Pawis na pawis kami nang makarating kami sa aming classroom. Buti na lang at wala pa 'yung prof namin.
"Guys, inamag na 'ko kahihintay sa inyo kanina sa ilalim ng punong mangga. Akala ko hindi na kayo papasok kaya nauna na 'ko sa inyo rito. Ano bang nangyari at mistulang pagod na pagod kayo? Saan kayo nanggaling?" bungad ni Gela sa harapan namin habang nakapameywang pa.
Kinuha ko na muna saglit ang aking panyo sa may bulsa at saka pinunasan ang mga tumatagaktak kong pawis sa mukha't leeg. Hindi pa nga tapos ang huling klase, pagod na pagod na 'ko. Nakakahiya sa prof namin saka sa mga kaklase ko na ang dugyot kong tingnan.
"Sorry, Gela. Galing kasi kami sa gymnasium kanina. Hindi namin namalayan ni Rosanna 'yung oras kaya para kaming hinabol ng limang aso kung makatakbo patungo rito," sagot ko.
"Ops, hindi lang 'yon. Bago kami tumungo sa gym, stalker mode kami kanina kay Mr. Maskels kaso naudlot 'yung balak namin nang pagalitan kami no'ng isang prof sa hallway. Nakakahiya, para kaming mga bata na pinapangaralan," segunda naman ni Osang.
Napasapo na lamang si Gela sa kaniyang noo matapos marinig 'yon. "Naku, na-imagine ko 'yung mga itsura n'yo habang pinapagalitan..." aniya sabay pakawala ng bahagyang tawa.
"Ang laking hiya talaga namin kanina. Dulot ng disappointment dahil hindi namin nasundan si Mr. Maskels, tumungo kami sa loob ng gym. Doon nga, nakapulot kami ng panibagong kaligayahan," kuwento pa ni Osang habang nagniningning ang kaniyang mga mata.
Tila ba hindi naniniwala si Gela sa mga tinuran ni Osang pero kalaunan naniwala rin naman. "Ang sabihin n'yo, nakapulot na naman kayo ng panibagong crush. Kumusta naman 'yung mga boylet do'n?" mapang-usisa niyang tanong.
"Ay, trulala. Karamihan naman sa mga basketball player e hot at masarap. Bukod kay Mr. Maskels, fan na rin ako ni #14! Oh em, nadagdagan na naman ng rason para pumasok ako araw-araw," ani Osang. Naitakip na lamang niya ang tangan na notebook sa kaniyang mukha dulot ng kilig.
"Agree," segunda ko pa.
"Sino naman ang napulot mong panibagong inspirasyon, Juness? Hindi ako maniniwala kapag sinabi mong wala. Iba ang hilatsa ng mukha mo, e, tiyak na mayroon din," saad pa ni Gela.
Nang dahil do'n, naalala ko na naman si #22. Feeling ko, hindi akala makakapag-concentrate sa klase dahil siya na ang tumatakbo sa isipan ko. Pinaalala pa kasi ni Gela...
"Ako na ba ang magsabi kung sino?" excited na sambit Osang.
"Hinaan mo 'yung boses mo, naririnig tayo ng mga kaklase natin," pagsuway ko dahil medyo napapalakas ang kaniyang boses.
"Hindi ko naman siya crush no'ng una pero may tila ba kabayo ang tumakbo sa puso ko kaya feeling ko, crush ko na siya. Si number---" hindi ko na natapos pa ang aking sasabihin dahil dumating na ang prof namin.
Chemistry pa naman ang last subject namin kaya nakakaantok. Samahan mo pa na papagabi na kaya mas lalo akong hindi ginaganahan. Hirap na hirap pa naman ako dahil hindi ko saulado 'yung table of contents.
Umayos na kaming tatlo upang makinig kay Ma'am Ranillo. Matandang dalaga kasi 'yung prof namin kaya medyo strikta. Hindi na muna kami nagpasaway na tatlo at mabait kaming nakinig sa itinuturo niya.
