SHIVANI IVELLE SINCLAIR
Inis kong binato ang hinubad kong damit sa basurahan saka ko binuhusan ng alak ang sugat sa balikat ko nang madaplisan iyon ng kutsilyo mula sa pakikipag-away ko sa lalaking humahabol sa’kin.
Tatanga-tanga mo, Shiv!
“Sh–t,” mura ko pa at napadaing sa sakit.
A man’s voice from the earpiece I wore, spoke. “Are you okay, Red?”
“Tanga ka ba? Dadaing ba ako sa sakit kung okay lang ako?”
F–ck. Bakit ba kasi puro mga bobo binigay sa’kin nakakaasar!
“Malay namin,” pilosopong tugon nito. “Baka naman kasi mamaya e umuungol ka na pala.”
F–ck.
“Enough, Lion, you’re not helping.”
Napaismid ako nang marinig ko ang boses ni Mildred sa kabilang linya.
Samantalang pinagpatuloy ko ang paglilinis sa sugat at tinalian iyon ng tela na maghigpit para mapatigil ang pagdurugo no’n hangga’t hindi pa ako nadadala sa Medical City.
T-nginang mga backup kasi ito ang bobobo! If I could take them all down, nagawa ko na sana! But they were twenty people, and I am fucking alone and exhausted. Parang lahat ng galaw e akin na. Binigyan pa ako ng team kung sa huli wala namang pakinabang!
“Is the package secured?” Iritableng tanong ko.
“The package is secured, Red. I want you here by eleven. Move.”
Napaungol ako sa inis nang makitang ilang minuto na lang ay mag aalas-unse na ng gabi.
“What do you want me to do, Mildred, lumipad?”
“Much better.”
Mukhang hindi mawawala ang inis ko sa mga kasamahan ko! Kung hindi lang nabaril sina Miko at Lewis baka sila pa ang kasama ko ngayon. Nakakaasar!
“Akala ko ba mabilis ka? Com’on. Wala na bang igagaling ang nag-iisang Shivani Sinclair?”
Fuck this woman. Kapag nakita ko ito gigilitan ko siya ng leeg, makikita niya.
“Natahimik ka? Iyon lang ba kaya mo, Sinclair?”
“Red,” giit ko sa kanya.
Mabilis akong nagpalit ng red leather fitted suit na siyang hapit na hapit sa katawan ko. Sinuot ko ang black boots na may three inches stilettos heel.
Natawa naman siya sa sinabi ko, pero inirapan ko lang siya at mabilis na kumilos.
Dahan-dahan akong lumabas sa tinataguan kong kwarto at maliksing kumilos para hindi maramdaman ang presensya ko.
“Ow, ayaw mong tinatawag kang Sinclair? Why so? Apelyido mo naman iyon.”
“If I get exposed, it’ll be your fault, Valdez, and I swear, I won’t be merciful.”
Muling napatawa si Mildred. “Turn right, Red. Someone at ten o’clock.”
Kahit naasar ako kay Mildred, magaling naman siya sa kanyang trabaho bilang intel or informant.
Everything in place because of her—kung hindi lang talaga tanga ang mga kasama namin at hindi kami mabibilyaso.
Paano nagtatalo pa sina Lion at Dark nang makuha na nila ang painting at dahil sa katangahan nila na alerto ang tauhan na nagbabantay sa paligid.
“The van will be there in five. Be alert,” saad ni Mil.
Nagpalinga-linga ako habang hawak ang baril na nakatago sa tagiliran ko bago ako tumakbo ng mabilis pero tahimik na papunta sa kabilang building.
Napadaing ako nang maramdaman ko ang sakit at kirot mula sa sugat ko. F–ck. I just want to lay down and take a rest.
At gaya ng sabi ni Mildred, ay nasa tapat ko na ang van. Tumakbo ako roon hanggang sa may nabungga ako dahilan para pareho kaming mapatumba sa sahig.
“Sh–t!” Mura ni Mildred mula sa earpiece.
“F–ck,” napamura rin ako nang naramdaman ko ang muling pag-agos ng dugo sa braso ko.
“Miss, are you okay?” Tanong ng lalaking nakabangga ko.
