Wala na talaga, love talaga ni Emerald si Jace kaya lagi na lang siya bumibigay.
Sobrang saya ng mag-asawang Higginson nang makilala nila si Ace. Nagulat din ang bata nang makita ang dalawa. Natuwa siya nang malaman niyang may pinsan siya na tatlong taong gulang pa lang—yung batang babae na kasama ng dalawang matanda sa amusement park.Masaya si Jace na makita kung gaano kasundo ng anak ang mga mahalaga sa buhay niya. Pero may isang problema, si Emerald. Nasa kwarto sila ni Ace at papalapit nang matulog nang tanungin siya ng bata, “Daddy, mahal mo ba si Mommy?” Naramdaman niya ang ginhawa nang pumayag si Emerald na doon matulog ang anak nila sa mansyon ng mga magulang niya.Natigilan si Jace, hindi dahil hindi niya alam kung paano sasagutin ang anak, kundi dahil nag-aalala siya na iniisip ng bata ang tungkol sa kanila ni Emerald. “Bakit mo natanong?”“Mahal ko sina Lolo at Lola, sina Tita at Tito, pati ang maliit kong pinsan. Sa tingin ko, mahal din nila ako. Sigurado akong magugustuhan din nila si Mommy. Pero naiintindihan ko, kahit magustuhan nila si Mommy, hindi
"Alam kong patatawarin din ako ni Emerald balang araw," sabi ni Jace kay Kyle. Nasa opisina sila, at nag-aalala ang kaibigan niya matapos siyang makita na malalim ang iniisip. "Siyempre, patatawarin ka rin niya. At maswerte ka na gusto ka ng anak mo," sagot ni Kyle, na ikinangiti ni Jace. Ikinuwento niya kung ano ang ginagawa ni Ace para bigyan sila ng oras ni Emerald na magkasama. "Sana lang gumana ang plano namin. Seryoso si Ace sa pagbabalikan namin ni Emerald, kaya ayokong masayang ang mga effort niya." "Hindi mo siya masisisi. Gusto niyang magkaroon ng kumpletong pamilya, at matapos niyang tawaging 'daddy' si Liam nang matagal, siguro ang kasiyahan niya na sa wakas nakilala ka niya ay higit pa sa inaasahan natin." Ganoon din ang iniisip ni Jace. Tuwing tinitingnan niya ang anak, nakikita niya ang isang batang malaya at puno ng sigla. Kahit hindi sabihin ni Emerald, alam niyang matalino ang bata. Wala nang iba pang hiling si Jace sa mundo kundi ang mabuo ang pamilya nila. "Anyw
Mabilis na hinabol ni Jace si Emerald at pinigilan siya matapos ang kanilang meeting. “Ihahatid kita sa kumpanya mo,” sabi niya. “Kukunin ko lang ang susi ng kotse.”“Magta-taxi na lang ako,” pagtanggi ni Emerald.“Please, Emerald. Hayaan mo akong gawin ito para sa'yo,” pagsusumamo ni Jace. Hindi na nagsalita si young Morgan at napabuntong-hininga na lang bago tumango. Hinawakan ni Higginson ang kanyang kamay at hinila papasok ng elevator.“Anong ginagawa mo?” takang tanong ng babae.“Kukunin ko ang susi ng kotse, at natatakot akong baka biglang umalis ka kapag iniwan kita kahit saglit, kaya isasama kita sa opisina ko, tapos sabay tayong pupunta sa parking lot,” sagot ni Jace.“Hindi ko alam na may trust issues ka pala,” sabi ni Emerald habang umiiling. Sa kaloob-looban niya, may saya siyang naramdaman dahil nag-aalala si Jace para sa kanya. Kahit na ang balita mula kay Creep ang dahilan ng kanyang alalahanin, gumaan ang loob niya sa presensya ng lalaki.“Saan ka pupunta?” tanong ni Em
