May bagong natuklasan si Emerald sa kanyang yaya kasabay ang damdaming binubuhay ng asawa sa kanya...
Natigilan si Emerald. Ilang araw na niyang iniisip ang tungkol kay Yaya Lucy at ang balitang sinabi ni Liam. Hindi niya kayang intindihin ang lahat nang sabay-sabay dahil sa kalituhan. ‘Alam kaya ito ni Dad?’ tanong niya sa sarili bago siya umiling at naisip, ‘Hindi, kung alam niya, hinding-hindi niya papayagang umalis si Yaya Lucy sa mansyon namin. Pagdating sa pera, gahaman siya at gusto niyang nasa tabi niya lahat ng pwede niyang pakinabangan.’“Kung hindi ka magtatrabaho, bakit hindi ka na lang umuwi?” tanong ng lalaking ayaw na niyang makita o isipin, dahilan para titigan niya ito nang masama. “Matagal na akong nakatayo dito. Nakatingin ka sa akin pero parang hindi mo ako nakikita. Ano sa tingin mo ang maiisip ko, eh ako ang nagbabayad sa'yo para magtrabaho?” patuloy ni Jace habang papalapit ito sa mesa niya.“Alam mo, tingin ko tama ka,” tugon ni Emerald sabay tayo.“Saan ka pupunta?” tanong ni Jace na litong-lito.“Uuwi. Mas pipiliin ko pang mag-stay doon kaysa makita ang mukha
“Sigurado ka ba dito?” tanong ni Jace.“Oo, sir,” sagot ng lalaki, dahilan upang magtagis ang mga bagang ni young Higginson. Naipukpok niya ang kanyang kamay sa armrest ng kanyang kinauupuan dahil sagalit.“We've been working together pero wala siyang sinasabi sa akin tungkol dito.”“Pwede mo siyang tanungin para makumpirma ang report ko, Mr. Higginson.”“Ace ba ang pangalan ng bata?” tanong niya, at tumango ang imbestigador. Ngumiti si Jace, iniisip na pinangalanan ni Emerald ang kanilang anak mula sa kanya. “Itatanggi niya ‘yan, sigurado ako. Ayaw niyang ipaalam sa akin na nagkaroon kami ng anak.”“Naisip ko na rin po iyan kaya narito ang resulta ng DNA at mga larawan ng bata.”“Paano mo nakuha ito?”“Pumunta si Ms. Emerald sa barbershop at salon kasama ang bata,” sagot ng lalaki.“Kaya pala bago ang gupit niya,” sabi ni Jace, na ikinangiti ng lalaki habang hinahaplos ang kanyang ulo. “Salamat, Ronnie.”“Walang anuman, sir,” sagot ni Ronnie, ang imbestigador na inupahan ni Jace. Mata
“Ano ‘to?” galit na tanong ni Emerald. Pumunta siya sa opisina ni Jace at hinarap ito habang ipinapakita ang summon mula sa korte.“Kung ano man ‘yan.” sagot ni young Higginson na parang wala lang sa kanya kung galit man ang asawa dahil inaasahan na niyang ito ang magiging reaksyon niya.“Ano bang iniisip mo at nag-file ka ng ganitong kaso?”“Bakit? Balak mo bang sabihin sa akin tungkol sa anak natin?” tanong ni Jace, matalim ang tingin sa kanya. Alam na niya kung paano siya magre-react, at handa na siya.“Siyempre!” sigaw ni Emerald.“Kailan? Magkatrabaho na tayo dito nang ilang buwan, pero ni pahiwatig wala kang sinabi!”“Pagkatapos ng project natin! Sinabi ko na rin sa anak ko ang tungkol sa’yo.”“Anak natin, Emerald. Anak natin. Huwag mong kalimutan ‘yan.” tugon ni Jace, “At bakit kailangan pang tapusin ang project natin?”“Para hindi na kita makita.”“Ano? May karapatan akong makasama ang anak natin. Ganun mo ba ako kinasusuklaman na ayaw mo akong makita? Pagkatapos ng project na