Lumaon ang oras at natapos na rin sa wakas ang klase. Hindi nagpatinag ang prof namin at talagang sinagad niya hanggang 8pm. Para kasi sa kaniya, importante ang oras kaya ho lang siya nang go sa pagtuturo.
"Medyo sumakit ang ulo ko ro'n, ha. Feeling ko pahihirapan na naman niya tayo sa exam," ani Osang habang nag-aayos ng kaniyang gamit.
"Hindi malayo, 'yung mga long quiz nga niya sa 'tin nakakatuyot na ng utak. Paano pa kaya sa midterm exam?" saad naman ni Gela.
Syaks, ang bilis talaga ng panahon. Next week, midterm exam na. Hell week na para sa aming mga estudyante. Pukpukan ng brain cells talaga ang magiging ganap.
Sabay-sabay na kaming bumaba. Gabi na at nasa 5th floor pa kami. Wala pa namang elevator sa school kaya no choice kundi dumaan sa hagdan. Ito pa 'yung isa sa nagpadagdag pagod sa 'min kanina, ang taas ng inakyat namin habang tumatakbo. Minsan, may feeling pa na papasok pa lang kami pero mukhang pauwi na itsura namin dahil nakaka-haggard 'yung pag-akyat dito sa 5th floor.
Pagkarating namin sa baba, agad na may ipinaalala sa 'kin si Gela. "Juness, ituloy mo na 'yung kuwento mo kanina," sambit niya habang nakangiti nang nakakaloko.
Napangiti na lamang ako nang manumbalik ang mga alaala kanina. "Heto na..." saad ko.
Ikunuwento ko 'yung mga naganap kanina sa loob ng gym. 'Yung rate namin ni Osang kina #14 at #22. 'Yung description nila para ma-imagine ni Gela 'yung mga bago naming kinahuhumalingan at marami pang iba.
"Zerudo pala ang apelyido ni Mr. #22. Nice, maganda, ah. Kung magkatuluyan man kayo, hindi ka na magiging Pilapil," komento ni Gela. Nagkatinginan pa sila ni Osang bago napabunghalit ng tawa.
Pareho ko silang nahampas sa magkabilang braso dahil inuusig na naman nila ang apelyido ko. Hindi ko naman ikinakahiya na isa akong Pilapil, proud pa ako kasi apelyido 'yon ni Papa.
"Ikaw, Osang? Kung magkatuluyan kayo ni Mr. #14, ano magiging apelyido mo?" pagsingit ni Gela.
Napaisip akong bigla... oo nga, hindi ko rin napansin 'yung apelyido niya dahil sa sobrang pagpopokus ko kay Zerudo.
"Ay pusang gala! Hindi ko alam! Nakalimutan ko 'yung apelyido niya dahil sa jersey number nila ang ginagawa naming basehan na tawag kanina!" naghuhuramentadong sagot ni Osang.
"Pero sa pagkakatanda ko... letter Y ang simula no'n, e. Juness, naaalala mo ba?" dugtong pa niya.
"Sorry, girl, hindi ko napansin, e. Alam mo naman, todo cheer ako kay Zerudo." Bahagyang nalungkot si Rosanna nang dahil do'n.
"Cheer up, malalaman din natin 'yon. Makikita pa naman ulit natin sila sa gym sa susunod," pahayag ko pa.
"True, mukhang sikat din sila sa campus kaya hindi tayo mahihirapan na alamin ang mga pangalan nila," ani Gela.
"Mukhang matinding research ang gagawin natin para kina Mr. #14 at Mr. #22. Hindi ko talaga palalagpasin 'to," saad ni Osang.
"Alright! Makakaya natin 'to, guys! At 'di lang 'yon, hahanapan din natin ng panibagong inspirasyon si Gela. S'yempre, hindi lang dapat tayo ang mayroon," turan ko sabay kindat sa kanila.
"Ay, bet!" segunda ni Gela at naghagikgikan kaming tatlo.
Walking distance lang mula sa school ang dorm nila Gela kaya hindi na siya mahihirapan na bumiyahe. Magkahiwalay ang daan namin ni Osang kaya magkaibang jeep ang sinakyan namin.
