Third person point of vew"May ginawa ba akong kasalanan sa diyos?" Tanong niya habang nakatingin sa kawalan.Nasa hospital sila ngayon dahil nawalan ng malay si Alisson at mula pa kaninang 6 am ay hindi pa ito nagigising mag a-alas sinco na ng hapon.Nilapitan siya ng Mommy niya at hinawakan siya sa balikat, "wala kang kasalanan anak, napakabuti mo," sambit nito sa kaniya."Then bakit pinapahirapan niya kami ng ganito?"Humigpit ang hawak niya sa papel na ibinigay sa kaniya ng doctor, the paper consist of the two test result na ginawa kay Alisson. The first result says na bumalik ang cancer nito at alam iyon ni Alisson dahil nagpatest na ito last month pa, pero hindi lang iyon ang nalaman niya sa test dahil sa pangalawang test na ginawa ngayon ay may nakita na hairline crack sa bungo nito na hindi matukoy ng doctor kung saan nito nakuha. Ang hinala niya ay baka may kinalaman ito sa nangyaring pansamantalang pagkawala niya kahapon.Hinarap niya si Alisson at mahinang sinuntok ang dib
Third person point of view"Wow, what a happy family!"Mabilis na napatayo si Leslie pagkakita kay Ethan na nakatayo sa tapat ng nakabukas na pinto. Masama ang tingin na ipinupukol nito sa kaniya, "what are you doing here Ethan?" Tanong niya. Mabilis na hinawakan niya ang anak niya at kinausap ito, "Alliyah go to your grandparents, we'll be there in a bit," nakangiting utos niya sa anak niya.Napatingin sa kaniya ang anak at kaagad na bumakas ang pagdadalawang isip sa mukha nito pero kalaunan ay tumango din ito at lumabas ng walang tanong.Pinanood niya ang anak niya habang lumalabas at mukhang ganon din si Ethan dahil nakita niya itong bumaling sa kaniya."Tch!" tanging nasambit nito bago nang-uuyam na napatingin sa kaniya."Ethan, w-what are you doing here?" Kinakabahan na tanong niya.Tinignan niya si Alisson at nakita niya ito na naghahanda ng tumayo. Mabilis na kumilos ang mga paa niya para lapitan ito at tulungan.Napalatak si Ethan, "bilib naman ako sa iyo, five years old na
Third person point of view"Anak!" Dinig niyang tawag ng Mommy niya habang tumatakbo siya palabas ng hospital.Mula sa likuran niya ay dinig niya ang mga yabag nito, kaya naman mas binilisan niya ang pagtakbo para hindi siya maabutan."Hindi mo kailangan na tumakbo, Mommy mo ako, pwede kang umiyak at magsabi sa akin ng mga problema mo."Tuluyan siyang napahinto at napasalampak nalang sa semento habang lumuluha.Habang umiiyak siya ay naramdaman niya ang mahigpit na yakap nito mula sa likuran niya."Iiyak mo lang iyan pero huwag kang susuko, dahil kapag sumuko ka ay paano na yung mga pangarap na binuo niyo ni Alisson ng magkasama," sambit ng Mommy niya habang hinihimas ang likod niya."A-Ang s-sakit M-Mommy, b-bakit k-kailangan niya kaming ipaubaya sa iba?" Tanong niya habang patuloy sa pagtulo ang luha."Kasi natatakot siya na baka hindi ninyo kayanin kapag wala na siya."Napaangat ang tingin niya ng marinig niya ang isang boses na puno ng lambing. Mas lalong tumindi ang pag-iyak niya
