PROLOGUE
BIGLA akong nagising sa kalagitnaan ng mahimbing kong tulog. Gusto ko pa sanang matulog dahil nakakaramdam pa ako ng antok lalo't parang iisang oras pa lang akong nakaidlip. Kakauwi ko lamang mula sa dinaluhang party sa isang bar.Nagsalin ako ng alak sa baso at hawak ito habang naglakad palapit sa salaming dingding ng aking penthouse sa condominium na pag-aari ko.Nagkikislapan ang mga gusali at ilaw sa labas tila mga munting alitaptap sa kalagitnaan ng madilim na gabi. Normal na tanawin dito sa New York.Tiningnan ko ang relong pambisig. Alas-dos pa lamang ng madaling araw. Huminga ako ng malalim. Mukhang mailap na ang antok sa akin.Alitaptap. May naaalala akong tao dahil sa munting insekto na iyon. Insektong hindi naman makikita sa lugar na katulad nito pero hindi ako nilulubayan ng kanyang mga alaala.Itinukod ko ang siko sa salaming dingding at pinagsawa ulit ang mata sa tanawin sa labas. Nakaramdam ako ng lungkot dahil sa parte ng aking pagkatao na nawala.Hindi ko maiwasang isipin kung kumusta na kaya siya. Naaalala pa kaya niya ako? Nagmahal ba siya ng iba bukod sa akin? Kung sakali mang bibigyan kami ng ikalawang pagkakataon ay pipiliin kaya niyang mahalin ako ulit?Dahil ako, kahit ilang beses pang masaktan, gusto ko pa ring balikan ang lahat ng nangyari sa amin dati dahil isa siya sa pinakamagandang nangyari sa buhay ko.
Napukaw ang pag-iisip ko dahil sa tunog ng telepono. Wala akong nagawa kung hindi ay sagutin ito."Rafael, mabuti naman at sinagot mo ito. Alam kong kapag ganitong oras ay nandiyan ka talaga sa penthouse mo. Ang mga gamit mo nakahanda na ba iyan?" salubong agad ni Mommy sa akin pagsagot ko."Yes, Mom," inaantok kong sagot para ibaba na niya ang tawag. Alam ko na kung saan pupunta ang usapan namin.Mangungulit na naman siya at hindi ako titigilan hangga't hindi ako pumapayag. Kagaya ng sapilitan niyang pagpapauwi sa akin sa Pilipinas."Don't talk to me that way, Lance Rafael. Kapag ako Ang kausap mo ng ganitong oras ay inaantok ka pero if I know ay nagpa-party ka lang naman. Ano bang plano mo sa buhay? Diyos ko, Rafael, simple lang naman ang ipinagdadasal ko gabi-gabi. Na sana ay mag-asawa ka na para may maalagaan na akong apo." Nagsimula na namang mag-drama ang mommy ko."Mom, here we go again. Pinagbigyan na kita, uuwi na ako ng Pilipinas para may magma-manage ng mga property natin sa Sta. Elena saka na lang iyang mga apo mo. One at a time kaya chill ka lang, Mom," natatawa kong sabi. Iinit na naman ang ulo niya na lalong magpapasaya sa akin. Ang sarap lang niyang inisin."Iri-remind lang kita, Rafael, you're already thirty two years old and yet wala ka pang planong mag-settle down? Hanggang kailan ka ganyan? Tatanda ka talagang binata niyan. You're just jumping from one woman to another," simula ng sermon niya."Mom, hold there, binata ako but hindi ako matanda. One day ay may aalagaan ka ring bata riyan kaya i-enjoy lang natin ito." Mas lalo ko pa siyang inasar."Wala namang patutunguhan ang usapang ito kaya ibababa ko na ang tawag. Hindi kita maihahatid bukas sa airport kaya ingat ka sa biyahe. Tumawag ka kaagad sa akin kapag dumating ka na ng Sta. Elena," bilin niya bago ibinaba ang telepono.Bumalik na naman ang katahimikan pagkatapos naming mag-usap ni mommy.Nahahati ang kabang nararamdaman ko ngayon. Kaba dahil babalik na ako sa lugar na may espesyal ng parte sa aking puso at kaba dahil nasasabik akong makita ulit ang isang taong mahalaga sa akin.Napatawad na kaya niya ako?Naka moved-on na kaya siya?Dahil ako ay hindi pa. Sinubukan ko pero sadyang bumabalik pa rin talaga ako sa kanya.