Isang araw matapos ang pagdinig, kinausap ni Jace si Emerald at sinabi niyang gusto niyang makilala ang kanilang anak. Bagaman sinabi na ng hukom na maaari niyang bisitahin ang bata anumang oras na gusto niya, humingi pa rin siya ng pahintulot mula sa kanyang asawa, alam niyang may pag-aalinlangan pa si Emerald sa desisyon. Ibinigay ni Emerald ang kanilang address kay Jace, ngunit sinabi nito na susundan niya siya pauwi, kaya’t wala nang nagawa si Emerald kundi pumayag. Sa mansion,“Siya ba ang Daddy ko?” tanong ni Ace, hindi inaalis ang tingin kay Jace, na tinitingnan din siya ng may luha sa mata. Hindi siya makapaniwala na ang bata ay kamukha niya, kahit na sinabi na sa kanya ng mga magulang niya at nakita na niya ito sa mga litrato. Napuno ng kaligayahan ang kanyang puso, at hindi niya napigilang yakapin ang kanyang anak.Pinanood sila ni Emerald, at biglang naramdaman niya ang isang hindi maipaliwanag na emosyon. Ang makita kung gaano kasaya ang kanyang anak ay naging dahilan para
"Malaki siya para sa edad niya," sabi ni Jace habang tinitingnan ang kanyang anak na mahimbing nang natutulog. Pagkatapos niyang paliguan si Ace, hiningi nito na manatili siya sa kwarto kasama si Emerald hanggang makatulog ito. Tumingin siya sa kanyang asawa dahil wala itong sinasabi, at nakita niyang nakatitig din ito sa kanilang anak. "Emerald," tinawag niya ito, dahilan para ibaling ng asawa ang tingin sa kanya. "Mag-usap tayo.""Bakit pa?" malamig na tanong ni Emerald."Mag-usap tayo sa labas," sabi ni Jace bago tumingin kay Ace. Ayaw niyang marinig ng kanilang anak ang kahit anong hindi maganda na maaaring sabihin ni Emerald. Ayaw niyang masaksihan ni Ace ang kahit anong pagtatalo o pag-aaway nila. Umalis sila ng kwarto at bumalik sa sala kung saan nasalubong nila si Daryl na kagagaling lang sa kusina."Aakyat na ako sa kwarto, M." Tumango si Emerald at ngumiti, at nagpaalam na ang kaibigan niya."Emerald," panimula ni Jace nang maupo silang magkaharap sa sofa. Gusto sana niyang u
Pagkatapos ng gabing iyon, hindi sapat ang tulog ni Emerald at palaging iniisip si Ace. Sa loob ng tatlong araw, pumapasok siya sa trabaho nang balisa, natatakot sa panibagong demanda mula kay Jace para kunin ang kustodiya ng kanilang anak.“Ma’am Emerald, handa na po ang lahat para sa meeting,” sabi ng isa sa kanyang mga kasama matapos kumatok at pumasok sa kanyang opisina. Tumingala si young Morgan at tumango bago tumayo mula sa kanyang upuan at lumabas ng opisina.Abala ang team sa pagtalakay ng progreso ng kanilang proyekto, at masayang-masaya si Emerald dahil mas maaga pa ito kaysa sa inaasahan. Nasiyahan siya sa kanyang team, at kahit na galit siya kay Jace, gusto niya itong pasalamatan dahil binigyan siya nito ng mga maaasahang tao na handang magbigay ng extra effort. Patapos na ang kanilang meeting nang dumating si Esther.“Paano mo nagawa iyon, malandi ka!” galit na galit nitong sabi, tinuturo si Emerald na nalito at sabay napuno ng galit.“Ano’ng karapatan mong tawagin akong
“Ilan ba ang kailangan mo nito?” tanong ni Jace kay Ace. Nasa bookstore sila, bumibili ng mga gamit pang-eskwela ng bata. Masayang pumipili ang mag-ama ng mga notebook na may disenyo ng mga cartoon characters. “Kaunti lang, Dad,” sagot ni Ace at nagsimulang pumili ng mga design na gusto niya habang pinagmamasdan sila ni Emerald. Nakita niya kung gaano kasaya ang anak nila, kahit naiinis siya kay Jace dahil hindi siya tinigilan nito sa kakulitan papunta sa bookstore. Pinilit ng lalaki na siya ang mag-drive para sa kanila, at gaya ng dati, sobrang excited si Ace kaya pumayag na rin si Emerald. “Kaunti lang? Pwede ko bilhin lahat ng nandito para sa'yo,” biro ni Jace, kahit alam ni Emerald na nagbibiro lang ito, hindi niya napigilang sabihin, “Wag mong turuan si Ace na maging mayabang. Hindi niya pwedeng makuha ang lahat ng gusto niya.” “Biro lang, mahal kong asawa,” sagot ni Jace, dahilan para mapairap si Emerald. Sobrang saya naman ni Ace nang marinig ang tawag ng ama sa ina kaya nai
