Lucas' POV Wow, this might take not as long as I think it would heal. It's healing in a fast speed. Even faster than my ability. "You're good." What the heck. I did not know that there are doctors like them in Diastasi. They are magnificent doctors. "Master Adalwolf trusted us to become doctors of his pack so we did our best to become the best doctors and youngest best doctors in Diastasi." Oh! should I recruit them? Ah! But they are werewolves. My cute vampires won't like it if I brought them back with me. And I have a vampire doctor as well, he is also good and never failed to heal me. "That's nice." Sinubukan kong tumayo at wala man lang akong naramdamang kahit na anong sakit sa parte ng katawan ko. This is really nice! I can go back in the fighting field and beat the ass of that fucking creature! "May I ask where do you plan to go?" Agad akong tumingin sa kaniya. Hindi ba halata? Syempre sa laban na iniwan ko kanina.
Lucas' POV Anong gagawin ko? Hindi ako makapag-isip nang maayos dahil sa pag-aalala para kay Fenrill. Kung ngayong gabi ang huli kong gabi dapat siguro ay ngumiti ako nang maganda para sa kaniya. "Lucas." "Fenrill, napakaganda ng gabi ngayon. Tignan mo, napakadaming bituin sa kalangitan at ang liwanag ng buwan." Umiling siya nang sunod-sunod sa akin na para banag ayaw niyang alisin ang tingin niya sa akin. "Hindi ka ba nagagandahan sa gabi? Kahit ang mga dahon ay sumasayaw sa ganda ng kalangitan." "Wala nang mas gaganda pa sa mga mata, Lucas." Mas lumawak ang ngiti ko dahil sa sinabi niya. "Smile, Fenrill. Maganda ang mga mata ko at natititigan mo sila nang malapitan kaya dapat ngumiti ka." It's hard for me to see you like this. I'm not used to see your weak side. "How? Tell me how, Lucas." I want to see him smiling because it suits him so well that I will fall for him again and again. "Think of m
Third Person's POV Sa loob ng malaki at malawak na mansyon naman ng mga bampira kung saan ang lahat ng mga bampirang taga-sunod ni Lucas ay tahimik na nagtatrabaho sa kanilang mga lugar. Mararamdaman naman sa ilalim ng mansyon ang kakaibang enerhiya kung lalapitan. Walang sino man sa kanila ang nagtakangkang mag-usisa o magtanong tungkol sa nilalang na nasa ilalim ng mansyon ng kanilang master. Habang tahimik namang pinapanood ni Moria ang nilalang na mahimbing ang pagkakatulog sa loob ng isang malaking glass container na puno ng tubig na ginawa pa ni Moria at kinuha ang mga kasangkapan sa bundok ng mga mangkukulam. Napakatagal na panahon niyang pinag-aralan ang bagay na ito. Simula nang mamatay si Lucas noon at makulong siya kamay ng kaniyang ina. Wala siyang ibang pinag-aksayahan ng panahon kung hindi ang humanap pa ng isang paraan paano ibabalik ang naglaho na. At tatlong taon na niyang inoobserbahan ang nilalang sa loob ng container
Third Person's POV Tumayo si Moria at lumapit sa malaking lamesa niya maayos ito at maging ang mga papel at panulat ay magandang tignan. Naupo si Moria at inumpisahan niyang kumuha ng isang pirasong papel at panulat. Isinulat niya lahat ng nangyari para sa araw na ito, katulad lang ng mga nasa ibang papel ay parehong bagay lang ulit ang sinulat niya. Walang espesiyal na pangyayari. Kumuha siya ng isa pang papel at nagsimulang isulat lahat ng formula at proseso ng Blood revival. Gusto niyang mapabilis ang pagbalik ni Lucas kaya naman pag-aaralan niya ulit ang blood revival simula sa umpisa at humanap ng mga ingredients na mas suitable dito. Nagdaan ang ilang buwan hanggang sa isang taon at isang buwan. Walang araw na tuimgil si Moria sa paghahanap ng ingredient. Halos mag-iisang taon nang matutunan niya ang huling ingredients na kailangan niya. Ngunit hindi siya sigurado kung dapat na ba niya itong puntahan dahil ayaw niyang iwan si Lucas
