Betchay Parlor 2018Theo It's nearly midnight, and I'm still waiting for the person Mr. Hart had assigned to fetch me up. Betchay was concerned that the wrong person would come to fetch me up. So, while I was waiting, he accompanied me. A knock came from the door. Betchay stood up from his seat to open the door.“Susmaryosep Nitoy!”Betchay was shocked, so I got up from my seat to check on them. The state of Nitoy startled me. I assisted Betchay in escorting Nitoy into the parlor and leading him to sit on the sofa. He had blood in his mouth and nose, and both of his eyes were swelling. Dirt was splattered on his clothes and face.Betchay left us to get wipes for Nitoy.“Anong nangyari sa ‘yo pare?”Nitoy was unable to respond properly and just grasped the left side of his head. We both felt quite stunned when we noticed liquid blood on his hand. I held him tightly by both shoulders and made him face me.“Sinong gumawa nito sa ‘yo?!” naiinis ko tanong.“B-Belfort.”“Damn you! Sinabiha
Santa Ana ManilaHestia Matapos naming maayos ang lahat ni Tita Cess, sumama na ako sa bahay nila sa Santa Ana.“Ngayon na nasa poder na kita ay kailangan matuto ka tumulong sa gawaing bahay,” wika nito.I nodded. Wala naman ako balak na maging pabigat sa kaniya.“Tungkol pala sa pag-aaral mo. Alam mo maliit ang kinikita ko sa factory kaya ‘di ko kaya gastusan ka.”Nalungkot ako sa mga sinabi ni tita dahil totoo naman. Mag-isa lang nito tinataguyod ang pamumuhay nilang mag-ina. Ang hirap pala na walang magulang, ngayon pa lang ay ramdam ko na ang pangugulila.“Naiintindihan ko po kayo tita. Pero sana ay hayaan niyo ako makatapos hanggang sa susunod na semester.”“Kaya mo ba tustusan ang pag-aaral mo?”May pangmamata sa himig ni tita ngunit hindi ko na pinansin.“Scholar pa rin naman ako ng mga Frouch at kung sakaling itigil nila ang scholarship next semester ay mag-working student po ako.”“Ikaw ang bahala. Basta tandaan mo na wala ka mahihita sa ‘kin kahit sentimo. Tama na ang pagpa
Unknown PlaceTheo This place is boring. I tried calling Nitoy and Betchay several times but I couldn’t get a signal. I am not sure if Nitoy is still alive after what Belfort did to him. I noticed one of Atty's. Hart personnel, who is in charge of the area. He is arranging the supplies that were just arrived.“Hey, you!”The man looked at me.“Saang lupalop ba ng daigdig ang lugar na ‘to at walang ka signal-signal?”“Talagang hindi ka magkakaroon dito dahil kontrolado ni boss ang frequency signal sa lugar.”What the heck?Para na nga ako preso sa lugar na ito. Lagi na lang ang mga kumag na tauhan ni attorney ang nakikita. Madalas ay lagi abala ang mga ‘to sa kaniya-kaniyang gawain. The man left me.I simply decided to learn more about the nearby area. All I can see while walking is the never-ending water. If I'm not mistaken, this is an isolated island in the West Philippine Sea. The supplies are transported by boat or helicopter, indicating that there is no ground transit here. I sp
Private IslandTheo Nang makamalay ako, I was struck with pain in the back of my neck.‘Nasaan na ba ako?’ I asked myself. Nakadapa ako sa kama at napansing nasa silid na ipinagamit sa akin sa isla. Hindi pa pala ako nakakaalis sa lugar na ito. Ang huling naaalala ko ay may kung sino bumatok ng malakas sa akin habang kausap si Atty. Hart kagabi. Sinubukan ko bumalikwas ngunit nakatali sa likuran ang mga kamay at ganoon din ang mga paa ko.“Hoy, gising ka na pala!”A familiar voice, isa sa mga tauhan ni Atty. Hart. Lumapit ito sa akin upang iupo ako sa gilid ng kama.“What the heck? Bakit ako nakatali?!” galit ko tanong.“Utos ni boss na itali ka para hindi gumawa ng gulo,” nakangiting sagot nito.“I need to talk to him.”Nakatingin lamang sa akin ang lalaki at biglang napakamot ng ulo.“Oo dadalhin na kita sa kanya,” wika nito at kinalagan ang tali sa mga paa ko.“And my hands,” I said. Iniharap ko pa sa kanya ang likuran ko upang makita ang nakataling mga kamay.“Utos ni boss na paa