WARNING!! MATURE CONTENT!! Isinandal ni Jace si Emerald sa pader habang patuloy silang naghalikan. Gusto niya ang nararamdaman niya, at ganoon din si Emerald, na nakayakap sa kanyang leeg habang iniangat siya ni Jace, dahilan upang mapulupot ang kanyang mga binti sa bewang nito. Tumigil sila sa paghalikan para makahinga. Nakatingin si Jace kay Emerald at nakita niya kung gaano kagusto ng asawa ang kanilang ginawa. Bagama’t may pag-aalinlangan dahil baka magalit si Emerald sa kanya, ibinaba ni Jace ang kanyang mukha at nakita niya ang pananabik ni Emerald sa halik na ibibigay niya. Pumikit si Emerald, hinihintay ang mga labi ni Jace na muling lumapat sa kanya, at agad na tumugon nang may kasabikan. ‘Yun ang huling pisi ng kontrol ni Jace, kaya’t hinalikan niya ito ng mas madiin. Ang tunog ng kanilang mga labi habang nagpapalitan ng halik ay halos marinig sa pasilyo, at nagpapasalamat si Emerald na walang tao sa paligid. Pero dahil sa takot na baka may makakita sa kanila, pinigilan ni
"Siguraduhin mong mabulok sa kulungan ang babaeng iyon!" galit na sabi ni Jessica sa anak niyang si Jace, na tumango bilang sagot. Dahil weekend, pumunta si Jace at ang kanyang pamilya sa lumang mansyon ng mga Higginson upang dalawin ang kanyang mga magulang, na labis nang namimiss si Ace. "Bakit hindi n'yo hayaan na dito muna manatili ang apo namin? Kami na ang mag-aalaga sa kanya habang inaasikaso n'yo ang kaso," dagdag pa ni Jessica."Mom, hindi puwede iyon. May lolo at great-grandfather din siyang gusto siyang makasama. Isa pa, hindi ko kayang hindi siya makita at makalaro kahit isang araw. Paano pa kaya si Emerald?" sagot ni Jace, alam na alam ang magiging reaksyon ng asawa niya sa suhestyon ng ina."Pasensya ka na, anak, hindi ko naisip iyon. Nakalimutan kong ayaw ko ring malayo sa inyo noon ng kuya mo," sabi ni Jessica, looking apologetic kay Emerald."Okay lang po, Mom. Naiintindihan ko kung gaano n'yo gustong makasama si Ace. Ako ang dapat humingi ng paumanhin dahil hindi ko
"Saan ka nanggaling, anak?" tanong ni Merly. Kakagaling lang niya sa kusina at tatawagin sana si Emerson para mag-almusal nang biglang dumating si Emerose."Wala," sagot ng dalaga bago dumiretso sa kanyang kwarto."Hindi ka pa ba kakain muna?" tanong muli ng kanyang ina ngunit hindi siya nilingon ni Emerose kaya napailing na lang ang matanda bago pumunta sa kwarto nila upang tawagin ang kanyang asawa.Nag-aalmusal na ang mag-asawa nang may kumatok sa pinto. Nagkatinginan sila, at itinuro ni Emerson si Merly na tumayo at tingnan kung sino ang kumakatok. Napabuntong-hininga ang ginang habang naglalakad papunta sa pintuan at binuksan iyon."Magandang umaga. Ito ba ang bahay ni Ms. Emerose Morgan?" Nanlaki ang mga mata ni Merly at gusto sana niyang sabihin na hindi, dahil mga pulis ang nagtanong at nagsimula na siyang mangamba."Ano ang kailangan ninyo sa kanya?" tanong niya na pilit itinatago ang kaba, kahit nangingibabaw na ang takot sa kanya."Kailangan namin siyang imbitahan sa presin
