"Kaya ko ‘yan----!" hindi natapos ni Kara ang sasabihin niya nang magsalita ulit si Clark.
"Sige na, tutulungan kitang buhatin si Cindy. Tatawagan ko lang ang driver para kunin ang kotse ko..." kinuha ni Clark ang kanyang telepono at tinawagan ang isang driver para kunin ang kanyang kotse...Pagkatapos, binayaran ni Clark ang kabuuang bayarin. Hindi na siya nag-aksaya pa ng oras… Tinulungan niyang buhatin ni Kara si Cindy, at nang makarating sila sa entrance ng restaurant, naroon na ang kanyang makinis, itim na kotse…Tinulungan ni Clark si Kara na ilagay si Cindy sa backseat, at pagkatapos noon, binuksan niya ang upuan ng pasahero para sa kanya…"Sumakay ka." maikling utos niya.Hindi na nagtangkang tumutol si Kara dahil sobrang pagod na siya.Habang pauwi na sila, tahimik lang sina Clark at Kara sa buong biyahe…=================Ilang sandali lang, nakarating na sila sa apartment ni Cindy.H"Clark, sana makalimutan na natin lahat ng masamang nangyari sa atin pitong taon na ang nakakaraan. Sana mapokus lang tayo sa trabaho natin." suhestyon ni Kara. "Oo naman. Sang-ayon ako na dapat mas pokus tayo sa trabaho natin." pilit niyang kumilos ng normal sa harap ni Kara habang sinasabi niya ang mga salitang iyon. "Salamat." sagot ni Kara. At dahil nagdesisyon na si Kara na gusto niyang magkaroon ng closure sa kanilang nakaraan, naisip ni Clark na wala nang pag-asa para sa kanila na magkaroon ng romantic na relasyon. Siguro ito na ang senyales na dapat niyang tulungan si Gale sa kanyang mga plano na ligawan si Kara. "By the way, libre ka ba bukas? Interesado akong i-extend ang kontrata ni Cindy sa kompanya natin, at siguro pwede nating pag-usapan ‘yan habang kumakain sa isang Italian restaurant?" lihim na nakakaramdam ng pagkakasala si Clark dahil nagsisinungaling siya nang diretso sa mukha ni Kara. "Talaga? Wow, matut
Nasa location shoot na si Clark kung saan gaganapin ang pag-shoot ng bagong commercial ni Cindy. Pigil ang hininga niya habang bumababa siya ng kotse. Agad na hinanap ng kanyang mga mata si Kara.. "Magandang umaga, Clark." Nagulat siya nang makita si Jessica, na pinakamatalik na kaibigan at dating Manager ni Kara… "Jessica!" bulalas niya. "Masaya akong malaman na naaalala mo pa ako… So, kumusta ka na?" tanong sa kanya ni Jessica. "Mabuti naman, salamat. Pasensya na, hindi ko sinasadyang maging bastos, pero nasaan si Kara? Manager siya ni Cindy, at dapat nandito siya, ‘di ba?" tanong ni Clark. "Oh, hindi mo ba alam? "Ano ang ibig mong sabihin? May kailangan ka bang malaman?" balik na tanong ni Clark, habang lalong kinakabahan. "Well, lumipad sina Gale at Kara papuntang London kaninang umaga." impormasyon ni Jessica. Biglang natigilan si Clark nang marinig niya si Jessica. Lih
"Tingnan ninyo, ayaw kong maging pinakap sikat o ang pinakamatalinong tao sa paaralan. Gusto ko lang maging isang normal na estudyante. Gusto ko lang magkaroon ng simpleng buhay sa kolehiyo, makuha ang aking Bachelor's Degree, makakuha ng maayos na trabaho. Yun lang." sabi ni Kyle, nang may matatag na tono. "Anuman ang gusto mong gawin, anak. Pero hindi ka ba gustong magkaroon ng masayang buhay sa kolehiyo? Tulad ng paggawa ng maraming kaibigan, pagpunta sa mga party, pag-date, o kaya'y paghahanap ng girlfriend… Huwag kang maging katulad ng tatay mo na naghintay ng 8 taon bago niya ako niligawan." pangungumbinsi ni Kara, habang binibigyan ang kanyang asawa ng isang nakakaalam na tingin. "At least, hindi ako isang asshole jock noong nasa kolehiyo ako." ganti ni Clark. "Hindi ako makapaniwala na ipinanganak ako sa mundong ito para maging referee ninyo… Pero anyway, sana hindi ka nagbabalak na sumama sa akin papasok sa campus dahil nakakahiya iyon para sa
