Sorry po sa mga nakabasa na, paki-refresh po. New updated chapter po 'to, nagkamali po ng na post. Salamat po sa pag-intindi.
Danie POV “Danie, may pasok ka?” “Wala naman po. Kailangan ko lang pumunta sa bayan para sa mga pinapaayos na bagong makinarya.” Sagot ko habang may hinahanap sa bulsa ng bag ko. “Ay, ganoon ba ga? Ito oh— baunin mo para nang ikay may makain habang naghihintay.” “Salamat ‘ho. Sige ‘ho alis na ako. Baka kunin pa ni Popoy ang baon ko.” Inilabas ko ang maliit na notebook na pinaglalagyan ko ng mga contact informations na kailangan ko. Nagtawanan kaming lahat. Si Popoy ang nakatokang driver ko pag-aalis ako ng hasyenda. Napakamot siya sa kanyang batok at dinepensahan ang sarili. Hindi pa ako ganoon kahusay magmaneho at— takot pa sa mga naglalakihang mga sasakyan. Ewan ba, ninenerbyos ako sa tuwing may bubusina sa kalsada. Pakiramdam ko, pinapatabi nila ako dahil sa sagabal ako at mabagal pa. “Ako Manang, wala? Kasama din naman ako ni ma’am Danie, ah.” Nguso niya sa hawak ko. “Ano? Pakiulit nga nang madagukan kita d’yan. Kanina ka pa kumakain, kung hindi pa ako naghiwalay ng manok, w
Danie POV “Mabuti naagapan. It could lead to mild stroke or worse pa.” Nakatayo kami sa labas ng pintuan kasama ang inaanak niyang doctor. Pinapaliwanag niya sa akin ang mga gamot at ilang dapat gawin. Nasa ‘di kalayuan si Manang. Sinenyasan ko siya at dali-dali itong lumapit sa amin. Para bang naghihintay lang siyang tawagin ko para makibalita. Lahat naman ‘ata, nag-aalala sa naging kalagayan ng Don. “Sa ngayon, pahinga muna siya. Make sure na nakakainom siya ng gamot niya, sapat na tubig, at pahinga. Makakatulong din na hindi muna siya lumabas ng kwarto. Mag-stay sa malamig na lugar, makakatulong ‘yon para hindi siya hingalin. Sa init kasi ng panahon ngayon, marami talagang inaatake bata man ‘yan, ano pa kaya ang edad ng Ninong, 67 na siya.” Huminga ako ng malalim at nagpasalamat sa kaniya. Iginapayan siya ni Manang palabas ng mansion. Tumayo lang ako sa harapan ng nakasaradong pintuan. Tinititigan iyon na parang nakikita ko ang loob lalo na ang nakahiga niyang katawan sa malapad
Danie POV“What’s that face?”Huminga ako ng malalim, ngumiti ng pilit at inayos ang mga papeles sa harapan ko. Naghalo na ang mga lecture, mga documents sa hasyenda at ilang pang mga bills receipt na kailangan ko i-dokumento para sa monthly financial report ng hasyenda.“Wala naman.” Mababang energy na sagot ko. Umupo siya sa harapan ko, ibinaba ang hawak na tungkod sa kabilang upuan kaharap niya.Maayos na ang lagay niya pero may paminsan-minsan na tumataas ang kanyang BP. Mas mabilis na din siyang mapagod ngayon. Natuwa siya sa kanyang bagong improved na office/ bedroom. I made sure na kung may meeting kami sa office niya o sa zoom, hindi siya maaabala sa kanyang pagtulog. O minsan, sa garden na namin iyon ginagawa o sa taas sa living room para hindi siya maistorbo. Hindi na niya kailangan akyat panaog pa na talaga namang nakakapagod.“You look exhausted.” Aniya sa pabirong paraan.Tinignan ko siya mula sa pagpapantay ng mga papel. Tinayo ko ito at ti-nap sa lamesa. Ang tunog na ‘y
Danie POV Katatapos lang ng klase ko ngayong araw sa university. Natanaw ko ang sasakyan at sa gilid nito nakaupo si Popoy, todo ngiti sa hawak na cellphone. Hindi niya namalayang nakalapit na pala ako sa harap niya. Dumukwang ako para makita kung ano ba ang tinitignan niya at iyon na nga— may ka-chat na babae. Malamang ito ‘yung babae sa coffee shop na minsan naming tinambayan para makagawa ng thesis. “Tsk! Sinagot ka na ba?” tanong ko, naniningkit ang mga matang binabasa ko ang ginagawa niya. “Hindi pa naman pero gusto niya daw ako.” Kinilig ang totoy! Patuloy siyang nagta-type ng isang. . . gumagawa ba siya ng poem o kanta? Ang haba, eh. “Kung ako ang babae, hindi ko babasahin ang ganyang kahabang text.” Napataas ang kilay na saad ko. Hindi niya ba ako napapansin? “Pinagawa niya ako ng poem para daw sa subject nila sa Filipino. Oh, irog ko, pag-ibig ko’y damhin mo. . . madam!” gulat na napaangat ang tingin niya sa akin. Napatayo siya, tinago ang cellphone sa kanyang likuran. “
