Run, Felicity.
Madali kong inimpake ang mga damit ko sa maleta. Itinago ang laptop at kinuha ang mga amenities ko sa kusina't banyo.
Kamuntik-muntik pa akong madapla sa kamamadaling mai-ayos ang lahat. Kailangan ko nang makaalis ngayon mismo. Mababaliw ata ako sa lugar na 'to.
"Ano pa ba ang nakalimutan mo, Felicity?" tanong ko sa sarili.
Inisa-isa ko ulit ang mga gamit ko kahit pa gulo-gulo na at tila isinuka na sa bag ko.
"Okay, gora na tayo self." Isinukbit ko ang bag at hinila ang maleta.
Malalaking hakbang ang ginawa ko para makalabas agad sa lugar na 'to. Baka kapag tumagal pa ako'y hindi na ko abutin ng buhay dito.
Nagsalpukan ang gulong ng aking maleta sa pababang hagdan na siyang nagka-cause ng maingay na tunog. Duo'y napukaw ko tuloy ang pansin nang ilang tenants na malapit sa hagdanan.
"Oh, Felicity sa'n ang punta mo?" It was Mrs. Youngster. Nakasalubong ko siya way down to second floor. May bitbit siyang black plastic bag. 'Yong nilalagyan ng mga basura.
Napatigil ako sa harap kaniya't natulala. Doo'y naaalala ko ang mga sinabi nang Landlord sa opisina niya.
Those creepy stories.
Flashback.
"Okay ka lang? At bakit mo naman inaalok sa akin ang pagiging owner nang lugar na 'to?" Kunot-noo na tanong ko sa kaniya.
"I need someone to run this Tenement, and Tabithea recommended you to me. Kaya nga pinapunta ka niya rito." Tumayo siya sa pagkakaupo't nagtungo sa isang shelf.
"Tabi-what?" Wala akong kilala na gano'n ang pangalan.
"The Deity of Fate send you here," he added.
Pinag-cross ko ang aking mga braso dahil sa mga pinagsasabi niya. Nababaliw na nga talaga ang taong ito. Mabilis kong idinako ang mga mata sa kisame, I rolled my eyeballs bago minataan siya nang tingin.
"Naka singhot ka ba?" I angrily asked him. "For all I know ako ang writer dito, hindi ikaw." Idiniin ko pa ang pagkakabigkas ng 'hindi ikaw' para mas dama niya.
"Yeah. I know it would be hard to understand, Felicity. I will guide you all the way so-"
I interrupted what he is saying right now. "No. I won't take it. Puwede ba, tigilan niyo ako. I'm leaving."
Tinalikuran ko sila't iginiya ang sarili patungong pintuan. Ngunit hindi pa man ako nakaka-abot ro'n ay nabangga na ng katawan ko sa isabg bahay na hindi ko maipaliwanag.
Para itong isang salamin na humarang sa aking harapan.
Nilingon ko sila dahil panigurdong kagagawan nila 'to. At tama nga ako, katulad ito nang ginawa ni Victoria kanina.
"Sorry, napag-utusan lang," saad ni Victoria sa akin habang nakaupo nang prente sa sofa.
"Ano ba! Paalisin niyo ako rito!" I banged the thing and tried to break it. Kaso mukhang impossible.
"Just give it a try first Felicity." the man said.
Aba! Mas marunong pa sa akin ang loko? Eh, ayoko nga. Ang creepy sa lugar na 'to. Hindi ko nga sure kung ano-anong klaseng nilalang ang narito. Shit! Kung alam ko lang ay hindi talaga ako pupunta rito.
Nameywang ako't sinamaan siya ng tingin. "Ayoko nga! Ang kulit mo."
"Ang arte mo," si Victoria naman ang nagsalita.
"Ako pa talaga Victoria? Ikaw kaya nasa posisyon ko, matutuwa ka sa nangyayari na 'to. Nakakatakot kaya na malamang ang mga kapitbahay mo ay kakaiba. Tapos ako lang ang nag-iisang tao? Or should I say normal? Mortal? Tell me, ano ba dapat?" I histerically said to her.
Hindi naman 'to umimik, imbes ay pinagtaas lang ang mga kilay niya.
