“The fact is kailangan ko magbawas ng mga huwad na nagpapakamataas sa kompanya ko.”talagang inaari ni Julius ang kompanya. Halos walang gustong makipagsagutan kay Julius. Hindi niya sinabi kung anong nangyari. Ngunit sa bandang huli.
((( Janine POV’s )))Bago ako nagising ng umagang yun.Nanaginip ako.Ngunit di ko na naman maalala. Naghahabulan ang hininga ko.Pagbukas ko ng pinto.“Si Julius? Di ba nakauwi kagabi?”Umiling yung katulong.
((( Janine POV’s )))Napalingon ako.Biglang nagising si Julius.“Hehe. Oo nga eh. O-okey ka lang ba?”“Ba't di ka pa natutulog?&rdq
( Janine POV's )Nagsilabasan na sila ng mahawakan ko na yung tray. Lumapit ako sa kanya. Nakapikit ang mga mata at siguro sobrang sakit ng ulo. Naupo ako sa tabi para mapamulat siya.“Uhm. Ako muna siguro ngayon ang personal Nurse mo ha.”Ngumiti siya.“Personal Domestic helper.”
((( Julius POV’s )))This is the feeling when someone care to you. Lalo na kung mahal mo ang nag-aalaga sa'yo.After five days. Heto, my last recovery day. Sa loob ng limang araw lagi ako inuupakan ni Janine. Sinasaniban eh. Nagugulat na nga lang ako. Pero okey lang siya yun. Pagkatao niya yun.
((( Janine POV’ s )))Birthday bukas ni Julius. Ang usap-usapan na narinig ko.
( Janine POV's )Nang makaakyat ako.Nagpalit ako nang damit.Paglabas ko sa banyo. Nakaupo na si Julius sa Sofa. Gulong-gulo ang isipan. Naupo ako paharap sa kanya."Mainit na naman ang ulo mo."
( Julius POV)Nakatulog si Janine.Ito ang kinatatakutan ko para sa kanya. Ang mailantad siya sa publiko. Natatakot ako para sa kaligtasan niya."I'm sorry Janine." Mahina kong sinam
( Janine POV) Naalimpungatan ako sa tunog. At ang tunog na yun ang ikinahanap ko kay Julius.Umalis nga siya, lulan ng chopper.Kaya di ko namalayan umiiyak ako. Ba