Danie POVGumegewang ang balakang niyang papalapit sa amin. Sumasabay sa hakbang niya ang kanyang mamahaling handbag. Lumalaylay ang scarf nito sa sementadong sahig.“Dear, kamusta ka na?” Tumayo siya sa harapan namin. Bahagyang sumulyap kila Sita, may pagtatanong sa mga mata niya.“Lucinda,”Bineso niya ang Don sa likod ko, dahil nasa harap ako nito, humakbang ako pagilid, iniwasan na matamaan sila. Pinagmasdan ko ang ekpresyon ng Don, walang gulat sa mga mata niya. Takot ang nakikita ko doon— kung tama ako.“Ah! Nakakapagod ang biyahe dito. Ang init and I can’t breathe properly; para bang may mabaho sa paligid.” Umakto siyang nababahuan. Tinakpan ang ilong niya ng kanyang mga nakatikwas na mga daliri.Umusog ang dalawa sa tabi ko, pa-simple nilang inamoy ang mga damit at kili-kili nila.“Hindi ako. Ikaw ‘ata ‘yon.” Ani ni Sita.“Lucinda, bakit ka nandito?” tanong ng Don pagkahiwalay ng mga pisngi nila.“Hello! Nice seeing you again ex-husband for— how many years again? 15 years?” U
Danie POVSa mga sumunod na araw maaga akong pumapasok sa eskwela, as in madilim pa! At halos sa labas na nagta-trabaho sa farm. Hangga’t maaari hindi ako sa hasyenda maglalagi, kung nasaan ang pamilya ng Don. Pakiramdam ko kasi, intruder ako.Huminga ako ng malalalim, antok na antok. Mag-uumaga ko nang natapos ang thesis ko! At ngayon, kailangan ko gumawa ng report sa kinita ng hasyenda sa buong buwan. Pagod. . . puyat pa ang buong pagkatao ko. Humikab ako. Para na akong zombie sa ayos ko. Naligo naman ako pero pakiramdam ko, ang lagkit-lagkit ko, nag-o-oily masyado ang mukha ko, walang maayos na ayos ang buhok, pinusod ko lang ‘to pataas, palayo sa mukha ko. Maluwag na shirts at pantalon na hindi ko alam kung bakit ko binili.“Arhmm. . .”Yumuko ako sa lamesang puno ng mga resibo at documents. Dinaganan ko ito kasama ang calculator. Sa laptop ko nagpa-play ang Spotify para malibang naman at hindi magmukhang sabungan ang paligid ko.Yes, nandito ako sa kulungan ng mga manok. Mga tuka
Danie POV“Ahm, sa ibang araw na lang siguro. Madami pa akong dapat tapusin at—”“Okay! Meet me at 6 PM sa garage.” Anya. Natulala ako sa sinabi niya at nagulat na lang nang ihagis niya ang itlog sa harap ko. Agad ko itong sinapo gamit ang dalawang kamay.Nanlalaki ang mga mata ko iyong nasapo sa tapat ng dibdib ko, agad ko iyon niyakap para maiwasan ang pagkalat nito kung basag man.Teka! Ano daw?“Hoy! Hindi naman ako nag-oo, ah?” sigaw ko. “Bingi ka ba?”Pambihita ‘to!Itinaas niya ang isang kamay, nakaturo ang hintuturo sa taas. Anong ibig niyang sabihin? Sinigawan ko muli siya. “Hooy!” pero huli na, nawala na siya sa paningin ko. Nakalabas na siya ng pintuan ng kural nang wala man lang lingon-lingon. Tangkang susundan ko siya. “Pumunta ka mag-isa mo! Mukhang manok!” sigaw ko sa inis.Napaka-antipatiko naman! Hindi pa naman ako pumayag may time and where na siya. Huh! Ganyan ba siya talaga? Well, laking America kaya siguro.Tsk!Totoo kayang anak siya ng Don? Maliban sa mata at ka
Danie POV“Hija, alam kong maaga ka kaya ito— pinaghanda na kita ng babaunin mo. May naluto na rin ako baka gusto mo mag-almusal muna?”Napalingon si Manang sa akin pagpasok ko sa kusina. Busy siya sa pagbabalot sa foil nang ipapabaon niya sa aking sandwich. Nandoon na rin ang thermostat tumbler ko na palagi niyang nilalagyan ng yelo at tubig. Inilagay niya sa isang lunch bag ang lahat ng ito, kita ang ulo ng tumbler ko dahil sa laki nitong pang-isang litro. Naglagay din siya ng isang saging doon at may pabaon pang-chocolate. Lumapit ako sa kaniya at tinignan ang nginuso niyang mga pagkain sa hapag.“Hindi na po Manang.” Tangi ko, binuksan ang ref at kumuha ng malamig na tubig doon. Kahit na mas gusto ko ang mainit na kape pampagising sa ‘di nakatulog na diwa ko kakaisip sa mga nangyari kagabi.May sinangag doon, piritong itlog, hotdog at ang paboritong almusalan ng Donya— bacon, oats na wala pang-timpla bukod sa slice strawberry, banana and blueberries on top. Nakaparada lang ito sa