I went back to the bed in which I had been sleeping. I caught a whiff of it. Trying to track out any evidence of a male because he isn't there, despite the fact that in most movies, a girl will wake up with a gentleman by her side after spending the night. Ano ba talagang nangyari? May nangyari ba talaga? Nakakainis naman na nakipag-one-night stand ako sa lalaking hindi ko man lang nasilayan ang mukha at pagkatapos ay iiwan ako sa ere.
Napasapo ako sa mukha ko, but I still tried my best to think. Tiningnan kong muli ang kama. Besides the scent of alcohol, there is also a pungent and recognizable smell present. The rate of my breathing increased. I have no idea what triggered this rapid change in my feelings toward the guy who was helpful to me the night before. Perhaps it's because I'm curious about what went down or whether anything significant occurred between the two of us yesterday night. Anong mangyayari sa akin kung mabuntis ako? Did he use protection? Ni hindi ko ba makikilala ang ama kung sakaling mayroon ngang naiwan sa sinapupunan ko? Teka nga muna, Jothea! Ano ba itong naiisip ko?
Is this a sign that I am panicking? Shit. I need to calm down. But it was only after I made the conscious decision to keep calm that I recalled something important.
I was holding a tie when I suddenly lost my balance and fell to the ground at the bar. After that, someone brought me here, and as I recalled what had just happened, my eyes became wider. When he was laying me on this bed, I loosened his necktie and kissed him on the lips. What the heck did I do?
Did I really do that? Have I just fucked and kissed a total stranger?
While I was holding my head, I blinked my eyes numerous times. Ibig sabihin, may nangyari nga?
Napapikit ako. This is cheating! The feeling of guilt is killing me now! Ano na lang ang sasabihin ni Professor Sybill, kapag nalaman niya ito? Matatanggap niya pa ba ako?
I was ready to get out of bed when I noticed that the bed was damp. B-bakit basa? Don't dare tell me! Did I take a shower before going to bed the other night? No, I always dry my hair using a blow dryer. But what if I wasn't able to because I was under the influence of alcohol?
I tried to remember everything while holding and pulling my hair in disgust while concentrating hard. Fuck. Fuck. Fuck. Wala akong maalala! May nangyari ba talaga? Nakakainis naman.
After I checked out of my stay, I tried to ask the receptionist who had rented the room for me, but she would not reveal their identity because the information is considered to be private. She simply mentioned that a wealthy patron who stayed there frequently had paid for it. I have my eyes currently closed. What should I do now? Kailangan kong makilala ang lalaking tumulong sa akin para malaman ko kung may nangyari ba talaga dahil hindi ako patutulugin ng kunsensya ko kung mayroon. Ano na lang ang idadahilan ko kay Professor Sybill kapag binalikan niya na ako?
After clearing my throat, I decided to take a cab to school rather than walk. A moment ago, as I was in the lobby, I checked the time and saw that it was already past seven in the morning. Hindi pa ako kumakain kaya medyo nagugutom na ako at nakakaramdam ng pagkahilo. Naalala ko, ang huling kain ko pala ay kahapon ng lunch pa.
I had a shower earlier before heading downstairs, and I was a little taken aback when a room attendant knocked to deliver my freshly washed uniforms. I had just gotten out of the shower at that time. I was surprised. Napaka-gentleman naman ng lalaking tumulong sa akin para maisip na palabhan pa ang damit ko. Nahihiwagaan na ako sa lalaking iyon, ah. At mayroong kung ano sa akin na parang gusto siyang makilala. Pero sa isang banda, hindi ko mapigilang isipin na baka si Professor Sybill ang nagligtas sa akin kagabi. Baka hindi lang ako nagkaroon ng chance na makita siya kasi ayaw niyang magpakita sa akin. Ewan! Naaaning na naman ako.
"Nandito na po tayo, Ma'am," sambit ni manong driver at napatingin ako sa Marcus University. Nandito na nga kami. Bumaba ako pagkatapos magbayad. Meydo nahilo-hilo pa nga ako. Mukhang naparami talaga ang ininom ko kagabi dahil ang lakas pa rin ng hangover ko. Parang binibiyak ang ulo ko. Sana lang hindi ako pagalitan ng prof na maaabutan ko. Teka nga, anong araw ba ngayon at ano ang first subject namin?
Napapikit ako nang mapagtanto na Wednesday ngayon at kung sinuswerte ka nga naman, si Ismael Mondalla ang prof namin. Parang sumakit kaagad ang batok ko pero hindi bale, kaya ko namang makipagsagutan sa kaniya.
The only sounds I could hear in the hallway were the clicks of my high heels as I walked down the hall. I was dressed in my uniform as I made my way down the corridor at a leisurely pace. It looks like everything around me is shifting.
Nang makapasok ako sa room, I was anticipating that Mondalla would yell at me, but he didn't, which left me perplexed. Even the people who were in my class seemed to be waiting for that, but they did not receive anything. Kung kaya't hinayaan ko na lang at hindi na ako nag-aksaya pa ng panahon para umupo. Napatingin ako kay Ismael. Anong nakain niya at hindi niya ako pinuna?
