MAXI POV: Humikbi ako at tuluyang umiyak. “Mamamatay muna ako bago mangyari yan! Sana pinatay mo na lang ako! Hayop kaaa!” Nauwi sa hagulhol ang sigaw ko.Naka-pin ako sa kama, at umuuga kami dahil sa pag iyak ko. Buhol-buhol ang hininga ko sa sobrang sakit at mali yon.Hindi ito nakakamatay.Walang babaeng namatay sa ganito na nasa hustong edad na.For God’s sake, malapit na akong mawala sa kalendaryo!Bakit ganito ang nararamdaman ko?Pinatitindi ba ng galit ko ang pisikal na sakit dahil siya ang gumawa?Tinakpan ko ng kamay ko ang bibig ko, dalawa, at sinupil ko ang tunog na ginagawa ko.Nagagalit ako sa sarili ko dahil dapat lumaban na lang ako sa kanya kahit ikamatay ko.Yon ang dapat.Yon ang tama.Bigla siyang umangat sa akin at galit na naupo sa paanan ng kama. Nagsindi ng sigarilyo at nagsalin ng alak mula sa bedside table.Sabay na hinihithit ang sigarilyo saka tumungga ng matapang na likido.Nahiya ba siya sa sarili niya?O gusto niya ng babaing kusang loob na nakikipagt
MAXI POV:Idinugtong niya nang manatili akong tahimik. “Ayoko sa babaing hindi submissive, regardless of your profession. Sinasabi ko na agad kasi ayoko sa matitigas ang ulo at may sariling batas na sinusunod dahil magiging problema yon.”Sa simula pa lang, nakita na niyang may sarili akong gobyerno kapag galit. Handa rin akong lumabag at mamatay ano mang oras.Pinagtangkaan ko rin ang buhay niya.Inaasahan ba niya na magbabago ako overnight?At hindi ako nag apply na babae niya–kinidnap niya ako.Baliw ba siya?Humigit ako nang buntong-hininga. Lintik. “Mahihirapan ako sa ikatlo. Kapag mainit ang ulo ko, gaya mo, kaya kong pumatay ng tao. At gaya ng nakita mo na, may sumpong ako na wala akong sini-sino. Yong pagiging submissive, kalimutan mo na lang, madi-disappoint ka.”“It’s non negotiable.” Ang angas ng sagot niya. “At kahit tumanggi ka sa offer ko, magiging akin ka pa rin.”Psycho ba talaga siya?“Nalilito ka ba sa pagkakaiba ng death penalty sa sex contract?”Hindi rin niya p
MAXI POV: Pero binalikan ko ang dahilan kung bakit ako narito. Hindi para sa sarili ko. Para sa sampung bata na namatay at nalibing sa limot. Mabuti na ito. Sabi nga nila, keep your enemy closer. Baka mas maging madali nga para sa akin ang lahat. “Gaano katagal ang kontrata na ito?” Kailangan kong maging maingat. Hinahanap ko yon sa papeles. “Ilang linggo o buwan?” Nahihirapan akong magbasa at mababa ang apprehension ko dahil hindi ako komportable sa presensya niya. Dahil alam kong sapilitan ang lahat at wala lang akong pagpipilian. Ideya niya lang ito at bakit ako ang nasa ganitong sitwasyon. Ano ang nakita niya sa akin? “One year.” Itinuro niya sa ikatlong page. “Kasama rin diyan ang pagdalo mo sa mga okasyong kailangan kong puntahan at family events.” Bakit hindi na lang pinadali ang nakasulat? Ang kailangan niya ay full time housewife! “Isang taon?” Nabitiwan ko ang mga papeles. Galit ako nang tumingala sa kanya. “Nagbibiro ka ba? Hindi ko kaya ang ganon katagal
