“What are you doing, Your Highness?” tanong ni Leo, sa seryosong boses nito, pero kita sa mukha nito na pinipigilan ang tawa. Si Miss Tara, naman ay playing safe.
“A-ah, eh, can you explain it to me?” tanong ko.
“It’s a magical palace, princess,” saad ni Miss Tara.
“Ah, okay, I j-just can’t believe it. W-well anything is possible in this world,” ani ko sa nahihiyang tinig. Ngumiti silang dalawa at nasilayan ko ang magagandang ngiti ni Leo.
“Well, I’ll show you the hall of Royalties,” ani ni Miss Tara. Si Leo naman ay bumalik sa kanyang seryosong mukha. Mas lalo itong naging attractive sa akin.
“Chill ka lang, Liah,” ani ng isip ko. Nagpatuloy kami sa paggala sa bulwagan hanggang sa nakarating kami sa isang kwarto. Pagpasok namin ay agad ko na ginala ang paningin ko.
“Lahat ng reyna ng bawat kaharian ay nilalagay dito ang kanilang larawan,” ani ni Miss Tara. Nakahilera ang mga larawan sa dingding. Nakita ko rin si mama. Her tiara is dashing, a transparent diamonds. Which symbolizes her innate power the spoken magic, at marami pang iba.
“Na e-enjoy mo ba ang mga litrato?"
“Opo miss.”
“Mabuti, dala mo ba ang wand?"
“Opo,” sagot ko. Kinuha ko ito sa bag ko. Bigla itong naglabas ng liwanag na kulay dugo. Nang tignan ko ito nang mabuti ay nagtaka ako dahil parang―hindi ko na natapos ang iniisip ko nang biglang nagsalita si Miss Tara.
“Dugo ang bumubuo sa wand na ‘yan kaya wag ka nang magtaka, bakit naglalabas siya ng liwanag na kulay dugo.”
“Ah, okay po.”
“Sa ngayon dito na muna 'yan habang ginagampanan mo ang iyong misyon. At para na rin sa kaligtasan mo.”
“Ganon po ba, bakit naman po?” takang tanong ko.
“Ang wand ay ang Puso ng Verona at sa 'yo na ito binigay, ibig sabihin, ikaw ang unang hahanapin ng mga kalaban.”
“Kalaban? Sinong kalaban? Eh ‘di ba? Nakulong na si tiya Lusiana?”
“May mga galamay ang kasamaan, Mahal na Prinsesa,” ani ni Leo na nasa likod lang namin.
‘Di na ako nagsalita kasi tama ito, kailangan kong mag-ingat. Nakapasok na kami sa isang silid na puno ng mga gamit ng witch, mga bote ng lana at mga hindi pamilyar na mga ugat at mga halaman.
Marami din mga libro at mga malalaking banga, pero maaliwalas ang paligid. Naupo kami at nagsimula nang magsalita si Miss Tara. Si Leo naman ay pumunta sa mga libro na nakahilera sa gilid ng bintana. Ang gwapo talaga niya, grabe!
"So, Liah, here's your first lesson and the last," saad ni Miss Tara sa 'kin.
"Ha? Bakit po? First and last?" taka kong tanong.
"Yes," tumingin ito sa 'kin at ngumiti.
"Why?"
"I’m afraid, I can't answer that, but you will know," she handover an envelop, then I opened it.
"Kingdom of Tyre," basa ko sa front cover ng folder.
"What's this, Miss Tara?" takang tanong ko dahil malayo ang kaharian ng Tyre.
"Next week you will go to that country and find a legal job there as a normal human," maiksing paliwanag niya.
"What? Alone?" sunod-sunod kong tanong.
"Yes, princess, you will go alone, for a mission," tugon niya. At may binigay siyang libro, guidelines yata 'to.
"And here are the rules," patuloy niya sa pagbibigay ng ibang guidelines.
“Bawal gumamit ng spell, kung hindi naman kailangan. Bawal gamitin sa paghihiganti, bawal gumamit ng gayuma, at bawal gumamit ng dark spell,” saad niya pa.