"Felicity..." the landlord called me with his smooth and calm voice. I looked at his eyes and saw how sad it is. Naku! Drama-drama rin ang lolo mo!
"Naku! Tigilan mo 'ko, wala kang mahihita sa akin." Pagtataray ko sa kaniya.
He then walks towards me. "I'll enligten you. Baka sakaling gustuhin mo kapag nakita mo ang mangyyari kapag hindi ka pumayag," aniya. Punong-puno nang sinseridad ang kaniyang boses ngayon.
"A-anong s-sinasabi mo?" kinakabahan kong tanong sa kaniya. Parang hindi ko kasi gusto ang mangyayari.
"Can you transport us to the future Victoria? One month earlier," ni hindi niya sinulyapan ang babaeng
kinakausap. Nanatili ang mga mata niyang nakatuon sa akin.
"Two minutes Gabriel. 'Yon lang ang kaya ko," Victoria answered.
Tinanguan siya ni Gabriel.
Sinulyapan ko naman siyang naglakad sa lamesa't kinuha ang isang hourglass. Bakas ang bahagyang pagkibot nang kaniyang labi."Sabihin mo, magician ba si Victoria?" Medyo napatingala ako dahil mas lamang nang tangkad sa akin ang aming Landlord.
"No. She's a witch."
Nangingising napabuga ako nang hangin. Nasabunutan ko pa ang sarili ko sa mga sinasabi niya. "Gosh! Dito na talaga ako masisiraan ng ulo."
Sinasaktan ko na ang sarili ko dahil sa nakapangingilabot na sinapit ko rito. I was like being trapped in a haunted house.
"Relax." Napapitlag ako sa pagdantay ng kaniyang mga kamay sa balikat ko. "Ako ang bahala sa 'yo."
Looking into his eyes seems a comfront zone for me, now. Nanghihipnotize ba siya? Namamagnet ang mga mata ko na tumitig rin sa kaniya.
Infairness, gwapo kaso creepy.
"Ready," Victoria from the back announced.
Hindi ko alam kung anong ibig niyang sabihin ngunit napatalon ako sa gulat nang maramdaman ang malamig na hangin sa aking balat. Sa peripheral view ko'y naabot ang malaki at bilog na bilog na buwan.
Nagpalinga-linga ako sa kabuuan ng lugar.
Rooftop?
Teka! A-anong ginagawa namin dito. Kanina lang ay nasa opisina kami-
"This is it Felicity, this is the night na ayaw kong mangyari," pagsisimula ng binata.
Nakatayo kami sa gitnang parte nang parisukat na lugar. Nanatili akong natayo't hindi nagsalita.
Ngunit mukhang hindi lang kami ang narito. May natanaw ako na tao sa dulong bahagi nang building. Nakatanaw siya ro'n sa malaking buwan.
"Heto ang magiging huling sandali ko kapag hindi mo tinanggap ang inaalok ko sa 'yo." Nilingon niya ako. "I am cursed Felicity, I've signed a contract 350 years ago. I became the landowner of Tenement Uno," dugtong niya.
"Ngunit, malapit nang matapos ang oras ko rito. One month, 'yon na lang ang natitira sa akin. At bago matapos ang oras
na 'yon kailangan ko nang maisalin ang kontrata. Dahil kung hindi..."
Napasulyap ako sa pagtigil niyang 'yon.
Kung hindi ano?
Nakatuon na lang ang mga mata niya sa taong nakatayo sa may kalayuan.
"I will fade just like that scene..."
I look at the man. His foot began vanishing through the air, then his legs... arms.
"Anong nangyayari sa kaniya?" Nakapagtanong na ako sa puntong ito. The man is like ashes, fading; flying; leaving the surface.
"That's me, Felicity. Maglalaho ako na parang bula. I will not be remembered."
"Huh? Ang O.A naman no'n? Kapag hindi mo maisalin ang ownership ng Tenement maglalaho ka? That's absurd!" Hindi makatao 'yon ha. Pero wait, tao pa ba siya?
"I know, but that's what I signed. That is what will happened if I breach the contract," anito.
"Paano kapag may pumalit sa 'yo?" Hindi ko alam kung ba't kailangan kong tanungin ang bagay na 'yon sa gayong wala talagang chance na sundin ko nag gusto niya.
"Then I will be free, yes maybe I will still die... But I have the chance to live again. I will be remembered, I can be free."