MAXI POV:Sumugod sa akin ang Don kahit hirap nang maglakad gamit ang cane niya. “Hija, nasaktan ka ba? Anong ginawa niya sa yo?” Sinisipat ang buong katawan ko, ang balat kong nakalabas kung may pasa at pinsala.“Nag usap lang po kami.” Kalmado rin ang tinig ko. “At ihahatid na niya ako ngayon sa bahay ng pinsan ko kaya huwag na kayong mag alala. Pasensya na kung naabala pa kayo.”Napatitig sa akin ang Don. Hindi makapaniwala marahil kilala nito ang sariling anak. O ako pa lang ang babaing dinagit ni Marco na hindi niya nagawan ng hindi maganda?“H-Hindi ka niya sinaktan?” Sinisiguro nito na maayos ako.Galit na lumapit si Marco sa akin. Iritable sa naririnig sa ama. Hinablot ako sa kamay saka walang salitang hinawi ang mga yon at ang tatay niya. Wala ring nagawa ang Don kundi habulin kami ng tingin.Nag aalala para sa akin.Iniwan din niyang bukas ang bahay niya na para bang walang ibang mahalaga ng sandaling yon kundi ilayo ako doon.Sa labas, isinakay niya ako sa owner niya at
MAXI POV:Sumirit yon sa loob ko gaya ng bukod na malakas na pag ulos na umabot sa kaloob-looban ko na namilipit ako sa dulot na init. Saka ako hinalikan sa collarbone ko, mariing sumipsip sa kurba ng aking buto na lalo akong nangatal habang pinupuno niya ako.Tahimik akong umiyak, sagana ang luha na pumapatak sa balikat niya habang sinasaid niya ang semen sa loob ng pagkababae ko. Gumigiling siya, hanggang sa huling patak.At nang makaraos, nabingi ako sa lakas ng paghinga niya sa kurba ng leeg ko. Matagal kaming naging bahagi ng puno, iisa ang katawan sa dilim ng gabi.Nanliliit ako sa awa sa sarili ko.At imposibleng masanay ako sa pakiramdam na ito at maging okay lang sa akin kahit gusto kong maghiganti.Ayoko ng pakiramdam na ito.“Damn it,” inulit-ulit niya ang mga kataga. Minumura rin ang sarili niya. Nagsasalita sa ibabaw ng labi ko. Parang nagdadasal. “Pagkatapos nito, puede mo akong i-demanda ng rape dahil totoong ginawa ko. Tama ka. Hindi ko na kayang pigilan.” Sumisinga
MAXI POV: Nagbago rin ang pagtanggap ko sa mga ulos niya. Inaasahan ko na yon, bawat pulgada. Bawat pagpasok at paglabas. Gaano man kahapdi. Nakikilala na siya ng katawan ko. Nagiging pamilyar ang init. Ang kanyang bango at mga tunog na ginagawa niya kapag nasisiyahan siya sa nakukuha niya ss katawan ko. At nilalamon ako ng dalang apoy niyon kahit di nakikita. Mapusok. Naglalagablab ako ng buhay. Nahihirapan akong mag isip at tila nagiging sensasyon na lang ako sa hangin. Kumibot ang pagkababae ko nang bumilis ang pagbayo niya, at lalo siyang nabaliw sa pag ulos nang hindi na ako tumatangggi. Wala na ang mga daing kong nahihirapan. Pabilis nang pabilis ang pagbaon niya na ang mahalaga lang ay makaraos uli. Namilipit ako sa ilalim niya. Hindi malaman kung saan ako kakapit at kukuha ng lakas. Nagdidilim ang paningin ko sa bilis ng tibok ng puso ko. Parang may sasabog sa loob ko, gumuguhit sa puson ko at kumakalat ang kiliti sa buo kong katawan. Pero bago pa yon maging ganap, su
MAXI POV:Isa lang ang natitiyak ko, kung ibang lalaki ang humawak sa katawan ko, lalaban ako hanggang sa huling hininga.Nunca na magawa kong matulog nang mahimbing kahit sandali sa loob ng pamamahay ng gumahasa sa akin gaya ng ginawa ko.Nunca rin na makatulog din ang lalaking yon hanggang umaga gaya ng ginawa niya.May mali sa akin.Nababaliw na ako.Kailangan ko bang aminin sa sarili ko na hanggang ngayon espesyal sa akin si Marco?Lintik.Ang tanga-tanga ko.Wala rin akong kailangan sa kanya at kaya kong manatili dito sa San Luis nang wala ang tulong niya.Isa ako sa leader ng Black Beretta. Paano akong ganito kahina?O namiss ko siya at gusto ko siyang makasama sa kahit anong dahilan?Gaya rin ng mga pagtitiis ko noong mga bata pa kami?Kung tama ang iniisip ko, kailangan kong makalayo sa kanya sa lalong madaling panahon at hindi na makipagkita sa kanya habangbuhay.Bala ang isasagot ko sa kanya kapag inungkat niya uli ang tungkol sa lintik na kontrata niya!Matapos naming magk