"Bakit ba parang takot na takot kang bumalik ng Sta. Elena?" natatawang tanong minsan sa akin ng pinsan kong si Lance.Alam kong biro lamang iyon or parte lang ng mga asaran namin but that caught me off guard.I was there twelve years ago but everytime I want to go back, binabalak ko pa lang ay naduduwag na kaagad ako.
Ang mga nangyari sa akin sa nakalipas na labing dalawang taon na iyon ay buhay na buhay pa sa aking alaala.Mga sakit. Sakripisyo. Ang mga dapat piliin.Nasaktan ko siya pati na rin ako ay hindi nakatakas sa sakit na iyon."I'm sorry, Tammy, kung kailangan kong isakripisyo ang relasyon natin," mahinang usal ko.Tiniis ko ang mga nagdaang taon na hindi siya kumustahin. I even blocked her on my social media accounts kahit hindi naman kami konektado.Takot ako na baka hanggang ngayon ay hindi pa niya ako napapatawad. Hindi pa rin nawawala ang sakit na idinulot ko.Kung may pagpipilian lang ako ng mga panahong iyon hindi sana kami magkakasakitan.Tama na kaya ang narating ko para masabing ako ang pinakakarapat-dapat para sa kanya?"You're nothing without your surname, Mr. dela Vega." Nabuhay muli ang mga katagang iyon sa aking isip. Mga katagang binitawan ng kanyang ina laban sa akin."You are just a Dela Vega without that ay wala ka. I want the best for my daughter at hindi ikaw iyon. Wala ka namang narating hindi ba? Nagtatago ka lamang sa likod ng apelyido mo. Wala ka ngang matinong natapos or even good grades. You should stay away from my daughter. May pangarap kaming dalawa ng anak ko at dahil sa iyo baka ay hindi pa niya marating iyon." Until now, it hurts like hell. Hindi dahil minaliit niya ako pero ang marinig mismo mula sa kanya na hindi ako ang nararapat para sa anak niya.Inilapag ko ulit ang hawak na basong may alak. Looking at those skyscrapers reminds me of Sta. Elena.Kung hindi dahil sa pangungulit ni mommy dahil sa mga properties na naiwan namin doon ay hindi pa sana ako babalik dahil alam kong kulang pa ang aking lakas ng loob pero bahala na. Tinapunan ko ng tingin ang ilang mga maletang dadalhin pag-uwi roon, bukod sa nararamdaman ng aking puso.Marami akong nakarelasyon pagbalik dito sa States mula nang huling bumisita ako ng Sta. Elena sa pag-aakalang mapapalitan ko rin siya but at the end of day, she's still the one who will complete me.Wala akong pinagsabihan sa nangyari sa akin sa huling punta ko ng Sta. Elena. Hindi dahil sa ayokong malaman nila pero bumabalik ang sakit kapag babanggitin o naaalala ko iyon.Bukas ay haharapin ko ulit ang minsan ng tinakasan ko roon.
Ang taong espesyal sa akin.
Ang babaeng may puwang sa aking puso mula noon hanggang ngayon.
Ang babaeng minsan kong binitawan.
Ang babaeng kailangan kong iwanan kapalit ng mga pangarap niya.
