CHAPTER TWO: STUNNING LEGS
★HOPE RYKER LEE★
"Hope."
Napalingon ako sa likod ko nang marinig ang boses ni Mommyla, na ngayon ay papalapit na sa table namin. Ilang hakbang na lang ang layo niya mula sa 'min nila Summer, Love, at Tita Baby, kaya agad akong tumayo para salubungin siya.
"Hi, Mommyla," bati ko nang nakangisi habang hinawakan ang braso niya bilang paggalang. Nagkita na kami kanina pa sa church, pero hindi kami nagkaroon ng pagkakataong mag-usap dahil parehong busy—lalo na at kumanta pa 'ko, at siya naman sa pakikipag-usap sa mga bisita simula nang dumating kami rito sa reception.
Bumati rin siya sa anak niyang si Tita Baby at sa dalawa kong kapatid. Pero sa 'kin lang agad bumalik ang tingin ni Mommyla. "Nagkausap na kayo ni Elisse?" tanong niya, hindi na nag-aksaya ng oras.
Napakamot ako sa batok. "Uh... hindi pa po, Mommyla," sagot ko nang medyo nahihiya. "Kanina pa siya doon sa kabilang table, busy makipagtsismisan sa mga kasama niya. Ni hindi nga ako nililingon kahit saglit. Balewala sa kaniya ang kaguwapuhan ko."
Bahagyang natawa si Mommyla. "Come on. Ipakikilala kita. Ako'ng bahala sa 'yo." Agad siyang kumapit sa braso ko at hinila ako sa papunta sa direksyon nila Elisse. May kasama ito sa table, tatlong babae na mas may edad sa kaniya.
Paglapit namin sa table nila, agad siyang tinawag ni Mommyla kaya nalapingon siya sa amin. Saglit niya lang akong tinapunan ng tingin bago niya ilipat ang mga mata niya kay Mommyla at ngumiti rito nang malapad.
"Hi, Mrs. Vivar." Tumayo siya sa upuan niya at nakipagbeso kay Mommyla.
Habang nagkukumustahan sila, I couldn't help but study her closely. Every movement she made was elegant, her grace almost effortless. The way her dress hugged her figure, the soft waves of her hair cascading over her shoulders—it all added to the undeniable beauty she carried with her.
Her skin had a warm glow, almost like it captured the light in just the right way. And her eyes, even though they had barely glanced my way, held a depth that made it hard to look away. I noticed the delicate curve of her lips as she smiled at Mommyla, and I wondered kung ano'ng lasa ng mga labi niyang 'yon. Kasing tamis ba ng itsura nito?
Even the way she held herself, poised and confident, spoke of a quiet strength. There was something mesmerizing about how she interacted with the people around her. I found myself admiring every detail—the arch of her brows, the subtle blush on her cheeks, the way she moved with such natural elegance.
In that moment, it felt like everything around me faded away, and all I could focus on was her. How could someone be so beautiful and yet so distant? I wanted to say something, anything, but the words just wouldn't come. All I could do was stand there, captivated by the sight of her, wishing I had the courage to close the distance between us and says, "Hi. Ako nga pala ang mapapangasawa mo." But damn. Para akong natuka ng ahas ngayon.
Hindi ko na alam kung ano'ng pinag-uusapan nila ni Mommyla, dahil ngayon ay bumaba ang tingin ko sa isang legs niya na nakalitaw dahil sa slit ng suot niyang dress na color baby pink. Medyo mataas ang slit kaya naka-display ang mahubog, mahaba at makinis niyang binti, na lalong nakakaakit tingnan dahil sa suot niyang silvery heels, na bagay na bagay sa maputi niyang paa. A sudden, intense thought crossed my mind—what would it feel like if those legs were wrapped around my waist?
I instantly felt a rush of heat from within, like a fire suddenly igniting. I tried to look away, but the image was seared into my mind. Kahit saan ako bumaling, nai-imagine ko 'yong legs niya na nakalingkis sa baywang ko. The idea of such close contact, of feeling her warmth against me, made my heart race.
F*cking sh*t. I'm done for.
"Hope?" Parang binuhusan ako ng malamig na tubig nang tawagin ako ni Mommyla. Agad kong tinanggal ang tingin ko sa mga binti ni Elisse at humarap kay Mommyla, na nag-aalala ang tono ng boses. "Are you okay, honey?" tanong niya.