Theo Lumapag ang chopper sa rooftop ng isang building at bumaba kami ni Ernest. Sa nakikita ko ay kakaiba ang lugar na ito. “Pansamantalang sa condominium ka muna tutuloy, sir.” “Condominium?” Tumango lamang si Ernest at pinasunod niya ako sa kanya papasok sa isang elevator. Pagdating sa fifth floor ay pinagbuksan niya ako ng isang pinto. May kalakihan ang loob ng condo, ganoon pa man ay hindi mahalaga sa akin ang ganito klase lugar. Ngunit malaki pa rin ang pasasalamat ko kay Atty. Hart para rito. “Sir, magpahinga ka muna at mamaya na natin pag-usapan ang mga bagay sa isla.” Basag ni Ernest sa katahimikan bago iniabot ang isang cellphone. “Sakaling may kailangan kayo ay tawagan niyo lamang ako. Nand’yan na rin ang numero kung saan ako puwede matawagan.” Pagkaalis ni Ernest ay tinignan ko maigi ang binigay na cellphone, one of the latest model. Kakaibang mag-alaga ng tauhan si attorney. I decided to watch movies hanggang sa makaramdam ng antok. Nang makapagpahinga ay inilibot a
AgrianthroposTheoI can’t believe what I heard from Ernest. Bakit ba masyadong nagmamadali? Hindi kaya ay sinusubukan lamang ako? I need to think hard about who I'm going to kill. It is not an easy path, but I must realize that this is my new life and that I must prepare myself to kill someone again.“Ernest.”“Yes, Sir Theo?” Napatingin pa ito sa akin habang inaayos ang mga gamot sa lalagyan.“Did Atty. Hart give you the name?”Lumapit si Ernest sa akin at tumingin ng diretso bago magsabi, “Ang sabi niya ay ikaw na ang bahala kung sino ang papatayin mo. Idinagdag din niya na kung may kailangan ka gamit ay magsabi lamang upang maipadala sa isla.”“Okay, you may leave me alone,” pagtataboy ko sabi kay Ernest.Pinag-iisipan ko maigi kung si Royce o si Belfort ang uunahin. Pareho malaki ang atraso ng dalawa sa akin, ang una ay ang ginawa panloloko ni Royce kay Maymay. Si Belfort naman ay hindi puwedeng palampasin ang ginawang paggulpi sa nakakaawang si Nitoy na kamuntik na nitong ikamat
AgrianthroposTheoKinabukasan ay laman ng mga balita ang tungkol kay Royce. Wala sa plano na mapagbintangan ang babaeng kasama nito na pumatay sa kanya.“Pasensiya siya. Maling tao ang sinamahan niya,” I said. I turned off the TV and looked at Ernest sitting the other side of the couch, “Any news from Atty. Hart?”“Ang sabi ni boss ay maganda ang naisip at paraan ng pagpatay, pero…”“What?” naiintriga ko tanong.“Ni-report ng kasama niyong henchman na kamuntikan na kayong pumalpak. Kaya sabi ni boss ay sabihin ko raw sa inyo ito, bawal ang tanga sa grupo,” nakakunot noo si Ernest habang sinasabi ito.Parang naririnig ko tuloy ang boses ni attorney kaya ganoon na lamang ang pagkainis ko. Hangga ngayon nga ay masakit ang likuran ko kaya nagpa x-ray ako kanina at hinihintay lamang ang resulta.“Pakisabi kay attorney na salamat sa payo.” Hindi pa rin naaalis ang inis na nararamdaman.“May idinagdag din na pasabi.”“Ano?!”“Dahil sa nangyari kagabi ay kailangan palitan ang training niyo.”