Third person point of view"H-Honey, w-we w-will get her back. We will do everything in our power to bring Alliyah back," assurance ng Mommy ni Alisson.Pero kailan? Kailan niya mababawi ang anak niya? Iyan lang ang tanging tumatakbo sa isip niya habang nakaupo lang siya sa malamig na tiles ng lobby nitong hospital."Anak halika na," may pagmamaka-awang sambit ng Mommy niya at inalalayan siyang tumayo pero hindi na niya kaya pakiramdam niya ay napako na siya sa kinauupuan niya."Mommy pabaya ba akong ina?" Tanong niya habang nakatulala lang sa kawalan.Nakarinig siya ng magkakasunod na pagsinghap at paghagulgol kasabay ng mainit na bisig na yumapos sa nanlalamig niyang katawan.Unti-unting nanlabo ang mga mata niya sa pagbabadya ng kaniyang mga luha. Dahan-dahan siyang napatingin sa may-ari ng pamilyar na init at ang mga luha niyang kanina lang ay nagbabadya ng tumulo, ngayon ay parang ilog na rumagasa."A-Alisson, s-s-sorry," umiiyak na paghingi niya ng sorry dito.Umiling ito at ma
Third person point of viewMabilis na lumipas ang mga araw at sumapit ang linggo na wala pa rin ideya sila Leslie kung nasaan ang anak nila.Nawawalan na siya ng pag-asa na makita pa ang anak nila, maging si Alisson ay unti-unti ng nanghihina gawa ng hindi na ito nakakatulog at ng sakit nito."Love, kumain ka naman kahit konti," pakiusap ni Alisson sa kaniya.Hindi siya pumayag o tumanggi man lang. Nanatili lang siyang nakatulala habang iniisip kung saan siya nagkulang."Alisson, can I talk to my daughter?" Nakarinig siya ng yabag na palayo at magaan na pagbukas at pagsara ng pinto.Lumipas ang ilang sandali ay magkakasunod na pagbuntong hininga ang narinig niya."What the hell is wrong with you!?" Singhal na tanong ng Mommy niya sa kaniya.What the hell is wrong with me? Ilan lang iyan sa mga naririnig niya simula nung mawalan siya ng gana sa buhay dahil sa pagkawala ng anak niya. No will one will understand what she is going through."A-Anak." Nabasag ang boses ng Mommy niya at wa
Third person point of viewKinabukasan ay nagtipon-tipon sila Leslie sa basement ng bahay nila ni Alisson para pag-usapan ang gagawing pagliligtas sa anak nila. Kaharap nila ang maraming pulis at mga tauhan ng Daddy niya at Daddy ni Alisson."Casa Bella, diyan niya dinala ang anak ninyo," imporma ni Bran sa kanila.Napatingin siya kay Bran na bakas pa rin ang mga galos at pasa sa mukha dala ng pambubugbog dito ni Alisson.Nagpakawala siya ng malalim na buntong hininga at ibinaling ang tingin sa lugar na itinuturo nito sa mapa na nakalatag sa isang malaking mesa.Nabuhayan siya ng loob at nagkaroon ng pag-asa dahil sa lugar na itinuro ni Bran. Makikita ka na din namin anak konting hintay na lang."Ilang ang tauhan na mayroon siya?" Tanong ni Alisson.Nag-angat siya ng tingin dito at nakita niya na ang paningin nito ay nasa mga tauhan ng Daddy niya."A hundred and fifty, fifty of them came from a gang na may utang sa kaniya and another set of fifty are retired soldiers and the remaining
Third person point of view"Handa na ba ang lahat!?" Umalingawngaw ang malakas na sigaw ni Bran habang nasa harapan ng nasa dalawang daang katao na makakasama para iligtas ang anak nila sa kamay ni Sheena. Si Bran ang nakatakdang mamuno sa mga ito dahil ito ang nakakaalam ng lugar.Although kinabisado na nila ang mga possible exits and entrance ay kailangan pa rin nila ng mas may alam sa pasikot-sikot sa lugar.Pagkatapos ng maikling meeting ay nagsimula ng lumabas ang mga ito, palabas na rin sana si Alisson ng hawakan niya ang braso nito."Saan ka pupunta?" Tanong niya dito.Nagbuntong-hininga ito at nag-iwas ng tingin."Alisson!" She said in a warning tone.Kaagad itong namutla at lumikot ang mga mata.Nakaramdam siya ng inis dahil hindi nito magawang sagutin ang tanong niya. Pero deep inside her ay may ideya na siya sa plano nitong gawin."Alisson, I am asking you kung saan ka pupunta?" Madiin na tanong niya.Magkakasunod itong napalunok, "I-I'm going with them," nauutal na sagot n
