CHAPTER 2

“Uhm, Sir! Pwede po bang pag-isipan ko muna? Medyo nakakaloka naman po kasi 'yong offer niyo! Medyo nahihilo pa po ako sa mga nangyayari!“ wika ko habang sapo-sapo ang aking noo.

Nagulat naman ako ng bigla niyang hawakan ang aking kamay.

“Are you okay? May masakit ba sa'yo?“ wika niya.

He looks so concern and affected.

Luh? Nagd-drama lang naman ako eh. Chozz

“Ah. . . Eh. . . Okay lang po ako Sir! Medyo nahilo lang po ako sa mga sinabi niyo. Kagigising ko lang po eh, medyo wala pa po ako sa tamang wisyo tapos bigla-bigla na lang po kayong nanggugulat gamit 'yang marriage contract na 'yan. Hehe“ wika ko.

Totoo naman kasing nakakagulat ang mga sinabi niya!

Kapag ikaw ba inalok ng kasal, tas hindi mo naman boyfriend, hindi ka ba mabibigla?

Nakita ko namang parang medyo na-guilty siya sa ginawa niya.

“Uhm, sorry. Pasensya na kung nabigla kita. I'ts just. . . It's just urgent.“ wika niya.

Urgent? Atat na atat na ba siyang mag-asawa?

“Urgent po? Bakit po? Ganoon na po ba kayo

kadesperadong magka-asawa?“ tanong ko.

Sinamaan naman niya ako ng tingin.

Lagot. Mukhang matatanggal pa ata ako sa

trabaho.

“C-Charot lang po, H-Hehe“ kinakabahan kong wika.

Nakatingin kasi siya sa akin ng masama na parang nakakainsulto ang tanong ko.

Aba, malay ko ba kung psychopath siya? Magaling na 'yong nakakasigurong hindi siya baliw na sabik na sabik mag-asawa tapos kapag ikinasal na ay gagawin niyang slave ang asawa niya tapos sasaktan niya at mamaltratuhin. Then hindi pa siya makokuntento dahil hindi niya ito papakainin, magdadala siya ng iba't ibang babae sa kwarto niya tapos sasabihan niya ng masasakit na salita 'yong asawa niya, kesyo slut, whore at bitch daw!

Hayys, kakabasa ko 'to ng melodrama stories!

Hayys, tama nga siguro sila. I should stop reading articles kung saan-saan dahil ganito ang nangyayari.

“Hindi ako atat mag-asawa. It's just that. . . It's just that I need it for business.“ wika niya.

Ahh, for business purposes naman pala!

So, kapag pumayag ako, magiging asawa niya ako na parang fake kahit hindi?

Ayy, ewan! Naguguluhan na rin ako sa sarili ko.

“Ahh, for business pala. . . Pero Sir, bakit naman ako ang napili niyo? Hindi naman ako mayaman ahh tapos hindi rin ako gaanong kagandahan.“ wika ko.

Simula noong Elementary ay suki ako ng mga beauty pageants kahit hindi ako maganda. They would always say na matangkad naman daw ako at okay na 'yon. Siyempre masakit, pero iyon naman ang totoo.

“I had chose you kasi this marriage is about my share sa company ni Dad.“ wika niya.

Huh? Ano daw?

Ano namang kinalaman ko sa shares niya sa kompaniya at sa Daddy niya?

Sa dinami-raming ibang babae, bakit ako pa?

“Then? Bakit ako pa, Sir? Kung 'yong Dad mo naman ang pinag-uusapan, hindi ba dapat 'yong mas mayaman at may magandang repustasyon sa business world ang dapat mong alukin mo ng ganiyang offer? Baka nga hindi na kailangan ng pera para mapapayag mo sila kasi sapat na iyang kagwapuhan mo.“ mahaba kong wika.

Bumuntong-hininga muna siya na parang naiirita na sa akin.

Ano na naman bang ginawa ko? Bakit mukha na naman siyang mansisisante ng kaawa-kaawang empleyado?

“You still don't get it, do you? Kung pwede lang na pakasalan ko ang isa sa mga mayamang babae na kakilala ko ay baka nga sila na ang nabigyan ko ng kontrata, but I can't. Ikaw ang napili ni Dad bilang mapapangasawa ko and he wants me to be your husband or else hinding-hindi ko makukuha ang shares ko sa kompanya.“ wika niya.

Ayy wow! Pala-desisyon naman pala ang Dad niya! Pero bakit nga ako? Ang gulo naman nito ni Sir, paligoy-ligoy pa! Dapat na ba akong kabahan?

At saka, Ako, magpapakasal?

Pwede naman pero mangyayari lang iyon kapag mahal ko ang taong pakakasalan ko.

Pero at this point. . . wala talaga akong nararamdamang paghanga, ni katiting sa boss ko.