“Wow! Ginagawa rin ba ‘to ng ibang witch?”
“Nope,” agad na sagot niya.
“Tanging ang lola mo, mama mo at ikaw lang ang maaring gumawa ng misyon na ito at ang susunod sa’ yo.”
“Dahil po ba sa sumpa?” tanong ko.
“Yes, let’s continue the discussion. So, hindi ka makakauwi hangga't hindi mo matatapos ang misyon mo. Are we cleared, princess?” Halatang may iniiwasan si Miss Tara.
“Pwede po bang ipaliwanag niyo pa nang mas detalyado?” nakangisi kong tugon.
“Just find a legal job, get paid and there must be something that you need to discover,” tugon nito.
“Anong po ‘yon?” naguguluhan kong tanong.
"It's a tradition na dapat maging independent ka ng isang taon. But every month uuwi ka. Parang day off, pero hindi natin alam ang mangyayari. Ang sinasabi ko sa 'yo ay guidelines lang. You will do your part, you're gonna learn a lot from there, Liah."
"Miss Tara, naguguluhan po ako pero kung 'yan ang pagsubok na kailangan kong lagpasan, at pag-aralan e, I will do my best para matapos na agad ang misyon ko."
"Magaling Liah, anak ka nga ng nanay mo," aniya sabay tawa nang kaunti.
"Eh? Miss Tara, this Kingdom of Tyre is not an allied kingdom," tanong ko pa.
"That's the point, kailangan hindi natin kaibigan ang isang kaharian na pupuntahan mo, for you to know their cultures and products, etc."
"So, magiging spy ako?"
"Surely, you will not gonna be a spy," sabi niya sa 'kin.
"And I know you're strong enough to handle yourself," dagdag niya pa.
"So, maghahanap lang po ako ng trabaho?"
"Yes, for new learning, experiences and feelings," paliwag nito habang nakangiti. Parang alam na alam niya kung anong mangyayari sa 'kin do’n sa Tyre.
"Well, I will just agreed then, para matapos na lahat ng 'to."
"Good! You may take a rest, and go home," saad niya.
"Salamat, Miss Tara."
Nagpaalam na 'ko sa kanya, at nang biglang nag-ring ang phone ko. Si Elle, ang bestfriend kong baliw.
"Oi, bruha nasaan ka na?" intro niya sa 'kin.
"Wow? Miss mo ‘ko agad?"
"Aish! Assuming ka bruha," sabay tawa nang malakas.
“Ay, grabi siya!”
"Punta ka sa bahay namin," biglang tugon niya.
“Ha? Bakit?”
“Wala lang, do’n ka na matulog. Miss ka na rin ni mama,”
“Okay, sige.”
At do’n nga ako natulog sa kanila, tumawag muna ako sa bahay para magpaalam kina, mama.
***
"May pupuntahan ako Elle," saad ko sa kanya. Nasa bahay na ako nila at nakahiga na sa kama niya.
"Saan naman 'yan?" yamot na yamot niyang tanong.
"Sa Tyre," sagot ko.
"Ang layo no'n ah!" bulalas niya.
"Oo nga eh. I'm gonna miss you, Elle," malungkot kong sabi.
Nagtaka ako bakit biglang tumahik. Nang tumingin ako kay Elle, tumutulo na pala ang luha nito.
"Hoy! baliw ka! Hindi ako mamamatay. Aalis lang ako, pwede ka naman dumalaw do’n, e."
"Ah ewan," tugon niya.
Umiyak na siya nang umiyak. Ngayon ko lang nakita na umiyak siya ng ganito.
"Hay, Elle," saad ko, sabay yakap sa kanya.
"Sa annual event uuwi si kuya, galing Corinth."
Bigla na lang nag-iba ang mukha ni Elle. Ay na 'ko basta si kuya ang topic nagiging hyper ito.
"Talaga Liah?!" masayang tanong niya.
Sarap talagang batukan ang isang 'to. Tumili ito nang napakalakas at sadya niya talagang magpahaba ng buhok. Hindi kasi mahilig si kuya sa mga short hair, that's why my hair is long too.
