“HI” nang lapitan siya ni Lemuel kinabukasan ng hapon sa library. Mag-isa lang siya doon kaya naramdaman niya ang pagkalat ng tensyon sa paligid.
Kahapon hindi naman nila nakasama si Bianca sa pagsisimba. Pagkatapos kasi nilang mamili ay dumating na ang sundo nito na pinadalhan pala ng text ng dalaga. Hindi naman
“Sobra, mahal na mahal kita. Kaya ko nga ginawa ang lahat kasi gusto kong ipakita sayo kung gaano ako kaseryoso sayo. Alam mo iyon, kasi alam kong alam mo ang background ko. Kaya ginawa ko ang lahat ng hindi ko pa nagagawa sa ibang babae, kasi I want to make sure na makukumbinsi kitang totoo ako sayo. Na mahal na mahal kita, na gusto kitang ingatan at alagaan” ani Lemuel saka itinaas ang kamay niyang hawak nito at hinalikan.“Ginawa ang lahat?”
“TAMANG-TAMA” kapapasok lang niya ng komedor nang marinig ang tinurang iyon ni Lemuel. “everyone, I have an announcement to make” lumipad ang tingin niya sa nobyo na sa kanya rin nakatingin. Agad na bumilis ang tahip ng kanyang dibdib dahil sa pagtatamang iyon ng kanilang mata. Pero nang ngumiti ito ay agad na nag-init ang kanyang mukha. “Come here sweetheart,” kusa humakbang ang mga paa niya palapit sa kinaroroonan ng binata. Nagtatanong ang mga mata niya itong tinitigan. At kahit nahuhulaan na niya ang gagawin ng binata, hindi parin nabawasan ang matinding nerbiyos na nararamdaman niya. “I am very happy and proud to introduce to you, my girlfriend. Si Careen” ang sumunod na narinig niya ay palakpakan. Nilibot niya ng tingin ang paligid. Sina Yvette, Lem at Leo ang noon ay nakadulog sa mesa. Bakas sa mukha ang tuwa para kay Lemuel. Mabilis na nag-init ang kanyang mga mata saka nakangiting tiningala ang binata na nakita niyang amuse na nakatitig sa kanya. “I love you so much” ani
NAMANGHA siya sa narinig pero hindi siya kumibo. Mayamaya ay humakbang siya para sana buksan ang bintana sa silid ng binata pero bago iyon ay natagpuan nalang niya ang sariling kulong ng mga bisig nito. “Ang sweet mo naman, dinalhan mo pa ako ng breakfast. Kaya lalo akong nai-in love sayo eh” anitong sinimulang halikan ang kanyang mukha.Napasinghap siya sabay napa-pikit. Hindi rin niya naiwasan ang mapahugot ng malalim na buntong-hininga dahil sa tindi ng sens
SINULIT nila ang buong araw sa pamamasyal. Sa mall sa bayan ay nakakatuwang ibinili pa siya ni Lemuel ng isang simple pero napakagandang singsing na ang disenyo ay dalawang magkabuklod na puso sa istilong tanikala.“Para saan?” tanong niya nang isuot ni Lemuel sa ring finger niya ang naturang alahas.“Tawagin nalang natin
MIYERKULES ng hapon. Minadali niya ang pagbibihis saka lumabas ng silid. Wala naman siyang gagawin kaya tutulungan nalang niya si Aling Curing sa kusina. “Okay lang ho, para hindi kayo mapagod ng husto” katwiran pa niya nang suwayin siya ng matanda. Pero ang totoo paraan niya iyon para kahit paano ay malibang mula sa alalahaning pinagdaraanan niya tungkol sa kalagayan ni Bianca.
“I LOVE you so much. Careen.” “I lo..” nang muli siyang halikan ni Lemuel ay nabitin ang lahat ng gusto niyang sabihin. At kagaya ng lagi niyang reaksyon tuwing hinahalikan siya ng binata, mabilis nanaman siyang nawala sa sarili niya kasabay ng pagpapaubaya.Ilang sandali at mariin niyang ipinikit ang kanyang mga mata saka nilasap ng husto ang maiinit na halik ng binata. At sa tuwing magkakaroon siya ng pagkakataon ay sumasagap siya ng hangin kapag pinakakawalan ni Lemuel ang kanyang mga labi.“E-Em” nang magsimulang maglikot ang kamay ng binata.Pero hindi nagsalita ang binata at sa halip ay muling ikulong ang kanyang mga labi. Sinubukan niyang tugunin ang halik na iyon, pero masyadong malalim at mapusok. Para bang ayaw siyang bigyan ng pagkakataong tumugon kaya muli niyang tinanggap pagkatalo.Masasabi niyang iyon ang pinakamasarap na pagkatalong naranasan niya. Dahil sa bawat ng haplos ng mainit nitong palad sa balat niya. Kasabay ng maalab nitong halik sa mga labi niya, totoong n
Ngumiti siya.“Oo nga, salamat sa Diyos. Teka, si Bianca kumusta na nga pala siya?” “Ang sabi ni Tita Ruby isang buwan pa raw ang palilipasin niya ito sa ospital. Alam mo na hindi biro ang operasyong pinagdaanan niya at kailangan parin siyang ma-monitor ng mga doctor.”“Ako kailan ako pwedeng lumabas?”
