I remember that night when I planned to kill myself by suffocating myself with gas and turning my house into ashes. He was the one who saved me.
Kumawala ang luha mula sa mga mata ko.
"I always think about you, you know."
Napakagat ako sa labi ko, dahil maging ako'y nasasaktan kapag naaalala ang gabing 'yon. Lahat. Lahat lahat ng nangyari.
"Promise me you won't do that again."
Hinuli niya ang mga mata ko. Nakikiusap. Nagsusumamo.
"Answer me."
I nodded with all my intent to fulfill it.
He thrusts
He touched my labia and produced a circular motion around it before reaching my clitoris. He's teasing it and pinning his finger harder, making me delirious, but I tried my best to work on him. I want to satisfy him too while he satisfied me like this."I'm ready, Ismael," I informed him before standing up to put his warm cock inside my cave. Nanigas kaagad ang kalamnan ko. And I can't help but twitch in pleasure.This is so satisfying—a morning with breakfast like this.We were moving slowly and gently, letting out soft moans until we came. Habol-habol namin ang hininga bago muling halikan ang isa't isa. Mabuti naman at pagkatapos no'n ay hinayaan niya na akong makapag-agahan nang mapayapa."How's the healing
"Yeah, 'til six in the morning. Baby, don't stop; keep it coming. Make me feel so good so that I'll remember it tomorrow."Never will I let go of him. Never. Never again."I can't stop thinkin' about you. 5 stars every time that you come through. Oh my God, I must have gone crazy. Oh my God, I can't get enough, baby."Naramdaman ko ang pag-sway niya sa mga katawan namin. Mukhang nag-e-enjoy talaga siya sa moment naming dalawa. Umaga palang pero sagana na ako sa malakas na enerhiyang nagmumula sa pagmamahal niya. Busog na busog ako.Please don't wake me up. Don't wake me up from this dream."Did I hear it right? Am I your ocean and you're my star?" tanong ni Ism
Hindi naman talaga gusto ni Ismael ang maging presidente ng angkan nila, ako ang nagpumilit, pero ako rin ang nag-alis sa kaniya ng karapatan.Marami na siyang nagawa para sa akin, at marami na ring nawala sa kaniya para lang mahalin ako. Maging ako ay umalis sa kaniya, kahit na handang-handa siyang iwan ang lahat para lang sa akin.Muli akong tumunghay para tagpuin ang mga tingin niya. "Mahal na mahal kita, Ismael. Kung gusto mo nang takasan ang lahat, sasama na ako sa 'yo. Hindi na kita pipilitin pa sa bagay na ayaw mo. Hindi ko kailangan ng Ismael na presidente, hindi ko kailangan ng Ismael na mayaman, handa akong mahalin at alagaan ka kahit dumating ang araw na wala ka nang kayang ibigay sa akin. Ako naman ang magbibigay sa 'yo. Ako naman ang lalaban para sa ating dalawa."
"Let's get married when you're ready, Jothea," bulong niya sa akin. His voice sent shivers down my spine. Lalo na't ganoon pa ang sinasabi, kinikilig ang buo kong pagkatao."I am ready now, you know?"Natawa naman siya. "Really?"Sumulyap ako sa kaniya. "Oo kaya. Bakit ba palagi mo akong tinuturing na bata na parang mag-iiba pa ng desisyon? Kung nagpapakasal na tayo, eh, 'di sana hindi na tayo naghihiwalay."Siya naman ang natawa. "Because you always asked for it. What if we got married, and then one day, because of some issue, you chose to ask for separation again? Paano na ako?"Humarap ako sa kaniya. "Eh, 'di anakan mo na ako para wala na akong dahilan para humiwalay pa sa 'yo. Ikulong mo na ako sa 'yo. Iyon lang ang magagawa mo para sa matigas na ulong katulad ko."Natawa siya sa sinabi ko. Napabitiw pa siya sa akin dahil hawak niya na ang kaniyang tiyan. S