Well, Elle is considered as one of the most beautiful normal creatures in Green High. Marami ding nanliligaw sa kanya kahit mga prinsipi. Pero si kuya, bilang kuya ko at kuya niya, binabakuran kami. At si kuya lang naman ang nakikita ng babaeng ito, at kahit kailan hindi niya tinawag na kuya ang kuya ko.
Abot langit ang pagkagusto niya dito. Napabuntunghinga na lamang ako. At si kuya naman parang manhid. Chill lang, poker ang reaction, 'di pansin ang ganda ng bestfriend ko. As for me, hindi ko pa nararamdaman ang ma-inlove, tsk. Wag na muna, for now.
"Matulog na tayo, Elle," yaya ko sa kanya. Ewan ko lang kung makakatulog ang isang 'to.
-Witch in the Palace.
Ang Corinth, isang bansa na malapit sa kaharian ng Verona. At kasalukuyaan nandito si Lucas para sa kanyang misyon bilang prinsipe ng Asville. Sa kanya nakatoka ang pag-aasikaso ng lupa ng mga mamayanan ng Corinth na nakatira sa Asville. Kabilang na do’n ang lupa nila ni Elle. "Hey!Bro?Uuwi ka raw sa annual event ni'yo?"saad ni Baron, kaibigan ni Lucas. "Yeah, it's a tradition.I need to go home and I miss my sister, Liah and my parents too," saad niya. "Who else?" ngumisi ito,teasinghis friend. "Hmm?Who else?No one―bro, why?" kunot noong tugon ni Luke. “I doubt it.Sa dinarami-ramingmgababaengna-inlove sa'yo dito sa Corinth, ni isa sa kanila hindi mo pinapansin. Ni tingin nga hindi mo matignan. Akala ko tuloy bakla ka," saad ni Baron, sabay tawa. "You jerk! Wa
Malungkot, pero magaan ang loob kong lisanin muna ang kinalakihan kong lugar. Sa bawat hakbang ay dala ko ang lakas ng loob para harapin ang misyon na ito, nang mag-isa. Muli akong tumingin sa likod kumaway si mama at Elle, nang makita nilang lumingon ako. Kinaway ko ang kanang kamay ko na parang natutuwa sabay ngisi. So, this isit!Finally, I’mliving alone. Hope, life would be wonderful there and I’ll take the risk, if trials come my way. Tumalikod na ‘ko at tuluyan nang pumasok sa loob. "Here I come!Kingdom of Tyre!"I exclaimed,sa mahina kong boses. Baka pagkamalan akong baliw. Isang magandang ngiti ang sumalubong sa akin, nang nakapasok na ako sa loob ng eroplano. “Good morning, ma’am.” Bati ng isang flight attendant. Ngumiti ako pabalik at pumasok na ako nang tuluyan. Nasa second row ‘yong upuan ko. Isang first class seat ang kinuha
Kumakati na ‘yong puwet ko, kaya hindi ko na mapigilan gumalaw. Takte! Naramdaman niya siguro; kaya sumilip ito na parang tanga, “What? Walangtao? Nagpapanggap akong tulog makita lang ang mukha ng babaeng ‘yon,” himutok nito. Napangiti ako sa sinabi niya. Ang kyut niya talaga parang bata. “Lalapag na ang eroplano pero hindi pa rin bumabalik ang babaeng 'yon. Saan naman ‘yon pumunta?” saad nito. Hindi ko alam pero bakit parang naiinis ito; parang naisahan siya. "Tch. Tumae siguro,"saad niya.I laughed silently. “Kainis!Ano bang pakialam ko sa babaeng 'yon, damn!Hindi ako interesadong makita ang mukha niya, aish! Pero imposebling hindi ko siya makita. This floor is first-classseat. Kaunti lang ang tao rito, baka bumaba ngsecondfloor?Kainis ginayuma yata ako, no’n ah?” Gusto kong matawa nang malakas. Parang bata kasi