Napansin ko ang mga tingin ng kaklase ko, particularly Savannah, who appeared to be confused as well. Hindi siya tumitigil sa pagbubulong-bulong sa katabi niya. Akala niya naman, ikinaganda niya ang pagchi-chismis sa akin. She's not even prettier than my nails!
"So, foundation day is drawing near. Each section is responsible for putting together something similar to what you did at this time last year. The good news is that if you reached the most profitable booth, I would cheerfully exempt your section from the final examinations," Mondalla stated to the joy of my classmates. "But the bad news is that if your booth does not do well, some of you won't graduate."
Tsk. Gusto niya lang talaga akong ibagsak. Pero hindi iyon mangyayari dahil palaban ang section kung nasaan ako. Kahit hindi ako tumulong, alam kong kami ang mananalo sa most profitable booth this year. Our classroom president won't lay back to lose. She always claims perfection and the top. Kaya hindi ko kailangang mag-alala.
I let out a sigh of relief, and for a split second, I felt the weight of my eyelids. Hindi ko namalayang nakaidlip ako.
"Professor, I have missed you so much." I began to rip his necktie off and kiss him as I told him. I was in tears as I reached for his warm and red lips, which I hadn't enjoyed in a very long time. "Why did you have to leave me without a warning?" I inquired about it once again when I finally left his lips. Now that he is here and has come back, I can finally tell him how sad and miserable I am.
"You already know how much I love you, and you also know that I just can't imagine my life without you. I have neither friends nor family; you are the only person I have. Don't ever go away from me again, please. Dito ka na lang sa akin. Iyong pumalit sa 'yo, wala nang ginawa kung hindi pahirapan at pahiyain ako sa araw-araw. That substitute professor was terribly unkind to me. I really need you to stay here, Professor... I can't function without you, Sybill."
"He is not who I am."
"He is not who I am."I was startled awake by the sound of a low voice. I was so tired that it just hit me that I fell asleep in the class. I looked around while dabbing at the corner of my eyes that was filling up with tears and wiped away the rest of it. Napansin kong ako na lang ang naiwan sa classroom. So it was only a dream the whole time? Was I just dreaming of Professor Sybill?I felt a huge amount of sadness in my chest; even my throat was being blocked by something. My loneliness is suffocating me."It looks like you're awake now."I almost leaped when I heard a voice coming from behind me. Nang lingunin ko ito, I found Professor Ismael seated behind me on the chair. He was looking at me."You came to my class intoxicated and late, and all you did was nod off," litanya niya. I heaved a sigh. Para akong nawalan ng enerhiya at tinamad na makipagtalo sa kaniya. Masyado akong kinain ng hinagpis dahil sa panaginip ko kanina, idagdag pa ang pantasyang hindi ko na mararanasan sa tuna
Napakasama talaga ng ugali niya. Ano bang karapatan niyang pakialaman ang buhay ko at sabihing huwag sayangin ito sa isang walang kwentang lalaki?Tuluyan na akong lumabas ng classroom at nagmadaling pumunta sa malapit na comfort room para umiyak. Hindi ko na napigilan. Ang lahat ng mga luhang nagtago ng ilang araw at linggo, bumuhos itong lahat.I have no one else to turn to. At kahit sirain ko ang buhay ko, walang mayroon ng paki.*****Lumipas ang isang linggo at muli, makakaharap ko na naman ang Ismael na iyon pero may baon ako—baon ko ang paghihiganti. Sa lahat ng mga sinabi niya sa akin lalo na ang mga katagang hindi niya magugustuhan ang isang katulad ko. Nakakababa ng dignidad.Inagahan ko ang pasok sa klase at tama nga ako naroon na siya kahit wala pa ang mga kaklase ko. Abala sa paggamit ng laptop.Napangisi ako. Agad kong binuksan ang dalawang butones ng unipormeng suot ko tsaka ako naglakad sa harap niya. Maikli rin ang suot kong palda na siyang hapit na hapit na bumabakat
Wala na akong nagawa kung hindi ang sundin si Ismael. I was following his steps kahit hindi ko alam kung saan kami papunta. Tsk. Ano bang kailangan niya sa akin?"Get inside my office."Napatingin ako sa pintong tinutukoy niya. Ito ang opisina ni Professor Sybill. Bumigat ang paghinga ko. Bumabalik sa alaala ko ang lahat maging ang pangungulila ko sa kaniya.Ismael noticed that I wasn't in myself kaya hinawakan niya ang doorknob at binuksan ang pinto para sa akin. Nauna siyang pumasok habang ako'y nagdadalawang isip pa kung tutuloy sa loob. Ang hirap palang pumunta sa lugar na madalas mong puntahang kasama ang taong mahal mo ngayong hindi mo na siya kasama."Sit," utos pa ni Ismael kaya napatingin ako sa kaniya habang nakataas ang aking kilay. Napapansin kong para niya akong ginagawang aso, ah. Ang daming utos!"Why would I?" tanong ko."Then, just stand there. Sino bang mangangalay?"Umupo siya sa harapan ko kung nasaan ang table niya. Nakita ko ang nameplate ng pangalan niya. Anong
