Labis na nagulat si Alex nang biglang maramdaman niya ang tila paggalaw ng eroplano at tila papalipad na ito patungo sa himpapawid. "Julian?! Julian, umaandar yung eroplano!" sigaw nito sa nag-aalalang boses, ngunit hindi alintana ng binata ang mga pagsigaw nito. Sa halip, niyakap lamang ni Julian si Alex, na noo'y hindi mawari kung anong nangyayari. "Shhh... Ito 'yong surprise ko sa'yo. We're going to escape this country for a while," nakangiting sagot nito kay Alex habang suot pa rin ng dalaga ang kanyang blindfold at patuloy pa rin ang pagkapit kay Julian. "A-ano?! S-saan mo'ko dadalhin? Baliw ka ba?!" sigaw ni Alex at mabilisan niyang inalis ang blindfold at dumistansya ng bahagya sa binata. "Don't worry, Alex. Kung inaalala mo ang mga naiwan mo, well, ako na ang bahala sa kanila," kalmadong sagot nito habang banayad ang mga pagtitig niya sa dalaga. "Julian? Okay ka pa ba? A-akala ko normal lang na place ang pupuntahan natin. Bakit... bakit tayo nasa loob ng eroplano?
Binasag ni Veronica ang hawak nitong wine glass, at ang matulis na piraso mula sa basag na bagay ay dinampot niya. Akma na sana niyang itutusok ito sa kamay malapit sa pulso niya, ngunit kaagad nahagilap ni Mr. Evans ang matulis na bagay at itinapon ito. "Veronica! What the hell are you doing?!" Awat ni Mr. Evans habang tinignan ang paligid upang siguraduhing walang bisitang nakapansin sa pagtatangka ng dalaga sa sarili. "Look at yourself! Hindi ba nag-usap na tayo na huwag na huwag kang magpapakita ng kahinaan sa harapan ng lahat?! Lalong-lalo na kay Julian! If you really want to make this wedding possible, then act professionally! Do you hear me?!" sagot ni Mr. Evans na tila pinapatatag ang loob nito. Tumango lamang si Veronica na parang batang napagalitan. Kasabay nito ay ang pagtulo ng luha mula sa kanyang mga pisngi. "I told you, Veronica, don't show the weakness within you! Huwag kang iiyak. Don't worry, aayusin ko ang lahat at sisiguraduhin kong makakasal kayo sa lalo
"Julian hindi naman Japan 'to! Pambihira ka!" bulyaw ni Alex nang bumungad sa kanya ang Philippine National Airport, halos hindi maintindihan ni Alex kung bakit siya dinala ni Julian sa Pilipinas dahil hindi pa man din natatapos ang kontrata nito sa barko."I'm sorry, Alex, for lying again... Naisipan kong dito na tayo mag-take off dahil mas marami akong alam na lugar dito, kung saan malayo ka sa stress at baka pag-initan ka pa ni Veronica," mahaba at taimtim na paliwanag ni Julian.Ramdam niya ang tension at tila magagalit na naman si Alex dahil nagsinungaling siyang pupunta sila sa Japan, ngunit ang totoo pala ay sa Pilipinas ang destinasyon nila."I'm... I'm sorry... Ayaw ko lang na nadadamay ka sa gulong dapat ako lang ang nakakaranas, Alex. At sana, huwag kang magalit sa akin," muling paliwanag ni Julian, habang alumpihit na hinihintay ang magiging reaksyon ng dalaga. Ngunit nagulat siya nang biglang tumayo si Alex at bigyan siya ng mainit na yakap—isang yakap na napakahigpit