Kinaumagahan ay isang katok ang gumising sa mahimbing kong tulog. Napaunat ako ng katawan; tumayo para pagbuksan ang kumakatok. Isang babaeng nakangiti, mataba at maliit ito. Kumurap-kurap ako para makita ko nang malinaw ang mukha niya. Hindi naman ito katandaan pero mas matanda ito sa akin ng ilan taon. “Magandang umaga, Miss,” bati nito. Sabay abot ng isang malaking supot, bumati ako pabalik at pinapasok ko na siya sa loob. “Salamat. Ano ito?” takang tanong ko sa supot na inabot niya. “Gulay at isda, Miss, pa-welcome namin para sa mga bago dito sa lugar namin at apartment ko.” “Nako! Nag-abala pa kayo! Pero salamat dito.” “Teka, ako nga pala si Elsa, ako ang may-ari ng apartment na ito.” Ngumiti ako at nagpakilala rin, “Ako nga pala si Liah,” ani ko. Tumayo ito at nagsali
Nang makarating ako sa bukana ng kanto ay agad akong bumaba ng kalesa at pumasok na sa eskinita. “Miss, sigurado ka bang ayos ka lang?” habol na tanong ng lalaki. Lumingon ako at ngumiti. Sa isip-isip ko ang gentleman ng lalaking ‘to at ang gwapo pa. “Oo, ayos lang ako, salamat,” ani ko. “Nandito lang ako sa tabi-tabi kapag kailangan mo.” Nagtaka naman ako bakit ko siya kakailanganin? Ngumiti ako bilang tugon sa sinabi niya. Tinahak kong muli ang daan patungo sa unit ko. Muli akong lumingon sa lalaki at nakita ko siyang kumakaway sa akin nang nakangiti. Sandali ay nakaramdam ako ng payapa; ang gaan sa loob ko dahil sa ginawa niya. Kumaway ako at tumalikod na; hindi ko man lang natanong ang pangalan niya. “Aish!” Kinabukasanng hapon naghanda ako para maghanap ng trabaho. Nagsuot ako ng semi-formal na blouse at black jeans. Pinarisan ko ng itim na doll shoes. Tinali ko naman ang buhok ko pataas. Tumingin ako sa salamin at nang makita
Lumundag ang puso ko nang hawakan ng prinsipe ang kamay ko at napaawang ang mga labi ko nang tumigin ito sa akin nang seryoso at biglang ngumiti nang nakakaloko. “Hi, nice to meet you, my fiancée. I’m Ezekiel,” sabi niya, sabay kindat. Hindi ko alam kung seryoso ba siya o nagbibiro. Blanko ang mukha niya pero ‘yong mga mata niya ay parang may sinasabi. “A-ano po?” utal-utal kong tugon. Ngayon ko lang nakita na may nunal pala ang prinsipe sa kaliwang ilalim ng mata nito. Mas lalo itong naging kaayaaya. Napalunok ako nang hawakan niya ang braso ko habang pababa kami ng hagdan. Namangha naman ako sa mga libro na naka-display sa matataas na bookshelves, malaki talaga ang empluwensya ng Tudor Era sa kanila. “You can’t speak English?” takang tanong nito. “No. She, can’t speak. Right, Liah?” sabat ng bata, habang nakatingin sa akin. “Shut up, Ezra,” ani ng prinsipe. “Liah? Cute name,” ani nito sa akin.