Third person point of viewTakot. Iyan ang lumalamon sa buong pagkatao ni Alisson habang nakatingin sa siya sa anak niya.Hindi niya alam kung ano ang gagawin, para siyang mababaliw."D-Daddy," tawag nito ng magtama ang kanilang mga mata.Kusang kumilos ang mga paa niya papasok ng lugar pero mabilis na may humila sa kaniya papunta sa isang sulok."Nagpapakamatay ka ba!?" Singhal ng Daddy ni Leslie."Bitawan mo ako. Yung anak ko, kailangan niya ako!" Sigaw niya dito at winaksi ang mga kamay nito na pumipigil sa kaniya."At ano ang gagawin mo? Magpapakamatay ka? Sa tingin mo ba ay maililigtas mo ang anak mo kung pinaulanan na ka nila ng bala. Sa tingin mo ba bubuhayin ka ng mga iyan? Hindi ka nila bubuhayin kahit na ikaw pa ang anak ng presidente!" Singhal ng Daddy ni Leslie.Natahimik siya at nanghihingi ng tulong na tumingin siya sa Daddy niya pero mariin itong pumikit at bumagsak ang balikat, "I can't son, tama ang tito Dominador mo, hindi tayo pwedeng magpadalos-dalos," sagot ng Dad
Third person point of viewFive months later..."Alisson!!!" Sigaw ni Leslie ang pumuno sa buong delivery room. "Fvck! Fvck! My wife," malulutong na napamura si Alisson habang kinakabahan na nagpapabalik-balik siya ng lakad sa harapan ng delivery room. Kasalukuyang nasa loob ng delivery room si Leslie dahil manganganak na ito sa bunso nila. Hindi niya alam ang gagawin, kanina pa niya tinawagan ang parents nila pero ang sabi ng mga ito ay nasa cavite pa dahil sa isang business trip. Na-stuck daw ang mga ito sa traffic."Calm down bro," pagpapakalma ni Arisson sa kaniya.Napatingin siya dito at sa asawa nito na kalmado lang na nakaupo sa isang mahabang metal na upuan."Paano ninyo nagagawang maging kalmado? Nasa bingit ng kapahamakan ang asawa ko?" Hindi makapaniwalang tanong niya sa mga ito.Pinagtaasan siya ng kilay ni Joana Mei bago inirapan, "napagdaanan na ni Leslie iyan sa una ninyong anak kaya pwede ba kumalma ka dahil baka sipain kita palabas!" Singhal nito sa kaniya.Nanghihin
Third person point of view"Mommy, you are so beautiful po."Nakatayo si Leslie sa harapan ng nakasaradong pinto bg simbahan kung saan mangyayari ang kasal niya ngayong araw.Puno ng kasiyahan ang puso niya habang katabi niya ang anak niya pero ramdam niya na parang may kulang. Isa sa mga naging tradisyon ng filipino na kasama ang magulang sa paglalakad sa altar pero ngayon ay iba dahil anak niya ang kasama niya."You are crying Mommy," komento ng anak niya.Pinalis niya ang luha niya at nakangiting tinignan niya ang anak niya, "huwag mong intindihin si Mommy anak miss lang niya yung mga Lolo's and Lola's mo," sagot niya dito.Malawak na ngumiti ang anak niya sa kaniya, "let's go na po Mommy!" Excited na sambit nito at inakay siya.Napapantastikuhan na tinitigan niya ito pero kalaunan ay ngumiti nalang siya at nagpatangay sa ginagawa nitong pag-akay sa kaniya.Nagsimula silang maglakad papunta sa nakasaradong pinto ng simbahan."Mommy wait lang po," anito na pinatigil siya sa paglala