Ang kaisa-isang babaeng minahal ko.CHAPTER 1"TAMMY, ipinapatawag ka ni Mr. Perez. Report ka raw sa opisina niya ASAP," sabi sa akin ni Jewel habang nakasilip ang ulo sa pintuan dahil hindi na siya pumasok sa aking opisina."Okay," sagot ko sa bago niya isinarado ulit ang pinto.Itinuwid ko muna ang bahagyang nagusot na palda at pinasadahan ng tingin sa salamin ang mukha bago lumabas ng aking opisina.Binati ako ng iilang mga kasamahang empleyado kapag nakasalubong ko sila.Ako ang head sa department na ito na naka-assign sa mga local news ng Sta. Elena.Simula pag-graduate ng college ay nagtatrabaho na ako rito at ito ang pinaka-unang publishing house ng isang lokal newspaper ng Sta. Elena.Dati ang ipina-publish lamang ng kompanyang ito ay mga newspapers na naglalaman ng mga balita araw-araw sa loob at labas ng Sta Elena hanggang sa lumago at ngayon ay naglalabas na sila ng issue ng magazine bawat buwan.Kagaya ng ibang mga empleyado ay nagsimula ako sa mababang posisyon. Ayokong tumulad sa iba na kahit hindi qualifi
CHAPTER 2KAHIT AYOKONG balikan ang mga taong nakalipas ay kusa ko itong naalala."You should always stay on top, Tammy, no matter what happen you should always do your best. Gawin mo ang lahat hindi dahil sa anak kita kung hindi para maging karapat-dapat ka sa apelyido ng papa mo."Bata pa lang ako ay iyan na ang kinamulatan kong mundo. Kailangan kong pagtrabahuan ang aking pangalan.Nasa akin ang lahat ng pressure.Anak ng isang school principal at magaling na guro.Karugtong ng aking pangalan ang perpekto, hindi pwedeng magkamali, hindi pwedeng sumimplang.Ako si Tamara Navaroza, anak sa pagkadalaga ng aking inang prinsipal sa eskwelahang pang-elementarya, si Miss Josefina Navaroza.Dating guro si mama na nagmahal ng maling lalaki at ako ang naging bunga.Anak ako sa labas ni Governor Rodulfo Vasquez at hanggang ngayon ay hindi ako tanggap ng kanyang pamilya. Ayaw akong kilalanin ng aking half sister na si Brenna at hindi ko naman ipinagpipilitan ang aking sarili.Pero si mama ay a
CHAPTER 3HULING taon ko na ito sa high school kaya mas naging doble pa ang pressure sa akin.Lahat na yata ng organization ay kasali ako tulad ng gusto ni Mama."Alam mo ba ang balita, Tammy?" tanong ni Jewel nang makalapit sa akin kahit nandito kami sa loob ng library."Ano na namang balita iyan? 'Yong crush ninyong nasa kabilang section ay may girlfriend na? Iyong paborito ninyong artista at model ay ikakasal na? O iyong natitipuhan ninyong mga college students ay may friendly game na naman sa school natin?" mahina ang boses kong tanong pabalik."Oy, magaling kang manghula tumama ka roon sa college students." Itinaas pa niya ang dalawang kilay na may nakakalokong ngiti."Hay, sinasabi ko na nga ba. Alam niyo, Jewel, kayo lang ang inuuto ng mga iyan. Hindi nga siguro kayo kilala ng mga lalaking 'yan eh." Saka itinuloy ulit ang pagsusulat."Tammy, jowain mo na kasi ang isa iyong crush ko." Niyugyog niya ang aking braso. Napangiwi ako sa hiling niyang iyon."Crush mo tapos ako ang ma