"Shall we?" tanong niya sa akin, habang inaalok ang kaniyang braso. Kinapitan ko naman 'yon. Kung noong una at pangalawang punta ko rito ay kinakabahan ako, ngayon tila mahihimatay yata ako sa kaba. Parang tatakas na ang puso ko mula sa akin. Dumeretso kami sa dining room kung saan nanghihintay si Sir Mikael, Ma'am Elisse, si mom and dad. Napalunok na lamang ako sa kaba dahil nakikita kong naroon ang magulang ko na kapuwa naghihintay sa pagdating namin ni Ismael. Ni minsan sa buhay ko ay hindi ito nahagip ng imahinasyon ko. This is fucking unbelievable."Jothea! You're back!" Agad na tumayo sa pagkakaupo ang mama ni Ismael para salubungin ako ng yakap. Kita sa mga mata niya ang galak. Hinaplos niya pa ang kamay ko, at napansin kong nawala sandali ang ngiti niya."Ismael, anak," pagbati niya naman sa lalaking katabi ko bago hinalikan ang magkabilang pisngi nito. "The food is waiting."Napatingin na lang ako kay Ismael. He pulled the chair for me. I am sitting beside him, while her mot
"I have already proposed to her, so you don't have to worry, Mr. Alvandra. Just like what you told me before, I will take care of all her financial needs."Nawala ang inis ko nang magsalita si Ismael. With those kinds of words, who wouldn't be touched? Pampakalma ko talaga siya."W-wait, did you propose to her already?!" Ismael's mom's voice was full of excitement. Napahawak pa siya sa kamay ng dati niyang asawa. "Did he propose to you?" tanong niya sa akin. Talagang tumayo siyang muli sa upuan para puntahan ako at muling tingnan ang kamay ko.Ngumiti ako at hindi ko na napigilang mapangiti nang makita ko ang masayang mukha ni Ma'am Elisse."He did, m-mom." I remember what she requested of me last time—to call her like that.Ipinakita ko sa kaniya ang kwintas ko kung saan naroon ang dalawang singsing—ang promise ring pati na rin ang diamond ring na ibinigay sa akin ni Ismael."Oh, God!" Napayakap na lang sa akin ang mama ni Ismael. "I thought this day would never come!" At tuluyan na
"I will still invite your parents to our wedding, Jothea."I sniffed before looking at him. He held my head and leaned it on his chest. I wrapped my arms around his waist as I felt his comforting warmth."They will come for sure," sagot ko habang umaasa na magbago ang isip ng mga magulang ako katulad ng pagbabago ng isip nila kanina. I don't want to walk in the aisle alone."Let's go to my room. I'll have you rest for a while."Tumango ako. Inalalayan niya naman ako sa kwarto niya. I really have to take some rest. Pakiramdam ko rin sa mga mata ko ay babagsak na ito sa pagod kaiiyak. Kinumutan niya ako habang nakangalungbaba siya sa gilid ko.He was staring at me as if he wanted to say something."What is it, Ismael?" tanong ko habang nakangiti sa kaniya.Umiling siya. "I was just amazed by how brave you really are. I feel like I need to be that brave too.""What do you mean?""Do you want to be the first lady of our clan, Jothea?" He offered, which made me stunned to speak."You mean.
"Hey, don't tell me you're allergic to flowers, but still, you gave me this?" Inilayo ko sa kaniya ang mga bulaklak. Nakakaawa naman itong taong ito. Mukhang kanina pa pinipigilan ang pagbahing. "It's okay. It will go away eventually. What's important is that I have flowers for you. Aren't you happy?""I am more than happy, Ismael. I appreciate your effort. Thank you." I kissed the tip of his nose. "But next time, don't sacrifice your health for this, okay? I'll be fine with artificial flowers if you really want to give me one."Hindi siya sumagot. "Ismael... Are you listening?""Alright, Madame."Binuhat niya ako bago dinala sa banyo. Sabay kaming naligong dalawa na parang mag-asawa. Hindi nawala ang paglalandian naming dalawa. Hindi ko alam kung magkakaroon ba ng isang araw na mananawa kami sa isa't isa. Pakiramdam ko, hindi.Pagkatapos no'n ay naglakad-lakad kami sa malawak nilang hardin. Hindi ako makapaniwalang ang ganito kalawak na lupain ay naapakan ng paa ko. Napakaganda ng k