“Bakit hindi niyo alam kung nasaan ang amo ninyo? Ha? Tinatago niyo ba sa akin ang asawa ko? Ano?!” galit na sigaw ni Hillary sa mga tauhan ni Rowan. "Ano? Ayaw niyong magsalita?" dagdag pa nito. Walang gustong magsalita kung nasaan si Rowan. Hindi rin kasi talaga alam ng karamihan kung nasaan ang amo nila. Tanging sina Kennedy, Lindsay, Russ, at mga kapatid nito lang ang nakakaalam ng kinaroroonan ni Rowan. “Madame, please, bumalik na lang po kayo bukas. Dahil hindi uuwi ngayon si Boss,” kalmadong sagot ni Russ, pilit na pinipigilan ang inis. Shit. Bakit hindi ka pa umalis? Galit ka ngayon, ikaw nga ang nang-iwan, bulong ni Russ sa kanyang isip, pilit na kinakalma ang sarili. “No! I’ll be staying here! Ako pa rin ang asawa ng amo niyo, kaya susundin niyo ang gusto ko!” “Madame, matagal na po kayong wala ni Sir. Legit po kasi ang death certificate niyo, eh. Kaya wala na po kayong hawak na katibayan na asawa pa kayo ni Sir,” sabat ni Lindsay. Napakunot-noo si Hillary at nilapita
SUYUAN BAGO ANG BAKBAKAN Nasa labas nga ng bahay si Rowan. May duyan at kama rin doon. Hindi rin nababasa ang lugar kahit umulan dahil glass house ang labas ng bahay niya. Napapalibutan ito ng mga halaman at may fountain din. Malawak talaga ang paligid. Sinadya talaga ni Rowan ang lupa kung saan matatanaw niya ang Mount Iraya, para kapag nag-settle down na siya kay Hillary, sa Batanes na sila titira. Ngunit hindi iyon ang nangyari—nawala si Hillary, ngunit itinuloy pa rin ni Rowan ang pagpapatayo ng bahay. Natagpuan niya ang kapayapaan tuwing napagmamasdan niya ang bundok ng Iraya, na nagbibigay ng kakaibang pakiramdam. Isang pakiramdam na kumakalma ka at panandaliang nawawala ang iyong mga problema. “Nagkamali na naman ako. Sana pala hindi ko muna in-open up ang tungkol kay Hillary. Ngayon, namomroblema ako kung paano ko na naman siya suyuin,” bulong ni Rowan sa sarili habang nakatutok ang paningin sa bundok ng Iraya. Mula sa kanyang kinauupuan, kitang-kita niya ang kabuuan ng
Umupo si Elvis sa tabi ni Rowan. Tinitigan niya ito nang mataman, at kusang gumalaw ang kanyang kamay, marahang hinaplos ang pisngi nito. Napaungol naman si Rowan, kaya't agad na binawi ni Elvis ang kanyang kamay. Kinakabahan na para bang may ginawa siyang kasalanan. Hindi niya maiwasan na mapatitig sa lalaki dahil, ang gwapo kasi naman talaga ni Rowan. Hindi rin mahahalata sa edad nitong 35 years old na. Alagang-alaga rin ang katawan. Napakagat labi naman si Elvis ng maalala ang kanilang ginawa nung nakaraan gabi. Bigla naman nag-init ang kanyang pisngi. Sa haba at matambok ba naman na alaga nito ay mapapasigaw ka talaga. Hays. Ano ba 'yan Elvis. Kanina ay gusto mong mapag-isa, tapos ngayon titig na titig ka sa maumbok na sandata nito? Panenermon ng isip niya. Ibinaling na lang ni Elvis ang atensyon sa paligid niya. Luminga-linga siya sa kabuuan ng glass house, at labis na namangha. Hindi naman kasi niya inakala na glass house pala ang labas na may kalakihan rin. Half glass
MADALING araw ng umalis ang magkapatid sa mansyon upang tumungo sa Batanes para sa isang malaking event doon. Maingat silang umalis upang hindi sila matunugan ni Hillary na nasa kwarto ngayon ni Rowan nag-stay. Lingid sa kanilang kaalaman ay kanina pa pala ito gising at kitang-kita niya ang pag-alis ng magkapatid. Bumaba siya ng hagdan matapos tawagan ang kanyang mga tauhan upang ipaalam na uuwi na siya sa Mansyon ng kanyang mga magulang. Pagkarating niya kasi mula Italy ay dumeretso siya sa Mansyon ni Rowan. Akala niya siguro ay tanggap pa siya ng lalaki. At mahal pa siya nito. "Madame," sambit ng kanyang sekretarya na si Carem. Isang italyanong binata. "Take me home, bob," Hillary said. Tumango naman si Carem at pinag-buksan siya ng pintuan ng kotse. "Are you and Mister Walter, talked?" tanong ni Carem at habang pinapaandar ang kotse. "He got mad! He left me, and now, I am looking his whereabouts," tugon naman ni Hillary habang binubuksan ang lalagyan niya ng yosi.