CHAPTER 4 HINDI ako mapalagay sa pagpasok sa eskwelahan kinabukasan. Hindi mawaglit sa aking isip ang mensahe ni Rafael.Sana lang una at huling beses na ang aming pagkikita kahapon.Bumaba na ako sa sinasakyang traysikel at nag-abot ng bayad. Pag-alis ng traysikel ay naagaw ang atensiyon ko ng nasa kabilang kalsada. Grupo nina Brenna at Wela. Nahagip ng aking mata ang pamilyar na bulto ng kasama nila. Ang mga college students na naglaro kahapon dito sa school at kasama pa si Rafael. I should have known better. Ano nga ba ang aasahan ko sa isang kagaya niya?Dala ang ilang libro ay tatalikod na sana ako para pumasok na ng paaralan pero nahuli talaga ng mata ko ang pagkalabit kay Rafael ng isang kasama niya at itinuro ako. Lumingon si Rafael sa akin at agad napangiti ng malaki.Hindi ko na lang pinansin at nagsimula nang maglakad palayo roon."Tammy, wait!" tawag niya sa akin habang tumatawid sa kalsada. Nagpanggap akong walang narinig at mas binilisan pa ang paglalakad. Buhol-buhol a
CHAPTER 5ILANG araw rin na naging usap-usapan ang hayagang pagbibigay ng bulaklak sa akin ni Rafael. Nandoon ang kakambal na lait at mga haka-haka."Nililigawan dahil matalino para tagagawa ng mga assignments at projects ni Raf." "Ang choosy niyang si Miss President pero baka makapasa si Rafael sa kanya, gwapo na mayaman pa.""Naku dagdag lang iyan sa collection ni Raf, bali-balitang ang daming karelasyon niyan sa States."Bulaklak lang ang ibinigay ni Rafael pero ang dami ng sinasabi. Hindi ko naman tinanggap iyon at wala rin naman akong planong makipaglapit sa kanya.Inubos ko na lang ang oras sa pagiging busy para sa nalalapit na JS prom at paghahanda sa aming graduation. May school paper pang dapat i-finalized, may yearbook pang aasikasuhin kasama ang ilang mga piling estudyante. Kaya ilang beses na akong late nakakauwi. Ayos lang naman kay mama basta activity sa eskwelahan ang pinagkakaabalahan ko.Kagaya ngayon na mag-aala-sais na ng gabi bago ako makauwi.Baha pa ang kalsad
CHAPTER 6 NAPANSIN kong dalawa na ang guard ng eskwelahan pagpasok ko kinabukasan.Narinig ko rin ang usap-usapan na hanggang alas-nuwebe ng gabi sila sa school. Request daw ng isang importanteng tao ng Sta. Elena.Posible bang si Rafael ang taong iyon? Pumasok na ako sa classroom at maghihintay sa pagtunog ng bell para sa flag ceremony."Tammy, may gagawin ka ba mamaya sa lunch break?" sinalubong kaagad ako ng tanong ni Jewel."Marami, Jewel. Bakit tutulungan mo ako?" pabiro kong sagot. "Nagyaya kasi sina Rafael ng lunch. Manglilibre daw siya pero dapat ay kasama ka." May nakabuntot pang ngiti ang kanyang turan.Puno ng pagtataka ko siyang tiningnan. Naalala ko na naman ang bilin ni mama kagabi.Gustuhin ko mang sumama bilang ganti na rin sa ginawa niyang pagligtas sa akin kahapon pero hindi puwede."Hindi puwede, Jewel," pagtanggi ko."Bakit? Hindi naman tayo magtatagal. Susunduin at ihahatid naman nila tayo kaya hindi tayo mali-late," kumbinse niya sa akin.Narinig ko na naman s
CHAPTER 7 KINAKABAHANG pumasok ako sa bahay at pinaghahandaan na ang maaaring sabihin ni mama. Hindi ako sigurado kung wala ba talagang nakakita sa paghatid ni Rafael hanggang sa kanto papasok sa subdivision na tinitirhan namin.Nagmano ako habang may tinutupi siyang damit."Tamara, maaga akong aalis bukas," paalam niya sa akin. Saka ko pa lang napansin ang isang maliit na maleta malapit sa kanya."Saan po ang punta niyo, Ma?" magalang kong tanong."May teachers seminar akong pupuntahan at ngayong taon sa municipality ng San Vicente gaganapin ang seminar. Mga isang linggo rin ako roon kaya pagbutihin mo ang pag-aaral," bilin niya."Opo, Ma. Ingat po kayo," tanging nasabi ko."Lock the door and windows properly. Pwede kang magpasama ng kaklase mo rito kapag gabi but no boys, Tamara," matapang ang hitsura niya habang sinasabi iyon."Opo, Ma," maikling sagot ko. Si Jewel na lang ang kakausapin ko para may kasama ako rito."Pagbalik ko ay mamimili na tayo ng susuotin mong damit para sa
