MAXI POV:Ang maangas na kilay na lagi na lang salubong kapag sa akin nakatitig. Ang matangos na ilong na nagbubukas-sara sa galit sa akin at ang labing mapipintog na napakasarap humalik kaya nakakalimot agad ako sa maraming bagay.Ang prominenteng hugis na panga na kababaliwan ng mga dalubhasang iskuptor at mga pintor na binagayan ng mahaba at mala-tintang buhok.May nadagdag sa kanyang karakter, halata na ang stubbles niya sa mukha na parang ilang araw hindi naahitan. Malamang mula nang umalis siya ng bahay at wala siyang dalang pang-grooming sa sarili.At mas aburido ang paghinga niya ngayon higit sa mga araw na nasa harapan ko siya. Sobrang tensyonado ang lapad ng kanyang balikat, at malalim ang pabugso-bugsong paghinga. Palagi na lang siyang parang wala sa kontrol sa sarili at nasisiraan na ng bait kapag ako ang kaharap.Pero nagiging normal kapag si Anna ang nasa paligid!At sa kabila niyon, lahat lahat sa kanya natatandaan ko.Gaano ako kalala?Hindi ko hinagod nang tingin ang
Ginamitan niya ng Rambo knife ang ¼ na bahagi. At hindi pa man nabubuksan nang buo, nailalantad ang lahat ng laman, nagwawala na siya.Ang lakas talaga ng sayad niya!“A-Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?” Sinugod ko siya para awatin. Pero ibinato niya ang kahon sa gitna ng malawak na sala. Nayupi yon at tumalsik pa ang ilang laman.Mga laruan ng bata na hindi ko kayang titigan.Natatakot ako.Baka mabaliw ako.May kutob ako na mga gamit yon ng mga batang nakasama ko sa kubo nang ibigay sa akin ni Anna. At bago pa ako matukso na tapunan ng tingin ang ilang pirasong laruan, sinakal na niya ako sa leeg papunta sa dingding.“Sino ka ba talagang babae ka! Sabihin mo kung sino ka!”Nagdilim agad ang paningin ko at natakot ako nang marinig ko ang buto at laman sa leeg ko na parang nadudurog.Hindi ako makahinga. Masakit. Nanlalabo ang paningin ko.Tinapik ko siya sa magkabilang balikat pero para na siyang demonyo.Ginamitan ko na ng technique: ipinasok ko ang dalawang kamay ko sa pagitan ng
MAXI POV: Pang 3 months mo na ito, Boss. Kung magbago ang isip mo at magsawa ka sa mga ito, alam mo kung saan ako tatawagan.Zoe.Sumikip ang dibdib ko. Pareho sila ng pangalan ng isa sa mga batang inalagaan ko noon at namatay pero alam kong magkaiba silang tao.Tatlong tama ng bala sa ulo ang tinamo ng batang yon. Imposibleng mabuhay.At gaya ng Zoe na ito, mahilig sa note ang batang Zoe.Ang mga gamit ko noon, tadtad ng nakadikit na kapirasong papel. At nag iipit pa yon ng thank you and appreciation letter sa ilalim ng unan ko.Nanginig ang labi ko kaya kinagat ko kaagad sa kagustuhan kong huwag mapaiyak. Kaya nagulat ako na biglang may nagsalita sa likuran ko.“Hindi ka ba pinahirapan ni Zoe habang wala ako?”Hindi ako sumagot. Pinahirapang ano?Eh, nilayasan ko agad ang kampon niya. Isa sa natutunan ko sa buhay, puede akong mamatay ano mang oras. Kung kaya kong iwasan ang mga toxic na tao at sitwasyon, inuunahan ko na agad.Mahalaga ang mental health ko. Na pagdating kay Marco,