"Tingnan ninyo, ayaw kong maging pinakap sikat o ang pinakamatalinong tao sa paaralan. Gusto ko lang maging isang normal na estudyante. Gusto ko lang magkaroon ng simpleng buhay sa kolehiyo, makuha ang aking Bachelor's Degree, makakuha ng maayos na trabaho. Yun lang." sabi ni Kyle, nang may matatag na tono. "Anuman ang gusto mong gawin, anak. Pero hindi ka ba gustong magkaroon ng masayang buhay sa kolehiyo? Tulad ng paggawa ng maraming kaibigan, pagpunta sa mga party, pag-date, o kaya'y paghahanap ng girlfriend… Huwag kang maging katulad ng tatay mo na naghintay ng 8 taon bago niya ako niligawan." pangungumbinsi ni Kara, habang binibigyan ang kanyang asawa ng isang nakakaalam na tingin. "At least, hindi ako isang asshole jock noong nasa kolehiyo ako." ganti ni Clark. "Hindi ako makapaniwala na ipinanganak ako sa mundong ito para maging referee ninyo… Pero anyway, sana hindi ka nagbabalak na sumama sa akin papasok sa campus dahil nakakahiya iyon para sa
"Madali lang para sa iyo na sabihin ‘yan dahil hindi mo naranasan na pagtawanan ng ibang tao dahil sa mukha mo. I mean, tingnan mo, ang ganda mo, at gusto ka ng lahat..." biglang sabi ni Mira. "Teka, sinabi mo bang maganda ako?" tanong ni Kyle, habang nakangiti nang malapad. Nararamdaman ni Mira na nag-iinit ang kanyang mukha, at alam niyang namumula na naman siya na parang tanga. Huminga siya nang malalim para pakalmahin ang sarili. "Tingnan mo, hindi ‘yan ang punto. Ang gusto kong sabihin ay, para sa isang taong tulad mo, na may normal na mukha, hindi mo maiintindihan ang pinagdadaanan ko..." pilit niyang nilinaw ang kanyang punto. "At kaya nga ginagawa ko ang aking makakaya para maintindihan ang sitwasyon mo, Mira. Kung patuloy mo akong itataboy, paano ko malalaman kung ano ang pinagdadaanan mo? Gusto kong malaman at maintindihan ang lahat tungkol sa iyo?" pilit na ipinaliwanag ni Kyle ang kanyang panig. Biglang naguluhan si Mira
Ang kanyang koleksyon ng mga bandanna at scarf ay nagbigay sa kanya ng pakiramdam ng ginhawa, proteksyon, at seguridad habang lumalaki siya. Parang hindi siya mabubuhay o makakaligtas kung wala ang mga ito… Tiningnan ni Mira ang kanyang repleksyon sa salamin, at mukhang… Okay naman siya. Hindi na niya kailangang maglagay ng anumang make-up o kahit ano dahil ang tanging makikita ng mga tao ay ang kanyang malaking birthmark. Pagkatapos ay kinuha niya ang kanyang pitaka, at bumalik kay Kyle na naghihintay sa kanya sa living room… ==================== Itinigil ni Kyle ang kanyang kotse sa harap ng isang malaking bahay. Batay sa GPS map ng kanyang kotse, ito ang tirahan ni Chelsea Summer, kung saan gaganapin ang party. "So… Narito na tayo. Handa ka na bang gumawa ng iyong grand entrance?" biglang tanong ni Kyle kay Mira. Hindi sumagot si Mira, habang nakatitig siya sa malaking bahay. Napansin ni Kyle na patuloy na pinu