Napasulyap ako kay Elisse, na nakakunot ang noo at nakatingin din sa akin. "Yes, Mommyla. I'm fine," sagot ko, pilit na inaayos ang sarili ko. "Uhm, ano nga bang gagawin ko rito?" tanong ko, kunwari hindi ko alam ang layunin niya sa paghila sa 'kin dito.
"I said, dance with your fiancée," Mommyla said with a smile. "So you can have a chance to talk to each other. I know this isn't the perfect time for you two to meet, since Faith and Poppy are the highlights of this event. But I want you to get to know each other at least. Don't worry, I'll set up a dinner in the coming days or weeks where you two will be the main focus, okay?"
Walang nakasagot sa 'min ni Elisse. Hindi ko rin alam kung bakit sa tinagal-tagal kong nabubuhay sa mundo, ngayon lang tila umurong ang dila ko. Hindi naman ako ganito.
"Come on. Dance already. You two look good together." Mommyla pointed to the dance floor, where a few couples were swaying to the soft music, aside from the bride and groom.
Napatingin ako kay Elisse, na mukhang hindi gusto ang ideya na sumayaw kami. At 'yon ang lalong nagtulak sa 'kin para isayaw siya.
"Well, looks like we don't have much of a choice," sabi ko, bahagya pa akong napangisi nang i-offer ko sa kaniya ang kamay ko.
Dahil hindi nakatingin si Mommyla, nagawa niya akong irapan sa hindi ko malamang dahilan bago niya ipatong ang isa niyang kamay sa palad ko. Inakay ko siya papunta sa dance floor. As we reached the dance floor, noong magkaharap na kami, I could see her hesitating, clearly unsure about how to hold onto me.
Feeling the weight of the situation, I took the lead and gently guided her hands to rest on my shoulders. "Magiging fiancé mo na 'ko kaya huwag kang mahiya sa 'kin. Puwede mo 'kong hawakan kahit saan mo gusto, darling." Nginisihan ko pa siya nang bahagya, pero mukhang hindi niya 'yon nagustuhan kaya isang matinding irap ang pinukol niya sa 'kin. "Aba, aba. Bakit mo 'ko inirapan? Kilalanin mo kung sino'ng binabangga mo," pabiro kong sabi.
But my attempt at being playful didn't go as planned. She shot me a fierce glare that made me flinch slightly. "Wala akong panahong kilalanin ka. Busy ako. I'll let you dance with me for five minutes, but after that, you can get out of my way."
Her straightforwardness caught me off guard. It was clear she had no intention of playing along with my jokes. Still, I couldn't help but chuckle softly. "Totoo pala 'yong kasabihan na don't judge the book by its cover. Ang sweet mong tingnan kanina sa upuan mo. Para kang 'yong sister-in-law ko—si Poppy. Pero ngayong kausap na kita at kaharap—wow, ala-Chloe."
She raised an eyebrow, a smirk playing on her lips. "Chloe Samonte? The one who pretended to be Herald?" she asked, a hint of amusement in her voice. She let out a soft laugh. "Wanna know a secret? Watch out, because I'm even worse than she is. Tipong mas gugustuhin mo pang maging single habangbuhay kaysa matali sa 'kin."
Her confidence and the way she laughed at her own words made me appreciate her even more. There was something undeniably captivating about her directness and the playful challenge in her eyes. It was clear that Elisse wasn't just a pretty face; she had layers and depth that I was beginning to unravel, and I was intrigued to see what else she had in store.
As Elisse's smirk turned into a confident challenge, I couldn't help but match her demeanor. "Challenge accepted, darling," I said, a playful grin spreading across my face. "Can't wait for you to be my wife."