END of the month.Kagaya nang mga nakalipas na, masayang nagtatakbo si Raphael sa lobby ng St. Joseph Medical Center patungo sa emergency room kung saan naroon ang kanyang Lola Pilar. Dahil pag-aari ng pamilya ng Lola niya ang pribadong pagamutang iyon sa bayan ng Mercedes, pinapayagan siyang makapasok doon.
NATAPOS ang kantapero nagpatuloy siya sa tahimik na pag-iyak. Ilang sandali pagkatapos ay sinimulan ni Raphael na tuyuin ang kanyang mukha. Dahil doon ay nagkaroon siya ng chance na titigan ng husto ang maiitim na mata ng binata. Sa ganda ng mga iyon, mahihiya ang buwan at mga bituin sa madilim na kalangitan.“Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang lahat” ang binata na masuyong hinaplos ang kanyang mukha. Suminghot s
MALUGOD naman iyong tinanggap ng kanyang Daddy. “Ganoon rin ako, halika na sa loob sasamahan kita sa kwarto ni Louise” ani Ralph na nagpatiuna papasok sa loob na sinundan naman ni Arthur at maging ni Hilde.Ilang sandali lang at muli silang naiwan ni Dave. “Pagkatapos nito, wala ka ng ibang dapat gawin kundi asikasuhin ang kundisyon mo. Masaya ako para sayo” naramdaman niya sa tinig ng kaibigan ang sinabi nito.Ngumiti siya. “Salamat&rdq
SA paglipas ng mga araw ay naging magaan ang takbo ng buhay para kay Louise. Kahit pa dalawa na ang lihim na itinatago niya kay Hilde. Huwebes, labinlimang minuto bago mag-alas-dose ng tanghali. Katatapos lang ng kanilang klase at minabuti niyang sadyain na si Raphael para kagaya ng dati ay sabay na silang kumain ng lunch. Kahit alam niyang ikatlong palapag ng CEDE Building ang silid nina Raphael
SA paglipas ng mga araw ay naging magaan ang takbo ng buhay para kay Louise.Kahit pa dalawa na ang lihim na itinatago niya kay Hilde. Huwebes, labinlimang minuto bago mag-alas-dose ng tanghali. Katatapos lang ng kanilang klase at minabuti niyang sadyain na si Raphael para kagaya ng dati ay sabay na silang kumain ng lunch
BASANG-BASA ang mukha niya matapos marinig ang kwento ng binata.“Sinabi ba niya kung bakit niya kami iniwan?”Noon hinawakan ni Raphael ang baba niya saka iniharap rito. &ldqu
NAPABUNGISNGIS doon ang binata.Tumayo ito saka inabot ang kanyang kamay, pagkatapos ay inikot siya ng parang sa sayaw na waltz. Natagpuan niya ang sariling yakap ng kanyang nobyo mula sa kanyang likuran. “Paano yan, ang sabi nila wala daw forever?” napasinghap siya nang maramdaman ang init ng hininga ng binata sa kanyang punong tainga.“M-Meron! Kas
“R-RAPHAEL?”nang mapagsino ang bultong nakatayo sa may pintuan palabas ng veranda ay parang binihusan ng malamig na tubig si Louise kaya mabilis na nawala ang kanyang antok. “k-kararating mo l-lang?” bahagya pa siyang pinanginigan ng tinig nang mapunang humahakbang ang binata palapit sa kanya.
“LET’S dance?” isang oras mula nang dumating sila sa party ni Maia ay noon siya niyayang magsayaw ni Raphael. “H-Ha?” kanina lang niya sinagot ang binata kaya malamang iyon ang dahilan kung bakit parang nakakaramdam parin siya ng kaba ngayon.“Come, ayokong matapos ang gabing ito
“IBIBIGAY ko sa kanya ang pinaka-magandang debut party na kaya kong ibigay.Siyempre ako ang first dance ng aking prinsesa. Darating ang time, ma-i-in love din siya. Ang pangarap ko lang sana makakita siya ng lalakeng magmamahal sa kanya ng kagaya ng pagmamahal ko sayo” nang manatili siyang tahimik ay nagpatuloy ang binata kaya muli niya itong nilingon. Sa pagkakataong iyon ay mas ramdam na niya ang kakaibang atmosphere sa loob ng sasakyan, dahilan kaya bigla parang nagsikip ang loob ng Camaro na minamaneho ng binata.