Habang lulan ako ng jeep, napukaw ng atensyon ko ang lalaking naka-jersey shorts sa 'di kalayuan, malapit siya kay Manong driver. Naalala ko tuloy 'yung laban ng CoA at CBA kanina. Sino kaya ang nanalo?
"Girls, ang galing talaga ni Yatco kanina. Pero magaling din naman si Zerudo, 'yon nga lang... hindi niya na-block 'yung huling shoot ni Yatco kaya natalo sila," sambit ng isang babae sa may tapat ko.
Tatlo silang magkakaibigan, base sa ID lace nila, mula sila sa College of Education. Mukhang 'yung practice game ang pinag-uusapan nila kaya nakinig ako.
"Ang intense kaya ng laban, 81-79 ang final score. Take note, practice game pa lang 'yon. Paano pa kaya kung magkatapat sila sa foundation week? Tiyak na sobrang init ng laban kapag nagkataon," ani no'ng babae sa may kanan.
"Ay basta, team CoA ako! Support lang kay Fafa Yatco," ani ng babae sa may kaliwa.
"S'yempre, sa CoA rin ako, nando'n 'yung boyfriend ko, e," sambit ng babae sa may tapat ko.
"Ang mahalaga, magkakaiba tayo ng sinusuportahan. Akin pa rin si Fafa Zerudo," saad ng babae sa may bandang kanan na tila ba kinikiliti ang kaniyang malunggay kung kiligin.
Medyo nainis lang ako sa kaniya dahil alam kong may karibal ako kay Zerudo. Pero expected naman na 'yon, maraming girls ang mahuhumaling sa kaniya. Pero nakakalungkot din, natalo pala sila kanina sa laban. Kung nandoon lang ako, baka naipanalo niya pa.
Matapos 'yon, naiba na ang kanilang usapan. Hindi na 'ko nakinig dahil hindi na 'ko interesado. Ang maganda lang, may nasagap akong magandang balita para kay Osang. Dali-dali kong kinuha ang phone ko at agad ko siyang tinext.
To: Osang
Girl, alam ko na apelyido ni Mr. #14! Ilibre mo kami ng fishball bukas, ispluk ko sa 'yo.
Pagka-send ko, ilang saglit lang ay nag-reply agad siya.
From: Osang
Kahit samahan mo pa ng kikiam! Sabihin mo na ngayon, hindi ako makakatulog kapag hindi mo sinabi!
Bahagya akong natawa nang mabasa ko ang text niya. Bilib talaga 'ko sa kaibigan kong 'to.
To: Osang
Thank you, prend! Yatco ang apelyido niya *insert heart emoji*
Wala pang isang minuto at tumunog na agad ang phone ko matapos niyang mag-reply.
From: Osang
Love you, Sis! The best ka talaga! Muwah!
Ayan, makakatulog na nang mahimbing si Osang mamaya. Matapos 'yon, isinilid ko na ulit ang phone ko sa aking bag. Habang inililibot ko ang aking paningin dito sa loob ng jeep, napansin kong nakatingin sa 'kin si Manong sa may salamin. Ngayon ko lang napagtanto na hindi pa pala ako nagbabayad ng pamasahe. Dali-dali akong dumukot ng 8 pesos sa loob ng aking bulsa sabay abot sa aking katabi.
"Manong, bayad po," saad ko.
Nang makuha na no'ng driver ang bayad ko ay nakahinga na 'ko nang maluwag. Nakakahiya sa kaniya, baka isipin niya'y may balak pa 'kong mag-123, 'di ko naman gawain 'yon.
Pagkarating ko sa bahay, naabutan ko si Januarius na pinapagalitan ni Ate Aprilyn.
