Mag-log inShare
CHAPTER 13
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56
Kaugnay na kabanata
TAMED (tagalog) CHAPTER 14
CHAPTER 14PARANG umuusok ang aking bunbonan nang bumalik sa opisina. Ninakawan ako ng halik ng gagong iyon. Kahit ilang beses na akong nagpabalik-balik doon ay wala man lang akong interview na nagawa. May pa-appointment pang nalalaman. Kung sasagutin na lang sana niya ang lahat ng itatanong ay tapos na sana kami.Tiningnan ko ang papel na ibinigay niya kanina.Sta. Elena Wharf. 11:00am sharp.What the hell? Doon ko gagawin ang interview sa kanya? Sa piyer ng Sta. Elena ?Pinunit ko ang papel. Mas lalo lang niya akong ginagalit. Nilunod ko na lamang ang boses sa pamamagitan ng pagpikit at pagkuyom ng kamao. Gustong-gusto kong sumigaw at awayin siya pero dahil kailangan ko pa siya at kailangan kong magtimpi ay titiisin ko muna ang galit na ito."Tammy, may meeting tayo three o'clock ng hapon. Conference room daw," sabi sa akin ni Jewel at itinago ko naman agad ang poot para kay Rafael."Okay. Pupunta ako." Malamang ay mangangamusta na naman sila sa project ko na si Rafael.Parang ay
TAMED (tagalog) CHAPTER 15
CHAPTER 15KAHIT ayaw ko pero dahil kailangan ay nandito na ako sa piyer ng Sta. Elena. Maalinsangan ang umaga ngayon dahil sa sikat ng araw. Maaamoy ang tubig-alat mula sa aking sasakyan. Pinagmasdan ko ang paligid at nagbabakasakaling makita na si Rafael. Wala akong planong bumaba kung hindi ko siya mamataan. Baka naman kasi ay gino-good time lang niya ako.Lumipas ang ilang minuto na wala man lang akong nakitang maski anino niya kaya isinarado ko ulit ang bintana.Inihilig ko ang ulo at hinilot ang noo. Ano kaya ang dahilan ng pagsakit nito? Ang interview na pinipilit ko o dahil matagal akong nakauwi kagabi? Actually madaling araw na pala. Gusto kong palakpakan ang sarili kung paano ko natagalang manatili sa bar gayung nasa tabi ko lang naman si Rafael. Malaki talaga ang naitulong ng alak sa akin. Ipinikit ko ang mata at hinihila na ng antok nang may kumatok sa salaming bintana. Nagmulat ako ng mata at tiningnan kung sino iyon."Magandang umaga po, Ma'am. Hinihintay na po kayo ni
TAMED (tagalog) CHAPTER 16
CHAPTER 16"KAIN na tayo," masayang anyaya sa akin ni Raf nang puntahan ako sa sala."Pasensiya na at magiging vegetarian tayo ngayon. Wala kasi tayong ref kaya walang karne or isda na naka-stock. Kung manghuhuli naman ako ay baka mahimatay ka na sa gutom bago tayo makakain," kuwento niya habang nagsisimula na kaming mag-lunch. Ipinagsandok pa niya ako sa aking plato. Pinagmamasdan ko lang ang bawat galaw niya. Mula sa maputi at mabalahibong braso paakyat sa malapad niyang balikat papunta sa guwapong mukha. Effortless na natural na pinkish ang kanyang labi. Tanging labi na nakadampi sa akin. Sa matangos na ilong at sa magagandang mata. Mas mahaba pa yata ang pilik-mata niya kaysa sa akin. Natural ding makurba ang mga ito. "Okay lang iyan. Ganyan talaga kapag nakakaharap ako sa malapitan. Magiging speechless ka," basag niya sa ilang segundong pagtahimik ko.Saka ko pa lamang naisip kung ano ang gusto niyang iparating.Kaagad kong pairap na iniwas ang mata. Ang lakas ng hangin. Baka n
TAMED (tagalog) CHAPTER 17