AgrianthroposTheoIlang buwan na rin ang nakakalipas at palaisipan pa rin sa mga balita ang pagkawala ni Cong. Abuente, kasama ang driver nito. Can’t blame them dahil nasa pusod na ng dagat ang mga ito at sigurado ako hindi mapakali sa paghahanap sa kanyang ama si Gerson. Yes, kasama ang bangkay ng driver na ipinalubog sa dagat upang walang mahita ang sino man mag-imbestiga sa pangyayari. Malinis ang pagkakagawa at siniguro ko na walang ebidensiya mahahanap sa kung sino ang may pakana.Tapos na rin ang bahay na ipinagawa ko na umabot ng 20 million pesos kasama ang mga furniture sa loob at labas. Ito ang sabi ni Ernest sa akin bago siya bumalik sa dating trabaho. May mga ipinadalang mga bago tauhan si attorney na mag-aasikaso sa bahay at iba pa kailangan ko. Nagtataka lamang ako na walang binabawas si attorney sa mga pumapasok na pera sa account ko. I didn't ask since I was sure that Atty. Hart knew what he was doing.The construction of Maymay and Ramon's mausoleums has also been com
Hestia Metro Manila“Sigurado ka na ba talaga sa desisyon mo?” tanong ni Lucy.Kakatapos ko lamang na ayusin ang mga gamit sa tatlong may kalakihang bag, “Oo, ito na lang nakikita ko paraan para makatulong kay Tita Cess.”Tinulungan ako ni Lucy na ibaba ang mga dalang gamit at pagdating sa sala ay may kumatok sa pintuan.“Sino ‘yan?” tanong ni Lucy na lumapit sa pinto.“Ako ‘to, si Cess!” boses ni Tita Cess ang narinig namin.Binuksan kaagad ni Lucy ang pintuan upang makapasok si tita, “Sobrang aga niyo naman Tita Cess, madalang araw pa lang.”“Sinadya ko talaga na maaga makapunta rito dahil nag-aalala ako na hindi madatnan si Hestia,” tugon ni tita.“Maupo po kayo, tita. Tama lang naman ang oras ng pagpunta niyo at huwag niyo ng pansinin si Lucy,” wika ko. Nais ko talagang makasama si Tita Cess bago sumama kay Mr. Batobalani.Nag-usap kami ni tita tungkol sa perang kakailanganin ni Cara upang maituloy na ang kanyang operasyon at gamutan. Nang makuha ang detalya ng bank account ni ti
Theo Metro ManilaDahil walang magawa sa hapon kaya nagpasya ako mag-swimming. Tumalon ako sa swimming pool upang lumangoy papunta sa kabila at pabalik. Nang pag-ahon ko ay nasa harapan ko na si Samara at hindi maipinta ang mukha, “What?”“You need to see this,” tugon nito na hawak ang isang envelope.Lumapit ako sa sunlounger upang kunin ang tuwalya at ibinalot sa aking baywang bago muling harapin ito, “What is that?”Iniabot sa akin ni Samara ang envelope at binuksan ito. Laking gulat na lamang nang mabasa ang unang pahina ng papel na nakapaloob dito.“Kahit ako ay nagulat,” wika ni Samara sabay upo sa kabilang sunlounger, “Sino nga ba ang mag-aakalang siya ang nag-iisang anak ni Raul.”Sa pagbanggit ni Samara sa pangalan ni Raul ay muling nabuhay ang galit sa aking puso. Alam ko matagal ng patay ang lalaki at ako mismo ang kumitil sa buhay nito. Naupo ako kasabay ng paglukot sa papel at envelope, napapikit ang mga mata dahil hindi makapaniwala sa nalaman.“Anong balak mo ngayon? W