CHAPTER 8PAGDATING ng Lunes ay usap-usapan sa buong eskwelahan ang nangyari sa bahay nina Rafael noong Sabado. Hindi na ako magtataka kung bakit. Sa kanyang kasikatan, kisig, at yaman siya ang pinapangarap ng halos lahat ng babae, sa loob o sa labas ng eskwelahan."Feel na feel naman niya. Akala mo kung sinong maganda," masungit na sabi ni Wela pagdaan ko malapit sa kanila.Hindi ko na lang pinatulan at hindi ako pwedeng makipag-away. May imahe akong pinuprotektahan samantalang siya ay wala kaya kahit saang anggulo tingnan ay lugi ako.Nagpatuloy ako sa paglalakad nang may biglang pumatid sa aking paa. Muntik pa akong mapasubsob sa semento mabuti na lang at nabawi ko pa ang aking balanse.Nilingon ko ang grupo nila at hinanap kung sino ang gumawa no'n. Nakataas ang kilay ng mga babae habang may nakakalokong ngiti ang ilang lalaki."Ano? Papalag ka? "matapang na tanong ni Wela.Naramdaman
EPILOGUE NATARANTA ako nang magising na wala na si Tammy sa aking tabi. Akala ko'y iniwan niya ulit ako pero bumukas ang pinto at pumasok siya na may dalang tray ng pagkain. "Breakfast in bed," nakangiti niyang wika habang lumalapit sa akin. Tila hinaplos ang aking puso dahil sa kanyang ginawa. "Nag-abala ka pa," kunwari ay alangan kong sabi pero gusto ko ng tumalon dahil sa tuwa. "Hayaan mo na. Ikaw ang laging gumagawa nito kaya babawi ako ngayon." Ipinagsandok niya ako ng sinangag. Niyakap ko siya sa baywang at isinubsob ang mukha sa kanyang leeg kasabay ng pag-amoy ng kanyang balat. Parang iba ang gusto kong gawin bukod sa kumain. "Raf," saway niya sa akin, "mamaya na 'yan at kumain muna tayo." Inabot niya ang puting T-shirt na isinuot ko naman kaagad. Sinunod ko na lang ang kanyang sinabi bago pa ako mapagalitan at baka maisipan na naman niyang lumayo. Ngayong araw ay kukunin namin ang kanyang mga gamit para tuluyan na siyang lumipat dito. Na-trauma na yata
CHAPTER 32 (RAFAEL'S POV)NAGISING ako dahil sa paggalaw ng kamang hinihigaan. May dumantay sa aking hita at yumakap sa baywang. Iminulat ko ang isang mata upang sipatin ang oras. Ala-sais na pala ng umaga at may klase ako ng alas-siyeti y mediya. Napabalikwas ako ng bangon kaya nagising ang aking katabi. "Raf, where are you going?" wika ng inaantok na boses ni Girlie, one of my flings. "School." Sabay pasok sa banyo para makaligo na. I'm just fifteen years old but I have countless of unserious relationships. But who cares, this is the life that I want and it will always remains this way. Wala akong planong magseryoso kagaya ng madalas na sinasabi ni Mommy. Bakit pa? Gayung mas maganda ang ganito, nagkakilala kayo, may nangyari sa kama, then the following day ay pareho na kayong estranghero.I was twenty years old nang pinilit ako ni Mommy na bumalik sa Pilipinas, partikular sa kanyang hometown ang Sta. Elena. I refused to go to college kaya ipinatapon niya ako sa Pilipinas. Wala
