JADE’S POVM A L I L I G O . . . na sana siya nang biglang may kumatok sa pintuan nila. Sunod-sunod iyon at parang may pagmamadali. Natigilan siya sa akmang pagpasok sa banyo at sandaling nakiramdam.Hindi nagtagal ay muling may kumatok kaya sigurado siyang sa kanila na iyon. Isinukbit niya ang tuwalya sa kanang balikat at kaswal na tinungo ang pinto para tingnan kung sino ang tao sa labas nila. “Kung kelan ka nagmamadali talaga oo, baka mamaya magbebenta lang ng unan e,” pabulong niyang reklamo bago tuluyang binuksan ang pinto. Pero para siyang tinakasan ng kaluluwa niya nang mapagsino ang taong nakatayo sa labas ng pintuan nila. The very person na pinag-uusapan pa lang nila Scarlet kahapon. Ang sinasabi nitong nagbalik na.“A-Ate?”Halos hindi lumabas sa kanya ang katagang iyon. It has been so long since she last uttered that word. So long that she almost forgot na may kapatid nga pala siya. Well, to be fair, hindi naman talaga sila close ng kapatid niya kahit noong mga bata p
JADE’S POV“J A D E ?”Medyo nagulat pa siya nang makita si Macoy na papalapit sa kanya habang nasa gilid siya ng daan at inaayos ang mga pinamiling tela para sa mga tatahiin nilang Filipiniana. “O, Macoy. Maaga ka yata ngayon,” wika niya naman nang lumapit sa kanya ang binata.Tinulungan siya nito sa pag-aayos nang ganap na makalapit sa kanya, at agad ding binitbit iyon. “Uy, ako na,” sabi niya habang tinatangkang agawin mula rito ang malaking bag pero pumalatak pa ito habang mabilis na iniiwas iyon sa kanya. “Aangal pa?” kunwa’y may pagbabanta pa nitong tugon. Natawa naman siya at hinayaan na lang ito. Magkaagapay silang naglakad papasok sa kalsada nila.“So ano, sigurado ka na? Pupunta ka talaga d’on sa party n’ong ate mo?” maya-maya ay biglang naitanong ni Macoy. Naikwento niya kasi rito ang tungkol sa biglaang pagsulpot ng kapatid niya, pati na rin ang mga napag-usapan nila. “Syempre. Kahit naman hindi kami goods n’on dati, ti’na mo naman hinanap niya talaga ako. Samantala
JADE’S POV“N A K S . . . Kagandang babae naman! Witwiw!” komento ni Aira nang lumabas siya mula sa kwarto nila na suot ang gown na siya mismo ang nagtahi.Mabuti na lang talaga at may mga ready-made na gown na sa patahian kaya hindi siya gaanong namroblema sa susuotin. Pinarerentahan kasi nila iyon tuwing may pyesta o sagala o di kaya ay mga prom sa school. Ginawan niya lang iyon ng kaunting alterations para sumakto sa sukat niya at voila! May elegant mermaid-cut vintage gown na siya.“Okay lang ba ‘yong make up? Medyo kinakalawang na ang skills ko e,” nahihiya niya namang tanong dahil alam niyang sa kanya nakatutok ang mga mata ng lahat ng naroon sa bahay nila.“Mas magaling ka pa nga kesa sa mga bakla d’on sa parlor e! Di ba, Ma?” tugon naman ng dalaga sabay baling kay Aling Betty.“Oo, Jade! Ang ganda-ganda mo, para kang artista!” sang-ayon naman ng huli.“Artistang pagod po, Aling Betty?” biro niya para ikubli ang hiya. Kung tutuusin, wala pa ito kumpara sa mga gown na pinapasad