"Elvissssssss...." Malakas na sigaw ni Lindsay mula sa ibaba. Gulat naman si Elvis na lumabas ng bahay at nakita ang kaibigan na kumakaway sa kanya. Napatakbo naman siya sa ibaba dahilan upang nataranta si Rowan dahil sa gulat. Tinakbo kasi ni Elvis ang mahabang hagdanan na walang katakot-takot at naka-paa pa ito. Tuwang-tuwa ito ng makita ang mga kaibigan, sinalubong niya rin si Kennedy na nakabusangot ang mukha. Kinawayan naman siya ng mga kapatid ni Russ. Nauna ng umakyat ang magkapatid at sumunod na ang dalawa na parang hindi napaghihiwalay. "Okay na ba kayo? Hindi ka na galit?" anas ni Lindsay at kinurot-kurot pa ang tagiliran ni Elvis. "Stop that, nakikilito ako," mahinang usal ni Elvis at natatawa sa ginawa ni LIndsay. "May nangyari na ba sa unang gabi?" bulong ulit nito. "Ano bang tanong 'yan? Hindi no, pero okay na kami. Kinausap ko na rin siya and he tell me about her." Paliwanag naman ni Elvis. "Hindi ba, maganda kapag nagkausap agad bago mag-bangayan."
Dalawang araw na silang nasa Batanes, at mukhang nakalimutan na nila ang buhay sa Manila. They're just enjoying the time, especially for Elvis na unang beses niya lang sa Batanes. Until now, hindi pa rin mag-sink in sa utak niya na nasa Batanes siya. They went to beach together, enjoying the sun, the fresh air. Elvis even tried Kayak kahit takot siya sa tubig. No specific reason why but she's afraid of water. Hindi rin siya marunong lumangoy. Rowan was with her, guiding her para hindi siya matakot. He helped her overcome her fears kahit mangiyak-ngiyak na siya kanina dahil hindi niya mabalance ang pag sagwan. Takot na baka mahulog siya at malunod. But, Rowas reassuring her safety. Kinuha siya ni Rowan mula sa Kayak at yumakap sa kanya. He teach her how to hold her breath, and paddle her foot. He even tried to teach her how to swim, and slowly get it and hindi na natakot. “You learn fast, mi amor," anas ni Rowan ng nasa may batuhan na sila. Nasa kabilang parte sila Lindsay, Kenn
MATAPOS paliguan, damitan, at ayusan ni Rowan si Elvis ay iniwan na muna niya itong natutulog na sa kama. Masyado kasi silang mapusok at aktibo sa ganoon na aktibidad kaya napagod na at nakatulog. Ilang oras din kaya silang nandun sa tabing-dagat, malalim na rin ang gabi ng sila’y nakauwi. Tulog mantika na kasi si Elvis kaya hindi na ito ginising pa ni Rowan, dahil alam niyang magigising ito kapag nakaramdam na ng gutom mamayang madaling araw. Paglabas ni Rowan ay bumungad sa kanya ang dalawang matangkad na lalaki. Maputi ang mga ‘to at pamilyar din ang hitsura ngunit hindi niya maalala kung nakilala na ba niya ang mga ‘to, dahip unang beses pa lang naman niyang na-meet ang dalawa. May kaedaran na rin ang mga ito, ngunit hindi halata sa kanilang postura. Dahil napakagandang lalaki nga naman nila kahit nasa 40s na. Matangkad, matipuno, maputi, at may kulay asul ang mga mata. Gulat man ay hindi ito ipinakita ni Rowan at walang pag-dalawang isip na kinonpronta ang dalawa. ‘Sino b