TAMED CHAPTER 31LUTANG akong bumalik sa kuwarto. Ganito pala kapag sobrang nagulat at hindi makapaniwala ang isang tao, nawawala sa katinuan. Nanginginig kong minasahe ang sariling daliri. Paano nangyaring nabuntis ni Rafael si Wela gayung noong nakaraang linggo pa lang naman kaming naghiwalay, matapos ang tinaggihan kong proposal niya?Kung matagal na rin siyang nabuntis ni Raf dapat ay malaki na ang kanyang tiyan. Gusto kong hilahin at pukpukin ang sariling ulo dahil sa dami ng katanungang gusto kong masagot. Hindi ako pinatulog ng mga tanong na iyon buong gabi. Kung hindi pa natamaan ng sikat ng araw ang aking mukha ay hindi pa siguro ako magigising ngayon. Mabilis akong kumilos at nagbihis. Hindi puwedeng tumunganga na lang at maghintay ng puwedeng mangyari. Malaki ang naging sakripisyo ni Raf at panahon na siguro para gawin ko naman ang aking parte. Kinapalan ko na ang mukhang nagpunta sa front desk ng aking tinutuluyan. Mabuti na lang at nandoon si Sylvanna at kinakausap a
CHAPTER 30"TAMMY, sandali lang," agap ni Rafael sa aking pagpasok. Nanatili ang aking mata sa kamay niya na nasa braso ko. Ang init na nakasanayan ko na, ang init na hinahanap-hanap ko."Kung manunumbat ka sa akin, do it here," prangkang saad ko sa kanya."Can we just talk? Sa loob? Promise saglit lang 'to." At siya na ang pumihit ng door knob at pinauna ako ng pasok. Wala na nga siguro akong choice kung hindi ang harapin siya ngayon kahit hindi ko ito napaghandaan.Nakatutunaw ang kanyang tingin. Hindi ko masabi kung ano ba talaga ang ipinapahiwatig nito. Basta hindi ako makapag-isip ng mabuti dahil nanaig ang kaba sa aking buong sistema."How long have you been here?" pukaw niya sa akin."M-mag-iisang linggo pa lang.""Nag-resign ka na pala. Why?" Pinanliitan niya ako ng mata."Dahil kailangan. ""Bakit? May nagpapaalis ba sa 'yo? Sa pagkaka-alam ko ay wala," tila sumbat 'yon."Paano ako magtatrabaho kung halos lahat ng tao ay galit sa akin?" mapait kong turan.Bumuntong-hininga si
CHAPTER 29HABOL ang hiningang sumandal ako sa likod ng pintuan pagkapasok sa kwarto. Para akong nananaginip at kalaunan ay bangungot na pala.Hindi ko alam ang gagawin. Kung iiyak ba o matatakot dahil sa hindi inaasahang pagkakataon ay nagkita kami ni Raf ulit.Pero bakit magkasama sila ni Wela? Iisang kuwarto pa ang kanilang tinutuluyan.Nagpabalik-balik ako ng lakad sa kuwarto. Para na siguro akong baliw kung may ibang taong makakita sa akin.Hindi ako pinatulog dahil sa napakaraming mga iniisip. Madaling-araw na siguro iyon bago ako naka-idlip dahil may iilang tilaok na ng manok sa labas.Masakit ang aking ulo kinabukasan at pakiramdam ko ay lumulutang ako. Medyo napatalon pa ako sa kama nang marinig ang iilang katok sa labas. Inayos ko muna ang nagulong buhok bago pinagbuksan ng pinto ang kumakatok.Magandang mukha ni Sylvanna ang aking nabungaran. Hinawakan ko ang mata dahil baka may natuyo akong muta samantalang siya ay ang ganda-ganda na niya sa mga oras na ito o sadyang likas
CHAPTER 28MAGANDA ang sikat ng araw ngayong umaga at sumalubong sa akin ang huni ng mga ibon. May lungkot akong naramdaman pero medyo magaan na ang aking pakiramdam kumpara noong nakaraang linggo. Kung saan tila ay wala akong kakampi, parang noong mga araw lang na nawala si Mama.Ito ang unang beses na lumayo ako sa kinalakihang lugar. Parang walang mangyayari sa akin kung magmumukmok ako sa bahay at araw-gabing umiiyak.Ayaw pa sanang tanggapin ni Mr. Perez ang aking resignation at bakasyon lang ang inalok sa akin. Makakalimutan din ng lahat ang nangyari kaya huwag ko na lang daw ituloy ang binabalak na umalis sa kanyang kompanya. Pero alam kong higit pa roon ang aking kailangan. Gusto kong maka-usad sa lahat ng mga nangyari at gagawin ko iyon na walang inaalalang trabaho na babalikan.Sa huli ay pumayag na rin siya ngunit bukas pa rin ang kanyang publishing house kung sakaling babalik pa ako. Tinapos namin ang araw na iyon sa pamamagitan ng isang yakap. Tinapik niya ang aking balik