JADE’S POVH I N D I . . . niya sigurado kung imahinasyon niya lang o talagang mabagal na naglakad papasok ang lalaking mukhang pamilyar sa kanya. Pilit niyang iniisip kung saan niya ba ito nakita pero hindi niya talaga maalala.“In fairness kay Ate Rhian, kaya pala very secretive. Kahit naman ako, kung ganyan ka-gwapo ang fiancè ko, malamang ikakaban ko rin. Baka mamaya maagaw pa ng iba,” pasimpleng bulong ni Scarlet sa kanya. Indeed, her cousin is right. Hindi lang basta gwapo ang lalaki, para itong modelo na nabuhay at lumabas mula sa isang american magazine. Kahit na nakasuot ito ng pormal na three-piece black suit ay halata ang maganda nitong pangangatawan. Bigla niya tuloy naisip kung ilan kaya ang height nito dahil mukhang papasa ito bilang basketball player ng NBA sa tangkad nito.“Ang gwapo!” narinig tila kinikilig na bulong ng isa sa mga bisita nila na malapit sa kanila ni Scarlet. Maging siya tuloy ay hindi maalis ang tingin sa lalaking sentro ng atensyon ng lahat. Hangg
JADE’S POV“W H A T . . . the hell is going on? T-Totoo ba ‘to? Is this some kind of joke?!” sunod-sunod na tanong niya, habang tila wala sa sarili na nagpabalik-balik siya ng lakad. Napatuptop siya ng noo habang pinapaypayan ang sarili gamit ang kabilang kamay. Pakiramdam niya kasi ay biglang uminit pero pinagpapawisan siya ng malamig.“Tree, what’s going on? D-Did you know Miggy?” Tanong ng ate niya na naguguluhan na rin sa mga nangyayari.“Miggy?” Baling nito sa lalaki nang hindi siya sumagot.She was too stunned by the revelation that she can’t think of anything else right now. Pakiramdam niya ay umiikot ang paligid niya kaya humawak siya sa railing ng veranda.“Trinity---”“STOP! Saying my name!” nanginginig niyang sigaw sa galit. Mas lalong napahigpit ang pagkakahawak niya sa bakal. Naipikit niya ng mariin ang mga mata nang mabibilis na nagflashback sa kanya ang imahe ng madalim na nakaraan niya.This can’t be happening... No, please, no!Paulit-ulit niyang sigaw sa isip. Ak
RED’S POVR E D . . . had to open his eyes. Dahil sa tuwing pipikit siya ay naaalala niya ang nahihintakutang mukha ni Trinity nang malaman nito kung sino siya.He didn’t know. As stupid as it may sound, but he didn’t know that Arianna was Governor Santiago’s eldest daughter. She never mentions anything about her family while they were in the States. And he never asked. They do not have that kind of relationship for him to dig deeper into her personal life.All he knew was that she was Arianna Ontiongco, a resident cardiac surgeon whom he met and knew by accident habang naroon siya sa Amerika. He arrived back in Manila last night, para sa hiling nitong magdaos sila ng engagement party, ayon sa kahilingan ng mga magulang nito. Wala siyang alam. Not until he found himself standing inside the Santiago’s Mansion and face to face with Governor William Santiago himself. At first, akala niya ay makikilala siya nito at magagalit at palalayasin siya. But he was even more surprised nang yakap
RED’S POV “R E D ,” . . . untag ni Arianna sa pananahimik niya. He felt her frustration . Pero nanatili siyang nakatalikod dito. Kinabig siya nito sa braso para pilitin siyang harapin ito. “Sagutin mo ako!” sigaw nito. Pinili niya pa ring manahimik at marahang nagsalin ulit ng alak sa baso niyang wala nang laman. Pero agad nitong tinabig iyon mula sa kamay niya, sanhi para tumilapon iyon at mabasag. Sinamaan niya ito ng tingin. Kung mayroon sa kanilang dalawa ang may mas karapatang ma-frustrate at magalit, siya iyon. But even then, he still tried his best not to lose control. After all, malaki pa rin ang utang na loob nila kay Arianna. Kaya muli niya na lang itong tinalikuran para sana lumabas sa balkonahe. Pero agad din siya nitong hinarang. “Do you have any idea kung anong kahihiyan ang inabot ko roon kanina? First, you acted like you met your long lost love when you saw my sister, then what? Iniwan mo ‘ko sa harapan ng maraming bisita!” pasigaw pa rin nitong sabi. “Not