MAXI POV: Namula ang balat ko sa iniisip ko kaya mabilis akong tumungo. Isiniksik ko sa counter ang puson ko sa pagnanais na huwag siyang lumapat sa akin at naramdaman niya yon.Nandidiri ako sa sarili ko higit sa galit ko sa kanya.“Ang gusto ko lang ay umuwi. Baka puedeng ngayon na?” Nagmamadali ako kahit sa pagsasalita. Na para bang ang ilang segundong mahahabol ko ay kaligtasan ko na mula sa mga kamay niya.Huminto ang labi niya bago pa lumapat sa leeg ko. Apoy na ang naglalandas sa buong katawan ko. Nakakatakot na klase ng apoy dahil ako ang unang natutupok. Diyos ko, sa kabila nang nangyari, parang gusto kong magpa ubaya sa kapusukan niya.Nakita ko ang sarili ko sa loob ng isip ko na nakapatong sa counter sa harap ko, nakayakap ang mga binti ko sa balakang niya at inaangkin niya ako…mapusok…malikhain. Mainit.Nababaliw.“Jesus…” umabot sa ibabaw ng balikat ko ang mainit niyang hininga na parang nilalagnat. “Kailangan mong lumayo sa akin. Baka kung ano pa ang magawa ko sa y
MAXI POV: Big Boy ang tawag ng bata, gawa sa handmade na tela, may hawak na baril na itinahi lang ng sinulid para manatiling nakadikit sa laruan.Dalawang dangkal ang taas at matigas ang laman, hula ko, mga tela na pinagtabasan ang nasa loob.At yong plastic na baril ay free lang sa nabibiling chichira na piso o baka dos lang ang isa.Ang mukha ng laruan, walang mata, ilong at bibig kaya nilagyan ko na rin kahit drawing lang sa pentel pen.Dito sa San Luis, maraming kabataan na ang mga laruan gawa sa bahagi ng mga puno, mga plastic na pinulot sa tabing aplaya o kawanggawa ng iilang mayaman.Posibleng ang nanay ni Gunter ay iisang mananahi.Pulido ang pinaka buhok ng laruan na gawa sa sinama-samang sinulid na lumang luma na.Katsa ang kabuuan. Marumi na sa sobrang kalumaan.Pero halatang binuo ng mapagmahal na kamay kaya naman matunog na halik ang nakuha kong gantimpala mula kay Gunter hindi ko pa man nalalagyan ng bigote.Ang tatay raw kasi niya, mahilig sa baril at may bigote.
MAXI POV:“Iwanan mo na ako. Huwag mo akong pilitin kapag ayoko. O magpapakamatay na lang ako sa harap mo.” Humihikbi ako na parang bata. Nanginginig ang labi ko habang nagsasalita.Totoo ang sinasabi ko. Biglang-bigla ang pagod na naramdaman ko. Parang kaya kong matulog ng isang linggo o mag hibernate ng ilang buwan.O baka hindi ko na gustuhing magising pa kahit kailan.“Shit,” umigkas siya sa pagkakadagan sa puno ng mga hita ko. “Pero kailangan mong bumangon bukas. May gusto akong puntahan kasama ka.”Lintek ka. Wala ka talagang pakialam kahit mabaliw ako. Wala kang ibang naiintindihan kundi sarili mo lang at pangangailangan mo sa sex.Mamatay ka na.Hindi niya makikita sa mata ko ang emosyong kalakip ng mga salitang yon.Nakapikit pa rin ako at ayoko nang buksan ang mga mata ko.Pagod na pagod ako. Ibinaon ko ang buong mukha ko sa loob ng palad ko. Namaluktot ako nang umatras siya palayo ng kama. Nag fetus position ako. At naramdaman kong hinablot niya ang unan, ikinalang sa ul