WARNING: This chapter contains sexual content that might not be suitable for you. Read at your own risk. Strictly for 18 and above. Third Person's POV Nataranta si Fenrill nang gumalaw ang isang daliri ni Lucas sa kaniyang kamay kaya namaan agad niyang ginising si Moria na mahimbing na natutulog. Mabilis namang nagmulat ng mata si Moria at nagmamadaling lumapit sa glass container. Walang nagbago dito ngunit nagkaroon na ng kulay si Lucas. Ang napakaputla nitong balat ay nagsisimula nang mamula. "There are some changes on his body. The progress is absolutely faster than before and more effective. Your blood.....it was a right decision." Nagmadaling kumuha ng papel at panulat si Moria at isinulat lahat ng mga bagong nalaman. Mas excited si Moria ngayon dahil sa wakas ay nagkaroon siya ng bagong information tungkol sa kaniyang blood revival. Kitang-kita ni Fenrill sa mukha ni Moria kung gaano ito kasaya sa kaniyang ginagawa. "Does this mea
Lucas' POV Comfortable. Minulat ko ang mata ko at tumambad sa akin ang dibdib ni Fenrill. Mahigpit na nakayakap sa sakin ang mga braso niya at napakahimbing ng tulog niya. Kitang-kita ko sa mukha niya ang kapayapaan. Kahit natutulog ay nakangiti. Nandito kami ngayon sa kwarto ko. Nawalan ako ng malay kagabi at nagising akong nandito na kami, malinis na rin ang katawan ko. Naalipungatan ako dahil sa gutom. Nagluto si Fenrill at dinala niya dito sa kwarto. Pagkatapos naming kumain ay humiga kami habang yakap ang isa't isa. Natulog kaming yakap ang isa't isa. Sabik ako sa mga yakap niyang maiinit. Sa mga halik niyang matatamis. Sabik ako kay Fenrill. Kamusta kaya yung dalawa? I bet they grew even more. Ah, makes me want to see them. I never got the chance to see them since my attention was only for Fenrill and there's limitation. Only Fenrill who I can see. But I'm glad that Moria did his best. I knew he would do something like this. Now, I
Lucas' POV Hindi ako binitawan ng dalawa simula nang malaman nilang buhay ako. Hindi sila humiwalay sa akin kahit na sa pagtulog ay kasama ko sila. Tabi kaming tatlo sa kama habang si Fenrill ay busangot ang mukha buong magdamag dahil hindi niya ako masolo. Gusto man niya akong kunin sa dalawa ay hindi siya makahanap ng pagkakataon dahil nakabatay ang dalawa. Bawat nilalang na lalapit sa akin ay masama ang tingin nila na para bang kakainin na nila nang buhay ang mga ito. Masama ang tingin kaya naman agad ring lumalayo sa amin ang nilalang. Lalo na kapag nasa labas kami, alam ko namang humina na ang katawan ko pero sa mundong ito bampira pa din ako. Kahit papaano ay kaya ko pa ding protektahan ang sarili ko. "Lucas, the flowers are beautiful today. They bloomed so well this month." Rell plucked one flower and gave it to me. It has bloody red color, the petals are thin and divided into many petals. It's long and the fragrant. "This suits y
Lucas' POV Kita ko ang takot sa mata ng mga mag-aaral na nakapalibot sa akin kanina. Binalik ko ang tingin ko sa dalawa na galit ang tingin sa mga mag-aaral na nasa likod ko. "I'm okay. You don't have to be mad about something so small." "But, Lucas! They touched you!" And? It's not a big deal. I'm okay and not hurt. I'm here to study anyway. "It's okay. I'm not hurt at all." I pat their head and I saw how their ears lowered and same with their tails. Their fangs also came back to normal. "Don't worry about me. I can take care of myself." "I hate it when you're hurt." Parang isang maamong tuta si Lucio ngayon, kanina lang ay para itong papatay sa galit. "I'll call you guys when I'm in big trouble. Don't worry." Rell hugged me while Lucio continued to cling on my arms. "I really hate smelling a foul stench on you, Lucas." "Rell, calm down." I can feel his jaw tightening from my shoulder. And I know that h