Third person point of viewOne year later..."Alliyah, pakikuha nga anak yung iluluto ni Mommy doon sa ref!"Isang taon na ang nakakalipas simula nung talikuran nila ang marangyang buhay. Kasabay ng pagtalikod nila sa buhay na kinalakihan ay tinalikuran din nila ang mga tao na naging parte niyon.Hindi niya masasabi na naging madali ang buhay nilang mag-anak dahil sa totoo lang ay sobrang hirap. Ilang beses niyang tinangka na magsabi sa mga magulang niya pero hindi niya magawa dahil hindi pa niya kayang harapin ang mga ito.Sobrang sakit nung mga nangyari, marami ang nagbuwis ng buhay at hindi niya matanggap na isa siya sa mga dahilan kung bakit nagawa ng mga malapit sa kaniya ang manakit ng iba.Pero may kasabihan nga na time heal all wounds at masasabi niya na sa loob ng isang taon ay natanggap na niya ang lahat at handa na siyang igawad sa mga nagkasala ang kapatawaran."How are you my lovely fiance?" Bulong nito habang nakaakbay sa kaniya at ginagawaran siya ng magagaang halik sa
Third person point of viewBANG!"Aahh!" Sigaw ni Aragon kasabay ng pagluhod nito sa semento dahil sa tama ng bala nito sa binti."Stop running, because you have nowhere to run," ani West habang pinapanood si Aragon na nagpupumilit makatayo ng tuwid.Dahan-dahang naglakad si Aragon pagkatapos makuha ang balanse na kailangan nito, pero hindi pa ito tuluyang nakakahakbang ay muli itong bumagsak kasabay ng muling pag-alingawngaw ng putok ng baril."Give up already, kasi hindi ka na magtatagal." Napahiga si Aragon sa marumi at magaspang na sementadong kalsada. Nakangiti itong tumingin sa kaniya, "kill me now!" Pang-uudyok nito sa kaniya.Humigpit ang hawak niya sa baril at magkakasunod siyang napailing, "I can't," sagot niya dito.Tumalim ang mga mata nito, "kill me!!" Mas malakas ng sigaw nito na wala na ang pag-uudyok. Nakikita niya ang pagod sa mga mata nito, kung sa ibang pagkakataon lang ito ay baka hindi na nito kailangan na sabihan siyang patayin ito dahil bago pa bumuka ang bibi
Third person point of viewBANG!"Aaahh..." Sigaw ng mga tao na nasa loob ng hospital room ni Leslie kabilang ang mga nurses na nagra-rounds para tignan siya pagkatapos marinig ang alingawngaw ng putok ng baril.BLAG!"UGH!" Dinig nila ang malakas na kalabog ng pagbagsak kasabay ng pagdaing. Dahan-dahan niyang ibinaling ang mga mata niya sa pinanggalingan ng tunog at nahintakutan siya nung makita niya ang isa sa mga nurse na hawak ang tagiliran na punong-puno ng dugo."Mommy!!!" Pagpalahaw ng anak niya na nakatingin sa nurse na nakahiga sa sahig habang naghahabol ng hininga."Sh*t!" Mura ni Alisson at mabilis na niyakap ang anak nila bago itinago sa likuran nila."Bakit niyo ba ginagawa ang bagay na ito!?" Sigaw ni Leslie sa dalawang kabataan na nasa harapan nila at tinututukan sila ng baril.Tahimik lang silang nagkakasiyahan ng pamilya niya ng bigla nalang bumukas ng malakas ang pinto ng kwarto at pumasok ang dalawang lalaking ito at nagsimulang pagbabarilin ang mga kasangkapan sa k
Third person point of view"Papatayin kitang hayop ka!" Sigaw ni Dominador at mabilis na sinugod ang bagong dating na bisita.Kaagad na pinigilan ni West at Walter si Dominador sa pagsugod nito."Ano ang kailangan mo dito Aragon Costales?" Matalim na tanong ni Prim sa nakangising bisita.Mas lumawak ang ngisi ni Aragon, "chill guys! Masyado kayong mainit," Natutuwang sambit nito habang nagtataas ng kamay bilang pagsuko.Sa halip na matuwa ay nakaramdam ng inis ang mga miyembro ng black organization."Hindi ka pupunta dito para lang sa wala Aragon kaya huwag mo ng aksayahin pa ang mga oras namin at sabihin mo na kung ano ang pakay mo dito?" Inip na tanong ni Nero.Sa lahat ng miyembro ng Black Organization si Nero ang isa sa mga mainipin at literal na mainitin ang ulo at laging napapasama sa gulo.Nagkibit muna ng balikat si Aragon at dahan-dahan na naglakad palapit sa pang-isahang sofa at prenteng naupo doon.Pinanood nila ang bawat galaw nito habang pinapanatili ang pagiging alisto l