Rowan's forehead creased upon hearing it. Pero hindi na siya nagtanong pa baka mali lang siya ng iniisip. He clears his throat bago magsalita. Inubos na muna niya ang isang baso ng wine, saka nagsalita. “By the way, where's Tita Elvira? Why is she not here if magkasama naman kayo?" tanong ni Rowan. Sabay naman na nagtinginan ang kambal. Peki naman na napaubo si Romano at inubos ang isang baso ng wine. “She's with your secretary, Russ," tugon ni Romanoff, sabay inom ng wine. “And we have no idea kung nasaan na ang dalawa," he added. “Seriously?" Hindi makapaniwala na salita ni Rowan. “Kanina pa kayo dito?" “30 minutes, already…" tugon ni Romano. “What is this guy doing?" anas ni Rowan at parang Ina na concern sa anak. Kinuha ni Rowan ang kanyang selpon at tinawagan si Russ. Mabilis naman itong sumagot. Bumungad naman kay Rowan ang maingay na simoy ng hangin at ang bawat paghampas ng tubig dagat sa dalampasigan. “Where did you take, Tita? She's supposed to be resting
Maya-maya pa ay dumating na rin ang bombero at agad na maapula ang sunog. Iniisip ko pa rin kung bakit hindi seneryoso ni Frank ang sinabi ko. Edi, sana ligtas silang dalawa ni Hillary. Umupo na muna ako upang linisin ang tama ng baril sa balikat ko. Pinaikutin na rin ng benda upang tumigil na sa pagdurugo. Ramdam na ramdam ko na ang sakit, pero sanay na ang katawan ko sa ganitong pangyayari. “Mr. Walter, we found two people inside the car." Agent Wills said. Agad akong tumayo upang tingnan kung sino ang mga ‘to. Nakalabas na ang mga ‘to sa kotse at maigi ko naman tiningnan kung sino ang mga ‘to. Dahil sunog na sunog talaga at hindi na makikala. “Babae at Lalaki sir," saad naman ng police. “Tiningnan namin ang gamit sa loob and we found this. Good thing ayb Hindi na sunog ang bag." Binuksan nila ang bag at bumungad sa akin ang ibang alahas at may mga ID pa sa loob. Kinuha ng isa sa mga kasamahan ko ang ID at bumungad ang litrato ni Hillary. “Hillary Smith po, sir."
MY shoulder got shot pero patuloy pa rin ang laban. Hindi ako tumitigil sa laban kapag nasimulan ko na. Masyadong matinik ang matandang ‘yon at tinatakbuhan lang ako, akala niya siguro ay hindi ko masusundan. May edad na pero matinik talaga siya at mabilis rin makakatakas, but not this time. Guguluhin niya ang pamilya ko kapag hindi ko siya napapatahimik. “Mr. Smith. Wala ka ng kawala sa akin ngayon. Ubos na ang mga tauhan mo at wala ka ng matatakbuhan pa,” sigaw ko habang nakatuon na ang brain sa kanya. Tumigil siya sa pagtakbo ng paputukan ko siya ng warning shoot. Killing or arresting him is our mission, pero dahil nga mailap ang taong ‘to ay hindi ko siya madaling makuha. Hindi mo siya basta-basta malalapitan, o kahit ilang beses mo pa siyang pagtangkaan na patayin o dukutin ay hindi ka magtatagumpay. Kaya ngayon mamatay siya o susuko siya dahil hindi ko siya titigilan hanggat nabubuhay pa ako. “Rowan. Rowan. Rowan." Mapang-insultong sambit niya sa pangalan ko. “Babarilin m
CHAPTER 152 SINCE Mr. Smith won’t stop pestering my family, ako na mismo ang pumunta sa kanya. I have to end this shit this man started. Ayaw ko na sana na makipaglaro sa kanya pero mukhang hindi siya titigil kung hindi niya ako mapapatay. Kailangan may mawala sa amin para matigil na ‘to. Tumakas lang ako sa bahay, hindi ako nagpaalam kay Elvis na aalis ako at pupuntahan ang matandang pumatay sa mga magulang ko at kapatid ko. Hindi na pwedeng habang buhay na lang akong ganito. Kung saan man ako dalhin nito, I will make sure na mauunang mamatay ang matandang ‘yon. Papasok na kami sa kampo ng kalaban. Ako na mismo ang sumugod para matigil na. Kasama ko ngayon ang mga tauhan ko, hindi ko na pinasama SI Russ para hindi mahalata ni Elvis na umalis ako para puntahan lang ang matandang ‘to. Pagdating namin sa lugar ay nakahanda na ang kalaban namin. Nawala man alaala ko sa mag-ina ko, hindi naman nawala kung ano ako. Lalabanan ko ang taong pumatay sa pamilya ko. “Good to finally s
