka?"

"Fine. I don't want to use that car again dahil naaalala ko kung paano mo ako iwan. And the last memory I had with you was fucking inside that damn car. Nababaliw ako."

Iniisip niya pala 'yun? Akala ko nga balewala lang sa kanya iyon kasi marami namang babae na alam kong aaligid sa kanya dahil sa itsura niya.

"Pero mayaman talaga amo mo?" tanong ko ulit kasi baka pwedeng 'yun nalang jowain ko. Hindi bali na siguro kung matanda ang amo niya basta sobrang yaman. Titiisin ko nalang.

"Why?"

"Jojowain ko."

"Why?"

"Kasi hindi ako mayaman."

"Why?"

Kumunot ang noo ko sa tanong niya. "Kasi dukha ako?"

Hindi siya sumagot, bagkos ay nagpatuloy lamang siya sa pagmamaneho. Saka ko lang namalayan na nasa tapat na pala kami ng inuupahan ko nang biglang tumigil ang sasakyan. Pinark niya ito sa tapat ng nirerentahan kong apartment saka siya lumabas at pagbuksan ako ng pinto sa passenger seat. Naguguluhan ako at nagtataka kung bakit alam niya kung saan ako nakatira.

"Let's go upstairs," aniya kaya mas lalo akong nagtaka. Naglakad kami papunta sa hagdan paakyat sa secondfloor.

"Why?"

"Kasi nasa secondfloor ang apartment mo?" 

"Why?" tanong ko ulit nang nasa tapat na kami ng room ko.

His lips parted na animo'y parang may nareyalisa. "You're copying my lines."

"Why?" tanong ko parin.

Imbes na sumagot ay titigan niya ako at nagtanong. "Where's the key?" 

Wala sa sariling ipinakita ko sa kanya ang susi na siyang agad niyang kinuha at binuksan ang apartment ko. Iginiya niya ako papasok at saka niya nilock ang pinto. Naguguluhan ako sa inasta ni Lucas. Nandito siya sa harap ko. 

"Why?" I asked again but this time, I guess, I think I already know the answer.

"I'll answer your questions later but first, I'll shut you up."

He said in hoarse voice before kissing me.