CHAPTER 01

LIGHTING's POV...

WHEN I WOKE up, I saw nothing. I hugged nothing. I looked around but I found nothing. I called her name but nothing. Fuck it! Where the hell is she?! “Babe? Mie? Tsunami?” I called her name many times but still nothing.

Tumayo ako at bumaba ng kwarto ngunit napatigil ako ng makita ang pagkalalaki kong tumitigas. “Tsk!” I tsked at kaagad kinuha ang boxer ko at sinuut ito. Muli akong bumaba at nagpunta sa kusina na bakasakaling nandoon siya pero wala.

Nasan na ba siya?! Kung lumabas siya bakit hindi niya ako ginising?!

Babalik na sana ako paakyat sa kwarto para kunin ang cellphone ko at para tawagan siya ng makita ko ang isang bagay na siyang nagpakaba sakin. The fuck?! What is this?! An envelope and when I opened it, it was a letter from her.

“Morning babe! I know you're looking for me right now, didn't you? Well, Nasa coffeé shop ako ngayon na nasa tapat lamang ng bahay--” Hindi ko na tinapos basahin lahat ng sulat niya at kaagad akong nagbihis para puntahan siya.

Damn it! She's really weird! Lumabas ako ng bahay at kaagad naglakad papuntang coffeé shop na sinasabi niya. At ng mahanap siya ay kaagad ko din siyang nilapitan.

Gugulatin ko na sana siya habang seryusong nagbabasa ng W*****d ng bigla niya akong nilingon. “What the fuck? What do you think you're doing?” She said habang nakataas ang isang kilay sakin.

“Damn it! Why didn't you wake me up huh? Bakit mo ako iniwan doon magisa?!” Inis na tanong ko sakanya bago ibinagsak ang sarili paupo sa tabi niya.

“One cup of coffeé please,” Sabi niya instead na sagotin ang tanong ko. She just looked at me seriously for seconds. “What?” Tanong niya habang nakataas ang isang kilay. Hindi ba siya nakikinig kanina?

“Hindi alak yang iniinom mo Mie kundi coffeé! A fucking coffeé! So wake up and tell me why you leave me there alone?” Sabi ko pero kalmado pa din siya habang nakikinig.

“Relax... ang OA mo talaga minsan. Shh! Shh! Maganda pa yung binabasa ko kaya wagkang maingay diyan okay?” She replied habang kinikilig sa binabasa niya. Like, what the fuck Tsunami?!

“So? Mas mahalaga pala yang pagbabasa mo kisa saakin ha?” Sabi ko pero hindi niya iyon pinansin at nagpatuloy lamang sa pagbabasa. “Bahala ka diyan!” Inis na sabi ko bago tumayo at lalabas na sana ng pigilan niya ako.

“Fuck you! Ang oa mo talaga!” She said sabay hila sakin pabalik sa upuan ko. “Binasa mo ba talaga ang iniwan kong sulat? Hindi? O hindi mo tinapos binasa? Didn't you?” Pagtatanong niya sabay taas ng isang kilay ulit sakin.

“Ahh... kinda-- fine! Yeah, I didn't! Hindi ko nga tinapos yung--”

“The fuck?! Kaya pala eh!” Iritadong sabi niya.

“Why nga?!” I asked.

“Kaya kita iniwan doon at hindi ginising nong umalis ako sa tabi mo kasi ayukong gisingin ang mahimbing mong tulog okay? Alam kong pagod ka mula kagabi hanggang sa madaling araw sa kakapaligaya sakin kaya I decided not to wake you up and let you sleep and rest.” Paliwanag niya bago uminom ng coffeé.

“Then required ba dito mag breakfast sa coffeé shop nato? Bakit wala na bang coffeé o pagkain sa bahay?” Tanong ko sakanya. I know, I sound like immature but this is me when I'm being so obsessed with her and afraid to leave me.

“Fuck naman Babe ehh! Bakit mo kasi hindi tinapos basahin yung sulat ko?! Kaya ako nandito ay para magbasa ng w*****d tsaka nakipag kita sakin ang mga kaibigan ko kanina para kamustahin ako.” She replied and rolled her eyes.

“You mean Sunny and Star?” I asked and she just nodded. My lips shaped into 'o' shape as I look at her with my apologetic face. “I'm sorry...” I said and I know she's annoyed.

“May pagkain sa bahay okay? Ayuko lamang papuntahin sila sa bahay at baka kasi umakyat sila sa itaas para i-check ang mga kulang damit at gamit ko kasi shopping day nila ngayon at gusto nila ako isama para bilhan ng mga bagong damit at gamit dahil subrang alaga nila talaga pag dating sakin at alam mo iyan.” Paliwanag pa niya.

I feel bad so I keep saying sorry to her but she just keep talking. “Tsaka, ayuko din makita ka nilang nakahiga sa kama ko habang n*******d okay? What is mine, is mine only! Dapat ako lamang ang pweding makakita niyan at wala ng iba.” Dagdag pa niya.

“I know, I'm really sorry babe. Nagulat lang kasi ako at natakot na baka iniwan mo nako kahit sabi mong hindi moko iiwan. Tsaka tatakot din ako na baka tinakbohan mona ako. Kaya, sorry naman.” I said as I begged her to forgive me bago ko kinuha ang kamay niya at hinalikan.

“Parang tanga, bakit naman kita iiwan ha? Mahal kita okay? At hinding-hindi kita iiwan kahit kailan.” Sabi niya at ngumiti.

“I love you babe,” I said.

“I love you too...” She replied.

Kinuha ko yung binili ko kahapon na sing-sing dahil pakakasalan ko siya kahit tatlong araw pa lamang kaming magkasama at magkakilala. Because for me, as long as we love each other that's what matters.

Ipinakita ko yung sing-sing at nagulat lamang siya sa nakita. “Tsunami Lopezzoon. Will you marry me?" Sabi ko at nabitawan naman niya ang hawak niyang cellphone kung saan siya nagbabasa ng w*****d.

“The fuck?! Seriously?! Yes! I will marry you Lighting Grampher!” She giggled said at napaiyak na lamang siya sa saya ng isuot ko sakamay niya ang sing-sing at kaagad siyang hinalikan.

Nakarinig din kaming sigawan mula sa ibang tao na nandito sa coffeé shop kaya napangiti na lamang kami. “Sana all! Congrats!” Sigaw nila.

She kissed my lips again and I kissed her back but before I got lost myself in her kisses, she pulled away and look straight to my eyes. “I'm horny babe. Can you drive me crazy?” She said and winked at me. Damn it!

This girl is really weird! “Later babe,” I replied at hinalikan siya ulit sa labi, ilong at sa noo. Rinig ko pa ang nakakabinging inggay sa paligid at ang kislap ng ilaw ng bawat camera kaya napatingin na lamang kami sakanila. Lalabas na sana kami ng coffeé shop ni Tsunami ng biglang napaubo ako kaya agad ko manan tinakpanan ng kamay ko ang bibigko at nagulat ng makita ang dugo pero kaagad ko ito itinago para hindi makita ni Tsunami. Shit! Not again!