"Hi, pwede ba kitang makausap nang saglit?" biglang tanong ni Chelsea. "Oo naman..." agad na pumayag si Mira, at hinintay niyang magsalita si Chelsea. "Ang ibig kong sabihin ay… Gusto kong makausap ka sa isang tahimik na lugar. Hindi dito. Punta tayo sa hardin, gusto mo ba?" suhestyon ni Chelsea. "Uh, sige." sagot ni Mira. Hiniling ni Chelsea sa kanyang dalawang kaibigan na sumunod sa kanila. Ngayon, papunta na sila sa hardin ni Chelsea, palayo sa ingay at sa karamihan… "Chelsea, maraming salamat sa pag-imbita sa akin. At pasensya na sa pagsira ko sa party mo. Kasi---!" hindi natapos ni Mira ang kanyang paliwanag nang biglang magsalita si Chelsea. "Paano ka naglakas-loob na magbuga sa damit ni Kyle! Hindi mo ba alam kung gaano kamahal ang shirt niya? Hindi mo iyon mabibili gamit ang iyong allowance! Baka hindi ka makakain ng isang taon para mabayaran iyon!" galit na sigaw ni Chelsea. "Dapat turuan natin
Samantala, galit na ginupit ni Kyle ang papel. "Ang childish naman ng ginawa ninyo! Anong problema ninyo kay Mira? Bakit ninyo siya binubully?" tanong niya sa lahat ng kanyang mga kaklase, habang mukhang frustrated. Walang sumagot sa kanyang mga tanong, habang nagpapanggap silang abala sa paggawa ng kanilang sariling bagay. Akmang magsasalita pa si Kyle pero hindi na niya nagawa dahil biglang pumasok ang propesor sa silid. Tiningnan niya si Mira, na halatang malungkot. "Magiging maayos din ang lahat, Mira." bulong niya, dahil nararamdaman niya ang sakit nito… ==================== Dumating ang oras ng tanghalian. Kasalukuyang nag-oorder si Mira ng kanyang pagkain sa cafeteria ng paaralan. Hiniling sa kanya ni Kyle na mag-order ng pagkain para sa kanya, dahil nasa library pa rin siya para ibalik ang mga librong hiniram niya dalawang linggo na ang nakakaraan. Gaya ng karaniwan nilang ginagawa, mag
Pagkalipas ng ilang taon, naging mas matibay at mas masaya ang relasyon nina Sarah at Martin. Ang kanilang pagmamahalan ay lumago at namulaklak sa gitna ng mga masasayang alaala na kanilang binuo sa paglipas ng panahon. Nagsimula sila ng bagong buhay bilang mag-asawa, puno ng pag-ibig, kasiyahan, at walang anumang problema.Ang kanilang renewal of vows wedding ay ginanap sa isang napakagandang vineyard estate sa Tuscany, Italy, sa gitna ng mga rolling hills at grapevines. Ang lugar ay para bang nagmula sa isang kwento ng fairytale—may mga luntiang halaman, mala-ginto ang sikat ng araw, at may banayad na ihip ng hangin na naglalaro sa mga dahon.Habang naglalakad si Sarah sa stone path na may nakalatag na puting petals, hindi niya mapigilan ang mga luha ng kaligayahan. Suot niya ang isang eleganteng wedding gown na gawa sa lace at chiffon, at ang kanyang buhok ay nakalugay na may mga maliliit na perlas na nagbigay ng simpleng kagandahan. Habang naglalakad siya sa aisle, nakatingin sa k
Pagkalipas ng ilang buwan ng masayang pagsasama nina Martin at Sarah, nagpasya silang magbakasyon sa Santorini, Greece kasama ang kanilang mga kaibigan: sina Tyler at Cassandra, pati na rin sina Kyla at ang kanyang asawa kasama ang kanilang kambal. Nais nilang maglaan ng oras para mag-relax, mag-enjoy, at lumikha ng mga masasayang alaala nang walang anumang problema—tanging kaligayahan at pagmamahalan lamang.Pagdating nila sa Santorini, agad silang bumungad sa nakakamanghang tanawin ng mga whitewashed buildings na may blue domes na nakaharap sa kalmadong Aegean Sea.Habang bumababa sa kanilang private villa na may infinity pool, hindi mapigilan ni Sarah ang mapangiti sa ganda ng lugar.“Oh my gosh… it’s even more beautiful in person,” bulong niya kay Martin habang hinahawakan ang kamay ng kanyang asawa.“I told you it would be magical,” sagot ni Martin, sabay halik sa kanyang noo.Pagkapasok sa villa, agad silang nagtanggal ng kanilang mga sapatos at naglakad-lakad sa malamig na marb