Tinignan ko siya at labis na lang ang gulat ko nang makilala kung sino iyon. Siya lang naman ang dahilan kung bakit nasira ang mission ko noong nakaraang buwan. What is he doing here in Venice?
“It’s you!” Gulat niyang saad pero may galak sa kanyang boses at mga mata. Agad kong iniwas
ang tingin ko sa kanya. Sh–t. Bakit kasi hindi ako nag-suot ng mask?
“Red! Bilisan mo at wala tayong oras sa pakikipaglandian!”
Mabilis kong itinukod ang kamay ko sa sahig at pinilit na tumayo.
“Hey, m-may dugo. Are you okay? Teka dadalhin kita sa—”
Hahawakan na niya sana ako nang mabilis kong iniwas ang braso ko mula sa kanya saka tumakbo ng mabilis para makasakay na sa van or else they would leave me and suffer alone.
“Sandali!” Sigaw niya at nang linungin ko siya ay hinahabol niya ako.
F-ck! Bakit ba siya nandito?
Hindi ko aakalain na sobrang bilis niya ring tumakbo dahil naabutan niya ako at muling hinawakan ang braso ko. His grip on my arm was firm yet gentle.
Nanginig ang buo kong katawan nang maramdaman ang init sa kanyang palad na tumatagos sa sa manipis kong manggas.
“Let me go!” Mahinang bulong ko. My voice is firm and desperate, yet my eyes stare at him with no emotion at all.
Then I met his piercing yet alluring stare. “I promised myself if I saw you again, I won’t make you escape again.”
Sobrang lapit ng mukha niya sa’kin. Matangkad siya ng ilang dangkal kaya kinakailangan kong tumingala sa kanya. Ramdam na ramdam ko ang mainit na buga ng hangin mula sa kanyang bibig. Mabango rin.
I smirked. At handa na sanang tuhuran ang kanyang pagkalalaki nang mahuli niya ito na hindi ko inaasahan. His reflexes were too sharp!
“Your movements are easy to read, Miss Red. Nice try,” may pangungutya sa kanyang boses dahilan para kumulo ang dugo sa loob ko.
Ni hindi nga ako mahuli-huli nila John at Lewis, pero siya nahuli ako? Who is he?
Pero mas nabigla ako nang makilala niya ako. Red. Is he part of another organization too? Nasa underground world ba siya? Bakit hindi ko man lang siya napapansin roon?
Ang init ng dugo ko sa kanya. I don’t know who he is, but I sure as hell hate him already. Who is this man? How does he know me?
But my blood ran cold at what he said next.
“Alam mo bang ilang taon kitang hinanap-hanap?” His voice was low, deep, and dangerously serious.
My stomach twisted. I thrive in danger—I welcome it with open arms. Pero ito? This is a kind of danger I don’t want to meet.
He’s not just a threat. He’s a distraction. And distractions can get you killed. I can’t afford to lose everything I worked hard for. Not to some man whose intentions are clouded by desire.
His grip on my wrist tightened slightly, pulling me closer. His eyes burned with something dark, something possessive.
“And now that you’re here, you won’t escape anymore. Not until I make you mine.”
I clenched my jaw, ready to fight back, until—
“Red! Aalis na kami! The enemies are swarming! You have to move!”
Mildred’s urgent voice blasted through my earpiece, snapping me back to reality.
My head turned slightly, and in that split second, I made my decision. I have to escape.
But the man in front of me? He has no intention of letting me go.
Mag-isip ka, Shivani! Hindi ka pwedeng gawing ulam ng mga kalaban mo! Sh–t!
“In two hundred meters, Shiv! Move!” bakas ang iritable sa boses ni Mildred nang sumigaw siya muli sa earpiece na suot ko.
Napansin ko naman ang lalaking mahigpit na nakahawak sa braso ko—his sharp gaze locking onto mine, analyzing every reaction.
Napalunok ako. Shit. My body is giving up on me. I’m losing too much blood, at ngayon pa talaga ako nadali ng lalaking ‘to?
A sharp pain shot through my wound, at ramdam ko na ang malamig na pawis na dumadaloy sa balat ko.
“Red! Are you okay?” Liro’s worried voice echoed through my earpiece.