"Bakit mo ba kasi sinuntok si Karding?" turan ni Ate pagkapasok ko.Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ko 'yon. Hindi naman kasi nakikipag-away ang kapatid kong 'yon. Pinalaki kami nang maayos at tama ng mga magulang namin kaya hangga't maaari, umiiwas kami sa gulo."Paano ba naman, Ate, inaawat ko lang sila ni Toto dahil nagkakapikunan sila tapos bigla ba naman akong tinulak nang malakas. Nang dahil do'n, natumba 'ko sa sahig. Hindi pa siya natinag at sinipa niya pa 'ko," pangangatwiran ni Januarius."Dapat hindi mo na lang pinatulan at nagtatakbo ka na lang pauwi sa 'tin," ani Ate."Ate, hindi naman na tama 'yon. Hindi naman na 'ko batang paslit na tatakbo na lang at iiyak sa isang sulok. Dapat lang din na bigyan siya ng leksyon," saad ni Januarius."Tama si Ate Aprilyn, dapat umiwas ka na lang sa gulo," pagsingit ko sa usapan nila."Pati ba naman i
Para ang bilis lang ng oras. Hindi namin namalayan na huling klase na pala namin ngayon. Mabuti na lang at 3pm ang uwian namin kaya hindi mapupurnada ang plano namin mamaya."Guys, tuloy tayo later. Walang mag-ba-back out," untag ko.Baka kasi mamaya hindi na naman sumama si Gela dahil gagawin niyang palusot ang pagtitinda."Oo naman, alam kong kinakabahan ka sa 'kin. Tatlong supot na lang naman ng pastillas ang natira. Kung hindi maubos, mayroon pa namang bukas. Remember, tutulungan n'yo 'kong dalawa," saad ni Gela habang nakaturo sa 'ming dalawa ni Rosanna."Mark our words," turan ni Osang.Ilang saglit pa'y dumating na ang prof namin. Oral Communication ang subject namin, mahina pa naman ako sa English kaya ayaw na ayaw ko talaga kapag nagpapa-recitation si Ma'am. Feeling ko, lalamunin ako ng lupa dahil tila nababaluktot ang dila ko kapag turn ko na.
Nagtatakbo ako pabalik sa mga kaibigan ko nang makapasok na si Zerudo sa loob ng kaniyang silid. Hindi ako magkandamayaw sa sobrang tuwa na aking nararamdaman. Bakas sa mukha ng mga kaibigan ko ang kaligayan dahil alam nilang napagtagumpayan namin ang plano na 'to.Hindi pa ako humihinto sa harap nila nang bigla ko silang mahampas sa kanilang magkabilang braso dahil sa mataas na emosyong aking nararamdaman."Awts, ang sakit no'n, girl," komento ni Osang."Huwag mo naman kasi---" Hindi na natapos ni Gela ang kaniyang sasabihin matapos kong ilagay ang aking kanang kamay sa kaniyang bibig."Shhh, moment ko 'to," saad ko.Walang ano-ano'y dali-dali ko silang hinila sa may comfort room dito sa third floor. Hindi naman sila nagprotesta pa ang tila nagpatianod na lang kung saan ko sila dadalhin. Pagkarating namin do'n, walang tao kaya isinara ko na muna ang pinto at ni-lock ito.&n
Maaga akong nagising ngayon, 5:30am pa lang ay bumaba na 'ko patungo sa kusina para maghanda ng aming almusal. Mamayang 8am pa ang pasok nina Ate at Mama. Si Januarius, 7am naman ang pasok. Pagkabukas ko sa ref, hotdog at tocino na lang ang laman ng freezer. Sinuri ko na rin 'yung container namin na lalagyan ng pagkain at may nadatnan naman ako roong tuyo at dilis kaya kinuha ko na. Mayroon pa namang natirang kanin kagabi kaya napagpasyahan kong isangag na lamang 'yon.'Yung hotdog ang kinuha ko sa ref, hindi ko na isinama 'yung tocino para may ulam pa kami sa susunod na araw. Medyo bet ko ngayon 'yung parang chowfan style kaya nagsimula na 'kong magluto.Sa isang pan, doon ko ipinirito 'yung dilis saka tuyo. Masarap 'yung malutong-lutong kaya tinusta ko 'yung dilis. Saktong prito lang naman ang ginawa ko sa tuyo. Sa isang kawali naman, doon ko niluto 'yung hotdog. Hiniwa ko ito nang maliliit dahil ihahalo ko nga ito sa sinangag. Ipinirito ko lang saglit 'yung hotdog para hindi masu