As the water falls on the lake floor, tears run down. This pain leaves no trace but unseen scars, filling my heart into blue, blue as the sky. Bugs buzz the memories away, fading like a rainbow in the clouds. Tearing me apart, tearing me apart. Nilapagko ang libro at bumagon na ako. Bagong araw bagong karanasan. Nasasanay na ako sa palasyo. Kahit na medyo nakakapagod. At nami-miss ko na sina mama. Tinuruan naman ako ni Nana Senyasa mga gawain bahay, kaya hindi na ako nahirapan sa gagawin ko araw-araw. Nakapagtataka lang kasi one week na, pero hindi ko pa rin nakakausap ang Prinsipe, tungkolsa kung ano ang magiging silbi ko sa kanya. Akala ko ba, he needs an assistant. But here I am doing chores and arranging tables buong araw. Kapagod pero nag-eenjoy na man ako. Dahil bago ang experiences na 'to sa akin, bigla akong na proud sa sarili ko. Next stop, ang bar naman mamaya. Tinapos ko mun
"Elle!" Nahahapong sigaw ng ina Elle. "Ooh,bakit,Ma?may nangyari ba?" takang tanongni Elle, sabay bukas ng pinto. "Alam mo ba na umuwi na si PrinsipeLuke?Natapos na ang misyon niya sa Corinth. Naipanalo niya ang lupa natin dito.Lahat ng mamamayan ay magdiriwang sa pagdating niya. Maghanda kaanak," tuwang anonsyo niya. "Huh?!"gulat na tanong ni Elle, parang hindi ito makahinga sa tuwa. 'Yong lang ang tanging salita ang lumabas sa labi niya.Dahil sa galak at saya sa balitang sinabi ng ina niya.Napatulala ito; hindi niya maiwasan ang lumuha. “Opo, Ma. Nabanggit nga ni Liah, na uuwi siya.” Parang wala sa sarili niyang tugon niya. Hindi na niya mapigilan ang sariling umiyak. Dali-dali itong pumasok ng banyo. Tumigin siya sa salamin at ngumiti, habang tumutulo ang kanyang luha. "Elleee!Ano bang ginagawa mo, bakit ka umiiyak?" s
data-p-id=9947c3f0af76c470ed98febbfcf078b8,style=text-align:left;,Kasalukuyan naglalakad sina Zek at Liah sa malaki at malawak na gubat ng Verona. Napagpasyahan nilang manatili muna sa Venora hanggang sa ipanganak ang anak nila. data-p-id=cce39fd6cdeaf50ecd31cb9bb3260011,” “Mahal, may pangalan ka na bang naiisip?” tanong ni Liah sa kaniyang kabiyak, habang namamasyal sila sa gubat, sariwa ang hangin kaya hindi nila napansin na napapalayo na sila sa kanilang teritoryo. ~~ data-p-id=1dec03f429b502669881f6472c170218,~~*~***~ -Flash back- data-p-id=3cc935aa2090d65dc573dcc81fc4454b, “Mahal na Reyna, wala na ba tayong magagawa para mabuhay si Zek?” tanong ni Tara, sa mahal na reyna na malalim ang iniisip. data-p-id=1e9bfeeeeeb0554818f75cd4fd490b6c,” “Tama, Tara!” bulalas ng reyna. “Mabubuhay ang namatay ―kapag namatay ito dahil sa salamangka o pinatay siya gamit ang salamangka. Pero dapat namatay siya sa pagsasakrapisyo para sa minamahal. Pero kapag ang tao pinatay ng D
Chapter 66 Nanghina nang husto si Zek nang makita ang pagdanak ng dugo, na halos hindi na makita ang lupa sa sobrang pag-apaw ng pulang likido. Kaunti na rin ang nakikita niyang nakatayong sundalo niya. Nawawalan na siya ng pag-asa na mailigtas ang kaniyang kaharian. Habang si Liah ay nakikita niyang lumalapit sa kaniya. Bigla naman kumulo ang kaniyang dugo sa galit, nakita niyang tila nag-iba ang anyo ng mukha nito. Naging maamo at nakikita na niya ang dating ganda ng mga mata nito, at ang inosenteng katauhan nito. Pero hindi niya maipagkakaila ang galit at poot na nararamdaman niya para dito. Nais niya itong patayin at pugutan ng ulo. Pero tila isang hangin na nawala lahat ng galit niya nang marinig nito ang boses ng babaeng mahal niya. Ito ang tunog ng boses niya nang una niyang marinig. “E-ezekiel, M-mahal ko,” saad ng dalaga. Naantig naman ang puso ng binata. “U-umalis ka na, Mahal ko. Pakiusap, umalis ka na,” nagsusumamong wika ng dalaga. Hindi malaman ni Zek kung maniniwala s