MAXI POV: Malaki ang dressing room pero hindi ko binigyan ng atensyon ang mga laman ng salaming mga tokador sa magkabilang panig. Kumuha lang ako ng satin na roba, hindi ako nag-bra gaya ng normal na araw ko sa bahay at komportable akong lumabas papunta sa kama ko na adjacent ng bedroom ko.Naroon siya sa hamba ng bukas na pinto, hindi pa rin umaalis. Tila gustong makipag usap pero hindi makadiskarte.Ano ang hindi niya masabi, eh, ang angas ng ugali niya?Bahala ka diyan.Binuksan ko ang mobile service ng phone ko at nagsimula akong mag scroll, nagtatago sa malaking unan. Dahil nang ini-atras ko ang mga binti ko, makikita ang panty ko.Kung sa ibang lalaki siguro, babalutin ko ang sarili ko na parang suman.Kailangan ko bang aminin sa sarili ko na gusto ko talaga ang atensyon niya galit man ako o hindi?Shit. Paghinga ko, wala na siya. Pero iniwan pa ring bukas ang pinto. Saglit pa at narinig ko ang mga kaluskos na ibinabalik niya sa kahon ang mga laruan. Isa-isa. Mabagal.Mabuti
MAXI POV:Naging mariin ang pagsipsip niya sa nipple ko, at nang higitin niya yon sa loob ng bibig niya, diniinan niya ang sentro ng clit ko at umungol ako, nangangailangan, halos nagwawala.Umaangat ang balakang ko sa kama at naging mabilis ang aking paghinga.“Akin ka na,” lumipat sa kabila ng dibdib ko ang mainit niyang bibig at umulos sa loob ng pagkababae ko ang daliring galing sa clit ko.“Oh, God!” Namilipit ako sa tindi ng init na nabuhay sa katawan ko. Kinukuyumos ko na ng kamay ko ang mahaba niyang buhok. Ang isa pa ay humihigit sa kanyang balikat para pagbutihin ang pagsipsip niya sa nipple ko.“Sabihin mo sa akin ang gusto mo,” parang apoy ang hininga niya sa ibabaw ng dibdib ko. Mararahas ang paghinga habang pinaliligaya ako.Nagtitiis siya sa sariling pangangailangan para maihanda ako.Naging sakim ang pagkababae ko bilang tugon at pumalibot ako sa isang daliri niyang nasa loob ko. Humigpit ako palibot doon, hinihigit iyon papasok. Sa tindi ng pangangailangan ko sa kany
MAXI POV:“Iwanan mo na ako. Huwag mo akong pilitin kapag ayoko. O magpapakamatay na lang ako sa harap mo.” Humihikbi ako na parang bata. Nanginginig ang labi ko habang nagsasalita.Totoo ang sinasabi ko. Biglang-bigla ang pagod na naramdaman ko. Parang kaya kong matulog ng isang linggo o mag hibernate ng ilang buwan.O baka hindi ko na gustuhing magising pa kahit kailan.“Shit,” umigkas siya sa pagkakadagan sa puno ng mga hita ko. “Pero kailangan mong bumangon bukas. May gusto akong puntahan kasama ka.”Lintek ka. Wala ka talagang pakialam kahit mabaliw ako. Wala kang ibang naiintindihan kundi sarili mo lang at pangangailangan mo sa sex.Mamatay ka na.Hindi niya makikita sa mata ko ang emosyong kalakip ng mga salitang yon.Nakapikit pa rin ako at ayoko nang buksan ang mga mata ko.Pagod na pagod ako. Ibinaon ko ang buong mukha ko sa loob ng palad ko. Namaluktot ako nang umatras siya palayo ng kama. Nag fetus position ako. At naramdaman kong hinablot niya ang unan, ikinalang sa ul
MAXI POV: Big Boy ang tawag ng bata, gawa sa handmade na tela, may hawak na baril na itinahi lang ng sinulid para manatiling nakadikit sa laruan.Dalawang dangkal ang taas at matigas ang laman, hula ko, mga tela na pinagtabasan ang nasa loob.At yong plastic na baril ay free lang sa nabibiling chichira na piso o baka dos lang ang isa.Ang mukha ng laruan, walang mata, ilong at bibig kaya nilagyan ko na rin kahit drawing lang sa pentel pen.Dito sa San Luis, maraming kabataan na ang mga laruan gawa sa bahagi ng mga puno, mga plastic na pinulot sa tabing aplaya o kawanggawa ng iilang mayaman.Posibleng ang nanay ni Gunter ay iisang mananahi.Pulido ang pinaka buhok ng laruan na gawa sa sinama-samang sinulid na lumang luma na.Katsa ang kabuuan. Marumi na sa sobrang kalumaan.Pero halatang binuo ng mapagmahal na kamay kaya naman matunog na halik ang nakuha kong gantimpala mula kay Gunter hindi ko pa man nalalagyan ng bigote.Ang tatay raw kasi niya, mahilig sa baril at may bigote.