They could see me. The drone above was capturing everything, tracking my every move. Aside from that, may tracker ako. Alam nila kung nasaan ako kahit saan ako magtago.
Pero hindi ko na nagawang sagutin si Miko. I’m too weak. My vision blurred, at pakiramdam ko ay unti-unti nang nawawala ang lakas ko.
I closed my eyes for a moment, the dizziness overwhelming me.
“Hey!” His deep voice pulled me back, urgency laced in his tone.
Napayuko ako, forcing myself to stay upright, ngunit kusa na lang lumapat ang kamay ko sa damit niya, mahigpit akong kumapit.
“Take me out of here…” I whispered, my voice barely audible.
“Shivani!” Miko’s desperate voice came through the earpiece. “Lalabasan kita, hintayin mo ako! F-ck!”
I exhaled shakily, blinking against the weight of exhaustion.
“Stay, Coal. Get the f–ck out of here, now…” mahina kong utos.
The man in front of me narrowed his eyes. “What are you talking about?”
My throat was dry. Napalunok ako, pero bago pa ako makasagot, nagdilim na ang paningin ko.
Pilit kong nilalabanan ang pandidilim ng paningin ko ng bigla niya akong buhatin in a bridal way.
“Shiv, they’re near. In one. Kailangan mo nang umalis d’yan.”
“Let’s get out of here,” galit na saad ng lalaking binuhat ako saka siya humabang papalayo at siyang pagtigil ng isang mamahaling sasakyan sa gilid namin.
Nang ipasok niya ako sa loob ay siyang napadaan naman ng mga lalaking humahabol sa’kin.
Naipikit ko ang mga mata kong isinandal sa malambot na sandalan ng sasakyan, pero naramdaman ko ang paggalaw niya sa ulo ko para isandal iyon sa balikat niya, guiding it carefully as if he’s holding a fragile glass.
I inhaled—his scent, intoxicatingly rich yet dangerously seductive. But I was too drained to care.
“I don’t know you, but you’re safe now, Miss Red.”
Huling narinig ko bago ako tuluyang nawalan ng malay.
Hi! If you like this book, please add this to your lib to keep updated! Also, don’t forget to leave a review! Thank you 🩷 *kisses and hugs*
AZRAEL NIKOLAI MORDECAII brought her to my hotel and called a doctor. Mukhang may pinagtataguan siya, kaya hindi ko siya pwedeng dalhin sa ospital. It’s too risky.My secretary, John, bought new clothes for her. And I let the nurse do her thing to change Red’s blood-coated clothes.The doctor scrutinized her, his expression grim. “She’s lost a lot of blood. She needs an immediate transfusion.”Good thing my blood type is O—the universal donor. And luckily, so is she.“I’m clean,” I assured him, rolling up my sleeve as I settled into the chair beside the bed. The doctor nodded, preparing the transfusion.Habang dahan-dahang dumadaloy ang dugo ko papunta sa kanya, hindi ko maiwasang pagmasdan siya. Even in her weakened state, she looked fierce, untamed, and dangerous.Who the hell are you, Miss Red?I don’t know her. I just called her red because of the color of her hair and I bet she loves red. Not just a normal red. But a red that looks like blood.“Who’s that woman? Another toy to pl
SHIVANI IVELLE SINCLAIRPinagmasdan ko ang lalaking nasa harapan ko na hinihimay ang isda para lang makain ko. Seriously? He doesn’t have to do that. Pero nahihirapan din akong kumain dahil hindi ko inaasahan na may pilay pala ang kamay ko.Hindi ko na matandaan kung saan ko nakuha iyon, ang alam ko na lang ay noong hinawakan ko na ang kutsara para kumain.Bakit ba nakita ko na naman ang lalaking ito?Sa bar, sa art museum grand opening ko last month at ngayon dito sa Italy? Sinusundan ba ako ng lalaking ito?“Hindi ko alam na kaliwete ka pala,” aniya nang mapansin na hinawakan ko ang kutsara sa kaliwang kamay ko.“So?” Pagmamaldita ko.“Nothing,” he said, smirking as he carefully placed another piece of fish on my plate. “Just another thing I’ve learned about you.”Pinandilatan ko siya ng mga mata. “And why would you care?”He leaned back against his chair, arms crossed, his dark eyes locked onto mine. “Because you interest me.”Nasamid ako, picking up a spoonful of rice with my left