"So, Julian, how's life in Greece..." malamig na tanong ni Eros habang pinapalamanan nito ang loaf bread, ngunit ang mga titig nito'y hindi naaalis kay Alex."It's fine, gano'n pa rin naman, nakatuon lang sa business natin," sagot ni Julian habang kinakain ang tuyo, paborito niya, at nahiwa-hiwang kamatis na nilagyan ni Mang Tacio ng pipino."You mean business ninyo," sagot ni Eros na tila may ibig sabihin.Ngunit hindi na lamang pinansin 'yon ni Julian. Tila natakam si Alex nang makita sa harapan niya ang mga nakakatakam na kadalasang kinakain pang-umagahan sa Pilipinas.Taon din ang hinintay niya bago muling matikman ang mga ito.At dahil sa sobrang excited, bigla siyang tumayo at sinunggaban ang nilagang talbos ng kamote at tuyo. Kinamay niya ito na ikinagulat naman ng dalawang binata sa harapan niya."Ganyan, ma'am, ang tamang pagkain, dapat kinakamay," sabi ni Mang Tacio na tila natutuwa sa dalaga na halos walang kaarte-arte, dala na rin ng pagkagutom."Ahm... s-sorry po, natakam
"Ang daya mo, Alex! Hindi ka man lang nagpaalam sa'kin," aniya ni Sam at napa-pout pa ito habang magkausap sila sa videocall ni Alex. "Sorry, Sam, hindi ko nga din inaasahan na a-attend lang naman ako sa birthday party, tapos paggising ko, nasa Pilipinas na pala ako," sagot nito sa seryosong tono habang pinapanood si Mang Tacio sa pagtatanim ng mga gulay. "Sana pala sumama na lang ako! Kung bakit ba naman kasi nagka-bloody Mary pa ako, eh! (Menstruation)." Sagot ni Sam na tila puno ng pagsisisi ang boses nito. Mula sa kabilang linya ay tumunog ang isang cellphone ni Sam, at nang makita niya ito'y napabulalas siya. Mula sa kabilang linya ay narinig ito ni Alex. "Si Brent?" tanong ni Sam sabay tingin kay Alex. "Oh, bakit daw?" mabilisang tanong ni Alex na halos ilapit ang mukha sa screen ng cellphone. "Hinahanap ka..." tipid na sagot ni Sam. "Ano ang sasabihin ko?" dagdag nito. "Ayaw ko ng magsinungaling kay Brent, Sam. Sabihin mo ang totoo," seryosong sagot ni Alex.
"Magtiwala kayo, Sir Julian, magiging maayos din ang relasyon niyo. Tignan mo nga, Sir, kahit pinagbuklod kayo ng mahabang panahon, naisakatuparan mo pa rin ang pangako mo dati sa'kin na siya pa rin ang dadalhin mo pabalik sa haciendang ito. Pumapabor nga talaga siguro ang Diyos," mahabang salaysay ng matanda, at napahalakhak pa ito. "Tama po kayo, Mang Tacio... alam ng Diyos," nakangiting sagot ni Julian habang pinagmamasdan si Alex na patuloy pa rin sa pagtatanim. "Sige, Sir, pasensya na kung iniwan ko muna si Ma'am Alex doon. Alam mo naman ang ugali niya, Sir; pag may gustong gawin, talagang ipinagpipilitan," tawa ng matanda. "Okay lang po, Mang Tacio. Mukha naman na masaya siya sa ginagawa niya. Magpahinga muna kayo," sagot ni Julian at nagpakita ng magandang loob sa matanda. Ngumiti at tumango lamang ang matanda, at pagkatapos ay naglakad na siya papunta sa ibang bahagi ng mansyon. At habang papasok si Mang Tacio sa loob, sakto naman na nakasalubong niya ang kambal ni J
Mataas na ang araw nang naisipan ni Julian na dalhin si Alex sa isang espesyal na tanawin sa kanilang probinsya, kung saan matatanaw ang mas nakaka-relax na view. "O, be careful," nakangiting sabi ni Julian habang nakaalalay sa dalaga; medyo maputik ang daan dahil sa saglit na pag-ulan. "Saan mo na naman ba kasi ako dadalhin, huh? Baka mamaya magulat na lang ako, nasa tabi na tayo ng bangin," bulalas nito habang mahigpit na nakakapit sa palad ni Julian. "Just follow, Miss Villamor. Alam kong ito ang pinakagusto mo sa lahat," ani Julian, hindi nawawala ang matatamis nitong ngiti. Nang makarating sila sa pinakatuktok ng lugar, labis na namangha si Alex sa ganda ng tanawin. Kitang-kita ang mga bulaklak at isang tila man-made indigenous na kubo malapit sa isang malaking puno ng acacia. Biglang napatakbo si Alex, hawak ang laylayan ng kaniyang dress at iniwan pa ang tsinelas. Nagulat si Julian nang makita niyang dali-dali itong pumunta sa puno ng acacia at inikot-ikot ito, tila