CHAPTER 17UMAAMBON AT MALAMIG na umaga ang sumalubong sa akin pagkagising. Nandito pala kami sa private island ni Rafael kaya ganito ang paligid. Maririnig ang mahinang alon sa dalampasigan. Bumangon ako mula sa pagkakahiga at pinulot ang balabal na ipinahiram niya sa akin kagabi saka inilagay ito sa aking likod at balikat para hindi masyadong maramdaman ang lamig bago bumaba.Dahan-dahan ang aking bawat galaw habang pababa sa maliit na hagdanan. Nakita ko ang bulto ng katawan na nakahiga sa sofa pilit ipinagkakasya ni Rafael ang sarili roon. May nakabalot sa kanyang makapal na comforter at nagtaas-baba ang kanyang dibdib dahil sa paghinga. Sumandal ako sa may hamba ng pinto at pinagmasdan ang kanyang guwapong mukha habang payapang natutulog. Ang bait lang ng hitsura niya ngayon. Wala ang pilyong ngiti at mapaglarong mga mata. Medyo namumula ang kanyang pisngi na tinutubuan ng munting balbas siguro ay dahil sa lamig. Bago pa niya ako mahuli na pinagmamasdan ang kanyang mukha haba
TAMED (tagalog) CHAPTER 18
TAMED CHAPTER 18MAKAHULUGANG TINGIN ANG IPINUKOL ni Jewel sa akin na tila nagbibigay ng babala."Tammy, naman, ang tagal na noon tapos gaganti ka pa?" Medyo nanghihina ang kanyang tono."I'm not doing this for myself kung hindi ay para ito sa buong kompanya. Lahat tayo ay makikinabang dito. Kaya watch me, I'll make sure na hindi ako ang uuwing luhaan sa aming dalawa kung hindi ay siya. Besides, siya naman ang may gusto nito, i-date ko siya kapalit ng pagpapa-interview niya sa akin. Kaya patas lang," taas-kilay kong sabi."Tammy, paano kung seryoso talaga siya sa'yo? Paano kung gusto talaga ng tao na bumawi tapos masasaktan mo? Hindi ba ay nakaka-guilty iyon?" balik-tanong niya sa akin. "Bakit? Dati ba ay na-guilty siya noong iniwan niya ako na wala man lang paliwanag?" May pait ang aking boses. "Nalaman mo ba ang dahilan niya kung bakit?" "Kahit ano pa ang lintik niyang dahilan ay wala akong planong makinig kaya dapat ay huwag na niyang subukan pang sabihin iyon sa akin. Para an
TAMED (tagalog) CHAPTER 19
CHAPTER 19HINDI ako pinatulog nang pag-uusap namin sa telepono ni Rafael kagabi. Hanggang ngayon ay kinikilabutan pa rin ako kung naaalala ang pinag-usapan namin.Tama nga naman siya, minsan ko na rin siyang nahalikan at higit pa roon. Ang tanging lalaking nakahawak at nakahaplos sa akin. Pero kakayanin ko ba kung may iba pa? Malamang siya ay marami ring naiikamang iba.Sinimplehan ko lang ang aking galawan pagdating sa opisina. Ayokong isipin nila na apektadong-apektado ako sa kanyang presensiya kahapon. Pero bakit nga ba ganito ang iniisip ko ngayon? Napapansin ko rin ang mga sulyap ng ibang mga tao rito. Pero agad namang binabawi ang mga mata kung tinatapunan ko ng tingin. Kakalagay ko pa lang ng dalang bag nang pumasok si Jewel at tila may importante siyang sasabihin dahil na rin sa kanyang mga galaw."Hayan, nag-inarte ka kasi kahapon." Inirapan pa niya ako. Until now ay wala pa siyang planong mag-move on."Move on na, Jewel," mahinang sabi ko. Nakakapagod makipagtalo lalo't n
TAMED (tagalog) CHAPTER 20
CHAPTER 20PARANG MAY kampanang tumunog sa aking tainga nang marinig ang kanyang sinabi. Dito siya matutulog? Dito mismo sa bahay? Kung saan kami lamang dalawa at wala ng iba pang kasama? Ang dami-daming kong naiisip at hindi iyon maganda."Are you out of your mind?" mariin kong sabi. Nanggigigil ako sa kanya. Bakit ba binibigyan niya ako ng sakit ng ulo?"Bakit? Ikaw lang naman ang nandito. Kaya sasamahan na kita." Saka hinubad ang kanyang sapatos.Seryoso ba talaga siya? Nilapitan ko siya saka kinuha ang mga kamay at sapilitang pinapatayo mula sa sofa. Ngunit walang epekto ang puwersa ko sa mabigat niyang katawan."Tammy, pagod na ako. Maawa ka na sa akin. Hindi ko na kayang mag-drive pauwi ng mansiyon." Ginamitan pa niya ako ng kanyang lasing na boses.Alam kong nakainom siya dahil naaamoy ko ang alak mula pero alam ko rin na hindi siya lasing."Bakit dito ka pumunta? Dapat ay dumiretso ka na lang sa inyo!" Hindi ko na napigilan ang galit kaya tuluyan ko na siyang nasigawan."Bak