Pagkalipas ng ilang araw ng masasayang adventures sa Tuscany, nagpasya sina Martin, Sarah, at ang kanilang mga kaibigan na gawing espesyal ang kanilang huling araw sa villa. Nais nilang magdiwang ng isang engrandeng farewell party, puno ng tawanan, kasiyahan, at walang anumang problema—tanging mga ngiti at pagmamahalan lamang ang namayani.Nagising ang lahat sa masarap na amoy ng freshly brewed coffee at homemade croissants na inihanda ng villa’s in-house chef. Sa terrace, nagsama-sama ang grupo para sa kanilang Italian-style breakfast—mga flaky pastries, fresh fruits, prosciutto, at creamy cappuccino.Habang nagkakape, nagbigay ng ideya si Tyler:“Hey, why don’t we spend the morning at that lavender field we passed by yesterday? The kids will love it!”Sumang-ayon ang lahat at dali-daling nag-empake ng picnic basket na puno ng masasarap na pagkain at inumin.Pagdating sa lavender field, namangha sila sa ganda ng tanawin—isang malawak na karagatan ng purple blossoms na sumasayaw sa ih
Makalipas ang isang taon, nagdesisyon sina Martin at Sarah na dalhin ang kanilang pamilya sa isang masarap at romantikong bakasyon sa Tuscany, Italy. Kasama nila sina Lucas at Lily, pati na rin ang mga malalapit nilang kaibigan—sina Tyler at Cassandra, na ngayon ay may isang taong gulang na anak na si Emma, at sina Kyla at ang kanyang asawa, kasama ang kanilang kambal na apat na taong gulang.Nagrenta sila ng isang malaking villa na napapalibutan ng mga taniman ng ubas at mga olive tree. Sa kanilang bakasyon, tanging kasiyahan, pagmamahalan, at tawanan ang namayani.Pagbaba ng private van mula sa Florence airport, napatigil si Sarah sa ganda ng villa na kanilang titirhan. Ang mga pader nito ay gawa sa lumang bato, may mga bintanang may asul na shutters, at isang malawak na hardin na puno ng mga namumulaklak na bulaklak.“Oh my gosh, Martin! Ang ganda rito!” masayang sabi ni Sarah habang nakatingin sa paligid.“I told you, only the best for my queen,” sagot ni Martin, sabay halik sa ka
Limang taon na ang lumipas mula nang ikasal sina Martin at Sarah. Sa paglipas ng mga taon, lalong naging matibay ang kanilang pagsasama. Ngayon ay mayroon na silang dalawang anak: si Lucas, na pito na ngayon, at si Lily, isang tatlong taong gulang na malikot at masayahing bata.Mayroon na ring sariling restaurant empire si Martin—limang sikat na branches sa iba’t ibang bahagi ng bansa. Samantalang si Sarah ay nagtagumpay na rin sa kanyang art gallery, kung saan marami na siyang naging exhibit at nabenta ang kanyang mga obra. Ang kanilang buhay ay puno ng pagmamahalan, tagumpay, at saya.Maagang nagising si Sarah sa tabi ni Martin. Habang nakasandal siya sa dibdib ng asawa, marahan niyang ginuhit gamit ang daliri ang pangalan nito sa kanyang dibdib. Napangiti siya nang magising si Martin at hinalikan siya sa noo.“Good morning, my love,” bulong ni Martin sa paos na boses, halatang bagong gising.“Good morning, handsome,” sagot ni Sarah, sabay ngiti.Pagkatapos ng ilang minuto ng lambin
Tatlong taon na ang lumipas mula nang ikasal sina Martin at Sarah. Sa panahong iyon, mas lalo pa nilang napagtibay ang kanilang pagsasama at mas napatunayan ang tibay ng kanilang pagmamahalan.Ngayong araw, nagdiriwang sila ng ikatlong wedding anniversary sa kanilang bagong beach house, isang pangarap na kanilang natupad matapos ang maraming taon ng pagsusumikap. Kasama nila ang kanilang anak na si Lucas, na ngayo’y apat na taong gulang na, at puno ng sigla at kalikutan.Maagang nagising si Sarah sa amoy ng nilulutong almusal. Nang bumaba siya sa kusina, nakita niya si Martin na abala sa paghahanda ng kanilang paboritong breakfast-in-bed: crispy bacon, scrambled eggs, at pancakes na may maple syrup. Si Lucas naman ay nakaupo sa countertop, tumutulong sa paglalagay ng berries sa plato, habang puno ng pancake batter ang kanyang pisngi.“Good morning, my love,” masayang bati ni Martin sabay lapit kay Sarah at binigyan siya ng isang matamis na halik sa labi.“Happy anniversary.”Napangiti
