Chapter 14: Parade

Kinaumagahan ay isang katok ang gumising sa mahimbing kong tulog. Napaunat ako ng katawan; tumayo para pagbuksan ang kumakatok. Isang babaeng nakangiti, mataba at maliit ito. Kumurap-kurap ako para makita ko nang malinaw ang mukha niya. Hindi naman ito katandaan pero mas matanda ito sa akin ng ilan taon.

“Magandang umaga, Miss,” bati nito. Sabay abot ng isang malaking supot, bumati ako pabalik at pinapasok ko na siya sa loob.

“Salamat. Ano ito?” takang tanong ko sa supot na inabot niya.

“Gulay at isda, Miss, pa-welcome namin para sa mga bago dito sa lugar namin at apartment ko.”

“Nako! Nag-abala pa kayo! Pero salamat dito.”

“Teka, ako nga pala si Elsa, ako ang may-ari ng apartment na ito.”

Ngumiti ako at nagpakilala rin, “Ako nga pala si Liah,” ani ko. Tumayo ito at nagsalita pa, “Maligayang pagdating dito, Liah. Kung may kailangan ka, nasa kabilang unit lang ko.”

“Maraming salamat, Elsa.” Hinatid ko na siya sa pinto. Pagbalik ko ay agad ko na binuksan ang dala niyang supot. Mga isda nga ito at mga gulay; hindi ko naman alam kung paano ito lutuin, tinabi ko muna ang mga ito. “Kailangan ko na yatang matuto sa gawain bahay, aish!”

Tinali ko ang aking mahabang buhok at nagsimula nang maglinis ng bahay. Maliit lang ang apartment. Pero habang pinagmamasdan ko ang paligid ay parang naduduling ako. Hindi ko alam kung saan ako magsisimulang maglinis.

Ilan sandali ay nagsimula ako sa pag-iiba ng mga pwesto ng mga upuan, mesa at ibang gamit. Nang biglang may narinig akong tambol ng drum at mga sigawan ng mga tao sa labas; dumungaw ako sa bintana para makita ang nangyayari. Isang mahabang parada ang nakikita ko. Nasa main road ito; kita mula sa mataas kong unit.

“Anong meron?” takang tanong ko. Kasabay ng pagtambol ng mga lalaki sa kanilang instrumento ay ang pagsayaw ng mga magagandang babae. Nagsilabasan din ang mga tao sa kanilang mga bahay at nakisaya sa parada. Dali-dali akong lumabas at nasalubong ko si Elsa, nagmamadaling bumaba ng apartment para makinood din.

“Anong meron, Elsa?” bungad ko sa kanya.

“Oh, ikaw pala, Liah. Halika’t manood tayo ng parada.”

“Ah-eh. Kayo na lang muna. Ang dungis-dungis ko,” ani ko sa nahihiyang tinig. Tumungin ito sa kabuuan ko at ngumiti. Naintindihan niya ang ibig kong sabihin.

“Wag kang mag-alala, marami kang mapupuntahan sa plaza, lalo na ‘yong palasyo ng Tyre, pwede kang mamasyal do’n sa labas. May isang park do’n na punong-puno ng mga bulaklak.”

“Talaga? Eh, para saan ang parada, Elsa?”

“May anunsyo ang palasyo. Kapag may parada may mahalagang balita ang reyna.” Napangiti ang babae nang sabihin niya iyon.

“Ah, gano’n ba?” ani ko.

“Ano, Liah? Sasama ka ba o susunod ka?” atat na sabi niya.

“Susunod na lang ako, Elsa,” ani ko.

“Sige, Mauna na ako.”

Nagmamadali itong umalis. Excited yata itong marinig ang anunsyo mula sa palasyo. Bumalik ako sa loob ng bahay at nagsimulang mag-isip kung ano ang maaaring kainin; na kaya kong lutuin. Nagtungo ako sa kusina para simulan na sana ang pagluluto. Pero bigla akong napatigil nang may naramdaman akong kakaiba. Nagpalinga-linga ako sa paligid at hinatid ako ng aking tingin sa labas ng bintana.

Pumasok ang malamig na hangin sa loob ng kusina, hindi na ako nag-atubili pa tinungo ko na ang bintana at sumilip sa labas. Maliban sa kakaibang pakiramdam at malamig na hangin wala akong nakita kundi mga tambak ng bote, at mga nakakalat na mga dahon sa paligid. Eskinita na ang likod ng apartment na ito. Nakapagtataka na wala akong makita na kakaiba. Hindi ako maaring magkamali sa naramdaman ko.

Nagpasya na akong wag magluto. Maliligo na lamang ako at sa plaza na kakain. Makikibalita na rin ako tungkol sa anunsyo ng palasyo. Nais kong makita ang buong Tyre, masilayan ang ganda nito. Nasasabik ako sa bago kong buhay kahit na pansamantala lang. Matapos kong maglinis ng katawan ay naghanda na akong umalis patungo sa pinakasentro ng kaharian.