SHIVANI IVELLE SINCLAIR Nagising ako nang maramdaman umaalog ang kamang hinihigaan ko kung kaya’t napabalikwas ako kaagad at doon ko lang napagtantong nasa eroplano na ako. Mabilis akong tumayo pero muling kumirot ang sugat sa tagiliran ko. Hindi ko na pinansin iyon at lumabas ng silid para puntahan ang mga kasama ko at magtanong kung bakit nasa loob na kami ng eroplano gayong hindi pa tapos ang misyon namin. Paglabas ko ay nakita ko sina Dark, Lion, John at Lewis na naglalaro ng pusoy—or maybe nag-uunggoy-unggoyan dahil puno na ng lipstick ang mga mukha nila. Samantalang nasa table naman nakaupo si Mildred kasama si Lila na busy sa kanilang mga laptop. “You’re awake,” saad ni Miko mula sa likuran ko kaya nang linungin ko siya ay nakita kong naghahanda na siya ng makakain. Inirapan ko siya, pero umupo rin sa upuang malapit sa kanya. “Hindi. Tulog pa ako. Kita mo namang gising na hindi ba?” Natawa siya pero patuloy pa rin siya sa paghahanda ng makakain. I watched his
This chapter contains intimate scenes that may not be suitable for all readers. Please proceed with discretion.AZRAEL NIKOLAI MORDECAIMy secretary, Gabriel, rushed me to the hospital as soon as he entered my hotel room and saw me lying on the table, crying in pain.Fvck that woman!Ano ba siya? Beast? How could she lift and throw a man like me—at lalo na may sugat siya sa tagiliran niya? That should’ve slowed her down, weakened her even just a little. Pero hindi.Gusto kong magalit sa mga pinaggagawa niyang pananakit sa’kin—mula sa unang pagkikita namin hanggang ngayon, every time I try, I always catch myself smiling like a crazy jerk.Dmn. This is dangerous.“She did this to you, didn’t she?” Gabriel asked habang kinakaladkad ako papunta sa emergency room. “You just had to provoke her, didn’t you?”Napatawa ako kahit ramdam ko ang kirot sa katawan ko. “Of course, I did. Worth it naman, eh.”Gab groaned in frustration. “Boss, for the love of everything holy, this isn’t normal. You’re
SHIVANI IVELLE SINCLAIRMabilis kong tinapos ang misyon at hinayaan na silang gawin ang mga trabaho niya. Rinig ko pa ang pagsigaw ng lalaking iyon habang namimilit sa sakit, pero wala akong pakialam.Pero bago pa ako tuluyang makalabas ng club ay may humagit na ng braso ko at siyang mabilis akong kinaladkad papunta sa parking lot.“Bibitawan mo ako o tatadyakan ko ‘yang alaga mo?” iritableng tanong ko sa kanya at pilit na kumukawala sa pagkakahawak niya sa pulsuhan ko.Agad niya namang hinawakan ang pagkalal*ki niya, pero patuloy pa rin sa paglalakad.“Kung sisipain mo, hindi na talaga tayo magkakaanak!” Singhal niya sa’kin.Napabuga naman ako ng hangin sa inis at muling hinihila ang pagkakahawak niya sa kamay ko. D-mn! Bakit ang lakas niya?! Magkasing katawan lang naman sila ni Miko, but I can take Miko down—hindi nga lang natatalo sa laban, habang siya hindi ko magawang mahila ang kamay ko mula sa kanya?“Anong pinagsasabi mo?! Hinding-hindi naman ako papatol sa isang tulad mo!”Na
