Hello. Pa-comment naman po sana at pa-rate pa ng 5 stars doon sa cover at details nitong story. May mga readers po ba si Trace na lalaki, pa-comment naman po para malaman ko if totoong mag lalaking readers ako. Need ko po feedback niyo, salamat.
CHLOE “Do… Do we have a relationship, Trace? A real relationship?” I don’t know why I need to ask that. Alam ko naman na kung sasabihin niya na oo ay dahil sa nagse-sex kami, but for me… what we have is not counted as a relationship. Technically, yes… it is still considered a relationship, not the kind of relationship I prefer, but still… yeah, it’s a fucking relationship. “Kailangan pa ba ang opisyal na relasyon? Akin ka na at hanggang magkasama tayo ay akin ka lang. At kung darating ang panahon na ayaw ko na ay palalayain na kita,” he arrogantly said those words, as if I have no option… as if I have no right to demand for more… I nodded and tried to smile. “Then I will be free to date any other men after that, right? Like I am free to have someone who will love me and respect me, find someone who will treat me well…” I uttered those words. I need to know if there is still hope for me. Hindi naman siya nagsalita. He was like telling me that what I said won’t matter at all to him.
TRACE Inagaw ko na ang phone kay Chloe at masyado na silang maraming pinag-uusapan ni Paige. Naba-badtrip na nga akong isipin na parang kaduda-duda na ang galawan nina Jeru at Paige ay dumagdag pa ang asar ko nang marinig kong sabihin ni Chloe na ipaabot ang pasasalamat niya kina Gob at Louisianna. “What was that about?” tanong ko kay Paige na saktong may dinadaldal pa dahil akala si Chloe pa ang kausap niya. May kinukwento pa na kinikilig ang bratinella, may pa-dream come true pa na sinasabi. Dream come true… iuntog ko kaya ito sa dream niya nang magising sa katotohanan. “Kuya! I’m talking to Chloe!” “Unsa ang imong gisulti kaniadto?” “And now we move to Vizayan edition?” tawang-tawa na tanong ni Paige. “Anyways ay marami kaming napag-usapan. Which part?” “Ang mahitungod sa imong amahan ug sa iyang demonyo nga babaye,” asar kong sabi. Sinadya ko talagang mag-Bisaya para walang maintindihan si Chloe. Gamitan ko sana ng Portuguese na salita kaso baka maintindihan na ni Chloe at
CHLOE That hurts me... as my defenses were shattered. Hearing Trace says he had no intention of marrying me cuts like a knife in my heart. It was like he was telling me I was not good enough for him. All the hopes in my heart were gone as I heard him say that no one could make him marry me. So be it... Why does he need to say those words to my face proudly? Did I ask him to marry me? Hindi naman eh… Malungkot akong tumingin sa mukha ko sa salamin ng restroom na tinataguan ko pansamantala. I hope Trace won’t follow me here. I hope he won’t disturb me for a while. Kung ano ang saya ko kanina, knowing na okay na si Daddy at dahil hindi na ako nag-worry na baka kung ano ang mga pangit na sinabi ni Mommy kay Miss Louisianna, ngayon ay negative na... Lahat ng positive thought ko ay nawala dahil parang nagagalit sa akin si Trace. Why? Dahil lang sa gusto ng papa niya na i-arrange ang kasal namin? Sa akin ba siya dapat magalit? I sobbed. Pareho lang talaga sila ni mommy, they love
TRACE “And who’s the devil that told you to decide for me?!” galit kong pasigaw na tanong sa tatay ko na nakikita kong papasok pa lang ng bahay. Napatingala si papa para tingnan ako at napailing na parang nakakita ng malaking problema. “Bumaba ka nga rito, Trace…” utos niya sa akin. Nilingon ko si Chloe na nakaupo lang sa gilid ng kama sa kwarto ko. Nakatingin siya sa tambak na Doraemon sa isang side ng kwarto na nakahilera. Hindi ko alam bakit nakalabas ang lahat ng mga ‘yon dahil nakatago naman ang karamihan nakaraan at isa lang ang nasa labas. Baka nag-ayos si Yaya Cora nang mga gamit ko at nakatuwaan ang puro Doraemon na stuffed toys ilabas. Kararating lang namin dito sa Salvacion, ang plano ko na one week sa Palawan ay naging dalawang araw lang dahil pagkatapos namin makabalik sa yate pagkatapos naming magtalo ni Chloe ay naging tahimik na siya. Ang dalawang lalaki na kinatatakutan niya ay pinaimbestigahan ko na kay Keros at ang report sa akin ay walang problema sa mga
CHLOE Since yesterday, I have been thinking of those two guys that gave me a cringe feeling. Trace told me that I shouldn’t worry, but knowing he could be a target for his enemies made me think that loving him is such a dangerous game. Wala si Paige sa mansion ng mga Dimagiba nang dumating kami, wala rin ang father ni Trace at nasa capitol pa raw sabi ni Mang Damian na sumundo sa amin ni Trace sa port. Trace introduced the old man to me like he was introducing a relative. He sounded proud to the old driver and later on ay nalaman ko na father pala nina Ibarra at Simoun na nasa isla. Nasa kwarto na ako ni Trace at nakaupo lang ako sa gilid ng kama niya. My mind goes to the first day I woke up in this room. Noong magising ako na yakap ni Trace. That was the first night we slept together without my knowing but still counted because I woke up in his arms. Then my eyes went to the Doraemon stuffed toys on the right side of the room. Para silang pinagsama-sama doon at nakalinya lang.