JADE’S POV“A T E J A D E?” . . . untag ni Aira sa malalim niyang iniisip.“O-O, Aira, a-ano nga ulit ‘yong sinasabi mo?”, tanong niya habang pinipilit na pinapakaswal ang tono niya.Basta siyang dumampot ng tela at nagkunwaring inaayos ang pagkakarolyo n’on.Magmula nang makabalik siya galing sa party ng ate niya n’ong isang gabi, ay madalas na siyang matulala. Para kasing paulit-ulit na nagre-replay sa isip niya ang mabagal na paglalakad ng fiancè ng ate niya, hanggang sa nalaman niya ang tunay nitong pagkatao at habulin siya ng habulin.Nanariwa sa kanya ang mga takot na akala niya ay naibaon na niya ng tuluyan sa limot. Narinig niya ang pagbuntong hininga ng dalaga kaya tiningnan niya ito at pilit na ngumiti.“Ang lalim a,” pabiro niyang sabi.“Kahit anong pamemeke mo, alam ko hindi ka okay,” sabi pa ni Aira.Hindi niya ito sinagot. Sa halip ay itinuloy niya ang pag-iinspeksyon at pagrorolyo ng mga tela.Pero hinawakan ng dalaga ang kamay niya kaya napahinto siya.“Gusto mo b
JADE'S POV“A-ATE?” wala sa loob niyang tawag sa babaeng kakapasok lang sa entrada ng silid na kinaroroonan niya. “Oh don’t look to surprise just yet, Teej. Simula pa lang ‘to o. Wala pa tayo sa exciting part,” tila nang uuyam naman nitong sagot at sinundan pa iyon ng isang makabuluhang ngiti. Nagpalipat-lipat ang tingin niya rito at sa lalaking nagpakilala bilang si Deo kanina. Although the picture in front of her already suggests a definitive and clear meaning of what the situation is, she still cannot find it in her to believe na may kinalaman ang sarili niyang kapatid sa lahat ng ito. “A-Anong ibig sabihin nito? W-Why are you here? A-And…” wala sa loob niya pa ring tanong. “Anong ‘anong ibig sabihin nito’ ba? God! Isn’t it obvious? Yes, Trinity! Kasabwat ako ni Deo sa lahat ng ito!” may pagmamalaki pa nitong tugon. It was one thing to know, but it’s another thing to hear it directly from her own sister. Pakiramdam niya ay may malaking batong ibinagsak sa dibdib niya sa nari
JADE'S POVNAALIMPUNGATAN...siya ng gising dahil sa masamang panaginip.Kasabay ng pag dilat ng mga mata niya ay ang pagdaloy ng mala-kuryenteng kirot sa ulo niya, kaya agad din siyang napapikit muli.At nang subukan niyang hilutin ang sentido, noon niya napagtantong nakagapos sa likuran niya ang mga kamay.Akala niya ay nananaginip lang siya kaya sinubukan niya pang kalagan ang sarili. Hanggang sa tuluyang magising ang diwa niya at malamang totoo nang nakatali siya. Hindi lang ang mga kamay niya kung di ang buon niyang katawan ay nakatali sa silyang kinauupuan niya.Agad na bumilis ang tibok ng puso niya.Parang biglang nanumbalik sa kanya ang masalimuot na alaala ng pagkakadukot sa kanya noon. Ang sandaling sumira sa buhay niya bilang Trinity Santiago.Pero sa kabila ng takot at kaba ay agad niya ring naisip ang anak.Si JM! sigaw niya sa isip.Mabilis na iginala niya ang paningin para hanapin ang anak, pero wala siyang ibang nakita kung di puro dingding na walang pintura.Lalo siya
RED’S POVNAPABULAGTA… si Red matapos ang high intensity work out na araw-araw niyang ginagawa. Pakiramdam niya ay sasabog ang baga niya sa labis na pagkahingal. This is how he has been trying to get by since he came here in Basilan. He tries his best not to think of anything or anyone else other than his duties, their mission and ADFP. Although their current situation is far from the privileged life na mayroon siya sa kampo, at the moment as mas gusto niyang narito muna siya sa gitna ng kawalan, pre-occupied by everything else na walang kinalaman kay Trinity. It has been over a week magmula nang dumating siya rito para alalayan ang local armed force sa misyon nitong pasukuin ang mga rebelde. Breaking up was never in his plans. But he cannot stop thinking about the possibility na baka nga may nararamdaman din si Trinity para sa kaibigan nito. Maybe she herself is not aware. Baka iniisip lang nito na kailangang siya ang mahalin nito dahil may anak sila, and she has that responsibil