SHIVANI IVELLE SINCLAIRIt’s been three days since the last time I met that man. Asa naman siyang sasama ako sa kanya e hindi ko nga siya kilala. Mabuti na lang ay dumating si Miko, kahit na nag-aalinglangan akong sumama sa kanya dahil ang totoo e pupuntahan ko pa si Lessi dahil ilang araw ko nang hindi nakikita ang babae dahil sa misyon ko.Habang papasok sa Museum ko ay siyang tumunog ang phone ko at nakita ko sa screen ay tumatawag si Lana.“Sup,” bati ko saka nagpatuloy sa loob ng museum.“Sup ka d’yan? Wala man lang I love you? Hindi mo na talaga ako mahal, Shiv!”Inirapan ko ang babae kahit na alam kong hindi niya naman ako nakikita.“Oy, huwag mo akong irapan! Kilala kita! Tutusukin ko iyang mata mo,” dugtong niya pa kaya napabuga ako ng hangin.“What do you need, Lana? I’m working,” wika ko saka ko sinenyasan ang naglilinis ng museum. Sinulyapan ko ang antique vase na maingat niyang hinahawakan—a piece from a bidding event na pinuntahan namin ni Miko para sa misyon namin.Napa
AZRAEL NIKOLAI MORDECAI“I am Azrael Nikolai, your future husband, sweetheart.”Matapos kong sabahin iyon at iabot sa kanya ang palad ko ay tinitigan lang iyon. Malamig na titig.I never thought I could feel this kind of excitement more than embarrassment. Napakurba ang gilid ng labi ko habang pinagmamasdan ang babaeng nasa harapan ko. She had long, red wavy hair tied into a loose bun, with a few strands escaping and framing her flawless face. Her red satin sleeveless dress clung to her curves like a second skin, emphasizing every tempting detail.My gaze lingered on the delicate dip of her collarbone, trailing down to the generous swell of her chest barely contained by the thin fabric. The way the dim lighting reflected off her dress made it look like liquid fire was wrapped around her body.She’s so damn sexy. Hot as hell.Hindi ko aakalain na may makikilala pa akong kasing ganda—o baka nga mas maganda pa—sa mga babaeng naikama ko noon. There was something about her, something in th
SHIVANI IVELLE SINCLAIRNapabasa ako ng labi habang tinitigan ang lalaking nasa aking harapan.Our position remained like that—nasa likuran ko ang malaki niyang kamay habang hawak niya ang cellphone kong naihulog ko kanina pero nasalo niya iyon bago tuluyang dumapo sa sahig.Mabilis ko siyang tinulak lalo na nang mapansin kong bumaba ang kanyang tingin sa labi ko.Hindi ko na siyang hahayaan na mahalikan ako. Nakakarami na siya! Teka, ako itong humahalik sa kanya!What the hell, Shivani!Lumakad ako papasok sa elevator nang bumukas iyon. At siyang pagsunod naman ng lalaki.“Seryoso? Susundan mo ako?”“Everywhere you go.” “Kahit sa banyo?” “Yea—” Agad ko siyang sinipa sa t’yan na hindi niya inaasahan. Kasabay no’n ang pag-tapat ng heels na suot ko sa leeg niya.“Why do you keep following me?” Kalaban ba siya? I should take extra measures. Mahirap na at baka nga’y kalaban siya kaya lapit siya ng lapit sa’kin.“Easy, easy!” Aniya at hahawakan pa sana ang paa ko nang idiniin ko sa kany
SHIVANI IVELLE SINCLAIRDinala ako ni Lana sa bar at inimbitahan ang mga babae. Ang naunang dumating ay sina Kamali at Eya dahil lagi naman silang magkasama. “Sup? Bakit ka nag-aya?” Tanong ni Mali sa babae. Malawak ang ngiti ni Lana na napatingin sa direksyon ko.“Guess what?” aniya na may pilyong ngiti. “Sandali! Hintayin natin sina Lex at Elle. Magtatampo na naman ang dalawang iyon kung hindi natin hihintayin,” natatawa niya pang dugtong.“‘Pag ‘yan hindi chismis ililigo ko ang alak sa’yo.” Naniningkit ang mga matang nakatitig si Mali kay Lana.At ang babae ay tawa ng tawa na para bang kinikilig. “Promise, matutuwa kayo sa sasabihin ko.”Nag-wink pa siya sa’kin at pinapalipad ang buhok sa ere bago kunin ang isang tequila glass.HIndi ko na lang din pinansin ang kabaliwan ni Lana dahil alam ko namang ako ang tinutukoy niya. Kung papansinin ko pa ay baka mas lalo pa akong pansinin.Bitbit niya ang glass niyang naglakad papalapit sa dance floor habang hila si Kamali. Naiwan naman ak