"Huwag mong bigyan ng sakit ng ulo ang mga lolo't lola mo, ha?" paalala ni Emerald sa anak niya. Dumating si Jace sa bahay nila para sunduin ang bata. Biyernes na, at mag-i-stay si Ace sa bahay ng mga Higginson buong weekend."Yes, Mommy!" masayang sagot ng bata. Gustung-gusto niya kasing magpunta sa bahay ng mga lolo’t lola niya dahil sa pinsan niyang kalaro niya doon. Ngumiti si Emerald at hinalikan si Ace bago inabot kay Jace ang bag ng damit nito.“Paki-alagaan mo siya, ha,” sabi ni Emerald kay Jace habang kinukuha nito ang bag.“Siyempre,” nakangiting sagot ni Jace. “Magpaalam ka na kay Mommy,” sabi niya sa anak.“Bye, Mom!” excited na sabi ng bata habang kumakapit sa kamay ng ama, hawak ang bag nito.“Aalis na kami,” sabi ni Jace sabay hila kay Emerald at biglang hinalikan ito sa labi.“Yehey!” tuwang-tuwang sigaw ni Ace matapos makita ang ginawa ng ama. Tiningnan ni Emerald si Jace nang masama, habang nagtatawanan ang mag-ama bago tuluyang umalis.Nanatili si Emerald sa bahay, n
Sa mansyon ng Higginson, wlang ibang laman ang isip ni Jace kung hindi ang kanyang asawa at kung ano ang ginagawa nito. nag-aalala siya sa problemang kinakaharap ng kumpanya ni Emerald, at nais niyang tumulong at magbigay ng suporta at maipakita na pwede siyang masandalan. Dahil hindi na niya kaya ang pagkagulo ng kanyang isipan ay nagdesisyon siyang puntahan nalang ang asawa.“Anak, puwede ka bang matulog sa mga lola mo ngayong gabi?” tanong ni Jace. Nangibabaw ang pag-aalala niya at alam niyang hindi siya matatahimik kung hindi niya masisiguro na maayos si Emerald.“Okay lang, Dad. Pero dalhin mo 'to,” sagot ng bata at bumangon mula sa kama upang kunin ang kanyang bag. Kinuha ni Ace ang ilang susi at ibinigay ito sa kanyang ama. “Kilala ka ng mga guards, kaya papapasukin ka nila, pero naka-lock ang bahay sa mga oras na ito.”Ngumiti si Jace sa kanyang anak bago kinuha ang mga susi. Tumayo rin siya mula sa kanyang kama at binuhat si little Ace upang dalhin siya sa silid ng kanyang mga
"Mr. Higginson, kunin mo ito," sabi ni Daryl kay Jace habang inaabot ang bulak at alkohol para linisin ang mga sugat niya. Matindi ang naging laban nila ni Liam, dahil pareho silang malaki lalaki at malakas."Salamat," sagot niya habang nakatingin ng masama kay Emerald, na naglalagay ng gamot sa mga sugat ni Liam. Selos na selos siya, iniisip na dapat siya ang inaalagaan ng asawa niya. Kahit siya ang nagsimula ng away, pinagtanggol niya ang sarili dahil asawa siya ni Emerald."May masakit pa ba sa'yo?" tanong ni Emerald kay Liam habang tuloy-tuloy ang pagtingin sa mukha at mga braso nito."Bakit sobrang concern ka sa kanya?" tanong ni Jace na parang bata, pero hindi siya pinansin ni Emerald, at hindi niya gusto iyon. "Hindi mo ba ako sasagutin?" dagdag pa niya."Ahm, Mr. Higginson, mas mabuti sigurong lagyan mo rin ng gamot ang mga sugat mo," sabat ni Daryl. Alam niyang lalo lang magagalit ang kaibigan niya kung patuloy pa siyang magsasalita."Tinanong ba kita?" galit na sagot ni Jace.
