7. TLBAHM

[Amelia]

"PINAPAABOT ni tita Neil, Amelia." Ani Nelson at may iniabot na may kalakihan na bag na kulay itim sa kanya. "Ngayon lang daw niya naibigay kasi kakatapos lang ipatahi."

Kunot ang noo na tinanggap niya ang iniabot nito. Nang buksan niya 'yon ay nakaramdam siya ng excitement. Mga maid's uniform 'yon na katulad ng napapanood niya sa mga Japanese animè. Napangiwi siya ng mapansin kung ga'no kaikli 'yon.

"Teka, Nelson. Nagkamali yata ng pagpapatahi si Miss Neil, tingnan mo." Pinakita niya rito kung ga'no kaikli ang palda, sigurado siya na hindi aabot sa tuhod niya ang haba no'n, baka nga hindi pa aabot sa kalahati ng hita niya. Hindi siya sanay na magsuot ng maiikling shorts o bestida na maikli. Mas sanay siya sa mga lumang pantalon o pajama na mahahaba.

Napakamot nalang si Nelson sa ulo. "Sinabi ko na nga 'yan kay Tita. Ang sabi niya bagay daw 'yan sayo kasi mukha ka daw manika." Namula na ang mukha ni Nelson sa huling sinabi.

Napakamot siya sa ulo. Wala na siyang magagawa dahil 'yon ang binigay sa kanya, pero kung siya ang masusunod ay hindi niya gusto na suutin 'yon, dahil tiyak siya na pagnaglinis siya ay makikita ang kuyukot niya at panty niya.

"Bilin din ni tita Neil na araw-araw ka na magsuot ng uniform dahil 'yon ang gusto ni Sir Damon." Dagdag pa ni Nelson.

Tumango nalang siya rito. "Sige, Nelson."

Nakaalis na si Nelson. Naiwan siyang problemado habang hawak ang uniporme na para sa kanya.

"Grabe naman ang ikli nito." Nasabi nalang niya. Napangiwi siya ng kumirot ang likod at balikat niya. "Di bale, susuutin parin kita kasi kailangan." Baka magalit na naman ang amo niya sa kanya paghindi pa siya nagsuot ng uniporme. Ipapakiusap nalang niya kay Miss Neil na palitan ito ng mas mahaba sa linggo pagbalik nito.

Hinawakan niya ang balikat at mahinang hinilot 'yon. Lalo siyang napangiwi dahil mas sumakit 'yon dahil sa ginawa niya. Binaba niya ang manggas ng suot niyang tshirt. Sigurado siya na mangingitim na 'to kinabukasan. Mabilis na sinuot niya sa kwarto ang uniporme niya at saka nagmamadaling lumabas, kailangan na kasi niya magluto.

Nang matapos magluto ay naghain na siya para sa gabihan ng amo niya. Nagulat pa siya at tila nanigas ang katawan niya dahil ng maghain siya ay nakaupo na ito na parang hari. May lungkot sa mga mata nito habang nakatingin sa malayo.

Pinagpapawisan siya ng magawi ang mata nito sa kanya, kung kanina ay malungkot ang mata nito ngayon ay mabagsik na habang nakatingin sa kanya.

Wala naman siyang ginagawa pero kung makatingin ay parang may nagawa siyang kasalanan.

Dahil sa takot sa presensya nito ay nanginginig ang mga kamay niya habang hinahain sa harap nito ang mga pagkain.

"Damn it!" Malakas na mura nito ng matumba ang baso ng tubig sa pagitan ng mga hita nito dahil sa panginginig ng kamay niya.

Alam niya ng mga oras na 'to ay namumutla siya dahil sa maghalong kaba at takot.

"S-Sorry po, Sir." Gusto niyang punasan ang basa nitong pants pero wala naman siyang hawak na pamunas, saka baka magalit lang 'to lalo sa kanya paghinawakan niya ito.

"Ang dali lang ng trabaho mo. Pero hindi mo magawa ng maayos. Ganyan ka ba katanga?!" Malakas na bulyaw nito sa kanya.

Napayuko siya para hindi makita ang galit na mata ng amo niya. Nasaktan siya sa sinabi nito sa kanya pero kailangan niyang tiisin ang mga sinabi nito dahil kasalanan naman niya.