And for the first time, Alex did the first move, she immediately undressed herself at ang tanging nakikita ko nalang ngayon ay ang napakagandang hubog ng kanyang katawan, I was in heat and didn't get over my eyes with her curvey body, she's even more gorgeous now at nakaka-akit siyang pagmasdan kahit wala siyang kaayos-ayos. " Do you like what you're seeing now Julian?...Does Xarah have the same body as me?" Bigla niyang sagot at naging malumanay ang kanyang mga mata, I don't know what to feel right now pero muli akong nagulat nang siya naman ang humalik saakin, she's being wild now and I can't point out if she's enjoying or she's just trying to act like another person. I harshly kissed her , pulling her around, holding her legs, and she immediately pulled out my shorts at tila ibang Alex ang nakakatalik ko ngayon. She's letting her body na maangkin ko pero damang dama ko ang lungkot sa mga mata, niya... "Please Julian...pagsawaan mo ang katawan ko...I'm ready to give up my
[Third POV] KALAGITNAAN ng gabi nang bigla na lamang nagising si Julian. Tila nanggaling ito mula sa isang malagim na panaginip na halos mapasigaw pa ito habang tagaktak sa pawis. "Mom!" Hinihingal itong napabalikwas sa kaniyang pagkakahiga. Nang mapagtanto niyang isa lamang iyong panaginip ay kaagad itong napahawak sa kaniyang noo. "Damn..." bulong nito. Alas nuwebe na noon ng gabi nang marinig ni Julian na tila may kumakalampag sa ibang bahagi ng kanilang mansion. Hindi nag-atubiling bumangon si Julian upang tingnan kung sino ang taong naroroon. Lumabas itong suot lamang ang kaniyang blue jeans. "Mom?" Pagtawag ni Julian na sa pag-aakalang naroroon ang kaniyang ina. Nang masundan nito ang tunog ay biglang naibsan ang kaba ni Julian nang masilayan nito ang kaniyang ama na mag-isang kumakain. Mukhang kararating lamang nito mula sa kaniyang trabaho. Akma na sanang magsasalita si Julian ngunit mas pinili na lamang niyang huwag gambalain ang ama at baka makarinig pa
[Third POV] SINUBUKAN ni Mrs. Elaine na pigilan ang anak sa pag-alis nito. "Anak, please...kumalma ka. Bago mo subukan na hanapin si Alex. Umupo ka muna at magpahinga. After this, mag-uusap tayo ulit. Kailangan ko kayong kausapin ni Eros. Kailangan kong ayusin ang gusot sa pagitan ninyong magkapatid." "Mom...maging ako man ay hindi ko rin naman kagustuhan na maging ganito kami ni Eros. But he left with no choice! He drives me mad! Hinayaan niyang magtanim ako ng sakit na loob sa kaniya!" "Anak, alam ko. Naiintindihan kita, pero huwag ka lamang magpapadala sa galit mo okay? Natatakot lang ako na baka kung ano ang mangyari kapag nagkita kayong dalawa ni Eros. Hayaan mong ako ang magparusa sa mga ginawa niya sa 'yo. Ipaparating ko ito sa daddy mo. Magpahinga ka anak please..." pagmamakaawa ng kaniyang ina. Sa puntong iyon ay naging kalmado si Julian, ang dating naikuyom na mga kamao ay unti-unti nang nagpapakawala ng sakit ng loob at poot. "I'm sorry Mom. Hindi ko na talaga