“Ingatan mo si Mommy, Daddy Liam,” sabi ni Ace habang papasok na siya sa kotse. Hinalikan niya ang kanyang ina bilang paalam, kahit na gusto niyang sumama si Emerald sa kanila sakay ng kotse ng ama. “No, problem, kid. Gagawin ko ‘yan kahit hindi mo pa ako paalalahanan,” tugon ni Liam na may ngiti. Ihahatid niya si Emerald sa opisina, habang si Jace naman ang maghahatid kay Ace sa school nito. “Ingat ka, dear,” sabi ni Emerald, kumakaway sa anak bago siya sumakay sa kanyang kotse kasama si Liam na papunta sa driver’s seat. Sa kabilang banda, galit na galit si Jace nang marinig niyang tinawag ni Ace na "Daddy" si Liam. Pero alam niyang masyado pang bata si Ace para maintindihan ang nararamdaman niya, at wala naman ginawa si Liam na anumang masama o saktan ang anak niya. Hinigpitan niya ang pagkakahawak sa manibela, nangingitim na ang kanyang mga knuckles, habang nagmamaneho sa pamilyar na ruta papunta sa eskwelahan ng kanyang anak. Tahimik si Ace sa tabi niya, ramdam ang tensyon at an
“M, ayos ka lang ba?” tanong ni Creep nang mapansing malayo ang tingin ni Emerald.“Huh?” nagtatakang tugon ng batang Morgan, salitang tinignan sila Creep at Daryl na walang kamalay-malay sa pinag-uusapan nila.“Mukha kang balisa, anong meron? May nangyari ba sa Software Group?” tanong ni Daryl.“Wala, okay lang. Maayos naman ang lahat doon, at sa tingin ko matatapos namin ang project nang mas maaga kaysa inaasahan.” Mabilis na sagot ng batang Morgan. Totoo iyon; maayos ang takbo ng kanyang team, ngunit ang gumugulo sa isip niya ay ang mga sinabi ni Jace.“Eh, ano ang iniisip mo? Kanina pa kami nagdidiskusyon dito, pero parang wala kaming nakukuhang sagot mula sa’yo,” tanong ni Creep na puno ng pag-aalala.“Personal lang, pasensya na.”“Ayos ka lang ba? Gusto mo bang ipagpaliban muna natin ang meeting?”“Huwag na, Daryl. Ituloy na natin. Kailangan nating ayusin ang kasong ito, kung hindi, baka patuloy lang silang gumawa ng ganito. At sino ang nakakaalam, baka tayo ulit ang puntiryahin
"Siguraduhin mong mabulok sa kulungan ang babaeng iyon!" galit na sabi ni Jessica sa anak niyang si Jace, na tumango bilang sagot. Dahil weekend, pumunta si Jace at ang kanyang pamilya sa lumang mansyon ng mga Higginson upang dalawin ang kanyang mga magulang, na labis nang namimiss si Ace. "Bakit hindi n'yo hayaan na dito muna manatili ang apo namin? Kami na ang mag-aalaga sa kanya habang inaasikaso n'yo ang kaso," dagdag pa ni Jessica."Mom, hindi puwede iyon. May lolo at great-grandfather din siyang gusto siyang makasama. Isa pa, hindi ko kayang hindi siya makita at makalaro kahit isang araw. Paano pa kaya si Emerald?" sagot ni Jace, alam na alam ang magiging reaksyon ng asawa niya sa suhestyon ng ina."Pasensya ka na, anak, hindi ko naisip iyon. Nakalimutan kong ayaw ko ring malayo sa inyo noon ng kuya mo," sabi ni Jessica, looking apologetic kay Emerald."Okay lang po, Mom. Naiintindihan ko kung gaano n'yo gustong makasama si Ace. Ako ang dapat humingi ng paumanhin dahil hindi ko
"Saan ka nanggaling, anak?" tanong ni Merly. Kakagaling lang niya sa kusina at tatawagin sana si Emerson para mag-almusal nang biglang dumating si Emerose."Wala," sagot ng dalaga bago dumiretso sa kanyang kwarto."Hindi ka pa ba kakain muna?" tanong muli ng kanyang ina ngunit hindi siya nilingon ni Emerose kaya napailing na lang ang matanda bago pumunta sa kwarto nila upang tawagin ang kanyang asawa.Nag-aalmusal na ang mag-asawa nang may kumatok sa pinto. Nagkatinginan sila, at itinuro ni Emerson si Merly na tumayo at tingnan kung sino ang kumakatok. Napabuntong-hininga ang ginang habang naglalakad papunta sa pintuan at binuksan iyon."Magandang umaga. Ito ba ang bahay ni Ms. Emerose Morgan?" Nanlaki ang mga mata ni Merly at gusto sana niyang sabihin na hindi, dahil mga pulis ang nagtanong at nagsimula na siyang mangamba."Ano ang kailangan ninyo sa kanya?" tanong niya na pilit itinatago ang kaba, kahit nangingibabaw na ang takot sa kanya."Kailangan namin siyang imbitahan sa presin