TAMED (tagalog) CHAPTER 21
CHAPTER 21NAGULAT pa ako nang makita kung sino ang lalaking nakasandal sa kanyang sasakyan na tila may hinihintay na lumabas ng building na ito.Liliko na sana ako sa ibang daan bago pa niya makita pero huli na."Hi, Tammy!" malakas niyang pagbati sa akin. Mabuti na lang at walang tao rito maliban sa aming dalawa."Ano na naman ang kailangan mo, Rafael?" napapagod kung tanong. Maghapon akong nagtrabaho kaya sana ay huwag na muna niya akong buwesitin."Ikaw, sinusundo kita. Dinner tayo." May malaking ngiti sa kanyang mukha habang sinasabi iyon."Not now. Pagod ako," tanggi ko."Saglit lang naman tayo. Please?" Mukhang sincere naman ang pakiusap niya.Parang natutukso ako sa kanyang pag-anyaya. Nakakapagod nga namang umuwi at magluluto pa ako. Lately, napapansin ko rin na ang lungkot sa bahay parang hindi ako nasanay na ganito na talaga ang buhay ko simula nang mawala si mama."Fine," sumusuko kong sabi. Puwede ko naman siyang kapanayamin habang kumakain kami."Talaga?" Tila hindi pa s
Pinakabagong kabanata
TAMED (tagalog) EPILOGUE
EPILOGUE NATARANTA ako nang magising na wala na si Tammy sa aking tabi. Akala ko'y iniwan niya ulit ako pero bumukas ang pinto at pumasok siya na may dalang tray ng pagkain. "Breakfast in bed," nakangiti niyang wika habang lumalapit sa akin. Tila hinaplos ang aking puso dahil sa kanyang ginawa. "Nag-abala ka pa," kunwari ay alangan kong sabi pero gusto ko ng tumalon dahil sa tuwa. "Hayaan mo na. Ikaw ang laging gumagawa nito kaya babawi ako ngayon." Ipinagsandok niya ako ng sinangag. Niyakap ko siya sa baywang at isinubsob ang mukha sa kanyang leeg kasabay ng pag-amoy ng kanyang balat. Parang iba ang gusto kong gawin bukod sa kumain. "Raf," saway niya sa akin, "mamaya na 'yan at kumain muna tayo." Inabot niya ang puting T-shirt na isinuot ko naman kaagad. Sinunod ko na lang ang kanyang sinabi bago pa ako mapagalitan at baka maisipan na naman niyang lumayo. Ngayong araw ay kukunin namin ang kanyang mga gamit para tuluyan na siyang lumipat dito. Na-trauma na yata
TAMED (tagalog) CHAPTER 32
CHAPTER 32 (RAFAEL'S POV)NAGISING ako dahil sa paggalaw ng kamang hinihigaan. May dumantay sa aking hita at yumakap sa baywang. Iminulat ko ang isang mata upang sipatin ang oras. Ala-sais na pala ng umaga at may klase ako ng alas-siyeti y mediya. Napabalikwas ako ng bangon kaya nagising ang aking katabi. "Raf, where are you going?" wika ng inaantok na boses ni Girlie, one of my flings. "School." Sabay pasok sa banyo para makaligo na. I'm just fifteen years old but I have countless of unserious relationships. But who cares, this is the life that I want and it will always remains this way. Wala akong planong magseryoso kagaya ng madalas na sinasabi ni Mommy. Bakit pa? Gayung mas maganda ang ganito, nagkakilala kayo, may nangyari sa kama, then the following day ay pareho na kayong estranghero.I was twenty years old nang pinilit ako ni Mommy na bumalik sa Pilipinas, partikular sa kanyang hometown ang Sta. Elena. I refused to go to college kaya ipinatapon niya ako sa Pilipinas. Wala
TAMED (tagalog) CHAPTER 31