SHIVANI IVELLE SINCLAIR“Oh? Napatawag ka?” iritable kong tanong nang masagot ko ang tawag ni Iliana na ilang araw na akong iniiwasan.Napatawa siya ng mahina. Isang malungkot na tawa dahilan para matigilan ako sa pagliligpit ko ng gamit.“Spill, Lana. Hindi ko malalaman ‘yang bigat na dinadala mo kung hindi mo sasabihin sa’kin at pilit mong iniiwasan ako.”“Babalik na ako sa barko sa makalawa,” bulong niya, pero tama lang na makuha ko ang sinabi niya.“Tapos? Bakit ka malungkot? Parang hindi ka naman sanay na iwanan kami, aber?” Pagmamaldita ko. Nagtatrabaho si Lana sa isa sa mga sikat na cruise lines sa buong mundo. Pangarap niyang makapag-trabaho doon kaya nang makagraduate kami ay tinuloy ni Lana ang pangarap niya gaya ko at ni Lessi.Pero kahit na pilit kong tatagan ang sarili ko sa pagmamaldita ko sa kanya, ay nakaramdam ako ng lungkot at awa. Alam ko kapag ganito si Lana ay may mabigat siyang problemang dinadala.Pinuntahan ko si Lana sa AM Condominium dahil nandoon ang condo
AZRAEL NIKOLAI MORDECAIUmagang-umaga ay wala ako sa mood na pumasok sa opisina ko. Niluwagan ko pa ang suot kong necktie dahil sa inis ko.Hindi ko mapigilang galawin ang panga ko dahil sa balitang natanggap ko.“Gab, call Filo and tell him to be there asap,” utos ko agad sa secretary ko.Hindi na nagsalita si John at mabilis na tinawagan si Filo.Nakapameywang akong nakaharap sa mga matatayog na building na makikita mula sa pinakatuktok ng Mordecai Realty. Karamihan roon ay proyekto ng kompanya ko, at iilan roon ay desensyo ko mismo.Naagaw ng pansin ko ang pagtunog ng cellphone ko kaya napatingin ako sa lamesa kung saan ko iyon pinatong.
SHIVANI IVELLE SINCLAIRGumalaw ang panga ko sa tanong niya. I like red? It’s the otherwise. “I hate red.” Mabilis kong tugon sa kanya saka pinatong ang brush sa palette na nakapatong sa maliit na mesa.Wala na tuloy akong ganang magpinta.“Ano ba talagang ginagawa mo rito?” tanong ko sa kanya saka napatayo pero napaatras rin nang mapaharap ako sa kanya ay sobrang lapit na niya pala.Agad niyang hinuli ang likuran ko para hindi ako tuluyang makalayo sa kanya, saka niya ako hinagit papalapit kaya naipatong ko sa magkabilang balikat niya ang dalawang kamay ko.“But because of you, I fell in love with the art again—” bumaba ang tingin niya sa labi ko, “You are the masterpiece itself, Shivani Ivelle.”Halos hindi ko na naririnig ang mga pinagsasabi niya dahil sa lakas ng kabog na naririnig ko sa dibdib ko, and I bet, he could also hear it.Tila nawalan ako ng hininga
SHIVANI IVELLE SINCLAIRLumipas ang tatlong araw matapos ang nangyari sa hotel na iyon ay parang naging normal lang kaming lahat—na lagi naming ginagawa sa tuwing matatapos ang misyon namin, but this time, it’s a mission failed.Lagi nalang sumusunod na parang buntot si Miko sa’kin at walang humpay naman na pagpapadala ni Niko ng kung anu-ano sa opisina ko.“Hindi ka pa ba aalis?” Tanong ko kay Miko na perming nakaupo sa sofa sa loob ng opisina ko habang hawak ang iPad at busy sa pag-scroll at basa ng mga documents na sinend ni Mildred para sa misyon.He’s been here the whole day na para bang wala siyang trabahong kailangang unahin.Napaangat siya ng tingin sa’kin. “Pinapaalis mo na ako?” Taimtim kong tinitigan si Miko. Hindi siya galit. Hindi din siya malungkot. Hindi rin nasasaktan. Tama lang—I mean walang emosyon—unlike—no, bakit ba biglang sumagi sa isip ko ang lalaking iyon?“H-hindi naman,” nauutal kong saad sa kanya. Hindi ko alam kung bakit, maybe because I was thinking somebo