Pagkarating ko sa aking silid, agad ko namang tiningnan kung ano ang puwede kong suotin. Gusto ko sana 'yung simple lang pero may dating naman kahit papaano. Habang iniisa-isa ko 'to, nakaisip na ako ng ideya.White t-shirt ang napili kong pang itaas tapos kulay itim na pants na medyo fitted 'yung pambaba ko. Sa tingin ko mas bagay rito 'yung rubber shoes kaysa doll shoes kaya naman 'yung itim kong nike ang napili ko. Mas okay rin 'yon dahil maglalakad-lakad nga pala kami sa mall kaya hindi masasaktan masyado ang paa ko compare sa doll shoes. Sling bag na lang din ang naidip kong dalhin para wala akong bitbit masyado.Nang maayos ko na 'yung susuotin ko, bumana na ako agad patungo sa kusina para hugasan 'yung mga pinagkainan namin. Medyo nakapagpahinga naman na ang mga kamay ko kaya wala nang pangamba pagdating sa pasma. Habang inaayos ko ang mga hugasin, kinuha ko 'yung cellphone ko para magpatugtog. Habit ko na rin naman ang makinig ng musika sa tuwing may ginagawa ako.Habang sinas
Nagpatuloy ako sa pag-iikot at namataan ko naman 'yung isang grupo ng magkakabarkada. Apat sila na mga babae na wari mo'y mga rakista kung pumorma."Hello po, pasensiya na po sa abala. Nagtitinda po ako ng yema at pastillas bilang tulong financial sa pag-aaral ng aking kaibigan. Twenty five pesos po ang isang supot, nawa'y makabili kayo," turan ko sabay pakita sa kanila ng itinitinda ko.No'ng una, naaangasan ako sa kanila. Ang cool kasi ng datingan nila dahil 'yung usual na makikita mong anyo nila ay naka-all black then naka-boots ng mataas at naka-eyeliner nang makapal. Medyo intimidating din ang impression nila pero naglakas-loob talaga akong lapitan sila."Wow, paborito ko 'yang yema. Bigyan mo ako ng dalawa," sambit no'ng tila lider nila na maikli ang buhok."Mukhang masarap nga 'yang pastillas. Dalawa na rin sa 'kin," saad no'ng mahaba 'yung buhok."Ako naman yema rin," wika naman no'ng isa."Pasensiya na pero hindi ako mahilig sa matamis pero bibigyan na lang kita ng bente bila
Bago kami mag-ikot-ikot, kumain na muna kami ng tanghalian sa Jollibee. Dahil medyo napagod kami, naparami kami ng order. Si Gela, um-order ng one-piece chicken na may rice at spaghetti na ala carte. Si Osang naman, two-piece chicken with rice at nag-order din siya ng soup. Ako naman, 'yung combo meal ang in-order ko. One-piece chicken na may rice at spaghetti at burger steak. Ako yata ang pinaka nagutom sa amin. After no'n, nagsimula kaming pumunta sa mga store. Tamang tingin-tingin lang ng mga damit. Sa aming pag-iikot, marami rin kaming nakitang magagandang damit. 'Yon nga lang, libo ang presyo kaya hindi namin afford. Mayroon din namang hundred lang ang presyo pero tipid-tipid muna ang peg namin. Window shopping lang talaga kami.Pagdating naman sa bag section, marami ring magaganda. Nagustuhan ko ro'n 'yung maliit na sling bag na wari mo'y coin purse lang yata ang kakasya dahil sa sobrang kipot ng loob. Naging bet ko rin 'yung back pack na animo'y pang anime character 'yung dati