TAMED CHAPTER 31LUTANG akong bumalik sa kuwarto. Ganito pala kapag sobrang nagulat at hindi makapaniwala ang isang tao, nawawala sa katinuan. Nanginginig kong minasahe ang sariling daliri. Paano nangyaring nabuntis ni Rafael si Wela gayung noong nakaraang linggo pa lang naman kaming naghiwalay, matapos ang tinaggihan kong proposal niya?Kung matagal na rin siyang nabuntis ni Raf dapat ay malaki na ang kanyang tiyan. Gusto kong hilahin at pukpukin ang sariling ulo dahil sa dami ng katanungang gusto kong masagot. Hindi ako pinatulog ng mga tanong na iyon buong gabi. Kung hindi pa natamaan ng sikat ng araw ang aking mukha ay hindi pa siguro ako magigising ngayon. Mabilis akong kumilos at nagbihis. Hindi puwedeng tumunganga na lang at maghintay ng puwedeng mangyari. Malaki ang naging sakripisyo ni Raf at panahon na siguro para gawin ko naman ang aking parte. Kinapalan ko na ang mukhang nagpunta sa front desk ng aking tinutuluyan. Mabuti na lang at nandoon si Sylvanna at kinakausap a
TAMED (tagalog) CHAPTER 30
CHAPTER 30"TAMMY, sandali lang," agap ni Rafael sa aking pagpasok. Nanatili ang aking mata sa kamay niya na nasa braso ko. Ang init na nakasanayan ko na, ang init na hinahanap-hanap ko."Kung manunumbat ka sa akin, do it here," prangkang saad ko sa kanya."Can we just talk? Sa loob? Promise saglit lang 'to." At siya na ang pumihit ng door knob at pinauna ako ng pasok. Wala na nga siguro akong choice kung hindi ang harapin siya ngayon kahit hindi ko ito napaghandaan.Nakatutunaw ang kanyang tingin. Hindi ko masabi kung ano ba talaga ang ipinapahiwatig nito. Basta hindi ako makapag-isip ng mabuti dahil nanaig ang kaba sa aking buong sistema."How long have you been here?" pukaw niya sa akin."M-mag-iisang linggo pa lang.""Nag-resign ka na pala. Why?" Pinanliitan niya ako ng mata."Dahil kailangan. ""Bakit? May nagpapaalis ba sa 'yo? Sa pagkaka-alam ko ay wala," tila sumbat 'yon."Paano ako magtatrabaho kung halos lahat ng tao ay galit sa akin?" mapait kong turan.Bumuntong-hininga si
TAMED (tagalog) CHAPTER 29
CHAPTER 29HABOL ang hiningang sumandal ako sa likod ng pintuan pagkapasok sa kwarto. Para akong nananaginip at kalaunan ay bangungot na pala.Hindi ko alam ang gagawin. Kung iiyak ba o matatakot dahil sa hindi inaasahang pagkakataon ay nagkita kami ni Raf ulit.Pero bakit magkasama sila ni Wela? Iisang kuwarto pa ang kanilang tinutuluyan.Nagpabalik-balik ako ng lakad sa kuwarto. Para na siguro akong baliw kung may ibang taong makakita sa akin.Hindi ako pinatulog dahil sa napakaraming mga iniisip. Madaling-araw na siguro iyon bago ako naka-idlip dahil may iilang tilaok na ng manok sa labas.Masakit ang aking ulo kinabukasan at pakiramdam ko ay lumulutang ako. Medyo napatalon pa ako sa kama nang marinig ang iilang katok sa labas. Inayos ko muna ang nagulong buhok bago pinagbuksan ng pinto ang kumakatok.Magandang mukha ni Sylvanna ang aking nabungaran. Hinawakan ko ang mata dahil baka may natuyo akong muta samantalang siya ay ang ganda-ganda na niya sa mga oras na ito o sadyang likas
TAMED (tagalog) CHAPTER 28
CHAPTER 28MAGANDA ang sikat ng araw ngayong umaga at sumalubong sa akin ang huni ng mga ibon. May lungkot akong naramdaman pero medyo magaan na ang aking pakiramdam kumpara noong nakaraang linggo. Kung saan tila ay wala akong kakampi, parang noong mga araw lang na nawala si Mama.Ito ang unang beses na lumayo ako sa kinalakihang lugar. Parang walang mangyayari sa akin kung magmumukmok ako sa bahay at araw-gabing umiiyak.Ayaw pa sanang tanggapin ni Mr. Perez ang aking resignation at bakasyon lang ang inalok sa akin. Makakalimutan din ng lahat ang nangyari kaya huwag ko na lang daw ituloy ang binabalak na umalis sa kanyang kompanya. Pero alam kong higit pa roon ang aking kailangan. Gusto kong maka-usad sa lahat ng mga nangyari at gagawin ko iyon na walang inaalalang trabaho na babalikan.Sa huli ay pumayag na rin siya ngunit bukas pa rin ang kanyang publishing house kung sakaling babalik pa ako. Tinapos namin ang araw na iyon sa pamamagitan ng isang yakap. Tinapik niya ang aking balik