TheoMetro Manila “Theo?!” gulat na salubong sa aking ni Betchay. Hindi nito inasahan na magkikita kami muli.“Ako nga,” nakangiti ko tugon sabay abot ng kaniyang mga kamay.Mangiyak-iyak itong pinagpipisil ang aking mga palad dahil sa magkakahalong emosyong nararamdaman, “Akala ko ay hindi na tayo magkikita.”“Hindi puwedeng mangyari ‘yon. Si Nitoy nga pala?”“Mamayang hapon pa darating ‘yon dahil inutusan ko siya magtungo sa supplier upang kunin ang mga orders ko pampaganda,” nakangiting wika ni Betchay, “Halika sa opisina ko at para makapagkuwentuhan tayo ng masinsinan.”Hawak ni Betchay ang kaliwang kamay ko at hinayaan siyang dalhin ako sa sinabing lugar.“Stay outside,” utos ko kay Felix.“Puwede naman siyang pumasok sa opisina,” wika ni Betchay.“Ayos lang siya maghintay sa labas,” tugon ko at isinara ang pintuan ng opisina ni Betchay. “Umaasenso ka, ang laki ng salon na ito.”“Jusko! Kung alam mo lang,” sambit ni Betchay na itinirik pa ang mga mata, “Maupo ka nga muna.”Naupo
HestiaMetro manila“Tita, ano po ba ang dahilan ng pagparito niyo?” tanong ko nang mapansin kalmado na si Tita Cess.Magkatabi kami sa mahabang upuan ni tita at bumaling ito ng tingin sa akin, “A-ang pinsan mo.”“Ano po ang nangyari kay Cara?” nagtataka ko tanong. Lumapit naman sa amin si Lucy upang makiusyoso.“Dinugo na naman siya at sinugod ko ulit sa hospital,” naiiyak na tugon ni Tita Cess.Hinawakan ko ang isang kamay ni Tita Cess upang damayan ito, “Ano po ang sabi ng doctor?”“May tumubong myoma sa pinsan mo at kailangan maoperahan siya. Wala akong pagkukuhanan ng pera kaya nagtungo rito dahil nagbabakasakali matulungan mo ako,” paliwanag ni tita.“Aba! Ang hirap ng ganiyan at baka hindi na kayo magkaapo,” sabat ni Lucy sa usapan.Umiling si Tita Cess, “Wala kaso sa akin kahit hindi na ako magkaapo kay Cara. Ang mahalaga sa akin ay ang gumaling siya.”“Ano po ba ang sabi ni Jason?” tanong ko.“Wala, hindi na nagpakita pa ang lalaking ‘yon simula nang lumabas si Cara sa hospit
HestiaMetro Manila“Ayos ka lang?’ tanong ni Lucy sa akin nang magkita kami sa labas ng building.Umiling ako dahil hangga ngayon ay iniisip ko pa rin ang naging interview ko kanina. Pakiramdam ko ay hindi ko nasagot ng maayos ang mga tanong. Isa pa bumabagabag sa akin ay ang tungkol sa hindi ko pagpasok sa isang unibersidad. Marahil kung buhay lang si papa ay nakapag-aral sana ako sa isang magandang paaralan tulad dati.“Hoy!” tawag pansin sa akin ni Lucy, “Huwag mo ng isipin ‘yon, baka hindi para dito ang kagandahan natin.”Ngumiti ako bilang pagsang-ayon sa sinabi ni Lucy, “Uwi na tayo?”“Mamaya na, pahinga muna tayo at mag-picture taking,” tugon ni Lucy na kinuha sa bulsa ang cellphone upang mag-selfie, “Lapit ka pa sa akin.”May katagalan na rin kami sa harapan ng building at dinig ko nagbubulungan ang mga nakasabay namin sa interview. Nagtataka ang mga ito na wala pa natatawag ni isa sa amin para sa final interview. Ang karamihan sa kanila ay mukhang may kaya sa buhay dahil sa
TheoMakatiInilapag ni Wilson na siyang Executive Assistant ko sa Frouch INC. ang mga files ng mga applikanteng nagsumite ng kanilang mga portfolio.Habang tinitignan isa-isa ang mga files ay napapakunot ang aking noo, “Is this all?”Umayos ng tindig si Wilson bago sumagot, “Yes, sir. It seems that you are dissatisfied with the selections.”Inilapag ko sa mesa ang mga hawak na papel at sumandal sa swivel chair. Tumingin ako kay Wilson mula ulo hangga paa, “Are you the one who selected them?”“No, sir. It was the HR department,” mabilis na tugon ni Wilson.“Leave me,” wika ko sabay senyas sa kanya na umalis sa harapan ko.Pagkaalis ni Wilson ay muli ko tinignan ang mga files at para ba ‘di mapakali. Bumaling ako ng tingin kay Felix na nagbabasa ng magazine sa gilid ng opisina, “Ehem…”Napatingin sa akin si Felix at tumayo upang lumapit, “You need something?”“Yes,” tugon ko sabay tayo, “let’s go back to the mansion.”Lumabas na kami ng opisina at naglakad sa hallway. Habang naglalakad