Hindi ko alam kung ano ang mayroon sa foundation week pero excited ako. Balita ko kasi maraming event na ganap dito sa loob ng unibersidad. 'Di lang 'yon, parang battle of colleges din pala. Ang inaabangan ko talaga ay 'yung laban sa basketball, nangangati na akong makita si Zerudo habang naglalaro."Girl, nag-chat sa gc 'yung president natin, wala raw tayong klase sa mga subject natin ngayong araw, mag-attendance lang daw tayo," maligalig na sambit ni Osang habang tangan-tangan 'yung kaniyang cellphone. Nandito kami ngayon sa mini park sa loob ng school at hinihintay namin si Gela."Truly ba? Oh em, makakapaglibot tayo!" masaya kong sabi. "Winner talaga tayo ngayong araw. Puwede pa tayong pumunta sa iba't ibang college para mag-explore," nakangiting sambit niya pa."At huwag mong kalilimutan, kailangan nating manuod ng basketball at subaybayan ang laro ng mga bet natin," ani ko sabay kindat."Ano pala ang sched ng laro? May ideya ka?" tanong ko."Sorry, girl. Hindi ko rin alam, e. M
May mga tao talaga na mawawala sa buhay natin pero mayroon din namang papalit. Noong mawala sina Gela at Osang, nagkaroon ako ng panibagong kaibigan. Akala ko, hindi na maaayos pa at maibabalik dati ang aming samahan. Mabuti na lang at nagbago ang ihip ng hangin. Sobrang saya ko dahil maayos na ang dati naming samahan.Nang mawala si Zerudo sa buhay ko, para bang guguho na rin ang mundo ko. Noong panahon na 'yon, hindi ko kayang tanggapin na wala na kami. Pilit akong umaasa na puwede pang maibalik ang pagmamahal niya sa 'kin kaya ginawa ko ang lahat, gumawa ako ng plano para makuha siya ulit. Hindi ko alam, iyon pala ang magiging pundasyon para maibukas ko ang aking puso sa iba. Salamat sa pagdating ni Yatco dahil muli niyang binigyan ng kulay ang madilim kong mundo.Sa kabila ng nagawa sa 'kin ni Zerudo, natutuhan ko pa rin naman siyang patawarin. Pagtungtong ng semester break, tinawagan ako ni Ate Mariz na magbabakasyon na muna sila ni Zerudo sa ibang bansa. Maaaring nagtamasa raw k
Friday na ngayon, heto na 'yung huling araw ng pasok namin. Bukas, bakasyon na. Hindi naman na kami ni-require na mag-uniform. Pagkaligo ko, tiningnan ko ang aking sarili sa may salamin at napansin ko nga ang may galos at pasa na medyo halata. Maging sa aking leeg ay medyo pansin ang tila ba bakat ng kaniyang daliri kapag malapitan. Mabuti na lang at hindi 'yon napansin ni Mama, medyo malayo rin naman kasi kami sa isa't isa.Naghanap ako ng damit sa aking cabinet pagkatapos. Nakita ko 'yung turtle neck kong kulay dark green kaya iyon na ang kinuha ko. Long sleeve rin naman ito kaya maitatago nito ang dapat na itago. Mabuti na nga lang at wala akong galos o pasa sa mukha. Hindi naman nagkaroon ng bakas 'yung pagpigang ginawa ni Amos sa aking panga kaya wala akong dapat na ipag-alala.Nagsuot ako ng pants na medyo fitted at saka ko ipinaloob doon 'yung damit ko saka ako naglagay ng belt. Rubber shoes ang isinuot ko sa aking paa para maging komportable naman ako. Nagsuot din ako ng sungl