Kahit na nakatagilid siya'y kitang-kita ko ang kalungkutan sa mata niya. He really look desperate, hapless. Ang sabi niya'y immortal s'ya, does he don't want it?
"Kaya naman nagmamakaawa ako sa 'yo. Save me Felicity."
Gusto kong maawa sa kaniya ngunit mas naawa ako sa sarili. If I take it ibig sabihin magiging ka-miserable rin ang buhay ko katulad nang sa kaniya, right?
He took my hand and look at my face.
Ngunit hindi ako nakapagfocus sa kaniya nang may marinig na kaluskos mula sa kung saan. Mga yabag nang paa niyon, animo'y tumatakbo mula sa hagdan.
Nilingon ko ang pintuan na nagdurugtong sa rooftop at sa loob. Bahagya iyong sumiwang at gumulong ang isang bagay patungo sa aking paa.
Ball point pen?
"Okay! Times up!" sa boses na 'yon ako napabalik sa kasalukuyan.
Okay, nasa opisina na ulit kami, wala na ang rooftop at ang weird na senaryo nang lalaki na sabi ni Gabriel ay siya raw 'yon.
"Wooh. What's with the hand?" Nakapameywang na tanong ni Victoria.
Ay jusko po! Hinigit ko ang kamay sa kaniya't itinago 'yon sa aking likuran. Ba't ba kasi siya nanghahawak?
"You may leave Victoria,"
"Good." Mabilis pa sa alas kuatro ang naging kilos nito. Nakalabas agad siya sa silid nang hindi lumilingon.
"Aalis na rin ako," sabi ko.
"Hindi ka makakaalis dito, unless your one month is over." He already seated again on his swivel chair.
"What?"
"Makakalabas ka ngunit ibabalik at ibabalik rito sa Tenement," anito. Wala na akong time makipaglokohan sa kaniya. Enough to this nonsense.
"Bahala ka sa buhay mo. Basta I said no to you, tapos! I'm out here!" Katulad ni Victoria'y hindi ko na rin ginawang lumingon sa kaniya.
Ang agenda ko ngayon ay makaalis na rito at magising sa panaginip na ito.
This Tenement is a nightmare. Hindi ko alam kung ano-ano na ang nakakasalubong o nakakasalamuha ko rito.
I'm really dead kapag hindi pa ako nakaalis.
"Felicity!" Mrs. Youngster snapped her hands to mine kaya bigla akong nagising sa pagbabalik-tanaw.
Tinitigan ko siya, mukhang mabait ang ginang at hindi gagawa nang masama. Hindi naman siguro siya isang monster na bigla na lang ako lalapain, 'no?
"Namumutla ka, may sakit ka ba?"
Umiwas ako sa pagtangka ni Mrs. Youngster na paghawak sa akin. "Ah, w-wala po."
Hindi ba niya alam na alam ko na ang sikreto nila rito? I may not know kung anong nilalang siya o nang kan'yang buong pamilya. But still, I know what's the truth.
"S-sige po. A-alis na ako," pagpapaalam ko. Ngunit sa pagmamadali ko'y nabundol ko nag palabas na mister sa kabilang silid. Katulad ni Mrs. Youngster ay may bitbit rin siyang plastic na itim.
"Sorry." Paghingi ko nang paumanhin. Hindi umimik ang matandang lalaki na nabunggo ko.
Ilang beses akong napakurap-kurap, parang pamilyar sa akin si Manong.
Wait!
Naalala ko na siya.
"Papa!" Yumakap ang isang batang lalaki sa Manong na nabangga ko.
Tama! Sila 'yong nakita ko dati no'ng papunta ako sa Opisina para pumirma nang kontrata. Natandaan ko pang may duguang tao sila na binubugbog. Pero-binubugbog nga ba nila 'yon o may iba pang dahilan?
Napatutop ako sa aking bibig. Hala! Hindi kaya killers sila? Anong nilalang ba ang puwede sa gano'n?
Aswang? Ay, hindi siguro ayon sa paliwanag nila'y ang matandang babae na gusto akong saktan kanina ang nag-iisang aswang o mas tinatawag nilang Awok dito.