MAXI POV:Naging mariin ang pagsipsip niya sa nipple ko, at nang higitin niya yon sa loob ng bibig niya, diniinan niya ang sentro ng clit ko at umungol ako, nangangailangan, halos nagwawala.Umaangat ang balakang ko sa kama at naging mabilis ang aking paghinga.“Akin ka na,” lumipat sa kabila ng dibdib ko ang mainit niyang bibig at umulos sa loob ng pagkababae ko ang daliring galing sa clit ko.“Oh, God!” Namilipit ako sa tindi ng init na nabuhay sa katawan ko. Kinukuyumos ko na ng kamay ko ang mahaba niyang buhok. Ang isa pa ay humihigit sa kanyang balikat para pagbutihin ang pagsipsip niya sa nipple ko.“Sabihin mo sa akin ang gusto mo,” parang apoy ang hininga niya sa ibabaw ng dibdib ko. Mararahas ang paghinga habang pinaliligaya ako.Nagtitiis siya sa sariling pangangailangan para maihanda ako.Naging sakim ang pagkababae ko bilang tugon at pumalibot ako sa isang daliri niyang nasa loob ko. Humigpit ako palibot doon, hinihigit iyon papasok. Sa tindi ng pangangailangan ko sa kany
MAXI POV: Malaki ang dressing room pero hindi ko binigyan ng atensyon ang mga laman ng salaming mga tokador sa magkabilang panig. Kumuha lang ako ng satin na roba, hindi ako nag-bra gaya ng normal na araw ko sa bahay at komportable akong lumabas papunta sa kama ko na adjacent ng bedroom ko.Naroon siya sa hamba ng bukas na pinto, hindi pa rin umaalis. Tila gustong makipag usap pero hindi makadiskarte.Ano ang hindi niya masabi, eh, ang angas ng ugali niya?Bahala ka diyan.Binuksan ko ang mobile service ng phone ko at nagsimula akong mag scroll, nagtatago sa malaking unan. Dahil nang ini-atras ko ang mga binti ko, makikita ang panty ko.Kung sa ibang lalaki siguro, babalutin ko ang sarili ko na parang suman.Kailangan ko bang aminin sa sarili ko na gusto ko talaga ang atensyon niya galit man ako o hindi?Shit. Paghinga ko, wala na siya. Pero iniwan pa ring bukas ang pinto. Saglit pa at narinig ko ang mga kaluskos na ibinabalik niya sa kahon ang mga laruan. Isa-isa. Mabagal.Mabuti
MAXI POV: Pang 3 months mo na ito, Boss. Kung magbago ang isip mo at magsawa ka sa mga ito, alam mo kung saan ako tatawagan.Zoe.Sumikip ang dibdib ko. Pareho sila ng pangalan ng isa sa mga batang inalagaan ko noon at namatay pero alam kong magkaiba silang tao.Tatlong tama ng bala sa ulo ang tinamo ng batang yon. Imposibleng mabuhay.At gaya ng Zoe na ito, mahilig sa note ang batang Zoe.Ang mga gamit ko noon, tadtad ng nakadikit na kapirasong papel. At nag iipit pa yon ng thank you and appreciation letter sa ilalim ng unan ko.Nanginig ang labi ko kaya kinagat ko kaagad sa kagustuhan kong huwag mapaiyak. Kaya nagulat ako na biglang may nagsalita sa likuran ko.“Hindi ka ba pinahirapan ni Zoe habang wala ako?”Hindi ako sumagot. Pinahirapang ano?Eh, nilayasan ko agad ang kampon niya. Isa sa natutunan ko sa buhay, puede akong mamatay ano mang oras. Kung kaya kong iwasan ang mga toxic na tao at sitwasyon, inuunahan ko na agad.Mahalaga ang mental health ko. Na pagdating kay Marco,
Ginamitan niya ng Rambo knife ang ¼ na bahagi. At hindi pa man nabubuksan nang buo, nailalantad ang lahat ng laman, nagwawala na siya.Ang lakas talaga ng sayad niya!“A-Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?” Sinugod ko siya para awatin. Pero ibinato niya ang kahon sa gitna ng malawak na sala. Nayupi yon at tumalsik pa ang ilang laman.Mga laruan ng bata na hindi ko kayang titigan.Natatakot ako.Baka mabaliw ako.May kutob ako na mga gamit yon ng mga batang nakasama ko sa kubo nang ibigay sa akin ni Anna. At bago pa ako matukso na tapunan ng tingin ang ilang pirasong laruan, sinakal na niya ako sa leeg papunta sa dingding.“Sino ka ba talagang babae ka! Sabihin mo kung sino ka!”Nagdilim agad ang paningin ko at natakot ako nang marinig ko ang buto at laman sa leeg ko na parang nadudurog.Hindi ako makahinga. Masakit. Nanlalabo ang paningin ko.Tinapik ko siya sa magkabilang balikat pero para na siyang demonyo.Ginamitan ko na ng technique: ipinasok ko ang dalawang kamay ko sa pagitan ng