Third person point of viewDahan-dahan na nagmulat ng mata si Leslie at kulay puting paligid lang ang bumungad sa kaniya.Patay na ba ako? Tanong niya sa sarili habang iginagala ang tingin sa kulay puting paligid."Love! Thank god you are awake!" Dinig niyang bulalas ni Alisson at mahigpit siyang niyakap.Humiwalay ito sa kaniya at hinawakan siya sa magkabilang balikat at sinuri."W-Where am I?" Tanong niya dito habang iginagala ang paningin sa buong paligid."Hospital, you have been sleeping for forty eight hours," sagot nito."Forty eight hours!?" Hindi makapaniwalang bulalas niya na kaagad naman tinanguan ni Alisson. "No wonder I felt terrible," sagot niya.Habang nakatingin siya dito ay isa-isang bumalik sa kaniya ang mga nangyari. Magkakasunod na tumulo ang luha niya at saka siya magkakasunod na umiling, "Alisson, why is this happening to me or to us? Am I a bad person?" Magkakasunod na tanong niya.Mabilis siyang kinabig ni Alisson at niyakap ng sobrang higpit. "Shh, Love you a
Third person point of viewOne month has passed at nakalabas na si Alisson ng hospital pero hindi pa rin tuluyang naghihilom ang mga sugat nito."Hey, you are always busy. What are you up to?" Tanong ni Alisson sa kaniya.Ngumiti siya dito, "planning our wedding again," she said in a duh tone bago ngumut at dinugtungan, "this time I wanted to make sure na wala ng manggugulo," aniya.Niyakap siya nito mula sa llikuran at ginawaran ng halik sa pisngi pababa sa panga niya hanggang sa leeg.Napahinga siya ng malalim kasabay ng pagtingala niya para mas bigyan ito ng laya na mas mahalikan siya."Date tayo?" Tanong nito."I can't, I have a meeting with the designer in-," she paused to look at her wristwatch. "Oops! Ngayon na pala, bye!" Nakangiting bulalas niya at tumayo na leaving him shocked."Can't the designer wait, can she?" Nakasimangot na pigil nito sa tangka niyang pag-alis.Hinarap niya ito at nakangiti na inilingan, "I can't for now, date later?" tanong niya dito. Wala itong nagawa
Third person point of view"Satisfied?" Nang-iinsultong tanong ni Prim sa ginang na nakaluhod sa bowl habang nakataas ang bestida nitong suot at nakababa ang panloob."Hayop ka!" Sigaw nito habang umiiyak pero nanatili pa rin nakaluho sa harap ng kubeta."Aren't you the same for wanting to kill an innocent Dela Constancia. Did you even know who they are?" Magkasunod na tanong niya habang napapakunot ang noo. Alam niya na may nagawa si Leslie na bagay na masakit para sa pamilya nito pero hindi biro ang pinagdaanan ni Leslie sa kamay ng anak nito at hindi niya hahayaan na may mangyaring masama sa anak ng kaibigan niya."Innocent? You called a killer innocent!?" Hindi makapaniwalang tanong nito habang masamang nakatitig sa kaniya."Then who is innocent to you? Your manipulative daughter, your demonic daughter? Yun ba ang inosente para sa iyo, yung anak mo na nagbayad ng tao para gahasain ang isang sampung taong gulang na bata at ang nanay nito. Iyon ba!?" Galit na tanong niya at bago pa