HestiaManilaPalabas kami ni Lucy sa training center nang bigla na lamang sumulpot si Jason sa harapan namin.“Kailangan natin mag-usap, Hestia,” wika nito.Aaktong hahawakan niya ako sa braso ngunit maagap akong nakaiwas at nakalayo ng bahagya, “Wala na tayong dapat na pag-usapan pa!”“Hoy, lalaki! Ang kapal ng mukha mo guluhin pa ang kaibigan ko matapos ng ginawa mo sa kanya,” ani Lucy.Parang bingi naman si Jason na hindi pinansin si Lucy at humakbang pa palapit sa akin.“Kuya guard! May nanggugulo rito!” tawag ni Lucy sa guwardiyang nakabantay sa gate.Nataranta naman si Jason kaya nagpasyang umalis.“Oh, ano ka ngayon? Ang angas mo kanina, guwardiya lang pala ang katapat mo!” pahabol ni Lucy.Hindi namin namalayan na nakalapit sa amin ang guwardiya, “Anong problema mga miss?”“Pasensiya na po,” nahihiya ko tugon.“Ayos na, kuya. Umalis ang ‘yong peste,” sambit ni Lucy.Napapakamot na lamang ang guwardiya na bumalik sa tabi ng gate. Nagpasya na kami ni Lucy na maglakad patungo sa
TheoManilaPagdating ko sa sala ay naroon na sila Felix at ang ibang tauhan. Ngunit hindi ko inasahan na makita si Samara na nakaayos. “Going somewhere?” tanong ko sa kanya.“Of course, I’m going with you,” wika nito na nakataas ang kaliwang kilay.Nag-aalala ako sa kanya dahil sa pinagdaanan nito sa pagkawala ni lolo, “Makakabuting magpahinga ka na lamang dito at hintayin kami.”“No, matagal ako naghintay para sa araw na ito. Ang makita ang pagbagsak ni Pia, kaya sasama ako!” pagmamatigas nito.Tumingin ako kay Felix na sumang-ayon sa kagustuhan ng ina. Sumakay na ako sa sasakyan na katabi si Samara, “May balita na ba sa mga footages na pinadala ni Keros?”“Wala pa, pero nakita na ang sasakyan ni Dimitri ngunit sunog na ito at gumagawa ng paraan ang ibang tauhan upang makakuha ng ebidensiya sa kung sino ang gumawa nito,” sagot ni Samara na halata ang tensiyon sa boses.“Hindi bale, gumagawa na rin ng paraan ang organisasyon para makita ang labi ni lolo,” tugon ko. “Maiba ako, nakuha
HestiaManilaNapakabilis ng mga pangyayari at hindi ko maintindihan ang sarili na sumama na lamang sa lalaking ‘di kakilala. Puno ng kaba ang dibdib ko sa mga ikinilos nito at tila ba matagal ko na siyang kakilala. Ang nakakapagtaka ay para bang may katulad ang kanyang asul na mga mata. Ang pagkiskis ng aming mga noo ay lalong nakapagpatindi ng aking kaba.Nang maihatid na ko sa apartment ay inakalang bababa ito ng sasakyan. Nais ko sana silang imbitahan na mag-kape man lang bilang pasasalamat sa paghatid sa akin. Ngunit hindi ito bumama at kahit isa sa kanyang mga kasama ay walang bumama ng sasakyan. Nang makapasok na ako sa pintuan at saka ko pa lamang narinig ang mga sasakyan na umalis.“Kanino mga sasakyan ‘yon?” tanong ni Lucy na pababa ng hagdanan na marahil naistorbo ang gising,“Wala,” tipid ko sagot.“Anong wala? Hinihatid ka ng mayamang tao, ‘no?” pag-uusisa nito.“Isang customer ‘yon sa club na nagmalasakit na ihatid ako,” sabi ko. Nagtungo ako sa maliit na kusinang dinudu