Bigla kong naisip na... Ba't hindi ko alam kung bakit ako inaatake ng matandang babae? Ni-hindi nila nasabi sa akin, ano ba 'yan!
"Dadaan ka ba, Miss?" tanong ni Manong sa 'kin.
"Papa, look-" sabay kaming napalingon sa isa pang bata na galing naman sa loob ng nakaawang nilang silid. Ngunit mas naituon ko ang tingin sa hawak nang bata na pilit ipinapakita sa kaniyang ama.
Puno ng dugo ang mga kamay niya.
Shit!
"D-dugo?"
"Potty, ipasok mo si Kaily sa loob." Utos ng ama sa kanina'y tumatakbo para yakapin siya.
Hindi na sana ako kikilos sa kinatatayuan ko ngunit hindi pu-puwede. Killers nga ata ang pamilya na 'to. Hindi kaya bangkay ang laman ng plastic bag niya? Hala, chop-chop killers sila? Oh my gosh!
Mabilis akong tumakbo, pinaghihila ang aking maleta. Malayo-layo pa ang hagdan pababa.
Room 13... 14... 15... 16... Bakit kasi ganito ang numbering at pagkakaposisyon ng hagdan dito. Nakakalito. Sa tabi ng Room 20 ang stairs pababa.
17... Teka, si Victoria ba 'yon?
18... 19...
"Victoria!" Hinila ko siya pabalik sa kwarto na nilabasan niya.
Room 19.
"Ano ba 'yan Felicity, my hair!" galit na sabi niya nang mahila ko siya muli sa loob.
"Sorry, may killers kasi ro'n," nangangarag kong tugon sa kaniya.
"Watever! But wait? aalis ka?" she asked.
"Oo," matipid kong tugon habang sumisilip sa peek hole ng pinto. Inaabangan ko ang pagdaan no'ng may katandaang lalaki.
"As if naman makakaalis ka, 'no."
Pansamantala kong inalis ang tingin sa butas ng pinto at sinulyapan siya.
"'Wag mo na akong tarayan, basta aalis ako rito!" Malakas ang loob ko kaya gagawin ko talaga.
"Okay."
Muli'y binaling ko ang mata sa peek hole. Kaya lamang ay napakaling pagkakamali ata nang nagawa ko na 'yon. Sana'y hindi na lang ako tumingin.
Nagsisigaw ako't napasandal na sa pintuan. Hindi ko maibukas ang aking mga mata.
Bakit nakasilip rin ang matanda na 'yon sa pinto na 'to. Talaga ngang may masama siyang balak sa akin.
"Your funny you know," Victoria said pero hindi ko pa rin talaga magawang tignan siya.
"Victoria, nariyan ka pa?"
Sa boses na 'yon ako nabuhayan, nagising at nakabalik sa pagkakalma.
"C-Cindie?" Oo nga pala room 19 ang silid niya. I rushed entered her sala kahit na wala akong permiso.
Hinanap ko siya sa kabuuan ng silid maging sa kwarto'y tinungo ko na rin kaso wala akong nakita na Cindie ro'n.
"Nasa'n siya?" Binalingan ko si Victoria na prenteng nakasandal sa Kitchen table; kumakain ng mansanas.
Umangat ang sulok nang labi niya, maya'y ininguso niya sa akin ang isang sulok nang silid na may kurtinang kulay asul.
Pinangunutan ko pa siya ng noo, pinagloloko ata ako nito.
"Gumaganti ba sa 'kin Victoria sa pagkakasabi ko na addict ata ang boyfriend mo?"
She laughed out loud sa sinabi ko. "Why would I? Looking for Cindie, she's there."
Sa puntong ito'y itinuro na niya sa aking ang puwesto na kanina'y nginuso niya.
"C'mon! See it yourself, Felicity." She then bite again the apple she's eating.
Napalunok ako. Nakalimutan kong nasa lugar pala ako na kakaiba. Baka naman totoo na nariyan talaga siya... Sa likod ng bintana na may kurtinang asul?
Dahan-dahan akong naglakad at lumapit doon.
I gulped and prayed a little.
Ano ba ang masasaksihan ko rito? Ahm. Palasyo? Princesa ba si Cindie? O baka garden kasi isa siyang fairy? O baka naman sememteryo kasi isa pala siyang ligaw na kaluluwa?