Chapter 65Habang patuloy silang naglalakbay, natanaw ng isang sundalo ni Zek na malapit na sila sa kabundukan ng Zeon, nang biglang may nakita silang mga anino sa ‘di kalayuan. Nagsenyas naman siya na tumigil sa paglalakad at sumigaw ito na humanda dahil may paparating. Agad naman na tinignan ng kasama niyang pantas kung ano o sino ang sumasalubong sa kanila. Gano’n na lang ang kaniyang gulat nang napagtanto niya na aswang ang mga ito. Agad na sumigaw ang pantas na ihanda ang mga pana.Kumuha naman ng teleskopyo si Zek para tignan ang nasa unahan. Gano’n na lamang ang kaniyang gulat nang makita ang mga nilalang kasama ang iba’t-ibang mangkukulam at mas lalong siyang nagulat nang makita ang isang pamilyar na babae, ito ang nangunguna sa lahat. Ito ang nag-uutos sa mga kasama na sumugod sa kanilang gawi. Nanlulumo naman niyang binitawan ang gamit niya, hindi niya alam ang gagawin kung kakalabanin niya ba ang babaeng mahal na mahal niya o haharapin ng buong tapang. Pero mas umaapaw ang
Chapter 64Hinanap ni Zek ang dalaga sa buong paligid pero ni anino ni Liah ay hindi niya nakita. Napa-isip siya tuloy kung panaginip lang ba ang nangyari kahapon? Sa sobrang lungkot, dismaya, pagod, pag-aalala at sobrang pangungulila niya sa dalaga ay naisip niyang ilusyon lang ba ang lahat? Napahilamos siya ng kaniyang mukha sa sobrang pagkabalisa. Gano’n pa man ay patuloy pa rin ang paghahanap niya sa buong palasyo. Kung sino-sino na ang kaniyang tinanong pero ni isa ay walang nakakita sa dalaga. Halos mabaliw na siya sa paghahanap.“Siguro ay ilusyon lang lahat ang nangyari,” aniya sa kaniyang sarili. Hindi na niya pinilit pa na makita ang dalaga, kailangan na nilang lumikas bago sumalakay muli ang mga masasamang nilalang. Bilang susunod na hari ay kailangan niyang patatagin ang sarili at malampasan ang lahat ng pagsubok. Tungkulin niyang pangalagaan ang mga tao.~**~
Chapter 63 “Huminahon ka, Atlas. May mga bisita tayo,” awat ng babae sa kaniyang asawa. Natauhan naman ang Alpha at agad na kumalma. Huminga ito nang malamin at kinuyom na lamang mga kamao. Napalunok naman ng laway si Tara, dahil pakiramdam niya ay siya ang may dahilan bakit nalaman ng pinuno ang nangyari sa anak nito. “Pumasok na muna sa iyong silid, Cyenthia,” ani ng ina nito. “Opo, Ina.” Agad siyang humakbang nang nakayuko at tumalikod, bakas ang sakit at hiya sa kaniyang buong mukha. “Humihingi po ako ng kapatawaran sa aking kalapastangan, Mahal na Pinuno,” ani naman ni Tara na hindi mapigilan ang kaba, nakayuko itong humihingi ng tawad sa mag-asawa. “Hindi mo kasalanan ang nangyari, Pantas. Sapagkat ay ikaw ang naging daan para malaman namin ang kaniyang kondisyon, hindi man lang namin na amoy na nagdadalang-tao pala siya
Verona Nasa bukana na sila ng teritoryo ng mga De Arcon, ngunit hindipa rinmapigilan ni Airah ang kabahan. Hinihintay nilang bumalik si Tara, ilan sandali pa ay humihingal na bumalik ang pantas,na pinagtaka ng dalawa, pawis na pawis ito at balisang-balisa. “Tara? Anong nangyayari sa iyo? Bakit ka pawis at nababalisa?” “Hindi ko nakita si Liah, Kamahalan. Pero sa tingin ko may hindi tama sa mga nangyayari.” “Anong ibig mong sabihin, Tamara?” alalang tanong ni Airah. “Sa ngayon hindi ko pa masasagot pero may hinala akong may gumagamit sa katawan ng prinsesa.” “Ano?!” bulalas ng dalawa. “Kailangan na natin humungi ng tulong sa mga De Arcon, dahil hindi ako maaring magkamali, may digmaan na darating.”