Nararamdaman ni Emerald ang matinding sakit ng ulo habang dahan-dahan siyang nagkamalay, pinupuno ng malamig at mamasa-masang hangin ang kanyang mga baga. Iminulat niya ang kanyang mga mata, sinasanay ang sarili sa malamlam na ilaw ng nag-iisang bombilya na mahina at pabaling-baling sa itaas.Napansin niyang nasa isang marumi, madilim na silid siya na walang bintana, at ang mga dingding ay tila may mga bakas ng mantsa. Bumilis ang tibok ng kanyang puso nang mapagtanto niyang nakatali siya sa isang lumang upuan, ang kanyang mga pulso at bukung-bukong ay mahigpit na nakagapos ng magaspang at masakit na lubid.Nagpumiglas siya upang kumawala, ngunit lalong bumaon ang lubid sa kanyang balatat lalo nawalan ng saysay ang kanyang mga pagsisikap na makakawala. Bumalik sa kanyang isipan ang mga alaala ng pagdukot sa kanya—ang biglaang paghatak ng makalabas siya ng Uber saharap mismo ng opisina ng grocery, ang magaspang na mga kamay na humihila sa kanya papasok ng van, at ang nakakabinging kadil
“Sigurado ka bang ito ang normal na ginagawa nila?” tanong ni Hubert sa lalaking inupahan niyang bantayan si Emerald at ang pamilya nila.“Umalis kami pagkahatid nila sa bahay mula sa hotel,” sagot ng lalaki.“Ano ang ginawa nila doon?”“Hindi ko alam, pero may dumating pang isa pang lalaki pagkatapos.”“Sino ang lalaking iyon?”“Hindi ko pa siya natititigan nang mabuti. Nakita ko lang siya kanina. Tungkol naman sa nananatili sa hotel na iyon, sabi ng mga staff, isa raw siyang business tycoon mula sa ibang bansa.”“Kaya pala, mukhang may negosyo pa silang ginagawa. Talagang mayaman ang mag-asawa,” sabi ni Hubert.“Ganoon na nga. Alam mo namang kilalang negosyante si Mr. Higginson. Mahirap siyang kalabanin.”“Natatakot ka na ba ngayon?” galit na tanong ni Hubert.“Siyempre hindi! Pero gusto ko lang ipaalala na dapat mabayaran mo kami ng maayos; hindi biro ang kalabanin si Mr. Higginson.”“Hindi mo na kailangang mag-alala tungkol doon. Sinabi ni Emerose na mayaman ang kapatid niyang bast
Pumunta sina Emerald at Jace sa hotel kung saan nananatili sina Mr. Landers at Mr. Ferguson. Kinausap nila ang mga ito tungkol sa nangyari sa amusement park habang naglalaro naman si Ace kasama ang kanyang yaya sa isang kwarto at hinihintay sila."Kailangan nating bigyan ng karagdagang proteksyon ang bata; hindi natin siya puwedeng iwan sa yaya lang kahit na may nagbabantay sa kanila mula sa malayo," sabi ni Mr. Landers na kita ang pag-aalala sa mukha para sa kanyang apo.“Napag-isipan ko na rin ito at humingi ako ng tulong sa investigator ko para maghanap ng maaasahan at mapagkakatiwalaang tao na magiging bodyguard ni Ace,” sagot ni Jace.“Ibigay mo sa apo ko ang pinakamagandang proteksyon na kaya natin, anak. Pakitaan mo ang kung sino mang may balak na kalabanin tayo. Ipaalam mo sa kanila kung sino ang kinakalaban nila,” dagdag ni Mr. Ferguson habang nakatingin kay Jace. Hindi siya ang tipo na ipinagyayabang ang yaman, pero mula nang umalis at nagtago ang kanyang anak, hindi siya nag