Isang taon na ang lumipas mula nang ikasal sina Martin at Sarah. Sa kabila ng mabilis na takbo ng kanilang mga buhay—si Martin na abala sa pagiging head chef ng sarili niyang restaurant, at si Sarah na nagbalik sa pagsusulat ng lifestyle articles—hindi nila kinalimutan ang espesyal na araw na nagbuklod sa kanila.Isang araw bago ang kanilang anniversary, nagmamadaling umuwi si Sarah galing sa trabaho. Pagbukas niya ng pinto, nagulat siya nang makita ang mga maliliit na kandila sa sahig, bumubuo ng daan patungo sa dining area. Sa gitna ng mesa, may bouquet ng mga pulang rosas at isang liham na may nakasulat na:"Be ready by 6 AM tomorrow. Pack lightly. – M"Napangiti si Sarah at napailing. Alam niyang may sorpresa na naman si Martin.Kinabukasan, maaga silang bumiyahe. Sa loob ng sasakyan, hawak ni Martin ang manibela habang palaging lumilingon kay Sarah na nakatingin sa labas ng bintana, pinagmamasdan ang mga tanawin."Huwag mo nang piliting hulaan kung saan tayo pupunta," tukso ni Ma
Magkahawak-kamay sina Sarah at Martin habang naglalakad sa park, sinasamantala ang malamig na simoy ng hangin. Simula nang mag-beach getaway sila, lalong tumibay ang relasyon nila. Hindi na nag-aalinlangan si Sarah—sigurado na siya sa pagmamahal niya kay Martin.Habang naglalakad sila, biglang huminto si Martin at hinarap si Sarah."Anong meron?" tanong niya, nagtataka sa biglang paghinto ng nobyo.Ngumiti si Martin at inilabas ang isang maliit na kahon mula sa bulsa ng jacket niya. Nanlaki ang mga mata ni Sarah, hindi makapaniwala sa nakikita niya."Martin... ano ‘yan?" bulong niya, ramdam ang panginginig ng boses niya.Lumuhod si Martin sa harap niya, ang mga mata ay puno ng pag-ibig at determinasyon."Sarah, alam kong hindi natin ito minamadali at hindi rin tayo nagmamadali sa pagtakbo ng relasyon natin. Pero sigurado ako sa’yo—sa atin. Alam kong gusto kong makasama ka sa bawat umaga, sa bawat pagtulog, at sa lahat ng susunod na kabanata ng buhay ko."Bumuntong-hininga siya, halata
Mula sa casual na pagkikita, naging mas regular ang mga date nina Martin at Sarah. Hindi na lang sila nagkikita sa restaurant o café—nagsimula na rin silang gumala sa mga bagong lugar. Dumadayo sila sa mga maliliit na bayan para mag-food trip, nagka-camping sa probinsiya, at madalas ding naglalakad sa parke habang nagkukwentuhan tungkol sa mga pangarap nila.Sa kabila ng saya, hindi maiwasan ni Sarah na makaramdam ng kaba. Sa tuwing nagiging mas malapit sila ni Martin, natatakot siyang baka masaktan ulit siya. Kaya kahit ramdam niyang mahalaga na sa kanya si Martin, may bahagi pa rin ng puso niya ang nagdadalawang-isip.Isang gabi, inimbitahan ni Martin si Sarah sa apartment niya para magluto ng dinner. Pagdating ni Sarah, nagulat siya nang makitang napaka-cozy ng apartment—malinis, minimalist, at may halong rustic style. May mga potted plants sa gilid ng bintana at mga larawan ng mga lugar na binisita niya noon."Ikaw ang nag-decorate ng lugar mo?" tanong ni Sarah, humanga sa aesthet