CHAPTER 27NANLAKI ang aking mata dahil sa tanong na 'yon ni Rafael. Nagsinghapan ang mga tao at ang lahat ay naghihintay ng aking sagot. Parang tumigil din ang kanilang paghinga dahil sa paghihintay ng aking desisyon.Nilipat ko naman ang mata sa lalaking nakaluhod sa aking harapan. Nitong mga nagdaang buwan ay wala siyang ibang bukambibig kung hindi ay ang bigyan siya ng pagkakataong patunayan na babawi siya sa'kin.Pero biglang bumalik ang alaala, ang sakit na dulot ng kahapon dahil sa pag-iwan niya sa 'kin. Kagaya ngayon ay hinayaan kong magpakita siya ng katangian na kahit na sinong babae ay mahuhulog pero sino nga ba ang may alam kung sasaktan niya lang ako?Tila ay bumalik ang madilim na kahapon. Araw-gabi akong umiiyak, tinatanong kung saan ako nagkamali at ano ang ginawa ko para tratuhin ako ng ganoon. Pati mama ko ay nawalan ng tiwala dahil sa lalaking iiwan din pala ako. Tao na pinili ko sa kabila ng lahat pero hindi kayang lumaban para sa akin.Kung sakaling mauulit pa iyo
CHAPTER 26INALIS ko ang nakadagang braso ni Raf sa aking katawan. Nag-iba siya ng posisyon pero hindi pa rin nagigising. Dahan-dahan akong bumangon at isinuot ang roba bago pumasok sa banyo para maligo.Ini-on ko ang heater at naghintay ng ilang minuto bago hinayaan ang maligamgam na tubig na maglandas sa aking katawan.Ilang beses ng may nangyari ulit sa amin ni Raf simula nang angkinin niya akong muli pagkatapos maipasa ang interview tungkol sa kanya, isang buwan na rin ang nakalipas.Madalas kaming makita na magkasama at halos araw-araw ay hinahatid at sinusundo ako sa trabaho."Bakit kasi ayaw mo pang lumipat dito sa bahay, Tammy," pa ulit-ulit na tanong niya."Kasi, Raf, hindi tama at pareho nating alam 'yon," palagi kong sagot sa kanya. Pero alibi ko na lang 'yon sa totoong nasa isip ko, na hanggang ngayon kahit ilang beses pang may mangyari sa 'min ay wala pa rin akong tiwala sa kaniya at hindi na siguro magbabago 'yon."I want you to know that in this house you're always welc
CHAPTER 25MALAKING ngiti ang isinalubong ni Mr. Perez sa akin ngayong umaga. Tila nanalo sa lotto at walang kahati sa papremyo."Tamara, good morning. A very, very good morning indeed." Hindi maalis sa kanyang mukha ang labis na kaligayahan.Medyo natulala ako't hindi alam ang magiging reaksiyon. Hindi ko rin naman alam kung bakit ganito siya kasaya."M-magandang umaga rin po," alangan ang pagbati ko pabalik sa kanya. Nakapaskil ang pekeng ngiti sa aking labi na parang ngiwi na ang kinalabasan. Na-out of place ako sa kaligayahan niya."Napakaganda ng interview mo kay Mr. dela Vega. Kahit ako ay halos hindi kumukurap habang binabasa ko ang isinulat mo." Nagnining-ning ang kanyang mga mata habang sinasabi 'yon."T-talaga po?" naguguluhan ko pa ring tanong. Pero umayos naman kaagad dahil baka magtaka siya kung bakit hindi ko alam ang laman ng interview na 'yon."Hindi ako nagkamali sa pagpapadala sa'yo para mag-interview sa kanya. Good job, Tammy. Great job actually," puri niya sa aki