“Dad, sasama ka ba sa rollercoaster?” tanong ni Ace. Tumingin si Jace kay Emerald, na natawa naman. Ganito talaga ang bata; alam niyang hindi ito titigil hangga’t hindi siya nakakasakay. Nasa amusement park sila, isang request ni Ace para sa family bonding.“Ahm, kasi–”“Wag mong sabihing takot kang sumakay, Dad.” Hindi napigilan ni Emerald ang matawa, kaya napatingin sa kanya ang mag-ama nang nagtataka.“Pasensya na,” sabi niya habang kumakaway sa kanila.“Pinagtatawanan mo ba ako?” tanong ni Jace, kunot ang noo.“Yes, Daddy. Sigurado akong natatawa si Mommy kasi parang takot ka sa rollercoaster,” sabi ni Ace, na lalo pang nang-asar at kinindatan ni Emerald.“Hindi ako takot!” tugon ni Jace. Kahit hindi siya mahilig sa rides, hindi naman siya natatakot. Nag-aalala lang siya para sa anak.“Kaya mo ba?” tanong ni Jace, halatang nag-aalala. Tumango si Ace nang masigla, iniisip na sasamahan siya ng ama. “Sige, tara na.”“Yehey!!” Tumalon sa tuwa si Ace bago tumingin kay Emerald na nag-thu
"Kamusta ang lahat?" tanong ni Jace, nakatingin kay Emerald at sa iba pang team na handa nang i-launch ang laro na kanilang dinevelop. Kitang-kita ang kasiyahan at excitement sa kanilang mga mukha dahil natapos nila ang lahat nang mas maaga sa inaasahan, at buong industriya ng esport ay sabik nang masubukan ito.Nang una nilang ilunsad ang teaser, lahat ng manlalaro ay nasabik, inaasahan ang larong puno ng challenge at excitement. Siniguro ni Emerald na mae-enjoy ng mga players ang bawat level bago sila makausad. Ang mga item na kailangan nilang bilhin ay naka-sale sa unang linggo, na siguradong susulitin ng mga gamers. Ang kwento sa likod ng bawat karakter ay isinulat ng kilalang mga manunulat kaya't sulit ang bawat oras ng paghihintay."Yes, sir!" sabay-sabay na sagot ng lahat kasabay ng palakpakan. Si Emerald, na nakatayo sa tabi ng kanyang asawa, ay kinakabahan—isang pakiramdam na palagi niyang nararanasan tuwing naglulunsad sa tuwing magla-launch sila ng bagong game. Kinuha ni Jac
Isang linggo na ang lumipas mula nang sabihin ni Mr. Landers kay Emerald ang tungkol sa pagdating ng kanyang lolo. Si young Morgan ay nasa pangunahing opisina ng Ace Family Grocer’s matapos siyang ipadala ni Jace doon bago ito pumunta sa kanyang kumpanya. Abala siya sa pakikipag-usap kay Elise tungkol sa kasalukuyang kalagayan ng grocery.“Hindi ako makapaniwalang ganito kabilis ang paglago natin,” sabi ni Emerald habang tinitingnan si Elise na mukhang masayang-masaya.“Kahit ako ay hindi makapaniwala. Dati, kontento na ako sa ACEGame; tumutulong lang ako sa inyo ni Creep para maibigay ang mga kailangan niyo when it comes to legal matters. Pero ngayong minamanage ko ang grocery store, napagtanto kong gusto ko pala ang ganitong trabaho.”Nakangiti si Emerald nang marinig ang sinabi ng kanyang kaibigan. Alam niyang hindi niya magagawa ang lahat ng ito nang mag-isa kung wala sina Elise at Creep. Bagama’t napakatalino ni niya, alam niya ring kailangan niya ng mga taong gagabay at susuporta
Mature ContentSi Emerald ay nasa SoftWare Group at tinatapos na ang collaboration game nila ng kumpanya ni Jace. Hindi siya makapaniwala na magiging inspirasyon ang mga nangyari kamakailan upang matapos ang proyekto. Dahil napakahusay ng kanyang team, wala siyang naging problema maliban sa ilang minor changes, kaya nakapag-focus siya sa kanyang gawain.“Dear wife, huwag mo namang masyadong pagurin ang sarili mo.” Napatingin si Emerald, nakangiti nang marinig ang boses ng kanyang asawa at nakita ito na nakasandal sa pintuan ng kanyang opisina, gaya ng dati.“Hindi naman,” sagot niya, hinihintay si Jace na lumapit at halikan siya.“Lampas na ng alas-sais, hindi ba't sobra-sobra na 'yan?”“Overtime pero hindi overworking. At, sa totoo lang, alam ko namang alam mo na, na kapag may pumasok na idea sa isip mo, hindi mo mapipigilan ang sarili mong magtrabaho.”“Yeah, gets kita diyan.” Ngumiti si Jace habang hinahaplos ang makinis na mukha ng asawa. Masaya siyang naging maayos ang lahat para