"Get out idiot!"

Sa takot ay nagmamadali siyang naglakad paalis, pero sadyang malas talaga 'ata ang araw na 'to sa kanya dahil nag ekis ang mga paa niya dahilan para madapa siya.

"Arrraayy..." Mabuti nalang at hindi nauna ang mukha niya sa matigas na marmol na sahig, kung hindi ay sigurado siya na basag na ang mukha niya ngayon.

Nanlaki ang mata ng maalala na nakapalda siya ng maikli ngayon at naka-pantý lang siya. Nagmamadali siyang tumayo at tumakbo paalis na hindi tumitingin sa amo niya na hindi niya alam kung nakatingin ba o hindi sa kanya.

Nakakahiya!

Pulang-pula ang mukha niya ng makarating ng kusina. Naghalo ang nararamdaman niyang kahihiyan ngayong araw.

Mahina niyang tinuktukan ang ulo. "Ang tanga mo, Amelia. Ang tanga mo talaga!"

'Di bale, iisipin nalang niya na hindi nangyari 'yon sa kanya. Ngayong araw ay walang nangyari...

Tama.

Walang nangyari.

KINABUKASAN ay sinilip niya muna kung nasa mesa na ang amo niya bago naghain. Nakahinga siya ng maluwag ng hindi niya ito nakita.

Mabuti naman.

Hindi niya kasi alam kung pa'no haharap dito ngayon. Naalala niya pa kung pa'no niya natapunan ng tubig ito.

Nakakahiya talaga.

Pagkatapos maghain ay nagmamadali siyang bumalik sa kusina at kumain mag-isa. Napapangiwi parin siya dahil masakit parin ang balikat at likod niya. Pagkatapos kumain ng umagahan ay naghintay muna siya ng isang oras bago lumabas.

Pagkatapos ng isang oras ay nagpunta na siya ng dining room, dahan-dahan pa siyang sumilip ro'n para tingnan kung wala na ba talaga ang amo niya.

Kumunot ang noo niya ng may humarang na malapad na dibdib sa pagsilip niya. Napatayo siya ng tuwid ng makita ang amo niya na nakakunot ang noo habang nakayuko at nakatingin sa kanya.

"A-Ah, eh, kasi... m-magliligpit na po ako." Kanda-utal na paliwanag niya habang nakayuko kahit na wala pa itong sinasabi.

Tulala siya habang nakatingin sa likuran nito habang naglalakad palayo. Wala na pala ito sa harapan niya habang nagpapaliwanag siya. Dahil sa kaba ay hindi niya namamalayan na umalis na pala ito sa harapan niya.

Nakahinga siya ng maluwag. Akala niya ay mabubulyawan na naman siya nito.

NAKAKABORING. Paulit-ulit lang ang ginagawa niya araw-araw. Walang pagbabago. Pero pagnaiisip naman niya kung ga'no kalaki ang sahod niya ay sumisigla siya.

Gusto niya sana na maglibot pero pagnaiisip niya na baka makita na naman siya ni Sir Damon ay magalit na naman 'to sa kanya at masaktan na naman siya. Masakit pa ang balikat at likod niya, kaya ayaw niya na madagdagan pa 'yon. Mas gusto nalang niya na tumambay sa kusina kaysa ang maglibot, mahirap na baka makasalubong niya ang amo niya.

"Ang ganda mo d'yan lalo sa suot mo, Amelia. Nagmukha ka lalong manika." Namumula ang mukha na papuri ni Nelson sa kanya.

"Sus, nakakita ka lang ng legs, eh!" Biro niya rito kahit ang totoo ay nabibilib siya rito. Hindi 'to katulad ng ibang lalaki na pagnakakita ng hita o balat ng babae ay parang hayok sa laman at nanlalaki ang mga mata na susundan ka pa ng tingin. Gano'n kasi sa lugar nila, pagmay dumaan na babae na nakasuot ng maikling shorts ay kanya-kanyang sipol ang mga lalaking manyak.

"Uy, hindi ah!" Namumulang tanggi ni Nelson sa sinabi niya.