CHAPTER 85: The Baby Is Safe!

Apollo's POV

Nang magtama ang mga mata namin ni Melody ay ngumiti ito. Ngunit bakas sa mukha nito ang pagod at may sakit na nararamdaman. Unti-unti na namang nanubig ang aking mga mata. Wala na nga siguro itong katapusan.

Hindi naman siguro masamang umiyak hindi ba? She's in pain, and I am too. Magkarugtong na ang nararamdaman naming dalawa. Ngunit ngayon na gising na siya ay para bang pakiramdam ko ay nabunutan ako ng tinik sa aking lalamunan. At lihim akong nagpapasalamat sa Diyos sa aking isipan.

Talagang dininig ng Diyos ang panalangin ko. Hindi man ako ang isa sa mga anak niya na sobrang buti, but still He grant ny prayers. Siguro alam niya rin naman kasi na puros sakit at pagdurusa na lang ang dinaranas namin, this time baka pahintulutan na Niya kaming maging masaya.

Mapapa-than you, Lord ka na lang talaga!

Yumakap naman si Melody sa kaniyang ama at hindi na napigilan ng mga ito ang maiyak. Ngayon ko napatunayan na hindi takot o galit ang nararamdaman ko. Maybe at first, but hav