JADE’S POV“AIRA… bakit ba tayo nagtatago dito? Kailangan na nating umalis dahil by now, malamang ay alam na nila na nakatakas kami at sigurado ako na ipapasuyod ni General Rodriguez ang buong villa para mahanap kami,” reklamo niya sa kaibigan habang nakatalungko sila at nagtatago sa may mga halamanan.Matapos kasi sila nitong kaladkarin kanina ay iginiya sila nito sa may mayayabong na halamanan sa may ‘di kalayuan lang sa mansyon. “Shh, sa ingay mong ‘yan ate, kahit sa Timbuktu ka magtago, mahahanap at mahahanap ka nila,” saway naman nito sa kanya sabay luminga-linga sa paligid.She started to grow impatient. They really have no time for this. Kailangan na nilang umalis at magpakalayo-layo, dahil kung hindi, tiyak na mahahanap sila ng mga tao ng heneral in no time. “P-Pero–”“Basta mag-relax ka lang d’yan ate, okay? Alam ko medyo tagilid ang ugali n’ong ate mo, pero wala rin naman tayong choice. Siya lang ang alam kong makakatulong sa inyo,” pabulong ulit nitong saway sa kanya. Sa
JADE'S POVPIGIL... ang hininga niya sa bawat paghakbang nila ni JM habang halos dumikit na sila sa matataas na pader ng bakuran.Hinintay niyang kumagat muna ang dilim bago nila sinimulan ang pagtakas.Mabuti na lang napaniwala niya sina General Rodriguez sa palusot niyang hindi maganda ang pakiramdam ni JM kaya mananatili lang ito sa kwarto. Habang siya naman ay lumalabas lang kapag kukuha siya ng pagkain nilang dalawa.Gaya nga ng narinig niya kanina sa usapan ng mag-anak, nagdagdag ng seguridad ang mga ito sa paligid ng mansyon. Ilang mga naka-unipormeng lalaki na may dalang military dog na din ang nakita niyang palakad-lakad sa bakuran simula kaninang hapon.Alam niyang hindi magiging madali ang makalusot sa mga bantay, pero handa siyang gawin ang lahat huwag lang mailayo ang anak niya sa kanya.Nagpag-usapan nila ni Aira na magkikita sila sa entrance ng mansyon. Susubukan nitong i-distract ang bantay habang susubukan nilang tumakas mag-ina. Hindi niya alam kung magwo-work ba ang
JADE’S POVNAGISING… siya sa sinag ng araw na sumilip mula sa nakasaradong kurtina ng balkonahe sa silid nila ng anak. Marahang kinusot niya ang mga mata at agad na bumaling para hanapin ang orasan. Alas siete y media pa lang ng umaga. Sunod na binalingan niya ang anak na nasa tabi niya. Mahimbing pa rin itong natutulog. Kahit na medyo inaantok pa ay nagpasya siyang bumangon para ayusin ang pagkakasara ng kurtina . Baka kasi magising din ng liwanag si JM. Inayos niya ang kumot ng anak ‘tsaka nagtungo na sa banyo para sa morning rituals niya. Sinikap niyang maging maingat sa bawat galaw para huwag maistorbo ang nahihimbing niyang anak.Makalipas ang halos sampung minuto lang ay muli na siyang lumabas ng banyo. Tulog pa rin si JM.Alam niyang hindi na siya makakabalik pa sa tulog kaya minabuti niyang lumabas na ng silid.Wala siyang nakitang tao sa pasilyo. Ito yata ang unang beses, magmula nang dumating sila sa mansyon, na wala siyang inabutang tao pagkalabas niya ng kwarto.