Nararamdaman ni Emerald ang matinding sakit ng ulo habang dahan-dahan siyang nagkamalay, pinupuno ng malamig at mamasa-masang hangin ang kanyang mga baga. Iminulat niya ang kanyang mga mata, sinasanay ang sarili sa malamlam na ilaw ng nag-iisang bombilya na mahina at pabaling-baling sa itaas.Napansin niyang nasa isang marumi, madilim na silid siya na walang bintana, at ang mga dingding ay tila may mga bakas ng mantsa. Bumilis ang tibok ng kanyang puso nang mapagtanto niyang nakatali siya sa isang lumang upuan, ang kanyang mga pulso at bukung-bukong ay mahigpit na nakagapos ng magaspang at masakit na lubid.Nagpumiglas siya upang kumawala, ngunit lalong bumaon ang lubid sa kanyang balatat lalo nawalan ng saysay ang kanyang mga pagsisikap na makakawala. Bumalik sa kanyang isipan ang mga alaala ng pagdukot sa kanya—ang biglaang paghatak ng makalabas siya ng Uber saharap mismo ng opisina ng grocery, ang magaspang na mga kamay na humihila sa kanya papasok ng van, at ang nakakabinging kadil
“Sigurado ka bang ito ang normal na ginagawa nila?” tanong ni Hubert sa lalaking inupahan niyang bantayan si Emerald at ang pamilya nila.“Umalis kami pagkahatid nila sa bahay mula sa hotel,” sagot ng lalaki.“Ano ang ginawa nila doon?”“Hindi ko alam, pero may dumating pang isa pang lalaki pagkatapos.”“Sino ang lalaking iyon?”“Hindi ko pa siya natititigan nang mabuti. Nakita ko lang siya kanina. Tungkol naman sa nananatili sa hotel na iyon, sabi ng mga staff, isa raw siyang business tycoon mula sa ibang bansa.”“Kaya pala, mukhang may negosyo pa silang ginagawa. Talagang mayaman ang mag-asawa,” sabi ni Hubert.“Ganoon na nga. Alam mo namang kilalang negosyante si Mr. Higginson. Mahirap siyang kalabanin.”“Natatakot ka na ba ngayon?” galit na tanong ni Hubert.“Siyempre hindi! Pero gusto ko lang ipaalala na dapat mabayaran mo kami ng maayos; hindi biro ang kalabanin si Mr. Higginson.”“Hindi mo na kailangang mag-alala tungkol doon. Sinabi ni Emerose na mayaman ang kapatid niyang bast
Pumunta sina Emerald at Jace sa hotel kung saan nananatili sina Mr. Landers at Mr. Ferguson. Kinausap nila ang mga ito tungkol sa nangyari sa amusement park habang naglalaro naman si Ace kasama ang kanyang yaya sa isang kwarto at hinihintay sila."Kailangan nating bigyan ng karagdagang proteksyon ang bata; hindi natin siya puwedeng iwan sa yaya lang kahit na may nagbabantay sa kanila mula sa malayo," sabi ni Mr. Landers na kita ang pag-aalala sa mukha para sa kanyang apo.“Napag-isipan ko na rin ito at humingi ako ng tulong sa investigator ko para maghanap ng maaasahan at mapagkakatiwalaang tao na magiging bodyguard ni Ace,” sagot ni Jace.“Ibigay mo sa apo ko ang pinakamagandang proteksyon na kaya natin, anak. Pakitaan mo ang kung sino mang may balak na kalabanin tayo. Ipaalam mo sa kanila kung sino ang kinakalaban nila,” dagdag ni Mr. Ferguson habang nakatingin kay Jace. Hindi siya ang tipo na ipinagyayabang ang yaman, pero mula nang umalis at nagtago ang kanyang anak, hindi siya nag
“Dad, sasama ka ba sa rollercoaster?” tanong ni Ace. Tumingin si Jace kay Emerald, na natawa naman. Ganito talaga ang bata; alam niyang hindi ito titigil hangga’t hindi siya nakakasakay. Nasa amusement park sila, isang request ni Ace para sa family bonding.“Ahm, kasi–”“Wag mong sabihing takot kang sumakay, Dad.” Hindi napigilan ni Emerald ang matawa, kaya napatingin sa kanya ang mag-ama nang nagtataka.“Pasensya na,” sabi niya habang kumakaway sa kanila.“Pinagtatawanan mo ba ako?” tanong ni Jace, kunot ang noo.“Yes, Daddy. Sigurado akong natatawa si Mommy kasi parang takot ka sa rollercoaster,” sabi ni Ace, na lalo pang nang-asar at kinindatan ni Emerald.“Hindi ako takot!” tugon ni Jace. Kahit hindi siya mahilig sa rides, hindi naman siya natatakot. Nag-aalala lang siya para sa anak.“Kaya mo ba?” tanong ni Jace, halatang nag-aalala. Tumango si Ace nang masigla, iniisip na sasamahan siya ng ama. “Sige, tara na.”“Yehey!!” Tumalon sa tuwa si Ace bago tumingin kay Emerald na nag-thu