Pagkahawak ko sa may seradura ng pinto ay sakto namang nahawakan niya ako sa may balikat. Nataranta talaga ako matapos 'yon kaya agad ko 'tong hinigit para bumukas ang pinto. Nagtagumpay naman ako at bahagya itong bumukas. "Tulong! Tulungan ninyo ako!" sigaw ko pa. Ginamit ko talaga ang opportunity na 'yon para ipangalandakan na kailangan ko ng tulong."Kahit magsisigaw ka pa rito, walang ibang tutulong sa 'yo," sambit niya. Nakangiti lang siya para tuyain ako. Kahit gano'n, ayaw ko pa ring mawalan ng pag-asa."Tulong! Please, tulong!" pagpalahaw ko pa.Sa pagkakataong 'yon, ginamitan niya ulit ako ng puwersa. Agad niya naman ako sinakal at hinila niya ako habang nakahawak ang kaniyang kamay sa aking leeg sapag diin niya sa 'kin sa may pader."Ayaw ko sana 'tong gawin kaso namumuro ka na sa 'kin. Kung hindi ka man magiging sa 'kin, sisiguraduhin ko namang hindi ka magiging kaniya," aniya. Medyo nakalawit na ang dila ko nang sabihin niya 'yon dahil sa higpit ng pagkakahawak niya sa le
Isa lang ang subject namin ngayon. Pumasok lang din ako para mag-attendance, after no'n ay uuwi na ako. Hindi ako sinundo ni Yatco dahil mamaya pa ang pasok niya. Nag-text na lang ako sa kaniya ng good morning kanina para naman mapangiti ko siya kahit papaano.After kong makapag-attendance, bumaba na agad ako ng building namin para umuwi. Niyayaya pa ako kanina nina Jessa, Lilibeth, Shammy, at Zendi na magliwaliw muna pero tumanggi ako. Gusto ko na munang makapagpahinga. Habang naglalakad ako sa daan ay nakasalubong ko si Klarisse, may kasama siyang lalaki - iyon yata ang boyfriend niya ngayon."Hi, Juness. Kumusta?" bati niya sa 'kin."Hello, okay naman ako. Ikaw ba?" wika ko."Heto, okay na okay. Mas masaya ako ngayon kasi may bago ng nagpapatibok ng puso ko," aniya."Oo nga pala, Noel this is Juness, kaibigan ko. Juness, this is Noel, boyfriend ko nga pala," maligaya niyang pakilala sa 'min sa isa't isa."Hello, nice to meet you," sambit ko kay Noel."Nice to meet you, too," nakang
Nang maubos namin 'yung ice cream namin ay nagkuwentuhan na muna kami. Nakaupo lang ako habang si Yatco naman ay nakahiga, wari mo'y nakasilay siya sa kalangitan. Siya ang unang nagbukas ng topic."May ideal age ka ba kung kailan mo gustong magpakasal?" tanong niya.Napaisip naman akong bigla sa tanong niya. Mayroon nga ba? Hindi pa kasi 'yon pumapasok sa isipan ko. Hangga't maaari, kung magpapakasal ako ay hindi naman 'yung nasa 30's na 'ko. Puwede na siguro 'yung 28 yrs old kasi kailan ko munang magkaroon ng stable na trabaho kapag naka-graduate na 'ko. Tutulong pa ako sa pamilya ko lalo na sa pag-aaral ni Januarius. Wala rin namang ibang aasahan si Mama kasi tiyak na may asawa na no'n si Ate Aprilyn."Hmm, 28 yrs old siguro. Hindi naman siguro aabot ng 30's. Ikaw ba?" pahayag ko."Uy, ang tagal pa pala. Ten years from now pa pala. Ako, nakadipende kung kailan magiging handa 'yung mapapangasawa ko," wika niya."Ang tagal pa ng ten years, mahintay mo pa kaya ako no'n?" ani ko."Oo na
"Oh, bakit umalis na 'yung dalawang kaibigan mo?" tanong ni Yatco nang makalapit na siya sa 'kin."Naku, importante pa silang lakad kaya nagpaalam na," pagdadahilan ko. "I see, akala ko e pinagalitan mo dahil nadulas sila sa 'kin kahapon," ngingisi-ngising sambit niya."Grabe ka naman sa 'kin, hindi ko naman sila papagalitan nang dahil lang do'n. Nakiki-chismis pa nga kung ano nangyari kahapon," turan ko."Naikuwento mo ba?" tanong niya na may halong pang-uusisa."S'yempre, hindi. Hindi ko naman na dapat pang ikuwento ang mga pribadong usapan. Mas masarap magkaroon ng tahimik na buhay," nakangiti kong sambit."Good girl," aniya sabay pisil sa pisngi ko."Oy, hindi ako aso," wika ko. "Speaking of aso, kumusta na si Nestor? Hindi ba siya makulit?" tanong niya pa."Hindi naman, mabait nga, e. Tahimik lang siya sa isang sulok kapag hindi nakakulong. Introvert yata si Nestor," turan na may kasamang paimpit na tawa."Siguro, extrovert siya kapag maligalig na," segunda niya kaya nagtawanan