Napaluha si Zek nang makita niyang nawalan ng malay ang kaniyang kapatid at duguan ang kanan palad nito. Parang dinurong ang kaniyang puso sa kaniyang nakikita. Hindi rin mapigilan ang pagtawa ng bruha dahil sa nakikitang niyang sakit mula sa kapatid ng dalaga. Tila nagbibigay ito ng lakas sa kaniya. “Pakawalan mo ang kapatid ko! Magbabayad ka!” galit na sigaw ni Zek. Pero hindi man lang siya pinansin ng bruha. Samantala naghahanap ng tyempo si Uno para makulong ang bruha sa ginawa niyang bitag. Kailangan mapigilan ang pagsasagawa ng ritwal dahil kung hindi ay maapektuhan ang daloy ng panahon. Maaaring masira ang kaharian nila. Hinalo ng bruha ang dugo ni Ezra sa kaniyang dugo. Ilan sandali pa ay tumingin ang bruha sa kinaruruunan ni Zek, ngumiti ito nang nakakaloko na parang may binabalak itong gawin sa binata. Pero dahil nasa loob siya ng apoy ay hindi ito makalapit nang tuluyan. Muli itong nagsalita sa ibang lenggwahe a
Chapter 60 Nanginginig na ang mga kalamnan ni Erza sa sobrang kaba. Hindi na niya rin alam ang gagawin, nakikita na rin niya ang takot sa mukha ng kaniyang mga kasama. Pilit niyang pinatatag ang kaniyang sarili at hinahanap ang pag-asang matagpuan sila ng kaniyang kuya. Dahil nauubusan na siya ng panalangin. “Kuya, nasaan ka na?” mahinang bulong niya. Umaasang biglang dumating ang kuya niya. Muntik na siyang mapatalon nang maramdaman ang init na gumapang sa kaniyang kamay. Nang napalingon siya ay nakita niya si Marcus na nasa tabi na niya, at hawak ang kaniyang kamay. Napalunok siya ng laway at naramdaman niya ang pag-init ng kaniyang mga pisngi. Bigla siyang nakaramdam ng kakaiba, isang kuryenteng dumaloy mula sa kaniyang tiyan papunta sa kaniyang dibdib. Biglang nag-iba ang paningin niya sa lalaki. “A-ayos ka lang ba?” utal na tanong ni Marcus. “O-oo. Salamat,” Tila tumigil ang oras at hindi na nila namalayan na tuluyan nang nakalapit ang bruha sa kanila. At isang sigaw ang nari
Naging mahirap para kay Lusiana na matalo ang pantas. Nahihirapan siyang makatakas sa mahika nito. Pero kailangan niyang makatakas sa pantas ng mga Serano, at mahabol ang mga maharlika. Kaya binuhos na niya ang buo niyang lakas. Isang malaking apoy na bola ang kaniyang ginawa, kaniya itong ihinagis sa pantas. Nakaiwas ito pero natamaan ang kaniyang kaliwang braso. Natumba ito at sa lakas ng kaniyang pagkatumba at nawalan ito ng malay. At iyon ang nakitang pagkakataon ni Lusiana para makatakas. Naamoy niya ang amoy ng mga maharlika. Nang biglang may tumawag kaniya. Tinatawag siya ng kaniyang asawa sa pamamagitan ng isip. Nanghihingi ito ng tulong. Pero dahil kailangan niyang makuha ang mga bihag ay inuna niyang hanapin ang mga ito, hindi na niya pinansin ang sigaw ng kaniyang asawa. Sa kabilang banda naman ay narinig niya ang mga yapak ng mga bata. Malapit sa gu