Shit! Ano ba Felicity, stop scaring yourself.
"Ang tagal naman nito, I'll do it for you na..."
Hindi na nagdalawang isip pa si Victoria na hawiin ang kurtinang nakatabing.
Blue.Blue.
Blue.
'Yon ang natatanaw nang aking mga mata ngayon.
"Vic- F-felicity? A-anong g-ginagawa mo rito?" Uutal-utal na tanong ni Cindie."She insisted," si Victoria ang sumagot.
"Felicity.
"C'mon talk!" Siniko pa ako ni Victoria.
"A-a-ano... C-cindie? I-i-sda ka?"
Humagalpak sa tawa ang babaeng kulay abo ang buhok.
"Isda talaga? Hindi pwedeng mermaid muna?"
Saved by Gabriel. Tanging pagbuga nang hangin ang nagawa ko habang nakaupo sa dalawahang upuan ng pampasaherong bus na aking nasakyan. Matapos kong makita ang tunay na anyo ni Cindie ay hindi na ako nagdalawang isip na kumaripas nang takbo palabas ng malaking tarangkahan na 'yon. Wala na akong pakialam kung matisod o may malaglag man ako sa daan. Ang importante ay makatakas ako sa katakot-takot na lugar na iyon. Kinuha ko ang cellphone na nakasuksok sa bulsa nang aking bagpack. Siguro dapat na tawagan ko si Monica, kailangan kong mai-kwento sa kaniya ang ginawa ni Abi sa akin. Aba! Patirahin ba naman ako sa lugar na pulos hindi maipaliwanag ang nakatira! Ngunit sandali, kung alam ni Abi ang tungkol sa Tenement Uno... Sino o Ano siya? Ilang beses kong ni-dial ang numero ni Monica ngunit wala akong nahita na sagot. Lunch time na, panigurado'y kumakain na 'yon. Impossible na hindi niya napapansin ang tawag ko,
Welcome back! Mabangong amoy ng piniritong bacon at itlog ang nagsumiksik sa aking ilong. Napatagilid ako nang aking pagkakahiga, paharap sa pintuan. Nakapagtatakang nakapasok sa loob ng silid ko ang nag-a-alab na amoy na 'yon. Wala namang open area ang kuwarto ko na nagdudugsong sa aking kusina. "Ang bango..." Niyakap ko nang mahigpit ang aking unan at makulit na pinagpantasyahan 'yon. "Good Morning, Love." Kunwari'y may body touch kami ni In-guk ngayon. Hindi ko siya nagawang masilayan nang mapadpad kami ni Gabriel sa Korea kahapon. Kaya kahit sa panaginip ko na lang ay mayakap ko siya. My one true love! "Talaga mabango ako?" "Oo, Gukshi ko." Hinigpitan ko pa lalo ang yakap sa unan. "Nice," he answered. Ngunit nalito ako sa sinabi niya. At nagsasalita ang aking unan? Tsk. Grabe na talaga ata ang pagkahumaling ko kay In-Guk maging sa daydrean ay nag
Chapter 10"May pa-don't underestimate ka pang nalalaman diyan. Canton at nilagang itlog lang pala ang lulutuin mo," pangangantiyaw ni Feliciy kay Gabriel. "'Yon ang pinkamadali Felicity, at saka wala ako sa mood para magpa impress sa 'yo," sagot niya sa dalaga habang inilalapag ang pinggan sa lamesa."Impress talaga?" "Oo. Para tanggapin mo ang alok ko sa 'yo," anito at ang baso naman ang ipinuwesto sa hapag nila.Tinawanan ng babae si Gabriel. Ilang beses niyang klinaro rito na wala talaga sa isipan niya ang tanggapin ang alok na pagpapatakbo sa Tenement."Sabi mo'y susubukan mo.""Oo sinabi ko nga 'yon... Pero deep inside sa puso ko, ayaw ko talaga. But then, dahil I owe you something... Okay, let's see kung magutushan ko nga ang pagiging Landowner," Felicity also stated while putting on the hard boiled egg on the center of the table. "I'll do anything just to change your mind." Gabriel pulled Felicity's chair and signed her to sit down. Nginitian siya ni Felicity with matching