Kaya naman pala hindi ka-close ni Yatco 'yung tatay niya dahil lahat ng gusto nito ay talagang ipinagpipilitan. Noong una, 'yung kursong hindi niya gusto. Tapos ngayon, ipapakasal siya sa taong hindi niya naman mahal. Kung ako 'yon, ay... tatanggi rin talaga ako. Hindi ko kakayaning mamuhay nang gano'n. Mabuti na lang at hindi pumayag si Yatco sa kagustuhan ng tatay niya. Gano'n niya talaga ako kamahal. Napangiti na lang tuloy ako habang iniisip ko 'yon. Mahirap din talaga maging mayaman, hindi naman talaga kapakanan ng anak niya 'yung iniisip niya kundi sarili niya lang at ang kalagayan ng business niya.Habang naghihintay ako ng masasakyang jeep, bigla akong tinawag ni Sir Yatco. Hindi ko namalayang lumabas na rin pala siya. Hindi ko muna siya nilingkn at nagkunwari akong hindi ko siya narinig."Kung magbago man ang isip mo, i-text or tawagan mo lang ako," wika niya pa. Iyon na ang pagkakataon para harapin ko siya."Pasensiya na po, Sir. Hindi na po talaga magbabago ang isip ko, fi
Nagpaalam kami ni Gela sa isa't isa nang matiwasay. Pagkatapos no'n ay bumalik na ako sa aming silid. At same nga sa iba naming subject, attendance lang din talaga ang ginawa namin. Papauwi na rin sana ako sa 'min dahil wala naman na akong ibang gagawin nang biglang may mag-text sa cell phone ko. Pagkatingin ko ay unknown number, binuksan ko pa rin naman ang mensahe dulot ng kuryosidad.From: UnknownGood day, Ms. Pilapil. This is Arthur's Dad. Puwede ka bang ma-meet ngayon? What time ka available? Thank you!Nagulat ako as in, nanlaki ang mga mata ko nang mabasa ko 'yon. Seryoso ba? Tatay talaga siya ni Yatco? Saan niya naman nakuha ang number ko? Bakit niya naman gustong makipag-meet sa 'kin? Kinakabahan ako, hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.To: UnknownGood day po, Sir. Yes po, puwede naman po. Mga 2pm po puwede naman po ako.Pikit-mata kong sinend 'yung text ko. Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas ng loob para mag-reply. Ilang saglit pa ay nag-reply na 'to.From: U
Malapit na ang oras ng hapunan, nakaluto naman na sina Tita at Lola Anita. Nakatawag na rin ako kanina kay Mama na nandito ako kina Yatco at dito na ako kakain. Hindi ko na muna sinabi sa kaniya na may pabalot daw mamaya si Lola Anita para sila naman daw ang may maipatikim sa kanila. Tiyak na matutuwa 'yon mamaya."Juness, Arthur, halina kayo rito sa hapag, kakain na tayo," pagtawag sa 'min ni Tita. After ko kasi silang tulungan kanina ay dumiretso na ako sa may sala at sinamahan ko si Yatco na manuod na muna."Sige po, Mom, papunta na po kami riyan," tugon ni Yatco. Niyaya naman niya na ako at sabay kaming pumunta roon. Nadatnan naming nakahain na ang lahat maging mga pinggan, kutsara, at tinidor. Nakaupo na rin sina Tita at Lola Anita. Pagkaupo namin ni Yatco ay si Lola na ang nanguna sa pagdarasal. Matapos 'yon ay nagsimula na kaming kumain.Kumuha na ako ng kanin at iniabot naman sa 'kin ni Tita 'yung dinuguan pagkatapos niyang kumuha. Agad naman akong sumandok, pagkalagay ko sa