MAXI POV: “MAHIGIT walong oras na biyahe, tatlong beses tumigil sa bus stop pero sa lahat ng yon ni minsan hindi pa kita nakitang tumikim kahit tubig.” Si Debora ang nagsasalita sa tabi ko pero nagpapanggap akong tulog, nakapaling sa direksyon ng bintana ng bus. “Sabihin mo nga, Maxi, dapat na ba akong kabahan?’Kalmado akong humigit ng malalim na buntong-hininga pero malalamig ang mga kamay ko. Sasabihin ko ba sa pinsan ko na bagong trainee sa loob ng Black Beretta na umanib ako sa grupong yon na isang organized crime syndicate para maghiganti sa pagkamatay ng 10 bata sa pangangalaga ko 10 years ago? Aaminin ko rin ba na wala na naman akong tulog dahil binangungot ako kagabi dahil sa tawag ni Anna kahapon?Si Anna Medrano ang Lady Boss sa Black Beretta at ito rin ang nag utos nang biglaan kong pag uwi sa San Luis, isang lugar na walang idinulot sa akin kundi kahihiyan, hirap, sama ng loob at buhay na mga bangungot kahit gising ako.Lintik, hindi ko yon masasabi sa kanya.Sa loob n
MAXI POV: Big Boy ang tawag ng bata, gawa sa handmade na tela, may hawak na baril na itinahi lang ng sinulid para manatiling nakadikit sa laruan.Dalawang dangkal ang taas at matigas ang laman, hula ko, mga tela na pinagtabasan ang nasa loob.At yong plastic na baril ay free lang sa nabibiling chichira na piso o baka dos lang ang isa.Ang mukha ng laruan, walang mata, ilong at bibig kaya nilagyan ko na rin kahit drawing lang sa pentel pen.Dito sa San Luis, maraming kabataan na ang mga laruan gawa sa bahagi ng mga puno, mga plastic na pinulot sa tabing aplaya o kawanggawa ng iilang mayaman.Posibleng ang nanay ni Gunter ay iisang mananahi.Pulido ang pinaka buhok ng laruan na gawa sa sinama-samang sinulid na lumang luma na.Katsa ang kabuuan. Marumi na sa sobrang kalumaan.Pero halatang binuo ng mapagmahal na kamay kaya naman matunog na halik ang nakuha kong gantimpala mula kay Gunter hindi ko pa man nalalagyan ng bigote.Ang tatay raw kasi niya, mahilig sa baril at may bigote.
MAXI POV:“Iwanan mo na ako. Huwag mo akong pilitin kapag ayoko. O magpapakamatay na lang ako sa harap mo.” Humihikbi ako na parang bata. Nanginginig ang labi ko habang nagsasalita.Totoo ang sinasabi ko. Biglang-bigla ang pagod na naramdaman ko. Parang kaya kong matulog ng isang linggo o mag hibernate ng ilang buwan.O baka hindi ko na gustuhing magising pa kahit kailan.“Shit,” umigkas siya sa pagkakadagan sa puno ng mga hita ko. “Pero kailangan mong bumangon bukas. May gusto akong puntahan kasama ka.”Lintek ka. Wala ka talagang pakialam kahit mabaliw ako. Wala kang ibang naiintindihan kundi sarili mo lang at pangangailangan mo sa sex.Mamatay ka na.Hindi niya makikita sa mata ko ang emosyong kalakip ng mga salitang yon.Nakapikit pa rin ako at ayoko nang buksan ang mga mata ko.Pagod na pagod ako. Ibinaon ko ang buong mukha ko sa loob ng palad ko. Namaluktot ako nang umatras siya palayo ng kama. Nag fetus position ako. At naramdaman kong hinablot niya ang unan, ikinalang sa ul