Disclaimer: Contains some scenes with 'SLIGHT' of Violence.A short update for now. Cold breeze hugged and kissed me. I opened my eyes and and tried to lift my body. But, to my surprise I can't move even an inch. What happened? I am lying on the dirty and cold floor. May hands and feet were being handcuffed my a thick rubber straw. I began to untie it but nothing happened. It's just to tight to unlock. "Anybody there?" I shouted but my voice just echoed to the dark building. "Ano ba ang nangyari? Nasa'n ako?" pagtatanong ko sa aking sarili. All I can remember is that I was with Mrs. Youngster to fetch her daughter Farrah. I also remember waving at here... then nothing. It's empty. "Someone please answer me!" I cried for help. Sino'ng walang puso ang kumidnap sa akin. Wala naman silang matatawagan na kamag-anak para ipa
"Hindi mo ba ako puwedeng patawarin na? Hindi ko naman alam ang tungkol sa mga 'eklabush' na gate o kung ano pa man na mayro'n kayo?" pagpapaliwanag ko sa kaniya habang inaalis niya ang tali ko sa kamay at paa. Ang sakit nang katawan ko na nagasgas ata sa kahihila niya sa akin kanina. Dikit iyon sa sahig kaya ang walang saplot na bahagi ay humapdi. Hindi tiles ang building na ito, ang low nang budget. Pero, ang pinaka tanong sa lahat. Nasa'n nga ba ako? Ang sakit pa ng ulo ko dahil sa ginawa ng babae na 'yon sa akin. He tortured my head, tila nakalkal ang pinakaloob-looba ng utak ko. Nasapo ko pa 'yon dahil kumikirot din. "Ma'am... I am so sorry sa nangyari sa anak mo. Hindi ko talaga alam ang nangyari." I tried and tried to explain to her na sana'y maintindihan niya naman. "Shut up! Wala na ang anak ko. Ano pa ang saysay nang lahat? Pero- syempre, hindi ako papayag nakikita kang nabubuhay pa habang ako naglu
Chapter 13 'Vamir' "Ilabas mo na agad siya Vamir!" Sigaw ni Gabriel sa lalaki na kaniyang kasama. Nakalapit na siya sa babae ngunit nakatitig lang 'to ro'n; habang kinakapos na nang hininga ang dalaga'y nagmumuni-muni pa siya. "VAMIR!" Dumagundong ang malakas at buong-buo na boses ni Gabriel sa silid. Gusto niyang takbuhin na ang kinaroroonan nag dalaga ngunit hindi niya magawa. Mas inisip niya na baka makatakas pa sa kaniya si Hermina. Tila tulog na biglang naalimpungatan si Darren sa pagtawag muli ni Gabriel sa kaniya. Idinamba niya nang pagkalakas-lakas ang matibay at makapal na salaming aquarium. Sa loob nama'y hirap na hirap na si Felicity. Wala nang hangin ang pumapasok sa respiratory system niya. Konti na lamang ay tubig na ang papasok sa kaniyang ilong. Sa hindi i
Year 1650. Hingal na hingal na ako sa katatakbo. Tingin sa kaliwa, sa kanan nailigaw ko na yata ang mga guwardya na kanina pa tumutugis sa akin. Kamatayan ang sasapitin ko sa oras na ako'y mahuli nila. Kailangan kong makahanap nang mapagkukublian. Nagpalinga-linga ako. Naagaw nang pansin ko ang isang malaking mansion. Kahit na mataas at makapal ang pader ay lumitaw pa rin ang parteng itaas na palapag ng bahay. "Mukhang mayaman ang may-ari. Marami akong makukuha na kagamitang p'wede ibenta." Sumilay ang nakakalokong ngiti sa aking mga laba. Hindi ko naisakatuparan ang planong pagnanakaw sa tahanan ng mga Perez dahil nahuli agad ako nang mga guwardya. Dito na lamang ako babawi. Tinungo ko ang tarangkahan, inestima kung saan may ma-a-akyatan. Ngunit hindi pa man din ako nakasasampa ay bumukas na ang malaking pintuang pang-labas. Napaatras ako sa gulat.Mayamaya pa ay iniluwa ni
