Chapter 29

“Mommy, ang ganda mo,” sabi ni Ace habang pinapanood si Emerald mag-makeup. Gaya ng dati, napaka-light lang dahil hindi talaga siya mahilig pagdating sa bagay na iyon. Pakiramdam niya ay hindi nakakahinga ng maayos ang balat niya kapag makapal ang nailagay niya na pangkaraniwan na rin namang paraan ng paglalagay non.

“Talaga ba?” masayang tanong ni Emerald kay Ace. Sanay na siya sa mga papuri ng anak niya, at siyempre, naniniwala siya kahit alam niyang sinasabi lang iyon dahil siya ang mommy nito.

“Opo, Mommy. Wala pa akong nakikitang ibang nanay na kasing ganda mo,” sagot ni Ace, na nagpapatawa nang husto kay young Morgan. Hinarap niya ang anak at lumuhod para magpantay sila ng taas, at saka sinabi,

“Nasasabi mo lang yan kasi anak kita. Alam mo kung paano ako pasayahin at ipadama ang pagmamahal mo.” Hinaplos niya ang mukha ni Ace at hindi mapigilang makita si Jace sa kanya. Kahit saan man niya tingnan si Ace, ang asawa agad ang pumapasok sa isip niya. Ganoon sila magkamukha—mula sa je