Kabanata 63 Pinangko ni Lawson si Clementine at ipinasok sa bahay niya. When he deposited her on the bed, Clementine hugged her thighs around his waist and then pulled him to bed crashing into her body. "Clementine!" He was stunned. Bumungisngis lang si Clementine at sinapo ang mukha niya na ilang dangkal lang ang layo sa mukha nito. Then her hands travel down to his neck, their eyes were still on each other, then her hand reaches his hipbone. "Lawson..." His pulse quickens. "A-Ano?" "Can we do ‘it’ again?" Kailangan niyang pigilan ang sarili. "No, Clementine. Lasing ka." "Hindi ako lasing. Sinong may sabing lasing ako? Ha?" Niyakap siya nito sa leeg saka hinalikan siya sa gilid nglabi. "I want you, Lawson. Please? Tatanggihan mo ba ako? Hindi mo ako gusto? Ayaw mo na ba sa akin? Pero kaninang umaga, you touched me and I liked it. At gusto kong ipagpatuloy natin 'yon ngayon." Hinalikan siya nito sa pisngi hanggang sa tainga, at pababa sa leeg niya. All the while, he was stoppi
Kabanata 64 PASALAMPAK NA UMUPO si Clea sa maliit na sofa ng kaniyang apartment nang makapasok siya sa loob. Bumuga siya ng malalim na hininga. Isa-isa rin niyang hinubad ang kaniyang suot na takong. She's exhausted. Buong maghapon siyang naghanap ng kumpanyang mapag-a-apply-an niya ng trabaho. At halos lahat ng 'yun ay wala ng bakante o hindi pa tumatanggap ng bagong empleyado. Tumayo siya mula sa kaniyang kinauupuang maliit na sofa, saka dumeretso sa kaniyang hindi gaano kalakihang refrigerator ng kaniyang apartment. Napatampal siya sa sariling noo nang makitang ubos na ang laman ng kaniyang ref., isang pitsel ng malamig na tubig na lang ang natitira sa loob. Muli niyang isinara ito. Lumapit si Clea sa kaniyang bag at hinanap ang kaniyang wallet sa loob. Baka kahit paano ay may natitira pang kaunting pera kahit pangbili lang ng kaniyang hapunan ngayong gabi. Ngunit, nanlumo siya nang wala na siyang kahit na anong makitang pera sa loob, at tanging picture na lamang niya ang mak
Kabanata 65 Sunod-sunod ang naging pagbagsak ng nagbabadyang luha sa kaniyang pagod na mga mata. Pinunasan niya iyon kahit wala iyong tigil sa pag-agos. Mabibigat ang hakbang na pumasok siya sa loob ng hindi gaano kalakihang kuwarto sa apartment niya. Nagtungo siya sa may aparador kung saan nakalagay ang kaniyang mga damit at iilang mga gamit. Kinuha niya ang kaniyang mga bag na maaaring paglagyan ng kaniyang mga gamit, at saka isa-isang ipinasok sa loob ang mga iyon. "Matagal pa ba iyan, Clementine?" Malakas na tawag sa kaniya ng matanda mula sa labas ng kuwarto. Napapikit siya ng mariin. Pilit niya ring kinakalma ang sarili. Malalim siyang huminga, at saka lumunok ng sunod-sunod, bago nagsalita. "S-Saglit lang p-po!" Sigaw niya pabalik. Sinikap niyang huwag pumiyok ang kaniyang boses. Kailangan niyang maging matatag sa gabing ito, wala siyang malalapitan o mapaghihingian ng tulong, tanging sarili lamang niya ang mayroon siya kaya kailangan niyang magpakatatag. Hindi na m
Kabanata 66 Nanlaki ang kaniyang mga mata nang bumungad sa kaniyang paningin ang isang hindi pa gaano katandaan na lalaki. Makapal ang balbas nito sa mukha at maging ang buhok ng lalaki ay hanggang balikat na ang haba. Ngumisi ito sa kaniya na naging dahilan nang pagtaas ng balahibo niya sa katawan. This man is so creepy! May kapulahan din ang mga mata nito na mas lalong ikinakaba ni Clea nang husto. "S-Sino ka?" Nauutal niyang tanong sa lalaki. Kahit natatakot siya'y naglakas loob pa rin siyang tanungin ito. Ngunit, sa halip na sumagot ito ay tanging pagngisi lang ang itinugon nito. Unti-unti itong lumapit sa kaniya, kaya napaatras siya nang bahagya. "Huwag kang l-lumapit!" halos pasigaw na sabi niya. Napalinga-linga siya sa paligid. Mahimbing na natutulog ang lahat. "Don't! Wag ka talagang lalapit kundi sisigaw ako..." patuloy na umatras siya palayo sa lalaki. Sunod nang sunod naman ito sa kaniya. "Ano ba!" "Huwag ka na kasing pakipot pa. Sumunod ka na lang sa gusto ko. Ma