MAXI POV:Ang maangas na kilay na lagi na lang salubong kapag sa akin nakatitig. Ang matangos na ilong na nagbubukas-sara sa galit sa akin at ang labing mapipintog na napakasarap humalik kaya nakakalimot agad ako sa maraming bagay.Ang prominenteng hugis na panga na kababaliwan ng mga dalubhasang iskuptor at mga pintor na binagayan ng mahaba at mala-tintang buhok.May nadagdag sa kanyang karakter, halata na ang stubbles niya sa mukha na parang ilang araw hindi naahitan. Malamang mula nang umalis siya ng bahay at wala siyang dalang pang-grooming sa sarili.At mas aburido ang paghinga niya ngayon higit sa mga araw na nasa harapan ko siya. Sobrang tensyonado ang lapad ng kanyang balikat, at malalim ang pabugso-bugsong paghinga. Palagi na lang siyang parang wala sa kontrol sa sarili at nasisiraan na ng bait kapag ako ang kaharap.Pero nagiging normal kapag si Anna ang nasa paligid!At sa kabila niyon, lahat lahat sa kanya natatandaan ko.Gaano ako kalala?Hindi ko hinagod nang tingin ang
MAXI POV:Lumipad na naman ang common sense ko. Nakalimutan ko agad ang sinimulan kong argumento na bawal ito sa magkatrabaho. Na kung papipiliin ako o siya sa kahit anong sitwasyon, batas at patakaran sa loob ng organisasyon ang una naming dapat isaalang-alang.Hindi ganitong para kaming mga sex toys na nanginginig sa pangangailangan sa isa’t-isa. Daig pa namin ang walang isip na de baterya.At mas baliw ako dahil hindi ko kayang panindigan ang mga pangako ko sa sarili ko kapag hindi ko siya kaharap.Lalong lalo na ang katapatan ko para kay Anna na walang sino man ang makakapantay. Naging hungkag na ang conviction kong yon, at na lang akong baliw na naghahangad sa atensyon ni Marco.Na naman.Nasisiraan na talaga ako ng bait.Nasa kurba na agad ng leeg ko ang labi niya, hinahalikan ako sa makinis kong balat. Sinasamyo ang bango ko sa pagitan ng ibat-ibang uri halik. Makasalanan ang ungol na kumakawala sa kanyang dibdib habang humahagod ang mainit na labi pababa sa aking balikat at s
MARCO POV:Maliban sa iisang kilala ko na matagal nang patay–si Maxine Perez.Kakaiba ang kaba ko.Iba rin ang kutob ko, parang kilala siya ng katawan ko. Hinagod ko nang tingin si Maricar Tamayo kahit nakaupo, na tinatawag ni Debora na Maxi at lalo akong binayo ng kaba.Kung hindi ko nakita ang duguang bangkay ni Maxine Perez ten years ago, baka ipa-DNA test ko ang babaing ito sa tabi ko.Na hindi ko gagawin dahil imposible. Saksi ako ng gabi ng mangyari ang massacre, pero masyado akong takot na takot ng sandaling yon dahil may masama ring nangyari sa nanay ko. At naroon ako para humingi sana ng tulong kay Diego.Isa pa, mula ulo hanggang paa, malabong ikumpara siya kay Maxine. Makinis, maputi, walang marka ng kahit peklat sa buong katawan—na nakita ko habang inaangkin ko siya. Parang ordinaryong babae lang siya, baguhan kong assassin, tipikal at iyakin.Matapang na babae ang batang Maxine, yong nakasama ko. Hindi umiiyak kahit may baling buto. At hindi marunong mag alaga ng saril