TRACE “You don’t need to worry, Chloe. Pakakasal na lang kayo ni Trace para wala nang problem sa parents mo…” I heard my father said that. Parang gusto kong matuwa bigla sa tatay ko ngayon. Kung sakaling mapangasawa ko nga naman si Chloe ay hindi na ako mahahalata na gusto ko rin. Magmumukhang napilit si Chloe ng tatay ko kapag nagkataon. But Chloe obviously looked worrying na nakatingin lang kay papa. Ano kaya ang iniisip nito? Alam ko naman na nag-iinarte lang siya na ayaw pakasal sa akin kasi akala niya ay ayaw ko. “At kung ayaw mo na sa anak ko dahil sa kung ano mang dahilan, kaya ayaw mo pumayag pakasal sa kaniya, ay uunawain namin,” papa stated na dahilan at nabwesit ako bigla na naman sa kaniya. Okay na ang sinabi niya kanina eh… convincing na sana. Pero ang sinasabi niya ngayon ay parang… parang sinasabi na rin niya na may problema sa ugali ko. Ano bang problema ng mga ito at kanina pa ako iniinis? “If after a year na hindi mo na talaga gustong ituloy ang kasal niyo ay
CHLOE “Pakakasal siya sa akin!” That made me stunned for a while. What did Trace say? Pakakasal ako sa kaniya? Is he alright? I thought he didn’t like the idea. I closed my eyes desperately. How could I fall in love with a man like him whose ego is bigger than my aspiration that he will change? Oh, God! Love is supposed to give me hope, but with Trace, it gives me trouble. “No! I won’t marry you!” I hissingly said those words to Trace. Natigilan naman si Trace at nakikita ko ang galit niya dahil sa pagtanggi ko sa sinasabi niya. But who cares? He was the one who made me accept the fact that he had no intention to marry me, then why he needs to look like being hurt now? And why do I give a damn about what he will feel? He deserves that! “Trace, tama na…” I heard Governor Dimagiba speak those words, and he seemed to make me feel secure by pulling me to get near him, but Trace's callousness made me shriek as he pulled me back and set me in his back like I was some kind of his to
TRACE After she said ‘Nice, Trace!’ na masama ang tingin sa akin ay hindi na niya ako pinansin hanggang sa tumama na lang si Doraemon sa mukha ko. ‘Takte ‘yan! No one ever dare to do that to me. Ang lakas naman talaga ng loob ng babae na ito. This is what I don’t like admitting to her that I love her, she is starting to fight me and show her tantrums. Kabwesit lang! Babae nga naman. Dami arte. Inis akong lalapit sana sa kaniya para itali sa kama nang biglang dumating ang isang tao na pinapahalagahan ko kahit hindi ko kadugo, si Yaya Cora. Nasabi na sa akin ni Mang Damian kanina na nandito ngayon sa Salvacion ang asawa niya, pero nang dumating kami dito sa mansion ay hindi ko muna hinanap dahil nabanggit din ni Mang Damian na baka may ginagawa sa kusina o baka nasa palengke. Isa pang dahilan kaya ayaw ko munang hanapin ang yaya ko ay kasi alam ko na pipigilan niya lang ako sa pakikipagtalo ko kay papa, kagaya ng walang sawa niyang pagsasaway at pagpapaalala na mali ang ginagawa ko