CHAPTER THREEWILD IMAGINATION★HOPE RYKER LEE★GAYA ng ipinangako ni Mommyla, nag-set siya ng isang family dinner ngayong gabi, dito mismo sa mansyon niya. The entire setting was carefully prepared—from the elegant table set with crystal glasses and porcelain plates to the flowers meticulously arranged in the center. The occasion was supposed to officially introduce Elisse and me to each other, pero hindi ko naiwasang mapaisip kung bakit nag-iisa lang siya na kaharap namin ngayon. None of her family members were present.Sabagay, nabanggit na sa 'kin ni Mommyla na namayapa na ang Mommy ni Elisse na siyang nakipagkasundo raw noon kay Don Adolfo, pati ang lolo niya, para i-match kaming dalawa. It was strange to think that a deal like that had been made so long ago, especially knowing that her mother was no longer here.'Yong daddy naman niya na si Vladimir Garcia, ibang usapan na 'yon. Hindi ko siya kilala nang personal, pero kilalang-kilala ang pangalan niya dahil sa mga balitang kuma
CHAPTER FOURENCOUNTER★HOPE RYKER LEE★Engaged. The word still feels surreal, even a month later. Dapat ay nagdiriwang na kami ngayon, or kahit ako man lang sana ng masaya, pero heto ako, kinakailangan harapin ang mga usap-usapan ng mga tao.Our engagement party was supposed to be a grand celebration. Pero dahil sa mga kumakalat na bulong-bulungan, napilitan kaming gawing pribado na lang ang lahat. Hindi lang kasi kami ang pinag-uusapan ni Elisse. People can't seem to wrap their heads around why we chose Garcinema, of all companies, to partner with. They say it's a sinking ship, a once-great name now on the brink of collapse.Well, hindi lang 'yon ang issue. Isang article pa ang kumalat, at no'ng pagkabasa ko, napa-"What the f*ck?" talaga 'ko. Sinasabi ro'n na nakipaghiwalay daw si Elisse sa nobyo niyang kilalang engineer para lang i-grab ang opportunity na maisalba ang kompanya nila sa pamamagitan ng pagpapakasal sa 'kin. Hindi ko nga alam na may nobyo siya!Wala kasi kaming usapan
CHAPTER FIVEENCOUNTER PART II (ELISSE)❥ ELISSE GARCIA ❥The office is cold and impersonal. No matter how much I adjust the thermostat, the cold doesn't seem to reach the chaos inside me. I stare at my desk, my father’s words echoing relentlessly in my mind."Huwag ka nang mag-inarte, Elisse. Magpapakasal ka, sa ayaw at sa gusto mo!"The thought of marrying one of the Lee twins, Hope Ryker Lee, feels like a cruel joke that just won’t end. Kahit papaano, kilala ko na siya sa pangalan. Paanong hindi? Ang Lee Entertainment ang isa sa nangunguna sa industriya, at hindi lang ito—ang Lee Tower Mall, Lee Company, at ang Lee University ay ilan lamang sa mga sangay ng kanilang negosyo. The Lee name stretches into every corner of our world, and their influence is undeniable.Kahit na hindi ko pa siya kilala nang husto, his name is synonymous with prestige and respect. Associating with the Lee family seems like a boost of credibility you can’t ignore. Walang sinumang negosyante ang aayaw kapag
CHAPTER SIXENCOUNTER PART III (ELISSE)❥ ELISSE GARCIA ❥Habang nagmamaneho ako papunta sa M-Power Hotel, halu-halong emosyon ang nararamdaman ko. Masakit na masaya, na may halong kilig habang iniisip kong si Miles ang pagbibigyan ko ng pinakaiingatan ko. I don't know why, but there's something about Miles that makes me feel this way—vulnerable and tender, as if I can let down all my guards around him.Pero pagdating ko naman sa bahay, I become closed off again, retreating into my shell. Even with my siblings, I put on a stiff, distant demeanor.It's not a new habit; it's how I've always been. I've grown accustomed to being known for my quiet, standoffish nature. People know me as someone who's reserved, even cold-hearted at times. I've never been one for socializing unless it's directly related to business.Kapag nasa isang event naman ako, namimili lang ako ng kakausapin, kung sino lang 'yong papansin sa 'kin o sa tingin ko ay makaka-vibes ko. Kakausapin o pakikisamahan ko lamang d