[ Third POV] KINAUMAGAHAN, bahagyang nagising si Julian dahil sa mga kakaiba at sari-saring huni sa kaniyang paligid. Tumatama na rin mula sa salamin ng kaniyang sasakyan ang mataas na sinag ng araw. Napakusot siya ng kaniyang mga mata at iniinda ang nangawit na katawan nito. He moaned while yawning. Hindi niya lubos akalain na nakatulog siya dahil sa pagod pagkatapos ng naganap kagabi at pagtangka nitong pagtakas. Ngayon ay magkakaroon na siya ng kalayaan upang makauwi sa tinutuluyan nito. Kaagad niyang pinaandar ang makina at bago siya umabante ay siniguro muna nitong walang ibang tao na bubungad sa kaniya lalo na si Veca. Bakante ang daan at mukhang walang paparating kaya hindi na siya nagalangan na paharurutin ang sasakyan nito ng mabilis. SA KABILANG DAKO abala noon si Mrs. Elaine Evans ang ina ng kambal na sina Eros at Julian. Patuloy pa rin siya sa paghahardin hanggang sa biglaang tumunog ang doorbell mula sa kanilang gate. Kaagad na napahinto ang ginang sa kan
[Third POV] SA KABILANG BANDA ng Greece kung saan kasalukuyang nakakulong si Julian. Halos mabagot si Julian sa kakaisip ng paraan kung paano siya makakatakas sa kinalalagyan niya ngayon. Mautak si Veca at tila pasadya niyang ginawa ang basement na iyon upang hindi makatakas si Julian. "Hindi ako maaaring magmukmok na lamang dito. Kailangan kong gumawa ng paraan para makatakas," bulong nito sa kaniyang sarili. Nang maramdaman ni Julian na tila may mga yapak na paparating ay kaagad niyang kinuha ang maliit na kutsilyo at pasadyang sinugatan ang kanang kamay saka mabilisan na ipinahid ang dugo sa may bandang ilong nito at napahiga kaagad sa sahig. Inaasahan ni Julian na ito na lamang ang pinaka-epektibong paraan upang makalabas siya sa basement. Sakto naman noon ang pagpasok ni Veca at labis siyang namutla sa pagkagulat nang makita si Julian na noo'y nagkunwaring nakabulagta at walang malay. "No! This can't be! Julian!" saad ni Veca at patakbong nilapitan si Julian and she
[Third POV] UNANG NASILAYAN MULI ni Alex ang paglubog ng araw sa baybayin ng Greece kasama si Brent. Sa puntong iyon ay hindi mapigilan ni Alex na mapaluha dahil sa kalagayan ng kaniyang fiance. Patuloy pa rin silang naglalakad at magkasamang sinasariwa ang malamig na simoy ng hangin. "Ito 'yong place na dati mong pinupuntahan 'di ba? It's nice to be back, nakakagaan ng pakiramdam mahal," ani Brent habang nakangiti at nakatingin sa bawat paghampas ng naglalakihang alon. Ngunit lingid sa kaalaman ng binata ay pasimple siyang pinagmamasdan ni Alex. Naglalakbay ang paningin ni Alex sa maamong mukha ni Brent, ang laki ng pinagbago niya, bumagsak ang katawan dala ng sakit niya. "Tinititigan mo na naman ako mahal," ani Brent at tila napansin niya ang pasimpleng titig ni Alex mula sa peripheral view nito. Kaagad na humarap si Brent and he gently hold Alex's hand. Napansin ni Brent na ang lungkot ng mga mata ni Alex, na til a ba'y pinipigilan nito ang pag-iyak. "C' mon, tell me. May bu
[ Alex POV] NAHALATA ko ang pagkadismaya sa mukha ng Lola ni Brent habang pinapakiusapan siya ni Mr. Evans na 'wag dapat ma-involve ang usapang negosyo. I saw Mrs. Moore sighed deeply. "Mr. Evans, hindi naman ako 'yong tipong namemersonal, as I've said, ang nakaraan ni Alex at Julian ay matagal ng tapos sa kasalukuyan. Ang akin lang naman, gusto kong tratuhin ninyo bilang miyembro ng company si Alex. She's my son's wife, at kung ano ang way ng pagtrato ninyo sa akin, ay dapat balanse din sa ipinapakita ninyo sa harapan ni Alex, KAHIT PA HINDI KO NAKIKITA," saad ni Mrs. Magda Moore. Deep inside, sobrang saya ng damdamin ko dahil... feeling ko, may kakampi na ako sa lahat. Feeling ko, tunay na pamilya na ang turing sa akin ng Lola ni Brent. After ng salitang iyon ni Mrs. Magda ay may BAKAS ng pagaalinlangan sa mukha nila. Si Veca na noo'y pasimpleng nakatingin sa kawalan habang nakataas ang isang kilay and the rest...parang mga nalugi. "Don't worry Mrs. Magda, asahan ninyo na, f