MAXI POV:Naging mariin ang pagsipsip niya sa nipple ko, at nang higitin niya yon sa loob ng bibig niya, diniinan niya ang sentro ng clit ko at umungol ako, nangangailangan, halos nagwawala.Umaangat ang balakang ko sa kama at naging mabilis ang aking paghinga.“Akin ka na,” lumipat sa kabila ng dibdib ko ang mainit niyang bibig at umulos sa loob ng pagkababae ko ang daliring galing sa clit ko.“Oh, God!” Namilipit ako sa tindi ng init na nabuhay sa katawan ko. Kinukuyumos ko na ng kamay ko ang mahaba niyang buhok. Ang isa pa ay humihigit sa kanyang balikat para pagbutihin ang pagsipsip niya sa nipple ko.“Sabihin mo sa akin ang gusto mo,” parang apoy ang hininga niya sa ibabaw ng dibdib ko. Mararahas ang paghinga habang pinaliligaya ako.Nagtitiis siya sa sariling pangangailangan para maihanda ako.Naging sakim ang pagkababae ko bilang tugon at pumalibot ako sa isang daliri niyang nasa loob ko. Humigpit ako palibot doon, hinihigit iyon papasok. Sa tindi ng pangangailangan ko sa kany
MAXI POV: Malaki ang dressing room pero hindi ko binigyan ng atensyon ang mga laman ng salaming mga tokador sa magkabilang panig. Kumuha lang ako ng satin na roba, hindi ako nag-bra gaya ng normal na araw ko sa bahay at komportable akong lumabas papunta sa kama ko na adjacent ng bedroom ko.Naroon siya sa hamba ng bukas na pinto, hindi pa rin umaalis. Tila gustong makipag usap pero hindi makadiskarte.Ano ang hindi niya masabi, eh, ang angas ng ugali niya?Bahala ka diyan.Binuksan ko ang mobile service ng phone ko at nagsimula akong mag scroll, nagtatago sa malaking unan. Dahil nang ini-atras ko ang mga binti ko, makikita ang panty ko.Kung sa ibang lalaki siguro, babalutin ko ang sarili ko na parang suman.Kailangan ko bang aminin sa sarili ko na gusto ko talaga ang atensyon niya galit man ako o hindi?Shit. Paghinga ko, wala na siya. Pero iniwan pa ring bukas ang pinto. Saglit pa at narinig ko ang mga kaluskos na ibinabalik niya sa kahon ang mga laruan. Isa-isa. Mabagal.Mabuti
MAXI POV: Pang 3 months mo na ito, Boss. Kung magbago ang isip mo at magsawa ka sa mga ito, alam mo kung saan ako tatawagan.Zoe.Sumikip ang dibdib ko. Pareho sila ng pangalan ng isa sa mga batang inalagaan ko noon at namatay pero alam kong magkaiba silang tao.Tatlong tama ng bala sa ulo ang tinamo ng batang yon. Imposibleng mabuhay.At gaya ng Zoe na ito, mahilig sa note ang batang Zoe.Ang mga gamit ko noon, tadtad ng nakadikit na kapirasong papel. At nag iipit pa yon ng thank you and appreciation letter sa ilalim ng unan ko.Nanginig ang labi ko kaya kinagat ko kaagad sa kagustuhan kong huwag mapaiyak. Kaya nagulat ako na biglang may nagsalita sa likuran ko.“Hindi ka ba pinahirapan ni Zoe habang wala ako?”Hindi ako sumagot. Pinahirapang ano?Eh, nilayasan ko agad ang kampon niya. Isa sa natutunan ko sa buhay, puede akong mamatay ano mang oras. Kung kaya kong iwasan ang mga toxic na tao at sitwasyon, inuunahan ko na agad.Mahalaga ang mental health ko. Na pagdating kay Marco,
Ginamitan niya ng Rambo knife ang ¼ na bahagi. At hindi pa man nabubuksan nang buo, nailalantad ang lahat ng laman, nagwawala na siya.Ang lakas talaga ng sayad niya!“A-Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?” Sinugod ko siya para awatin. Pero ibinato niya ang kahon sa gitna ng malawak na sala. Nayupi yon at tumalsik pa ang ilang laman.Mga laruan ng bata na hindi ko kayang titigan.Natatakot ako.Baka mabaliw ako.May kutob ako na mga gamit yon ng mga batang nakasama ko sa kubo nang ibigay sa akin ni Anna. At bago pa ako matukso na tapunan ng tingin ang ilang pirasong laruan, sinakal na niya ako sa leeg papunta sa dingding.“Sino ka ba talagang babae ka! Sabihin mo kung sino ka!”Nagdilim agad ang paningin ko at natakot ako nang marinig ko ang buto at laman sa leeg ko na parang nadudurog.Hindi ako makahinga. Masakit. Nanlalabo ang paningin ko.Tinapik ko siya sa magkabilang balikat pero para na siyang demonyo.Ginamitan ko na ng technique: ipinasok ko ang dalawang kamay ko sa pagitan ng