CHAPTER 151PAGPASOK ko sa bahay ay bumungad agad sa akin ang anim na mga lalaki na nakahandusay sa sahig na walang mga malay. May tama ng baril ang apat sa kanila at ang iba naman ay walang mga malay. Buhay pa naman ang mga ‘to dahil gumagalaw pa, pero sino ang gumawa nito sa kanila? Is it Elvis???!“Wife?” agad akong umakyat sa taas at tinungo ang kwarto ng mag-ina ko. “Elvis? Elvis?” tawag ko sa kanya. Naabutan kong bukas ang pintuan ng kwarto naminal kaya dahan-dahan naman akong pumasok. “God. Okay ka lang ba?” agad kong nilapitan ang asawa ko na nakaupo sa sofa buhat ang isang kambal. Nakahinga naman ako ng maluwag ng makita ang mag-ina ko na okay. “I put a silencer sa baril na binigay ni Dad para hindi maingay kung sakali man na may pumasok sa bahay,” salita niya habang nakatutok lang sa anak namin.“How did you know na may kalaban?” tanong ko at sinilip ang labas ng bintana. Mula sa kinatatayuan ko ay makikita na lang ang kagubatan. Puro kakahuyan na ang likuran na bahagi
CHAPTER 150She grabbed my hair while moaning and arching her back like crazy. I can’t stop myself from sucking, licking her womanhood while putting my finger in her tight hole. I know that we make love every time we have time, however her hole turn to it’s true form and it gets tight back again. I love the smell and taste of her juices, hindi nakakasama. Mas diniinan ko pa ang pagdila ko sa kanya kaya napahiyaw siya at kasunod nun ang panginginig ng katawan tuhod niya. Hudyat na nilabasan na siya.Mabigat ang kanyang pahinga at ganun rin ako, dahil gustong-gusto ng pumasok ng alaga ko sa kweba ng kaligayahan. Habang nakatitig sa asawa ko ay hindi ko mapigilan na purihin siya. Ang ganda ni Elvis, ibang-iba ang ganda niya sa mga babaeng nakilala ko at nakikita, marahil dahil mahal ko siya kaya napakaganda niya sa mga mata ko. Pero kakaiba talaga ang Ganda ni Elvis Hindi nakakasawa titigan. “Ipasok ko na wife ah…” sabi ko at agad naman siyang tumango sabay kagat sa kanyang ibabang labi
CHAPTER 149 I gently held her hand and placed my hand to her waist. Inilagay ko ang kamay niya sa balikat ko para isayaw siya. Kanina po pa pinatugtug ang romantic music, tamang sounds lang para hindi malakas at magising ang kambal. Ngumiti ang asawa ko sa akin at kitang-kita sa mga mata niya ang kasiyahan. Nagsimula na kaming gumalaw, sinabayan ang tugtugin. Hindi ako marunong sa ganito kahit noon pa na bata ako, kapag may activity sa school tungkol sa sayaw ay umiiwas ako dahil hindi ko forte ang pagsasayaw, pero ngayon gusto kong sumayaw kasama ang asawa ko. Gusto kong ma-experience na siya ang kasayaw ko at hindi ang ibang tao. “I didn’t know na marunong ka palang sumayaw, Love. Not bad for a first timer,” she said in a sweet tone. “Thank you, wife for appreciating,” I said and kissed her forehead. “Hindi mo alam kung gaano mo ako napasay ngayon. Napawi lahat ng pagod at nga iniisip ko dahil dito. Salamat talaga, Love. Sobra akong natutuwa sa’yo, ang sweet mo.” “At
