It's not only that—like a snake fish swimming in the ocean, it wiggled its tail in a smooth transition, crossed the border, and disappeared! Just like that! Fridge! Tell me, am I really losing my mind? Am I inside a freaking television prank? If yes, please let me out! I don’t want to be here anymore!
Wala ang paningin ko roon sa itaas nang marinig ko naman na may umaalulong. Napalunok ako dahil sa aking narinig. Hindi lang siya sa isang wild animal nagmula kun'di alulong ng dragon. Bakit ba ganito ang lugar na ito? Ano ba ang mayroon dito? Nakakabaliw.
This is insane. I shook my head. Not long ago, I just learned about the existence of vampires and werewolves and other creatures. And afterwards, I met these weird creatures which are the demons—saying that I'm part of them. And now... A fucking dragon?!
Nilalabanan ko ang bugso ng damdamin na 'wag gumawa ng 'di maganda. May kung anong pwersa ang siyang nagtutulak sa akin na maging sakim. Ni minsan ay hindi ko inisip ang mga ganitong klaseng bagay ngunit bakit ngayon ay bigla na lamang akong nagkaganito? Marahil siguro sa ginto na pumapalibot sa buong lugar na 'to. Pero hindi—ni minsan hindi ako nasilaw sa ginto't pilak maski na sa kapangyarihan ay hindi ko hinangad na magkaro'n. Ang nais ko lamang ay malaman ang katotohanan tungkol sa pagkatao ko, kung ano ang nangyari sa akin labing dalawang taon na ang nakalipas. Yun lamang at wala ng iba. Ni minsan ay hindi ako naghangad ng higit pa rito pwera na lamang sa pagmamahal ng aking ama. I just wanted to know what had happened twelve years ago, inside that laboratory. What they have done to my body. That's all I wanted. Not
Naiangat ko ang aking paningin nang narinig kong napaubo rin siya ng dugo. Lumaki ang aking mga mata sa gulat nang makita kong nakangisi itong nakatitig na pareho kong nakahawak sa kanyang dibdib. Dumadagsa ang dugo niya sa kanyang labi, pababa sa kanyang baba. Anong ibig sabihin nito? Bakit pati siya ay mayroong sugat na katulad nitong sa akin?Hindi agad ako naka-reak at natulala na lamang sa kanya. Pinagmamasdan ko lamang siya habang patuloy ang pagdurugo ng aming mga sugat. Maya-maya lang ay umungol na naman ang dragon na narinig ko kanina, tila ba nasaktan din ito. Nagpalinga-linga ako sa paligid upang tingnan kung saan ito nanggaling. Lumitaw ang napakalaking itim na dragon na nagbabaga ang kanyang katawan mula sa kanyang buntot. Matutulis ang kanyang patusok sa katawan nito. Maitim na pula ang kanyang mga mata. Nakakatakot. Hindi ko alam na maaari rin pa lang maging totoo ang mga
My mind went haywire and I cannot organize my thoughts properly. My legs didn't even stop to tremble. Everything is just so unbelievable. I haven’t thought that searching for my lost memories will lead me here. "Anastasia, you don't own your body anymore. You are not the only one living in that body. Because starting from now, the three of us are now sharing your body. Whether you like it or not, you... Are no longer you," she explained. This made me gasp for my breath. No. This can’t be. I tilted my head up to look at her. "What do you mean by that?" I asked, confused. My eyes are even pleading with her to explain everything to me. "You are already dead, Anastasia.” My eyes widened at what she just said. “ You are just living because of me, because of us. We're th
TWENTY YEARS AGO YEAR 2000 Nailibot ko ang aking mga mata sa paligid. Nasa ospital ako, nakatayo sa tapat ng labor room at rinig na rinig ko mula rito sa labas ang malakas na pag-iri ng babaeng nanganganak sa loob. Iba’t ibang klase ng mga tao ang dumadaan sa paligid at mukhang lahat sila ay may kanya-kanyang iniisip. May kung anong enerhiya ang tila humila sa akin papasok sa labor room. Kusang naglakad ang aking mga paa patungo sa nasabing lugar. Laking gulat ko nang tumagos lamang ako sa pinto ng labor room matapos hawakan ang sira
TWO MONTHS PASS E D Biglang nagbago ang lugar at pangyayari. Tila umikot ang buong paligid. Parang may kung anong mahika sa loob nito na magdadala sa amin sa ibang lugar. Noong tumigil ang pag-ikot at natagpuan ko ang aking sarili sa ibang lugar. Ngayon, nasa loob naman ako ng mansyon. Nilibot ko ang aking paningin at pinagmasdan ang paligid. Walang masyadong pinagkaiba ang itsura ng lugar na ito kung ikukumpara noong huling beses ko itong nakita. Ang ilan sa mga kagamitan ay ganoon pa rin. Ang pangyayaring 'to, parang nakita ko na ito sa aking alaala ngunit hindi
My heartbeat went wild when I heard the door open. My breathing almost stopped and I wasn’t able to move. I can't hear footsteps but I can feel my heart is going to explode at any moment.I didn't think anymore and rushed towards the crib. I don’t want to witness everything again with my very own eyes.I don't know if this will work but I don't like what will happen in this scene. I will try to save her. I will try to stop this inhumane action.Because if I let it happen again, I may break down for letting the baby—someone's coming near us. I look towards the door and bring my attention back to her right away. My hands are trembling and I am panicking.I extended my arms to reach for the baby
YEAR 2005, Nang magmulat ako ay ibang lugar naman ang aking kinaroroonan. Hindi katulad kanina ay wala na ang nakakahilong transisyon ng lugar. Basta na lamang nakita ko ang aking sarili sa hindi ko malaman kung saan. Lumingap-lingap ako sa paligid at napagtantong mukhang nasa ibang taon na naman ako, taong 2005. Kung hindi ako nagkakamali ay nasa ikalimang baitang ako rito. Ang ilan sa mga pangyayari noon ay hindi ko na gaanong matandaan pero mukhang masasaksihan ko ang lahat sa pagkakataong ito. "Young Mistress!" Napalingon ako sa babaeng nagsalita. Pamilyar ang kanyang boses. Tama. Isa siya sa mga naging katulong namin noong ako ay bata pa. Pinagmasdan ko ito at mukhang pagod na pagod na ang itsura niya. Nakasuot ito ng damit
Hinanap ko kung saan iyon nanggaling ngunit wala ni isang bakas ni Lily dito sa lugar. Para siyang multo dahil sa kanyang ginagawa at dahil dito ay tumataas ang aking balahibo. Nakakakilabot talaga siya. Hanggang sa ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na kaming dalawa ay iisa. Tila isa pa rin itong panaginip at senaryo na nabuo sa aking isipan. Parang imposibe pero hindi. Ito ang katotohanan at na kailangan kong tanggapin. Aaminin ko, kahit noong nasa labas pa lamang ako ng palasyo ay ramdam ko na ang kaba na namumuo sa aking dibdib. Nakakatawa at sa alaala na ito ay malaya na akong nararamdaman ng emosyon. Tandang-tanda ko pa kung paano akong naging isang bato na wala akong pakiramdam. Parang kailan lang. Parang kahapon lamang ang lahat. 'Para na akong isang ganap na tao.'