JADE’S POVHATI… ang nararamdaman ni Jade habang pinapanood niya si JM na masayang nakikipaglaro sa lolo nito. Nakaupo sa may gilid ng swimming pool si General Rodriguez, samantalang nakalublob naman sa pool ang anak niya. Naroon lang sa tabi ng mga ito at nakaantabay ang isang kasambahay at isang nurse na siyang nag-aalaga sa heneral. Pati si Yoda ay nakiligo na riin kasama ni JM kaya hindi naman siya gaanong nag-aalala.Mas pinili niyang panoorin ang halatang labis na saya ng anak niya mula sa may entrada ng bahay, na hindi rin naman ganoon kalayo sa kinaroroonan ng mga ito. Hindi niya maiwasang mapangiti nang marinig ang malulutong na halakhak ni JM. Parang hindi na niya maalala kung kailan ang huling beses na narinig niyang tumawa ng ganoon ang anak. Narinig na rin ang tawa ng nakatatandang heneral. Kita at ramdam niya rin ang tunay at labis na saya nito magmula n’ong dumating silang mag-ina sa tahanan ng mga ito, ilang araw pa lang ang nakararaan. Naramdaman niyang parang may
JADE’S POVHINDI…niya alam kung gaano katagal siyang nakatalungko sa sulok at umiiyak. Ilang sundalong dumaan na ang huminto para tanungin siya kung okay lang ba siya o kung kailangan niya ba ng tulong. Pero hindi niya magawang tugunin ang mga ito. Ilang beses niya ring narinig na tumunog ang cellphone niya pero hindi niya ring sagutin iyon. Gustuhin man niya ay wala siyang lakas na tumayo o magsalita. Wala siyang ibang magawa kung di umiyak ng umiyak hanggang sa wala nang luhang lumalabas sa mga mata niya. Humikhikbi at nanginginig na niyakap niya ang mga tuhod, ‘tsaka ipinatong ang baba roon. Ramdam na rin niya ang pamamaga ng mga mata niya dahil sa walang humpay na pag-iyak mula kagabi.Hindi niya alam kung kailan umalis ang kapatid niya. Basta napagtanto na lang niya na mag-isa na lang siyang nakaupo sa pasilyo.Maya maya ay may isang pares ng paa na tumigil sa tapat niya mismo. Base sa suot nitong sapatos, ay babae ito.Unti unti siyang nag-angat ng tingin para tingnan kung si
JADE’S POV“HANDAAAAAAAA!!!”Napabalikwas siya ng bangon sa malakas na sigaw na iyon.Mabilis na iginala niya ang paningin.Ilang segundo rin ang nagdaan bago rumehistro sa kanya kung nasaan siya. Kasunod niyon ay ang panunumbalik ng mga alaala ng nangyari kagabi.You are free to love whoever you want now, Trinity.Agad na pinanlabo na naman ng mga namumuong luha ang paningin niya at tuloy-tuloy na umagos ang mga iyon na para bang ilog na walang katapusan. Kagabi pa parang sirang plaka na nag-re-replay sa isipan niya ang mga nangyari. Magmula sa malamig na ekspresyon ng mukha ni Red, hanggang sa mga salitang binitiwan nito. At iyon nga ang nakatulugan niya ng hindi niya namamalayan. Biglang tumunog ang telepono niya kaya sinubukan niyang kalmahin ang sarili para sagutin iyon. “Sige po, Dok. Maraming salamat po,” wika niya ‘tsaka binaba na ang linya. Sandali lang ang naging pag-uusap nila. Tawag iyon mula sa ospital para sabihin sa kanyang pinirmahan na ng pediatrian ni JM ang di