Makitid, malinis at mukhang hindi naman delikado ang daan palabas ng main road. Pero kailangan ko pang lakarin ang labasan at makahanap ng masasakyan. Ilan segundong paglalakad ay nakita ko na ang bukana ng kanto.

The wrought-iron lampposts and the old shambles footway give me the old era vibes. Feeling ko tuloy nasa lumang panahon ako. Nang makarating ako sa labasan ay naghanap agad ako ng masasakyan. Namangha naman ako sa nakikita ko dahil may pumarang kalesa sa harap ko; makaluma rin ang disenyo. Pero imbis na kabayo ang ginagamit ng kutsero ay bisiklita.

“Good day, Miss!” nakangiting bati ng kutsero.

“Good day, Mr,” tugon ko.

“May sasakyan na ba kayo, Miss?”

“Pwede bang sumakay?”

“Kinagagalak kong maisakay ang magandang dilag sa harap ko.” Pati pagsasalita ay makaluma rin. Bumaba ito at pinagbuksan ako ng pinto. Base sa porma nitong branded tee shirt and rubber shoes, masasabing kong kahit papaano ay may bahid ito ng modernong panahon. Sadyang pinanatili lang nila ang tradisyon at kultura nila.

“Saan tayo, Miss?”

“Pupunta rin ba kayo sa kabisera ng bayan, Miss?” dagdag niya pa.

“Ah-eh. Oo sana,” ani ko. Nagsimula na itong magpedal at magiliw na kumanta ng isang awiting hindi ko alam. Pero ang ganda ng boses ng lalaking ‘to. Naaaliw din ako sa mga nakikita ko sa paligid. Matataas na mga bahay na may desinyong pang Victorian era, mga tindahan ng mga bulaklak at mga antigong mga gamit. May nakita rin akong tindahan ng mga libro at mga stante ng mga iba’t-ibang prutas.

Nang mapadaan kami sa isang bahay na ginawang coffee shop, maganda ang pagkakadetalye ng mga bintana at pinto. Kuhang-kuha ang pinaghalong Tudor and Victorian era, naamoy ko na rin ang aroma ng kapeng giniling. Napakabango nito, at nakakaakit. Nakikita ko rin na ang daming tao sa loob na nagkakape.

“Mr? Can we stop over that coffee shop?” ani ko sa kutsero. Agad naman niyang hininto ang kalesa sa harap ng shop. “Maari mo ba akong hintayin, Mr?” ngumiti ito at tumango.

“Masarap ang kape nila diyan, Miss.”

“Tingin ko nga.”

Bumaba ako at pumasok sa loob. Pagpasok ko ay ramdam ko ang mga matang nakatingin sa akin. Hindi ko pinansin ang mga iyon, nagpatuloy ako sa pagpasok patungo sa counter at pumili ng kape.

“Good morning, Miss, welcome!” bati ng babaeng nasa counter.

“Good morning. Thank you!” tugon ko.

Pumili na ako ng kape at planong maghintay sa isang mesa sa gilid. Nang makarinig ako ng isang pamilyar na tinig sa dulo ng counter. “Yeah, I’ll be home.” Napadako ang tingin ko sa boses na iyon. Napayuko agad ako nang makita ko ang may-ari ng boses. Sa laki ba naman ng lugar na ito ay siya pa ang makikita ko? Hinawi ko ang mahaba kong buhok para takpan ang mukha ko. Nakayuko ako habang tinatahak ang mesa na nasa dulo.

“Miss! Wait!” habol ng babae sa akin. Huminto at lilingon na sana ako sa babae nang pagtalikod ko ay nabangga ang katawan ko sa isang tao. Nawalan ito ng balanse at parehu kaming natumba. “Aray!” d***g ko dahil nabangga ang ulo ko sa ulo niya.

Napalunok ako nang maramdaman kong nakadampi ang labi niya sa labi ko. Malambot at matamis ang labi ng lalaki kahit na ang buhok ko ay nakaharang sa pagitan ng mga labi namin.

Dali-dali akong tumayo at patakbo kong tinahak ang pinto. “Miss!” rinig kong sigaw pa ng lalaki. Pinagdarasal kong hindi nakita ng lalaki ang mukha ko. Nakakahiya. Lumabas na ako at sumakay sa kalesa.

“Nasaan ang kape mo, Miss?” takang tanong ng kutsero.

“Umalis na tayo, Mr. Pakibilisan na lang.” Hindi na ito nagtanong pa. Nagpedal na ito nang mabilis.

“Miss!” rinig ko pang sigaw ng lalaki. Ayoko ko na sanang makita ang pagmumukha ng lalaking nakatabi ko sa eroplano pero ngayon ay n*******n pa ang labi ko.

“Miss, ayos ka lang?” alalang tanong ng kutsero.

“Yeah, I’m good.”

Sinabihan ko lamang ang kutsero na ihatid ako sa palengke. Bukas na lamang ako gagala at isa pa kumakalam na ang tiyan ko sa gutom. Pati puso ko ay hindi matigil sa pagtibok nang mabilis. Nang makarating sa palengke, agad akong bumuli ng kailangan ko.

-Witch in the Palace