CHAPTER SEVENENCOUNTER PART IV (HOPE)★HOPE RYKER LEE★"Isang tanong, isang sagot. Were you two there to fvck?"She didn't answer. Her eyes locked onto mine, searching for something—maybe for the right words, maybe for a way out—but she remained silent.I let out a small chuckle, the sound dry and bitter, and a smirk tugged at my lips. "So, tama ako?" I asked, my voice laced with a hint of mockery.She stayed silent again, her eyes flickering with something I couldn't quite decipher. My smirk faltered for a moment. 'Tsaka ako nagbuga ng hangin, the sound almost like a dismissive "Pah," as if blowing away the frustration that was bubbling up inside me.Hinugot ko ang mga kamay sa harapang bulsa ng pants ko at humakbang nang dalawang beses para magkalapit kami nang husto. Napasinghap siya nang hangin, halatang nailang, pero hindi siya naglakas ng loob na umatras. Instead, tiningala niya ako para salubungin ang tingin ko."Kung ayaw mong magpakasal sa 'kin, sabihin mo lang. Mabuti na 'y
CHAPTER EIGHT: DINNER❥ ELISSE GARCIA ❥PAGDATING ko sa bahay, sinalubong ako ng isa sa maid namin, si Agnes. Tinanong niya agad ako kung gusto ko ng kape dahil nakasanayan ko nang nagpapatimpla kapag umuuwi."Black coffee. No sugar," sabi ko rito habang nakasunod pa rin sa 'kin. "Wala pa ba sila?" Sila, ibig kong sabihin ay 'yong mga kapatid ko pati na rin si Daddy at ang madrasta ko."Wala pa po. Ikaw pa lang ang dumating."Umiba agad ako ng direksyon. Imbes na paakyat sana sa hagdan para tunguhin ang kuwarto ko ay lumiko ako papunta sa kusina. "Kung wala pa sila, ipaghanda mo na 'ko ng hapunan. Mauuna na 'kong kumain para maagang makapagpahinga. Masakit ulo ko.""Sige po, ma'am." Agad siyang sumunod sa 'kin. Ang totoo, ayoko lang talagang sumabay sa kanilang kumain. I preferred eating alone. Whenever we were at the dining table together, there was always some argument, especially once my stepmother started nagging, and my father would join in. Naririndi ako sa gano'n kaya mas prefer
CHAPTER NINE: KITTEN ❥ ELISSE GARCIA ❥ “Mom, Dad, andito na ‘yong mamanugangin n’yo,” nakangising sabi ni Hope pagdating namin sa maluwang nilang dining. Hawak niya pa rin ang kamay ko at ayaw niyang bitawan kahit pasimple kong binabawi. Bumaling sa amin ang buong pamilya niya. Nakapuwesto sa upuan ang dalawa niyang kakambal at ang Daddy nila, nagkukuwentuhan. Sa kabilang banda, ang Mom niya at ang dalawang babae—si Poppy at ang bunsong si Summer—ay abalang tumutulong sa paghahain sa mesa. Even the housemaid in uniform paused, her eyes following our entrance. Hope’s mom flashed a wide smile at me. “Hi, Elisse!” she greeted warmly, placing the bowl she was holding onto the table and quickly walking over to me. ‘Tsaka pa lamang binitawan ni Hope ang kamay ko. Before I could say anything, Hope’s mom kissed me on the cheek, and I felt the warmth of her welcome. “Buti nakarating ka. Ikaw lang ba?” Lumingon pa siya sa gawing likuran ko na tila may hinahanap. “Hindi mo kasama ang family
CHAPTER TEN: UNFORGIVABLE❥ ELISSE GARCIA ❥Isang buwan na ang nakalipas, and in just two weeks, Hope and I are supposed to get married. The closer the date gets, the more stressed I feel. No matter how appealing the benefits of marrying into the Lee family are, my own happiness means far more to me. I can’t ignore the mounting pressure and my own growing resentment toward this marriage. Kaya naman ngayon ay desidido akong kausapin muli si Daddy para umatras sa arranged marriage habang hindi pa huli ang lahat.“Si Daddy?” tanong ko sa bunso naming si Edward—sixteen years old—nang masalubong ko ito sa hallway. Nakasuot pa siya ng school uniform, hawak ang paborito niyang Star Wars mug, nagkakape. Halatang kauuwi niya galing sa school.“Office n’ya,” tipid niyang sagot bago ako lagpasan. Tinungo niya ang living room at binuksan ang TV, habang nakaangat pa ang mga binti sa coffee table.Siya ang bunso sa aming magkakapatid. Siya rin ang kaisa-isa na buhay pa ang Mommy, iyon nga lang ay h