"Hey, Felicity come down!" Inagapan namin ang pupungas-pungas na si Felicity. Nabigyan ko na siya nang paunang lunas mula nang makauwi sila ni Darren sa Tenement.Karga ng bampira na mainitin ang ulo si Felicity sa aking silid. Inilublob ko siya sa tubig upang mas maging mabisa ang aking power to heal.Naalis ko na ang excess water na nakapasok sa kaniyang katawan. Muli'y binuhat siya ni Darren at dinala sa sarili niyang kuwarto. Doon na namin hinantay na magkamalay siyang muli.At habang nag-aantay ay nalaman ko ang buong pangyayari sa kaniya. Si Mrs. Pattinson ang may gawa kung ba't siya biglang nawala. Hindi niya pa rin matanggap ang pagkawala nang kaniyang anak kaya'y idinadaan niya sa paghihiganti kay Felicity ang nangyari.Inayos kong mabuti ang kaniyang higaan kanina. Nagkaroon siya nang ilang gasgas sa braso. May hiwa rin nang nabasag na salamin sa kaniyang pisngi. Maliit lang naman 'yon ngunit nakababahala pa rin.Naubo s
After 100 years."So, paano ba 'yan? Mauna na muna kami? Kailangan ko ng humabol sa enrollment nitong si Letizia. Ikaw na muna ang bahala rito ha." Ginawaran ni Felicity ng halik sa pisngi ang kaibigang si Cindie. Pinakiusapan niya ang kaniyang kaibigan na siya na munang mamahala sa Apartment na pagmamay-ari niya. Kailangan niyang samahan ang anak sa bago nitong papasukang paaralan."Oo na, ako na ng bahala rito. Enjoy kayo ni baby girl, okay?" Pinisil pa ni Cindi nag matambok na pisngi ng kaniyang inaanak kay Felicity. "Ninang naman eh. Malaki na
Dumating ang dalawang bampira sa Council building. Sapilitan ang kanilang ginawang pagpasok sa pribadong lugar ng mga supernaturals. Pinatumba pa nila ang mga security na nagbabantay sa buong paligid. Handa si Darren sa magiging kaparusahan sa ginagawa niyang karahasan ngayon, ang tanging goal lamang niya ay ang tulungan at bumawi kay Felicity. 'Yon lang. Ilang nagbabantay ang naibalibag at napatulog niya sa bawat bigwas na kaniyang ginawa. Pasulyap niya na tinatapunan ng tingin si Felicity. Bago lang sa kaniya ang bagay na 'to, at kakailanganin pa nito ng gabay. Ngunit sa pinapakita niya ngayon ay mukhang hindi na niya kailangan ng gano'n. Katulad niya'y marami na rin itong napabagsak na mga nakaitim na tagapangalaga ng kapayapaan sa loob ng Council. Tuluyang lumabas ang pangil na pinipigilan ni Felicity, na-triggered lang ng may biglang sumakal sa kaniya. Ang guwardiyang 'yon ng naging kauna-unahang nilalang na nakagat niya. Kumapit ng mapulang dugo sa kaniyang ngipin at labi.
Hindi maramdaman ni Felicity ang paa niya na sumasayad sa lupa. Napakabilis ng pangyayari, bigla niya na lamang nadama ang pagbilis nang tibok ng kaniyang puso. Punong-puno siya ng adrenalin, matapos n matikman ang dugo ng kaniyang mga kaibigan ay para ba siyang nabuhayan. Tuluyan nang naintindihan ni Felicity kung ano ang mga kakatwang tunog na naririnig niya. Naging klarado ang mga bagay na 'yon sa babae. Sa kaunting panahon ay natutunan niya ang teleportation, bumilis din ang kilos niya, specifically, sa pagtakbo.Masarap sa pakiramdam ngunit nakakatakot dahil sa kabila nito'y hindi nito alam ang iba pang rules ng pagiging isang bampira. Lalo na ang tungkol sa pag-inom ng dugo, 'yon ang pangunahing pinagkukunan nila ng lakas. Ngayon ay inisip lang niya na pupunta siya sa T