[Alex P.O.V.] NANG MATAPOS ang mainit na eksena sa conference room ay nagdesisyon akong pumunta saglit sa female comfort room upang maibsan ang kabang kanina ko pa pinipigilan. Habang nakatingin ako sa sarili kong repleksyon sa salamin ay unti unting gumuhit ang mapaglarong ngisi sa aking labi. "Tama lang ang ginawa mo Alex. Huwag mo na hayaang tapak-tapakan ka pa nila. Pagkakataon mo na 'to para patunayan sa kanila na mali ang paraan ng panghuhusga nila sa akin noon." Ito na lamang ang mga binitawan kong salita habang inaayos ko ang aking postura. Ayaw ko ng magpaapekto sa lungkot. Hindi na ako papayag na muli pa nila akong maliitin. Habang nakatitig ako sa salamin ay kaagad akong nagulat nang may marinig akong sigawan ng mga bata mula sa labas ng comfort room. Sigaw ng masakit na pag-iyak. Nagmadali akong lumabas, at pagkabukas ko nga ng pinto ay bumungad sa akin si Veca na sinisigawan at sinasaktan ang mga bata. Sumagi sa isipan ko na baka ito na ang mga anak nila ni Julian,
[ Alex P.O.V.] BAGONG UMAGA, BAGONG YUGTO sa aking buhay. Marahan ko noon na inaayos ang aking sarili. Bumagay ba sa akin ang office suit na 'to? Alex magagampanan mo ba 'to? Ito na lamang ang naging tanong ko sa aking sarili habang nakatitig sa salamin. Kasalukuyan ngayon ako nag-s-stay dito sa mansion nina Brent, isa na rin itong hakbang para magpanggap kaming mag-asawa. Maya-maya lamang ay kumatok si Mrs. Magda at kaagad ko naman siyang pinagbuksan ng pinto. "Good morning po," bati ko habang nakangiti. Mrs. Magda was stunned nang makita ang aking itsura. "Oh wow, very strong and sophisticated...ano, ready ka na ba? Huwag kang kabahan hija. For now, itu-tour muna kita sa loob ng company at ipapakilala sa mga board members at sa mga employees ko, cheer up hija, you can do this," ani Mrs. Magda na lalo pang nagpapalakas ng loob ko. "Hindi ko po maiwasan na kabahan." Saad ko. "C'mon hija, mawawala na ang kaba mo kapag ikaw na ang chairwoman okay? Halika, puntahan
[Alex P.O.V.] "Hey Alex... I heard that. Did you just say you love me?" pag-uulit ni Brent habang hawak ang aking mga kamay. Wala akong ibang naging tugon kung hindi ang isang matamis na ngiti at pagtango. After that ay nakita ko rin siyang bumulusok sa tuwa at niyakap niya ako ng mahigpit. "Final na iyan? Sure na ba iyan?" paninigurado niya. "Yes Mr. Moore, sure na sure." "Yes!" aniya. "Parang gusto ko na tuloy na pagkalapag ng eroplano sa bansang Greece ay idederetso na kita sa altar," sabik niyang saad. "Hmm, ikaw talaga. Bago ang lahat ng iyon, gusto ko munang magpalakas ka okay? Huwag kang mag-alala. Nasa tabi mo lang ako," saad ko habang hawak-hawak ng isang palad ko ang kaniyang pisngi. He immediately grab my waist at tila wala ng katapusan ang pagtitig sa akin ni Brent. Ngayon parang mas lumabas ang sweet na side na pag-uugali ni Brent at hindi ko maikakailang nakakaramdam ako ng kilig. "You know what mahal...parang nabunutan ako ng tinik nang pasimpl