"So, bago ang lahat, may progress na ba sa paghahanap mo kay Professor Sybill? Baka naman hindi mo talaga siya hinahanap, ha? Baka iniisahan mo lang ako," litanya ko habang nilalayo sa akin ang mga libro at notebook. "I have my connections. And yeah, I forgot to tell you about this but this Saturday, he'll be at the bar where I saw you." Saturday? Sandali, that is our first anniversary. Why would Professor Sybill be there? Napakagat ako sa labi. Dahil ba umaasa siyang pupunta ako roon kahit hindi niya sabihin? Doon sa bar na siyang tinuro niya sa akin kaya doon din ako pumupunta tuwing tumatakas ako sa mundo. Makikita ko na ba talaga siya? Muli na naman akong naging emosyonal. Kita sa mukha ko ang sukdulang kaligayahan. Ngayon palang na may balita kung saan ko siya makikita ay sobrang saya ko na, paano pa kung makita ko na siya sa harap ko? "Anong oras? Pupunta ako." "Around eight in the evening. Sabi sa akin ng kaibigan ko, nagbook daw roon ng private room si Professor Sybill," p
"Miss Alvandra!" rinig kong sigaw ni Ismael mula sa malayo pero hindi ko siya pinansin. Patuloy lang ako sa maya't mayang pagbubukas ng pinto.I hold the doorknob of the last room. I felt the strong energy that the someone I was looking for is inside. I breathed out and was about to open the door when a warm hand stopped me."Let go of my hand, Ismael," I commanded as I stared into his eyes. "I don't know what you're trying to do but can you step out of my way?"Inalis ko ang kamay niya at binuksan ang pinto but it was locked."Nakakaabala ka lang sa guests. Let's get out of here."Umiling ako. "No, get the keys. He's inside, Ismael.""No, Miss Alvandra. This is enough. You need to calm down."Nakatingin ako sa kaniya nang pagalawin ko ang kamay ko. I knocked on the door. Many times. At wala nang nagawa pa si Ismael kundi panoorin na lang ako.Pigil-hininga kong pinagmasdan ang pintong unti-unting bumubukas habang nananalangin na sana ay naroon si Professor Sybill pero para akong pina
Napangiti siya. Tinanggal niya ang kamay niya sa underwear ko. Muli niya akong hinalikan nang puno ng pagnanasa habang ipinapalibot niya sa kaniyang baywang ang mga hita ko. Agad na pumulupot ang nga braso ko sa leeg niya. Nakakagulat ang lakas niya dahil nabuhat niya ako nang mabilis papunta sa kama nang hindi man lang binibitiwan ang mga labi ko.Inihiga niya ako sa malambot na kama habang patuloy na hinahalikan. Naghahalo na ang mga laway namin. Mamaya lang ay hindi na lang laway kundi pawis pati na rin ang katas ng aming mga pinaghirapan.Mabilis niyang tinanggal ang sinturon niya at ibinaba ang pantalon. Halos mawala ang kalasingan ko nang makita ko ang pag-aari niya."Are you blushing?" tanong niya na puno ng pang-aasar."H-hindi 'no? Kaya ba akong patapusin niyan?" Nagawa ko pang tumanggi kahit ako naman ang nagyaya.Tuluyan niyang tinanggal ang underwear ko at tsaka niya ipinasok sa akin ang pagkalalaki niya. Walang pasabi. Napatingala ako nang maramdaman siya sa loob ko. Dahi
Nakasiksik ang ulo niya when he give all of him inside me. Kinagat niya pa ang leeg ko na siyang napakiliti sa akin. Napapikit na lang ako sa taas ng ligayang tumapos sa akin.Hindi ko napigilang yakapin at nang umangat ang kaniyang ulo para tingnan ako ay hinalikan ko siya nang madiin. He responded like he still have a long way to go. At kahit ako ay gusto ko pa. Ayokong matapos ang gabing ito nang gano'n gano'n lang. Gusto kong sulitin lalo't siya lang ang taong nakapagpapatapos sa akin nang ganito.I pushed him and placed myself in front of him. As a reward for eating me, I should also do my part. I touched his shaft which in a sudden salute at me again. Napamura na lang siya sa naging reaksyon ng kaniyang alaga."Looks like it
Lumabas na ako ng shower room and I was surprised to see the food laid out on the table. It was a lot. Hindi basta-bastang umagahan lang dahil sa hina kong kumain, aabutin ito ng tatlong araw bago ko maubos."Come on, have a bite," masiglang sambit sa akin ni Mrs. Mondalla. She serves me the soup and also the soup spoon. I tasted it and it was really delicious. Natalo ng init nito ang nilalamig kong sikmura.Sandali akong napatigil sa pagkain nang mapansin ko ang nameplate sa kaliwang dibdib niya.Mrs. Silvia Estanislao. Kumunot ang noo ko at mukhang napansin niya iyon dahil napahawak siya sa nameplate niya.She smiled at me. "You must be confused. I am not his biological mother, Miss Alvandra. I am his