Kabanata 67 CLEMENTINE groaned as she woke up in a unfamiliar room. Kumunot ang kaniyang makinis na noo, saka pinakiramdaman ang paligid. Malaki ang kuwartong kinaroroonan niya ngayon, pati ang malambot na kama na kaniyang kinalalagyan. Dim lang din ang light ng buong kuwarto, ngunit hindi ito nakakatakot sa kaniyang paningin. Pero ang tanong, nasaan kaya siya ngayon? Wala siyang kahit na anong maalala maliban sa nangyaring pag-alis niya ng apartment kagabi. Hindi rin niya maigalaw ng maayos ang kaniyang katawan dahil sa hindi maipaliwanag na sakit nito. Sinubukan niyang bumangon, ngunit pakiramdam niya'y hindi niya talaga kaya. Napahawak siya sa kaniyang maliit na tiyan nang makaramdam siya ng kaunting kirot mula roon. Nagugutom na naman siya. Sinubukan niya ulit na bumangon, pero mas lalo lang sumakit ang katawan niya. Nanatili na lamang siyang nakahiga, naghihintay na may taong pumasok sa loob ng silid na kaniyang kinaroroonan. Hindi nagtagal at biglang bumukas ang pinto n
Kabanata 68 CLEMENTINE SMILED at the guy who entered the kitchen. Halatang bagong ligo lang ito dahil mabango ang amoy nito, at napansin din niya ang basang buhok pa ng lalaki. He was smiling at her, too. "Good morning, Clementine. How are you feeling?" tanong nito, at dahan-dahan na naglakad papalapit sa malaking ref ng kitchen. "I'm feeling better na. Thanks for asking, Keigo," she said, and smiled. Saglit na pinakiramdaman ni Clea ang sariling katawan. It's been a month since that accident happened to her. Hindi niya inaasahan na mangyayari iyon sa kaniya. Mabuti at may nakakita sa kaniyang kakilala no'ng gabing iyon, dahil kung wala ay hindi na niya alam kung ano ang posibleng mangyari sa kaniya. She's very thankful to Keigo, especially to 'him,' the guy who took good care of her during her times of difficulty. She had never expected that there was someone like him willing to help her. "Good to know. Magaling yata mag alaga si—" "Keigo!" She cut him off. Ayaw na ayaw n
Kabanata 69 As soon as she set foot on the white, seamless sand, she took a deep breath of fresh air. Waves were gently drenching the sand, too. Mula sa hindi kalayuan ay naaninag niya naman ang iilang mga taong nagpapakasaya sa ilalim ng araw at magandang karagatan. "Good morning, Sir." Sinalubong sila ng magandang ngiti ng babaeng nasa front desk nang makarating sila sa hotel na kanilang napiling pagcheck-in-an—No, si Lawson lang paka ang sinalubong nito ng magandang ngiti dahil kaagad iyong napawi nang mapasulyap ito sa gawi ni Clea. Pasimpleng napairap si Clea sa kawalan. "Any available room, Miss?" walang emosyong tanong ni Lawson sa babaeng halata namang nagpapa-cute lang sa kaniya. Pasimple pa nitong inilagay ang buhok sa ilalim ng tainga, saka matamis na ngumiti. "Only two rooms are available, Sir." He nodded. "Alright. Two rooms, then." "Para sa inyong dalawa po ang dalawang kuwarto, Sir?" tila ay nagningning ang mga mata nito sa narinig. Hindi maiwasang umanga
Kabanata 70 TUMAMBAD SA PANINGIN NI CLEA ang magandang tanawin ng dagat, tirik na tirik din ang araw mula sa taas. Nang makalabas siya sa restaurant na kaniyang pinanggalingan ay sa tabi ng dagat agad siya dumeretso. She's here to breathe some fresh air, and to relax, hindi para ma-istress. Umangat ang tingin niya sa mga tao sa unahan. Mula sa kaniyang kinatatayuan ay nababatid niyang nagkakasiyahan ang mga ito. Gusto niya sanang mapag-isa ngunit nangingibabaw sa kaniya ang kuryosidad kung ano ang mayroon doon. Natagpuan na lamang niya ang kaniyang sarili na naglalakad papalapit doon. Unti-unting pumaibabaw sa kaniyang pandinig ang isang pamilyar na musika habang mas lalo siyang pumapalapit sa kinaroroonan ng mga ito. Naaaninag rin niya ang iilang mga paninda sa tabi-tabi. Nakahilera ang mga ito, kung kaya't mas lalo lamang nanaig ang kuryusidad sa kaniyang katawan kaya una niya iyong nilapitan. Hindi niya maiwasang maaliw sa mga paninda. May mga pagkain at souvenirs na puwede mo