Eight in the Evening."Master. Master." Niyugyog ng house elf nang paulit-ulit ang nakahandusay na si Felicity. Naikilos naman ni Felicity ang kaniyang kaniyang ulo pabaling bilang sagot sa house elf. Mayamaya ay binuhay na nito ang kaniyang amo patungo sa malambot na sofa. Pinaypayan at inabutan muli ng tubig. Naubos niya ang lamn niyon ngunit wala pa ring epekto. Nanghihina na ang kaniyang katawan, sa hindi niya malamang dahilan."Master. Narito na sila." Doon lang nagmulat ng kaniyang mata si Felicity, hirap ngunit pinilit pa rin niya. Eksaktong sa paglinaw ng kaniyang paningin ay ang pagdating ng mga kaibigan niya galing sa Tenement. Sina Victoria, Cin
Dinala ng apat na kalalakihan si Gabriel sa Council. Binitbit na lang nila basta-basta ang landowner ng Tenement Uno. May kumalat na balita patungkol sa pagkamatay ng pantas na si Dessalonia- at si Gabriel ang idinidiin nilang may gawa ng pagpasyal. Paghihiganti kuno ang motibo. Pagkapasok pa lang ay idineretso na nila si Gabriel sa silid ng pagpupulong. Naroon, nakaupo sa kani-kanilang mga silya ang mga deities na may iba't ibang katungkulan. Ang matandang si Lusarias, ang diyosa ng Klima't Panahon na nakaupo sa pinakadulong bahaging upuan.Si Andromeda, ang diyosa ng Kagandahan ay naroon din. &n
KINAUMAGAHAN ay nagpasya na kami ni Gabriel na umuwi na. Tiyak matutuwa si Fifi kapag nalaman niya na nakabalik na kaming dalawa. Pinahiram na lang kami ni Kira ng kotse para hindi na kami mahirapan pa sa pag-uwe. Pinadalhan niya pa kami ng mga pagkain at ilang souveniers daw sa pagtungo namin sa kaniyang resort. Tuwang-tuwa ako ro'n sa unan na may nakaprint na mukha ni Kira. Ano't gano'n ang souvenier niya? Hindi man lang print ng kaniyang resort, eh. Kumaway ako kay Kira nang nagsimulang paandarin ni Gabriel ang sasakyan. He also waved back to us, hanggang sa tuluyan kaming makaalis.
Hindi pa rin matapos-tapos ang pangungilit ko kay Gabriel hanggang sumapit ang gabi. Nagpaka-clingy ako sa kaniya. Inaya ko siyang sa silid ko matulog para makanood kami ng movies at kumain ng popcorn. Nasa kusina kami ngayon ni Gabriel habang siya ang kitchen master at ako ay nakaupo lang at nakatunganga sa kaniya. Binabantayan ko ang bawat kilos na ginagawa niya. Simula sa pagbukas ng gas stove hanggang sa paglalagay ng mga rekado sa lutuan. Ang sabi niya'y magluluto raw siya ng pasta, 'yong mas masarap daw sa iniluto ni Darren. Medyo natawa ako sa sinabi niyang 'yon. Nabanggit pa talaga niya si Darren? "Masarap ba talaga 'yan?" tanong ko sa kaniya ng ilagay na niya ang cream sa pan.
Masaya lang ako buong maghapon na kasama si Gabriel. Ngayon araw ay nagkaroon na kami ng pagkakaunawaan, ngayon kung kailan huli na. Kumain kami, naglakad-lakad at nagpabalik-balik sa pag-swimming. Pinahiram kami ng kaibigan niyang si Kira ng speedboat. Nakakatakot dahil first time kong makasakay do'n pero dahil kasama ko naman si Gabriel ay walang naging problema. Actually, naging masayang masaya lang kami. Magkahawak ang kamay, magkayakap at nahahalikan ko siya, bilang siya. Ilang beses kong tinititigan si Gabriel kapag may pagkakataon, kitang-kita ko rin sa kaniya ang kaligayahang na nabubuo sa kaniyang mga mata.
Chapter 132"Good morning." Nakangiti at masaya kong bati kay Gabriel nang magising siya. Kanina pa ako nakatitig sa kaniya. Hindi na ako nagulat na narito siya sa tabi ko, walang suot na kahit ano at tanging ang puting kumot lang ang nagtatakip sa kaniyang katawan--ah hindi! Sa aming dalawa pala. Nakapatong ang baba ko sa palad ko, kung saan nakatukod naman ang siko ko sa higaan. Iginalaw niya ang kamay at ipinatong sa aking ulo. He becane to caress my hair. "I hope you have a good sleep," sabi ko.