More on takot na sisantihin niya ako. Heheh

“Bakit daw ako ang napili ng Dad mo, Sir?“ tanong ko sa kaniya.

Hindi naman pwedeng dahil sa itsura dahil medyo hindi ako kagandahan tapos mukha akong kapre kasi medyo matangkad ako, tapos payat.

“He wants me to marry dahil you're kind and hardworking. He wants me to appreciate our employers hard work and dedication to their work by simply marrying you.“ he said habang nakakunot ang noo.

“Alam mo, it's weird because it doesn't make any sense. I'm a very appreciative person and I always value all of our employee's hardwork and yet he wants me to marry you to be appreciative." dagdag pa niya.

Mukha siyang badtrip na badtrip. Wew, siya pa talaga? Charr

“Alam mo, Sir, baka he wants to test you. 'Di ba sabi mo he wants you to be appreciative? Baka what he mean was that he wants you to be aware of how we live, as an employee. Maybe he want you to feel what a husband of your employee feels everyday. I think, your Dad is really kind because he wants to teach you lessons, but just like you, I can't help but to feel weird. You're Dad was so different on teaching their kid a lesson.“ mahaba kong wika.

Wait lang, mukhang dudugo ata ang ilong ko't utak.

Wew, sinetch itey, nakapag-advise sa boss ng pure english?

Medyo nahihilo na ako, guys. Medyo mahaba-habang English 'yon eh.

Nakita ko namang parang naliwanagan siya.

“I guess you're right. I guess my Dad has his own way of keeping us humble and down to earth.“ nakangiti niyang wika sa akin.

Kung crush ko lang siya ay baka kanina pa ako nangisay. He's handsome, not gonna lie!

He's tall, masculine, moreno, has amber eyes, and maugat 'yong kamay niya.

Acck, pogi sana kaso 'di ko type.

Chozz.

Nang makita kong parang medyo magalaw na siya sa kaniyang tayo ay medyo naguluhan ako.

Huh? Ginagawa niya?

Nang maalala kong andito nga pala kami sa may gilid ng gate namin ay medyo nahiya ako.

Ang haba ng usapan namin tapos hindi man lang ako naging considerate?

Jusko! Ano na naman bang katangahan ang pumasok sa peste kong utak?

Magsasalita pa sana ako ng biglang may tumawag sa kaniya.

“Hello, Hera. Uhm, pakisabi sa mga investors na I'll be there in a minute. Say my apology to them and please tell them to wait for a moment. Thank you.“ wika niya habang may kausap sa kabilang linya.

Nang ibinaba na niya ang kaniyang cellphone ay agad akong nagsalita.

I want him to go na kasi may mga kliyente pa siyang dapat asikasuhin.

“Uhm. . . Sir, I think you should leave na po. You have a lot of clients to face and I don't want to burden you. I'll call you lang po if magbago man ang isip ko.“ wika ko.

Does it sound so rude? Hindi ko naman intensyong paalisin siya pero. . . Pero baka kasi may importante pa siyang kailangang asikasuhin.

Kung totoo ngang kanina pa siyang nasa labas ay siguradong ilang oras rin ang lumipas bago kami nagkausap. Late na rin ngayon dahil alas otso na ng umaga.

Hayys, nagi-guilty tuloy ako. Siya 'yong boss ko tapos siya pa ang naghihintay sa akin!?

What is this behavior, Amalia Marris!

Ilang minuto niya akong tinitigan. Wews, matunaw po ako ah! Charr.

Matapos ang ilang minutong pag-iisip ay nakita ko ang kaniyang pagtango.

“Okay. Call me kapag nagbago ang isip mo. Kagaya ng sinabi ko kanina, kapag tinanggap mo ang offer ko na magpakasal sa'kin, you'll receive a lot of benifits and privileges.“ wika niya na parang kliyente niya ako.

Natakot tuloy ako. Wew naman, kapag ba ikinasal kami ay lagi siyang ganito?

I mean, baka sa simpleng pang-araw-araw na buhay ay ganito siya.

Erase! Erase! Erase!

Hayys, hindi ko ma-imagine!

”Okay po, Sir! Ingat po! Pag-iisipan ko muna po kung tatanggapin ko ang offer niyo, hehe!“ magiliw kong wika.

Ngumiti naman siya sa akin.

“Okay, enjoy your leave, Amalia.“ wika niya bago sumakay sa kaniyang sasakyan.

Nang makaalis siya ay napabuntong-hininga ako.

Hayys , dapat ko bang tanggapin 'yong offer?

Dapat ba akong pumayag na pakasalan si Sir?

Pero paano naman iyong mga pinaniniwalaan ko?

Pero paano rin naman si Sir? Mukha naman siyang mabait eh, at paano kapag hindi ko siya tinulungan? Ayoko namang may maghirap ng dahil sa'kin.

Arrgg! Sasabog na ang utak ko!

Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin.

At this moment, I knew. . . I fucked up.