It took me time to adjust. Kinilala ko ng lubos ang kambal para hindi ako malito sa kanila. Nung unang beses ko silang makita ay nalito talaga ako dahil magkapareho talaga ang dalawa. Ngayon ay kilalang-kilala ko na ang mga anak ko. Si Laxxarus at Elvistrus. Si Laxxarus ay may mole sa kaliwang mata, while Elvistrus has a mole on his upper lip. Ang gwa-gwapo ng mga anak ko. Manang-mana sa akin. Marunong na din akong maglinis ng mga dumi nila, pati pagtimpla ng gatas every four to five hours. Tinuruan din ako ni Mommy El paano paliguan ang mga bata. Hindi ko nga inakala na mahirap pala ang maging taong bahay. Now, I understand my mother sacrifices and Mommy El sacrifices for raising me and Elvis. Mother’s are the best, and a superwoman. At sobrang proud ako sa asawa ko sa pag-aalaga sa kanila. Walang tulog magdamag na gising kaya ramdam na ramdam ko ang frustration niya. Dalawang buwan pa lang naman ang lumipas pero kitang-kita ko na hirap at pagod sa pag-aalaga pa lang ng mga bata.
Ang bilis ng pangyayari, bagay na hindi ko inaasahan na mangyari. May takot, galit at sakit akong nararamdaman habang nasa loob ako ng mansyon na iyon kung saan narinig ko ang palitan ng putukan. Tinulungan ako ng isang lalaki at kilala ko siya, ang kaibigan kong si Russ at si Kennedy at LIndsay. Kilala ko sila pero bakit ang babae ay hindi. Nang makalabas kami ng mansyon ay agad akong dinala ni Russ sa hospital. Nakatulog ako kaya paggising ko ay medyo magaan na ang pakiramdam ko at para na akong naalaya sa kulungan ng kalaban. At nalaman ko kung sino ako. PInakilala nila sa akin si Elvis na sabi ay asawa ko raw, tapos bigla kong naalala si Hillary. Hindi ako naniniwala dahil rin sa trauma na dulot sa akin ng babae na ‘yon. Pero kahit ganun pa man ay inu-obserbahan ko rin naman siya. Magkasama kami sa iisang bubong pero hindi ko naman magawang kausapin siya kaya umiiwas na lang ako sa kanya. Hanggang sa maglakad loob akong harapin siya dahil sa Doctor niya. Parang may apply na buma
I got into an accident, when I woke up it's so cloudy that I don't remember anything. My heart aches for that moment and I feel something is missing, but my mouth uttered her name. Hillary. She was the woman whom I was looking for. But, a woman who I am not familiar with appeared in front of me. A pregnant woman crying and hugging me tightly, saying sorry. Russ told me that she is my wife, pero hindi ako naniniwala ngunit kakaiba sa damdamin na para bang may nawala na kailangan ibalik agad. Naniniwala ako kay Russ na siya nga ang asawa ko, nang maging okay na ako at pwede ng lumabas ng hospital ay dinala ako sa bahay namin mag-asawa. May iba pa kaming kasama which is si Kennedy at Lindsay na naalala ko pa naman. At sa tuwing walang tao sa bahay ay sikreto akong tinawagan si Hillary na pumunta sa bahay. Binigay niya kasi sa akin ang number niya at tawagan ko siya kapag wala akong kasama sa bahay. Pakiramdam ko tuloy ang sama kong tao, at para akong nagtaksil sa asawa ko. May mga