AZRAEL NIKOLAI MORDECAIPinunasan ko ang luhang dumaloy sa kanyang pisngi matapos siyang magsisigaw sa gitna ng bangungot. I don’t know what exactly she dreamt about, but the pain in her voice… It’s haunting. I want to ask, I want to know what really happened—but I also know I’m not in the position to force anything out of her. Not now. Maybe not ever, if she doesn’t want to.Instead, I quietly ordered room service. Dinner's almost ready, and kahit papaano, gusto kong may mainit na pagkain siyang gigisingan.I avoided all her allergies and the food she doesn’t like. Kahit papaano, unti-unti ko na siyang nakikilala—at sa paraang hindi ko inakalang posible. I used to never care about what others liked or hated, but with her, it’s different. I pay attention.She hates sweets—hindi siya mahilig sa kahit anong matamis. One time I offered her a piece of chocolate, agad niyang sinabi na hindi siya mahilig sa matatamis. She’s also allergic to nuts, coconut milk, and even flowers. I remember
AZRAEL NIKOLAI MORDECAII watched Shivani as she slept soundly on the bed, her breathing deep and steady—so different from how she was just hours ago, nag-aaway dahil mas gugustuhin niya pang umalis at tapusin ang mga bagay-bagay.She was stubborn, insisting she still had energy, that she needed to stay awake to get things done. Pero kita ko sa kanyang mga mata ang pagod, sa tuwing babagsak ang mga balikat sa bawat malalim na paghinga, and the way she pressed her fingers to her temple, trying to fight off the drowsiness that was slowly taking over her.She’s cute while doing things in front of me. As if she showed me her other half, raw at hindi sadyang mga kilos.For a moment, binaba niya ang matatayog na pader na nakaharang sa kanyang paligid at hinayaan ni
SHIVANI IVELLE SINCLAIRPinagmamasdan ko lang si Niko na mahimbing pa ring natutulog ngayon sa malaking kama. He looks like a king. Na para bang napapagalaw niya lahat ng bagay sa palad niya—well, not me.Nakaramdam ako ng antok pero hindi ko magawang makatulog at binabantayan ang lalaki. Baka kasi mamaya ay tumakas pa—pero naalala kong ako itong laging tumatakas mula sa kanya at hindi siya.Kinuha ko na lamang ang cellphone ko para mapanuod ang balita sa nangyari sa hotel. Kalat pa rin sa kahit saang social media ang nangyari sa kagabi.Mr. Black Forester is alive and so is his wife Annabeth Forester. Iyon nga lang ay hindi pa rin nahahanap si Dr. Dante Domingo, ngunit hindi na iyon ibinalita pa sa TV. Napatitig ako sa cellphone ko nang nahagilap ko ang picture sa page ng TV news center. Isang armadong lalaki. Pero ang agaw-pansin talaga ay ang logong naka-print sa t-shirt nito.It was a small blue dragon na nakapaikot sa isang mahabang espada.Mukhang pamilyar sa’kin ang iyon, per
SHIVANI IVELLE SINCLAIR“Do something, Miko!” I yelled at him as soon as we entered the mansion.Nasa loob pa rin ng van si Niko, walang malay. For now, naagapan ang pagtulo ng kanyang dugo, pero nasa loob pa rin ng kanyang katawan ang balang tumama sa kanya.Lewis was inside the operating room with Lira and Mildred, tinatanggal ang bala sa katawan ng lalaki.“Kailangan na nating dalhin sa ospital si Niko!” Sigaw ko.Tumatakbo ang oras at habang tumatagal, nasa panganib ang buhay ni Niko.“No, may nalalaman siya,” tugon ni Dark kaya napatingin kaming lahat sa kanya.“What do you mean?&rdq