"Kamusta ang lahat?" tanong ni Jace, nakatingin kay Emerald at sa iba pang team na handa nang i-launch ang laro na kanilang dinevelop. Kitang-kita ang kasiyahan at excitement sa kanilang mga mukha dahil natapos nila ang lahat nang mas maaga sa inaasahan, at buong industriya ng esport ay sabik nang masubukan ito.Nang una nilang ilunsad ang teaser, lahat ng manlalaro ay nasabik, inaasahan ang larong puno ng challenge at excitement. Siniguro ni Emerald na mae-enjoy ng mga players ang bawat level bago sila makausad. Ang mga item na kailangan nilang bilhin ay naka-sale sa unang linggo, na siguradong susulitin ng mga gamers. Ang kwento sa likod ng bawat karakter ay isinulat ng kilalang mga manunulat kaya't sulit ang bawat oras ng paghihintay."Yes, sir!" sabay-sabay na sagot ng lahat kasabay ng palakpakan. Si Emerald, na nakatayo sa tabi ng kanyang asawa, ay kinakabahan—isang pakiramdam na palagi niyang nararanasan tuwing naglulunsad sa tuwing magla-launch sila ng bagong game. Kinuha ni Jac
Isang linggo na ang lumipas mula nang sabihin ni Mr. Landers kay Emerald ang tungkol sa pagdating ng kanyang lolo. Si young Morgan ay nasa pangunahing opisina ng Ace Family Grocer’s matapos siyang ipadala ni Jace doon bago ito pumunta sa kanyang kumpanya. Abala siya sa pakikipag-usap kay Elise tungkol sa kasalukuyang kalagayan ng grocery.“Hindi ako makapaniwalang ganito kabilis ang paglago natin,” sabi ni Emerald habang tinitingnan si Elise na mukhang masayang-masaya.“Kahit ako ay hindi makapaniwala. Dati, kontento na ako sa ACEGame; tumutulong lang ako sa inyo ni Creep para maibigay ang mga kailangan niyo when it comes to legal matters. Pero ngayong minamanage ko ang grocery store, napagtanto kong gusto ko pala ang ganitong trabaho.”Nakangiti si Emerald nang marinig ang sinabi ng kanyang kaibigan. Alam niyang hindi niya magagawa ang lahat ng ito nang mag-isa kung wala sina Elise at Creep. Bagama’t napakatalino ni niya, alam niya ring kailangan niya ng mga taong gagabay at susuporta
Mature ContentSi Emerald ay nasa SoftWare Group at tinatapos na ang collaboration game nila ng kumpanya ni Jace. Hindi siya makapaniwala na magiging inspirasyon ang mga nangyari kamakailan upang matapos ang proyekto. Dahil napakahusay ng kanyang team, wala siyang naging problema maliban sa ilang minor changes, kaya nakapag-focus siya sa kanyang gawain.“Dear wife, huwag mo namang masyadong pagurin ang sarili mo.” Napatingin si Emerald, nakangiti nang marinig ang boses ng kanyang asawa at nakita ito na nakasandal sa pintuan ng kanyang opisina, gaya ng dati.“Hindi naman,” sagot niya, hinihintay si Jace na lumapit at halikan siya.“Lampas na ng alas-sais, hindi ba't sobra-sobra na 'yan?”“Overtime pero hindi overworking. At, sa totoo lang, alam ko namang alam mo na, na kapag may pumasok na idea sa isip mo, hindi mo mapipigilan ang sarili mong magtrabaho.”“Yeah, gets kita diyan.” Ngumiti si Jace habang hinahaplos ang makinis na mukha ng asawa. Masaya siyang naging maayos ang lahat para