MAXI POV:Ang maangas na kilay na lagi na lang salubong kapag sa akin nakatitig. Ang matangos na ilong na nagbubukas-sara sa galit sa akin at ang labing mapipintog na napakasarap humalik kaya nakakalimot agad ako sa maraming bagay.Ang prominenteng hugis na panga na kababaliwan ng mga dalubhasang iskuptor at mga pintor na binagayan ng mahaba at mala-tintang buhok.May nadagdag sa kanyang karakter, halata na ang stubbles niya sa mukha na parang ilang araw hindi naahitan. Malamang mula nang umalis siya ng bahay at wala siyang dalang pang-grooming sa sarili.At mas aburido ang paghinga niya ngayon higit sa mga araw na nasa harapan ko siya. Sobrang tensyonado ang lapad ng kanyang balikat, at malalim ang pabugso-bugsong paghinga. Palagi na lang siyang parang wala sa kontrol sa sarili at nasisiraan na ng bait kapag ako ang kaharap.Pero nagiging normal kapag si Anna ang nasa paligid!At sa kabila niyon, lahat lahat sa kanya natatandaan ko.Gaano ako kalala?Hindi ko hinagod nang tingin ang
MAXI POV:Lumipad na naman ang common sense ko. Nakalimutan ko agad ang sinimulan kong argumento na bawal ito sa magkatrabaho. Na kung papipiliin ako o siya sa kahit anong sitwasyon, batas at patakaran sa loob ng organisasyon ang una naming dapat isaalang-alang.Hindi ganitong para kaming mga sex toys na nanginginig sa pangangailangan sa isa’t-isa. Daig pa namin ang walang isip na de baterya.At mas baliw ako dahil hindi ko kayang panindigan ang mga pangako ko sa sarili ko kapag hindi ko siya kaharap.Lalong lalo na ang katapatan ko para kay Anna na walang sino man ang makakapantay. Naging hungkag na ang conviction kong yon, at na lang akong baliw na naghahangad sa atensyon ni Marco.Na naman.Nasisiraan na talaga ako ng bait.Nasa kurba na agad ng leeg ko ang labi niya, hinahalikan ako sa makinis kong balat. Sinasamyo ang bango ko sa pagitan ng ibat-ibang uri halik. Makasalanan ang ungol na kumakawala sa kanyang dibdib habang humahagod ang mainit na labi pababa sa aking balikat at s
MARCO POV:Maliban sa iisang kilala ko na matagal nang patay–si Maxine Perez.Kakaiba ang kaba ko.Iba rin ang kutob ko, parang kilala siya ng katawan ko. Hinagod ko nang tingin si Maricar Tamayo kahit nakaupo, na tinatawag ni Debora na Maxi at lalo akong binayo ng kaba.Kung hindi ko nakita ang duguang bangkay ni Maxine Perez ten years ago, baka ipa-DNA test ko ang babaing ito sa tabi ko.Na hindi ko gagawin dahil imposible. Saksi ako ng gabi ng mangyari ang massacre, pero masyado akong takot na takot ng sandaling yon dahil may masama ring nangyari sa nanay ko. At naroon ako para humingi sana ng tulong kay Diego.Isa pa, mula ulo hanggang paa, malabong ikumpara siya kay Maxine. Makinis, maputi, walang marka ng kahit peklat sa buong katawan—na nakita ko habang inaangkin ko siya. Parang ordinaryong babae lang siya, baguhan kong assassin, tipikal at iyakin.Matapang na babae ang batang Maxine, yong nakasama ko. Hindi umiiyak kahit may baling buto. At hindi marunong mag alaga ng saril