TAMED (tagalog) CHAPTER 27
CHAPTER 27NANLAKI ang aking mata dahil sa tanong na 'yon ni Rafael. Nagsinghapan ang mga tao at ang lahat ay naghihintay ng aking sagot. Parang tumigil din ang kanilang paghinga dahil sa paghihintay ng aking desisyon.Nilipat ko naman ang mata sa lalaking nakaluhod sa aking harapan. Nitong mga nagdaang buwan ay wala siyang ibang bukambibig kung hindi ay ang bigyan siya ng pagkakataong patunayan na babawi siya sa'kin.Pero biglang bumalik ang alaala, ang sakit na dulot ng kahapon dahil sa pag-iwan niya sa 'kin. Kagaya ngayon ay hinayaan kong magpakita siya ng katangian na kahit na sinong babae ay mahuhulog pero sino nga ba ang may alam kung sasaktan niya lang ako?Tila ay bumalik ang madilim na kahapon. Araw-gabi akong umiiyak, tinatanong kung saan ako nagkamali at ano ang ginawa ko para tratuhin ako ng ganoon. Pati mama ko ay nawalan ng tiwala dahil sa lalaking iiwan din pala ako. Tao na pinili ko sa kabila ng lahat pero hindi kayang lumaban para sa akin.Kung sakaling mauulit pa iyo
TAMED (tagalog) CHAPTER 26
CHAPTER 26INALIS ko ang nakadagang braso ni Raf sa aking katawan. Nag-iba siya ng posisyon pero hindi pa rin nagigising. Dahan-dahan akong bumangon at isinuot ang roba bago pumasok sa banyo para maligo.Ini-on ko ang heater at naghintay ng ilang minuto bago hinayaan ang maligamgam na tubig na maglandas sa aking katawan.Ilang beses ng may nangyari ulit sa amin ni Raf simula nang angkinin niya akong muli pagkatapos maipasa ang interview tungkol sa kanya, isang buwan na rin ang nakalipas.Madalas kaming makita na magkasama at halos araw-araw ay hinahatid at sinusundo ako sa trabaho."Bakit kasi ayaw mo pang lumipat dito sa bahay, Tammy," pa ulit-ulit na tanong niya."Kasi, Raf, hindi tama at pareho nating alam 'yon," palagi kong sagot sa kanya. Pero alibi ko na lang 'yon sa totoong nasa isip ko, na hanggang ngayon kahit ilang beses pang may mangyari sa 'min ay wala pa rin akong tiwala sa kaniya at hindi na siguro magbabago 'yon."I want you to know that in this house you're always welc
TAMED (tagalog) CHAPTER 25
CHAPTER 25MALAKING ngiti ang isinalubong ni Mr. Perez sa akin ngayong umaga. Tila nanalo sa lotto at walang kahati sa papremyo."Tamara, good morning. A very, very good morning indeed." Hindi maalis sa kanyang mukha ang labis na kaligayahan.Medyo natulala ako't hindi alam ang magiging reaksiyon. Hindi ko rin naman alam kung bakit ganito siya kasaya."M-magandang umaga rin po," alangan ang pagbati ko pabalik sa kanya. Nakapaskil ang pekeng ngiti sa aking labi na parang ngiwi na ang kinalabasan. Na-out of place ako sa kaligayahan niya."Napakaganda ng interview mo kay Mr. dela Vega. Kahit ako ay halos hindi kumukurap habang binabasa ko ang isinulat mo." Nagnining-ning ang kanyang mga mata habang sinasabi 'yon."T-talaga po?" naguguluhan ko pa ring tanong. Pero umayos naman kaagad dahil baka magtaka siya kung bakit hindi ko alam ang laman ng interview na 'yon."Hindi ako nagkamali sa pagpapadala sa'yo para mag-interview sa kanya. Good job, Tammy. Great job actually," puri niya sa aki
